ΣΥΝΔΕΣΙΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΠΑΝ
(Γεωμετρική προσέγγισις των Ζωδίων και των θεών: Απόλλωνος-Αρτέμιδος, Αθηνάς, Εκάτης και Δήμητρας) Νο 5
Ως «πότνια θεά των θηρών», δηλαδή….«η Δέσποινα των ζώων», η Άρτεμις, πρέσβευε την θεά της άγριας φύσης και λατρευόταν ιδιαίτερα σε μέρη δασώδη και ορεινά. Κατοικούσε συνήθως εις τις πηγές και εις τα ποτάμια και προστάτευε τα ζώα. Η Άρτεμις ταυτίστηκε αρκετά με τις παλαιότερες θεότητες της φύσης και τελικά αφομοίωσε κληρονομώντας τους ρόλους και τα χαρακτηριστικά τους. Έτσι στην ιδιότητά της σαν θεά του κυνηγιού ενσωματώθηκαν οι θεότητες, όπως: η Δίκτυννα και η Βριτόμαρτις, η Καλλιστώ, (η Άρτεμις Καλλίστη εις την Αρκαδία), ή Θεμιστώ ή Μεγιστώ, η Λαφρία εις την Καλυδώνα.
Η Κυνηγέτις Άρτεμις συνήθως κρατούσε ένα τόξο με βέλη κι έτρεχε εις τα βουνά και εις τα δάση και είχε τα επίθετα, όπως: ελαφηβόλος, ελαφία, αγνή, αγραία, αγροτέρα, ιοχέαιρα (τοξεύτρια), ποδάγρα, τοξία, τοξόδαμφος, τοξόκλυτος, τοξότις, χρυσηλάκατος (χρυσότοξη) και παριστανόταν να συνοδεύεται από τις Νύμφες και να τοξεύει τα αγρίμια.
Τα αγαπημένα της ζώα ήταν: η άρκτος, το ελάφι και η αίγα. Η ρίζα του ονόματος της «Άρτεμιδος» αποτελείται από το συνθετικό (Αρτ )… που προέρχεται από το άρκτος, και από το συνθετικό θέμις. Επομένως η Άρτεμις επιβάλει τον αφανή νόμο της Άρκτου, του βόρειου Πόλου του Σύμπαντος Κόσμου, τον πόλο του ζώντος θεού.
Έτσι η Άρτεμις ταυτίστηκε με την «Πότνια Θεά», ενώ στην Βραυρώνα η Άρτεμις ενσαρκώνεται από την ευνοούμενη της, την Ιφιγένεια, το όνομα της οποίας σημαίνει τόσο «ο ισχυρός γόνος»….όσο και «αυτή που δίνει δύναμη»….αλλά και «γεννημένη από την δύναμη», άλλωστε συνδέεται με την γονιμότητα μιας και είναι προστάτης των νεογέννητων παιδιών-αλλά όμως συγχρόνως προκαλεί και τον θάνατο των γυναικών κατά τον τοκετό. Δεικνύεται έτσι ότι είναι η θεά της αιτιότητας. Περίπου στο ίδιο πλαίσιο ισχύει και το δικό μου όνομα:ΙΦΙΓΕΝΗΣ….γεννηθείς πολύ ισχυρός…!
Με μια πιο προσεχτική ματιά…και διάφορες περίεργες γεωμετρικές σχέσεις…μας αποκαλύπτουν και μας συνδέουν με τις αρχικές τοποθεσίες…..που σχετίζονται με τον μύθο της Ιφιγένειας από την μία και με τα ιερά της νήσου Εύβοια από την άλλη.
Διότι αν δούμε τις αποστάσεις (Άργους-ακρωτηρίου Αρτεμισίου) και (Άργους- Πλατανιστού) θα δούμε ότι είναι ίσες μεταξύ τους και σχεδόν ίσες με την απόσταση (ακρωτηρίου Αρτεμισίου-Πλατανιστού)…. έτσι ώστε τα τρία αυτά σημεία…να σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνον, σχεδόν ισόπλευρο. Το ύψος ατού του τριγώνου κατεβαίνει ακριβώς από το Άργος και περνάει κοντά εις την Αυλίδα, ενώ η παράλληλος αυτού του ύψους ξεκινάει από την Σπάρτη και περνάει από την Ερέτρια και την Κύμη.
Από την άλλη πλευρά, η γραμμή (Άργους-Πλατανιστού) περνάει από την Βραυρώνα…γνωρίζοντας ότι εις την Ακρόπολη των Αθηνών υπάρχει το τέμενος της Βραυρωνίδος Αρτέμιδος. Η γωνία (Βραυρώνας-Αθήνας-Αυλίδας) είναι 1200 .
Επάνω εις την διχοτόμο αυτής της γωνίας, εις το σημείον που αυτή τέμνει την ακτή της Αττικής, ευρίσκεται ο Ραμνούς, (η αρχαία Ραμνούντα), ένας Αρχαίος Δήμος, εις τον οποίο υπάρχει ο Ναός η Νεμέσεως και της Ουράνιας Αφροδίτης-Θέμιδος.
Τώρα εάν επεκτείνουμε και προεκτείνουμε την γραμμή αυτή επάνω εις τον χάρτη, θα διαπιστώσουμε ότι περνάει ακριβώς από το Πάριον, επάνω από την ακτή της Προποντίδας, όπου ευρίσκεται ένα σημαντικό ιερόν της Αρτέμιδος και καταλήγει εις την Χερσόνησο, εκεί όπου ευρισκόταν το ιερόν της Ιφιγένειας εν Ταύροις.
Επίσης η προέκταση της γραμμής (Βραυρώνας-Άργους) τέμνει την Αρκαδία, (το όνομα της οποίας σχετίζεται με το όνομα Αρκάς-Αρκτούρος) και καταλήγει εις τον τύμβο της Καλλιστούς, στους Κρουνούς, ( Παυσανίας VIII,3,6 και VIII,35,8 ). Όλα αυτά τα στοιχεία σχετικά με την Αρτέμιδα μας οδηγούν ώστε να κατανοήσουμε την σχέση της Αρτέμιδος, της Ιφιγένειας και της Ουράνιας Αφροδίτης-Θέμιδας.
Πρόκειται ασφαλώς και σαφώς για σχέσεις γεωμετρικές. Ο κύκλος που ξεκινάει από την Αυλίδα, κλείνει εις την Βραυρώνα και ο βραχίονας του ζυγού της Δικαιοσύνης ευρίσκεται εις την Ραμνούντα της Αττικής γης.
Φαίνεται δε ότι η ύπαρξη της νήσου Εύβοια εξυπηρετεί κάποιες ευθυγραμμίσεις, αφού η ουσία του μύθου, προστίθεται εις την λατρεία της Αρτέμιδος, όπου τοποθετείται στο τρίγωνον (Άργους-Αυλίδας-Βραυρώνας).
Γνωρίζουμε ότι εις τον μύθο η Ιφιγένεια μεταμορφώνεται εις έλαφον (ΈΛΑ-ΦΩΣ) και όχι εις άρκτον, όπου υπάρχει η ιστορία την νύμφης Καλλιστούς….η οποία ανήκει εις την ακολουθία της Αρτέμιδος. Ο Δίας-Ζευς (ο Δίδων Ζωή) ερωτεύεται μαζί της και την μεταμορφώνει εις τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.
Εις την πραγματικότητα αντιπροσωπεύει έναν από τους 7 αστέρες του αστερισμού, ενώ ο φύλακας της, ο Αρκάς, είναι ο Αρκτούρος του αστερισμού του Βουκόλου-Βοώτη. Η θεά Άρτεμις συνδέεται σταθερά και με τον Υδροχόο ή ορθά με τον αστερισμό του Αγριόχοιρου και βέβαια με την άρκτο.
Αυτό μας περιγράφει το πέρασμα από ένα Πολικό συμβολισμό, αυτόν της Άρκτου, σ’ έναν άλλο συμβολισμό που σχετίζεται με το Ηλιοστάσιον, τον αστερισμό του Αγριόχοιρου του Χειμερινού Ηλιοστασίου, που αντικαταστήθηκε από τον Υδροχόο. Η δε μεταφορά του Ζυγού, αρχικά συμβόλου της Μεγάλης Άρκτου, εις τον Ζωδιακόν Κύκλον….φαίνεται καθαρά εις την ετυμολογική σχέση που συνδέει ευθέως τα ονόματα Άρτεμις και Αρμονία.
Η Αρμονία έχει να κάμει με κάτι ανώτερο….το οποίο εμείς εις το γήινον επίπεδο δεν ημπορούμε ευκόλως να κατανοήσουμε…..αλλά όμως ζούμε φτιαγμένοι εις αρμονικήν αλληλουχία συμβάντων.
Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί διατί ο Πλανήτης μας είναι περισσότερος εις ποσότητα υγρής μορφής και ουχί ξηράς κι αυτό δεν είναι βέβαια τυχαίον….διότι η υγρή μορφή…το υγρόν στοιχείον….είναι απαραίτητον ίνα πραγματοποιηθεί η Ενσράκωση, όταν η Ψυχή είναι έτοιμη να λάβει την μορφή της (εις αμνόσακον Μητρός)…διότι το ύδωρ της Γαίας συνοδεύει την Ψυχή κι αφού εγκαταλείψει το σάρκινο χιτώνα της….εις την συνέχεια την παραλαμβάνει ο Ερμής (ο Χθόνιος Ψυχοπομπός), ίνα οδηγήσει εις την Αχερουσία λίμνη.
Έτσι το υγρόν στοιχείον της λίμνης…συνδέει τον Μόρον…δηλαδή το μερίδιον…δηλαδή την Ειμαρμένη και το Μόρον….δηλαδή τον Θάνατο με το υγρό στοιχείον που από ΜΟΡΟΣ….μετατρέπεται εις ΟΡΜΟΣ…..αγκυροβόλησης της Ψυχής….μετά από το κοπιώδες ταξίδι της εις το αρχιπέλαγος της ζωής.
Οφείλεται ακόμη να γνωρίζετε….ότι ο Ιερατικός Λόγος δια του συνεκτικού στοιχείου του Ύδατος, όταν ακόμη το έμβρυον αναπτύσσεται μέσα εις την Μήτρα της Μητρός συνοδεύει τις Ψυχές ως την άφιξη των 360ο μοιρών του Κύκλου της ζωής, γι’ αυτό και χρειάζονται εννέα (9) μήνες κύησης-ολοκλήρωσης …θεάσεως του Ζωδιακού Κύκλου.
Έτσι με την γέννηση ο Μόρος γίνεται Όρμος…μία ορμή ενυπάρχουσα εις την Ψυχή…που της προσδίδει ρώμη αενάου επιθυμίας δια των αναθυμιάσεων….όπου μετατρέπει τα στοιχεία της Κυκλικής Φοράς.
Η Ψυχή μας τότε μετέρχεται του Μόρου-Θανάτου εις την Μοίραν…δηλαδή εις την ζωή, αν και γνωρίζει φυσικά ότι η φορά αυτή του ποταμού είναι κατιούσα και δεν θα εισέλθει ποτέ δύο φορές με την ίδια μορφή, γι’ αυτό ερχόμαστε κάθε φορά με διαφορετικό πάροχο (σώμα)…αλλά η Ψυχή όμως παραμείνει η ίδια.
Κατόπιν η Ψυχή οδηγείται εις τον Μ-υητικόν όρος (ΥΜΗΤΤΟΣ-ΜΥΗΤΤΟΣ) …όπου ο Υμηττός είναι ο ιερός μυητικός τόπος, ο φιλοξενών μυσταγωγούς και μυουμένους κατά την διάρκειαν των προκαταρκτικών μυήσεων…..ήτοι (Μ+όρος) και μετέχει της Γνώσεως της συνολικής θεάσεως που προσφέρει η θέση και η θέαση από την κορυφή του Όρους.
Το όρος έχει να κάμει με το βουνό ως ορόσημο, όπου ο καθένας μας του δίνεται η δυνατότητα αναρρίχησης, μία κίνησις ροής (ορμής Ψυχής), όπου καταργείται ο αδυσώπητος νόμος της βαρυτικής έλξης, όπου η ορμή αυτή κινεί την Ψυχή δια της ροής ανοδικά (ως μία Μυητική διαδικασία) που πραγματοποιείται από τον θεό Πάνα με τις Νύμφες σε ακολουθία του Διονύσου, των Σιληνών, των Σατύρων και των Μαινάδων.
