Αόρατα, μη υπαρκτά και μη αποδείξιμα πράγματα που συνθέτουν την πραγματικότητα

Από τον Ζάχο Σκαφίδα

1. Ας υποθέσουμε ότι κάποιοι ισχυρίζονται ότι είδαν και είχαν επαφή με νεράιδες. Για να γίνει πιστευτό θα πρέπει τις νεράιδες να τις έχουν δει ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων και να έχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξη τους. Π.χ. τις ίδιες, ή νεκρά σώματα. Οι διηγήσεις. οι φώτο, τα βίντεο, ότι τις έχουν δει αρκετοί άνθρωποι δεν αποτελεί απόδειξη.

2. Ας υποθέσουμε ότι κάποιοι ισχυρίζονται ότι βγήκαν από το σώμα τους,( αστρική προβολή). Για να γίνει αποδεκτό πρέπει να διαπιστωθεί από αξιόπιστους ερευνητές μάρτυρες ότι αυτός δρα εκτός σώματος και περιγράφει καταστάσεις, χώρους απομακρυσμένους που έχει ελεγχτεί ότι δεν έχει γνώση. Το φαινόμενο πρέπει να μπορεί να επαναληφτεί οποτεδήποτε.

3. Ας υποθέσουμε ότι ισχυριζόμαστε ότι υπάρχει κάτι που δεν βλέπουμε εμείς και τα μηχανικά κατασκευάσματα Π.χ. την ενέργεια, τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, κλ. Αν έχομε αποτελέσματα τα οποίαόλοι τα διαπιστώνουμε, συμπεραίνουμε ότι υπάρχουν.  Το ότι δεν το βλέπουμε σημαίνει ότι αγνοούμε την ουσία τους.

4. Για ένα αντικείμενο λέμε ότι υπάρχει απόδειξη όταν υπάρχει πλήρης πεποίθηση για την αλήθεια και μπορεί να ελεγχτεί εργαστηριακά οποιαδήποτε στιγμή. Για ένα αντικείμενο λέμε ότι υπάρχει ένδειξη αν οδηγούμαστε σε αποτέλεσμα που πιθανόν να είναι έτσι.

Ας δούμε όμως τι αποδεχόμαστε χωρίς να αποδεικνύονται εργαστηριακά χωρίς να τα βλέπουμε δηλαδή αόρατα.

Τα συναισθήματα

Τα συναισθήματα, αγάπη μίσος, ευτυχία, δυστυχία, πόνος, ευχαρίστηση, ικανοποίηση, φόβος, ντροπή, ενοχή,  φιλοδοξία, πλεονεξία και άπειρες αποχρώσεις όλων των συναισθημάτων, κανένα εργαστηριακό μέσο δεν τις έχει καταγράψει και κανένας δεν τα έχει δει. Είναι προσωπικό θέμα του καθενός να έχει αισθανθεί πχ μια απόχρωση της αγάπης και να γνωρίζει μόνο για αυτή τι είναι. Το ίδιο για τα άλλα συναισθήματα, δεν αποδεικνύεται  εργαστηριακά ότι υπάρχουν και ο καθένας γνωρίζει εντελώς προσωπικά και διαφορετικά από κάθε άλλο τι είναι π.χ. ευτυχία. Αν κάποιος δεν έχει νοιώσει ένα συναίσθημα δεν μπορεί κανένας να του αποδείξει ότι υπάρχει και συνεπώς γι αυτόν δεν υπάρχει. Σύμφωνα με την τρίτη προδιαγραφή τα συναισθήματα δεν υπάρχουν διότι δεν τα νοιώθουν όλοι, ούτε είναι ορατά, ούτε γνωρίζουμε τη βασική ουσία τους.

