Της Dimitra Papanastasopoulou
Φίλες και φίλοι
Ο Κυπάρισσος ήταν πρίγκιπας της Χίου, ο μικρότερος γιός του βασιλιά του νησιού, αγαπητός σε όλους τους κατοίκους, φίλος ακριβός του θεού Απόλλωνα και δεινός κυνηγός, που διέτρεχε όλο το καταπράσινο νησί για να βρίσκει τα θηράματά του.
Σε μια βαθύσκιωτη κοιλάδα ζούσε ένα ελάφι, το ωραιότερο και σπανιότερο ελάφι που είχε περπατήσει ποτέ πάνω στη γη.
Τα λεπτοκαμωμένα κέρατά του ήταν χρυσά, ο μακρύς λαιμός του ήταν στολισμένος με μαργαριτάρια, από τα μικροκαμωμένα αυτιά του κρέμονταν πολύτιμα κι αστραφτερά πετράδια.
Το ελάφι δεν φοβόταν τους ανθρώπους, παρά έμπαινε στα σπίτια και δεχόταν τα ανθρώπινα χάδια, σκορπίζοντας χαρά γύρω του.
Περισσότερο απ’ όλους το αγαπούσε ο Κυπάρισσος που έπαιζε μαζί του, στόλιζε το λαιμό και τα χρυσά του κέρατα με στεφάνια, φτιαγμένα από φρέσκα λουλούδια.
Αρκετές φορές το ελάφι του επέτρεπε να ανεβεί στη ράχη του και έτρεχαν μαζί σ’ όλο το νησί.
Μια καλοκαιριάτικη μέρα, ο Κυπάρισσος κυνηγά, αψηφώντας τη ζέστη.
Το ελάφι ψάχνει για λίγη δροσιά και τη βρίσκει στα πυκνά χαμόκλαδα, βαθιά μέσα στα ψηλά δέντρα.
Είναι εκεί κοντά που κυνηγά ο Κυπάρισσος, που όταν το βλέπει δεν το αναγνωρίζει. Στοχεύει και πετυχαίνει το στόχο, μα, όταν πλησιάζει, χλωμιάζει, θρηνεί, το αγκαλιάζει και προσπαθεί να το σώσει.
Είναι αργά, το βέλος ήταν θανάσιμο και το ελάφι πεθαίνει.
Ο Απόλλωνας κατεβαίνει από τον Όλυμπο να παρηγορήσει τον Κυπάρισσο. Άδικα.
Ο Κυπάρισσος αδυνατεί να συγχωρήσει τον εαυτό του και ζητά από τον αγαπημένο του θεό να τον αφήσει να είναι θλιμμένος για πάντα.
Ο Απόλλωνας δέχεται την παράκληση και τον μεταμορφώνει σε κυπαρίσσι.
Ένα δέντρο ψηλό με πυκνό, σκούρο πράσινο φύλλωμα που προέκυψε από τα πυκνά μαλλιά του παλικαριού και η κορυφή του φτάνει μυτερή και λυγερή στον ουρανό.
«Αιώνια θα σε θρηνώ, πανώριο παλικάρι, κι εσύ το ίδιο θα συμπονάς τη δυστυχία των άλλων.
Μείνε, όπως το ζήτησες, παντοτινά δίπλα στους πονεμένους», είπε ο Απόλλωνας θωρώντας το περήφανο δέντρο που υψωνόταν μπροστά του και πέταξε μακριά.
The Mythologists
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.