Για να πραγματοποιηθεί η αναρρίχησις αυτή χρειάζεται φρόνησις….δηλαδή όνησις…δηλαδή συμφέρον της φοράς του Νου προς Νόησιν. Ρέουσα η Ψυχή δια της Μ-αθήσεως και μέζονα τον Μόρον και την Μοίραν της, που θα της επιτρέψουν την άνω θέαση που προσφέρει ο όρος της Μ-υήσεως. Μετά η Μάθησις αναλαμβάνεται από τις Μαινάδες, για να μετατραπεί εις Μύησιν από τις εννέα Πιερίδες Μούσες.
Η Ψυχή είναι αεί ούσα δια της κοίτης του ποταμούς και αεί γιγνομένη δια των ρεόντων υδάτων, όπου το συνολικόν ρεύμα του ποταμού είναι το σύνολον των ενσαρκωμένων Ψυχών της Ανθρωπότητας εις αέναον….αεί ρέουσαν εναλλαγή γενέσεως και θανάτου, Μοίρας και Μόρου.
Οπότε ΑΔΕΛΦΙΑ…τα ρέοντα ύδατα του ποταμού είναι η πηγή ενεργείας, όπου αναδεικνύεται η θνητότητα και η παλιγγενεσία των Ψυχών. Η Ουσία του Ποταμού έχει να κάμει με την αέναο ροή της ενέργειας των ατμών που εκλύεται από την κοίτη του ποταμού…δηλαδή την οπή….για να τροφοδοτήσει τις Ψυχές με το απαιτούμενο υλικό του υγρού στοιχείου. Έτσι ο ποταμός δωρίζει την υγρή ατμώδη σύσταση εις την Ψυχή, ως μία συγκολλητική Ουσία, για κάθε νέα πρόσκτηση των μελών του σώματός της.
Κατόπιν η αισθητική αναθυμίαση επέρχεται δια της μεταστοιχειώσεως του Αέρος, όπου γίνεται η μετατροπή, οπότε κατά την ροή των Υδάτων που ουδέποτε σταματούν κι αλλάζουν ροή-είναι…αεί ρέοντα συνεχώς και εντός της κοινής κοίτης, η Ψυχή μετέχουσα της ροής….τρέφεται και συν τω χρόνω επέρχεται η νέα αλλάγή από ανάγκη για να προσλάβει ξηρότητα και χάνει όμως ένα μέρος της υγρασίας της…οπότε μετέχει περισσότερο το στοιχείον του Αέρος σε καπνώδη κατάσταση, πλησιάζοντας….προς το στοιχείον του Πυρός, το οποίον είναι ξηρό και θερμό.
Έτσι όταν η υπεροχή του ξηρού θα εξαφανίσει την υγρότητα του Ύδατος, τότε η Ψυχή θα μετατραπεί σε Αέρα πλησιάζοντας περισσότερο προς το Πυρ.
Ούτως ΑΔΕΛΦΙΑ…..ενσαρκωμένη η Ψυχή επηρεάζεται περισσότερο από το συναισθηματικό της κόσμο δηλαδή…το επιθυμητικόν και το θυμικόν μέρος της, ενώ όταν αφήσει τον χιτώνα της…πέπτεται και μετατρέπεται εις Αέρα και πλησιάζοντας το Πυρ γίνεται διαλεκτική και Νοητική/Λογιστική, όπου κυβερνήτης είναι ο Ηνίοχος.
Με λίγα λόγια η πορεία εκ του Ύδατος εις τη Γαία…σημαίνει θάνατος της Ψυχής….δηλαδή η ενσάρκωσή μας…ενώ εκ της Γης εις το Ύδωρ….σημαίνει ζωή της Ψυχής (χωρίς σάρκα).
(Όρος Ελικών….εις τον δρόμο Λιβαδιάς-Άμφισσας)
Όταν κάποιος κατευθύνεται προς του Δελφούς, πριν από τον Παρνησσό συναντάει τον ορεινό όγκο που ονομάζεται Ελικών. Το όνομα αυτό υποδεικνύει την λειτουργία, που διευκρίνισε ο Ερατοσθένης, διότι γύρω από τον Ελικώνα ο Ουρανός ομοιάζει να γυρίζει.
Οπότε οι Δελφοί αντανακλούν τον Πολικό Αστέρα και ο Ελικών είναι ο αστερισμός της Μικρής Άρκτου. Έχετε λάβει ΓΝΩΣΙΝ....όταν δια πρώτην φορά σας ανακοίνωσα για την ΕΛΙΞς=111=ΠΑΙΔΕΙΑ, η οποία οφείλομεν πλέον ΟΛΟΙ να γνωρίζομεν…διότι η ΕΛΙΞς…. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ όλους τους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Οι λέξεις της Ελληνικής Αλφαβήτου είναι έλξεις γραμμάτων, που περιελίσουν τας έλικας του Νου και τον καθιστούν εξαιρετικώς εύστροφον, προκειμένου να αν-ελιχ-θή εις το όρος Ελικών….των 9 Μουσών με Μουσαγέτην τον ετεροθαλή αδελφόν των, τον Απόλλωνα. Αυτό το ΗΛΙΑΚΟΝ ΦΩΣ που λαμβάνουμε….συμβολίζεται από τον ΗΛΙΟ ΑΠΟΛΛΩΝΑ τον ΜΕΓΙΣΤΟ και πρώτο ιατρόν της ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ, σύμφωνα με τον όρκο του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ.
ΝΟΗΤΟΣ ΗΛΙΟΣ=1016=> 8 / ΑΠΟΛΛΩΝ=1061=> το 8.....πλαγίως συμβολίζει το ΑΠΕΙΡΟΝ.
Ούτως έχουμε:
(ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΦΩΣ, ΗΛΙΑΚΟΝ ΦΩΣ, ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ ΦΩΣ, ΙΑΜΑΤΙΚΟΝ ΦΩΣ).
Η κάθε λέξις μετατρέπεται: ΛΕΞΙΣ, ΕΛΞΙΣ, ΕΛΙΞΣ..(ΕΛΙΞς), ΕΛΙΚΩΝ και είναι το απτόν παράδειγμα της ικανότητας του Ελληνικού Λόγου να ελίσση τας έλικας του Νου….και να καθιστά τον Έλληνα ιδιαιτέρως όχι μόνον εύστροφον, αλλά ταυτόχρονα και ερευνητικόν, ως προς την φυσικήν και την νοητήν πραγματικότητα.
Η ΠΛΕΞΙΣ (Π+ΛΕΞΙΣ)…..[όπου Π….. Π (ΥΛΗ)]……γίνεται ΛΕΞΙΣ/ΕΛΞΙΣ/ΕΛΙΞΣ-(ΕΛΙΞς)…ΕΛΙΚΩΝ.
Η κάθε ΛΕΞΙΣ….οδεύει…..προς το άπειρον ΟΟ ….ήτοι : ΛΕΞΙΣ=305=>3+0+5=8…ΟΟ….άπειρον.
ΕΛΙΞς=5+30+10+60+6=111……όπου 111 είναι η αρχή της Αλφαβήτου μας….1,10, 100…όπου άνευ των μηδενικών….γίνεται 111…..που είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ=111 μας …..δηλαδή η αναζήτησις προς το (Θ)είον….όπου το γράμμα Θ=9…. ΘΗΤΑ=318=>3+1+8=12…..όπου και οι 12….ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ….ΘΕΟΙ…και 1+2=3....όπου 3….Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ (ΔΙΑΣ ΖΕΥΣ/ΑΘΗΝΑ/ΑΠΟΛΛΩΝ).
Προφανώς η σχέση του Ζωδιακού με τα υπόλοιπα άστρα να δημιουργείται από τους αστερισμούς της Μεγάλης Άρκτου και της Μικρής Άρκτου. Αν προεκτείνουμε την γραμμή από την Μεγάλη Άρκτο και πέρα από τον Πολικό αστέρα και την Κασσιόπη, όπου θα συναντήσουμε το χαρακτηριστικό τετράγωνο του αστερισμού του Πήγασου.
Αυτό είναι αρκετό για να εδραιώσει κανείς την σύνδεση Πήγασου και Μικρής Άρκτου, συνεπώς καιΠήγασου και Ελικών μιας και το όρος Ελικών είναι ο τόπος ένωσης του Ποσειδώνα με τα της Δήμητρος, όπου γεννήθηκε ο Πήγασος. Επίσης ο Πήγασος συνδέεται και με τον κοσμικό άξονα (Λέοντος-Παρθένου), ως ένας αρχαίος άξονας των Ηλιοστασίων. Το μέσον των πρώτων σημείων εποίκησις των εξωγήινων ΕΛΛΗΝΩΝ….ΙΛΙΟΝ 1 και ΙΛΙΟΝ 2, το γνωστό μας ως Δελφικόν Μαντείον του Απόλλωνος, ευρίσκεται εις τον τόπο….του Ιερού Γάμου της Γαίας και του Ουρανού.
Η ύπαρξη των παραλλήλων (Λυκόσουρας-Ερμιόνης) και (Δελφών-Πτώον) είναι περιοχές όπου η Γαία αποτελούσε αντικείμενον με ιδιαίτερες απόδοσης τιμών. Η ύπαρξη ενός Ναού αφιερωμένου εις την θεά Δήμητρα εις την περιοχή της Ερμιόνης ( Παυσανίας XI, 35 ) και την θέση ενός εις την Λυκόσουρα προς τιμήν της Γαίας, της Δήμητρας και της Αρτέμιδος, όπως επίσης και κοντά εις το Πτώον προς τιμή της Δήμητρας….μας καταδεικνύει και αποφαίνεται να υπάρχει μία άμεση σχέση του Μαντείου ….με τα των ιερών της θεάς Δήμητρας.
Ο μεγάλος Ναός της Δήμητρας εις τις Θερμοπύλες, εις την αρχαία Ανθέλα και σημερινή Ανθίλη, ευρίσκεται εις το σημείον όπου εάν επεκταθεί η γραμμή (Λυκόσουρα-Δελφοί), τέμνει την ακτή, δηλαδή….κοντά εις την Νίκαια. Εάν χαράξουμε τις ευθείες (Λυκόσουρα-Δελφοί) και (Ερμιόνη-Ελευσίνα) σχηματίζεται ένα τέλειον παραλληλόγραμμον, όπου η τέταρτη κορυφή του δεν είναι άλλη από τον Όλυμπο της Ευβοίας…!
Η γραμμή (Λυκόσουρα-Ελευσίνα) είναι παράλληλη σ’ αυτήν την….ξεκινώντας από του Δελφούς, και φαίνεται να ανταποκρίνεται εις την συμβολική κατεύθυνση των 00 του Ταύρου. Επίσης η γραμμή (Ερμιόνης- Δελφών) ως ένας Κοσμικός Άξονας….είναι φυσικά κάθετη και εις τις δύο αυτές ευθείες. Εάν από το σημείο τομής των ευθειών (Λυκόσουρας -Δελφών) και (Ερμιόνης-Ελευσίνας) ορίσουμε ένα σημείο επάνω εις την γραμμή της (Λυκόσουρας-Δελφοί), θα συναντήσουμε το σημείο αυτό εις τον Φενεό.
Η γραμμή αυτή είναι ακριβώς εις το ύψος του κανονικού τραπεζίου (Δελφών-Ελευσίνας-Ερμιόνης-Λυκόσουρας). Αυτή η απλή κατασκευή συνδέει τα ιερά τεμένη του Απόλλωνος μ’ αυτά της Γαίας ή της Δήμητρας που ευρίσκονται συγκεντρωμένοι εις τους Δελφούς, την Ερμιόνη και την Λυκόσουρα….κοντά εις το όρος Πτώον.
Η Δελφική Αμφικτιονία ας μην ξεχνάμε…..ότι αρχικά ευρισκόταν εις το ιερόν της Δήμητρας εις την Ανθέλα, κοντά εις τις Θερμοπύλες….μία θέση κοντά εις την Νίκαια. Οπότε η γραμμή (Θερμοπύλες-Δελφοί), της οποίας η προέκταση εκτείνεται ως το Φενεό και την Λυκόσουρα, πρέπει να είναι η αιτία του σχήματος της προηγούμενης περιγραφής.
