Osho - Η φτώχεια δεν είναι Πνευματικότητα

Αγαπημένε Όσσο, πως συμβαίνει και όλοι οι δάσκαλοι του παρελθόντος ήταν εναντίον των χρημάτων και του σεξ, που είναι οι πηγές της παγκόσμιας ευχαρίστησης;

Εσύ είσαι, ίσως ο πρώτος Δάσκαλος που τα αποδέχεται όλα – την απόλαυση, την ευχαρίστηση, την ευτυχία- πράγμα που έχει προκαλέσει μεγάλη παρανόηση στην περίπτωσή σου. Μήπως οι δάσκαλοι του παρελθόντος προσπάθησαν να συμβιβαστούν με την παράδοση και να παίξουν εκ του ασφαλούς;

-ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν κατανοητά. Όλοι οι δάσκαλοι του παρελθόντος προερχόταν από βασιλικές οικογένειες. Απολάμβαναν τα χρήματα, απολάμβαναν το σεξ, ζούσαν με τον πολυτελέστερο δυνατό τρόπο και όμως, βαθιά μέσα τους, ένιωθαν κενό.

Δεν έχουν γεννηθεί όμως όλοι οι άνθρωποι σε βασιλικές οικογένειες. Δεν έχουν όλοι την ευκαιρία να γευθούν τα χρήματα, το σεξ και τις άλλες απολαύσεις του εξωτερικού κόσμου.

Επειδή τα χρήματα δεν τους ικανοποιούσαν -το σεξ ήταν επιφανειακό και όλες οι απολαύσεις ήταν απλώς μια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα, βαριόταν που ζούσαν- εγκατέλειπαν τον κόσμο και πήγαιναν στα δάση και στα βουνά. Έτσι, γεννήθηκε η εσφαλμένη αντίληψη ότι αν δεν εγκαταλείψεις τον κόσμο και τις απολαύσεις του, δεν μπορείς να αφυπνιστείς, δεν μπορείς να φωτιστείς. Είναι ανθρώπινη τάση να μετατρέπεται η ατομική εμπειρία σε συμπαντικό νόμο. Και αυτός ο νόμος επιμένει ακόμη.

Για παράδειγμα, στον Φρόυντ πήγαιναν μόνο άρρωστοι άνθρωποι. Προφανώς εκείνος που έχει πνευματική υγεία δεν χρειάζεται να πάει στον Φρόυντ. Επειδή λοιπόν ο Φρόυντ συναντούσε μόνο άρρωστους ανθρώπους, κατέληξε στο συμπέρασμα πως ολόκληρη η ανθρωπότητα αποτελείται από αρρώστους. Γνώριζε μόνο τα όνειρα των άρρωστων ανθρώπων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα τα όνειρα είναι απωθημένα. Και πράγματι, η δική ίου εμπειρία αυτό έδειχνε, μόνο που η δική του εμπειρία δεν είναι συμπαντική.

Συμβαίνει και σ' εσένα, είναι ανθρώπινο: Συναντάς έναν Ινδό ο οποίος σε κλέβει και αμέσως καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι όλοι οι Ινδοί είναι αναξιόπιστοι.

Μία περίπτωση γίνεται για σένα χαρακτηριστικό ολόκληρου του σύμπαντος. Στην πραγματικότητα όμως, όλοι οι αφυπνισμένοι του παρελθόντος υποστηρίζουν τη θέση μου. Φυσικά δεν τη γνωρίζουν καν!

Αυτό που λέω είναι ότι αν δεν εξοικειωθείς βαθιά με τον εξωτερικό κόσμο, αν δεν γίνεις Ζορμπάς ολοκληρωτικά, δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα για σένα να γίνεις βούδας.

Πρέπει πρώτα να ζήσεις στον κόσμο, για να μπορέσεις να τον αρνηθείς.

Πώς μπορείς να αρνηθείς κάτι που δεν έχεις;

Πρέπει να νιώσεις την ματαιότητα, να μπουχτίσεις με τις εξωτερικές απολαύσεις, που γίνονται πόνος, βάσανο και αγωνία, πριν μπορέσεις να στραφείς προς τα μέσα.

Όλοι αυτοί οι αφυπνισμένοι του παρελθόντος έπεσαν στο ίδιο ανθρώπινο λάθος και πρόβαλλαν τη δική τους εμπειρία.

