1000 και 1 νύχτες... Τα πλούτη και το πεπρωμένο (B’ Μέρος)

(τής Αρετής Μαρκέλλου)

Την τελευταία φορά είχαμε αφήσει την Σεχραζάτ να διηγήται την ιστορία 2 φίλων που διαφωνούσαν για το αν το πεπρωμένο των ανθρώπων εξαρτάται αποκλειστικά από τα πλούτη ή όχι. Μάλιστα αποφάσισαν να κάνουν κι ένα πείραμα. Ο πλούσιος φίλος έδωσε σε ένα κατασκευαστή σχοινιών ένα σεβαστό ποσό χρημάτων 2 φορές , τα οποία λόγω συγκυριών ο αχοινοποιός τα έχασε. Ποιά λοιπόν θα είναι η συνέχεια σε αυτή την ιστορία;;;
Όταν επέστρεψε στο σπίτι ο σχοινοποιός κι έμαθε από τη γυναίκα του τι έγινε, μετάνιωσε που δεν την είχε ενημερώσει για τα σχέδιά του ! Γεμάτος αγωνία αναρωτιόταν τι θα έλεγε αυτή τη φορά στον Σάντι και τον Σαντ – και πως θα αντιδρούσαν κι εκείνοι στα νέα.
Οι 3 μήνες πέρασαν γρήγορα, όπως κυλάει το νερό τού ποταμού κάτω από τη γέφυρα. Οι 2 φίλοι πέρασαν ξανά από το μαγαζί τού Χασάν.
- «Είσαι απατεωνίσκος και λωποδύτης !!!» αναφώνησε ο πλούσιος άντρας. Όταν άκουσε τα καθέκαστα. «Δεν πιστεύω λέξη από την ιστορία σου !!!»
Αλλά ο Σαντ είπε: «Βλέπεις λοιπόν ότι το πεπρωμένο έχει περισσότερη επιρροή στο πως θα κυλήσει η ζωή μας απ’ότι τα πλούτη; Αν αυτός ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος, ακόμα κι ένα νόμισμα τού αρκεί. Αγαπητέ σχοινοποιέ, πάρε αυτό το νόμισμα από μένα. Ακολούθησε το ένστικτό σου. Σε έναν μήνα θα ξανάρθουμε να δούμε πως τα πήγες.» 