Εις τους Δελφούς….ο Απόλλων διαδέχτηκε την Γαία, ενώ εις το όρος Πτώον, εις την Ερμιόνη και την Λυκόσουρα, όπου η λατρεία του Απόλλωνα και της Δήμητρας εξακολουθούν να συνυπάρχουν. Στην Ερμιόνη, ( Παυσανίας [βλ. II, 34]), ομιλεί περί της λατρείας της Αρτέμιδος-Ιφιγένειας παράλληλα μ’ αυτή της Δήμητρας, ενώ κατά τον (Στράβωνα [VII, 6, 12]), μας λεγει ότι κοντά εις την Ερμιόνη ευρισκόταν ένας σύντομος δρόμος για τον Άδη…ενώ από την άλλη υπάρχει ο συσχετισμός της Αθηνάς, της θεάς με τους Όφεις, και της Αρτέμιδος, κυβερνήτης της Άρκτου….με τον Θεό των Δελφών.
Σημειωτέον είναι ότι η μυθολογική παρουσίαση των 4ων θεών: Άρτεμις, Αθηνά, Εκάτη και Δήμητρα….συχνά ταυτίζονται…ιδικά με τα της Σελήνης. Ο τρόπος λοιπόν που κατανέμονται τα τεμένη των 3ων επιβεβαιώνει την αυτή ταύτιση. Επίσης….με βάση τον Στράβωνα τα αναφερόμενα περί της λατρείας της Αρτέμιδος, αλλά και εις τους ύμνους του Καλλίμαχου διακρίνει κάποιος τον άμεσο συσχετισμό έως και την ταύτιση της Αρτέμιδος με το δίχτυ της ονομαζόμενης Δίκτυννας ή ορθά με το Λαγωβολείον …με τα της Αρτέμιδος-Ιφιγένειας.
Ακόμη διαφαίνεται ότι η Άρτεμις διακρίνεται σε μια Εφέσια, Πότνια των θηρών και της Σελήνης εις μία Μεγάλη Θεά της Κρήτης και των Κυκλάδων και εις μία θεά της Λακωνίας και της Αρκαδίας….όπως η Ορθία Αρτέμιδα.
ΑΔΕΛΦΙΑ…όλες αυτές οι πληροφορίες και οι γνώσεις ενυπάρχουν και ομιλούν μέσα μας και γύρω μας……μέσω του Ελληνικού Διαλογισμού, αλλά προπαντός μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ.
Μέσω λοιπόν της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ….διερχόμενη η ΨΥΧΗ….εκ των δύο πόλων (Π+όλων)….εισερχόμενη δια του ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ και εξερχόμενη δια του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ….ταξιδεύει εναργώς …και αποκαλύπτεται η πραγματική Ουσία…του Είναι της…..οπότε κι επιθυμεί να φέρει τα δύο άκρα των Πόλων εις ΓΑΜΟΝ….δηλαδή να βρει το ΚΕΝΤΡΟΝ του ΕΙΝΑΙ της….δηλαδή την ατομικότητά της …η οποία...είναι το ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ.
Με την ανεύρεση του ΚΕΝΤΡΟΥ η Ψυχή…ευδαίμων πλέον….προσφέρει τις υπηρεσίες εις άλλα μέρη του Όλου….με πλήρη ΕΠΙΓΝΩΣΗ….των συνολικών αποθεμάτων των δυνάμεων και των ικανοτήτων….οπότε η θέαση των παρελθόντων βίων εις την Νοητικήν Οθόνη….είναι η αναγνώριση της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.
Το τρίτο ενοποιημένο πεδίο….είναι το ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΝ της Ψυχής εντός της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ…..οπότε δεν διασπάται και δεν διαφοροποιείται η ΟΥΣΙΑ, της επί μέρους βίους…οπότε το αισθητήριον της εξωτερικής όρασης είναι άχρηστο….οπότε ο φύλακας/δαίμων τυφλώνει από ζηλοτυπία την Μελανίππη.
Η ερμηνεία αυτής της ζηλοτυπίας έχει να κάμει μετά του δεσμοφύλακος….που δηλώνει την περιορισμένη ανθρώπινη άποψη….όπου στην επόμενη βαθμίδα ο φύλακας/δαίμων…προστατεύει την Μελανίππη δια της τύφλωσης…διότι της χαρίζει την δυνατότητα της καθολικής θεάσεως του ενοποιημένου πεπρωμένου της.
Αυτό εκδηλώνεται ΑΔΕΛΦΙΑ…μέσω της ΑΝΑΓΚΗΣ….των τριών θυγατέρων της…των ΜΟΙΡΩΝ…οι οποίες παρακολουθούνε την διαδρομή της Ψυχής…χωρίς όμως να παρεμβαίνουν ….οπότε εντός του τάφου η Ψυχή….πραγματοποιεί με επώδυνο τρόπο την ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ της….μετά την αποκτηθείσα εμπειρία στο άδυτο….στη Σοφία της κατανοήσεως του τάφου.
Η λέξη ΤΑΦΟΣ….αναλύεται ως γράμμα Τ….που σημαίνει στάση….μία στάση ΦΑΟΣ (φάους)…δηλαδή μία στάση φωτός που επικρατεί στον τάφο….όπου ο τάφος καθίσταται φατός: ΤΑΦΟΣ=Τ+ΑΦΟΣ=Τ+ΦΑΟΣ=ΦΑΤΟΣ.
Η εμβρυακή κατάσταση εντός του τάφου….ενώ είναι ακόμη ενοποιημένη μετά του Παντός της Μήτρας….αδιαφοροποίητος μεν….και χωρίς επίγνωση δε…όπου η έξοδος της Ψυχής εκ του τάφου/μήτρας…παραμένει τελικώς ενοποιημένη…αλλά όμως χωρίς επίγνωση….όπως η φύσις του Θνητού…που προσδιορίζει την ανθρώπινη κατάσταση…!
Η Νομοτέλεια εκδηλώνεται με τρεις τρόπους…όπου εις το συμβολικό πεδίο….τα δίδυμα τέκνα(ΑΠΟΛΛΩΝ-ΑΡΤΕΜΙΣ)…δεν είναι μία διπλή επανάληψη δυνάμεων και ενεργειών….αφού η διαφοροποίηση μέσω της αντιθέσεως του Εαυτού…επιτρέπει τη Νόηση να προχωρήσει στη συνθετική ικανότητα της αρμονικής συζεύξεως των αντίρροπων ιδιοτήτων….για την ανακάλυψη της Υπάρξεως …τόσον του Εγώ….όσον και του Εσύ.
Δηλαδή…η ένσαρκος Ψυχή….πραγματοποιεί την διαδρομή εκείνη ….όπου αναζητάει την ΑΛΗΘΕΙΑ (ΘΕΙΑ-ΑΛΗ)…της Υπάρξεως της….ακολουθώντας δύο παράλληλες οδούς….όμως αντιθέτου φοράς.
Α). Εις τον εξωτερικόν της βίον….εις το αισθητόν πεδίον….απομακρύνεται από το ψυχικόν ενοποιημένον πεδίον….και ζει εις την διάσπασιν…λόγω τη μη αναγνώρισης των τάσεων του Εγώ…έναντι των άλλων.
Β). Εις την ενδοσκόπηση…εγκαταλείπει την διάσπαση και πλησιάζει προς την ενότητα του Όλου….εντός του οποίου συνυπάρχουν το Εγώ….και οι άλλοι….μέσω της αναγνώρισης των προσωπικών της ιδιοτήτων κι εκείνων του περιβάλλοντός της.
Οπότε ΑΔΕΛΦΙΑ….ο ενταφιασμός τούτος και η παραμονή εις τον τάφο… οδηγούν την Ψυχή…εις την οργάνωση της ΜΝΗΜΗΣ….εντός του συνολικού ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ της Υπάρξεως της.
Ο άξονας της Γαίας του Ισημερινού….μας δηλώνει την οριζόντιον πορεία εις τον χώρο, διότι η Γαία δια της οριζοντίου κινήσεως της, δηλαδή….περιφοράς γύρω από τον Ήλιο, προχωρεί κάθε ήμαρ μία Μοίρα επί του Ζωδιακού Κύκλου.
Η οριζόντιος κίνησις είναι η πορεία προς τον Θάνατο-Μόρον, διότι δια της πορείας αυτής τα θνητά Όντα πλησιάζουν κάθε ημέρα κατά μία Μοίρα προς τον Μόρον του φυσικού φορέα των σωμάτων τους.
Ο Ήλιος είναι υψωμένος καθημερινώς εις τον Μεσημβρινόν. Κατά την μεσημβρία….η κάθετος επαφή του Νου με τον Ήλιο κατά την διάρκεια της ημέρας και τα μεσάνυχτα με τους Αστέρες/Ήλιους κατά την διάρκεια της νύκτας ….είναι η Αιώνιος και Αϊδιος ζωή της Ψυχής.
Ουσία η Ψυχή ΑΔΕΛΦΙΑ…..αυτοκίνητος υπερίπταται και νοεί τα επέκεινα τα μη περιοριζόμενα υπό της οριζοντίου φθαρτής σωματικής υπάρξεώς της. Οπότε η οριζόντιος γραμμή δηλώνει….τον Θάνατο, ενώ η κάθετος δηλώνει….την Ζωή.
Ο Οριζόντιος άξονας του Ανθρώπου είναι η καθημερινότητα του, όπου περιορίζεται εις τα απτά και φθοροποιά πρόσκαιρα θέματα. Ο Κάθετος άξονας συντονίζει τον Νου με τους λεπτοφυέστατους οραματισμούς, οι οποίοι του προσφέρουν την απάντηση εις τα εύλογα ερωτήματα της ύπαρξής του, όπου τον οδηγούν εις την οδό της Φιλοσοφίας.
Έτσι χωρίς προσανατολισμό και Γνώση του Ουράνιου στερεώματος….πεθαίνοντας κάποιος…. καταποντίζεται εις την άβυσσο της αυθυπαρξίας του. Όταν έχεις αίσθηση της Κυκλικής φοράς δηλαδή…..της Κυκλο-φορίας της ιδίας σου της Ζωής….βρίσκεις την οδό της θεάσεως…αναζητώντας το Κέντρον του ΣΤΑΥΡΟΥ, οπότε και την Αθανασίαν της Ψυχής σου, το Αεί Υπάρχειν
Η γεωμέτρης της κατεύθυνση των (Δελφών-Άργους) του ιερού τόπου του Λιθησίου Απόλλωνος, φαίνεται να έχει σχέση με το ζώδιον του Καρκίνου και είναι παράλληλη με τις ευθείες (Αθήνας-Αυλίδας) και (Αστύρων-Βαργυλίων) Μικράς Ασίας. Αν σχηματίσουμε ένα ισόπλευρον τρίγωνον (Αρτεμισίου-Πλατανιστού-Άργους), φαίνεται ότι περιέχει όλες τις σημαντικές τοποθεσίες του κύκλου της Ιφιγένειας.
Μέσα σ’ αυτό το τρίγωνον συναντάμε επίσης τα διάφορα ιερά της Αρτέμιδος, όπως αυτό των Αλών και της Ερέτριας, καθώς επίσης και την νήσο Εύβοια και τα λιμάνια του Ευρίπου, αγαπημένα μέρη της θεάς κατά τον Καλλίμαχο. Η γραμμή (Άργους-Αυλίδας) είναι ένα από τα ύψη ενός τριγώνου και σ’ αυτήν την παράλληλη είναι η γραμμή (Αθήνας-Ραμνούντος).
Από την άλλη μεριά η προέκταση της γραμμής (Αυλίδας-Αθήνας) είναι κάθετη εις την πλευρά (Άργους-Πλατανιστού), ενώ η προέκταση της γραμμής (Βραυρώνας-Αθήνας) είναι κάθετη εις την πλευρά (Αρτεμισίου-Άργους) και παράλληλη ως προς ένα άλλο ύψος του τριγώνου (Πλατανιστού-Δελφών).
Επίσης η γραμμή (Βαργυλίων ιερού του Λιθησίου Απόλλωνος)….είναι παράλληλη ως προς τις ευθείες (Κολόης-Άργους) και (Αντάνδρου-Αρτεμισίου). Η ταυρική κατεύθυνση (Αθήνας-Ραμνούντας-Χερσονήσου), είναι η διχοτόμος της γωνίας (Αυλίδας-Ακρόπολης-Βραυρώνας), όπου οριοθετείται από το ιερόν της Αρτέμιδος εις το Πάριον.
Η γραμμή (Πάριου-Πέργης) είναι κάθετη σ’ αυτήν την κατεύθυνση και κατά συνέπεια παράλληλη με τις ευθείες (Κολόης-Αστύρων) και (Πλατανιστού-Αρτεμισίου). Επίσης η Βραυρώνα ευρίσκεται εις τον ίδιον παράλληλο με την Έφεσο.
