Διεθνής ομάδα ερευνητών με επικεφαλής ειδικούς του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη ανακάλυψε μια εντελώς νέα προσέγγιση για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2.
Η θεραπεία αφορά την αναστολή της δράσης μιας πρωτεΐνης γνωστής ως
VEGF-B. Όπως φάνηκε από μελέτη των ειδικών, η αναστολή δράσης της
συγκεκριμένης πρωτεΐνης αποτρέπει τη συσσώρευση λίπους στα «λάθος»
σημεία του σώματος, όπως οι μύες και η καρδιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι
τα κύτταρα αυτών των ιστών αρχίζουν και πάλι να αποκρίνονται στην
ινσουλίνη.
Πρόληψη αλλά και αναστροφή της νόσου
Σε πειράματα που διεξήχθησαν σε ποντίκια και αρουραίους οι επιστήμονες κατάφεραν τόσο να προλάβουν την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2 όσο και να αναστρέψουν την εξέλιξη της νόσου στα πάσχοντα ζώα, όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature».
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ουλφ Ερικσον από το Τμήμα Ιατρικής Βιοχημείας και Βιοφυσικής στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα «ανακαλύψαμε την πρωτεΐνη VEGF-B το 1995 και για μεγάλο διάστημα το συγκεκριμένο πρόγραμμα παρέμενε στάσιμο. Τώρα όμως κάνουμε τη μια σημαντική ανακάλυψη μετά την άλλη. Στην παρούσα μελέτη δείξαμε ότι η αναστολή της λειτουργίας της VEGF-B μπορεί να οδηγήσει σε πρόληψη αλλά και σε θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 με χρήση ενός υποψήφιου φαρμάκου».
Της εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 προηγείται η ινσουλινοαντίσταση που προκαλείται εξαιτίας της παχυσαρκίας. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο τα κύτταρα σταματούν να αποκρίνονται επαρκώς στην ινσουλίνη με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Η ινσουλινοαντίσταση συνδέεται με την αποθήκευση λίπους στα «λάθος» σημεία του σώματος όπως οι μύες, τα αιμοφόρα αγγεία και η καρδιά, παρότι οι μηχανισμοί που βρίσκονται πίσω από αυτή τη σύνδεση δεν είναι πλήρως κατανοητοί.
Αυτό ωστόσο που γνωρίζουν οι επιστήμονες είναι ότι η πρωτεΐνη VEGF-B επηρεάζει τη μεταφορά και την αποθήκευση λίπους στους ιστούς τους σώματος, όπως είχε δείξει μελέτη της ομάδας του καθηγητή Ερικσον η οποία δημοσιεύθηκε στο «Nature» το 2010.
Το «θαυματουργό» μονοκλωνικό αντίσωμα 2Η10
Με βάση αυτή τη γνώση διεξήχθη και η νέα μελέτη που αφορούσε το μπλοκάρισμα της συγκεκριμένης πρωτεΐνης. Μάλιστα συνολικά τέσσερα σχετικά άρθρα δημοσιεύονται στο τελευταίο τεύχος του «Nature». Σε ένα από αυτά περιγράφεται πώς ποντίκια με διαβήτη έλαβαν ένα πειραματικό φάρμακο με την κωδική ονομασία 2Η10 το οποίο είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που μπλοκάρει την επίδραση της VEGF-B. Μετά τη χορήγηση του φαρμάκου τα ποντίκια δεν εμφάνισαν ούτε ινσουλινοαντίσταση ούτε διαβήτη.
Σε δεύτερο πείραμα οι ειδικοί διασταύρωσαν ποντίκια με διαβήτη με άλλα τα οποία είχαν τροποποιηθεί γενετικώς ώστε να μην έχουν την ικανότητα παραγωγής της VEG-B. Ανακάλυψαν ότι οι απόγονοι των ποντικών προστατεύονταν από την ανάπτυξη της ασθένειας.
Σε άλλες δύο μελέτες χρησιμοποιήθηκαν φυσιολογικά ποντίκια και αρουραίοι που ακολούθησαν διατροφή πλούσια σε λιπαρά με αποτέλεσμα να εμφανίσουν παχυσαρκία και διαβήτη. Όταν όμως τα ζώα αυτά έλαβαν το φάρμακο 2Η10 η εξέλιξη της νόσου τους σταμάτησε ενώ εμφανίστηκε ακόμη και (σε διαφορετικό βαθμό ανάλογα με την κάθε περίπτωση) αναστροφή των συμπτωμάτων.
Σε συνοδευτικό άρθρο στην επιθεώρηση «Nature», τα νέα στοιχεία χαρακτηρίζονται ως τεράστιο επίτευγμα στην έρευνα για τον διαβήτη. Και αυτό διότι οι υπάρχουσες θεραπείες συνδέονται με παρενέργειες ενώ και η επίδρασή τους μειώνεται με την πάροδο του χρόνου – είναι χαρακτηριστικό ότι μερικά χρόνια μετά τη διάγνωση για διαβήτη τα φάρμακα κρίνονται ανεπαρκή σε ποσοστό ως και 30% των ασθενών οι οποίοι αναγκάζονται να ξεκινήσουν ενέσεις ινσουλίνης.
