Ο κόσμος που ζούμε είναι απατηλός, όπως λέγουν πολλοί μύστες και φιλόσοφοι. Είναι μια πλάνη που φαινομενικά τον κάνει να μοιάζει τόσο αληθινός σαν να είναι η μόνη πραγματικότητα. Αφού λοιπόν είναι μια ψευδαίσθηση, άρα και το.... εγώ δηλ. η ύπαρξη πρέπει να μην είναι πραγματικότητα, διότι και αυτό εμπεριέχεται στον μη υπάρχοντα κόσμο της ύλης!
Ταυτίζουμε λανθασμένα το «εγώ» με τον Εαυτό και την στιγμιαία αντίληψη που αισθανόμαστε όντας «ζώντες», να θεωρούμε ως μόνη αλήθεια.
Ο αληθινός Εαυτός δρα ως ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ του «εγώ» και του πεδίου που «βιώνει» αυτό ως υποτιθέμενη πραγματικότητα.
Ο Εαυτός είναι αγέννητος και αιώνιος σε σχέση με το «εγώ», το οποίο εμφανίζεται με γέννηση και αποθνήσκει με το θνητό σώμα.
Τα υλικά σώματα υπόκεινται σε μεταβολές, εν αντιθέσει με τον Εαυτό που είναι αναλλοίωτος. Διότι αν μεταβαλλόταν ο Εαυτός, τότε θα είχε φθορά και θα υποτάσσονταν στους φυσικούς νόμους. Και φυσικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Όμως και το λεπτοφυές αιθερικό σώμα δεν είναι ούτε αυτό πραγματικότητα! Το γιατί είναι καταφανέστατο, διότι είναι ιδιότητα που απορρέει απο το φυσικό σώμα (το απεικονίζει) ως αντίγραφο. Επόμενο είναι να συμπεριφέρεται περίπου όπως αυτό, αλλά με υπερέχουσες δυνατότητες λόγω της λεπτοφυούς υπόστασης του.
Ο Εαυτός μπορεί να ταυτισθεί με την Γνώση και ποτέ με την νόηση που είναι λειτουργία του υλικού εγκεφάλου και κατανοεί τον υλικό κόσμο γύρω του. Η Γνώση μπορεί να δρα στο παρόν, παρελθόν και μέλλον, διότι δεν αλλοιώνεται ως αμετάβλητος σταθερά και είναι αρχέγονη.
Όλα αυτά που μας συνδέουν με την φύση, την ύλη γενικώς, το περιβάλλον, ακόμη τους φίλους, την οικογένεια κλπ είναι τροχοπέδες στην κυριολεξία του Εαυτού. Τον αναγκάζουν να προσκολλάται όλο και περισσότερο στο «εγώ» , με συνέπεια να χάνει τον προορισμό της απελευθέρωσης και πορείας του Εαυτού στην Ουσία της απόλυτης Ευδαιμονίας.
Αυτό ακριβώς δίδασκαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι χρησιμοποιώντας τις γνωστές χιλιοειπωμένες λέξεις και φράσεις : ΑΠΑΡΝΗΣΗ, ΑΠΑΘΕΙΑ, ΛΑΘΡΑ ΒΙΩΣΑΣ, ΑΛΥΠΙΑ κλπ
Αν θέλουμε να ταυτίσουμε το «εγώ» με κάτι που θα το προσδιόριζε φανερά θα χρησιμοποιούσαμε μια μόνον λέξη : ΑΓΝΟΙΑ. Η απελευθέρωση απο το «εγώ» είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Όχι όμως και ακατόρθωτη, για να γίνει κάποιος αυτόφωτος και παντοτινά ευδαίμων.
Η εκμηδένιση του «εγώ» φέρνει ως άμεσο αποτέλεσμα την απάρνηση των επιθυμιών, του πόθου για αντικείμενα που ικανοποιούν τις αισθήσεις (άρα και έλεγχο των αισθήσεων), και όταν απαλλαγεί κανείς ολοκληρωτικά απο το «εγώ», τότε ενώνεται με το ΟΛΟΝ ΦΩΣ. Δεν υπάρχει απελευθέρωση για κείνον που προσκολλάται στο σώμα και στην ύλη γενικότερα.
Ο κοιμισμένος ονειρεύεται και ο αφυπνισμένος δεν κοιμάται, γιατί βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση. Αυτός που αντιλαμβάνεται όλο τον κόσμο ως ΕΑΥΤΟ, τότε βρίσκεται στο σωστό μονοπάτι και είναι απαλλαγμένος απο τα δεσμά του «εγώ».
Ο αντικειμενικός κόσμος μέσα στο οποίο υποτίθεται ότι «ζούμε», ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Επομένως αν τον αποκλείσεις τότε ενώνεσαι με τον Συμπαντικό Νου- Πνεύμα.
Αναχωρητής δεν είναι αυτός που εγκαταλείπει τα εγκόσμια, αλλά αυτός που εγκαταλείπει το «εγώ» και ενώνεται με το ΠΑΝ. Γι αυτό όπως όταν σπάσει ένα δοχείο, ο χώρος που περιέκλειε πριν, τώρα γίνεται ένα με τον άπειρο χώρο, έτσι πρέπει να διαλύσουμε το «εγώ», για να μπορέσει ο Εαυτός να ενωθεί με το ΜΕΓΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑ.
ΔΙΑ... χώρισε λοιπόν το «εγώ» σου και ΖΕΥ... ξου, τον ΕΑΥΤΟ.
Εργασία Αργικέραυνου 11-10- 2013
ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΣ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.