ΟΣΦΠ – Α Ε Κ

Μακριά από το τηγάνι σήμερα. Σπίτι με καλή παρέα, μουσική κι αγωνία. Στοιχήματα, μάλλον χάνω τις πίτσες και μακάρι να έχανα κι άλλο. Παιχνίδι βγαλμένο από τα παλιά, με την δύναμη της φανέλας. Αγωνία για την εμφάνιση. Αυτό είναι το κυριότερο. Φυσικά επιθυμητό το αποτέλεσμα αλλά όπως και να το κάνεις, εμείς πιο πολύ θέλουμε να δούμε τα μέτρα μας.

Τα οποία τα πήραμε στο πρώτο ημιχρόνιο. Με ολόσωστη τακτική, σωστή ενδεκάδα και χτύπημα σαν κόμπρα. Τρεις ευκαιρίες με μία να γίνεται γκολ. Από τον αντίπαλο, είδα μιά υποψία ευκαιρίας εκεί προς το τέλος. Την ώρα που άρχισε η διαιτησία να βγάζει κάρτες και να σπρώχνει τον γάβρο. Που είχε μεν την κατοχή, αλλά ευκρινέστατα ανούσια.

Εμείς ήμασταν σφιχτοί, πολύ δυνατοί σε ψηλό πρεσάρισμα και κύρια, καθόλου φοβισμένοι. Αυτό είναι το πρώτο που κρατάμε. Μετά πηγαίνουμε στην διάθεση του να κόψουμε και να βγάλουμε σωστές επιθέσεις. Δεν μιλάω για αντεπιθέσεις, αφού δεν υπήρχε αυτό που λέμε παθητική άμυνα και φτου ξελευθερία. Στις οποίες λοιπόν, έβλεπες ένα οργανωμένο πλάνο και διάθεση για σκοράρισμα. Μια εμφάνιση πλήρης, που μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας. Βλέποντας μιά ομάδα γεμάτη, χωρίς να θέλεις να ξεχωρίσεις κάποιον, όσο κι αν τα ατομικά χαρακτηριστικά κάποιων, φαινόντουσαν.

Μάτια που  έτριβα, με το γκολ της ισοφάρισης. Τι να πω. Γκολ πάνφθηνο, κακιά αντίδραση του Ανέστη και χρεώνω την ισοπαλία στον τέρμα μας. Που δεν είχε καθόλου πίεση και κατώρθωσε να πάθει έμφραγμα. Δεν μιλάω για απειρία, μιλάω για ουσιαστικά δεύτερον. Ένα χέρι απλώνεις και τελειώνεις. Κι ας έχεις πάρει ανάποδη φορά, ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΦΑΟΥΛ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ.

Να μην μείνουμε όμως σε αυτά. Η ΑΕΚ μπήκε περιέργως φοβισμένη, χωρίς να μπορεί να βγάλει τα στοιχεία του πρώτου μέρους. Δέχθηκε πίεση χοντρή, που όμως την κατανοώ από ένα σημείο και μετά. Το παιχνίδι αυτό, πέραν του άγχους, ήταν και η διαφορά κατηγορίας : Η φυσική κατάσταση. Εκεί ξεκίνησαν όλα τα θέματα.

Η ομάδα κουράστηκε πολύ, και σε πρώτη φάση έχασε όλη την αριστερή της μεριά. Ο Μπαρμπόσα ήταν ράκος και πλέον αισθανόταν πολύ μόνος κι ο Σοϊλέδης. Τα ίδια γίνανε και στο κέντρο. Άρχισε ένα ρετάρισμα, που ευτυχώς υπήρχε κι ο Σουηδός, που είναι γυμνασμένος εκτός Ελλάδας και κράταγε κάπως. Απέναντι σε αντίπαλο κακό, άναρχο με το rotation, που απλά σπρωχνόταν από το τηγάνι.