Εις το δε Ακρωτήριον της Κρήτης, νοτιοδυτικά των Χανίων, ευρίσκεται το σπήλαιον της Άρκτου, σπήλαιον της Κυδωνίας, μέσα εις το οποίον φυσικοί σταλακτίτες λαξεύτηκαν ίνα πάρουν την μορφή της αρκούδας. Το σπήλαιον τούτον ευρίσκεται ακριβώς επάνω εις τον μεσημβρινόν της Βραυρώνας.
Σύμφωνα με τον Στράβωνα ( IX, 2, 36)….αλλά και τον Όμηρο (Ιλιάς, Δ’, 8) ο τόπος γεννήσεως της θεάς Αθηνάς είναι οι Αλαλκομενές της Βοιωτίας, και επομένως ανήκει εις το ζώδιον της Παρθένου, εις το σύστημα με κέντρον τους Δελφούς.
Σ’ όλη την περιοχή της Βοιωτίας, η λατρεία της Αθηνάς είχε ιδιαίτερη σημασία εις την Αλίαρτο, τις Θεσπιές και την Κορώνεια. Ο δε ναός της Ιτωνίας Αθηνάς ευρισκόταν εις την όχθη του Κουραλιόνος ποταμού, του οποίου το όνομα προέρχεται από την Κόρα ή Κούρα που σημαίνει Παρθένος.
Ο Παυσανίας (IX, 34) όπως και ο Καλλίμαχος (Εις τα λουτρά της Παλλάδος, 60 – 65) θεωρεί ότι ο Ναός αυτός ήταν η έδρα κάποιας θηβαϊκής Αμφικτιονίας.
Η Αθηνά κατά τον Ερατοσθένη και τον Πλούταρχο ταυτίζεται με την Δίκη, την Ίσιδα και την Τύχη.
Η προέκταση της γραμμής (Τεγέα-Αθήνα) καταλήγει εις την Πέργαμον….εις την οποία λατρεύονταν δεόντως. Άλλωστε χαρακτηριστικά είναι τα νομίσματα αυτών των τριών πόλεων που φέρουν την μορφή της Γλαυκώπιδος Αθηνάς.
Σύμφωνα με τον Πολυδεύκη ( Ονομαστικόν, Κεφ. XI, 31) ο Κέκρωψ χώρισε τους Αθηναίους σε 4 φυλές και κάθε φυλή σε 3 δήμους και κάθε δήμο σε τριττύες. Κάθε μία από τις 4 φυλές ευρισκόταν υπό την προστασία ενός Ήρωα ή ενός Θεού-Δαίμονα, που απεικονιζόταν εις τους Αστερισμούς.
Το ίδιο γινόταν και με κάθε έναν από τους 12 δήμους και κάθε μία από τις 360 τριττύες….δηλαδή 12 ζώδια Χ 30ο μοίρες =360ο , όπου και ο αριθμός του Κύκλου.
Ο αριθμός της Ψυχής είναι ο αριθμός 6 και είναι ο πρώτος τέλειος αριθμός, όπου τα τετράγωνά του είναι: 6Χ6=36.
Ο αριθμός 36 ενδυναμωμένος από τη εμποιητική φύση της Ψυχής, είναι ο Ζωδιακός Αγρός του Διονύσου Ζαγρέως, όπου η Ψυχή για να αποκτήσει δια των εμπειριών της την Αυτοσυνειδησία και την Εντελέχειά της. (Ψυχήν εστί εντελέχεια η πρώτη σώματος φυσικά δυνάμει ζωήν έχοντος)-Αριστοτέλης, Περί ψυχής.
Ο Σουίδας το αναγνωρίζει γράφοντας ότι «αυτή η κατανομή των Αθηναίων αναφέρεται στις 4 εποχές, στους 12 μήνες και στις 30 ημέρες του κάθε μήνα». Επίσης ένα ακόμη σημαντικό σημείον αναφοράς είναι το Σούνιον, όπου ευρέθησαν μεγάλα αγάλματα των Διόσκουρων.
Έτσι ορίζοντας του Παρθενώνος ως ομφαλό της Αττικής γης και το Σούνιον ως αρχή του ζωδίου των Διδύμων, ως πολική κατεύθυνση…..αρκεί να θεωρήσουμε βεβαίως αυτή των Δελφών, που συνεπάγεται ότι ο άξονας (Καρκίνου-Αιγόκερω) υπερτίθεται στην γραμμή (Δήλου-Αθήνας-Δελφών).
Βέβαια ως πολική κατεύθυνση θα πρέπει να εκλαμβάνουμε εκείνη την κατεύθυνση που δεν σηματοδοτεί απλώς την βόρεια πορεία, αλλά και το Πνευματικόν κέντρον αντίστοιχα. Ο Παυσανίας επιχειρώντας να μας περιγράψει τα ιερά της Αττικής γης τα απαριθμεί με την σειρά ακριβώς των ζωδίων.
Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό όσο αφορά τα 4 ή 5 πρώτα ζώδια. Εις την πραγματικότητα, αναφέρει αρχικά το ιερόν της Δήμητρας «θεσμοφόρου», στον Αλιμούντα (Κριός), έπειτα τα ιερά του Ζωστήρος και του Αναγυρούντος (Ταύρος), εις την συνέχεια αναφέρεται εις την λατρεία των Διόσκουρων, εις την Κεφαλή, διευκρινίζοντας ακόμη και το ότι για τους κατοίκους της οι Διόσκουροι….ήταν οι «Μεγάλοι Θεοί».
Το ιερόν του Απόλλωνος δε…..αντιπροσωπεύει για την Αττική γη το ζώδιον του (Καρκίνου). Εις το σύστημα με κέντρον τους Δελφούς, αντιπροσωπεύει επίσης την Παρθένο και την Αττική.
Ακόμη ο Παυσανίας εις τα (Αττικά, 1.32. 1.9-2.9) μας λέγει ότι: «Στην Πεντέλη υπάρχει ένα άγαλμα της Αθηνάς, εις τον Υμηττό δε του υμηττίου Διός». Πρέπει να πούμε ότι το αυτό άγαλμα της Αθηνάς ανήκει εις το ζώδιον της (Παρθένου), τόσο με κέντρον τους Δελφούς, όσο και εις το τοπικό ζωδιακόν κύκλον της Αττικής.
Ενώ το άγαλμα του Διός συνδέεται με το Ηλιακόν ζώδιο του (Λέοντα), όπου ο Manilius (στα Astronimica, ΙΙ, 44 ) τοποθετεί τον Δία και την μητέρα των Θεών Δήμητρα. Το δε άγαλμα της Αθηνάς εις την κορυφή της Πεντέλης και το ιερόν του Ραμνούντας συνδέονται με το ζώδιο της Παρθένου.
Άλλωστε ο μύθος του Ικάριου που εισάγει την άμπελο και τον οίνο εις την Αττική διαδραματίζεται εις την κοιλάδα του Διονύσου. Έτσι η ταύτιση της Ηριγόνης με το ζώδιον της Παρθένου είναι αναπόφευκτη. Επίσης το ιερόν του Αμφιάραου συνδέεται με τον (Ζυγό).
Το ζώδιον του (Σκορπιού)καλύπτει τις παρώρειες της Πάρνηθος, όπου υπάρχει το ιερό του Πανός. Ο (Τοξότης)αντιστοιχεί εις την οριογραμμή του κοντινού βουνού εις την Ελευσίνα…( αναφορά του Απολλοδώρου-Μυθολογική βιβλιοθήκη II, ν, 4 ) ότι ο Ποσειδώνας, ο προστάτης των ίππων, μεταφέρει και κρύβει τους Κένταυρους που γλίτωσαν από την σφαγή στον Φόλο, εις το βουνό που ευρίσκεται κοντά εις Ελευσίνα.(ΕΛΕΥΣΙΣ).
Σύμφωνα με τον ( Διόδωρο τον Σικελιώτη-IV, 14, 3 ) η Δήμητρα καθιέρωσε τα Μικρά Ελευσίνια ειδικά προς τιμήν του Ηρακλέους, προκειμένου να τον εξαγνίσει από την δολοφονία των Κενταύρων.
Για να γίνουν όλα αυτά κατανοητά από εμάς είναι ότι πρέπει να δούμε πως δημιουργούνται οι αντιστοιχίες μεταξύ του Ζωδιακού με Κέντρον τους Δελφούς και του συστήματος με Κέντρον την Αττική και ειδικά την Ακρόπολη των Αθηνών: Ακριβώς η κατεύθυνση 0ο της Παρθένου είναι αυτή που αναπαριστά συμβολικά για την Αττική γη, την Πολική κατεύθυνση, μιας και η επαρχία ευρισκόταν υπό ιδιαίτερη προστασίας εκ μέρους της Αθηνάς Παλλάδας.
Τα Αρχαία Ιερά Μυστήρια των προγόνων μας Ελλήνων συνδέονται με τον άξονα (Καρκίνου-Αιγόκερω) της Αττικής γης. Η Βραυρώνα, της οποίας το αφιερωμένο εις την Μεγάλη Άρκτο ιερόν…. συνδέεται άμεσα με το Δελφικόν σύστημα και συνδέεται με την Αττική, με την Πολική κατεύθυνση και με το Ζώδιον του Καρκίνου, τις δύο αυτές γραμμές του Ηλιοστασίου, που άλλωστε είναι συμβολικώς αντίστοιχες.
Οι κορασίδες ως «άρκτοι» συνδέονται έτσι με την ιδέα της «ενσάρκωσης», με την πύλη των Ανθρώπων. Έτσι η Ελευσίνα, εις τον Αιγόκερω, γίνεται ο τόπος της πιο ολοκληρωμένης Μύησης, μιας και αντιστοιχεί εις την «Πύλη των θεών».
Εις τους Λόγους του Ιουλιανού διαβάζουμε ότι :«Εις την Μητέρα των Θεών».
«Οι Αθηναίοι επίσης γιόρταζαν δυο φορές τα Μυστήρια της Ελευσίνας: Τα Μικρά Ελευσίνια, όταν ο Ήλιος ευρίσκεται εις τον Κριόν, και τα Μεγάλα Ελευσίνια όταν ο Ήλιος ευρίσκεται στις Δαγκάνες(Ζυγό)».
Επισημαίνεται δε ότι τα Μικρά Ελευσίνια τελούταν κατά την Εαρινή Ισημερία, η οποία συνδέεται συμβολικά με τον βράχο της Λευκάδας, εις την Άγρα, εις την αρχή της «ανερχόμενης» περιόδου του χρόνου που αγγίζει το αποκορύφωμα της….τον Ιούνιο.
Τα δε Μεγάλα Ελευσίνια εορτάζονταν εις την Ελευσίνα κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία, εις την αρχή της φθίνουσας περιόδου που διαρκεί ως το χειμερινόν Ηλιοστάσιον και συνδέεται με την Δήλο.
Γι’ αυτό εξηγείται γιατί ο (Παυσανίας στα Αττικά Ι, 19,5 ) ορίζει την θέση του ιερού της Άγρας λέγοντας μας ότι : «όταν περάσουμε τον Ιλισό, συναντάμε την τοποθεσία με την ονομασία Άγραι και ένα ιερό της Αρτέμιδος Αγροτέρας.
Λένε δηλαδή…. ότι η Άρτεμις κυνήγησε εκεί για πρώτη φορά, όταν ήρθε από την Δήλο. Και για αυτό το άγαλμα της κρατά τόξο». Αναγνωρίζουμε δε την θέση αυτού του ιερού εις τα νοτιοδυτικά της Ακρόπολης των Αθηνών, πλησίον της Πηγής Καλλιρρόης (κοντά στην Χριστιανική Εκκλησία της Αγίας Φωτεινής).