Το ίδιο συμβαίνει για τις αφηρημένες φιλοσοφικές έννοιες, την γλωσσική νοητική επεξεργασία δομημένη με γραμματική σύνταξη ώστε να ομιληθεί και να γίνει κατανοητή, τη μαθηματική επεξεργασία, τα όνειρα, την ονειροπόληση, τις φαντασιώσεις, τη μοντελοποίηση, τον προγραμματισμό ή δημιουργική "διοχέτευση" νέων ιδεών. Τις αναμνήσεις ενός παρελθόντος, την αναγνώριση ήχων, χρωμάτων, μυρωδιές, γεύσεις, αναγνώριση προσώπων, τόπων.

Οι νευροεπιστήμονες (οι ψυχο-φυσιολόγοι) είναι εντελώς ανίκανοι να κατανοήσουν ικανοποιητικά την υποκειμενική «φαινομενολογική» εμπειρία του να βλέπουν το χρώμα, να ακούν ήχο και μουσική και να αισθάνονται συναισθηματικές καταστάσεις όπως «αγάπη», «ευτυχία», «θλίψη» - όρους των νευρωνικών διεργασιών στον εγκέφαλο. Τέτοιες φυσιολογικές καταστάσεις μπορούν να συσχετιστούν με αυτές τις υποκειμενικές εμπειρίες, αλλά οι περιγραφές των φυσιολογικών γεγονότων δεν μπορούν να αποδώσουν επαρκώς την εξαιρετικά ζωντανή αμεσότητα και τον συναισθηματικό πλούτο αυτών των «νοητικών» εμπειριών. Αυτό το φαινόμενο - καλύτερο να το πούμε "noumenon" - ενθουσίασε τον περίφημο καναδό χειρούργο του εγκεφάλου Wilder Penfield, ο οποίος έθεσε αυτά τα φιλοσοφικά ζητήματα  τη δεκαετία του 1970, θέματα που ποτέ δεν είχαν μελετηθεί  επαρκώς από νευροεπιστήμονες, ισχυρίζεται ο σύγχρονος φιλόσοφος της επιστήμης και της συνείδησης, ο David Chalmers.

Το πλήθος των γαλαξιών

                                         

Στο Σύμπαν βλέπουμε ένα μικρό αριθμό γαλαξιών και αστέρων με τα ισχυρότατα τηλεσκόπια και μόνο 2000 άστρα με γυμνό οφθαλμό. Όμως οι επιστήμονες λένε, αφού στο ορατό σύμπαν έχομε αυτή την πυκνότητα των γαλαξιών έτσι θα συμβαίνει και στο μη ορατό τμήμα και υπολογίζουν και αποδέχονται ότι υπάρχουν 200 δις γαλαξίες. Και αυτά χωρίς να τα έχουν δει και χωρίς να μπορούν  να το αποδείξουν. Θα μπορούσε, δεν το πιστεύω, στο μη ορατό σύμπαν τα πράγματα να είναι αλλιώς και να μη υπάρχουν 200 δις γαλαξίες. Εδώ έχουμε ενδείξεις.

Οι μαύρες οπές

Οι μαύρες οπές για τις ποίες γίνεται πολύς λόγος τελευταία, δεν φαίνονται γιατί είναι μαύρες, απλώς ισχυριζόμαστε ότι υπάρχουν γιατί εκεί γύρω δεν υπάρχει κάτι άλλο και οι αστέρες εκεί πλησίον συμπεριφέρονται διαφορετικά. Υποπτεύονται ότι υπάρχουν από τα γύρω φαινόμενα χωρίς να βλέπουν και να μπορούν να το αποδείξουν εργαστηριακά, ακόμα και στον μεγάλο επιταχυντή του CERN . Εδώ έχουμε ενδείξεις.

