ΣΑΤΑΝΑΣ: (αλλιώς: Ο Διάβολος, Βελζεβούλ, Λούσιφερ, Μεφιστοφελής, Πρίγκιπας του Σκότους, Καταραμένος Όφις, Δόλιο Πνεύμα, Σατανική Δύναμη, Κύριος της Απάτης, κ.λπ.)

Πρόλογος. Αποσπάσματα απ' τη Βίβλο. Σύγχρονες δοξασίες.

Πρόλογος για τον Σατανά
Δεν υπάρχει ομοφωνία στη Βόρεια Αμερική για τη φύση του Σατανά - αν είναι:
· μια ζωντανή προσωπικότητα, ή
· απλά μια έννοια ή αρχή του κακού.

Οι άνθρωποι διατηρούν πολύ διαφορετικές πεποιθήσεις για το διάβολο:

· Οι πιο συντηρητικές Χριστιανικές εκκλησίες διδάσκουν πεποιθήσεις που ριζώνουν στον 1ο αιώνα μ.Χ. - ότι ο Σατανάς είναι ένας πολύ κακός, πεσμένος άγγελος που είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στην καταστροφή της ζωής του καθενός. Είναι ένα υπερφυσικό ον το οποίο "περιτριγυρίζει, ψάχνοντας ποιον θα καταβροχθίσει", και βοηθιέται από αναρίθμητους δαίμονες. Αυτός και οι δαίμονές του είναι όλοι διεισδυτικοί. Εμπλέκονται σε παγκόσμιο "πνευματικό πόλεμο" και είναι μια συνεχή απειλή για όλους. Μπορούν να κατοικήσουν μέσα στους ανθρώπους, σαν μια δαιμονική κατάληψη.

· Οι προοδευτικές Χριστιανικές εκκλησίες τείνουν να θεωρούν το Σατανά σαν την αρχή ή την ιδέα του κακού, δίχως φυσική ύπαρξη ή προσωπικότητα. Παραδέχονται ότι ο Ιησούς και οι μαθητές του πίστευαν στην παρουσία μια ζωντανής οντότητας που ονομάζονταν Σατανάς. Καταλαβαίνουν ότι οι συγγραφείς ων Ευαγγελίων έγραψαν για εξορκισμούς που απομάκρυναν τους δαίμονες που βρίσκονταν μέσα σε ανθρώπους. Αλλά αποδίδουν αυτές τις πίστεις στο προ-επιστημονικό επίπεδο γνώσης της εποχής.

· Οι αρχαιολόγοι, οι ανθρωπολόγοι και άλλοι ερευνητές έχουν ανιχνεύσει την ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά απ' την αρχή της στη Ζωροαστρική θρησκεία, μέσω της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας, στον αρχαίο Ιουδαϊσμό και τελικά στον Χριστιανισμό.

· Οι περισσότεροι σύγχρονοι Σατανιστές ανήκουν σε θρησκευτικές ομάδες όπως η "Εκκλησία του Σατανά" ή ο "Ναός του Σετ". Οι περισσότεροι απ' τους προηγούμενους είναι αγνωστικιστές
· δεν πιστεύουν στο Σατανά σαν ζωντανή οντότητα ή σαν Θεό
· βλέπουν τον Σατανά σαν μια βασική δύναμη ή αρχή της φύσης. Μέλη του "Ναού του Σετ" αναγνωρίζουν τον αρχαίο Αιγυπτιακό θεό Σετ σαν θεότητα.
Οι αντιλήψεις και των δύο αυτών ομάδων για το Σατανά, λίγη σχέση έχουν με τις Χριστιανικές πίστεις


Βιβλικά αποσπάσματα σχετικά με τον Σατανά
Υπάρχουν πολλά αποσπάσματα στη Βίβλο που συχνά συνδέονται με τον Σατανά. Μερικά παραδείγματα είναι:
· Ο όφις που έβαλε σε πειρασμό την Εύα στον Κήπο της Εδέμ (Γένεσις 3:4 και Γένεσις 3:14)
· Ο Σατανάς (Χρονικά Α΄ 21:1)
· Ο εχθρός που παίζει τον ρόλο του κατήγορου σε ένα ουράνιο δικαστήριο με τον Θεό και τους αγγέλους (Ιώβ 1:6 και Ζαχαρίας 3:1-2 και Πέτρος 5:8)
· Σαν ο διάβολος (η ελληνική λέξη "διάβολος" σημαίνει "αυτός που συκοφαντεί"), αυτός που έβαλε σε πειρασμό τον Ιησού (Ματθαίος 4:1-3, Λουκάς 4:2)
· Ο Πρίγκιπας των δαιμόνων, ο Βελζεβούλ (Ματθαίος 12:24, Λουκάς 11:15)
· Το Ακάθαρτο Πνεύμα (Ματθαίος 12:43)
· Ο Πονηρός (Ματθαίος 13:19 και 1 Ιωάννης 2:13)
· Ο δημιουργός όλων των κακών (Λουκάς 10:19)
· Ο δολοφόνος και ο πατέρας των ψεμάτων (Ιωάννης 8:44)
· Ο πρίγκιπας αυτού του κόσμου (Ιωάννης 12:31 & 14:30 και 16:11)
· Ο δαίμονας ικανός να εισέλθει σε ανθρώπινο σώμα (Ιωάννης 13:27)
· Ο θεός αυτού του κόσμου (Προς Κορινθίους Β΄ 4:4)
· Ο Βελίαλ (Προς Κορινθίους Β΄ 6:15)
· Ο πρίγκιπας των δυνάμεων του αέρα, το πνεύμα που τώρα ενεργεί μεταξύ των γιων της ανυπακοής (Προς Εφεσίους 2:2)
· Εξουσία του Σκότους (Προς Κολοσσαείς 1:13)
· Ένας εχθρός, σαν βρυχώμενο λιοντάρι που περιπλανιέται αναζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει (Πέτρος Α΄ 5:8)
· Ο Άγγελος της αβύσσου, ο ονομαζόμενος Αβαδδών στα Εβραϊκά, Απολλύων στα Ελληνικά (Αποκάλυψη 9:11)
· Ένας μεγάλος κόκκινος δράκος (Αποκάλυψη 12:3 & 12:9 & 20:2)
· Ο κατήγορος των αδελφών μας που κατηγορεί τους Χριστιανούς ενώπιον του Θεού μέρα και νύχτα (Αποκάλυψη 12:10)
· Ο δράκος, το παλιό ερπετό (Αποκάλυψη 20:2)