Αυτό σημαίνει ότι το ιερόν της Άγρας ευρισκόταν επάνω εις την γραμμή (Δήλου-Πρασιών-Ακρόπολης-Δελφών), επάνω δηλαδή….εις τον άξονα του πόλου και του Ηλιοστασίου. Δηλαδή οι χώροι όπου εκτυλίσσονται τόσο τα Μεγάλα όσο και τα Μικρά Ελευσίνια ευρίσκεται επάνω εις τον &
Ioannis Stogiannos
( Γεωμετρική Ελλάς) Νο 2
Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ Νο 3
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
(Γεωμετρική προσέγγισις των Ζωδίων και των θεών: Απόλλωνος-Αρτέμιδος, Αθηνάς, Εκάτης και Δήμητρας) Νο 5
Ως «πότνια θεά των θηρών», δηλαδή….«η Δέσποινα των ζώων», η Άρτεμις, πρέσβευε την θεά της άγριας φύσης και λατρευόταν ιδιαίτερα σε μέρη δασώδη και ορεινά. Κατοικούσε συνήθως εις τις πηγές και εις τα ποτάμια και προστάτευε τα ζώα. Η Άρτεμις ταυτίστηκε αρκετά με τις παλαιότερες θεότητες της φύσης και τελικά αφομοίωσε κληρονομώντας τους ρόλους και τα χαρακτηριστικά τους. Έτσι στην ιδιότητά της σαν θεά του κυνηγιού ενσωματώθηκαν οι θεότητες, όπως: η Δίκτυννα και η Βριτόμαρτις, η Καλλιστώ, (η Άρτεμις Καλλίστη εις την Αρκαδία), ή Θεμιστώ ή Μεγιστώ, η Λαφρία εις την Καλυδώνα.
Η Κυνηγέτις Άρτεμις συνήθως κρατούσε ένα τόξο με βέλη κι έτρεχε εις τα βουνά και εις τα δάση και είχε τα επίθετα, όπως: ελαφηβόλος, ελαφία, αγνή, αγραία, αγροτέρα, ιοχέαιρα (τοξεύτρια), ποδάγρα, τοξία, τοξόδαμφος, τοξόκλυτος, τοξότις, χρυσηλάκατος (χρυσότοξη) και παριστανόταν να συνοδεύεται από τις Νύμφες και να τοξεύει τα αγρίμια.
Τα αγαπημένα της ζώα ήταν: η άρκτος, το ελάφι και η αίγα. Η ρίζα του ονόματος της «Άρτεμιδος» αποτελείται από το συνθετικό (Αρτ )… που προέρχεται από το άρκτος, και από το συνθετικό θέμις. Επομένως η Άρτεμις επιβάλει τον αφανή νόμο της Άρκτου, του βόρειου Πόλου του Σύμπαντος Κόσμου, τον πόλο του ζώντος θεού.
Έτσι η Άρτεμις ταυτίστηκε με την «Πότνια Θεά», ενώ στην Βραυρώνα η Άρτεμις ενσαρκώνεται από την ευνοούμενη της, την Ιφιγένεια, το όνομα της οποίας σημαίνει τόσο «ο ισχυρός γόνος»….όσο και «αυτή που δίνει δύναμη»….αλλά και «γεννημένη από την δύναμη», άλλωστε συνδέεται με την γονιμότητα μιας και είναι προστάτης των νεογέννητων παιδιών-αλλά όμως συγχρόνως προκαλεί και τον θάνατο των γυναικών κατά τον τοκετό. Δεικνύεται έτσι ότι είναι η θεά της αιτιότητας. Περίπου στο ίδιο πλαίσιο ισχύει και το δικό μου όνομα:ΙΦΙΓΕΝΗΣ….γεννηθείς πολύ ισχυρός…!
Με μια πιο προσεχτική ματιά…και διάφορες περίεργες γεωμετρικές σχέσεις…μας αποκαλύπτουν και μας συνδέουν με τις αρχικές τοποθεσίες…..που σχετίζονται με τον μύθο της Ιφιγένειας από την μία και με τα ιερά της νήσου Εύβοια από την άλλη.
Διότι αν δούμε τις αποστάσεις (Άργους-ακρωτηρίου Αρτεμισίου) και (Άργους- Πλατανιστού) θα δούμε ότι είναι ίσες μεταξύ τους και σχεδόν ίσες με την απόσταση (ακρωτηρίου Αρτεμισίου-Πλατανιστού)…. έτσι ώστε τα τρία αυτά σημεία…να σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνον, σχεδόν ισόπλευρο. Το ύψος ατού του τριγώνου κατεβαίνει ακριβώς από το Άργος και περνάει κοντά εις την Αυλίδα, ενώ η παράλληλος αυτού του ύψους ξεκινάει από την Σπάρτη και περνάει από την Ερέτρια και την Κύμη.
Από την άλλη πλευρά, η γραμμή (Άργους-Πλατανιστού) περνάει από την Βραυρώνα…γνωρίζοντας ότι εις την Ακρόπολη των Αθηνών υπάρχει το τέμενος της Βραυρωνίδος Αρτέμιδος. Η γωνία (Βραυρώνας-Αθήνας-Αυλίδας) είναι 1200 .
Επάνω εις την διχοτόμο αυτής της γωνίας, εις το σημείον που αυτή τέμνει την ακτή της Αττικής, ευρίσκεται ο Ραμνούς, (η αρχαία Ραμνούντα), ένας Αρχαίος Δήμος, εις τον οποίο υπάρχει ο Ναός η Νεμέσεως και της Ουράνιας Αφροδίτης-Θέμιδος.
Τώρα εάν επεκτείνουμε και προεκτείνουμε την γραμμή αυτή επάνω εις τον χάρτη, θα διαπιστώσουμε ότι περνάει ακριβώς από το Πάριον, επάνω από την ακτή της Προποντίδας, όπου ευρίσκεται ένα σημαντικό ιερόν της Αρτέμιδος και καταλήγει εις την Χερσόνησο, εκεί όπου ευρισκόταν το ιερόν της Ιφιγένειας εν Ταύροις.
Επίσης η προέκταση της γραμμής (Βραυρώνας-Άργους) τέμνει την Αρκαδία, (το όνομα της οποίας σχετίζεται με το όνομα Αρκάς-Αρκτούρος) και καταλήγει εις τον τύμβο της Καλλιστούς, στους Κρουνούς, ( Παυσανίας VIII,3,6 και VIII,35,8 ). Όλα αυτά τα στοιχεία σχετικά με την Αρτέμιδα μας οδηγούν ώστε να κατανοήσουμε την σχέση της Αρτέμιδος, της Ιφιγένειας και της Ουράνιας Αφροδίτης-Θέμιδας.
Πρόκειται ασφαλώς και σαφώς για σχέσεις γεωμετρικές. Ο κύκλος που ξεκινάει από την Αυλίδα, κλείνει εις την Βραυρώνα και ο βραχίονας του ζυγού της Δικαιοσύνης ευρίσκεται εις την Ραμνούντα της Αττικής γης.
Φαίνεται δε ότι η ύπαρξη της νήσου Εύβοια εξυπηρετεί κάποιες ευθυγραμμίσεις, αφού η ουσία του μύθου, προστίθεται εις την λατρεία της Αρτέμιδος, όπου τοποθετείται στο τρίγωνον (Άργους-Αυλίδας-Βραυρώνας).
Γνωρίζουμε ότι εις τον μύθο η Ιφιγένεια μεταμορφώνεται εις έλαφον (ΈΛΑ-ΦΩΣ) και όχι εις άρκτον, όπου υπάρχει η ιστορία την νύμφης Καλλιστούς….η οποία ανήκει εις την ακολουθία της Αρτέμιδος. Ο Δίας-Ζευς (ο Δίδων Ζωή) ερωτεύεται μαζί της και την μεταμορφώνει εις τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.
Εις την πραγματικότητα αντιπροσωπεύει έναν από τους 7 αστέρες του αστερισμού, ενώ ο φύλακας της, ο Αρκάς, είναι ο Αρκτούρος του αστερισμού του Βουκόλου-Βοώτη. Η θεά Άρτεμις συνδέεται σταθερά και με τον Υδροχόο ή ορθά με τον αστερισμό του Αγριόχοιρου και βέβαια με την άρκτο.
Αυτό μας περιγράφει το πέρασμα από ένα Πολικό συμβολισμό, αυτόν της Άρκτου, σ’ έναν άλλο συμβολισμό που σχετίζεται με το Ηλιοστάσιον, τον αστερισμό του Αγριόχοιρου του Χειμερινού Ηλιοστασίου, που αντικαταστήθηκε από τον Υδροχόο. Η δε μεταφορά του Ζυγού, αρχικά συμβόλου της Μεγάλης Άρκτου, εις τον Ζωδιακόν Κύκλον….φαίνεται καθαρά εις την ετυμολογική σχέση που συνδέει ευθέως τα ονόματα Άρτεμις και Αρμονία.
Η Αρμονία έχει να κάμει με κάτι ανώτερο….το οποίο εμείς εις το γήινον επίπεδο δεν ημπορούμε ευκόλως να κατανοήσουμε…..αλλά όμως ζούμε φτιαγμένοι εις αρμονικήν αλληλουχία συμβάντων.
Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί διατί ο Πλανήτης μας είναι περισσότερος εις ποσότητα υγρής μορφής και ουχί ξηράς κι αυτό δεν είναι βέβαια τυχαίον….διότι η υγρή μορφή…το υγρόν στοιχείον….είναι απαραίτητον ίνα πραγματοποιηθεί η Ενσράκωση, όταν η Ψυχή είναι έτοιμη να λάβει την μορφή της (εις αμνόσακον Μητρός)…διότι το ύδωρ της Γαίας συνοδεύει την Ψυχή κι αφού εγκαταλείψει το σάρκινο χιτώνα της….εις την συνέχεια την παραλαμβάνει ο Ερμής (ο Χθόνιος Ψυχοπομπός), ίνα οδηγήσει εις την Αχερουσία λίμνη.
Έτσι το υγρόν στοιχείον της λίμνης…συνδέει τον Μόρον…δηλαδή το μερίδιον…δηλαδή την Ειμαρμένη και το Μόρον….δηλαδή τον Θάνατο με το υγρό στοιχείον που από ΜΟΡΟΣ….μετατρέπεται εις ΟΡΜΟΣ…..αγκυροβόλησης της Ψυχής….μετά από το κοπιώδες ταξίδι της εις το αρχιπέλαγος της ζωής.
Οφείλεται ακόμη να γνωρίζετε….ότι ο Ιερατικός Λόγος δια του συνεκτικού στοιχείου του Ύδατος, όταν ακόμη το έμβρυον αναπτύσσεται μέσα εις την Μήτρα της Μητρός συνοδεύει τις Ψυχές ως την άφιξη των 360ο μοιρών του Κύκλου της ζωής, γι’ αυτό και χρειάζονται εννέα (9) μήνες κύησης-ολοκλήρωσης …θεάσεως του Ζωδιακού Κύκλου.
Έτσι με την γέννηση ο Μόρος γίνεται Όρμος…μία ορμή ενυπάρχουσα εις την Ψυχή…που της προσδίδει ρώμη αενάου επιθυμίας δια των αναθυμιάσεων….όπου μετατρέπει τα στοιχεία της Κυκλικής Φοράς.
Η Ψυχή μας τότε μετέρχεται του Μόρου-Θανάτου εις την Μοίραν…δηλαδή εις την ζωή, αν και γνωρίζει φυσικά ότι η φορά αυτή του ποταμού είναι κατιούσα και δεν θα εισέλθει ποτέ δύο φορές με την ίδια μορφή, γι’ αυτό ερχόμαστε κάθε φορά με διαφορετικό πάροχο (σώμα)…αλλά η Ψυχή όμως παραμείνει η ίδια.
Κατόπιν η Ψυχή οδηγείται εις τον Μ-υητικόν όρος (ΥΜΗΤΤΟΣ-ΜΥΗΤΤΟΣ) …όπου ο Υμηττός είναι ο ιερός μυητικός τόπος, ο φιλοξενών μυσταγωγούς και μυουμένους κατά την διάρκειαν των προκαταρκτικών μυήσεων…..ήτοι (Μ+όρος) και μετέχει της Γνώσεως της συνολικής θεάσεως που προσφέρει η θέση και η θέαση από την κορυφή του Όρους.
Το όρος έχει να κάμει με το βουνό ως ορόσημο, όπου ο καθένας μας του δίνεται η δυνατότητα αναρρίχησης, μία κίνησις ροής (ορμής Ψυχής), όπου καταργείται ο αδυσώπητος νόμος της βαρυτικής έλξης, όπου η ορμή αυτή κινεί την Ψυχή δια της ροής ανοδικά (ως μία Μυητική διαδικασία) που πραγματοποιείται από τον θεό Πάνα με τις Νύμφες σε ακολουθία του Διονύσου, των Σιληνών, των Σατύρων και των Μαινάδων.
