1. Πόσες αισθήσεις έχουμε;

Prof. Brian Josephson

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Το πόσες αισθήσεις έχουμε εμείς οι άνθρωποι, μοιάζει κουτό, σαν ερώτημα, ίσως όμως να μην είναι…

Ξέρουμε όλοι πως οι αισθήσεις μας είναι πέντε, (όραση, ακοή, γεύση, αφή, όσφρηση) και οι ικανότητές τους πεπερασμένες. Δεν ακούμε, τους υπερήχους, δεν βλέπουμε την υπεριώδη και υπέρυθρη ακτινοβολία κ.λπ.

Ωστόσο υπάρχουν άτομα που βλέπουν πράγματα που οι υπόλοιποι δεν βλέπουν, άλλοι ακούνε φωνές και ήχους που υπόλοιποι δεν ακούν, υπάρχουν άτομα που βλέπουν καταστάσεις μελλοντικές με λεπτομέρειες, ή παρόμοιες του παρελθόντος και γενικότερα έχουν εμπειρίες διαφορετικές από αυτές που μας δίνουν οι πέντε συνηθισμένες αισθήσεις μας.

Με την ευκολία που έχουμε, σαν είδος, να βάζουμε ταμπέλες σε όλους και όλα
και να θεωρούμε προβληματικό και λανθασμένο ότι δεν ταιριάζει στα δικά μας μέτρα και σταθμά, άλλα από αυτά τα άτομα τα έχουμε ονομάσει «σχιζοφρενείς», άλλους τους θεωρούμε «μάγους» κ.λπ. Άλλους τους λυπόμαστε, τους συμπονούμε και προσπαθούμε να τους «θεραπεύσουμε», ενώ άλλους τους φοβόμαστε και τους βλέπουμε με καχυποψία.

Πολύ λίγοι ανάμεσά μας σκέπτονται πως μπορεί τα άτομα αυτά να έχουν κάποια έκτη αίσθηση που οι περισσότεροι δεν έχουμε αναπτύξει, (ή ίσως και να έχουμε καταπνίξει, με τον τρόπο που η κοινωνία μας έχει μεγαλώσει), ή πάλι, να έχουν διαφορετικό εύρος ικανοτήτων στις πέντε κοινές για όλους μας αισθήσεις.  

Ευτυχώς, υπάρχουν και επιστημονικά μυαλά, σε θέσεις που έχουν επιστημονική βαρύτητα, που προβληματίζονται επάνω στα θέματα αυτά, και τα ερευνούν σοβαρά.

Ένας τέτοιος επιστήμονας, είναι ο φυσικός  Μπράιαν Τζόζεφσον, Ουαλός θεωρητικός φυσικός, ομότιμος καθηγητής της φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, που πήρε το Νόμπελ φυσικής το 1973.

Ο Τζόζεφσον ενδιαφέρθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 για το πρόβλημα νου και σώματος, και είναι ένας από τους λίγους επιστήμονες που υποστηρίζει ότι τα παραψυχολογικά φαινόμενα (τηλεπάθεια, ψυχοκίνηση και άλλα παραφυσικά θέματα) μπορεί να είναι πραγματικά.

Παρ’ ότι έχει κατά καιρούς χλευαστεί από πολλούς συναδέλφους του, συνεχίζει, με πείσμα,  να ερευνά τα παραψυχολογικά φαινόμενα και τον σύνδεσμο ύλης-νου, έχοντας  αρχίσει ο ίδιος να ασχολείται με τον υπερβατικό διαλογισμό από το 1971.

Στο βιβλίο μου «Πώς να νικήσετε το στρες» εκδ. ΑΡΧΕΤΥΠΟ, έχω κάνει κάποια μικρή αναφορά σε δικούς μου προβληματισμούς και υποθέσεις επάνω στο θέμα αυτό. Πιστεύω πως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που οι 5 γνωστές μας αισθήσεις επιτρέπουν, ωστόσο συμφέροντα εξουσιαστικά είναι αυτά που δεν αφήνουν την γνώση αυτή να γίνει ευρέως γνωστή και παραμένει κλεισμένη σε στενούς κύκλους μυημένων "εκλεκτών". 

Θα προσπαθήσω να σας δώσω μία δική μου εξήγηση για τον τρόπο με τον οποίο πιστεύω πως «ανοίγει» αυτή η ικανότητα που υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και τη ζωή σαν μέρος της Ολότητας, να διευρύνουν την αντίληψή τους πέρα από τα όρια των γνωστών πέντε αισθήσεών μας και να απολαμβάνουν την μακαριότητα και την ησυχία της ένωσης με το Όλο. Να πετυχαίνουν, δηλαδή, αυτό που με άλλα λόγια λέμε «φώτιση».

Για αρχή, θα πρέπει να πω, πωςόλοι οι τρόποι προσευχής και λατρείας (όλων των θρησκειών), περιέχουν κοινές τεχνικές που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση. Παρ’ ότι τα ιερατεία των διαφόρων θρησκειών ισχυρίζονται πως ο δικός τους τρόπος προσευχής και λατρείας είναι διαφορετικός και καλύτερος ή σωστότερος από αυτούς των υπολοίπων θρησκειών, η αλήθεια είναι πως μόνον σε τύπους και λεπτομέρειες διαφέρουν.

Αυτοί οι τύποι έχουν διαφοροποιηθεί, για να ταιριάζουν στους πολιτισμούς στους οποίους αναπτύχθηκαν κατά καιρούς οι διάφορες θρησκείες, αλλά και για να δίνουν την δυνατότητα στα διάφορα ιερατεία να ασκούν την δική τους εξουσία.

Στην βάση τους, όμως, χρησιμοποιούν όλοι τις ίδιες τεχνικές για να βοηθήσουν τους συμμετέχοντες να κάνουν την υπέρβαση της εξόδου από την υλική πραγματικότητα που θα τους  οδηγήσει στην αίσθηση της ενότητας με το Όλο.

Οι τεχνικές αυτές, όπως έχω συμπεράνει σύμφωνα με τις ανακαλύψεις των νεοτέρων επιστημονικών ερευνών, στηρίζονται στην επίτευξη ενός συντονισμού της λειτουργίας καρδιάς-εγκεφάλου τέτοιου, που να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες έκκρισης κάποιων χημικών μορίων από έναν κεντρικό αδένα του εγκεφάλου, την επίφυση. Τα χημικά αυτά μόρια, έχουν ονομαστεί «παραισθησιογόνα», επειδή δημιουργούν μια διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας από αυτή που είναι σε όλους μας γνωστή, μέσω των πέντε μας αισθήσεων.

Γιατί όμως ο ανθρώπινος εγκέφαλος να παράγει μόρια που δημιουργούν «παραισθήσεις» και να έχει μάλιστα στα κύτταρά του υποδοχείς (ειδικές κεραίες, δηλαδή) που προσλαμβάνουν αυτά τα μόρια, αν δεν τα χρειάζεται; 

Όπως ξέρουμε από την βιολογία, όλα λειτουργούν τέλεια στον οργανισμό. Δεν υπάρχει τίποτα άχρηστο, ούτε μία βλεφαρίδα μας. Όλα εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός των παραισθησιογόνων ουσιών και των υποδοχέων τους μέσα στον εγκέφαλό μας; Υπάρχει κάποιος λόγος, να μας δημιουργούν την αίσθηση μιας διαφορετικής πραγματικότητας από αυτή στην οποία είμαστε συνηθισμένοι;

Προσωπικά πιστεύω πως ΝΑΙ. 

Συνεχίζεται...

lenahealth + lenahealth

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