1. Σεξουαλική μαγεία -Ρασπούτιν (Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης - α μέρος)

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Όπως ο Θεός χώρισε την πρώτη ημέρα της δημιουργίας τα ανώτερα από τα κατώτερα νερά, έτσι ο άνθρωπος, που θέλει να καταφέρει το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης, πρέπει να χωρίσει τον καπνό του σεξουαλικού πάθους από την φλόγα της αγνής σεξουαλικής ενέργειας.

Το σπερματικό μαργαριτάρι μοναδικά θα δοθεί σε εκείνους που έχουν χωρίσει το φως από τα σκοτάδια, σε εκείνους που έχουν ενσαρκώσει το Είναι τους, σε εκείνους που γνωρίζουν την Ουσία προς τους άλλους και την συνειδητή αγάπη.
Ο δρόμος της αυτοπραγμάτωσης είναι φοβερά επαναστατικός πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι η διάλυση του Εγώ είναι ένας παράγοντας, το να δημιουργούμε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, είναι ένας σκοπός και το να θυσιαζόμαστε για την ανθρωπότητα είναι το καθήκον μας.

Εάν ποθούμε πραγματικά το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης, πρέπει να έχουμε υπόψη μας αυτά τα σημεία:
1) Κυβέρνα την ζωώδη φύση. Χωρίς θέληση, οι αδύνατοι, οι άνανδροι αποτυγχάνουν στο μεγάλο έργο.
2) Πρώτα γνώρισε και έπειτα δράσε. Η γνώση του πραγματικού αποκτιέται μόνο δια μέσου του βαθύ διαλογισμού.
3) Διατήρησε την φωτιά συνεχώς αναμμένη. Όποιος εκσπερματώνει το σπερματικό λικέρ χάνει την φωτιά και, χωρίς την παρουσία της, καμία αλχημιστική διαδικασία δεν θα είναι τέλεια.
Η ουσία είναι το ψυχικό υλικό με το οποίο μπορεί και πρέπει κανείς να φτιάξει το χρυσό έμβρυο. Με αυτά τα πρώτα ποσοστά συνείδησης εμείς αναπτύσσουμε το σπερματικό μαργαριτάρι με βάση συνειδητές εργασίες και θεληματικές ταλαιπωρίες.

Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης λέει:

«Εξάγνισε την καρδιά, καθάρισε τις σκέψεις, σταμάτα τις ορέξεις και διατήρησε το σπέρμα».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

Η μαγεία είναι, όπως λέει ο Νοβάλις, η τέχνη να επηρεάζεις συνειδητά τον εσωτερικό κόσμο.
Είναι γραμμένο με αναμμένα κάρβουνα στο καταπληκτικό βιβλίο της ζωής ότι ο φλογερός έρωτας μεταξύ Αρσενικού και Θηλυκού δρα μαγικά.
Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, ο τρεις φορές μεγάλος Θεός, Ibis de Thot, είπε στην δική του πλάκα από σμαράγδι: «Σου δίνω αγάπη, η οποία περιέχει όλον τον χυμό της σοφίας».
«Όλοι έχουμε κάτι από τις ηλεκτρικές και μαγνητικές δυνάμεις μέσα μας και ασκούμε, όπως ένας μαγνήτης, μία δύναμη έλξης και απώθησης… Μεταξύ των εραστών είναι ιδιαίτερα ισχυρή αυτή η μαγνητική δύναμη και η δική της ενέργεια πηγαίνει πολύ μακριά».
Η Σεξουαλική Μαγεία (Sahaja Maithuna) μεταξύ του συζύγου και της συζύγου βασίζεται στις πολικές ιδιότητες, που βέβαια έχουν το δυνητικό τους στοιχείο στο σεξ.
Δεν είναι ορμόνες, ούτε βιταμίνες από ευρεσιτεχνία, αυτό που χρειάζεται για την ζωή, αλλά αυθεντικά αισθήματα από το εσύ το εγώ και περισσότερο η ανταλλαγή των πιο εκλεκτών αισθηματικών και ερωτικών ικανοτήτων μεταξύ άνδρα και γυναίκας.
Η Μεσαιωνική ασκητική της περασμένης εποχής των Ιχθύων αποστράφηκε το σεξ, χαρακτηρίζοντάς το ταμπού ή αμαρτία.