Για να πραγματοποιηθεί η αναρρίχησις αυτή χρειάζεται φρόνησις….δηλαδή όνησις…δηλαδή συμφέρον της φοράς του Νου προς Νόησιν. Ρέουσα η Ψυχή δια της Μ-αθήσεως και μέζονα τον Μόρον και την Μοίραν της, που θα της επιτρέψουν την άνω θέαση που προσφέρει ο όρος της Μ-υήσεως. Μετά η Μάθησις αναλαμβάνεται από τις Μαινάδες, για να μετατραπεί εις Μύησιν από τις εννέα Πιερίδες Μούσες.
Η Ψυχή είναι αεί ούσα δια της κοίτης του ποταμούς και αεί γιγνομένη δια των ρεόντων υδάτων, όπου το συνολικόν ρεύμα του ποταμού είναι το σύνολον των ενσαρκωμένων Ψυχών της Ανθρωπότητας εις αέναον….αεί ρέουσαν εναλλαγή γενέσεως και θανάτου, Μοίρας και Μόρου.
Οπότε ΑΔΕΛΦΙΑ…τα ρέοντα ύδατα του ποταμού είναι η πηγή ενεργείας, όπου αναδεικνύεται η θνητότητα και η παλιγγενεσία των Ψυχών. Η Ουσία του Ποταμού έχει να κάμει με την αέναο ροή της ενέργειας των ατμών που εκλύεται από την κοίτη του ποταμού…δηλαδή την οπή….για να τροφοδοτήσει τις Ψυχές με το απαιτούμενο υλικό του υγρού στοιχείου. Έτσι ο ποταμός δωρίζει την υγρή ατμώδη σύσταση εις την Ψυχή, ως μία συγκολλητική Ουσία, για κάθε νέα πρόσκτηση των μελών του σώματός της.
Κατόπιν η αισθητική αναθυμίαση επέρχεται δια της μεταστοιχειώσεως του Αέρος, όπου γίνεται η μετατροπή, οπότε κατά την ροή των Υδάτων που ουδέποτε σταματούν κι αλλάζουν ροή-είναι…αεί ρέοντα συνεχώς και εντός της κοινής κοίτης, η Ψυχή μετέχουσα της ροής….τρέφεται και συν τω χρόνω επέρχεται η νέα αλλάγή από ανάγκη για να προσλάβει ξηρότητα και χάνει όμως ένα μέρος της υγρασίας της…οπότε μετέχει περισσότερο το στοιχείον του Αέρος σε καπνώδη κατάσταση, πλησιάζοντας….προς το στοιχείον του Πυρός, το οποίον είναι ξηρό και θερμό.
Έτσι όταν η υπεροχή του ξηρού θα εξαφανίσει την υγρότητα του Ύδατος, τότε η Ψυχή θα μετατραπεί σε Αέρα πλησιάζοντας περισσότερο προς το Πυρ.
Ούτως ΑΔΕΛΦΙΑ…..ενσαρκωμένη η Ψυχή επηρεάζεται περισσότερο από το συναισθηματικό της κόσμο δηλαδή…το επιθυμητικόν και το θυμικόν μέρος της, ενώ όταν αφήσει τον χιτώνα της…πέπτεται και μετατρέπεται εις Αέρα και πλησιάζοντας το Πυρ γίνεται διαλεκτική και Νοητική/Λογιστική, όπου κυβερνήτης είναι ο Ηνίοχος.
Με λίγα λόγια η πορεία εκ του Ύδατος εις τη Γαία…σημαίνει θάνατος της Ψυχής….δηλαδή η ενσάρκωσή μας…ενώ εκ της Γης εις το Ύδωρ….σημαίνει ζωή της Ψυχής (χωρίς σάρκα).
(Όρος Ελικών….εις τον δρόμο Λιβαδιάς-Άμφισσας)
Όταν κάποιος κατευθύνεται προς του Δελφούς, πριν από τον Παρνησσό συναντάει τον ορεινό όγκο που ονομάζεται Ελικών. Το όνομα αυτό υποδεικνύει την λειτουργία, που διευκρίνισε ο Ερατοσθένης, διότι γύρω από τον Ελικώνα ο Ουρανός ομοιάζει να γυρίζει.
Οπότε οι Δελφοί αντανακλούν τον Πολικό Αστέρα και ο Ελικών είναι ο αστερισμός της Μικρής Άρκτου. Έχετε λάβει ΓΝΩΣΙΝ....όταν δια πρώτην φορά σας ανακοίνωσα για την ΕΛΙΞς=111=ΠΑΙΔΕΙΑ, η οποία οφείλομεν πλέον ΟΛΟΙ να γνωρίζομεν…διότι η ΕΛΙΞς…. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ όλους τους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Οι λέξεις της Ελληνικής Αλφαβήτου είναι έλξεις γραμμάτων, που περιελίσουν τας έλικας του Νου και τον καθιστούν εξαιρετικώς εύστροφον, προκειμένου να αν-ελιχ-θή εις το όρος Ελικών….των 9 Μουσών με Μουσαγέτην τον ετεροθαλή αδελφόν των, τον Απόλλωνα. Αυτό το ΗΛΙΑΚΟΝ ΦΩΣ που λαμβάνουμε….συμβολίζεται από τον ΗΛΙΟ ΑΠΟΛΛΩΝΑ τον ΜΕΓΙΣΤΟ και πρώτο ιατρόν της ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ, σύμφωνα με τον όρκο του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ.
ΝΟΗΤΟΣ ΗΛΙΟΣ=1016=> 8 / ΑΠΟΛΛΩΝ=1061=> το 8.....πλαγίως συμβολίζει το ΑΠΕΙΡΟΝ.
Ούτως έχουμε:
(ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΦΩΣ, ΗΛΙΑΚΟΝ ΦΩΣ, ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ ΦΩΣ, ΙΑΜΑΤΙΚΟΝ ΦΩΣ).
Η κάθε λέξις μετατρέπεται: ΛΕΞΙΣ, ΕΛΞΙΣ, ΕΛΙΞΣ..(ΕΛΙΞς), ΕΛΙΚΩΝ και είναι το απτόν παράδειγμα της ικανότητας του Ελληνικού Λόγου να ελίσση τας έλικας του Νου….και να καθιστά τον Έλληνα ιδιαιτέρως όχι μόνον εύστροφον, αλλά ταυτόχρονα και ερευνητικόν, ως προς την φυσικήν και την νοητήν πραγματικότητα.
Η ΠΛΕΞΙΣ (Π+ΛΕΞΙΣ)…..[όπου Π….. Π (ΥΛΗ)]……γίνεται ΛΕΞΙΣ/ΕΛΞΙΣ/ΕΛΙΞΣ-(ΕΛΙΞς)…ΕΛΙΚΩΝ.
Η κάθε ΛΕΞΙΣ….οδεύει…..προς το άπειρον ΟΟ ….ήτοι : ΛΕΞΙΣ=305=>3+0+5=8…ΟΟ….άπειρον.
ΕΛΙΞς=5+30+10+60+6=111……όπου 111 είναι η αρχή της Αλφαβήτου μας….1,10, 100…όπου άνευ των μηδενικών….γίνεται 111…..που είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ=111 μας …..δηλαδή η αναζήτησις προς το (Θ)είον….όπου το γράμμα Θ=9…. ΘΗΤΑ=318=>3+1+8=12…..όπου και οι 12….ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ….ΘΕΟΙ…και 1+2=3....όπου 3….Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ (ΔΙΑΣ ΖΕΥΣ/ΑΘΗΝΑ/ΑΠΟΛΛΩΝ).
Προφανώς η σχέση του Ζωδιακού με τα υπόλοιπα άστρα να δημιουργείται από τους αστερισμούς της Μεγάλης Άρκτου και της Μικρής Άρκτου. Αν προεκτείνουμε την γραμμή από την Μεγάλη Άρκτο και πέρα από τον Πολικό αστέρα και την Κασσιόπη, όπου θα συναντήσουμε το χαρακτηριστικό τετράγωνο του αστερισμού του Πήγασου.
Αυτό είναι αρκετό για να εδραιώσει κανείς την σύνδεση Πήγασου και Μικρής Άρκτου, συνεπώς καιΠήγασου και Ελικών μιας και το όρος Ελικών είναι ο τόπος ένωσης του Ποσειδώνα με τα της Δήμητρος, όπου γεννήθηκε ο Πήγασος. Επίσης ο Πήγασος συνδέεται και με τον κοσμικό άξονα (Λέοντος-Παρθένου), ως ένας αρχαίος άξονας των Ηλιοστασίων. Το μέσον των πρώτων σημείων εποίκησις των εξωγήινων ΕΛΛΗΝΩΝ….ΙΛΙΟΝ 1 και ΙΛΙΟΝ 2, το γνωστό μας ως Δελφικόν Μαντείον του Απόλλωνος, ευρίσκεται εις τον τόπο….του Ιερού Γάμου της Γαίας και του Ουρανού.
Η ύπαρξη των παραλλήλων (Λυκόσουρας-Ερμιόνης) και (Δελφών-Πτώον) είναι περιοχές όπου η Γαία αποτελούσε αντικείμενον με ιδιαίτερες απόδοσης τιμών. Η ύπαρξη ενός Ναού αφιερωμένου εις την θεά Δήμητρα εις την περιοχή της Ερμιόνης ( Παυσανίας XI, 35 ) και την θέση ενός εις την Λυκόσουρα προς τιμήν της Γαίας, της Δήμητρας και της Αρτέμιδος, όπως επίσης και κοντά εις το Πτώον προς τιμή της Δήμητρας….μας καταδεικνύει και αποφαίνεται να υπάρχει μία άμεση σχέση του Μαντείου ….με τα των ιερών της θεάς Δήμητρας.
Ο μεγάλος Ναός της Δήμητρας εις τις Θερμοπύλες, εις την αρχαία Ανθέλα και σημερινή Ανθίλη, ευρίσκεται εις το σημείον όπου εάν επεκταθεί η γραμμή (Λυκόσουρα-Δελφοί), τέμνει την ακτή, δηλαδή….κοντά εις την Νίκαια. Εάν χαράξουμε τις ευθείες (Λυκόσουρα-Δελφοί) και (Ερμιόνη-Ελευσίνα) σχηματίζεται ένα τέλειον παραλληλόγραμμον, όπου η τέταρτη κορυφή του δεν είναι άλλη από τον Όλυμπο της Ευβοίας…!
Η γραμμή (Λυκόσουρα-Ελευσίνα) είναι παράλληλη σ’ αυτήν την….ξεκινώντας από του Δελφούς, και φαίνεται να ανταποκρίνεται εις την συμβολική κατεύθυνση των 00 του Ταύρου. Επίσης η γραμμή (Ερμιόνης- Δελφών) ως ένας Κοσμικός Άξονας….είναι φυσικά κάθετη και εις τις δύο αυτές ευθείες. Εάν από το σημείο τομής των ευθειών (Λυκόσουρας -Δελφών) και (Ερμιόνης-Ελευσίνας) ορίσουμε ένα σημείο επάνω εις την γραμμή της (Λυκόσουρας-Δελφοί), θα συναντήσουμε το σημείο αυτό εις τον Φενεό.
Η γραμμή αυτή είναι ακριβώς εις το ύψος του κανονικού τραπεζίου (Δελφών-Ελευσίνας-Ερμιόνης-Λυκόσουρας). Αυτή η απλή κατασκευή συνδέει τα ιερά τεμένη του Απόλλωνος μ’ αυτά της Γαίας ή της Δήμητρας που ευρίσκονται συγκεντρωμένοι εις τους Δελφούς, την Ερμιόνη και την Λυκόσουρα….κοντά εις το όρος Πτώον.
Η Δελφική Αμφικτιονία ας μην ξεχνάμε…..ότι αρχικά ευρισκόταν εις το ιερόν της Δήμητρας εις την Ανθέλα, κοντά εις τις Θερμοπύλες….μία θέση κοντά εις την Νίκαια. Οπότε η γραμμή (Θερμοπύλες-Δελφοί), της οποίας η προέκταση εκτείνεται ως το Φενεό και την Λυκόσουρα, πρέπει να είναι η αιτία του σχήματος της προηγούμενης περιγραφής.