Επιπλέον, υπάρχουν τρία αποσπάσματα που θεωρούνται από μερικούς Χριστιανούς σαν περιγραφές του Σατανά. Παρατίθονται συχνά απομονωμένα σαν αναφορές στο διάβολο:

· Το Βασιλείς Β΄ 1:2-4 περιέχει μια αναφορά στον Baal-zebub. Αυτό το απόσπασμα περιγράφει, πώς ο βασιλιάς Ahaziah της Σαμάρια έπεσε θύμα ατυχήματος. Έπεσε μέσα από ένα δικτυωτό παράθυρο στο δωμάτιο της οροφής και τραυματίστηκε. Αποφάσισε να στείλει αγγελιοφόρους στην Ekron, μια κοντινή Φοινικική πόλη, για να ρωτήσει το θεό τους τον Baal-zebub αν θα ανάρρωνε απ' το ατύχημα. Ο Baal ήταν ο κύριος θεός των Φοινίκων· το όνομά του ίσως να σήμαινε "Κύριος του Ουράνιου Οίκου". Οι αρχαίοι Ισραηλίτες πρόσθεσαν στο όνομα του Baal το "zebul" που σημαίνει "κοπριά"· αυτό έφτιαχνε τον προσβλητικό όρο "Baal-zebul" που αργότερα παραποιήθηκε σε "Baal-zebub". Ο "Baal-zebub" ήταν απλά ένας θρησκευτικά μισαλλόδοξος, υβριστικός όρος για τον "Baal", την κύρια θεότητα της γειτονικής φυλής. Το όνομα δεν είχε σχέση με τον Σατανά. (Οι συντηρητικοί Χριστιανοί θα διαφωνούσαν με αυτή την εκτίμηση. Για πολλούς από αυτούς, όλοι οι θεοί και θεές εκτός του Ιεχωβά είναι στην πραγματικότητα δαίμονες.) Την εποχή της κυριαρχίας του Ιησού, το σχετικό όνομα "Beelzebul" έγινε προφανώς ένα παρατσούκλι για τον Σατανά. Έτσι παραμένει και σήμερα.

· Το Ησαΐας 14:12-24 ερμηνεύεται από κάποιους σαν αναφορά στο Σατανά με το όνομα "helel" στα εβραϊκά. Συχνά μεταφράζεται σαν "Lucifer" ή "Πρωινό Αστέρι". Το απόσπασμα αυτό περιγράφει πώς αυτός έπεσε απ' τον ουρανό, ρίχτηκε στη γη, εξέφρασε την επιθυμία να καθίσει "στα όρη όπου συναθροίζονται οι Θεοί", θέλησε να γίνει όπως ο Θεός και επιτέθηκε σε πολλές πόλεις, αφήνοντας τις ερειπωμένες. Με πρώτη ματιά, αυτή μοιάζει με μια περιγραφή κάποιας δραστηριότητας του Σατανά. Εντούτοις, το εδάφιο 4 δηλώνει ξεκάθαρα ότι το απόσπασμα αναφέρεται στον βασιλιά της Βαβυλώνας, όχι στον Σατανά. Ο Ησαΐας απλά έδειχνε "σαρκαστική περιφρόνηση στον υπερήφανο Βαβυλώνιο μονάρχη που είχε πρόσφατα πέσει, εξαφανιζόμενος όπως (το πρωινό αστέρι) η Αφροδίτη απ' τον ουρανό της ημέρας."5"

· Το Εζεκιήλ 28:13-17 είναι παρόμοιο. Περιγράφει ένα άτομο γεμάτο σοφία και άψογο σε ομορφιά, να κατοικεί σε έναν Κήπο της Εδέμ. Αλλά "αδικία ήρθε στο φως" για εκείνον, και "ανομία γέμισε την καρδιά του". Ο Θεός τον εκσφενδόνισε στο έδαφος. Πάλι μοιάζει λίγο με τον Σατανά. Αλλά το εδάφιο 11 συνδέει το απόσπασμα με τον βασιλιά της Τύρου. Σημειώστε ότι το εδάφιο 19 περιγράφει, πώς ο Θεός σκότωσε τον βασιλιά και τον έκανε στάχτες ώστε αυτός "να μην υπάρξει ξανά". Ο Σατανάς καταγράφεται σε ακόλουθες παραγράφους της Βίβλου σαν πάρα πολύ ζωντανός και αντιδραστικός.


Χαρακτηριστικά του Σατανά

Χαρακτηριστικά των δυνάμεων, της δράσης και της προσωπικότητας του Σατανά είναι διάσπαρτα στη Βίβλο:
· Είναι πλάσμα της Δημιουργίας, ένας πρώην άγγελος και έτσι κατώτερος του Θεού. Μεταξύ άλλων περιορισμών, μπορεί μόνο να βρίσκεται σε ένα μέρος κάθε στιγμή. Έχει όρια στη γνώση και τη δύναμή του.

· Ο Σατανάς δεν μπορεί να εκτελέσει δράσεις εκτός αν τις εγκρίνει ο Θεός (Ιώβ 1:6 - 2:10)

· Είναι απατεώνας και αναξιόπιστη πηγή πληροφοριών. Στο Κατά Ιωάννη 8:44, αποκαλείται ψεύτης, ο πατέρας του ψεύδους

· Είναι ο κυβερνήτης τη γης (Ιωάννης 12:31, Προς Εφεσίους 6:12 και Προς Κορινθίους Β΄ 4:4)

· Ηγείται ενός προσωπικού στρατού δαιμόνων (Ματθαίος 12:24)

· Μπορεί να λάβει μορφή πνεύματος, να κατοικήσει μέσα σε ένα άτομο και να επηρεάσει τη σκέψης και τη συμπεριφορά του.

· Το Προς Εφεσίους 2:2 τον περιγράφει σαν πνεύμα που εργάζεται ανάμεσα στα "παιδιά της απείθειας".

· Το κατά Ιωάννη 13:2 περιγράφει, πώς ο Σατανάς "έβαλε" στο μυαλό του Ιούδα του Ισκαριώτη την απόφαση να προδώσει τον Ιησού.

· Στις Πράξεις 5:3 περιγράφει πώς ο Σατανάς κατέλαβε την καρδιά του Ανανία με την απόφαση να πει ψέματα στο Άγιο Πνεύμα για τις εισπράξεις ενός κτήματος.

