Στους δρόμους των πόλεων, την περίοδο της καραντίνας, ζήσαμε πρωτόγνωρες εμπειρίες. Ίσως για πρώτη φορά, ιδιαίτερα οι μεγαλουπόλεις, έδειξαν μια παράξενη και συνάμα τρυφερή φιλοξενία. Αυτή την αίσθηση άνεσης και ξεγνοιασιάς της μετακίνησης στον περιβάλλοντα χώρο της γειτονιάς, στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, στις λεωφόρους, μια απροσδιόριστη ζεστασιά μιας νέας γνωριμίας με την πόλη.
Μια πόλη που, χρόνια ίσως, διαβαίναμε τους δρόμους της, τα ίδια πεζοδρόμια, καθημερινά προσπερνούσαμε τα ίδια κτήρια, αλλά ίσως ελάχιστες φορές ή και καθόλου πριν από τις μέρες του κατ’ οίκον εγκλωβισμού να μην απελευθερώθηκε το βλέμμα μας σε γνώριμες αλλά ταυτόχρονα τόσο άγνωστες εικόνες.
Η απαγόρευση κυκλοφορίας σαν να άλλαξε τον χρόνο. Σαν αυτός να φάνηκε να κυλάει με πιο αργούς ρυθμούς. Καθώς περιορίστηκε η μηχανοκίνητη κυκλοφορία, οι ήχοι άλλαξαν και αυτοί. Τα πουλιά εμφανιστήκαν στα δέντρα της γειτονιάς και για πρώτη φορά ξυπνήσαμε στο κέντρο της πόλης, όχι από κορναρίσματα, φρεναρίσματα και το βουητό της κίνησης, αλλά από το κελάηδισμά τους. Ως και οι αλεπούδες σαν να μπερδεύτηκαν και αυτές από την ησυχία και κατέβηκαν στην πόλη!
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.