Η βαρύτητα

Τη βαρύτητα την έχουμε αντιληφτεί  όλοι μας γνωρίζουμε πως λειτούργει,  θεωρίες διαδέχονται η μία την άλλη για την εξήγηση της, κανένας όμως δεν την έχει δει. Μάλιστα η τελευταίες θεωρίες περί καμπυλότητας του χωροχρόνου είναι περισσότερο μεταφυσικές από τον ίδιο τον Θεό. Δηλαδή η ύλη προκαλεί μια καμπύλωση στο χωροχρόνο (ποιος τον έχει δει;) και όταν πλησιάσει ένα άλλο υλικό  αντικείμενο πέφτει κατά κάποιο τρόπο στη καμπυλότατα και πάει προς το κέντρο της. Ποιος τα έχει δει και ποιος  μπορεί να αποδείξει ότι αυτό είναι και δεν είναι κάτι άλλο. Δηλαδή αποδεχόμαστε κάτι που δεν βλέπουμε, άλλα οι θεωρίες και οι παρατηρήσεις συγκλίνουν προς τα εκεί. Σύμφωνα με την Τρίτη αρχή η βαρύτητα υπάρχει αλλά δεν γνωρίσουμε την ουσία της.

Όραση χωρίς μάτια

Όλοι ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να δούμε χωρίς τα ματιά μας όμως στο βίντεο, (Παιδιά με υπερφυσικές ικανότητες) μπορείτε να δείτε παιδιά κυρίως μικρής ηλικίας που βλέπουν χωρίς την χρήση των ματιών (The People Who See Without Eyes), από το τρίτο δήθεν μάτι. Και όμως υπάρχουν άτομα που βλέπουν με τις άκρες των δακτύλων, όπως η  Margaret Foos & Rosa Kuleshova και πειράματα που βλέπουν με γυρισμένη την πλάτη, επίσης πειράματα που βλέπουν σε κάποια απόσταση (Μπορεί ο άνθρωπος να ταξιδεύσει έξω από το σώμα του;). Εδώ έχουμε αποδείξεις, μήπως ξέρεται πολλούς να τις αποδέχονται;

Η συνείδηση

Τη συνείδηση, δηλαδή εγώ είμαι και υπάρχω, όλοι την αντιλαμβανόμαστε, ο καθένας δε διαφορετικό τρόπο, κανένας δεν την έχει δει, δεν μπορεί να αναπαραχθεί εργαστηριακά και όμως αποδεχόμαστε ότι υπάρχει επειδή όλοι την αντιλαμβάνονται.

Πιο πρόσφατα κατέστη σαφές ότι το μυαλό μας συγχρονίζεται, με τα εγκεφαλικά κύτταρα που ταλαντώνονται  στο χρόνο με μια τακτική ηλεκτρική ταλάντωση ή γάμμα κύμα, που συμβαίνουν μεταξύ των ευρέως διεσπαρμένων νευρωνικών κυττάρων σε ολόκληρο τον εγκέφαλο χωρίς εμφανές χωρικό πρότυπο και πολύ γρήγορα για να εξηγηθούν με πολύ βραδύτερες νευροχημικές αντιδράσεις. Επιπλέον, αυτά τα γαμματικά κύματα εκπέμπονται από τις υποτιθέμενες «εισροές» των νευρώνων και όχι από τις περιοχές εξόδου τους και υπάρχουν μεταξύ των νευρωνικών διασυνδέσεων μεταξύ αυτών των "εισόδων / εξόδων" που παράγουν γάμμα, υποδεικνύοντας την ύπαρξη ενός εντελώς διαφορετικού συνόλου νευρωνικών δικτύων από το δικό. Ως εκ τούτου, οι τρέχοντες χάρτες εγκεφάλου δεν μπορούν να εξηγήσουν τη συνείδηση. 

Τέλος, όπως υποστηρίζει ο Stuart Hameroff, (Βλέπε: Η συνείδηση κινείται σε άλλο σύμπαν μετά το θάνατο) τρισεκατομμύρια υπολογισμοί ανά δευτερόλεπτο συμβαίνουν στο εκτεταμένο κύκλωμα του μικροσωλήνα "σκαλωσιάς" που υποβαστάζει κάθε νευρώνα, πράγμα που σημαίνει ότι η ταχύτητα επεξεργασίας του εγκεφάλου είναι τρισεκατομμύρια φορές πιο γρήγορη από ό, τι γενικά θεωρείται.