θεώρησαν ότι μπορεί να τους κατανοήσει ο πεινασμένος, ο άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει καμία απόλαυση στη ζωή του. Και το αποτέλεσμα ήταν πλήρης καταστροφή.

Ο φτωχός της Ανατολής, όταν βλέπει ότι όλοι εκείνοι οι μεγάλοι, οι φωτισμένοι άνθρωποι εγκατέλειψαν την πολυτέλεια, έχει παραμείνει φτωχός, θεωρώντας: "Ποιός ο λόγος να αποκτήσω πλούτη, ποιός ο λόγος να ζήσω με πολυτέλεια;" Ίσως μάλιστα να νομίζει ότι βρίσκεται σε καλύτερη θέση από όλους εκείνους, αφού είναι ήδη φτωχός.

0 Βούδας έγινε ζητιάνος, εγκαταλείποντας το βασίλειο του, αλλά νομίζεις ότι μπορεί να μπει στην ίδια κατηγορία με οποιονδήποτε άλλο ζητιάνο, που δεν έχει γνωρίσει όμορφες γυναίκες, νόστιμο φαγητό, παλάτια και όλες τις διαθέσιμες απολαύσεις;

Επιφανειακά μοιάζουν και οι δυο ίδιοι, κρατάνε μια κούπα και ζητιανεύουν φαγητό, μα θα σε ήθελα να ανήκεις στην κατηγορία του Βούδα. Πρώτα ήταν Ζορμπάς και μόνο τότε έγινε Βούδας.

Ο άλλος δεν έχει ποτέ βιώσει την εξωτερική πραγματικότητα. Έχει απλώς καταπιέσει τη σεξουαλικότητά του. Δεν ασχολείται μ' αυτήν. Ο Βούδας δεν χρειάζεται να καταπιέσει τίποτε. Έχει ζήσει και έχει χορτάσει τα πάντα, αλλιώς δεν εγκαταλείπει κανείς τον κόσμο στα είκοσι εννιά του χρόνια, αναζητώντας εκείνο που δεν πεθαίνει.

Ο Βούδας εγκατέλειψε τον κόσμο και βρήκε την αλήθεια. Πρέπει να είχε την εσφαλμένη αντίληψη ότι βρήκε την αλήθεια επειδή εγκατέλειψε τον κόσμο. Δεν ήταν όμως αυτό.

Η αναζήτηση άρχισε εξαιτίας της πολυτελούς ζωής του. Η πολυτέλεια είχε αποτύχει, τα χρήματα ήταν μια αυταπάτη, τα παλάτια άδειασαν, το βασίλειο ήταν χωρίς νόημα και δεν υπάρχει λόγος να βαλθείς να σκοτώνεις χιλιάδες ανθρώπους, όταν στο τέλος μείνουν άδεια τα χέρια σου.

Έτσι, θεώρησε ότι το να εγκαταλείψει τον κόσμο θα ήταν χρήσιμο για να βρει την αλήθεια. Ξέχασε όμως ένα πράγμα: 'Ότι δεν είναι όλοι βασιλιάδες. Έτσι, η εσφαλμένη αντίληψη του Βούδα έγινε παγκόσμια αντίληψη. Οι άλλοι, που δεν ήταν βασιλιάδες, άρχισαν να απομονώνονται στα δάση και στα βουνά.

Ξέρω έναν άνθρωπο που ήταν συνταξιούχος διευθυντής ταχυδρομείου. Ήταν λίγο παλαβός, έτσι δεν αποφάσισε ποτέ να παντρευτεί. Οι γονείς του προσπάθησαν πολύ, αλλά επειδή ήταν παλαβός πάντα έκανε κάτι στραβό και χάλαγε το προξενιό. Όταν συνταξιοδοτήθηκε, έγινε ζαϊνιστής μοναχός.

Όταν εργαζόταν, έπαιρνε τρεις κι εξήντα, δεν παντρεύτηκε ποτέ, δεν ήξερε τίποτα από άνεση, η πολυτέλεια ήταν ένα πολύ μακρινό αστέρι. Δεν μπορούσε να πληρώνει υπηρέτη και μαγείρευε μόνος του το φαγητό του.