· Η ύπαρξή του θέτει τους ανθρώπους σε εξαιρετικό κίνδυνο. Το Πέτρος Α΄ 5:8 τον περιγράφει σαν μια επικίνδυνη οντότητα, ένα λιοντάρι που βρυχάται, βρυχάται πάνω σ' όλη τη γη "ψάχνοντας κάποιον να καταβροχθίσει".

Ο Σατανάς παρουσιάζεται να έχει ένα προσωπικό στρατό δαιμόνων (από το "δαίμων" που σημαίνει "νοήμων" στα ελληνικά) για να τον βοηθούν.

Λαϊκές πίστεις

Το 1995, γύρω στο 58% των ενήλικων Αμερικανών πίστευε ότι ο Σατανάς είναι "μια μη ζωντανή οντότητα αλλά ένα σύμβολο του κακού."1"
Πιο λεπτομερή δεδομένα, συλλεγμένα το 1991, παρατίθενται πιο κάτω.2 Μόνο μεταξύ των εξαρχής γεννημένων Χριστιανών δέχονταν η πλειοψηφία τον Σατανά σαν ζωντανή οντότητα. Ένα μεγάλο ποσοστό Χριστιανών αγνόησε τις διδασκαλίες των εκκλησιών του:
Πιστεύουμε ότι, μόνο οι Ιρλανδοί πιστεύουν σε ένα ζωντανό Σατανά σε επίπεδα που πλησιάζουν των Αμερικανών. Η πίστη στο Σατανά είναι πολύ πιο χαμηλή σε άλλες Χριστιανικές χώρες. Δεν μπορέσαμε να εκθέσουμε ακριβή παγκόσμια στοιχεία σε αυτή την εργασία.

Το περιοδικό "Time" παρουσίασε, στις 27 Δεκεμβρίου 1993, μια ιστορία αγγέλων. Μια σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης αποκάλυψε ότι:

· Το 69% πιστεύει στην ύπαρξη των αγγέλων

· Το 55% πιστεύει ότι οι άγγελοι είναι "υψηλά πνευματικά όντα δημιουργημένα απ' τον Θεό με ιδιαίτερες δυνάμεις ώστε να δρουν σαν αντιπρόσωποί του στη γη"

· Το 49% πιστεύει στην ύπαρξη των πεσμένων "αγγέλων ή διαβόλων". Ίσως να αναφέρονται σε δαίμονες.

· Το 46% πιστεύει ότι έχει ένα προσωπικό φύλακα - άγγελο."4"
Ένας αριθμός πεποιθήσεων για τον Σατανά είναι επικρατούσες στη λαϊκή κουλτούρα και ενισχυμένες από ταινίες, παιδικά βιβλία, τα ΜΜΕ κ.λπ. Υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου Βιβλική θεμελίωση για τις πεποιθήσεις αυτές. Είναι κυρίως απομεινάρια δεισιδαιμονιών απ' το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση:

· Ο Σατανάς είναι ένας μάλλον κωμικός χαρακτήρας με ουρά, ντυμένος στα κόκκινα, με μυρωδιά θειαφιού, που κρατάει ένα δίκρανο.

· Η κύρια ασχολία του φαίνεται να είναι να διατρέχει τη γη, προσπαθώντας να πείσει άτομα να υπογράψουν ένα συμβόλαιο που του πουλάει την ψυχή τους με αντάλλαγμα εξαιρετικές δυνάμεις ή υγεία.

· Ο Σατανάς δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα έξυπνος, επειδή ξεγελιέται εύκολα απ' τους ανθρώπους.

· Είναι ένας είδος φύλακα που έχει εκτελεστικά καθήκοντα στην Κόλαση, εκεί που πάνε μερικοί άνθρωποι μετά το θάνατο για να βασανιστούν για την αιωνιότητα. (Το Αποκάλυψη 20:10 το αντικρούει. Αναφέρει ότι ο ίδιος ο Σατανάς θα κρατηθεί δέσμιος στην Κόλαση. Θα ριχθεί σε μια "λίμνη από φωτιά και θειάφι" όπου θα "βασανιστεί μέρα και νύχτα εις τους αιώνες των αιώνων").

Προοδευτικές Χριστιανικές πίστεις

Σύμφωνα με μια πηγή των Βαπτιστών: "Οι προοδευτικοί της θρησκείας δεν πιστεύουν σε μια κατά γράμμα πραγματικότητα και σε μια πραγματική προσωπικότητα του Σατανά … Ο διάβολος ή Σατανάς δεν είναι καθόλου πραγματικό πρόσωπο, αλλά μόνο μια απρόσωπη επιβλαβή δύναμη που είναι παρών και δρα στον κόσμο".6"
Η ίδια πηγή εκτιμά ότι το 75% των Αμερικανών κληρικών διατηρούν αυτή την πεποίθηση.

Πολλές προοδευτικές θρησκευτικές ομάδες πιστών πιστεύουν ότι, ο Σατανάς και οι δαίμονες δεν υπάρχουν σαν ζωντανές οντότητες. Ο Ιησούς, οι μαθητές του και γενικά το κοινό στη διάρκεια της κυριαρχίας του Χριστού, πίστευαν ξεκάθαρα στο Σατανά και στους στρατούς του από δαίμονες. Παρ' όλα αυτά ζούσαν σε μια προ - επιστημονική εποχή. Οι άνθρωποι στην Παλαιστίνη του 1ου αιώνα χρησιμοποίησαν την ιδέα της δαιμονικής κατοχής για να εξηγήσουν τις ψυχικές ασθένειες, τον κακό καιρό, την αστραπή, τον κεραυνό, τα ατυχήματα, τα όνειρα αποπλάνησης τη νύχτα κ.λπ. Αυτές οι πεποιθήσεις συνεχίστηκαν κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Παρ' όλα αυτά, οι ιατρικές, ψυχικές και φυσικές επιστήμες παρείχαν καλύτερες και απλούστερες εξηγήσεις για φαινόμενα που κάποτε πιστευόταν ότι προκαλούνταν από δαίμονες. Σήμερα, εξαιρουμένων των Φονταμενταλιστών και άλλων Ευαγγελικών Χριστιανών, πολύ λίγοι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας αποδίδουν τις ψυχικές ασθένειες σε εισελθόντες δαίμονες.