Γενικά  σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό για το πώς οι εγκέφαλοί μας "παράγουν" συνείδηση . Η ιδέα ότι οι νευροεπιστήμονες απέχουν μόνο μερικά χρόνια από την εξήγηση της συνείδησης ως προς τις υλικές διεργασίες του εγκεφάλου ή  κοντά στη δημιουργία ρομπότ «αυτογνωστικών» ή ακόμα και «αισθανόμενων» μέσω ενός επιτυχημένου προγράμματος Artificial Intelligence  είναι όνειρο θερινής νυκτός.

Η ψυχή

Παρατηρήστε πόσο μυστηριώδεις είναι οι παρορμήσεις, όπως ξαφνικά μια ψυχική ιδέα, «θα μετακινήσω το αριστερό μου χέρι», και στη συνέχεια να το εκτελέσω ως πραγματική  φυσική κίνηση του χεριού. Ο εγκέφαλος δίνει διαταγή στους νευρώνες, λειτουργούν ηλεκτροχημικές ενώσεις και το χέρι κινείται. Όμως ποιός έδωσε την εντολή να το πιάσω ή να μη το πιάσω κανένας δεν γνωρίζει, δεν έχει δει, ούτε μπορεί να αποδείξει τι είναι. Γνωρίζουμε την διαδικασία  κίνησης του χεριού όμως δεν γνωρίζουμε τι ή ποιος προκάλεσε την εντολή. Ο αείμνηστος Roger Sperry και ο Sir John Eccles, οι βραβευθέντες Νόμπελ και οι πατέρες του σύγχρονου πεδίου της νευροεπιστήμης, πάντα υπενθύμισαν στους υλιστές συναδέλφους τους στον τομέα (από τον Francis Crick στον Daniel Dennett κ.α.) ότι εμείς δεν έχουν ιδέα πώς εκτοξεύονται παρόμοιες παρορμήσεις στην "σιωπηλή περιοχή" του νεο-φλοιού. Δεν υπάρχει απλά ένας ικανοποιητικός τρόπος για να εξηγηθούν αυτά τα αρχικά πνευματικά συμβάντα από φυσιολογικούς όρους. Και πάλι, μπορεί να υπάρχουν νευρωνικές συσχετίσεις για αυτά τα ψυχικά γεγονότα, αλλά είναι ανόητο να ισχυριζόμαστε ότι η ίδια η εγκεφαλική ύλη εκτοξεύει τις απαλές παρορμήσεις.

Τώρα, υπάρχει ένα " ανώτερο μυαλό " ή αυτό που μπορεί να ονομαστεί ψυχική πτυχή "ψυχή" στην προσωπικότητα ή τη συνείδησή μας που αξίζει να διακριθεί από το "κανονικό" ή το "χαμηλότερο" μυαλό. Μερικά από αυτά συνεπάγονται απλώς να εμβαθύνουμε στις προαναφερθείσες πτυχές ορισμένων φυσιολογικών λειτουργιών του μυαλού, Πως μπορεί να εξηγηθεί η κατάδυση σε βρεφικές αναμνήσεις και σε αναμνήσεις προηγούμενων  ζωών, με ή χωρίς τη βοήθεια της ύπνωσης. Πως μπορεί να εξηγηθεί η πρόσβαση σε πληροφορίες από παραφυσικές πηγές psi σε αυτό που ονομάστηκε ESP ή εξωαισθητική αντίληψη. Να βλέπουμε  μακρινά μέρη, χωρίς τη χρήση των ματιών και της κανονικής ανάκλασης του φωτός από τα ορατά αντικείμενα, την τηλεπάθεια, τη διόραση, την πρόγνωση (γνωστές πτυχές του μέλλοντος ή του παρελθόντος), την όραση μη υπαρχόντων προσώπων (προγόνων, φαντασμάτων, δεκάδων, πνευματικών οδηγών), κλπ.