Μοιραία άρχισε να πέφτει και η δεξιά πλευρά κι ο απίθανος Αραβίδης. Με την πίεση να ανεβαίνει στο κεντρικό δίδυμο, που οφείλω να πω οτι στάθηκε και να καταδείξω Λαμπρόπουλο και Άνταμ , σαν κορυφαίους. Όσο κι αν οι επιθέσεις που τρώγαμε ήταν της πλάκας από μεριάς αντιπάλου και κορυφαίος παίκτης ήταν ο διαιτητής. Που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα αφού είναι και παιδί του Ψυχομάνη. Μιλάω τώρα, που θα γυρίσει ο τίγρης από το ταξίδι, δηλαδή θα βγει από το σπίτι του αφού δεν ήθελε να είναι παρών στο τηγάνι. ΚΙΟΤΕΨΕΣ ΜΕΓΑΛΕ.

Τέλος πάντων, το αποτέλεσμα ήταν τέτοιο ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΓΚΑ ΤΟ ΟΑΚΑ. Σε παιχνίδι που δεν θα είναι εύκολο, αλλά η διαχείρηση δεν είναι και κάτι το τρομερό. Η ομάδα φάνηκε δουλεμένη και μπορεί να βγάλει το αποτέλεσμα που θέλουμε. Μια ομάδα που λογικά είναι στην δεύτερη κατηγορία λόγω των λόγων που ανέφερα. Φτειάχνεις το ιατρικό σου επιτελείο και κάνεις τις προσθήκες που χρειάζονται.

Όμως οφείλουμε συγχαρητήρια για τον χειρισμό του παιχνιδιού από τον Δέλλα. Αυτά τα όπλα έχει κι αυτά χρησιμοποίησε. Ρόβας και Κρισάντους σαν αλλαγές, ήταν απλά η γύμνια μας και λογική προσθήκη πενυμόνων. Ήταν πλέον σαφές οτι πάμε για το κράτημα του αποτελέσματος. Με χάσιμο της μαγείας της μπάλας, που είχαμε δει στο πρώτο μέρος. Ευχαριστημένος είμαι, αλλά να πω και κάτι. Αν είμαστε ΑΕΚ πρώτης εθνικής, σε αυτόν τον αντίπαλο, ρίχνεις τέσσερα.

Δυό ημίχρονα η κάθε ομάδα; Αυτά είναι για τους μπούρδες που βλέπουν στατιστικά και που τα είδα κι εγώ σήμερα από το κανάλι. Αυτά δεν λένε τίποτα. Αυτό που είδαμε σήμερα στο πρώτο ημιχρόνιο, ήταν τρομερό και μετά είδαμε άλλη ομάδα. Οι αλλαγές του αντιπάλου, ήταν αρκετές για να καταλάβει μέχρι κι ο τελευταίος βλάκας ολυμπιακός, οτι το ματς το θέλανε. Κι αυτό είναι σημαντικότατο για το επίτευγμα μας. Που πρέπει να έχει συνέχεια πλέον με μεγάλύτερη διάρκεια απόδοσης για να το χαρούμε. Χαρά όμως που πρέπει να πάρει την σωστή διάσταση βάσει απόδοσης. Και με καμιά σφαλιάρα στα μπουθ.

Και να κλείσω με την ουσία. Κοιτάμε στα μάτια, αλλά συνυπολογίζουμε την ψιλοϋποτίμηση του αντίπαλου. ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ. Κι αυτή ήταν η εικόνα του παιχνιδιού. Αντεπίθεση εμείς – κάργα δουλεμένη – κι επίθεση ο άλλος. Με ρόλους που θα αντιστραφούν στη ρεβάνς για την μεγάλη νίκη, που θα σηματοδοτήσει το ερχόμαστε. Και με στόχο τις παλιές εμφανίσεις : Στο τηγάνι να σου ρίχνουν τσιμέντα μπας και διακοπεί το παιχνίδι στο 0-3. ΕΚΕΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ. ΟΤΑΝ Η ΑΕΚ ΕΠΕΙΘΕ ΚΑΙ ΣΚΑΓΑΝΕ ΟΛΟΙ. Όχι σαν τον γάβρο, που αν είχε πείσει, απλά δεν θα άλλαζε κάθε χρόνο προπονητή.

dailytripes

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