Ο καημένος ο Χασάν ήταν χαρούμενος που τα πράγματα πήγαν καλά. Πήρε το χάλκινο νόμισμα και αποχαιρέτισε τους 2 φίλους με βαθιές υποκλίσεις. Αργότερα το ίδιο βράδυ χτύπησε την πόρτα του ο γείτονας του ο ψαράς. «Χασάν, μήπως έχεις ένα χάλκινο νόμισμα να μου δανείσεις;» τον ρώτησε. «Χρειάζομαι αύριο χρήματα για να επισκευάσω τα δίχτυα μου.»
Γιατί οι φτωχοί να μην βοηθούν ο ένας τον άλλο; Στο κάτω-κάτω τής γραφής δεν θα πλούτιζε ποτέ από ένα χάλκινο νόημα. Έδωσε λοιπόν το νόμισμα στον γείτονά του. «Σε ευχαριστώ!» τού είπε ο ψαράς. «Για ανταμοιβή θα σου δώσω αύριο το πρώτο ψάρι που θα πιάσω!». Έπειτα βιάστηκε να γυρίσει στα δίχτυα του.
Την επόμενη μέρα ο ψαράς είχε μιά μεγάλη έκλπληξη για τον Χασάν! Πέρασε από το σπίτι με ένα τεράστιο ψάρι, μεγάλο σαν τραπέζι. Με το χαμόγελο στα χείλη ζωγραφισμένο είπε: « Δεν είχα ποτέ τόσο καλή ψαριά σαν την σημερινή! Αυτό το ψάρι είναι για σένα γείτονα. Ήταν το πρώτο ψάρι που πιάστηκε στα δίχτυα μου.»
Ο Χασάν στην αρχή δεν ήθελε να δεχτεί το ακριβό αυτό δώρο, αλλά ο ψαράς επέμενε. Έτσι λοιπόν ο Χασάν ζήτησε από τη γυναίκα του να το μαγειρέψει το βράδυ.
Εκείνη άρχισε αμέσως να το καθαρίζει. Στα σπάργανα τού ψαριού βρήκε κάτι το αξιοπερίεργο, μια γυαλιστερή πέτρα, λαμπερή σαν γυαλί. Τα παιδιά τού κατασκευαστή τη βρήκαν πολύ όμορφη και την ήθελαν για παιχνίδι. Έτρεξαν έξω κρατώντας τη πέτρα, φώναξαν τους φίλους τους κι έπαιζαν μαζί της όλη μέρα, ώσπου σουρούπωσε.
Από εκεί πέρασε ένας χρυσοχόος. Η λαμπερή πέτρα τράβηξε την προσοχή του. Έσκυψε πάνω από τα παιδιά που έπαιζαν για να δεί τί ήταν αυτό που κρατούσαν και κοίταξε με προσοχή. Έμοιαζε να έιναι στραφτερό διαμάντι, η πιό ακριβή πέτρα που είχε δεί ποτέ!
Αυτή τη φορά η τύχη ήταν πραγματικά με το μέρος τού Χασάν. Ο χρυσοχόος ήταν τίμιος άνθρωπος και έδωσε στον Χασάν 1000 δηνάρια για το διαμάντι. Ήταν πολλά χρήματα, αλλά ακόμα και πληρώνοντας τόσα μπορούσε να πουλήσει το πετράδι για πολύ περισσότερα.
Έτσι λοιπόν ο φτωχός Χασάν έγινε τελικά πλούσιος. Έναν μήνα αργότερα είχε αγοράσει όλα τα μαγαζιά κατασκευής σχοινιών στη Βαγδάτη. Έδωσε διαταγή να χτιστεί ένα υπερπολυτελές παλάτι σε ένα πανέμορφο πάρκο λίγο έξω από την πόλη κι αγόρασε όλα τα μαγαζιά στη γειτονιά όπου βρισκόταν το μικρό του μαγαζάκι. Ο Χασάν είχε πλέον γίνει επιτυχημένος.
Όταν ο Σαντ και ο Σάντι τον επισκέφτηκαν στο μαγαζί του μετά από ένα μήνα, εκείνο είχε γίνει αγνώριστο. Μόνο το πρόσωπο τού ιδιοκτήτη είχε μείνει το ίδιο. Ο Χασάν τούς υποδέχτηκε και τους διηγήθηκε όλα όσα είχαν συμβεί. Γεμάτος ευγνωμοσύνη πήρε μετά τον Σαντ και τον Σάντι στο σπίτι του έξω αππό την πόλη. Οι 2 φίλοι κοίταζαν έκθαμβοι τον υπέροχο κήπο με τα εξωτικά δέντρα και τα πουλιά. Μετά από λίγο όμως ο Σάντι έκανε την εξής παρατήρηση: «Δεν το χωράει ο νούς μου ότι απέκτησες όλα αυτά τα αγαθά χάρη σε ένα χάλκινο νόμισμα. Το να βρείς ένα διαμάντι στα σπάργανα ενός ψαριού είναι περισσότερο απίστευτο από το να σου δώσει 400 δηνάρια ένας παντελώς άγνωστος. Έλα....παραδέξου ότι και τα 400 δηνάρια πού πήρες από μένα συνέβαλαν στη δημιουργία αυτής τής περιουσίας.»