Ο χρόνος

Ο χρόνος είναι ένα νοητικό κατασκεύασμα κανένας δεν τον είδε, στην ουσία δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο το απειροελάχιστο παρόν του οποίου το μέγεθος εξαρτάτε από την αντίληψη του καθενός. Ο χρόνος εξαρτάτε από τις συμπαντικές αλλαγές που είναι ασύλληπτα μικρές χωρίς μέγεθος διότι αν έχουν μέγεθος ο χρόνος γίνεται κβαντικός και έχουμε διάφορα παράδοξα. Η χρονική στιγμή είναι μηδενική.

Το παρελθόν υπάρχει μόνο στο μυαλό μας, ομοίως και το μέλλον. Δηλαδή έχουμε κάτι με μηδενικό μέγεθος δηλαδή ανύπαρκτο και όμως το αποδεχόμαστε. Όμως όλος ο κόσμος ζει και εξαρτάται από κάτι αόρατο, αναπόδεικτο και ανύπαρκτοχωρίς να προβληματίζεται, αρκεί που το αισθάνεται. ( Βλέπε: Κβαντική και φιλοσοφική θεώρηση του χρόνου ).   

Η αυταπάτη της πραγματικότητας

Πιάνουμε ένα αντικείμενο λέμε ότι είναι στερεό και ότι έχει όρια που τα βλέπουμε. Όμως είναι αυταπάτη. Η στερεότητα είναι αποτέλεσμα απωστικών δυνάμεων των μορίων τις οποίες δεν τις βλέπουμε αλλά τις αισθανόμαστε. Τα όρια που βλέπει ο οφθαλμός είναι άλλη αυταπάτη διότι είναι αποτέλεσμα της ανάκλασης των φωτονίων από τα μόρια και η αντίληψη είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Δεν υπάρχουν όρια στην ύλη, ανάμεσα σε όλα τα δομικά χαρακτηριστικά υπάρχουν τεράστιες αποστάσεις. Π.χ. αν φανταστούμε τον πυρήνα ενός ατόμου στο κέντρο ενός γηπέδου τα ηλεκτρόνια κινούνται στις κερκίδες.

Αν πλησιάσουμε πιο κοντά και προσπαθήσουμε να δούμε τα συστατικά του πρωτονίου και ηλεκτρόνιου δεν θα δούμε τίποτα γιατί είναι ενέργεια. Την ενέργεια κανείς δεν την είδε κανείς δεν γνωρίζει να μας πει πως είναι, απλώς έχουμε ενδείξεις της ύπαρξης της. Όλο αυτό που συλλαμβάνει ο εγκέφαλος για πραγματικότητα δεν είναι έτσι, είναι αποτέλεσμα της φυσιολογίας μας για να μπορούμε να λειτουργούμε. Όμως ο κόσμος το θεωρεί πραγματικότητα και οποιεσδήποτε θεωρίες και παρατηρήσεις που δεν συγκλίνουν προς τα εκεί και δεν βλέπει, τις θεωρεί μη πραγματικότητα.

Βλέπουμε στη τηλεόρασης ένα κανάλι, όμως υπάρχουν εκατοντάδες κανάλια που δεν γνωρίζουμε και των οποίων τις συχνότητες δεν πιάνουμε. Το ερώτημα είναι υπάρχουν αφού δεν μπορούμε να έχομε πρόσβαση; Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τον ορατό κόσμο.

