Υπάρχουν κάποιες στιγμές, κάποιες μικρές εκλάμψεις ευτυχίας, που θυμίζουν ανάσα σε έναν μακρύ αγώνα δρόμου. Είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθεις ελεύθερος, χαρούμενος, και αήττητος, σαν να σε διαπερνάει ο χώρος και ο χρόνος, σαν να είσαι αιώνιος και να αιωρείσαι πάνω από όλους και από όλα.
Είναι αυτές οι μικρές χαρές της ζωής, αυτές οι τόσο μικρές, μα τόσο μεγάλες. Οι τόσο ασήμαντες, μα τόσο σημαντικές.
Είναι οι χαρές που είναι η ίδια η ζωή.
Προτιμάς να το ακούσεις; Πάτα το play!
Είναι…
–Τα απογεύματα τις πρώτες μέρες της άνοιξης, όταν φεύγεις από το γραφείο και ο δρόμος είναι λουσμένος στο φως, ο ουρανός καταγάλανος, και το παράθυρο κατεβασμένο για να μπαίνει δροσερός αέρας.
-Εκείνες οι πρώτες μπουκιές ψωμί στην ταβέρνα όπου έχεις αράξει πεινασμένος μετά το μπάνιο, περιμένοντας ανυπόμονα την χωριάτικη με την μπόλικη φέτα και την κρύα μπύρα.
-Το δροσερό ντους μετά από μια δύσκολη κυκλική προπόνηση στο γυμναστήριο.
-Η στιγμή που κάθεσαι επιτέλους στον καναπέ το βράδυ, και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι binge watching της αγαπημένης σου σειράς.
-Η μοναδική μυρωδιά του βουτύρου καθώς σκάνε τα πρώτα pop corn στην κατσαρόλα.
-Η στιγμή που κλείνεις τον υπολογιστή πριν φύγεις με άδεια, και αφήνεις πίσω σου όλες τις εκκρεμότητες, τα δύσκολα project, και τους ενοχλητικούς συνεργάτες για τουλάχιστον δέκα μέρες.
–Η ώρα που πέφτεις για ύπνο την Παρασκευή το βράδυ και απενεργοποιείς το ξυπνητήρι…
-…και το χουζούρεμα το Σάββατο το πρωί.
-Το απόγευμα της Παρασκευής όταν φεύγεις από τη δουλειά και πηγαίνεις προς την παραλία, με τη μουσική να παίζει δυνατά και την προοπτική ενός Σαββατοκύριακου δίπλα στη θάλασσα να κάνει την καρδιά σου να πεταρίζει και το μυαλό σου να ταξιδεύει.
-Το να ξυπνάς και να βρίσκεις έτοιμο πρωινό, ζεστό καφέ, και εκείνον να σε περιμένει στην κουζίνα για να φάτε παρέα.
-Το λεπτό που μπαίνετε στο πλοίο με την παρέα σου και ξεκινάτε επίσημα τις καλοκαιρινές σας διακοπές.
-Οι πρώτες μπουκιές από εκείνο το δύσκολο φαγητό που μαγείρεψες για πρώτη φορά, και η επιβεβαίωση ότι τα κατάφερες και ότι τίποτα ίσως να μην είναι ακατόρθωτο τελικά.
–Η μυρωδιά από γιασεμί στο θερινό σινεμά που αναμειγνύεται με τα σουβλάκια που ετοιμάζει η διπλανή ψησταριά και το λιωμένο cheddar στα nachos του διπλανού.
-Η αγκαλιά μετά από μια δύσκολη μέρα, αυτά τα δύο χέρια στα οποία μπορείς να αφεθείς χωρίς ενδοιασμούς και ενστάσεις.
-Η δυνατή μουσική που σε στροβιλίζει, σε ξεσηκώνει, και εσύ χορεύεις, και γελάς, και κλείνεις τα μάτια, απόλυτα αφημένος στο ρυθμό.
-Το να τελειώνεις ένα βιβλίο, και να μένεις εκεί, παγωμένος στην καρέκλα για μερικά λεπτά, μέχρι να κατασταλάξει η ιστορία μέσα σου, και να μπορέσεις να ξεχωρίσεις τον εαυτό σου από τους ήρωες με τους οποίους μοιράστηκες τόσες ώρες.
-Η στιγμή που δοκιμάζεις το τέλειο μπλουζάκι ή το τζιν που σου ταιριάζει γάντι και ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνες.
-Το να σβήνεις τα κεράκια της τούρτας σου ανάμεσα σε ανθρώπους που σε αγαπάνε ενώ εσύ κάνεις μια ευχή κλείνοντας τα μάτια και ελπίζοντας με όλη σου την καρδιά να γίνει πραγματικότητα.
-Το να κλείνεις αεροπορικά εισιτήρια για έναν άγνωστο προορισμό και να φαντάζεσαι ότι βρίσκεσαι ήδη εκεί.
-Το ενδιάμεσο ανάμεσα σε ένα δύσκολο project και το επόμενο, εκείνες οι λίγες ώρες ή μέρες που νιώθεις την ικανοποίηση του αθλητή που έβγαλε τον Μαραθώνιο.
-Εκείνη η σπάνια στιγμή, εκείνα τα δευτερόλεπτα που νιώθεις γεμάτος, πλήρης, χωρίς να σου λείπει τίποτα και κανένας. Που είσαι τόσο καλά ώστε να το λες και να το εννοείς. Που δε χρειάζεσαι τίποτα ακόμα ή τίποτα διαφορετικό. Που νιώθεις ελεύθερος και δυνατός. Εκείνες οι στιγμές που αισθάνεσαι τι σημαίνει να είσαι ζωντανός, και να είσαι πραγματικά εδώ. Έστω και φευγαλέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.