Η νέα επαναστατική ασκητική του Υδροχόου βασίζεται στο σεξ. Είναι σαφές πως μέσα στο μυστήριο του Lingam-Yoni βρίσκεται το κλειδί όλων των δυνάμεων.
Από την έξυπνη ανάμειξη της σεξουαλικής επιθυμίας με τον πνευματικό ενθουσιασμό αναδύεται, σαν θαύμα, η μαγική συνείδηση.

Ένας σοφός συγγραφέας είπε: «Η Σεξουαλική Μαγεία οδηγεί προς την ενότητα της ψυχής με την αισθητικότητα, δηλαδή στην αναζωογονημένη σεξουαλικότητα: η σεξουαλικότητα χάνει το χαρακτηρισμό του ύποπτου και του καταφρονητέου, που την δεχόμαστε μόνο κρυφά και με κάποια δηλωμένη ντροπή• αντίθετα η σεξουαλικότητα μπαίνει στην υπηρεσία μιας θαυμάσιας απόλαυσης ζωής, διαπερνώντας την και εξυψώνοντας την συμμετοχή προς την επιβεβαίωση της ύπαρξης, που με ευτυχία εξασφαλίζει την ισορροπία της ελεύθερης προσωπικότητας».

Χρειαζόμαστε επειγόντως να ξεφύγουμε από το καθημερινό, σκιώδες ρεύμα της κοινής, χυδαίας και συνηθισμένης προσαρμογής και να εισέλθουμε στην φωτισμένη σφαίρα της μαγνητικής ισορροπίας του «ξανα-ανακαλυφθέντος μέσα στον άλλο», του «να βρω σε σένα το μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού», «τον μυστικό δρόμο που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση».

«Μόνο όταν γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε τους μαγνητικούς νόμους μεταξύ των ψυχών και των σωμάτων, δεν θα είναι πια φευγαλέες απεικονίσεις και χωρίς νόημα ομίχλες που διαλύονται μέσα στο φως, όλα τα λόγια για αγάπη, σεξ και σεξουαλικότητα».

Είναι φανερή η τρομακτική δυσκολία που παρουσιάζει η σπουδή της Σεξουαλικής Μαγείας. Δεν αποτελεί τίποτα εύκολο το να θέλει κανείς να παρουσιάσει σαν «ευκολομάθητη και ορατή» την σεξο-γιόγκα, την Maithuna, με την κυβέρνηση των πιο λεπτών νευρικών ρευμάτων και τις πολλαπλές υποσυνείδητες, παρα-συνειδητές και ασυνείδητες επιρροές πάνω στην ψυχική διάθεση.

Θα μιλήσουμε σαφώς και χωρίς φραγμούς αυτό το θέμα της σεξο-γιόγκα, είναι υπόθεση του απ’ ευθείας εσώτερου πειραματισμού, κάτι πάρα πολύ προσωπικό.
Το να παραιτηθούμε από την ζωώδη ακολασία για χάρη της πνευματικότητας είναι βασικό στην Σεξουαλική Μαγεία, εάν στην πραγματικότητα θέλουμε να βρούμε το νήμα της Αριάδνης της ανύψωσης, την χρυσή κλωστή που θα μας οδηγήσει από την σκοτεινιά στο φως, από τον θάνατο στην αθανασία.