Επίσκοπος George Berkeley, ένας φιλόσοφος του 18ου αιώνα ανέπτυξε τη θεωρία που ονομάζεται «immaterialism» που στη συνέχεια αναφέρεται ως θεωρία του «υποκειμενικού ιδεαλισμού»,  υποστήριξε ,“μόνο αυτό που γίνεται αντιληπτό υπάρχει στην πραγματικότητα”, η οποία πυροδότησε μια συζήτηση ακολούθησε ως προς το αν ένα δέντρο που έπεσε σε ένα δάσος στην πραγματικότητα έκανε έναν ήχο. Σήμερα βεβαία γνωρίζουμε ότι ο ήχος υπάρχει, αλλά γίνεται αισθητός όταν υπάρχει ο κατάλληλος δέκτης. Με την ίδια λογική δέχονται ότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος δέκτης. Αν συνδιάσουμε τα παραπάνω καταλήγουμε,  ότι αντιλαμβανόμαστε είναι στο δικό μας εγκέφαλο, δεν υπάρχει εκεί έξω.

Το σκοτάδι

Το σκοτάδι δεν υπάρχει διότι είναι η απουσία φωτός. Όμως ο κόσμος πιστεύει ότι το βλέπει και ότι υπάρχει. Δεν νομίζω ότι έχει προβληματιστεί κανένας να μάθει αν έχει αποδειχτεί η ύπαρξη του εργαστηριακά.

Ο ηλεκτρισμός

Τον ηλεκτρισμό όλοι τον γνωρίζουμε διότι εξυπηρετούμεθα από αυτόν. Επιφανειακά ξέρουμε ότι είναι η κίνηση των ηλεκτρονίων με αρνητικά φορτία. Κανείς δεν γνωρίζει ούτε έχει δει το αρνητικό ή το θετικό φορτίο των μικροσωματιδίων.  Γνωρίζουμε τις ιδιότητες χωρίς να γνωρίζουμε την υφή του, διότι είναι ένα είδος ενέργειας που δεν φαίνεται αλλά εκδηλώνεται. Εδώ δεν γνωρίσουμε την ουσία του.

Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα

Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που μεταφέρουν τα τηλεοπτικά σήματα και άλλα, γνωρίζουμε τις ιδιότητες τους και το χειρισμό τους, όμως δεν τα έχει δει κανείς και μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι είναι υπερφυσικά που γεννιούνται από φυσικά φαινόμενα και έχουν φυσικά αποτελέσματα. Εδώ δεν γνωρίσουμε την ουσία τους.

Οι φανταστικοί και μιγαδικοί αριθμοί

Τους αριθμούς μπορούμε να τους αντιστοιχήσουμε σε πραγματικά αντικείμενα ( αν μπορούμε να λέμε αυτή τη λέξη για κάτι που οι αισθήσεις, μας παραπλανούν). Οι φανταστικοί και μιγαδικοί αριθμοί 2i, 3i, 23i, 5i+5, …είναι κατασκευάσματα του νου, δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, όμως μπορούν και περιγράφουν φυσικά φαινόμενα που νομίζουμε ότι είναι πραγματικά.

Η γεωμετρία

                                         

Η γεωμετρία γεννιέται από το σημείο που είναι αδιάστατο ανύπαρκτο. Από σημεία είναι οι ευθείες, τα επίπεδα, τα γεωμετρικά στέρεα και γεννιέται το Γεωμετρικό οικοδόμημα θεμελιωμένο στο τίποτα. Βασικές αρχές της Γεωμετρίας είναι τα αξιώματα, προτάσεις κατανοητές αλλά μη αποδείξιμες. Από όλα αυτά τα τίποτα και τα έτσι θέλω μη αποδείξιμα αξιώματα βγαίνει ένα μαθηματικό μοντέλο που μας εξυπηρετεί στη ζωή. Εδώ ένα νοητικό κατασκεύασμα μη υπαρκτό στη λεγόμενη πραγματικότητα, εξυπηρετεί την πραγματικότητα.