Οι περισσότεροι θα θεωρούσαν τις έννοιες του Σατανά, των δαιμόνων, της πνευματικής σύγκρουσης , της δαιμονικής κατοχής κ.λπ., σαν αποκομμένες απ' την πραγματικότητα, μια πίστη που ξέμεινε από μια προ - επιστημονική εποχή. Η προοδευτική θέση μπορεί να συνοψιστεί με ένα απόσπασμα απ' τα γραπτά του G. Messandι:
"Ζούμε κάτω απ' το σημάδι μιας ανύπαρκτης θεότητας που σχεδιάστηκε άτεχνα πριν από 26 αιώνες, από Ιρανούς ιερείς που διψούσαν για δύναμη. Ζούμε κάτω απ' το σημάδι του Σατανά. Αυτό είναι το πεπρωμένο μας; Θα αφήσουμε ένα φανταστικό τέρας να μας καταβροχθίζει για πάντα;"11


Συντηρητικές Χριστιανικές πίστεις

Τα περισσότερα συντηρητικά δόγματα διδάσκουν ότι η Παλιά και η Καινή Διαθήκη είναι αλάνθαστες. Δηλαδή, οι Γραφές γράφτηκαν από άτομα που εμπνεύστηκαν από το Θεό. Θεωρούν ότι τη Βίβλος είναι απαλλαγμένη από λάθη, όπως γράφηκε αρχικά. Αφού πιστεύουν ότι η Βίβλος δεν έχει λάθη, αναγκάζονται να συμπεράνουν απ' τις πολλές αναφορές στο Σατανά, ότι πρέπει να υπάρχει. Αν αρνηθούν την ύπαρξη του Σατανά και των δαιμόνων του σαν πραγματικές, ζωντανές οντότητες, τότε πρέπει να αρνηθούν το αλάθητο της Βίβλου. Η τελευταία είναι μια τόσο θεμελιώδη πίστη, που δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί.

Οι συντηρητικές Χριστιανικές πεποιθήσεις εμφανίζονται να υπερισχύουν στο Internet. Μια φράση αναζήτησης "exist satan" στη μηχανή αναζήτησης Altavista, έδειξε ότι και τα 12 πρώτα άρθρα γράφτηκαν από συντηρητική Χριστιανική προοπτική. Σύμφωνα με την ίδια Βαπτιστική πηγή που αναφέρθηκε πιο πάνω: "Κάθε σύστημα θρησκευτικής πίστης που αρνείται την κατά γράμμα πραγματικότητα και την πραγματικότητα της προσωπικότητας του Σατανά είναι ριζικά αντιχριστιανικό και ενάντια στη Βίβλο στη φύση του και καθαρά κάτω από απ' την εξουσία του διαβόλου τον οποίο αρνείται."6 Πολλοί Φονταμενταλιστές και άλλα Ευαγγελικά δόγματα διδάσκουν ότι ο Σατανάς:

· Είναι μια πραγματική, ζωντανή οντότητα.

· Περιγράφεται σε πολλά σημεία στη Βίβλο, απ' τη Γένεση ως την Αποκάλυψη, με τις ίδιες δυνάμεις, ικανότητες και προσωπικότητα απ' άκρο σε άκρο.

· Ήταν κάποτε αρχάγγελος

· Ήταν "ο Λούσιφερ, το πρώτο και πιο ένδοξο δημιούργημα του Θεού."7

· Σχεδίασε μια εξέγερση στον Παράδεισο με τη βοήθεια μερικών αποστατών αγγέλων.

· Είναι τώρα εξορισμένος απ' τον Παράδεισο μαζί με τους οπαδούς του.

· Βρυχάται σ' όλη τη γη κάνοντας το κακό.

· Υποστηρίζεται από αναρίθμητους δαίμονες. Αν και η προέλευση αυτών των δαιμόνων δεν καθορίζεται ξεκάθαρα στη Βίβλο, οι περισσότεροι συντηρητικοί Χριστιανοί πιστεύουν ότι οι δαίμονες είναι οι πεσμένοι άγγελοι που εξορίστηκαν απ' τον Παράδεισο με τον Σατανά.

· Είναι είτε ο αρχηγός ή η βασική επιρροή σε όλες τις μη Ιουδαϊκο - Χριστιανικές θρησκείες. Ένας Φονταμενταλιστής συγγραφέας πιστεύει ότι "Οι μεγάλες εθνικές θρησκείες της Ινδίας, της Κίνας και της Ιαπωνίας, είναι κατά κύριο λόγο δαιμονικές, όπως και οι ανιμιστικές θρησκείες της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και μερικών νησιών."7.
Κάποιοι βλέπουν τον Βουδισμό, τον Ινδουισμό, τη θρησκεία των Σιχ, την θρησκευτικότητα των ιθαγενών της Αμερικής, κ.λπ. σαν μορφές Σατανισμού. Οι θεοί και θεές των άλλων θρησκειών θεωρούνται συχνά σαν δαίμονες υπό τον έλεγχο του Σατανά.
Η Χριστιανική αδελφότητα Harvest Ministries έχει ένα εξαίσιο, καθαρά γραμμένο δοκίμιο για το Σατανά, όπως θεωρείται από την Ευαγγελική Χριστιανική προοπτική.10
Η
συντηρητική Χριστιανική θέση παρουσιάζεται καλά με ένα απόσπασμα από τα γραπτά των Richard Lee και Ed. Hindson:12

Οι σημερινοί άνθρωποι πειραματίζονται με την αστρολογία, τους πίνακες Ouiji, τη μαντική, το channeling, τις κάρτες Ταρώ, τους μάντεις, τα μέντιουμ, τα κρύσταλλα και τους σαμάνους. Η ανθρωπότητα έχει φτάσει στην τελική έκβαση της δυσπιστίας στον Θεό και έχει στρέψει την πίστη στο ακριβώς αντίθετο! Ο Σατανάς έχει πείσει έξυπνα τον μοντέρνο νου ότι, δεν πρέπει να παίρνεται στα σοβαρά, έως ότου όλες οι άλλες πνευματικές επιλογές έχουν εξαντληθεί. Μετά, όταν άδειες ψυχές στρέφονται σ' αυτόν με απελπισία, μπορεί να τις παραλάβει ολοκληρωτικά.
Ο C.S. Lewis έγραψε στο "The Screwtape Letters": "Υπάρχουν δύο όμοια και αντίθετα λάθη στα οποία το είδος μας μπορεί να πέσει σχετικά με τους διαβόλους. Το ένα είναι να δυσπιστήσει ως προς την ύπαρξή τους. Το άλλο είναι να πιστέψει και να νιώσει ένα υπερβολικό και άρρωστο ενδιαφέρον γι' αυτούς. Απ' τη μεριά τους αυτοί, ευχαριστιούνται εξίσου και απ' τα δύο λάθη."13