Ένας μεγάλος φιλόσοφος, του οποίου το όνομα δεν αναφέρω, είπε: «Αν οι αυθεντικές δημιουργικές δυνάμεις, οι ψυχικές και πνευματικές, βρίσκονται μέσα στο βάθος της δικής μας συνείδησης, συναντάμε ακριβώς μέσα στο συμπαθητικό σύστημα με το δίκτυο διακλαδώσεών του, των ευαίσθητων δικτυώσεων των γαγγλίων, τον μεσολαβητή και οδηγητή της εσωτερικής πραγματικότητας, ο οποίος όχι μόνο δεν επηρεάζει τα όργανα της ψυχής, αλλά επίσης κυβερνά, οδηγεί και ελέγχει τα πιο σπουδαία κέντρα στο εσωτερικό του σώματος. Οδηγεί επίσης, με τρόπο εξίσου μυστήριο, το θαύμα της σύλληψης μέχρι την γέννηση του καινούργιου Είναι, όπως επίσης τα φαινόμενα της καρδιάς, νεφρών, κάψας επινεφριδίων, γεννητικών αδένων κλπ.».

Ενώ στην όλη ευαισθησία και πνευματικότητα, στην ρυθμισμένη ζωή, προσπαθεί αυτός, σαν ένα αληθινό Δημιουργικό Πνεύμα του σώματος, με την κατεύθυνση της μοριακής ροής και της κρυσταλλοποίησης των κοσμικών ακτίνων, να ισορροπήσει μέσα στον ρυθμό του σύμπαντος όλα τα φυσικά και ψυχικά στοιχεία που ήταν υποταγμένα.

«Αυτό το Συμπαθητικό Σύστημα είναι στην πραγματικότητα επίσης ένα Σύστημα Ιδεοπλαστικό, που πρέπει να κατανοηθεί σαν μεσάζοντας μεταξύ της δικής μας ασυνείδητης ενστικτώδους ζωής και της ρύθμισης της ζωντανής εικόνας τυπωμένης μέσα στο δικό μας πνεύμα από την αιωνιότητα• είναι ο μεγάλος ενδιάμεσος ισορροπιστής που μπορεί να ηρεμήσει και να συμφιλιώσει την διαρκή πολικότητα, τις αυγές και τα βασιλέματα του ήλιου της ψυχής, τις εκδηλώσεις του μαύρου και του άσπρου, την αγάπη και το μίσος, τον Θεό και τον Διάβολο, την έξαρση και την κατάπτωση».

Το Θεϊκό Ανδρόγυνο της πρώτης ανθρώπινης φυλής Adam Kadmon, πολλαπλασιάστηκε μόνο με την δύναμη της θέλησης και την μαγική φαντασία ενωμένες μέσα σε μια παλμική αρμονία.

Οι αρχαίοι σοφοί της Καμπάλας επιβεβαίωσαν ότι τέτοια βουλητική και φανταστική ισχύς χάθηκε με το πέσιμο στην αμαρτία, γι’ αυτό το ανθρώπινο ον διώχτηκε από την Εδέμ.

Αυτή η μεγαλοπρεπή ς συνθετική σύλληψη της Εβραϊκής Καμπάλας έχει σαν βάση μια τρομακτική αλήθεια• έτσι όπως είναι, είναι ακριβώς λειτουργία της Σεξουαλικής Μαγείας για να ξανα-εγκαταστήσουμε μέσα σε μας τους ίδιους αυτήν την γνήσια θεϊκή ενότητα του παραδεισιακού Ανδρόγυνου.

Κάποιος σοφός είπε με έμφαση το ακόλουθο: «Η Σεξουαλική Μαγεία δρα μεταμορφώνοντας σωματικά και επιφέρει μια ιδεαλιστική τόνωση του σεξουαλικού στην ψυχή. Γι’ αυτό είναι ικανές στη Σεξουαλική Μαγεία μόνον οι υπάρξεις που προσπαθούν να ξεπεράσουν το δυαδικό δίλημμα μεταξύ του ψυχικού κόσμου και των συναισθημάτων. Όποιοι είναι προικισμένοι με εσώτερο «καντήλι», βρίσκονται τελείως ελεύθεροι από οποιοδήποτε είδος υποκρισίας, γελοιότητας, άρνησης και υποτίμησης της ζωής».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ

