Χριστιανική Ανθρωπολογία

Σύμφωνα με την Χριστιανική Αντίληψη που πηγάζει από την Αυθεντική Βιωματική Εμπειρία, η Πραγματικότητα που Ζούσε ο Ιησούς και που καταγράφηκε από τον Ιωάννη στο Ευαγγέλιό του και βιώθηκε από όλους τους μυστικούς πατέρες του χριστιανικού ρεύματος, ο Θεός όπως τον ονομάζουν οι άνθρωποι, Είναι η Μόνη Άκτιστη Πραγματικότητα, που Υπάρχει από Μόνη Της. Μιλάμε για Εμπειρία Αυτής της Πραγματικότητας. Το να συλλαμβάνει κάποιος διανοητικά αυτή την Βιωματική Αλήθεια (για κάποιους άλλους), να την κάνει θεωρία, θεολογία, διανοητική έκθεση ιδεών περί της Πραγματικότητας είναι τελείως διαφορετικό πράγμα. Μια τέτοια διανοητική θεολογία, ό,τι διδάσκεται στα πανεπιστήμια, δεν έχει καμία σχέση με την Ζωντανή Πραγματικότητα κι είναι σε τελευταία ανάλυση ύβρις απέναντι στον Ζωντανό Θεό.

Ό,τι Βιώνεται, ό,τι γίνεται αντιληπτό σαν Δημιουργία, σαν ύπαρξη μέσα στην Δημιουργία και σαν εμπειρία μέσα στην ζωή, είναι κάτι που Υποστηρίζεται, Δημιουργείται και Κρατιέται σε Ύπαρξη από τον Θεό. Είναι μια Κτιστή Πραγματικότητα, μια «κατασκευή» από το μηδέν. Η Δημιουργία κι όσα περιλαμβάνει δεν έχουν δική τους αναλλοίωτη ανεξάρτητη ύπαρξη αλλά διατηρούνται σαν φαινόμενα ύπαρξης Χάρις στην Δύναμη του Θεού. Σαν φαινομενικές υπάρξεις, όλα, μέσα στην Δημιουργία, δεν είναι κάτι σταθερό αλλά ροές υπαρξιακών φαινομένων. Έχουν δηλαδή έναν καθαρά Δυναμικό Χαρακτήρα που εξελίσσεται μέσα στον χρόνο (που δημιουργείται ακριβώς εξαιτίας των υπαρξιακών φαινομένων) και που «αλλάζει». 

Έτσι το Ανθρώπινο Πρόσωπο δεν είναι μια αναλλοίωτη ψυχή, μια σταθερή ουσία, όπως λανθασμένα αντιλαμβάνονται  οι άνθρωποι, αλλά μια υπαρξιακή δυναμική πραγματικότητα, διαδικασία συνειδητότητας, συνειδιασιακό φαινόμενο. Το «κατ’ εικόνα Θεού» παραπέμπει στην Θεία Δύναμη που ουσιώνει την ύπαρξη και το «καθ’ ομοίωση Θεού» φανερώνει τον δυναμικό χαρακτήρα της ύπαρξης. 

Σαν Συνειδητότητα ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει, αυτά που του συμβαίνουν, αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Όταν είναι «στραμμένος» προς τον Θεό Νοιώθει Βιωματικά την Θεία Πραγματικότητα σαν Θεία Παρουσία που Αγκαλιάζει και Συγχωνεύει Μέσα Της τα Πάντα. Αυτή είναι σύμφωνα με τον Αγιογραφικό Συμβολισμό η Προπτωτική Κατάσταση του Ανθρώπου. Η «Πτώση» συνίσταται ακριβώς στην Απώλεια Αυτής της Άμεσης Επαφής με τον Θεό. Ο Άνθρωπος, χάνοντας την Επίγνωση της Δύναμης που Στηρίζει τα Πάντα, που στηρίζει την δική του ύπαρξη, νοιώθει αποκομμένος από τον Θεό (από την Πηγή του, από την Βάση της ύπαρξής του), περιορισμένος μέσα στο εγώ που καθίσταται κέντρο αντίληψης, κι όχι μόνο διαχωρίζεται έτσι από το περιβάλλον του, από τον κόσμο, αλλά και βιώνει αυτή την δυαδικότητα σαν μια πραγματικότητα (έτσι είναι επειδή έτσι αντιλαμβάνεται). Είναι αυτή ακριβώς η δυαδική πραγματικότητα μέσα στην οποία βιώνουν όλοι οι άνθρωποι την ύπαρξή τους. Πως και γιατί συνέβη αυτή η «πτώση» είναι θέμα ερμηνείας. Το ζήτημα όμως είναι ότι είναι ένα γεγονός, μια πραγματικότητα, που δεν μπορούμε να αρνηθούμε γιατί την ζούμε καθημερινά. Άσχετα όμως από το τι συμβαίνει στον άνθρωπο, πως νοιώθουν και πως αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, για τον Θεό δεν έχει αλλάξει τίποτα, Εξακολουθεί να Υποστηρίζει την ύπαρξη του ανθρώπου σαν συνειδησιακής υπαρξιακής ροής και στην νέα του κατάσταση και τον προσανατολίζει (λόγω της «φύσης» του) προς την πνευματική εξέλιξη κι ολοκλήρωση.

