Στο απόλυτο Υπερβατικό εδώ και τώρα

Το τώρα είναι μία στιγμή η οποία μας ανήκει, αλλά την αφήνουμε να μας φύγει.

Πώς μπορούμε να είμαστε απόλυτα στο εδώ και τώρα ?

Μόνο όταν είμαι εκεί που είμαι και γνωρίζω απόλυτα το γιατί, μόνο τότε ζω πραγματικά και ουσιαστικά την στιγμή. Αλλιώς στην κάθε μου στιγμή θα βρίσκεται ένα μου απόσπασμα και όχι η ολότητά μου.

Αυτή η γνώση του γιατί είμαι εκεί που είμαι τότε ενώνει την ψυχή μου με το Ανώτερο Θεϊκό Θέλω.

Έτσι ακριβώς γίνεται. Σε κάθε μας στιγμή θα παρατηρήσουμε ότι το μυαλό μας φεύγει είτε προς τα πίσω είτε προς τα μπροστά. Αλλά σχεδόν ποτέ δεν είμαστε εναρμονισμένοι με το απόλυτο τώρα. Αυτό δεν έχει καμία ιδιαίτερη τεχνική για να το πετύχουμε, δηλαδή να είμαστε στο παρόν.

Έχετε βιώσει, είμαι σίγουρη στιγμές που δεν σας έφυγε το μυαλό σας σχεδόν καθόλου από εκεί που είστε. 

Ποιες στιγμές είναι αυτές ? Μα μία στιγμή είναι η στιγμή της γέννας του παιδιού σας, αν είστε μάνα ή πατέρας. Θα θυμάστε απόλυτα πόσο αφοσιωμένος  υπήρξατε σε εκείνη τη στιγμή. Σας εκπαιδεύεσαι κανείς ? Είχατε κάνει μαθήματα γιόγκα, τεχνικές διαλογισμού ? Όχι φυσικά, απλώς επειδή όλο σας το είναι ήξερε απόλυτα γιατί είναι εκεί που είναι τότε η συνεργασία σας με την ψυχή σας και την Ανώτερη Θεϊκή Θέληση ήταν ένα και το αυτό. Ήταν η στιγμή που εσείς πρεσβεύατε την Αγία Τριάδα ενωμένη απόλυτα.

Οπότε την απόλυτη στιγμή την ξέρετε ακριβώς πως την κάνατε αν υπήρξατε γονιός.

Απόλυτα θα είμαστε στο εδώ και τώρα σε μία καταστροφή, εκεί σταματάει να δουλεύει το μυαλό και εναρμονίζεται απόλυτα η εσωτερική μας φωνή με την Ανώτερη Θεϊκή Δύναμη. Όλα όσα κάνουμε τότε είναι μία Θεϊκή Παρόρμηση η οποία εναρμονίζεται απόλυτα με τις δικές μας δονήσεις. Όλο αυτό πάλι συμβαίνει γιατί ξέρουμε απόλυτα που είμαστε και γιατί. Οπότε το μυαλό γίνεται ένας σπουδαίος συνεργάτης και τότε εμφανίζει όλες τις κατάλληλες γνώσεις που κατέχει.

Άρα το απόλυτο εδώ και τώρα όπως καταλαβαίνουμε είναι μία φυσική μας διεργασία. Αφού μας βγαίνει αβίαστα και χωρίς εμείς να κάνουμε απολύτως τίποτε. Απλώς εναρμονιζόμαστε με την στιγμή της δοτικότητας και εκπέμπουμε στις ίδιες δονητικές του Σύμπαντος. Η αρμονική διαδρομή, συμφωνία, μέσα από μας συνθέτει τη μελωδία της Υπερβατικής διαδρομής, θέλησης, πίστης, γνώσης. Έτσι είμαστε απόλυτα μία Οντότητα Κανάλι επικοινωνίας. Κανάλια Επικοινωνίας ακούτε ξανά και ξανά ότι υπάρχουν γύρω μας και ότι συνάνθρωποί μας επικοινωνούν με Ανώτερες Οντότητες και με τους Ανώτερους Εαυτούς τους. Ίσως μέχρι τώρα να αναρωτιόσασταν πώς το κάνουν. Απλώς εκείνοι όλο αυτό που σε σας μοιάζει τυχαίο συμβάν το έχουν περάσει μέσα σε κάθε τους λεπτό. Άρα σε κάθε λεπτό ξέρουν που είναι και γιατί. Είναι η Ανώτερη κλίμακα του Πνευματικού. Οπότε μετά από ένα διάστημα τέτοιας εναρμόνισης αρχίζουν οι επικοινωνίες. Όχι η επικοινωνία δεν είναι τυχαίο συμβάν, όχι δεν θέλει ιδιαίτερες ικανότητες για να συμβεί. Το μόνο που θέλει είναι «Είμαι στο εδώ και τώρα απόλυτα και ξέρω το πώς και το γιατί».

Γιατί όμως εμείς δεν καταφέρουμε να είμαστε απόλυτα στο εδώ και τώρα ? 