Πρόληψη αλλά και αναστροφή της νόσου
Σε πειράματα που διεξήχθησαν σε ποντίκια και αρουραίους οι επιστήμονες κατάφεραν τόσο να προλάβουν την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2 όσο και να αναστρέψουν την εξέλιξη της νόσου στα πάσχοντα ζώα, όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature».
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ουλφ Ερικσον από το Τμήμα Ιατρικής Βιοχημείας και Βιοφυσικής στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα «ανακαλύψαμε την πρωτεΐνη VEGF-B το 1995 και για μεγάλο διάστημα το συγκεκριμένο πρόγραμμα παρέμενε στάσιμο. Τώρα όμως κάνουμε τη μια σημαντική ανακάλυψη μετά την άλλη. Στην παρούσα μελέτη δείξαμε ότι η αναστολή της λειτουργίας της VEGF-B μπορεί να οδηγήσει σε πρόληψη αλλά και σε θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 με χρήση ενός υποψήφιου φαρμάκου».
Της εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 προηγείται η ινσουλινοαντίσταση που προκαλείται εξαιτίας της παχυσαρκίας. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο τα κύτταρα σταματούν να αποκρίνονται επαρκώς στην ινσουλίνη με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Η ινσουλινοαντίσταση συνδέεται με την αποθήκευση λίπους στα «λάθος» σημεία του σώματος όπως οι μύες, τα αιμοφόρα αγγεία και η καρδιά, παρότι οι μηχανισμοί που βρίσκονται πίσω από αυτή τη σύνδεση δεν είναι πλήρως κατανοητοί.
Αυτό ωστόσο που γνωρίζουν οι επιστήμονες είναι ότι η πρωτεΐνη VEGF-B επηρεάζει τη μεταφορά και την αποθήκευση λίπους στους ιστούς τους σώματος, όπως είχε δείξει μελέτη της ομάδας του καθηγητή Ερικσον η οποία δημοσιεύθηκε στο «Nature» το 2010.
Το «θαυματουργό» μονοκλωνικό αντίσωμα 2Η10
Με βάση αυτή τη γνώση διεξήχθη και η νέα μελέτη που αφορούσε το μπλοκάρισμα της συγκεκριμένης πρωτεΐνης. Μάλιστα συνολικά τέσσερα σχετικά άρθρα δημοσιεύονται στο τελευταίο τεύχος του «Nature». Σε ένα από αυτά περιγράφεται πώς ποντίκια με διαβήτη έλαβαν ένα πειραματικό φάρμακο με την κωδική ονομασία 2Η10 το οποίο είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που μπλοκάρει την επίδραση της VEGF-B. Μετά τη χορήγηση του φαρμάκου τα ποντίκια δεν εμφάνισαν ούτε ινσουλινοαντίσταση ούτε διαβήτη.
Σε δεύτερο πείραμα οι ειδικοί διασταύρωσαν ποντίκια με διαβήτη με άλλα τα οποία είχαν τροποποιηθεί γενετικώς ώστε να μην έχουν την ικανότητα παραγωγής της VEG-B. Ανακάλυψαν ότι οι απόγονοι των ποντικών προστατεύονταν από την ανάπτυξη της ασθένειας.
Σε άλλες δύο μελέτες χρησιμοποιήθηκαν φυσιολογικά ποντίκια και αρουραίοι που ακολούθησαν διατροφή πλούσια σε λιπαρά με αποτέλεσμα να εμφανίσουν παχυσαρκία και διαβήτη. Όταν όμως τα ζώα αυτά έλαβαν το φάρμακο 2Η10 η εξέλιξη της νόσου τους σταμάτησε ενώ εμφανίστηκε ακόμη και (σε διαφορετικό βαθμό ανάλογα με την κάθε περίπτωση) αναστροφή των συμπτωμάτων.
Σε συνοδευτικό άρθρο στην επιθεώρηση «Nature», τα νέα στοιχεία χαρακτηρίζονται ως τεράστιο επίτευγμα στην έρευνα για τον διαβήτη. Και αυτό διότι οι υπάρχουσες θεραπείες συνδέονται με παρενέργειες ενώ και η επίδρασή τους μειώνεται με την πάροδο του χρόνου – είναι χαρακτηριστικό ότι μερικά χρόνια μετά τη διάγνωση για διαβήτη τα φάρμακα κρίνονται ανεπαρκή σε ποσοστό ως και 30% των ασθενών οι οποίοι αναγκάζονται να ξεκινήσουν ενέσεις ινσουλίνης.
(tovima)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.