Εις τους Δελφούς….ο Απόλλων διαδέχτηκε την Γαία, ενώ εις το όρος Πτώον, εις την Ερμιόνη και την Λυκόσουρα, όπου η λατρεία του Απόλλωνα και της Δήμητρας εξακολουθούν να συνυπάρχουν. Στην Ερμιόνη, ( Παυσανίας [βλ. II, 34]), ομιλεί περί της λατρείας της Αρτέμιδος-Ιφιγένειας παράλληλα μ’ αυτή της Δήμητρας, ενώ κατά τον (Στράβωνα [VII, 6, 12]), μας λεγει ότι κοντά εις την Ερμιόνη ευρισκόταν ένας σύντομος δρόμος για τον Άδη…ενώ από την άλλη υπάρχει ο συσχετισμός της Αθηνάς, της θεάς με τους Όφεις, και της Αρτέμιδος, κυβερνήτης της Άρκτου….με τον Θεό των Δελφών.
Σημειωτέον είναι ότι η μυθολογική παρουσίαση των 4ων θεών: Άρτεμις, Αθηνά, Εκάτη και Δήμητρα….συχνά ταυτίζονται…ιδικά με τα της Σελήνης. Ο τρόπος λοιπόν που κατανέμονται τα τεμένη των 3ων επιβεβαιώνει την αυτή ταύτιση. Επίσης….με βάση τον Στράβωνα τα αναφερόμενα περί της λατρείας της Αρτέμιδος, αλλά και εις τους ύμνους του Καλλίμαχου διακρίνει κάποιος τον άμεσο συσχετισμό έως και την ταύτιση της Αρτέμιδος με το δίχτυ της ονομαζόμενης Δίκτυννας ή ορθά με το Λαγωβολείον …με τα της Αρτέμιδος-Ιφιγένειας.
Ακόμη διαφαίνεται ότι η Άρτεμις διακρίνεται σε μια Εφέσια, Πότνια των θηρών και της Σελήνης εις μία Μεγάλη Θεά της Κρήτης και των Κυκλάδων και εις μία θεά της Λακωνίας και της Αρκαδίας….όπως η Ορθία Αρτέμιδα.
ΑΔΕΛΦΙΑ…όλες αυτές οι πληροφορίες και οι γνώσεις ενυπάρχουν και ομιλούν μέσα μας και γύρω μας……μέσω του Ελληνικού Διαλογισμού, αλλά προπαντός μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ.
Μέσω λοιπόν της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ….διερχόμενη η ΨΥΧΗ….εκ των δύο πόλων (Π+όλων)….εισερχόμενη δια του ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ και εξερχόμενη δια του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ….ταξιδεύει εναργώς …και αποκαλύπτεται η πραγματική Ουσία…του Είναι της…..οπότε κι επιθυμεί να φέρει τα δύο άκρα των Πόλων εις ΓΑΜΟΝ….δηλαδή να βρει το ΚΕΝΤΡΟΝ του ΕΙΝΑΙ της….δηλαδή την ατομικότητά της …η οποία...είναι το ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ.
Με την ανεύρεση του ΚΕΝΤΡΟΥ η Ψυχή…ευδαίμων πλέον….προσφέρει τις υπηρεσίες εις άλλα μέρη του Όλου….με πλήρη ΕΠΙΓΝΩΣΗ….των συνολικών αποθεμάτων των δυνάμεων και των ικανοτήτων….οπότε η θέαση των παρελθόντων βίων εις την Νοητικήν Οθόνη….είναι η αναγνώριση της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.
Το τρίτο ενοποιημένο πεδίο….είναι το ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΝ της Ψυχής εντός της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ…..οπότε δεν διασπάται και δεν διαφοροποιείται η ΟΥΣΙΑ, της επί μέρους βίους…οπότε το αισθητήριον της εξωτερικής όρασης είναι άχρηστο….οπότε ο φύλακας/δαίμων τυφλώνει από ζηλοτυπία την Μελανίππη.
Η ερμηνεία αυτής της ζηλοτυπίας έχει να κάμει μετά του δεσμοφύλακος….που δηλώνει την περιορισμένη ανθρώπινη άποψη….όπου στην επόμενη βαθμίδα ο φύλακας/δαίμων…προστατεύει την Μελανίππη δια της τύφλωσης…διότι της χαρίζει την δυνατότητα της καθολικής θεάσεως του ενοποιημένου πεπρωμένου της.
Αυτό εκδηλώνεται ΑΔΕΛΦΙΑ…μέσω της ΑΝΑΓΚΗΣ….των τριών θυγατέρων της…των ΜΟΙΡΩΝ…οι οποίες παρακολουθούνε την διαδρομή της Ψυχής…χωρίς όμως να παρεμβαίνουν ….οπότε εντός του τάφου η Ψυχή….πραγματοποιεί με επώδυνο τρόπο την ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ της….μετά την αποκτηθείσα εμπειρία στο άδυτο….στη Σοφία της κατανοήσεως του τάφου.
Η λέξη ΤΑΦΟΣ….αναλύεται ως γράμμα Τ….που σημαίνει στάση….μία στάση ΦΑΟΣ (φάους)…δηλαδή μία στάση φωτός που επικρατεί στον τάφο….όπου ο τάφος καθίσταται φατός: ΤΑΦΟΣ=Τ+ΑΦΟΣ=Τ+ΦΑΟΣ=ΦΑΤΟΣ.
Η εμβρυακή κατάσταση εντός του τάφου….ενώ είναι ακόμη ενοποιημένη μετά του Παντός της Μήτρας….αδιαφοροποίητος μεν….και χωρίς επίγνωση δε…όπου η έξοδος της Ψυχής εκ του τάφου/μήτρας…παραμένει τελικώς ενοποιημένη…αλλά όμως χωρίς επίγνωση….όπως η φύσις του Θνητού…που προσδιορίζει την ανθρώπινη κατάσταση…!
Η Νομοτέλεια εκδηλώνεται με τρεις τρόπους…όπου εις το συμβολικό πεδίο….τα δίδυμα τέκνα(ΑΠΟΛΛΩΝ-ΑΡΤΕΜΙΣ)…δεν είναι μία διπλή επανάληψη δυνάμεων και ενεργειών….αφού η διαφοροποίηση μέσω της αντιθέσεως του Εαυτού…επιτρέπει τη Νόηση να προχωρήσει στη συνθετική ικανότητα της αρμονικής συζεύξεως των αντίρροπων ιδιοτήτων….για την ανακάλυψη της Υπάρξεως …τόσον του Εγώ….όσον και του Εσύ.
Δηλαδή…η ένσαρκος Ψυχή….πραγματοποιεί την διαδρομή εκείνη ….όπου αναζητάει την ΑΛΗΘΕΙΑ (ΘΕΙΑ-ΑΛΗ)…της Υπάρξεως της….ακολουθώντας δύο παράλληλες οδούς….όμως αντιθέτου φοράς.
Α). Εις τον εξωτερικόν της βίον….εις το αισθητόν πεδίον….απομακρύνεται από το ψυχικόν ενοποιημένον πεδίον….και ζει εις την διάσπασιν…λόγω τη μη αναγνώρισης των τάσεων του Εγώ…έναντι των άλλων.
Β). Εις την ενδοσκόπηση…εγκαταλείπει την διάσπαση και πλησιάζει προς την ενότητα του Όλου….εντός του οποίου συνυπάρχουν το Εγώ….και οι άλλοι….μέσω της αναγνώρισης των προσωπικών της ιδιοτήτων κι εκείνων του περιβάλλοντός της.
Οπότε ΑΔΕΛΦΙΑ….ο ενταφιασμός τούτος και η παραμονή εις τον τάφο… οδηγούν την Ψυχή…εις την οργάνωση της ΜΝΗΜΗΣ….εντός του συνολικού ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ της Υπάρξεως της.
Ο άξονας της Γαίας του Ισημερινού….μας δηλώνει την οριζόντιον πορεία εις τον χώρο, διότι η Γαία δια της οριζοντίου κινήσεως της, δηλαδή….περιφοράς γύρω από τον Ήλιο, προχωρεί κάθε ήμαρ μία Μοίρα επί του Ζωδιακού Κύκλου.
Η οριζόντιος κίνησις είναι η πορεία προς τον Θάνατο-Μόρον, διότι δια της πορείας αυτής τα θνητά Όντα πλησιάζουν κάθε ημέρα κατά μία Μοίρα προς τον Μόρον του φυσικού φορέα των σωμάτων τους.
Ο Ήλιος είναι υψωμένος καθημερινώς εις τον Μεσημβρινόν. Κατά την μεσημβρία….η κάθετος επαφή του Νου με τον Ήλιο κατά την διάρκεια της ημέρας και τα μεσάνυχτα με τους Αστέρες/Ήλιους κατά την διάρκεια της νύκτας ….είναι η Αιώνιος και Αϊδιος ζωή της Ψυχής.
Ουσία η Ψυχή ΑΔΕΛΦΙΑ…..αυτοκίνητος υπερίπταται και νοεί τα επέκεινα τα μη περιοριζόμενα υπό της οριζοντίου φθαρτής σωματικής υπάρξεώς της. Οπότε η οριζόντιος γραμμή δηλώνει….τον Θάνατο, ενώ η κάθετος δηλώνει….την Ζωή.
Ο Οριζόντιος άξονας του Ανθρώπου είναι η καθημερινότητα του, όπου περιορίζεται εις τα απτά και φθοροποιά πρόσκαιρα θέματα. Ο Κάθετος άξονας συντονίζει τον Νου με τους λεπτοφυέστατους οραματισμούς, οι οποίοι του προσφέρουν την απάντηση εις τα εύλογα ερωτήματα της ύπαρξής του, όπου τον οδηγούν εις την οδό της Φιλοσοφίας.
Έτσι χωρίς προσανατολισμό και Γνώση του Ουράνιου στερεώματος….πεθαίνοντας κάποιος…. καταποντίζεται εις την άβυσσο της αυθυπαρξίας του. Όταν έχεις αίσθηση της Κυκλικής φοράς δηλαδή…..της Κυκλο-φορίας της ιδίας σου της Ζωής….βρίσκεις την οδό της θεάσεως…αναζητώντας το Κέντρον του ΣΤΑΥΡΟΥ, οπότε και την Αθανασίαν της Ψυχής σου, το Αεί Υπάρχειν
Η γεωμέτρης της κατεύθυνση των (Δελφών-Άργους) του ιερού τόπου του Λιθησίου Απόλλωνος, φαίνεται να έχει σχέση με το ζώδιον του Καρκίνου και είναι παράλληλη με τις ευθείες (Αθήνας-Αυλίδας) και (Αστύρων-Βαργυλίων) Μικράς Ασίας. Αν σχηματίσουμε ένα ισόπλευρον τρίγωνον (Αρτεμισίου-Πλατανιστού-Άργους), φαίνεται ότι περιέχει όλες τις σημαντικές τοποθεσίες του κύκλου της Ιφιγένειας.
Μέσα σ’ αυτό το τρίγωνον συναντάμε επίσης τα διάφορα ιερά της Αρτέμιδος, όπως αυτό των Αλών και της Ερέτριας, καθώς επίσης και την νήσο Εύβοια και τα λιμάνια του Ευρίπου, αγαπημένα μέρη της θεάς κατά τον Καλλίμαχο. Η γραμμή (Άργους-Αυλίδας) είναι ένα από τα ύψη ενός τριγώνου και σ’ αυτήν την παράλληλη είναι η γραμμή (Αθήνας-Ραμνούντος).
Από την άλλη μεριά η προέκταση της γραμμής (Αυλίδας-Αθήνας) είναι κάθετη εις την πλευρά (Άργους-Πλατανιστού), ενώ η προέκταση της γραμμής (Βραυρώνας-Αθήνας) είναι κάθετη εις την πλευρά (Αρτεμισίου-Άργους) και παράλληλη ως προς ένα άλλο ύψος του τριγώνου (Πλατανιστού-Δελφών).
Επίσης η γραμμή (Βαργυλίων ιερού του Λιθησίου Απόλλωνος)….είναι παράλληλη ως προς τις ευθείες (Κολόης-Άργους) και (Αντάνδρου-Αρτεμισίου). Η ταυρική κατεύθυνση (Αθήνας-Ραμνούντας-Χερσονήσου), είναι η διχοτόμος της γωνίας (Αυλίδας-Ακρόπολης-Βραυρώνας), όπου οριοθετείται από το ιερόν της Αρτέμιδος εις το Πάριον.
Η γραμμή (Πάριου-Πέργης) είναι κάθετη σ’ αυτήν την κατεύθυνση και κατά συνέπεια παράλληλη με τις ευθείες (Κολόης-Αστύρων) και (Πλατανιστού-Αρτεμισίου). Επίσης η Βραυρώνα ευρίσκεται εις τον ίδιον παράλληλο με την Έφεσο.
