 | Η ιδέα της ανάστασής μας σε όντα που ανήκουν σε κάποιο βασίλειο αιωνιότητας ανάγεται στις απαρχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Από την απαρχή της ύπαρξής μας στη Γη πιστέψαμε ότι η ζωή εδώ καθώς και η ζωή μετά το θάνατο συντηρούνται ως ένα μοναδικό, ενοποιημένο σύνολο από μία θεία ευφυΐα. Τα αισθήματα αυτά εκδηλώθηκαν μέσα από τις μνήμες πολλών ανθρώπων τους οποίους η αναδρομή μετέφερε στη Λίθινη Εποχή. Από τότε και για ολόκληρους αιώνες, θεωρούσαμε τον κόσμο των ψυχών περισσότερο ως μία διαφορετική κατάσταση της συνειδητότητας παρά ως μία αφηρημένη τοποθεσία. |
| Η ζωή μετά το θάνατο θεωρείτο απλώς μία προέκταση της φυσικής μας ζωής. Πιστεύω ότι ο κόσμος επιστρέφει σ' αυτές τις ιδέες, οι οποίες εκφράστηκαν εξαιρετικά από τον Σπινόζα, που είπε: «Ολόκληρο το σύμπαν είναι μία μοναδική ουσία της οποίας αποτελούμε μέρος. Ο Θεός δεν είναι μία εξωτερική εκδήλωση, αλλά όλα όσα υπάρχουν.» | |
 | Για όσους έχουν διαβάσει τις πληροφορίες που υπάρχουν στα βιβλία μου, καταλαβαίνω ότι θα πρέπει να είναι πολύ σκληρή η διαπίστωση ότι η Ουτοπία των ονείρων μας υπάρχει μέσα σε όλους μας αλλά μπλοκάρεται από τη λήθη, που έχει επιβληθεί στον συνειδητό νου. Όταν ορισμένα από αυτά τα μπλοκαρίσματα ο άνθρωπος τα υπερβαίνει μέσω της ύπνωσης, του διαλογισμού, της προσευχής, της διαύλωσης, της γιόγκα, της φαντασίας και των ονείρων ή μέσω μιας νοητικής κατάστασης, η οποία επιτυγχάνεται μέσω σωματικής άσκησης, τότε αυτός ο άνθρωπος έχει την αίσθηση μιας προσωπικής ενδυνάμωσης. Περίπου 2400 χρόνια πριν, ο Πλάτων έγραψε για τη μετενσάρκωση και είπε ότι οι ψυχές πρέπει να διασχίσουν δια μέσου της Λησμοσύνης τον Ποταμό της Λήθης, τα νερά του οποίου καθαίρουν τη μνήμη της αληθινής μας φύση. |
Οι ιερές αλήθειες της αιθερικής μας ιστορίας μπορούν να ανακληθούν σήμερα καθώς έχουμε τη δυνατότητα να παρακάμψουμε τον συνειδητό νου και να φτάσουμε στο ασυνείδητο, το οποίο δεν έχει εμβαπτιστεί στον Ποταμό της Λήθης. Ο ανώτερος Εαυτός μας θυμάται επιλεκτικά τόσο τις παλιές μας δόξες όσο και τις παραβάσεις μας, ψιθυρίζοντάς μας μέσα από τα πέπλα του χωροχρόνου. Οι προσωπικοί μας πνευματικοί οδηγοί πασχίζουν φιλότιμα να μας δώσουν το καλύτερο και των δύο κόσμων, πνευματικού και υλικού. | |
| Σε κάθε νέο μωρό δίνεται μία καινούργια αρχή με ανοιχτό μέλλον. Οι πνευματικοί μας δάσκαλοι επιθυμούν να μας παράσχουν καρμικές ευκαιρίες χωρίς τους περιορισμούς που θα είχαμε αν γνωρίζαμε τους σκοπέλους των προηγούμενων ζωών μας. Γίνονται πιο ελαστικοί με επιλεκτικό τρόπο στο θέμα της λήθης καθώς προχωρούμε στην αυτογνωσία μας. Αυτός είναι ο καλύτερος δυνατός δρόμος προς τη σοφία. |  |