Όταν εγκατέλειψε τον κόσμο, είχε ζήσει οκτώ χρόνια σε διάφορα μοναστήρια, όταν

συναντηθήκαμε τυχαία στην Καλκούτα. Οι άνθρωποι που μου τον συνέστησαν, δεν ήξεραν ότι γνωριζόμασταν από παλιά, μου είπαν ότι εγκατέλειψε όλα όσα είχε.

Είπα: "Ξέρω. Ζούσε σε νοικιασμένο σπίτι, μαγείρευε ο ίδιος το φαγητό του και έπαιρνε τρεις κι εξήντα κάθε μήνα, στον ταχυδρομικό του λογαριασμό. Τίποτα δεν εγκατέλειψε, ούτε καν τον ταχυδρομικό του λογαριασμό."

Θύμωσε πολύ και όταν μείναμε μόνοι μας μου είπε: "Αυτό δεν ήταν καλό εκ μέρους σου. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχω εγκαταλείψει τα πάντα κι εσύ τους λες πως δεν εγκατέλειψα τίποτα. Είναι αλήθεια ότι έχω κρατήσει στο λογαριασμό μου εκείνες ης τρεις κι εξήντα, σε περίπτωση που αρρωστήσω, για τα γεράματά μου. Εσύ όμως καταστρέφεις την καλή μου φήμη. Όλοι αυτοί με σεβόταν πολύ."

Ένας φτωχός μπορεί να γίνει σεβαστός με το να γίνει ζητιάνος στο όνομα της θρησκείας, αλλά δεν θα γίνει ποτέ φωτισμένος.

Εδώ ακριβώς δίνω έμφαση: Πριν μπεις στον εσωτερικό κόσμο, τέλειωσε με τον εξωτερικό. Ζήσε ολοκληρωτικά. Κάνε τη ζωή σου δάδα, που να καίει και από τις δυο άκρες μαζί.

Όσο πιο ολοκληρωτικά ζήσεις, τόσο πιο γρήγορα θα καταλάβεις πως ποτέ δεν είναι αρκετό. Όλα αυτά που δεν έζησες, φαίνονται ιδιαίτερα ελκυστικά. Αν όμως έχεις ζήσεις ολοκληρωτικά, τότε τίποτα δεν φαίνεται ελκυστικό. Και μόνο όταν βρεθείς σ' αυτή την κατάσταση, μπορείς να κινηθείς προς τα μέσα, χωρίς κανένα δισταγμό και κανένα διχασμό.

Δεν σου λέω να αρνηθείς το εξωτερικό. Δεν υπάρχει λόγος. Η άρνηση είναι αποτέλεσμα

του φόβου. Και φυσικά έχουν περάσει είκοσι πέντε αιώνες, από τον καιρό του Γκωτάμα Βούδα. Σ' αυτούς τους είκοσι πέντε αιώνες, δεν έχει προοδεύσει μόνο η επιστήμη και η τεχνολογία, αλλά και η πνευματική συνειδητότητα και οι μέθοδοι που μπορούν να σε οδηγήσουν στη φώτιση. Μετά από όλα αυτά, ο Γκωτάμα Βούδας είναι απλώς μια βοϊδάμαξα. Δεν ξέρει τίποτα για τις Ρολλς Ρόυς!

Οι άνθρωποι μου, θα ήθελα να ζουν με όλες τις ανέσεις που είναι διαθέσιμες στον εξωτερικό κόσμο.

Μη βιάζεσαι, γιατί ό,τι έχει μείνει χωρίς να το ζήσεις, θα σε τραβάει προς τα πίσω ξανά και ξανά. Τέλειωσέ το. Και τότε δεν θα υπάρχει ανάγκη να δραπετεύσεις απ' το σπίτι σου ή από τον τραπεζικό σου λογαριασμό, γιατί δεν θα σε βαραίνουν πια. Δεν σημαίνουν τίποτα. Μπορεί να έχουν μια κάποια χρησιμότητα και τίποτα δεν είναι λάθος μ' αυτά.

Ακόμα και ο Γκωτάμα Βούδας χρειάζεται τροφή, μόνο που κάποιος άλλος το έχει κερδίσει. Χρειάζεται ρούχα και κάποιος άλλος τα έχει κερδίσει.

Μπορείς να κερδίζεις ο ίδιος την τροφή σου. Είναι προτιμότερο να κερδίζεις ο ίδιος τα ρούχα σου, το καταφύγιό σου.