Ρωμαιοκαθολικές πίστεις

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία διατήρησε για πολύ, συντηρητικές Χριστιανικές πεποιθήσεις όσο αφορά στη φύση του Σατανά. Θεωρείται σαν υπερφυσική οντότητα που κατέχει μεγάλες δυνάμεις. Αναφέρεται σαν ο Καταραμένος Όφις, ο Κακός, το Δόλιο Πνεύμα, ο Κύριος της Απάτης, ο Πρίγκιπας του Σκότους, Σατανική Δύναμη, κ.λπ.14

Ο Σατανάς και οι δαίμονές του θεωρήθηκαν συχνά υπεύθυνοι για δαιμονική κατάληψη. Ένας δαίμονας ή ο ίδιος ο Σατανάς θεωρείται ότι κατοικούν μέσα σε ένα άτομο και ελέγχουν τη δράση του. Η εκκλησία έκανε πρόσφατα τα πρώτα βήματα για να ανασκευάσει την άποψη για την Σατανική κατάληψη με μια πιο κοντινή προσέγγιση της προοδευτικής έννοιας. Ο Σατανάς δεν θεωρείται πια ότι επιτίθεται στους ανθρώπους και προσπαθεί να τους ελέγξει από έξω. Μάλλον, οι περισσότερες υποθέσεις κατάληψης θεωρούνται ότι προκαλούνται από μια δύναμη "που καραδοκεί σε όλα άτομα". Τέτοιες υποθέσεις αντιμετωπίζονται καλύτερα από επαγγελματίες της ψυχικής υγείας. Παρ' όλα αυτά, η εκκλησία δεν αναθεωρεί τις "πνευματικές αναφορές στο Διάβολο ούτε δηλώνει οι άνθρωποι να παύουν να πιστεύουν στον Κακό" προς το παρόν. Έτσι, η πίστη στο Σατανά συνεχίζεται, αν και η ανάμειξή του σε ψυχικές ασθένειες και δαιμονικές καταλήψεις υποβιβάζονται.

Ο Πάπας συζήτησε για το Σατανά στη διάρκεια των συναντήσεων της Τετάρτης με τους πιστούς, στις 18 Αυγούστου του 1999. Εξήγησε, πώς ο Σατανάς κατατροπώθηκε απ' το Χριστό. Παρ' όλα αυτά ο Σατανάς είναι ακόμα παρών σήμερα, προσπαθώντας να πλανέψει άτομα για να διαπράξουν άδικα έργα. Κατόπιν, ο Πατέρας S. De Fiores μίλησε για το Σατανά στο ραδιόφωνο του Βατικανού. Πραγματεύτηκε το θέμα των "διαβολικών κύκλων", που είναι συγκεντρώσεις του Κακού στον κόσμο. Συνέδεσε αυτό το Κακό με τον Αθεϊσμό, την αναζήτηση δύναμης και την παρουσία του Σατανά. Τα αποτελέσματα είναι "τα γκουλάγκ, το Άουσβιτς, [και] οι εθνικές εκκαθαρίσεις της εποχής μας." Συνέχισε: "Ο Σατανάς καμουφλάρεται, προσπαθώντας να κάνει το καλό να φανεί κακό και αντίστροφα."
Η Ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά

Ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά πριν το 300 π.Χ. στο Αρχαίο Ισραήλ

Παραδοσιακά, οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι η Πεντάτευχος (τα πρώτα 5 βιβλία των Εβραϊκών Γραφών ή Παλαιάς Διαθήκης), γράφτηκαν απ' τον Μωυσή υπό τη φώτιση του Θεού γύρω στα 1.450 π.Χ., στη διάρκεια της Εξόδου του έθνους απ' την Αίγυπτο. Το βιβλίο του Δανιήλ θεωρήθηκε ότι γράφτηκε απ' τον Δανιήλ στον 6ο αιώνα μ.Χ., κ.λπ. Οι συντηρητικοί Χριστιανοί το πιστεύουν ακόμα και σήμερα, κυρίως επειδή η Βίβλος αναφέρει την ταυτότητα των συγγραφέων της σε πολλά σημεία και οι συντηρητικοί πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι αλάθητη. Παρ' όλα αυτά η ανάλυση της Βίβλου σαν ιστορικό κείμενο απ' τα τέλη του 19ου αιώνα, έχει πείσει ουσιαστικά όλους τους μη-Ευαγγελιστές μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης ότι, το μεγαλύτερο μέρος της Πεντάτευχου φτιάχτηκε από ένα μείγμα γραπτών και εκδόσεων από τρία πρόσωπα ή ομάδες: το 950 π.Χ. από τον "J", το 750 π.Χ. από τον "E" το 539 π.Χ. από τον "P". Η Δευτερονομία γράφτηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. και το βιβλίο του Δανιήλ γράφτηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. Στο παρακάτω υλικό, θα υποθέσουμε ότι η ελεύθερη μετάφραση είναι σωστή.

Ανάμεσα στα βιβλία των Εβραϊκών Γραφών που γράφτηκαν πριν το 300 π.Χ., ο όρος "Σατανάς" (ριζική λέξη "s'tn") εμφανίζεται συχνά. Η λέξη προέρχεται απ' το αρχικό εβραϊκό ρήμα "satan", που σημαίνει "εναντιώνομαι", "πολεμώ". Η μετάφραση των Εβδομήκοντα των Εβραϊκών Γραφών στα Ελληνικά, χρησιμοποιήθηκε ευρέως στην πρώιμη Χριστιανική Εκκλησία. Μετάφρασαν το "satan" ως "διαβολικό", απ' το οποίο αντλούμε τους αγγλικούς όρους "devil" και "diabolic". Η λέξη χρησιμοποιείται για να αναφερθούμε σε:
Κάθε πρόσωπο που δρα σαν κατήγορος ή εχθρός. Για παράδειγμα:

1 Σαμουήλ 29:4: Οι Φιλισταίοι δυσπιστούσαν στον Δαβίδ, φοβούμενοι ότι ήταν ένας σατανάς (μεταφράστηκε "αντίπαλος" ή "κάποιος που θα στραφεί εναντίον μας")

2 Σαμουήλ 19:22: ο Shime-i απολογείται στον βασιλιά Δαβίδ. Ο βασιλιάς απορρίπτει την απολογία, λέγοντας ότι δεν θα έπρεπε να είναι ένας σατανάς ο ένας για τον άλλον (μεταφράστηκε "αντίπαλος", "εχθρός" ή "κάποιος που εναντιώνεται")