 | Ωστόσο, πιστεύω ότι οι λόγοι που η λήθη μπλοκάρει την πνευματική μας ζωή, έχουν περιοριστεί αισθητά τα τελευταία 30 χρόνια. Ποτέ παλαιότερα δεν υπήρχε τόσο μεγάλη διάβρωση του ανθρώπινου πληθυσμού από τις χημικές ουσίες. Αυτές εγκλωβίζουν την ψυχή και επιβαρύνουν το σώμα με μία πνευματική ομίχλη. Η ουσία της ψυχής αδυνατεί να εκφραστεί μέσω ενός μυαλού εξαρτημένου από χημικά. Αισθάνομαι ότι οι σχεδιαστές της άλλης πλευράς έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους με αυτή την πλευρά της ανθρώπινης κοινωνίας. Επίσης, υπάρχουν και άλλοι λόγοι. Καθώς ο εικοστός αιώνας πλησιάζει στο τέλος του, ζούμε σ' έναν φρενήρη κόσμο, γεμάτο οργή, με υπερπληθυσμό και περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η μαζική καταστροφή όλων των πηγών του πλανήτη μας τα τελευταία εκατό χρόνια δεν έχει όμοιό της στην ιστορία των ανθρώπων. |
Παρά τα όσα έγραψα πιο πάνω, δεν βλέπω το μέλλον της ανθρωπότητας ζοφερό. Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι που ζουν σε μια συγκεκριμένη εποχή, βλέπουν την εποχή τους πιο παρακμασμένη από την προηγούμενη. Ωστόσο, επίσης τα τελευταία εκατό χρόνια προοδεύσαμε πολύ στον πολιτισμό, την πολιτική και την οικονομία. Από πολλές απόψεις ο κόσμος μας είναι ασφαλέστερος απ' ότι ήταν το 1950. Σε διεθνές επίπεδο, τα έθνη έχουν αναπτύξει μεγαλύτερη κοινωνική συνείδηση και έχουν δεσμευθεί υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης περισσότερο από ποτέ στη μακρά ιστορία των μοναρχιών και των δικτατοριών, οι οποίες είχαν αισθητή παρουσία μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα. Από την άλλη, το κατώφλι του 21ου αιώνα μάς βρίσκει να αντιμετωπίζουμε τη διάβρωση της προσωπικότητας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σε μία κορεσμένη κοινωνία που την ηγεμονεύει ο υλισμός. Η παγκοσμιοποίηση μπορεί να είναι και μία συνταγή για τη μοναξιά και την αποσύνδεση. Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν σε τίποτα άλλο πέρα από την επιβίωσή τους. | |
 | Πιστεύω ότι η πνευματική πύλη προς την αθανασία μας έχει ανοίξει διότι η άρνηση αυτής της γνώσης αποδείχθηκε αντι-παραγωγική. Από την εμπειρία μου στον πνευματικό κόσμο μπορώ να πω ότι αν κάτι στη Γη δεν λειτουργεί αποτελεσματικά είναι δυνατόν να αλλάξει. Η λήθη προβλέφθηκε για τα ανθρώπινα όντα ώστε να αποτρέπονται προκατειλημμένες αντιδράσεις σε συγκεκριμένα καρμικά γεγονότα. Ωστόσο, τα οφέλη της λήθης δεν μπορούν πια να αντισταθμίσουν την οπισθοδρόμηση των ανθρώπων που διάγουν τη ζωή τους μέσα σε ένα κενό απάθειας, η οποία προκαλείται από χημικές ουσίες. |