Θέλω να δώσω έμφαση στην βασική ιδέα που πρέπει να διατυπώσουμε ως εξής: «Οι μεγάλοι γόητες της λαγνείας και της ατιμίας ανήκουν περισσότερο στον τύπο του Καζανόβα, παρά στο φημισμένο Δον Ζουάν Τενόριο».
Εάν ο πονηρός τύπος του Δον Ζουάν αντανακλά όλες του τις ερωτικές περιπέτειες μέσα στον κάκιστο εγωκεντρικό καθρέφτη της λεπτής φαντασίας του με τον απαίσιο σκοπό να υποτιμήσει την γυναίκα, να την βεβηλώσει πρόστυχα, βιάζοντας και δυσφημίζοντάς την με διεστραμμένο τρόπο, μέσω της παθιασμένης ένωσης για μια μόνο φορά και δίχως επανάληψη, μέσα απ’ αυτό που λέμε «σπρώξιμο στην αμαρτία», αποτελεί αναμφισβήτητα, με έναν ξεχωριστό τρόπο, το αρσενικό μίσος εναντίον του θηλυκού.

Με βάση τον νόμο των αντιθέσεων, μέσα στον χαρακτήρα του Καζανόβα υπερισχύει η επιθυμία της ασέλγειας, της σεξουαλικής γοητείας, βασισμένη αποκλειστικά πάνω στις φυσικές ενστικτώδεις παρορμήσεις και συναισθηματισμούς. Δυστυχώς, τα άτομα αυτού του είδους είναι ακόρεστα, υποφέρουν και κάνουν να υποφέρουν.

Ο τύπος του Καζανόβα είναι ένα είδος του «Δάσκαλου που κοροϊδεύει» την γυναίκα• φαίνεται να έχει το χάρισμα της πανταχού παρουσίας, γιατί τον βλέπουμε σε όλα τα μέρη, εδώ, εκεί, παραπέρα. Είναι όπως ο ναυτικός που σε κάθε λιμάνι έχει μια ερωμένη• πολλές φορές αρραβωνιάζεται και ορκίζεται αιώνια αγάπη…

Στην αντίθετη πλευρά του λεπτού σεξουαλικού σαδισμού του τύπου Δον Ζουάν, ανακαλύπτουμε τον τύπο του Καζανόβα στο λογικό Ανθρωποειδές, που θέλει να πνίξει μέσα στα κρεβάτια της ηδονής την ίδια του την ζωή, που είναι βαρετή και ανυπόφορη.

Άλλη κατηγορία, ευτυχώς λιγότερό συνηθισμένη, του γόη των γυναικών, θα την χαρακτηρίσουμε «διαβολικό τύπο».

Ένας από τους αυθεντικούς εκπροσώπους αυτού του απαίσιου τύπου ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία, ο μοναχός Γρηγόριος Ρασπούτιν.

Παράξενος ασκητής, παθιασμένος για τα πέραν της ζωής, είδος χωρικού υπνωτιστή με εκκλησιαστική φορεσιά.
Είναι τόσο πασιφανές, σαν μεσημεριανή λαμπρότητα, ότι η τυραννική μαγική δύναμη του «Ιερού Διαβόλου Ρασπούτιν» οφείλεται αποκλειστικά στην τρομακτική σεξουαλική του δύναμη.
Ο Τσάρος και η Τσαρίνα γονάτιζαν μπροστά του, νόμιζαν ότι έβλεπαν σ’ αυτόν τον μοιραίο μοναχό, έναν ζωντανό Άγιο.
Είναι φανερό ότι ο Ρασπούτιν βρήκε την διάθεση των Τσάρων πολύ προετοιμασμένη, χάρη στον Γάλλο μάγο Papus (Dr. Encause), γιατρό της κάμαρας των ηγεμόνων..