Η  θερμοδυναμική  εντροπία

Θα απλοποιήσουμε τον δεύτερο νόμο της φυσικής, θερμοδυναμική  εντροπία  για να γίνει κατανοητός. Μια μορφή ενέργειας μπορεί να μετατραπεί σε άλλη μορφή ενέργειας. Έτσι π.χ. η κινητική ενέργεια του νερού ενός καταρράκτη, μπορεί να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια σε ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο.  Η δύο αυτές ενέργειες δεν μπορεί να είναι ίσες, έχει χαθεί ένα ποσό ενέργειας σε μορφή θερμότητας. Έτσι αποκλείεται το αεικίνητο δηλαδή κάτι να κινείτε διαρκώς χωρίς να χάνει ενέργεια. Όμως το ηλεκτρόνιο κινείτε από την αρχή του σύμπαντος ως σήμερα χωρίς να χάσει ενέργεια.

Μια επέκταση του δευτέρου νόμου της θερμοδυναμικής εκφράζει το μέτρο της αταξίας των ατόμων ή των μορίων. Η ζωή κατά την γέννηση της παίρνει άτακτα ανόργανα μόρια τα βάζει σε τάξη κα δημιουργεί ένα οργανωμένο σύστημα, δηλαδή το μείωση της εντροπίας. Προσοχή μιλάμε για την ιδιότητα, κάτι αόρατο που οργανώνει την ζωή και όχι την δράση που καταναλώνει ενέργεια. Φυσικά κατά την διάρκεια της ζωής η τάξη παλεύει με την αταξία νικητή, και έτσι το άτομο πεθαίνει. Εδώ έχουμε ένα βασικό νόμο της φυσικής που δεν γνωρίζουμε την ουσία του, δεν ξέρουμε γιατί λειτουργεί έτσι και βλέπουμε να παραβιάζεται μερικές φορές.

Όλη η φυσική στηρίζεται σε αξιώματα δηλαδή αναπόδεικτες προτάσεις και νόμους που παρατηρούμε ή δημιουργούμε που δεν ξέρουμε γιατί να είναι έτσι και όχι αλλιώς. Η μεγάλη παρατήρηση  που μόνο λίγοι φυσικοί έχουν κάνει είναι ότι όλοι οι νόμοι συντρέχουν για την ομαλή δημιουργία και λειτουργία  του σύμπαντος  και της ζωής.

Βασικά δεν υπάρχει τίποτα που να γνωρίζουμε σε βάθος, έχουμε μια επιφανειακή τις περισσότερες φορές απατηλή γνώση για ότι μας περιβάλει.

Η ύπαρξη του θεού

Για την ύπαρξη του αοράτου Θεού ή την μη ύπαρξη. Μεγάλο πλήθος κόσμου τον αισθάνεται,  υπάρχει πλήθος ενδείξεων για την ύπαρξη του (έχω γράψει σε ένα άρθρο 20 σελίδες ενδείξεις που φτάνουν το επίπεδο των αποδείξεων, Βλέπε: Υπάρχει Θεός και δεν υπάρχει Θεός ) Όμως μεγάλοι επιστήμονες κρυμμένοι πίσω από ειδικευμένους  τίτλους  δεν αποδέχονται τις ενδείξεις και θέλουν αποδείξεις και γνώση της ουσίας του. Στην ειδικότητα τους δεν αντιλαμβάνονται  ότι δεν γνωρίζουν την ουσία των περισσοτέρων πραγμάτων και δεν μπορούνε να αποδείξουν ούτε το ένα χιλιοστό από αυτά που λένε.

Τα παραδείγματα είναι άπειρα που αποκαλύπτουν την άγνοια μας, εδώ αναφέρθηκαν μερικά επιλεκτικά που ίσως προβληματίσουν κάποιους να συνειδητοποιήσουν και να βλέπουν τα πράγματα πιο καθαρά και το εύχομαι.

Από το Ζάχο Σκαφίδα

skafidaszaxos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