Εις το δε Ακρωτήριον της Κρήτης, νοτιοδυτικά των Χανίων, ευρίσκεται το σπήλαιον της Άρκτου, σπήλαιον της Κυδωνίας, μέσα εις το οποίον φυσικοί σταλακτίτες λαξεύτηκαν ίνα πάρουν την μορφή της αρκούδας. Το σπήλαιον τούτον ευρίσκεται ακριβώς επάνω εις τον μεσημβρινόν της Βραυρώνας.
Σύμφωνα με τον Στράβωνα ( IX, 2, 36)….αλλά και τον Όμηρο (Ιλιάς, Δ’, 8) ο τόπος γεννήσεως της θεάς Αθηνάς είναι οι Αλαλκομενές της Βοιωτίας, και επομένως ανήκει εις το ζώδιον της Παρθένου, εις το σύστημα με κέντρον τους Δελφούς.
Σ’ όλη την περιοχή της Βοιωτίας, η λατρεία της Αθηνάς είχε ιδιαίτερη σημασία εις την Αλίαρτο, τις Θεσπιές και την Κορώνεια. Ο δε ναός της Ιτωνίας Αθηνάς ευρισκόταν εις την όχθη του Κουραλιόνος ποταμού, του οποίου το όνομα προέρχεται από την Κόρα ή Κούρα που σημαίνει Παρθένος.
Ο Παυσανίας (IX, 34) όπως και ο Καλλίμαχος (Εις τα λουτρά της Παλλάδος, 60 – 65) θεωρεί ότι ο Ναός αυτός ήταν η έδρα κάποιας θηβαϊκής Αμφικτιονίας.
Η Αθηνά κατά τον Ερατοσθένη και τον Πλούταρχο ταυτίζεται με την Δίκη, την Ίσιδα και την Τύχη.
Η προέκταση της γραμμής (Τεγέα-Αθήνα) καταλήγει εις την Πέργαμον….εις την οποία λατρεύονταν δεόντως. Άλλωστε χαρακτηριστικά είναι τα νομίσματα αυτών των τριών πόλεων που φέρουν την μορφή της Γλαυκώπιδος Αθηνάς.
Σύμφωνα με τον Πολυδεύκη ( Ονομαστικόν, Κεφ. XI, 31) ο Κέκρωψ χώρισε τους Αθηναίους σε 4 φυλές και κάθε φυλή σε 3 δήμους και κάθε δήμο σε τριττύες. Κάθε μία από τις 4 φυλές ευρισκόταν υπό την προστασία ενός Ήρωα ή ενός Θεού-Δαίμονα, που απεικονιζόταν εις τους Αστερισμούς.
Το ίδιο γινόταν και με κάθε έναν από τους 12 δήμους και κάθε μία από τις 360 τριττύες….δηλαδή 12 ζώδια Χ 30ο μοίρες =360ο , όπου και ο αριθμός του Κύκλου.
Ο αριθμός της Ψυχής είναι ο αριθμός 6 και είναι ο πρώτος τέλειος αριθμός, όπου τα τετράγωνά του είναι: 6Χ6=36.
Ο αριθμός 36 ενδυναμωμένος από τη εμποιητική φύση της Ψυχής, είναι ο Ζωδιακός Αγρός του Διονύσου Ζαγρέως, όπου η Ψυχή για να αποκτήσει δια των εμπειριών της την Αυτοσυνειδησία και την Εντελέχειά της. (Ψυχήν εστί εντελέχεια η πρώτη σώματος φυσικά δυνάμει ζωήν έχοντος)-Αριστοτέλης, Περί ψυχής.
Ο Σουίδας το αναγνωρίζει γράφοντας ότι «αυτή η κατανομή των Αθηναίων αναφέρεται στις 4 εποχές, στους 12 μήνες και στις 30 ημέρες του κάθε μήνα». Επίσης ένα ακόμη σημαντικό σημείον αναφοράς είναι το Σούνιον, όπου ευρέθησαν μεγάλα αγάλματα των Διόσκουρων.
Έτσι ορίζοντας του Παρθενώνος ως ομφαλό της Αττικής γης και το Σούνιον ως αρχή του ζωδίου των Διδύμων, ως πολική κατεύθυνση…..αρκεί να θεωρήσουμε βεβαίως αυτή των Δελφών, που συνεπάγεται ότι ο άξονας (Καρκίνου-Αιγόκερω) υπερτίθεται στην γραμμή (Δήλου-Αθήνας-Δελφών).
Βέβαια ως πολική κατεύθυνση θα πρέπει να εκλαμβάνουμε εκείνη την κατεύθυνση που δεν σηματοδοτεί απλώς την βόρεια πορεία, αλλά και το Πνευματικόν κέντρον αντίστοιχα. Ο Παυσανίας επιχειρώντας να μας περιγράψει τα ιερά της Αττικής γης τα απαριθμεί με την σειρά ακριβώς των ζωδίων.
Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό όσο αφορά τα 4 ή 5 πρώτα ζώδια. Εις την πραγματικότητα, αναφέρει αρχικά το ιερόν της Δήμητρας «θεσμοφόρου», στον Αλιμούντα (Κριός), έπειτα τα ιερά του Ζωστήρος και του Αναγυρούντος (Ταύρος), εις την συνέχεια αναφέρεται εις την λατρεία των Διόσκουρων, εις την Κεφαλή, διευκρινίζοντας ακόμη και το ότι για τους κατοίκους της οι Διόσκουροι….ήταν οι «Μεγάλοι Θεοί».
Το ιερόν του Απόλλωνος δε…..αντιπροσωπεύει για την Αττική γη το ζώδιον του (Καρκίνου). Εις το σύστημα με κέντρον τους Δελφούς, αντιπροσωπεύει επίσης την Παρθένο και την Αττική.
Ακόμη ο Παυσανίας εις τα (Αττικά, 1.32. 1.9-2.9) μας λέγει ότι: «Στην Πεντέλη υπάρχει ένα άγαλμα της Αθηνάς, εις τον Υμηττό δε του υμηττίου Διός». Πρέπει να πούμε ότι το αυτό άγαλμα της Αθηνάς ανήκει εις το ζώδιον της (Παρθένου), τόσο με κέντρον τους Δελφούς, όσο και εις το τοπικό ζωδιακόν κύκλον της Αττικής.
Ενώ το άγαλμα του Διός συνδέεται με το Ηλιακόν ζώδιο του (Λέοντα), όπου ο Manilius (στα Astronimica, ΙΙ, 44 ) τοποθετεί τον Δία και την μητέρα των Θεών Δήμητρα. Το δε άγαλμα της Αθηνάς εις την κορυφή της Πεντέλης και το ιερόν του Ραμνούντας συνδέονται με το ζώδιο της Παρθένου.
Άλλωστε ο μύθος του Ικάριου που εισάγει την άμπελο και τον οίνο εις την Αττική διαδραματίζεται εις την κοιλάδα του Διονύσου. Έτσι η ταύτιση της Ηριγόνης με το ζώδιον της Παρθένου είναι αναπόφευκτη. Επίσης το ιερόν του Αμφιάραου συνδέεται με τον (Ζυγό).
Το ζώδιον του (Σκορπιού)καλύπτει τις παρώρειες της Πάρνηθος, όπου υπάρχει το ιερό του Πανός. Ο (Τοξότης)αντιστοιχεί εις την οριογραμμή του κοντινού βουνού εις την Ελευσίνα…( αναφορά του Απολλοδώρου-Μυθολογική βιβλιοθήκη II, ν, 4 ) ότι ο Ποσειδώνας, ο προστάτης των ίππων, μεταφέρει και κρύβει τους Κένταυρους που γλίτωσαν από την σφαγή στον Φόλο, εις το βουνό που ευρίσκεται κοντά εις Ελευσίνα.(ΕΛΕΥΣΙΣ).
Σύμφωνα με τον ( Διόδωρο τον Σικελιώτη-IV, 14, 3 ) η Δήμητρα καθιέρωσε τα Μικρά Ελευσίνια ειδικά προς τιμήν του Ηρακλέους, προκειμένου να τον εξαγνίσει από την δολοφονία των Κενταύρων.
Για να γίνουν όλα αυτά κατανοητά από εμάς είναι ότι πρέπει να δούμε πως δημιουργούνται οι αντιστοιχίες μεταξύ του Ζωδιακού με Κέντρον τους Δελφούς και του συστήματος με Κέντρον την Αττική και ειδικά την Ακρόπολη των Αθηνών: Ακριβώς η κατεύθυνση 0ο της Παρθένου είναι αυτή που αναπαριστά συμβολικά για την Αττική γη, την Πολική κατεύθυνση, μιας και η επαρχία ευρισκόταν υπό ιδιαίτερη προστασίας εκ μέρους της Αθηνάς Παλλάδας.
Τα Αρχαία Ιερά Μυστήρια των προγόνων μας Ελλήνων συνδέονται με τον άξονα (Καρκίνου-Αιγόκερω) της Αττικής γης. Η Βραυρώνα, της οποίας το αφιερωμένο εις την Μεγάλη Άρκτο ιερόν…. συνδέεται άμεσα με το Δελφικόν σύστημα και συνδέεται με την Αττική, με την Πολική κατεύθυνση και με το Ζώδιον του Καρκίνου, τις δύο αυτές γραμμές του Ηλιοστασίου, που άλλωστε είναι συμβολικώς αντίστοιχες.
Οι κορασίδες ως «άρκτοι» συνδέονται έτσι με την ιδέα της «ενσάρκωσης», με την πύλη των Ανθρώπων. Έτσι η Ελευσίνα, εις τον Αιγόκερω, γίνεται ο τόπος της πιο ολοκληρωμένης Μύησης, μιας και αντιστοιχεί εις την «Πύλη των θεών».
Εις τους Λόγους του Ιουλιανού διαβάζουμε ότι :«Εις την Μητέρα των Θεών».
«Οι Αθηναίοι επίσης γιόρταζαν δυο φορές τα Μυστήρια της Ελευσίνας: Τα Μικρά Ελευσίνια, όταν ο Ήλιος ευρίσκεται εις τον Κριόν, και τα Μεγάλα Ελευσίνια όταν ο Ήλιος ευρίσκεται στις Δαγκάνες(Ζυγό)».
Επισημαίνεται δε ότι τα Μικρά Ελευσίνια τελούταν κατά την Εαρινή Ισημερία, η οποία συνδέεται συμβολικά με τον βράχο της Λευκάδας, εις την Άγρα, εις την αρχή της «ανερχόμενης» περιόδου του χρόνου που αγγίζει το αποκορύφωμα της….τον Ιούνιο.
Τα δε Μεγάλα Ελευσίνια εορτάζονταν εις την Ελευσίνα κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία, εις την αρχή της φθίνουσας περιόδου που διαρκεί ως το χειμερινόν Ηλιοστάσιον και συνδέεται με την Δήλο.
Γι’ αυτό εξηγείται γιατί ο (Παυσανίας στα Αττικά Ι, 19,5 ) ορίζει την θέση του ιερού της Άγρας λέγοντας μας ότι : «όταν περάσουμε τον Ιλισό, συναντάμε την τοποθεσία με την ονομασία Άγραι και ένα ιερό της Αρτέμιδος Αγροτέρας.
Λένε δηλαδή…. ότι η Άρτεμις κυνήγησε εκεί για πρώτη φορά, όταν ήρθε από την Δήλο. Και για αυτό το άγαλμα της κρατά τόξο». Αναγνωρίζουμε δε την θέση αυτού του ιερού εις τα νοτιοδυτικά της Ακρόπολης των Αθηνών, πλησίον της Πηγής Καλλιρρόης (κοντά στην Χριστιανική Εκκλησία της Αγίας Φωτεινής).
Αυτό σημαίνει ότι το ιερόν της Άγρας ευρισκόταν επάνω εις την γραμμή (Δήλου-Πρασιών-Ακρόπολης-Δελφών), επάνω δηλαδή….εις τον άξονα του πόλου και του Ηλιοστασίου. Δηλαδή οι χώροι όπου εκτυλίσσονται τόσο τα Μεγάλα όσο και τα Μικρά Ελευσίνια ευρίσκεται επάνω εις τον &
Ioannis Stogiannos
ΣΥΝΔΕΣΙΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΠΑΝ (1)
( Γεωμετρική Ελλάς) Νο 2
Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ Νο 3
ΣΥΝΔΕΣΙΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΠΑΝ (4) - Ο ΘΕΟΣ ΑΕΙ ΓΕΩΜΕΤΡΕΙ…..
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.