Ο Χασάν δίστασε και δεν ήξερε τί απάντηση να δώσει. Ο Σαντ, στην προσπάθεια του να αποσπάσει την προσοχή τους από αυτλη την άβολη συζήτηση, έδειξε ένα δέντρο και είπε: «Δεν έχεις μόνο εξωτικά δέντρα, αλλά και φωλιές υπέροχων πουλιών πάνω σ’ αυτό!»
Ανάμεσα στα κλαδιά διακρινόταν κάτι λευκό, ένα πουλί ίσως; Ο χασάν φώναξε έναν υπηρέτη και τον πρόσταξε να κατεβάσει κάτω τη φωλιά. Είχε σωστά μαντέψει εξ αρχής ότι αυτό ήταν το παλιό του τουρμπάνι, εκείνο που του είχε κλέψει το όρνιο. Και πράγματι, ο υπηρέτης ήρθε προς το μέρος του κρατώντας το παλιό τουρμπάνι του σχοινοποιού.
« Χαίρομαι που επιτέλους μπορώ να σας αποδείξω την ειλικρίνεια των λόγων μου», ε’ιπε ο Χασάν στον Σάντι. «Τα χρήματα πού μου είχατε δώσει βρίσκονται κρυμμένα μέσα σε συτό το τουρμπάνι.»
Ο Σάντι ξετύλιξε το τουρμπάνι και.......νά’το !!! Το πουγκί με τα χρήματα βρισκόταν κρυμμένο ανάμεσα στις πτυχές τού υφάσματος – ακριβώς όπως είχε πεί ο Χασάν.
Μτά από αυτό ο Χασάν ετοίμασε ένα λουκούλειο γέυμα για τους 2 φίλους του. Ο Σαντ ήταν εξαιρετικά χαρούμενος που επιτέλους είχε καταφέρει να πείσει τον φίλο του για την ορθότητα τής άποψής του, Όμως τα πράγνατα δεν ήταν καθόλου έτσι......
Όταν αργότερα γυρνούσαν στη Βαγδάτη καβάλα στα άλογα, ο Σάντι είπε στον Χασάν: « Έχουμε φαεί μαζί ψωμί κι αλάτι γι’ αυτό έχουμε γίνει αδέρφια. Θέλω λοιπόν να μου πείς την αλήθεια. Πράγματι δεν χρησιμοποίησες κάποια από τα άλλα 200 δηνάρια, που δεν έχουν βρεθεί ακόμα, ως επένδυση στο μαγαζί σου;»
Τι απάντηση να δώσει ο Χασάν;;; Ήταν πασιφανές ότι ο Σάντι ακόμα δεν τον εμπιστευόταν, δεν μπορούσε όμως να αποδείξει με κάποιο τρόπο ότι όντως έλεγε αλήθεια. Έτσι λοιπόν έμεινε με τοο χρέος τής απάντησης. Συνέχισαν να ιππεύουν κι αργά το βράδυ έφτασαν στη Βαγδάτη. Τα άλογα είχαν κουραστεί κι ήταν πεινασμένα. Που θα έβρισκαν τροφή γι’ αυτά οι αναβάτες τους, τόσο αργά μες στη νύχτα; Έστειλαν έναν υπηρέτη για να ρωτήσει. Σύντομα εκείνος επέστρεψε με μιά στάμνα πού φάνηκε γνώριμη στον Χασάν.
«Δεν μπόρεσα πουθενά να βρω τροφή για τα άλογα αφέντη. Μόνο αυτή τη στάμνα με τα πίτουρα βρήκα. Όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά....»
Ο Χασάν τον διέκοψε κι είπε στον Σάντι: «Κοίταξε μέσα σε αυτή τη στάμνα Σάντι, εκεί θα βρείς το δεύτερο πουγκί με τα χρήματα!»
Κι όμως.....όπως το υποψιαζόταν από την αρχή ο Χασάν, πράγματι εκεί βρήκε το πουγκί ο Σάντι. Είχε έρθει η στιγμή που ο πλούσιος άντρας έπρεπε να παραδεχτεί πως ο φίλος του ο Σαντ είχε δίκιο. Τα πλούτη δεν οδηγούν στα πλούτη!!! Ο Αλλάχ αποφασίζει γιά όλα, όπως έχει καταγραφτεί στο Βιβλίο τού Πεπρωμένου!!!
Δεν ξέρω πόσο είχε προχωρήσει το ξημέρωα πριν τελειώσει την ιστορία της η Σεχραζάτ. Όταν τελείωσε την αφήγησή της,σκέφτηκε λίγι κι είπε: Αυτή η ιστορία που προέρχεται από το παρελθόν μάς δίνει, καλέ μου Βασιλιά, ένα πολύτιμο μάθημα για το μέλλον. Όταν κάποιος φροντίζει τον εαυτό του, θα τον φροντίσουν και οι άλλοι και το ίδιο καλά θα τους φροντίσει κι εκείνος με τη σειρά του. Θα γνωρίζετε ενδεχομένως την ιστορία με τον γάτο και το ποντίκι;»
«Όχι, δεν την γνωρίζω...» παραδέχτηκε ο Βασιλιάς. «Θέλω να μου την επίς κι αυτή. Όχι όμως ακόμα, όταν βραδιάσει!»

The Mythologists

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