ΝΑ ΣΑΓΑΠΑΝΕ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Ακόμα κι αν αυτό είναι αλήθεια, που είναι το όφελος εάν για δικούς του λόγους δεν θέλει να το δει, παραδεχτεί ή απλά δεν θέλει να σ’ αγαπάει, γιατί θεωρείσαι ακατάλληλη? Ποιος ο λόγος να προσπαθείς για μια σχέση που καταπολεμείται εκ των έσω από τον έναν συντελεστή της;

Αυτό το λέω σαν επιχείρημα, γιατί η εμπειρία μου και η σοφία μου και η ιστορία, έχει δείξει, ότι όποτε είπα για κάποιον “κατά βάθος μ΄ αγαπάει, αλλά δεν το ξέρει, φοβάται. δεν μου το δείχνει”, αποδείχτηκε ότι κορόιδευα τον εαυτό μου, ότι την δική μου αγάπη έβλεπα στα δικά του μάτια, ότι απλώς επιβράδυνα ένα αργό συναισθηματικό θάνατο.

Όταν κάποιος σ’ αγαπάει, ΦΑΙΝΕΤΑΙ. Κάνει μπαμ.

Δεν χρειάζεται εσύ να του το βγάλεις, να κανείς υπομονή, να ψάξεις για ενδείξεις, να τον κανείς να ζηλέψει, να φύγεις, να αναλύεις και να δικαιολογείς ή να παρακαλάς να σου απευθύνει τον λόγο σαν να ήσουν σύντροφος φίλη ή έστω ενήλικη… δεν χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά.
Γιατί όταν κάποιος αγαπάει, νιώθει τόσο ευτυχισμένος που ξεχειλίζει, ακόμα και αν είναι φοβισμένος, ακόμα και αν την έχει πατήσει στο παρελθόν, ακόμα και αν ελέγχει τον αυθορμητισμό του.
Μεθάει από σένα, την σχέση, και αφήνεται. Λάμπει ολόκληρος. Σου μιλάει, σε υπολογίζει στις σκέψεις του, στο πρόγραμμά του, σε σέβεται και σε θεωρεί μεγάλο και απαραίτητο, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του.
Και αν δεν τον αγαπάς εσύ, δεν το βλέπει. Δεν μπορεί. Βλέπει μόνο αγάπη γύρω του.

Όλοι λατρεύουμε την αίσθηση του έρωτα. Όλοι μπερδεύουμε πιθανόν κάποια στιγμή τον έρωτα, τον πόθο, την καψούρα, το πείσμα, την αγάπη. Ο πόθος και ο ερωτάς φαίνονται. Το ενδιαφέρον και η αγάπη το ίδιο.

Όταν ερωτεύεσαι είναι ότι πιο υπέροχο μπορεί να σου τύχει. Σε ανυψώνει, σου δίνει αυτοπεποίθηση, σε «φτιάχνει».

Όταν αγαπάς και αγαπιέσαι όμως, είναι από τα πιο σπάνια δώρα που μπορεί να σου δώσει η ζωή…ένα από αυτά που δεν μπορεί να σου τα πάρει πίσω ποτέ πια.

Όποιος αγαπάει παιδεύει. Τι ανοησία.

Οι γυναίκες ως επί το πλείστον κάνουν πολύ συχνά το λάθος να μην ακούν αυτά που ακούν και να μην βλέπουν αυτά που βλέπουν, ερμηνεύοντας τα αλλιώς.
“α, δεν είναι ότι δε με θέλει, απλά, όντως η μαμά του είχε συνάχι”
“α ,δεν είναι ότι δε μ’ αγαπάει, απλά εγώ τον φοβίζω”
“α, δεν είναι ότι δεν ενδιαφέρεται, απλά είναι πολύ εγωιστής και παίζει παιχνίδια.”

Ξύπνα, οποία και αν είσαι αν σκέφτεσαι έτσι.
Δεν είναι δική σου ευθύνη να τον βγάλεις από το καβούκι του, δεν είναι σωστό να δέχεσαι τίποτα λιγότερο από αυτά που χρειάζεσαι-και επειδή εσύ που αγαπάς, θες να «δώσεις» δεν το νιώθεις σαν θυσία, όμως δεν βοηθάς ούτε εκείνον ούτε εσένα έτσι. Δεν είναι λογικό να χτυπάς πίσω από μια κλειστή πόρτα. Να περιμένεις.
Μια αλλαγή που δεν θα έρθει, σε διαβεβαιώ.
Αν δεν παίρνεις αυτά που θα έπρεπε να πάρεις, πολύ απλά, δεν σε αγαπάει.

Δέξου το ή φύγε.

Μην ερωτεύεσαι το ποιος θα μπορούσε να ήταν.
Δες τον γι’ αυτό που είναι. Τώρα.
Σταμάτα να «του τα πρήζεις». Ακόμα και αν σου έχει πει ψέματα, κανείς δεν σου χρωστάει την αλήθεια-και σταμάτα να εμπλέκεσαι σε τέτοιες καταστάσεις.

Πώς να αγοράσει ο άλλος κάτι ακριβό και να το εκτιμήσει αν εσύ το δίνεις χωρίς ενδοιασμό σε παιδικά, άγαρμπα ή άξεστα χέρια;

Δες τον εαυτό σου , δες την αξία σου όποια ελαττώματα κι αν έχεις.
Ξέφυγε από αυτά που άκουγες μεγαλώνοντας από τους δικούς σου, είναι οι δικές τους απογοητεύσεις, και ανούσιες κουβέντες, κακός χειρισμός της γλώσσας.
Βοήθησε την αυτοπεποίθηση σου να εξελιχτεί, να μεγαλώσει.
Πάρε καλές συνήθειες και βάλε όρια στο μέχρι τι θα δεχτείς.
Όρια που θα καθορίζουν το αν κάποιος σ’ αγαπάει πραγματικά ή όχι.
Μέχρι να μάθεις την αχαρτογράφητη περιοχή και να μάθεις καινούργιους τρόπους  να κινείσαι, μέχρι να αρχίσεις να τραβάς τα σωστά άτομα στην ζωή σου.

Είναι ωραίο να σε αγαπάνε χωρίς προσπάθεια, χωρίς ζόρι και να σε αποδέχονται.
Το ξέρω , γιατί το ένιωσα.
Και αυτό θέλω.

ΓΡΑΦΕΙ F.P

apodytiriakiascy

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