1 Βασιλείς 5:4: Ο Βασιλιάς Σολομώντας μιλάει στον Χιράμ, τον βασιλιά της Τύρου. Λέει ότι τώρα που δεν υπάρχει σατανάς ούτε κακοτυχία για να τον σταματήσει, μπορεί να κτίσει το Ναό. (μεταφράστηκε "εχθρός" ή "ενάντιος")

1 Βασιλείς: 11:14: Ο Θεός ξεσήκωσε τον Χαντάτ τον Εδομίτη σαν σατανά ενάντια στον Σολομώντα. (μεταφράστηκε "αντίπαλος" ή "ενάντιος")
Θείος αγγελιοφόρος απεσταλμένος απ' τον Θεό σαν αντίπαλος. Για παράδειγμα:

Αριθμοί 22:22 και 32: Ο θεός εμφανίζεται σε όνειρο, να λέει στον Balaam να πάει μαζί με την πριγκίπισσα του Moab να συναντήσει τον Balak. Αλλά όταν ο Balaam αναχωρεί το άλλο πρωί με το γάιδαρό του, ο Θεός θυμώνει μαζί του για κάποιο λόγο και στέλνει έναν άγγελο/αγγελιοφόρο να τον σκοτώσει. Ο γάιδαρος είδε τον άγγελο και άρχισε να φέρεται παράξενα. Ο άγγελος ήταν αόρατος για τον Balaam, που έδειρε το ζώο. Ο γάιδαρος ρώτησε τον Balaam, γιατί τον έδειρε τρεις φορές. Ο Balaam που δεν φαίνεται να κατάλαβε ότι ένας γάιδαρος που μιλάει είναι ασυνήθιστο συμβάν, απαντάει. Κατόπιν ο άγγελος εμφανίζεται και εξηγεί ότι έχει έρθει σαν σατανάς για να τον σκοτώσει. (μεταφράστηκε "κάποιος που εναντιώνεται", "ανθιστάμενος", "αντίπαλος")
Μέλος του εσωτερικού συμβουλίου του Θεού· ένας τύπος κύριου κατήγορου του Παραδείσου. Για παράδειγμα:
1 Χρονικά 21:1: Ο Σατανάς, "ένας υπερφυσικός μοχθηρός απεσταλμένος,", δρώντας εκ μέρους του Θεού, επηρέασε τον Δαβίδ να οργανώσει απογραφή. Η απογραφή έγινε και ο Θεός θυμώνει για την άσκοπη κίνηση. Ίσως ο Θεός να μη θέλει οι άνθρωποι να είναι γνώστες της δύναμης του στρατού. Κατόπιν ο Θεός παρουσιάζει στον Δαβίδ την επιλογή του για μία από τρεις τιμωρίες: έναν τριετή λιμό, 3 μήνες υποχώρησης μπροστά στα εχθρικά στρατεύματα ή μια επιδημία πάνω στο Ισραήλ.
Ο Δαβίδ επιλέγει την επιδημία και ο Θεός σκοτώνει 70.000 άνδρες (και ίσως παρόμοιο αριθμό γυναικών και πολλές δεκάδες χιλιάδες παιδιά). Στο 2 Σαμουήλ 24, περιγράφεται το ίδιο γεγονός. Παρ' όλα αυτά, αυτή τη φορά, το κείμενο αναφέρει ότι ο Θεός επηρέασε τον Δαβίδ για να οργανώσει την απογραφή. Αν και ο Θεός υποκίνησε τον Δαβίδ να καταμετρήσει τους άνδρες του Ισραήλ και της Ιουδαίας, ήταν επίσης θυμωμένος που έγινε κάτι τέτοιο και τιμώρησε τους Ισραηλίτες με μια επιδημία. Τα γραπτά στο 2 Σαμουήλ πιστεύεται ότι είναι τα αυθεντικά. Το 1 Χρονικά ήρθε αργότερα. Πιστεύεται ότι όταν τελικά εκδόθηκε ο Σαμουήλ (γύρω στα 560 π.Χ.), οι εκδότες σκέφτηκαν ότι όλες οι υπερφυσικές δράσεις (καλές και κακές) προήρθαν απ' τον Θεό. Όταν γράφτηκαν τα Χρονικά, πάνω από ένα αιώνα αργότερα (γύρω στα 400 π.Χ.), ο συγγραφέας θεώρησε ότι ο Θεός δρούσε έμμεσα, μέσω των βοηθών του.

Ιώβ 1 και 2: Ο Σατανάς περιγράφεται σαν μέλος του δικαστηρίου των Ουρανών. Ο Θεός αναφέρει ότι είναι εντυπωσιασμένος απ' τη συμπεριφορά του Ιώβ, ενός άμεμπτου ανθρώπου που έζησε μια έντιμη ζωή. Ο Σατανάς αποδίδει την αξιέπαινη συμπεριφορά του Ιώβ στην καλή του τύχη και λέει ότι, ο Ιώβ θα βλασφημούσε σύντομα τον Θεό αν είχε μια σειρά κακοτυχιών. Ο θεός αποφασίζει να κάνει ένα πείραμα με τον Ιώβ. Διατάζει το Σατανά να καταστρέψει όλα όσα έχει ο Ιώβ: να σκοτώσει τα ζώα του, να δολοφονήσει τους δούλους του και τα αθώα παιδιά του. Αλλά ακόμα και μετά απ' τις συμφορές αυτές, ο Ιώβ δεν βλασφημεί το Θεό. Έτσι, ο Θεός διατάζει τον Σατανά συν τοις άλλοις να κατέβει στη γη και να βλάψει την υγεία του Ιώβ. Εδώ, ο Σατανάς περιγράφεται σαν υπηρέτης του Θεού, του οποίου το έργο είναι να φέρνει σε πέρας υπάκουα μοχθηρές πράξεις κατά τις εντολές του Θεού.

Ζαχαρίας 3:1-7: Ο Σατανάς περιγράφεται ξανά σαν μέλος του συμβουλίου του Θεού. Εδώ αντιτάσσεται στην επιλογή του Joshua σαν ανώτερου ιερέα.