Ο Άνθρωπος, σαν Συνείδηση, (δηλαδή σαν Δυναμική Εξελισσόμενη Πραγματικότητα, κι όχι σαν μια απολιθωμένη ψυχική ουσία), μπορεί να εξελιχθεί, να Αναδυθεί εκ νέου στην Θεία Πραγματικότητα, να Προσεγγίσει τον Θεό, να Ενωθεί Βιωματικά με τον Θεό. Αυτή η Δυνατότητα Υπάρχει στην Φύση του Ανθρώπου. Έτσι τον «δημιούργησε» ο Θεός. Εν τούτοις ο άνθρωπος ούτε ερευνά, ούτε καλλιεργεί την Πραγματική Φύση του αλλά είναι χαμένος μέσα στην ονειροπόληση του διαχωρισμένου εγώ, μέσα στον δυαδικό κόσμο που κατασκευάζει η σκέψη του, μέσα σε όλες αυτές τις εξωτερικές δραστηριότητες και τις μάταιες ενασχολήσεις. Ακόμα κι αυτοί που υποτίθεται ότι ακολουθούν τον Δρόμο του Θεού το κάνουν τελείως επιφανειακά κι επιπόλαια κι όχι βαθιά και βιωματικά. Πιστεύουν με την σκέψη, προσεύχονται με τα χείλη και τιμούν τον θεό με σωματικές πράξεις και τελετουργίες που θεωρούν δήθεν ιερές.

Ο Ιησούς Ήρθε στον κόσμο για να Αποκαλύψει την Αλήθεια, την Αλήθεια του Θεού, της Αιώνιας Παρουσίας του Θεού και της Σχέσης Του με τον άνθρωπο, την Αλήθεια για την Πραγματική Φύση του Ανθρώπου και για την Δυνατότητά του να Ανυψωθεί στο Θεό, να Εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών, στην Ουράνια Πραγματικότητα της Άμεσης Επαφής με τον Θεό.

Ο Ιησούς Ήρθε στον κόσμο για να Φέρει το Φως της Ζωής αλλά οι άνθρωποι προτιμούν να ζουν στο σκοτάδι του εγωισμού τους που φωτίζει μόνο ό,τι τους συμφέρει. Ο Ιησούς Αποδεδειγμένα «Κατέβηκε» από τον Ουρανό, από τους Κόλπους του Πατέρα κι Έδειξε με την Παρουσία του μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη ποια είναι η Αληθινή Φύση του Ανθρώπου. Ο Ιησούς Πραγματοποίησε την Αληθινή Φύση του Ανθρώπου όχι γιατί Ήταν Θεός (άλλωστε Όλοι Είναι) αλλά γιατί Παραδόθηκε Πλήρως στο Θέλημα του Πατέρα. Κι έτσι Έγινε ο Πρώτος μιας Νέας Ανθρωπότητας, του Ανθρώπου που Αναγεννήθηκε, που Γεννήθηκε από Πνεύμα, ο Πρώτος από τα Παιδιά του Θεού, τα Παιδιά του Φωτός, της Αληθινής Εκκλησίας της Αιωνιότητας. Κι όπως ο Ιησούς έτσι όλοι μπορούν να Ακολουθήσουν την Οδό του Θεού, να γίνουν όπως ο Ιησούς, Ένα με τον Άκτιστο Πατέρα.

Τελικά όμως τι κατάλαβαν οι άνθρωποι; Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, τι ακριβώς κάνουν; Δημιούργησαν μέσα στον εγωισμό τους και με τις διανοητικές δυνάμεις τους μια Θεολογία Διαφορετική από την Ζωντανή Πραγματικότητα, μια θεολογία του Ιησού, μια διδασκαλία, μια παράδοση, εκκλησιαστικούς οργανισμούς (θεσμούς του κράτους) και μια χριστιανική ιστορία γεμάτη διαμάχες και σχίσματα και πολέμους και βία κι αποτυχίες να δουν την Αλήθεια. Ερμήνευσαν κατά την «διανόησή» τους το Μήνυμα του Ιησού. Προσάρμοσαν στην αδυναμία τους το Μυστήριο της Αποκάλυψης του Θεού, της Αιώνιας Παρουσίας Του, τα έκαναν όλα εξωτερικές δραστηριότητες και τελετουργίες και νομίζουν ότι με όλα αυτά ακολουθούν τον Δρόμο του Ιησού. Όλοι αυτοί, οι δήθεν χριστιανοί, είναι αυτοί που θα έρθει η στιγμή (όταν θα βρεθούν Απέναντι στο Θεό) που ο Ιησούς θα τους αρνηθεί και θα τους πει: «Δεν σας γνωρίζω». Ποτέ δεν ήσασταν «δικοί» μου, ανήκατε πάντα στον εαυτό σας, στον εγωισμό σας και στις αυταπάτες σας. Ποτέ δεν ξεπεράσατε το εγώ για να Ανταμώσετε τον Θεό και τα Αδέλφια σας μέσα στην Θεία Αγάπη που διαλύει τις αποστάσεις και τους διαχωρισμούς και τα Ενώνει Όλα σε Μια Πραγματικότητα, στο Αληθινό Βασίλειο του Θεού. Φύγετε μακριά καταραμένοι.

wholemind8

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