Ο Waldemar λέει: «Αυτά απ’ τα οποία μαθαίνουμε περισσότερα, είναι τα διπλωματικά απομνημονεύματα του Γάλλου πρέσβη στην Αγία Πετρούπολη, Μαυρίκιο Παλαιολόγο, που έχουν εκδοθεί από την Revue des Deux Mondes.
Ο Πρέσβης περιγράφει μια επίκληση πνευμάτων επιχειρούμενη από τον πασίγνωστο Γάλλο αποκρυφιστή Papus (Dr. Encause) και οπωσδήποτε σύμφωνη με την ιδιαίτερη επιθυμία των Τσάρων. Η αιτία αυτής της συγκέντρωσης ήταν οι επαναστατικές ταραχές του έτους 1905. Ο Papus έπρεπε να εξορκίσει την αναταραχή μέσω ενός μεγάλου εξορκισμού, μπροστά στον Τσάρο, την Τσαρίνα και τον συμπαραστεκόμενο καπετάνιο Mandryka».

Ο Παλαιολόγος, σαν εγγυητής του Papus, με τον οποίο είχε φιλικές σχέσεις πληροφορεί:
«Μέσω μιας εντατικής συγκέντρωσης της θέλησής του και μιας εξαιρετικής αύξησης της ροής του δυναμισμού του, ο Μάγος κατάφερε να επικαλεστεί το φάντασμα του πολύ ευγενούς Τσάρου Αλέξανδρου του Γ΄. Σημάδια αναμφισβήτητα απέδειξαν την παρουσία του αόρατου πνεύματος.
Παρά την αγωνία, που του καταπίεζε την καρδιά, ο Νικόλαος ρώτησε τον πατέρα του, αν έπρεπε να αντιδράσει ή όχι απέναντι στον υπάρχοντα φιλελευθερισμό που απειλούσε να σαρώσει την Ρωσία. Το φάντασμα απάντησε: «Πρέπει να εξολοθρεύσεις, όσο και αν κοστίσει, την επανάσταση που αρχίζει. Αλλά, κάποια μέρα θα ξαναφουντώσει πάλι και θα είναι τόσο πιο βίαιη, όσο περισσότερο σκληρή θα είναι η τωρινή καταστολή. Δεν πειράζει! Θάρρος γιε μου! Μην σταματήσεις να αγωνίζεσαι».

Ο Waldemar, ο σοφός, λέει: «ο Τσάρος πασίγνωστος για την πίστη του στα πνεύματα, έπρεπε λοιπόν, να δίνει μεγάλη σημασία σε έναν άνθρωπο σαν τον Ρασπούτιν, που ερχόταν συνοδευμένος από μεγάλη φήμη, σαν θαυματουργός θεραπευτής.

Ο χωρικός μοναχός καταγόταν επίσης από την τάξη την τόσο εξαπλωμένη στην Ρωσία την εποχή εκείνη, των ονομαζόμενων μάγων των χωριών, κατέχοντας ένα ζωτικό μαγνητισμό τόσο εκπληκτικό, οφειλόμενο στην ασυνήθιστη σεξουαλική του δύναμη, που έπρεπε να δώσει την εντύπωση μιας πρωτόγονης δύναμης, ορμώντας μέσα στους κύκλους των ευγενών της Πετρούπολης, των σχεδόν εκφυλισμένων.

Ένα από τα πρώτα κατορθώματά του μέσα στην Αυλή, ήταν να θεραπεύσει, με τρόπο μαγνητικό, τον διάδοχο του θρόνου, άρρωστο από αιμοφιλία, επιτυγχάνοντας να περιορίσει τις αιμορραγίες που είχε, πράγμα που οι γιατροί δεν είχαν κατορθώσει».