Δεν υπάρχουν αποσπάσματα στα παλιότερα τμήματα των Εβραϊκών Γραφών, όπου ο Σατανάς περιγράφεται σαν κακόβουλο πνεύμα - ο κύριος εχθρός του Θεού και της ανθρωπότητας. Κυρίως, περιγράφεται σαν πρωτοπαλίκαρο που φέρνει σε πέρας τις επιβλαβείς διαταγές του Θεού. Δεν υπάρχει εδώ δυαδισμός μεταξύ δύο ισχυρών υπερφυσικών οντοτήτων: του πανάγαθου Θεού και του πάνκακου Σατανά. Ο Θεός φαίνεται να πραγματοποιεί τόσο τα ευγενικά όσο και τα επιβλαβή έργα. Όταν:
- πρόκειται να σταλούν επιδημίες, ή
- δημιουργείται ένας μεγάλος κατακλυσμός γενοκτονίας, για να σκοτώσει σχεδόν όλη την ανθρωπότητα, εκτός τον Νώε και την οικογένειά του, ή
- θανατώνεται ο Ονάν, επειδή εφάρμοσε μια στοιχειώδη μορφή ελέγχου των γεννήσεων, παραβαίνοντας την πολιτισμική παράδοση, ή
- καταστρέφονται τα Σόδομα και τα Γόμορρα, επειδή οι κάτοικοί τους ήταν υβριστικοί απέναντι στους άπορους και τους ξένους, ή
- η γυναίκα του Λωτ, μετατρέπεται σε στήλη άλατος, επειδή κοίταξε σε λάθος κατεύθυνση
είναι ο Θεός που τα κάνει.
Στην ουσία, οι αρχαίοι συγγραφείς των πρώιμων Εβραϊκών Γραφών έβλεπαν τον Ιεχωβά να διαπράττει τόσο τις καλές όσο και τις κακές πράξεις. Μια καλή ένδειξη γι' αυτό βρίσκεται στο:

Ησαΐας 45:6-7: "… Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος. Εγώ σχηματίζω το φως και δημιουργώ το σκοτάδι. Εγώ κάνω ειρήνη και δημιουργώ το κακό. Εγώ, ο Κύριος, τα κάνω όλα αυτά." (KJV)

ή στο Ιώβ 9:22-23: "… [ο Θεός] καταστρέφει και τους αθώους και τους αμαρτωλούς. Όταν μια μάστιγα φέρνει ξαφνικό θάνατο, χλευάζει την απόγνωση των αθώων." (δηλ. γελάει με τον πόνο των θυμάτων)

ή στο Θρήνοι 3:37-38: "Ποιος διέταξε και κάτι ήρθε για να παρέλθει, αν ο Κύριος δεν το όρισε; Δεν είναι απ' το στόμα του Ύψιστου που έρχεται το καλό και το κακό;"


Η ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά πριν το 300 π.Χ. στο Αρχαίο Ιράν

Οι ιστορικοί έχουν ανιχνεύσει τα θεμέλια της έννοιας του Σατανά στην Ινδο-Ευρωπαϊκή εισβολή γύρω στο 2.000 π.Χ. Η μετανάστευση αυτών που σήμερα αποκαλούμε ανθρώπους του Kurgan, έγινε απ' την σημερινή νότια Ρωσία προς την Εγγύς Ανατολή, τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη. Ήταν πολυθεϊστές και λάτρευαν τουλάχιστον μία Θεά-Μητέρα και έναν αρσενικό θεό. Οι θρησκευτικές πίστεις τους βασίζονταν στις Ιερές Γραφές των Ινδουιστών, τις Βέδες. Αυτοί που εγκαταστάθηκαν στη δυτική Ευρώπη έγιναν οι Κέλτες με τη θρησκεία τους of Δρυϊδισμού και ίσως αυτό που σήμερα αποκαλείται Wicca. Εκείνοι οι Kurgan που εγκαταστάθηκαν στη Μέση Ανατολή ανέπτυξαν θρησκευτική πίστη σε διάφορες γραμμές (κατευθύνσεις). Ανέπτυξαν τις διπλές (δίδυμες) έννοιες της σωτηρίας και της καταδίκης μετά θάνατον. Μετά θάνατον, πίστευαν ότι η ψυχή του πεθαμένου πρέπει να περάσει πάνω από μια στενή γέφυρα πάνω στην πλάτη ενός αλόγου. Ονομάζονταν "Γέφυρα του Αιτούμενου". Ο Rashu, ένας θεός, έκρινε κάθε ψυχή και αποφάσιζε ποια είναι ικανοποιητικά ενάρετη για να διασχίσει τη γέφυρα και ποια θα πέσει σε ένα είδος Κόλασης με "φλόγες και τρομακτικές μυρωδιές"1. Αφού δημιουργήθηκαν η σωτηρία και οι Ουρανοί (και η καταδίκη και η Κόλαση), στήθηκε η σκηνή για την επόμενη λογική έννοια: αυτή του Διαβόλου.

Ο Ζωροάστρης (αλλιώς Ζαρατούστρα, Zarthosht) πιστεύεται από κάποιους ότι έζησε περίπου μεταξύ 628 και 551 π.Χ. (Άλλοι υπολογισμοί διατρέχουν το διάστημα απ' το 600 ως το 6.000 π.Χ.). Ήταν ένας Πέρσης προφήτης, στο χώρο του σημερινού Ιράν. Όπως και ο Ιησούς, αναφέρεται ότι μπήκε σε πειρασμό απ' τον Σατανά. Έκανε πολλά θαύματα και θεραπείες και θεωρούνταν απ' τους οπαδούς του υπερφυσικό ον. Εισήγαγε μια σημαντική πνευματική αναμόρφωση και δημιούργησε τη θρησκεία που θεωρείται σαν η πρώτη μονοθεϊστική στον κόσμο. Απέρριψε τη λατρεία της ισχύουσας τριάδας Βαρούνα, Μίθρα και Ίντρα. Η νέα θρησκεία, που ονομάστηκε Ζωροαστρισμός, περιλάμβανε τη λατρεία ενός και μοναδικού αρσενικού Θεού, του Αχούρα Μάζντα, του "ανώτατου άρχοντα, νομοθέτη, ανώτατου δικαστή, κύριου της ημέρας και της νύχτας, του κέντρου της φύσης και εφευρέτη του ηθικού νόμου". Δημιούργησε τους Ουρανούς και τη Γη. Εν ολίγοις, είχε όλες τις ιδιότητες που αποδίδονται στον Ιεχωβά απ' τους αρχαίους Ισραηλίτες, αλλά διαφορετικό όνομα. Ο Ζωροάστρης αναγνώριζε επίσης τον δίδυμο αδελφό του Αχούρα Μάζντα: τον Angra Manyu (αλλιώς Αριμάν), το Θεό του Κακού" 2". Τα μόνα πράγματα που δημιούργησε ήταν τα φίδια, οι δαίμονες και όλα τα κακά του κόσμου. Οι παλιοί θεοί της προηγούμενης πολυθεϊστικής θρησκείας έγιναν οι δαίμονες της νέας πίστης. Έτσι, ο Αριμάν έγινε ο πρώτος Διάβολος που γνώρισε ο κόσμος και οι βοηθοί του έγιναν η πρώτη λεγεώνα των δαιμόνων κάτω απ' τον έλεγχο μιας πάνκακης θεότητας.