| Υπερβολικά μεγάλος αριθμός ανθρώπων προσπαθούν να δραπετεύσουν από την πραγματικότητα επειδή δεν βλέπουν να έχει η ταυτότητά τους σκοπό ή νόημα. Πέρα από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, στις πολυπληθέστατες τεχνολογικά προηγμένες κοινωνίες ανά τον κόσμο, οι άνθρωποι στερούνται κάθε μορφής πνευματικότητας καθώς άγονται από τις σωματικές αισθήσεις του κατώτερου εγώ τους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ελάχιστη ή και καθόλου σύνδεση με τον αληθινό Εαυτό. Επειδή ο καθένας μας είναι μοναδικός και διαφορετικός από τους άλλους, είναι απαραίτητο για όσους επιθυμούν την εσωτερική ειρήνη να βρουν τη δική τους πνευματικότητα. Όταν ευθυγραμμιζόμαστε απόλυτα με συστήματα πίστης βασισμένα στην εμπειρία άλλων ανθρώπων, αισθάνομαι ότι στην πορεία χάνουμε κάτι από την ατομικότητά μας. Ο δρόμος προς την αυτο-ανακάλυψη και τη διαμόρφωση μιας προσωπικής φιλοσοφίας έξω από δόγματα και οργανώσεις, απαιτεί προσπάθεια αλλά και η ανταμοιβή είναι μεγάλη. Υπάρχουν πολλά μονοπάτια γι' αυτό τον σκοπό, τα οποία ξεκινούν με την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Ο Καμύ μάς λέει: «Τόσο το λογικό όσο και το παράλογο οδηγούν στην ίδια κατανόηση. Στην πραγματικότητα, το μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε έχει μικρή σημασία. Η βούληση να φτάσεις είναι αρκετή.» | |
| Η πνευματική κατανόηση θα πρέπει να αποτελεί μια προσωπική αναζήτηση, αλλιώς δεν έχει νόημα. Η δική μας άμεση πραγματικότητα μας επηρεάζει ιδιαίτερα και μπορούμε να δράσουμε πάνω σ' αυτή την πραγματικότητα, κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά χωρίς να μας καταλαμβάνει η ανάγκη να δούμε πολύ μακριά. Ακόμα και τα βήματα προς τη λάθος κατεύθυνση μας οδηγούν στην επίγνωση ότι υπάρχουν πολλά μονοπάτια που έχουν σχεδιαστεί για να μας διδάξουν. Προκειμένου να φέρουμε την ψυχή-Εαυτό σε αρμονία με το φυσικό μας περιβάλλον, μας έχει δοθεί η ελευθερία της επιλογής να ασκήσουμε την ελεύθερη βούλησή μας σε αναζήτηση των αιτίων που βρισκόμαστε εδώ. Στο δρόμο της ζωής πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για όλες μας τις αποφάσεις χωρίς να κατηγορούμε άλλους ανθρώπους για τις ατυχίες στη ζωή μας, που μας οδήγησαν στη δυστυχία. |  |
Όπως προανέφερα, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί στην αποστολή μας, θα πρέπει να βοηθάμε τους άλλους στο δικό τους μονοπάτι όποτε αυτό είναι εφικτό. Βοηθώντας τους άλλους βοηθάμε τον εαυτό μας. Στην πορεία της καλλιέργειας της ατομικότητάς μας, η κάθεξή μας προς τους άλλους γίνεται σταδιακά φύση, σε βαθμό που μας απορροφά ολοκληρωτικά. Απ' την άλλη πλευρά πρέπει να μάθουμε να διατηρούμε τις ισορροπίες και να μην απουσιάζουμε συνεχώς από τον δικό μας οίκο. Δεν πρέπει να χάνουμε την αίσθηση ότι αποδεχθήκαμε το ιερό αυτό συμβόλαιο της ζωής πράγμα που σημαίνει ότι οι ρόλοι μας στη Γη είναι μεγαλύτεροι από μας τους ίδιους. Η ενέργεια της ψυχής μας έχει δημιουργηθεί από μία ανώτερη αρχή για την οποία δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κάτι στο παρόν επίπεδο της εξέλιξής μας. Συνεπώς θα πρέπει να εστιάσουμε στην αυτογνωσία μας ως άνθρωποι και να βρούμε αυτό το ψήγμα της θεϊκότητας μέσα μας. Οι μόνοι περιορισμοί για την προσωπική επίγνωση είναι αυτοί που βάζουμε μόνοι μας στον εαυτό μας. | |