Συνεχίζει ο σοφός Waldemar λέγοντας:

«Από την στιγμή εκείνη έτρεμαν μπροστά του μεγάλοι Δούκες, Υπουργοί και όλος ο αυλικός κύκλος, γιατί στην περίπτωση που θα είχε στα χέρια του την ζωή του Τσάρεβιτς (διάδοχου), θα είχε εξασφαλίσει την απεριόριστη εμπιστοσύνη του Τσάρου και της Τσαρίνας. Και αυτήν την εμπιστοσύνη γνώριζε περίφημα πώς να την χρησιμοποιεί προς όφελός του. Κυβερνούσε σύμφωνα με τα γούστα του τους Τσάρους και βέβαια την Ρωσία.
Επειδή αύξανε συνεχώς η δύναμή του, μία ομάδα αντιπάλων του υψηλής θέσης και καταγωγής, επικεφαλής της οποίας ήταν ο πρίγκιπας Γιουσούπωφ και ο μεγάλος Δούκας Πάβλοβιτς, αποφάσισε να βγάλει από την μέση τον ενοχλητικό «Θαυματουργό μοναχό».
Και έτσι, σ’ ένα γεύμα στο Παλάτι του αναφερόμενου πρίγκιπα, οι υπηρέτες προσέφεραν στον προσκεκλημένο μοναχό εδέσματα και ποτά δηλητηριασμένα με κυανιούχο ποτάσιο, σε τόσο μεγάλη δόση, που θα μπορούσε να σκοτώσει μια εικοσάδα ανδρών ή και περισσότερους μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αλλά ο Ρασπούτιν έφαγε και ήπιε αυξάνοντας την όρεξή του• όμως το δηλητήριο δεν φαινότανε να έχει κάποιο αποτέλεσμα πάνω του.

Οι συνωμότες ανησύχησαν, αλλά εξακολούθησαν ενθαρρύνοντας τον μισητό, για να τρώει και να πίνει περισσότερο. Ούτε και με αυτά είχε καμία δύναμη το δηλητήριο πάνω στον Θαυματουργό μοναχό, αντίθετα κάθε φορά φαινόταν να αισθάνεται καλύτερα ο καταραμένος.
Οπότε οι συνωμότες συμφώνησαν να τον σκοτώσει ο Γιουσούπωφ με ένα πιστόλι. Πυροβόλησε τότε ο πρίγκιπας, έπεσε μπρούμυτα στο πάτωμα ο Ρασπούτιν και οι συνωμότες ήταν σίγουροι ότι είχε πεθάνει.
Ο Γιουσούπωφ, που είχε χτυπήσει στο στήθος τον μοναχό, ετοιμάστηκε να γυρίσει το πρόσωπο του πεσμένου, αλλά τρόμαξε, όταν ο Ρασπούτιν του έδωσε μια σπρωξιά, σηκώθηκε στα πόδια του και με βαριά βήματα προσπάθησε να ξεφύγει από το δωμάτιο. Τότε ο συνωμότης Πουρίστσκγιεβιτς έριξε τέσσερις πυροβολισμούς εναντίον του μοναχού, ο οποίος ξαναέπεσε, αλλά σηκώθηκε πάλι, αισθανόμενος τώρα να χτυπιέται, με μπαστούνι και κλωτσιές, από τον οργισμένο Πουρίστσκγιεβιτς, μέχρι που φάνηκε οριστικά νεκρός. Αλλά η ζωτικότητα του Ρασπούτιν ήταν τόση, ώστε ακόμη έδειξε σημάδια ζωής, όταν οι συνωμότες έβαλαν το δυνατό του σώμα μέσα σε έναν σάκο τον οποίο έδεσαν, ρίχνοντάς τον μετά, από μια γέφυρα, μέσα στον παγωμένο Νέβα».

Αυτό ήταν το τραγικό τέλος ενός ανθρώπου, που θα μπορούσε να είχε κάνει την Αυτοπραγμάτωση σε βάθος.
Δυστυχώς, ο μοναχός Γρηγόριος Ρασπούτιν δε γνώριζε να χρησιμοποιεί σοφά την τρομερή σεξουαλική δύναμη, που του δώρισε η φύση και κατέβηκε στο επίπεδο του πιο χαμηλού αισθησιασμού.
Μια κάποια νύχτα, αποφάσισα να ερευνήσω απ’ ευθείας τον αποσαρκωμένο Ρασπούτιν.
Καθώς ξέρω σε βάθος όλες τις ψυχικές λειτουργίες του Ειδώλου (Αστρικού σώματος) του αυθεντικού ανθρώπου, δε μου ήταν δύσκολο να πραγματοποιήσω ένα μαγικό ξετύλιγμα.
Ντυμένος λοιπόν με αυτό το αστρικό σώμα, για το οποίο μίλησε ο Felipe Theofrastro, Bombasto De Honheneim (Aureola Paracelso), άφησα το φυσικό σώμα για να κινηθώ ελεύθερα στην πέμπτη διάσταση της φύσης, στον αστρικό κόσμο.

