Πάλι τρέχεις, πάντα τρέχεις. Όλη σου η μέρα κινείται γύρω από τις υποχρεώσεις σου. Έχεις σε καθημερινή βάση χίλια δυο πράγματα να κάνεις και δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά τα κάνεις από αγγαρεία. Καταλήγεις λοιπόν αργά το βράδυ στο κρεβάτι σου, ίσως και νωρίς το πρωί κάποιες φορές, να σκέφτεσαι πως για άλλη μια μέρα οι 24 ώρες φάνηκαν πολύ λίγες για να προλάβεις όσα πρέπει να ολοκληρώσεις μέσα στη μέρα. Δεν έχεις χρόνο μάτια μου, δεν έχεις χρόνο. Όμως συνεχίζεις το αέναό σου τρέξιμο χωρίς τελικά να καταλαβαίνεις πόσο πολύ σε φθείρει όλο αυτό. Σε πνίγει μια ρουτίνα που εσύ δημιούργησες και σε φορτώνει με αρμοδιότητες που συνεχώς πολλαπλασιάζονται. Και τι κατέληξες να είσαι φίλε μου; Ένα πολυμηχάνημα!
Έχεις να κάνεις δηλαδή τόσα διαφορετικά πράγματα όσα και ένα πολυμηχάνημα και φυσικά δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να πατήσεις και λιγάκι το off γιατί τότε πιστεύεις πως όλες οι δουλειές σου θα πάνε πίσω και η κατάσταση απλώς θα επιδεινωθεί. Άρα δουλεύεις συνεχόμενα και χωρίς σταματημό. Εθίστηκες στο τρέξιμό σου και μοιάζεις πλέον με εκείνα τα φωτοτυπικά μηχανήματα που βγάζουν σαν τρελά φωτοτυπίες. Όμως τα φωτοτυπικά κάποτε σταματούν, έχουν ωράριο λειτουργίας, εσύ;
Εσύ όχι! Και ξέρεις τι γίνεται τότε; Βγαίνεις τελικά εκτός λειτουργίας, σύνδρομο burn-out χαζό μου πολυμηχάνημα. Και τότε όλα γίνονται σαλάτα! Και σίγουρα το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι πως βγαίνουν εκτός προγράμματος οι υποχρεώσεις σου αλλά το θέμα που πρέπει να σε ανησυχεί είναι τι γίνεται με εσένα όταν βγεις εκτός λειτουργίας; Μένεις λοιπόν να κοιτάζεις το ταβάνι και να μην έχεις τη σωματική αλλά ούτε την πνευματική δύναμη να κουνήσεις το μικρό σου δαχτυλάκι, τότε οι υποχρεώσεις σου παύουν να σε νοιάζουν και το κεφάλι σου γεμίζει με ένα τεράστιο κενό, ούτε σκέψεις ούτε άγχος έχεις πια. Το πολυμηχάνημα χάλασε και σίγουρα δε θα πάρει και πολύ καιρό σε εσένα και τους γύρω σου να το συνειδητοποιήσετε, καθώς οι υποχρεώσεις σου θα στοιβάζονται δίπλα σου όπως τα έντυπα που περιμένουν να φωτοτυπηθούν σε ένα φωτοτυπικό που έχει ήδη χαλάσει.

Ξέρεις πολύ καλά πως κύριος υπαίτιος του out of order που σε κυρίευσε είσαι εσύ ο ίδιος! Εσύ που ποτέ δε κατάλαβες πως είναι λάθος προσέγγιση να νομίζεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις όλα. Που δεν έμαθες ότι δεν υπάρχει λόγος να φορτώνεσαι με όσα περισσότερα μπορείς, μιας που τελικά δε θα μπορέσεις να τα καταφέρεις όλα. Δεν είσαι μηχάνημα ρε διάολε, και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο γρηγορότερα θα καταλάβεις και πως οι ώρες τις ημέρας θα είναι πάντοτε 24! Όσο και αν σιχτιρίζεις και μιζεριάζεις που δεν προλαβαίνεις, αν δεν αποφασίσεις να ξοδέψεις σωστά το χρόνο σου και αν απλά γεμίζεις το πρόγραμμά σου χωρίς να αναλογίζεσαι πόσο ανάγκη έχεις μια ανάσα ηρεμίας και έστω και λίγο ελεύθερο χρόνο, τότε σίγουρα η ημέρα που θα βγεις εκτός λειτουργίας δεν αργεί!
Άρα έχεις να κάνεις απλώς ένα πράγμα, να κουλάρεις! Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να κάνει όσα τον ευχαριστούν, βάλε μέσα στη μέρα κάποια λεπτά ηρεμίας. Αυτά τα λεπτά θα είναι μόνο για εσένα και τον εαυτούλη που τόσο παραμέλησες. Και μη ξεχνάς ότι οι μέρες που δε χαμογέλασες είναι ημέρες χαμένες, οπότε επιβάλλεται να βάλεις μέσα στη μέρα σου όσα σε κάνουν να χαμογελάς.
Και αν κάτι θα μπορούσε να βοηθήσει να γλιτώσει το πολυμηχάνημα από το burn out είναι σίγουρα η επιβράβευση όταν έχεις βγάλει εις πέρας μια δύσκολη και πολύ πιεστική περίοδο της ζωής σου και από την άλλη να μάθεις πως δεν είναι ανάγκη να είσαι συνεχώς εντός προγράμματος. Διότι όσο πιο καλά οργανώνεται ο άνθρωπος για να επιτύχει τους στόχους του, τόσο πιο σκληρά θα τον χτυπήσει το μοιραίο. Οπότε ίσως ήρθε ο καιρός να πάψεις να παριστάνεις το ρομπότ και να βγεις εκτός προγράμματος πριν τελικά βγεις εκτός λειτουργίας. Χρειάζεσαι κάποιες στιγμές διαλειπτότητας, όπως αυτές που χρειάζεται το σύμπαν για συνεχίσει να υπάρχει, χρειάζεσαι αταξία για να δεις την τάξη...κάτι σαν την καταιγίδα μέσα στην ηρεμία του προγράμματός σου!
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