 | Στην ουσία, είμαστε μόνοι με την ψυχή μας, ωστόσο οι άνθρωποι που αισθάνονται μοναξιά δεν έχουν ακόμα βρει τον εαυτό τους. Όταν αιχμαλωτίζουμε την ατομική μας ουσία είναι σαν να ερωτευόμαστε. Από ένα ερέθισμα στη ζωή μας αφυπνίζεται μέσα μας κάτι που ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση. Η ψυχή αρχικά φλερτάρει με μας, προσφέροντάς μας το δέλεαρ να προχωρήσουμε περισσότερο στις χαρές που φαίνονται μόνο από μακριά. |
| Η αρχική έλξη της ανακάλυψης του εαυτού αρχίζει με ένα σχεδόν παιχνιδιάρικο άγγιγμα του συνειδητού από τον ασυνείδητο νου. Όσο εντείνεται η επιθυμία μας να εξελίξουμε πλήρως τον εσώτερο Εαυτό μας, ελκυόμαστε σε μία πιο στενή σύνδεση, χωρίς να μπορούμε να αντισταθούμε σ' αυτό. Η γνωριμία μας με την ψυχή μας εξελίσσεται σε ένα γάμο πίστης με τον Εαυτό μας. Η μαγευτική πλευρά της αυτο-ανακάλυψης έγκειται στο ότι όταν ακούμε αυτή την εσωτερική φωνή, την αναγνωρίζουμε αυτόματα. Από την εμπειρία μου είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο καθένας σ' αυτόν τον πλανήτη έχει έναν προσωπικό πνευματικό οδηγό. Οι πνευματικοί οδηγοί μας μιλούν μέσα από το νου μας, αρκεί εμείς να είμαστε προσληπτικοί. Στη ζωή δεν υπάρχουν ατυχήματα, ωστόσο οι άνθρωποι έχουν μια συγχυσμένη αντίληψη για το τυχαίο. Πρόκειται για μία φιλοσοφία που αντιβαίνει τις σκέψεις μιας πνευματικής τάξεως. Παραχωρεί με ευκολία το περιθώριο να νιώσουμε ότι δεν έχουμε τον έλεγχο στη ζωή μας και ότι είναι μάταιο να βρούμε τον εαυτό μας αφού ό,τι και να κάνουμε είναι ούτως ή άλλως άσκοπο. Η πίστη στην τυχαιότητα των γεγονότων επηρεάζει αρνητικά την αντίδρασή μας στις καταστάσεις, μας εμποδίζει να σκεφτούμε την εξήγησή τους και μας ωθεί στην αδράνεια και το άσκοπο. | |
 | Αυτό που είναι σημαντικό στη ζωή έρχεται είτε σε μικρές δόσεις ή όλο μαζί διαμιάς. Η γνώση του εαυτού μας μπορεί να μας πάει πολύ πιο πέρα από τα όρια στα οποία περιορίζαμε τον αρχικό μας προορισμό. Το κάρμα είναι η ενεργοποίηση στο μονοπάτι μας των συνθηκών εκείνων, που ενισχύουν τη μάθηση. Η έννοια μιας Πηγής που ενορχηστρώνει τα πάντα, δεν χρειάζεται να είναι επιδεικτική ή επιτηδευμένη. Ο εξωστρεφής πνευματικός άνθρωπος αναμένει την επανένωση με έναν Δημιουργό μετά το θάνατό του, ενώ ο εσωτεριστής αισθάνεται κάθε μέρα μέρος ενός Όλου. Η πνευματική επίγνωση αναδύεται εντός μας σε ήσυχες, ανεπαίσθητες στιγμές ενδοσκόπησης, οι οποίες εκδηλώνονται από τη δύναμη μιας μοναδικής σκέψης. |
