Μη φοβάσαι να είσαι και λίγο παρτάκιας

Η λέξη «παρτάκιας» προέρχεται από την αγγλική λέξη party που μπορεί να μεταφραστεί ως «μεριά». Παρτάκιας, λοιπόν, είναι ο αδιάφορος, εγωπαθής, καλοπερασάκιας, αυτός γενικώς, που κοιτά μονομερώς την μεριά του. Οπότε συμπεραίνουμε πως αυτή η λέξη κάθε άλλο παρά θετική σημασία έχει.

Πολλές φορές έχουμε χαρακτηρίσει κάποιον ως παρτάκια, γεγονός καθόλου τιμητικό για αυτόν.

Όμως για να δούμε πέρα από τη προφανή σημασία αυτού του ουσιαστικού.

Παρτάκιας είναι αυτός που κοιτάει μόνο τη πάρτη του, αδιαφορώντας για τους άλλους ανθρώπους γύρω του και αδιαφορώντας για τον αντίκτυπο που έχει αυτή του η εγωπάθεια και φιλαυτία στους οικείους του.

Ως εδώ καλά. Κανείς δε θέλει για φίλο έναν ολοκληρωτικά παρτάκια, ούτε και μια σχέση μπορεί να λειτουργήσει έτσι καθώς τα παράπονα της άλλης πλευράς θα είναι συνεχή και φυσικά θα καταλήξει να είναι μια μονόπλευρη σχέση αφού ο παρτάκιας μόνο θα παίρνει και δεν θα προσφέρει τίποτα.

Παρόλα αυτά μήπως και να είσαι λίγο παρτάκιας δεν είναι και τόσο κακό; Σε σένα αναφέρομαι κι εμμέσως και σε μένα, που έχεις μάθει να δίνεις απλόχερα και θέλεις να είναι καλά πρώτα οι άλλοι και τελευταίος εσύ.

Η προσφορά μας στους άλλους πρέπει να έχει και όρια. Να ξεκινά και να καταλήγει εκεί που νιώθουμε εμείς καλά.

Αλλά εσύ δίνεις συνεχώς. Τον εαυτό σου, το χρόνο σου, την αγάπη και τη προσοχή σου, δίνεις παραπάνω χώρο στη ζωή σου σε ανθρώπους που τελικά το εκμεταλλεύονται, βάζεις στην άκρη τις προτεραιότητες σου για να ευχαριστήσεις τους άλλους.

Ποιους άλλους; Μα φυσικά τους φίλους σου (τους πραγματικούς), αυτούς που νομίζεις για φίλους σου, τη σχέση σου, τους γονείς σου και γενικότερα μέλη της οικογένειάς σου.

Το αποτέλεσμα είναι να καταλήγεις να ασχοληθείς τελευταία με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Αυτό συνεχίζεται μέχρι να καταλάβεις πως τελικά δε λαμβάνεις τίποτα πίσω και πως το μόνο βραβείο που θα πάρεις είναι αυτό της ανοιχτής παλάμης. Κάτι θα συμβεί κάποια στιγμή και θα καταλάβεις πως κάνεις λάθος που προσφέρεις τόσα κι έχεις τον εαυτό σου να περιμένει στη γωνία την ελάχιστη προσοχή σου, τελευταίος και καταϊδρωμένος.

Θα έρθει η ώρα που στο πρώτο κρούσμα αχαριστίας θα ξυπνήσεις είλωτα της ανιδιοτελούς προσφοράς και θα καταλάβεις πως πια από καλό παιδί έχεις γίνει μαλάκας!

Δε γίνεται να δίνεις χωρίς να λαμβάνεις τίποτα. Ειδικά να μη σου λένε ούτε ένα ευχαριστώ. Να προσφέρεις μόνο εκεί που βρίσκεις αντίκρισμα και υπάρχει αναγνώριση όσων κάνεις. Δεν αξίζουν όλοι τον εαυτό σου που είσαι διατεθειμένος να τον αναλώνεις κάθε μέρα για πάρτη τους. Κάποιοι ναι τον αξίζουν. Οι γονείς σου για παράδειγμα. Ή ο κολλητός σου που έχει κάνει αντικειμενικά πάρα πολλά για σένα.

Δεν το αξίζει όμως ούτε η καθεμιά κάργια που εκμεταλλεύεται τη φιλία σου επειδή κάποιο όφελος έχει προφανώς η δήθεν φιλίας σας για αυτή, ούτε ο γκόμενος/α που γνωρίζεις μόνο λίγες βδομάδες και βάζεις στην άκρη τα πάντα για να είστε μαζί και δίνεις συνεχώς για να ανακαλύψεις σε λίγο διάστημα πως όχι μόνο θα σε παρατήσει αλλά δεν θα πει ούτε ένα ευχαριστώ για όσα έκανες κι ας πήρε ο καθένας πια το δρόμο του.

Με λίγα λόγια απαρτιζόμαστε από μία κοινωνία παρτάκηδων. Αν εσύ έχεις τη χάρη να είσαι λιγότερο παρτάκιας και μπράβο σου καλώς ή κακώς να ξέρεις πως θα υποφέρεις. Είτε πολύ είτε λίγο πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα σε αδειάσει, πάντα θα βρεθεί κάποιος που δε θα εκτιμήσει τίποτα και πάνω από όλα που θα σε εκμεταλλευτεί μόνο και μόνο γιατί ίσως έχεις μια ψυχή ή μια καρδιά λίγο πιο ανοιχτή.

Αν, λοιπόν, κουράστηκες να προσφέρεις χαρά αφού εσύ έχεις τα προσωπικά σου ζόρια, αν κουράστηκες να κάνεις τα χατίρια όλων γιατί πολύ απλά πια δεν συνάδουν με τα δικά σου «θέλω» και «γουστάρω», αν βρίσκεσαι σε μια σχέση που ότι κι αν κάνεις για τον άλλο είναι λίγο, απλά αποχώρησε.

Κράτα τις αποστάσεις σου και κοίτα για πρώτη φορά τη πάρτη σου και το τι θέλεις εσύ. Κανείς δε θα σε πει κωλόπαιδο. Ακόμη όμως και να σε πει κάποιος ή να σε πει παρτάκια, ο παρτάκιας, τότε απλά απάντησε: «Ναι, φιλάρακι, είμαι παρτάκιας. Έμαθα από σένα!»

That’s all folks!

ΡΑΝΙΑ ΨΥΛΛΑ

ilov

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