Διαβάστε όλη την ιστορία του δονητή!

Όλο και περισσότερο έδαφος κατακτούν τα ερωτικά παιχνίδια τα οποία βγαίνουν από το περιθώριο αφού χρησιμοποιούνται ευρέως χωρίς αναστολέςκαι ηθικές αναστολές από τα ζευγάρια

Ποιος να πιστέψει εξάλλου ότι η κράμπα στο χέρι ενός γιατρού  υπήρξε η αφορμή για μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στον τομέα του σεξ;

Το ερωτικό αυτό αξεσουάρ το οποίο συμπληρώνει 134 χρόνια ζωής με την πάροδο του χρόνου άλλαξε σχέδια, βάφτηκε με τα χρώματα του έρωτα απέκτησε αυτονομία προκειμένου να πιο χρηστικό.

Έτσι  από το πυελικό μασάζ του πρωτοπόρου και άκρως επιτυχημένου  επιστήμονα στον τομέα της γυναικολογίας,  δρ. Ντάλριμπλ  ο οποίος είχε εντρυφήσει στην «υστερία», την πιο διαδεδομένη γυναικεία νόσο εκείνης της εποχής φτάσαμε στα νέα και πιο εξελιγμένα.

Ήδη όπως ανακάλυψε η Ελληνικής καταγωγής, δημοσιογράφος Αριάννα Χάφινγκτον είναι πλέον πραγματικότητα οδονητής που ενεργοποιεί το σημείο g προκαλώντας, ατέλειωτους οργασμούς στην γυναίκα.

Πλέον ο νέος δονητής ο οποίος κατέχει περίοπτη θέση στην σελίδα της στο facebook έχει προκαλέσει σχόλια και σχόλια. Μάλιστα όπως ισχυρίζεται ή ίδια έχει σχεδιαστεί από γυναικολόγους και υπόσχεται ατέλειωτους οργασμούς.

Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1870, όταν οι τότε ψυχίατροι πίστευαν πως η γυναίκα είναι ένα ων υστερικό, το οποίο παρουσιάζει συνέχεια ψυχοσωματικές καταστάσεις και ο μόνος τρόπος για να θεραπευτεί ήταν να διοχετευτεί η σεξουαλικότητα της με κάποιο τρόπο. Ακόμη και τότε θεωρούσαν τις γυναίκες ότι διακατέχονταν από μανίες επειδή ήταν υπερσεξουαλικές. Όποια γυναίκα τότε είχε άγχος, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, οτιδήποτε, για όλα έφταιγε η σεξουαλικότητα της.

Η “ρίζα του κακού” λοιπόν, σκέφτηκαν τότε οι γιατροί έπρεπε να καταπολεμηθεί. Στηρίχθηκαν λοιπόν και σε κάποια αρχαιοελληνικά κείμενα για την περίφημη “φλεγόμενη μήτρα” και η γέννηση του δονητή ήταν ζήτημα χρόνου.

Ο ψυχίατρος Joseph Mortimer Granville, είχε κουραστεί να θεραπεύει “υστερικές γυναίκες”, μέσα στην ψυχιατρική κλινική όπου δούλευε, κάνοντας μασάζ με τα χέρια του στην κλειτορίδα τους, και σκέφτηκε να βρει ένα μηχάνημα ένα εργαλείο που θα κάνει αντί για εκείνον όλη τη δουλειά.

Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι η ευαίσθητη περιοχή της γυναίκας, ήταν εκείνη την εποχή η απαρχή όλων των δεινών για τους ανθρώπους.

Ο γιατρός λοιπόν σχεδίαζε τα βράδια μετά τη δουλειά και προσπαθούσε υπό το λιγοστό φως των κεριών να φτιάξει ένα μηχάνημα. Τελικά είχε φτιάξει ένα μηχάνημα σε σχήμα φαλλού από ξύλο, το οποίο έκανε παλινδρομικές κινήσεις με τη βοήθεια του ηλεκτρισμού. Ήταν ένας ηλεκτρομηχανολογικός δονητής! Το ιατρικό του εργαλείο μάλιστα το κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Η θεραπεία κατά της Υστερίας στης γυναίκες είχε βρεθεί. Ήταν το μασάζ της κλειτορίδας με δονητή. Ο γιατρός σε λίγους μήνες δεν πίστευε στα μάτια του. Οι γυναίκες από μόνες τους έκαναν ουρά στο ιατρείο αλλά και στην κλινική όπου δούλευε. Το νέο μηχάνημα της οδηγούσε σε έναν “υπέρτατο υστερικό παροξυσμό” (τους έδινε οργασμό θα λέγαμε σήμερα) και μετά ηρεμούσαν και θεραπεύονταν. Όποια γυναίκα είχε παράξενη συμπεριφορά, ήταν σύμπτωμα υστερίας και ο γιατρός της χάριζε ένα χαλαρωτικό μασάζ. Όμως τελικά το εργαλείο αυτό, ο δονητής δηλαδή, έγινε η υστερία της εποχής για τις γυναίκες.

Στα τέλη του 19ου αιώνα στην επιστημονική κοινότητα πρώτο θέμα στις συζητήσεις ήταν το ιατρικό εργαλείο του Δρ Granville.Η ευρεσιτεχνία του δεν άργησε να πάρει διαστάσεις μαζικής παραγωγής και για κατ οίκον χρήση. Άρχισαν λοιπόν να εμφανίζονται δονητές που λειτουργούσαν με ρεύμα, με ατμό, με αέρια με … με … με. Ακόμη και δονητές που λειτουργούσαν με πετάλια. Έκανε η γυναίκα την γυμναστική της, απολάμβανε και έναν οργασμό.

Όσο η τεχνολογία προόδευε τόσο και οι δονητές εξελίσσονταν. Πιο μεγάλοι, πιο χοντροί πιο εύκαμπτοι πιο ελαστικοί με εκπληκτικές ταχύτητες που κυμαίνονται από 1000 έως 7000 παλμούς ανά λεπτό. Μάλιστα παρουσιάστηκαν και μοντέλα για οικιακή χρήση που έμειναν στην ιστορία, όπως τα Universal Barker και Gyro-Lator. Οι εταιρίες κατασκευή δονητών διαφήμιζαν τα προϊόντα τους ακόμη και στις εφημερίδες: «Η Δόνησις είναι η ζωή» ήταν το σλόγκαν της εποχής στα φύλλα των εφημερίδων

Όλα αυτό το “όνειρο” για τις γυναίκες διήρκεσε μέχρι το 1920. Τότε κάποιος πονηρός άνδρας κατάλαβε την χρήση του δονητή στις γυναίκες, διαπίστωσε ότι δεν ήταν θεραπευτικό εργαλείο αλλά σκεύος ηδονής και στην πουριτανική Αμερική και Αγγλία, άρχισε να γίνεται θέμα ταμπού μέχρι και… παρανομίας. Από ιατρικό εργαλείο απέκτησε αρνητική χροιά. Οι δονητές χάνονται από το προσκήνιο για περίπου μισό αιώνα μέχρι της αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν ξεκινάει η άνθηση του κινηματογραφικού πορνό.

Τότε επανεμφανίζεται ο δονητής όχι πλέον σαν ιατρικό εργαλείο αλλά αποκλειστικά και μόνο για ηδονή. Σήμερα ο ρόλος του είναι γνωστός σε όλους και σε όλες και η προμήθεια του μπορεί να γίνει ακόμη και από το διαδίκτυο.

iatropedia.gr

giatros-in

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