Η ζωή είναι μία υπόθεση συνεχούς αλλαγής προς την εκπλήρωση. Η θέση μας στον κόσμο σήμερα μπορεί αύριο να είναι διαφορετική. Θα πρέπει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε στις διαφορετικές προοπτικές της ζωής, καθώς και αυτό αποτελεί επίσης μέρος του σχεδίου για την εξέλιξή μας. Πραγματοποιώντας αυτό, βιώνουμε μία υπέρβαση του Εαυτού: από τη διαδικασία κάλυψης ενός προσωρινού εξωτερικού περιβλήματος σε αυτό που βρίσκεται βαθιά μέσα στον μόνιμο νου της ψυχής μας. Προκειμένου να αποσυνδεόμαστε από τα συναισθήματα απογοήτευσης, θα πρέπει να επεκτείνουμε τη συνειδητότητά μας ενώ παράλληλα συγχωρούμε στον εαυτό μας τα λάθη μας. Πιστεύω ότι είναι όρος ζωτικής σημασίας για την ψυχική μας υγεία να γελάμε με τον εαυτό μας και τις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στη διαδρομή μας. Η ζωή είναι γεμάτη συγκρούσεις και ο αγώνας, ο πόνος και η ευτυχία που βιώνουμε είναι οι αιτίες για να βρισκόμαστε εδώ. Κάθε μέρα αποτελεί και μια νέα αρχή. Καταλήγω με τα λόγια μιας ψυχής, η οποία ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει τον πνευματικό κόσμο για μία ακόμα ενσάρκωσή της στη Γη. Αισθάνομαι ότι τα παρακάτω λόγια προσφέρουν τον πλέον κατάλληλο επίλογο γι' αυτό το βιβλίο: | |
| «Το να ερχόμαστε στη Γη μοιάζει με το να ταξιδεύουμε μακριά από το σπίτι μας σε μια ξένη χώρα. Μερικά πράγματα μοιάζουν οικεία αλλά τα περισσότερα είναι άγνωστα μέχρι να τα συνηθίσουμε, ειδικά οι συνθήκες που είναι αμείλικτες. Το πραγματικό μας σπίτι είναι ένας τόπος απόλυτης ειρήνης, πλήρους αποδοχής και καθολικής αγάπης. Καθώς οι ψυχές αποχωρίζονται το σπίτι μας δεν μπορούμε πια να θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι αυτά τα υπέροχα γνωρίσματα θα είναι μονίμως παρόντα γύρω μας. |  |
| Στη Γη θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε την έλλειψη ανοχής, το θυμό και τη θλίψη ενώ θα αναζητάμε τη χαρά και την αγάπη. Δεν θα πρέπει να χάσουμε την ακεραιότητά μας στη διάρκεια της πορείας μας, ούτε να θυσιάσουμε την καλοσύνη υπέρ της επιβίωσης ούτε και να αποκτήσουμε συμπεριφορές ανώτερες ή κατώτερες όσων βρίσκονται γύρω μας. Γνωρίζουμε ότι το να ζήσουμε σ' έναν ατελή κόσμο θα μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε την αληθινή έννοια της τελειότητας. Ζητάμε να έχουμε θάρρος και ταπεινότητα πριν αρχίσουμε το ταξίδι μας σε μια άλλη ζωή. Όσο βαθαίνει η επίγνωσή μας τόσο αυξάνεται και η ποιότητα της ύπαρξής μας. Με αυτό το κριτήριο εξεταζόμαστε. Ο προορισμός μας συνίσταται στο να περάσουμε αυτό το τεστ.» MICHAEL NEWMAN to-en 7. Ο Στίβος του Πεπρωμένου6. Η Εξελισσόμενη ΨυχήΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ | |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.