Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός άνδρα που ασκεί κακοποίηση

Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα συνηθισμένο λυπηρό φαινόμενο που συναντάται πίσω από τις κλειστές πόρτες πολλών σπιτιών, ακόμα και οικογενειών που στα μάτια των πολλών φαντάζουν ευτυχισμένες. Η βία σε κάθε μορφή της ( σωματική, συναισθηματική, λεκτική), έχει μόνο ένα σκοπό: να υποβαθμίσει την οντότητα του ατόμου που τη δέχεται και να επιβάλλει την ανωτερότητα του ατόμου που την ασκεί. Σκοπός της είναι να πληγώσει εσκεμμένα με κάθε τρόπο τον άνθρωπο που την εισπράττει.

Αν και αποδέκτες της ενδοοικογενειακής βίας είναι συνήθως γυναίκες, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι έχουν σημειωθεί και περιστατικά βίας εναντίων και ανδρών, σε μικρότερο, φυσικά, ποσοστό. Επειδή όμως τα θύματα αυτού του φαινομένου είναι περισσότερο γυναίκες – δεδομένου ότι σε σωματική δύναμη οι άνδρες υπερέχουν- για αυτό γίνεται περισσότερο μνεία σε αυτές. Όμως, ακόμα και για το ανδρικό φύλο έχουν σημειωθεί περιστατικά βιαιοπραγίας εις βάρος τους.

Η ενδοοικογενειακή βία είναι "παιχνίδι" ανωτερότητας και άσκησης εξουσίας. Ο θύτης επιβάλλει με κάθε τρόπο την ανωτερότητά του στο θύμα, εξαναγκάζοντάς το ακόμα και σε σεξουαλική πράξη χωρίς τη θέληση του. Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται μετανιωμένος, απολογείται και ζητάει συγγνώμη, αιτιολογώντας τη συμπεριφορά του σε παράγοντες όπως οικονομικές δυσκολίες, αλκοόλ κτλ. Και ακριβώς εκείνη η στιγμή που φαινομενικά αλλάζει τότε είναι και η κρίσιμη στιγμή, διότι ο βίαιος χαρακτήρας του θα επιστρέψει ακόμα πιο δυναμικά.

Ποιο είναι το προφίλ του άνδρα θύτη; Υπάρχουν γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τον άνδρα που ασκεί κακοποίηση;

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε κάποια χαρακτηριστικά του άνδρα-θύτη:

Χαμηλή αυτοεκτίμηση: Χρησιμοποιεί τον αυταρχισμό, τη βίαιη συμπεριφορά – πολλές φορές εξαναγκάζει το θύμα σε σεξουαλική πράξη χωρίς τη θέλησή του – ως μέσο για να αυξήσει τον ανδρισμό του.

Παραδοσιακές αντιλήψεις: Πιστεύει στην υπεροχή των ανδρών και στον παραδοσιακό τους ρόλο μέσα στην οικογένεια.

Απώλεια ελέγχου των πράξεών του: Το άτομο δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες των πράξεών του στο θύμα.

Επιρρίπτει τις περισσότερες φορές ευθύνες στη σύζυγο/σύντροφό του και σε εξωγενείς παράγοντες: Φταίει η συμπεριφορά, το προκλητικό ντύσιμο της συζύγου, προβλήματα στη δουλειά ή οι οικονομικές δυσκολίες.

Η κακοποίηση ξεκινά από πιο ήπια περιστατικά μέχρι να φτάσει στην πιο "καταστροφική" φάση του , όταν η γυναίκα πια έχει πειστεί ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από το περιβάλλον κακοποίησης και όλο αυτό που υφίσταται.
Η γυναίκα σε έναν πιο ήπιο διαπληκτισμό, προσπαθεί με κλάμα, υποτακτικότητα, ευγένεια να κατευνάσει την οργή του συζύγου, ώστε να μην υπάρξει κάποιο πιο οξύ και βίαιο επεισόδιο.

Τα περιστατικά βίας μπορεί να οξυνθούν ακόμα περισσότερο- μπορεί να υπάρξει ακόμα και ξυλοδαρμός.

Στην τρίτη φάση, έχουμε εκδηλώσεις μεταμέλειας του συζύγου. Ο σύζυγος/σύντροφος εκδηλώνει υπερβολική ευγένεια, ζητά συγγνώμη και εκδηλώνει την αγάπη του με πράξεις και δώρα προς το θύμα. Και αυτή η φάση της μεταμέλειας, είναι η χειρότερη, μιας και η γυναίκα έχει φτάσει σε ένα επίπεδο εξάρτησης.

Πρέπει να επισημανθεί ότι η βία δεν πρόκειται να κατευναστεί με τη σιωπή, η σιωπή μπορεί μόνο να ενθαρρύνει. Η βία σε κάθε έκφανσή της – από την ενδοοικογενειακή, μέχρι τη βία απέναντι στον αδύναμο- εκφράζει μόνο τη δειλία εκείνου που την πράττει. Κάθε γυναίκα και κάθε άνθρωπος που βιώνει την κακοποίηση , πρέπει να βρίσκει τη δύναμη και να αναζητά τρόπους διαφυγής- και υπάρχουν τρόποι.

Και όπως έλεγε και ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις: Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, έχει αρχίσει να του μοιάζει.

Αρθρογράφος: Μαρία Σκαμπαρδώνη

e-psychology

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