Αυτό που είδα με την διαστημική αίσθηση (με το μάτι του Ώρου), ήταν τρομερό. Δεν περιττεύει να βεβαιώσω με έμφαση ότι έπρεπε να μπω μέσα σε μια τρομακτική ταβέρνα, όπου υπήρχαν μόνο βαρέλια γεμάτα με κρασί, ανάμεσα στα οποία γλιστρούσαν, εδώ, εκεί, παραπέρα, πλήθη από φρικτά πλάσματα που έμοιαζαν με ανθρώπους.
Εγώ έψαχνα τον Ρασπούτιν, τον Ιερό Διάβολο, ήθελα να συνομιλήσω με αυτόν τον παράξενο μοναχό, μπροστά στον οποίο έτρεμαν τόσοι Πρίγκιπες, Κόμητες, Δούκες και Μαρκήσιοι της Ρωσικής Αριστοκρατίας. Αλλά να, αντί για ένα Εγώ, έβλεπα πολλά Εγώ και όλα αυτά αποτελούσαν το ίδιο Εγώ του μοναχού Γρηγορίου Ρασπούτιν.

Είχα, λοιπόν, μπροστά στην πνευματική μου όραση (με την παρουσία του κοσμικού μου Είναι) ένα σωρό Διαβόλους, ένα Πληθωρικό Εγώ, μέσα στο οποίο υπήρχε ένα μόνο αξιοπρεπές στοιχείο• θέλω να αναφερθώ στην Ουσία.
Αφού δε βρήκα τότε ένα υπεύθυνα υποκείμενο, απευθύνθηκα σε ένα από αυτά τα φρικτά, αλλόκοτα όντα, που πέρασε από κοντά μου: «Να, εδώ είναι το μέρος όπου κατέληξες, Ρασπούτιν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της δικής σου ακατάστατης ζωής και των τόσων οργίων και βίτσιων».
«Κάνεις λάθος, Σαμαέλ, -απάντησε η τερατώδης μορφή- για να δικαιολογήσει την φιλήδονη ζωή της και μετά πρόσθεσε: «Εσένα σου λείπει η γραμμή της διαίσθησης».

«Εμένα δεν μπορείς να με εξαπατήσεις Ρασπούτιν». Ήταν τα τελευταία μου λόγια, μετά απομακρύνθηκα από αυτό το σκοτεινό άντρο που βρίσκεται τοποθετημένο στο Limbus, στον Όρχο των κλασσικών, στα προπύλαια του βυθισμένου ορυκτού βασιλείου.
Αν ο Ρασπούτιν δεν είχε κάνει στην ζωή του τόσες αγαθοεργίες, σε αυτές τις ώρες θα ήταν καθοδικά εξελισσόμενος στο χρόνο μέσα στους βυθισμένους κόσμους, κάτω από το φλοιό της γης, στην κατοικία του Πλούτωνα.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια και εγώ συνεχίζω να διαλογίζομαι. Τα ανθρώπινα όντα ακόμα δεν έχουν μία αυθεντική ατομικότητα• το μόνο που συνεχίζει μετά τον θάνατο είναι ένας σωρός από διαβόλους.
Τι φρίκη! Εγώ-Διάβολοι… κάθε ένα από τα ψυχολογικά μας ελαττώματα αντιπροσωπεύεται από μία από αυτές τις απαίσιες Δαντικές υπάρξεις…

aatosmihalis

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