Μα επειδή μας λείπει αυτό το γιατί. Γιατί είμαι εδώ που είμαι ? Το μυαλό μας δεν ξέρει αν είναι στο σωστό μέρος, αν έπρεπε να είναι κάπου αλλού. Σκέψεις μας βασανίζουν για το τι θα έπρεπε να πούμε ή να πράξουμε. Θα πάμε σε προηγούμενα συμβάντα της ημέρας όπως να θυμηθώ αν έκλεισα το θερμοσίφωνο, γιατί και τότε δεν ήμουν εκεί που ήμουν γνωρίζοντας απόλυτα το γιατί.

Ένα γιατί που τελικά όσο το αναλύουμε ανακαλύπτουμε ότι είμαστε στα σημεία της μέρας μας επειδή κάποιος άλλος μας είπε ότι πρέπει να πάμε σε αυτά. Η ζωή μας ειδικά και γενικά δομήθηκε από υλικά που δεν είναι απόλυτα δικά μας. Δεν είμαστε σίγουροι σχεδόν ποτέ για τις επιλογές μας. Οπότε σε κάθε δρόμο μας αναρωτιόμαστε αν είναι αυτός ο δρόμος. Έτσι το μυαλό μας θα φύγει από τη στιγμή και θα προσπαθήσει να μαντέψει το μετά ή να ψάξει μέσα στο χθες να βρει πληροφορίες για αυτό το μετά. Γι αυτό και υπάρχει τόση μεγάλη ανάγκη για αυτό το μετά και «τρέχουμε» σε μελλοντολόγους. Ψάχνουμε μία επιβεβαίωση γι’ αυτό το μετά, αν είναι σωστό, αν είναι στα μέτρα μας κλπ. Οπότε κάθε μας επιλογή επειδή δεν έχει δομημένα τα γιατί είναι μία μόνιμη τραμπάλα. Τραμπάλα απογοητεύσεων, αποτυχιών, κακοτυχιών κλπ.

Μα όταν μάθουμε απόλυτα το κάθε μας γιατί τότε η φυσικότητά μας είναι να είμαστε απόλυτα στο παρόν. Έχετε γνωρίσει άραγε έναν άνθρωπο που να κάνει ως επάγγελμα αυτό που αγαπά μέσα από την καρδιά του ? Τότε γι’ αυτό το άτομο ο χρόνος και ο χώρος δεν υπάρχουν. Είναι απόλυτα αρμονία και σχεδόν πάντα είναι εναρμονισμένος με το Θείο, επειδή ξέρει απόλυτα το γιατί της καρδιά του. Έτσι δεν τον νοιάζει το χθες γιατί το θεωρεί τον σοφό του δάσκαλο, δεν ασχολείται με το αύριο αλλά γίνεται ένα δοτικό και φιλοσοφικό κανάλι επικοινωνίας με την Ψυχή του.  

Γνωρίζει δε απόλυτα πως το σήμερα όσο πιο αρμονία είναι, τόσο πιο πολύ ο «δάσκαλος σήμερα» ετοιμάζει έναν δρόμο μεγαλείο για το αύριο.  

Οπότε αφού τώρα ξέρουμε ότι το είμαι στο «εδώ και τώρα» είναι μία φυσικότητά μου, μία κατάσταση όπως όταν κουνάω το χέρι μου, τότε μπορώ να βρω τρόπο να απαντήσω σε όλα μου τα γιατί. Στα γιατί ( δρόμους ) που νιώθω παράταιρους από μένα αναζητώ πως θα φέρω αυτούς τους δρόμους στα μέτρα του νιώθω μου. Η κοινωνία πάντα θα είναι ένα άδικος κριτής και δεν υπάρχει περίπτωση να μην κρίνει. Αυτός είναι ο ρόλος της. Όμως εμείς δεν ήρθαμε εδώ για να ζήσουμε τη ζωή κανενός ούτε έχουμε ένα κοινό που πληρώνει για να μας δει και να μας ακούσει λες και είμαστε ηθοποιοί ή τραγουδιστές. Δική μας είναι η ζωή και εμείς θα τη ζήσουμε με πίστη σε μας, με πίστη το Κανάλι μας και με πίστη στον Θεό. Τότε ναι κάθε μέρα σου θα είναι γιορτή, ξεκούραση και ήρεμη. Επειδή για κάθε τι που θα κάνεις θα γνωρίζεις απόλυτα το γιατί. Κανένα χθες και κανένα αύριο δεν θα παρεμβάλετε στην θεϊκή σου διαδρομή. Ενώ παράλληλα όσο μπαίνεις σε αυτό το Θεϊκό μονοπάτι και γνωρίσεις τη Θεία σου Πηγή, τότε Εκείνη θα είναι ο μόνιμος σύμβουλός σου. Γιατί όταν αρχίσει η επικοινωνία μας με το Θείο τότε κανένας άλλος δεν μπορεί να μπει ανάμεσα σε αυτή τη σχέση. Ο Μονάκριβός σου Εαυτός συναντά τον Μονάκριβο Πατέρα και πορεύεσαι Υπερβατικά στο κάθε σήμερα- τώρα- στιγμή. 

Δωροθέα 

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