Ποιά είναι η ουσία, που πρέπει να κατανοηθεί; Δεν υπάρχει τίποτα που να σε δένει μ' αυτά. Αυτό που σε δένει είναι η δίψα για τη ζωή που δεν έζησες.

Ζήσε λοιπόν ολοκληρωτικά και σβήσε αυτή τη δίψα. Τότε μπορείς να ζεις σε ένα παλάτι, με την ίδια ευκολία που μπορείς να ζήσεις και σε ένα φτωχικό καλύβι. Όταν όμως

είναι διαθέσιμο ένα παλάτι, γιατί να βασανίζεις χωρίς λόγο τον εαυτό σου, με το να ζεις στο φτωχικό καλύβι;

Και επειδή όλοι εκείνοι οι μεγάλοι φωτισμένοι επέμεναν να εγκαταλείπουν τον κόσμο,δημιουργήθηκε η εντύπωση σ' ολόκληρη την Ανατολή ότι η φτώχια είναι κάτι πνευματικό. Αυτό είναι σκέτη ανοησία!

Η φτώχια δεν είναι πνευματική, είναι ά- σχημη.

Είναι μία από τις πληγές, που πρέπει να θεραπευτούν. Αν η φτώχια ήταν πνευματική, τότε θα υπήρχαν εκατομμύρια Γκωτάμα Βούδες στην Ανατολή. Δεν ακούστηκε όμως ποτέ ότι ένας ζητιάνος έγινες βούδας.

Η προσέγγισή μου είναι η αποκοπή από το παρελθόν.

Σας διδάσκω να ζήσετε πρώτα σαν Ζορμπάδες και μόνο πάνω σ' αυτά τα θεμέλια θα υψώσετε το ναό της συνειδητότητάς σας. Και μ' αυτόν τον τρόπο συνδέουμε το εσωτερικό με το εξωτερικό σε μια αδιαίρετη ενότητα. Το εξωτερικό είναι το ίδιο δικό σου, όπως και το εσωτερικό. Δεν τίθεται ζήτημα να αρνηθείς τίποτα ούτε να είσαι εναντίον κανενός.

Σου λέω λοιπόν:

Η απόλαυση μπορεί να είναι το χαμηλότερο σκαλοπάτι, είναι όμως μέρος της ίδιας σκάλας.

Το ψηλότερο σκαλοπάτι μπορεί να είναι η φώτιση, η μακαριότητα, πρόκειται όμως για την ίδια σκάλα. Και αν αρνηθείς το πρώτο σκαλί, δεν θα φτάσεις ποτέ στο τελευταίο σκαλί της σκάλας.

Σκέψου το:

Στέκεσαι στο πρώτο σκαλοπάτι. Υπάρχουν δυο τρόποι να το εγκαταλείψεις: Ο ένας είναι να κατέβεις από το σκαλί, ο άλλος είναι να κινηθείς προς το δεύτερο σκαλί. Και με τους δυο τρόπους έχεις εγκαταλείψει το πρώτο σκαλοπάτι.

Ο Γκωτάμα Βούδας κινείται προς το δεύτερο και εσύ κατεβαίνεις από τη σκάλα.Βλέπεις πως έχει αφήσει το πρώτο σκαλοπάτι, μα δεν καταλαβαίνεις πως το άφησε για να πάει στο δεύτερο, θα αφήσει το δεύτερο σκαλοπάτι για το τρίτο και θα συνεχίσει, αφήνοντας το τρίτο και το τέταρτο, για το τελικό.

Εσύ όμως φοβάσαι το πρώτο, επειδή είδες τους βούδες να το αφήνουν, οπότε δεν πατάς ποτέ στο πρώτο. Παραμένεις χαμηλότερα και από το πρώτο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ποτέ προσεγγίσει την υψηλότερη ευδαιμονία και παραμένουν πεινασμένοι και διψασμένοι,

ακόμα και για τις πιο ασήμαντες απολαύσεις, που μπορεί να διαθέσει το πρώτο σκαλί.

Κι έπειτα, οι φωτισμένοι του παρελθόντος δεν ενδιαφερόταν για καμιά κοινωνική επανάσταση. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν τα δικά τους πνευματικά επιτεύγματα. Με μια έννοια, ήταν πολύ εγωκεντρικοί. Και εξαιτίας αυτού του εγωκεντρισμού, η Ανατολή δεν ξέρει απολύτως τίποτα από επαναστάσεις.

