Η ενέργεια του Θεού μέσα στην ανάσα μας.

Η ανάσα μας, ένα όπλο, ένας θεραπευτής, ένας σύμμαχος, ένας σύμβουλος.

Η ανάσα ένας τόσο φυσικός μας τρόπος έκφρασης, ο οποίος λειτουργεί αυθαίρετα και χωρίς εμείς να έχουμε την γνώση που μας χρειάζεται για το τόσο σπουδαίο μας όπλο.

Η ανάσα είναι ρυθμός, είναι ενέργεια. Μία ενέργεια που όταν κάποιος επιλέξει να την παρατηρήσει και να την εκπαιδεύσει τότε αποκτά ισορροπία.

Ο πρώτος δρόμος είναι η παρατήρηση. Χωρίς παρατήρηση δεν μπορεί να υπάρξει εκπαίδευση.

Έτσι για να φτάσω, όχι στον έλεγχο, αλλά στην ρυθμική γραμμική επανάληψη της ανάσας μου. Γιατί όχι έλεγχο ? Μα γιατί από μόνος του ο έλεγχος είναι μορφή εξουσίας και κάθε μορφή εξουσίας θα μας οδηγήσει σε απαγορεύσεις και σε δεσμεύσεις. Γιατί γραμμική επανάληψη ? Επειδή η γραμμική αυτή κίνηση του ρυθμού θα φτάσει το μέσα μας στην λύτρωση, στην θεραπεία, στην αρμονία. Και μόνο όταν το έσω μας δουλεύει ρυθμικά και αρμονικά, θα έχουμε αρμονία σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Έτσι η ανάσα μας είναι μεν σύμβουλος, αλλά χωρίς τη δική μας υποδομή για οικοδομή.

Τα βήματα για να αποκτήσουμε την ανάσα αυτή είναι δύο η παρατήρηση και η εκπαίδευση.  

Το πρώτο βήμα είναι η παρατήρηση την οποία την συνδυάζουμε με την καταγραφή. Η καταγραφή είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να την κάνουμε χρήση στην εκπαίδευσή μας.

Η παρατήρηση και η καταγραφή βρίσκεται στη ζωή του κάθε ένα από μας. Πρώτα παρατηρούμε, καταγράφουμε και στη συνέχεια γνωρίζουμε πώς να δράσουμε.

Παρατηρώ τα ντουλάπια μου τι έχουν και τι όχι από τρόφιμα και ύστερα καταγράφω τις ελλείψεις μου. Το ίδιο θα κάνω ενδεχομένως και με τα ρούχα μου ή με ότι άλλο.

Παρατηρώ την ανάσα μου σημαίνει. Πώς κατά τη διάρκεια της μέρας μου και καθώς λειτουργώ παρατηρώ τις στιγμές που η ανάσα μου αλλάζει. Καθώς παρατηρώ τις αλλαγές της, αρχίζω την καταγραφή σε ένα τετράδιο. Μέσα από την καθημερινή μου παρατήρηση αρχίζουν τα «αποκαλυπτήρια» της γνώσης. Δηλαδή θα αρχίσω να έχω την γνώση στο πως αλλάζει η αναπνοή μου όταν θα αγχωθώ, όταν θα θυμώσω, όταν διαβάζω, όταν κάνω δουλειές κλπ. Όχι καλό είναι να μην οδηγηθώ σε συμπεράσματα. Απλώς να κάνω καταγραφή, χωρίς καμία διάθεση κριτικής ή αξιολόγησης. Γιατί το μέσα μου θα αρχίσει να με οδηγεί σε πλασματικές αλλαγές και σε αναγκαστικές αλλαγές τις ανάσας μου, με αποτέλεσμα να αρχίσω να κρύβομαι και από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Παρατηρώ έτσι απλά και μόνο. Έτσι η παρατήρηση αυτή μέσα από την απλότητά θα με διδάξει σταδιακά και το να είμαι αμερόληπτη/ος. Θα με οδηγήσει να γνωρίζω ως ένα σημείο την ανάσα του θυμού, αλλά καθώς δεν θα κρίνω, ούτε θα αξιολογώ τον θυμό, ο θυμός σταδιακά θα φεύγει.

Γιατί θα φεύγει ο θυμός ? Μα γιατί ο θυμός είναι μία επίκτητη κατάσταση και δεν είναι η φυσική μου. Η φυσική μου είναι η ηρεμία. Και αυτή η φυσική ηρεμία είναι κρυμμένη μέσα στην καρδιά μου. Και για να βγει αυτή η φυσική ηρεμία καλό είναι να νιώσει ασφάλεια. Και η ασφάλεια αυτή θα έρθει μέσα από την απλότητα της παρατήρησης, χωρίς καμία μα καμία αξιολόγηση.

Παρατηρώ, καταγράφω ξανά και ξανά. Κάθε μέρα, για πολλές μέρες. Μέχρι αυτό να γίνει μία φυσική κίνηση. Μέσα στην παρατήρηση αυτή θα αποκτήσω κι άλλη μία γνώση. Θα δω ότι ο θυμός μου έχει διαβαθμίσεις. Δηλαδή σε κάποια κατάσταση θα είναι πιο έντονος από μία άλλη και η ανάσα μου θα είναι αλλιώτικη. Το ίδιο και σε περιπτώσεις άγχους.

Οπότε η παρατήρηση και η καταγραφή θα με φτάσουν στο σημείο, «γνωρίζω το μέσα μου και πως αυτό εκδηλώνεται».

Οπότε η γνώση αυτή  θα γίνει για μας «το βιβλίο», το οποίο θα μας εκπαιδεύσει.

Η εκπαίδευση προσεχώς σε άλλο κείμενο.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