Όταν όλοι οι μεγαλοφυείς έγιναν τόσο εγωκεντρικοί, ποιός θα έδινε στις μάζες την ιδέα της επανάστασης; Το περισσότερο που μπορούν να διδάξουν είναι ελεημοσύνη, δεν μπορούν όμως ούτε να φανταστούν έναν κόσμο χωρίς φτώχια.

Οραματίζομαι έναν κόσμο χωρίς φτώχια, χωρίς τάξεις, χωρίς έθνη, χωρίς θρησκείες, χωρίς κανένα είδος διακρίσεων.

Οραματίζομαι έναν κόσμο που θα είναι ένα, μια ανθρωπότητα που θα είναι ένα, μια ανθρωπότητα που θα τα μοιράζεται όλα - και τα εξωτερικά και τα εσωτερικά- μια βαθιά πνευματική αδελφοσύνη.

Η δουλειά μου λοιπόν δεν είναι να τελειώνω με τη δική μου φώτιση. Στην πραγματικότητα, η δουλειά μου άρχισε μετά από τη φώτισή μου. Η δουλειά του Γκωτάμα Βούδα τελείωσε όταν φωτίστηκε. Σε ό,τι με αφορά, δεν μου χρειάζεται να ζήσω ούτε μία ακόμα στιγμή, γιατί ούτε η εξωτερική ούτε η εσωτερική ζωή μπορεί να μου δώσει τίποτα περισσότερο από αυτό που έχω ήδη πετύχει.

Μου φαίνεται όμως πολύ εγωιστικό, θα ήθελα εκατομμύρια άνθρωποι να φωτιστούν από το ίδιο φως, από το ίδιο όραμα, από το ίδιο όνειρο.

Οι γονείς του Osho

Θα ήθελα να γεννηθεί ο καινούργιος άνθρωπος, η καινούργια ανθρωπότητα, όπου θα εξαφανιστούν οι άσχημοι διαχωρισμοί, που δεν θα υπάρχουν πόλεμοι ούτε ατομικά ή πυρηνικά όπλα ούτε έθνη ούτε φυλές. Εκεί που θα μπορεί ο άνθρωπος να μοιράζεται όλη τη γενναιοδωρία της ύπαρξης και όλες ης εμπειρίες της εσωτερικής του ύπαρξης, θέλω ολόκληρη αυτή η ανθρωπότητα να γίνει ένας ωκεανός συνειδητότητας.

Ό,τι έκαναν οι βούδες του παρελθόντος ήταν καλό, μα δεν ήταν αρκετό. Δημιούργησαν για τον εαυτό τους την υψηλότερη κορυφή της συνειδητότητας. Εγώ θέλω να δημιουργήσω αυτή την κορυφή για όλους, τουλάχιστον για εκείνους που ψάχνουν γι' αυτήν.

Και δεν μπορώ να πω: "εγκατέλειψε τον εξωτερικό κόσμο," επειδή το εξωτερικό είναι

το ίδιο ουσιώδες με το εσωτερικό. Απλώς μην προσκολλάσαι σ' αυτό. Πώς μπορείς να εγκαταλείψεις το εξωτερικό; Μπορείς να εγκαταλείψεις το παλάτι, μα πώς μπορείς να εγκαταλείψεις την αναπνοή σου; Κάθε στιγμή της εξωτερικής ανάσας μπαίνει μέσα σου. Πώς μπορείς να εγκαταλείψεις το φαγητό; Έρχεται απ' έξω. Πώς μπορείς να εγκαταλείψεις το νερό; Κι αυτό απ' έξω έρχεται.

'Όταν κοιτάζεις με καθαρά μάτια, δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός ανάμεσα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, αλλά μια διαρκής αρμονία, όπως η εισπνοή και η εκπνοή.

Σου δίνω μια καινούργια αντίληψη, ένα καινούργιο όραμα, ένα καινούργιο όνειρο.

Σας διδάσκω να ζήσετε πρώτα σαν Ζορμπάδες

Και μόνο πάνω σ’ αυτά τα θεμέλια θα υψώσετε το

Ναό της συνειδητότητάς σας. Και μ’ αυτόν τον

τρόπο συνδέουμε το εσωτερικό με το εξωτερικό

σε μια αδιαίρετη ενότητα.

ΤΑΞΕΙΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