Ο Ζωροάστρης δίδαξε ότι ο Αχούρα Μάζντα και ο Αριμάν θα βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο μεταξύ τους, έως ότου τελικά ο Αριμάν θα νικηθεί. Τη στιγμή εκείνη οι νεκροί θα αναστηθούν και μια Τελική Κρίση θα χωρίσει τους ανθρώπους που έζησαν σ' όλες τις εποχές, σε δύο ομάδες: οι κακοί πάνε στην Κόλαση για την Αιωνιότητα· οι καλοί πάνε στον Παράδεισο. Όπως έγραψε τόσο εκφραστικά ο συγγραφέας Gerald Messandi: "Η δομή των τριών μονοθεϊσμών (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ) είχε οικοδομηθεί. Το πιστοποιητικό γέννησης του Διαβόλου συμπληρώθηκε από ένα Ιρανό προφήτη."


Ανάπτυξη της ιδέας του Σατανά μεταξύ 300 π.Χ. και 100 μ.Χ.

Η αναφορά για τη Βίβλο του Scofield κλείνει τα Εβραϊκά Ιερά Κείμενα με το βιβλίο του Μαλαχία, το 397 π.Χ. Ανοίγει τις Χριστιανικές Γραφές με το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο του 37 μ.Χ. Αυτό είναι ένα κενό πάνω από 4 αιώνων. Αυτό το διάστημα έχει ονομαστεί παραδοσιακά η "περίοδος μεταξύ των Διαθηκών". Αλλά η σύγχρονη επιστημονική έρευνα για τη Βίβλο βρήκε ότι η πραγματικότητα δεν είναι τόσο ακριβής:

Το Βιβλίο του Δανιήλ, φαίνεται να έχει γραφεί γύρω στο 165 π.Χ., στο μέσο της μεταξύ των Διαθηκών περιόδου. Αφηγείται γεγονότα 4 προηγούμενων αιώνων είναι γραμμένο σαν να ήταν συγγραφέας ο Δανιήλ.
Το βιβλίο της Εσθήρ γράφτηκε φανερά στον 1ο ή 2ο αιώνα π.Χ.

Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο ήταν το πρώτο Ευαγγέλιο. Οι περισσότεροι μελετητές της Παλαιάς Διαθήκης το χρονολογούν γύρω στο 70 μ.Χ. Του Ματθαίου ήρθε αργότερα, το 80 μ.Χ.

Πολλά Ιουδαϊκά γραπτά έχουν διασωθεί από εκείνη την εποχή. Κάποια έχουν συλλεχθεί και αποτελούν τα "Απόκρυφα" (Ελληνική λέξη που σημαίνει "κρυμμένος"). Αυτά τα βιβλία εμφανίζονται στους Εβδομήκοντα (ελληνική μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών) και στη Βουλγάτη (πρώιμη Λατινική μετάφραση της Βίβλου). Βρίσκονται στις Ρωμαιοκαθολικές Βίβλους και σε μερικές Προτεσταντικές Βίβλους. Οι συντηρητικοί Προτεστάντες δεν δέχονται τα Απόκρυφα σαν αλάνθαστα ή θεόπνευστα.

Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων αιώνων πριν την γέννηση του Χριστού, το πορτραίτο του Σατανά επιδέχτηκε σοβαρή αλλαγή. Η ιδέα του Ζωροαστρικού / Περσικού δυαδισμού εμφανίστηκε στα Ιουδαϊκά γραπτά: ο Θεός θεωρούνταν τώρα σαν ολότελα καλός· ο Σατανάς ως έντονα κακός. Η ιστορία θεωρήθηκε σαν μία μάχη μεταξύ τους. Ο Σατανάς δεν ήταν πλέον απλά ο εκτελεστικός πληρεξούσιος του Θεού, βοηθός ή υπηρέτης. Ο Σατανάς και οι δαίμονές του ήταν τώρα οι μεγαλύτεροι εχθροί της ανθρωπότητας.

Ο συγγραφέας G. Messandi "1" θεωρεί ότι, απ' τα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. μέχρι το 53 π.Χ. και αργότερα, οι Ιουδαίοι είχαν ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τους Πέρσες. Απ' τη θρησκεία των τελευταίων, τον Ζωροαστρισμό, οι Ιουδαίοι πήραν κάποιες έννοιες: την αθανασία της ψυχής, τους αγγέλους και τον Σατανά. Απ' τις τρεις κύριες διαιρέσεις του Ιουδαϊσμού (Εσσαίοι, Φαρισαίοι, Σαδδουκαίοι) στον 1ο αιώνα π.Χ., οι Εσσαίοι φαίνεται να εστίασαν περισσότερο στο Σατανά.

Ο Ιησούς και οι Απόστολοι δέχτηκαν την κοινή πίστη του 1ου αιώνα μ.Χ. ότι η νοητική αρρώστια και κάποιες φυσικές ασθένειες προκαλούνταν από ενυπάρχοντες δαίμονες. "Ακάθαρτα πνεύματα" αναφέρονται επτά φορές στον Μάρκο, μία στον Ματθαίο, τρεις στον Λουκά και μία στην Αποκάλυψη. Ένα "βουβό πνεύμα" και ένα "κουφό πνεύμα" αναφέρονται από μία φορά στον Μάρκο. Ο Λουκάς μιλάει για ένα "πνεύμα αρρώστιας" στο Ευαγγέλιό του και ένα "μαντικό πνεύμα" και ένα "κακό πνεύμα" στις Πράξεις. Η έννοια της "βίαιης δαιμονοληψίας" εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αγία Γραφή. Οι δαίμονες πιστεύεται ότι κατελάμβαναν άτομα και τα έκαναν να αυτοακρωτηριάζονται, να καταρρέουν, να βγάζουν αφρούς απ' το στόμα, να κτυπιούνται στο έδαφος. Οι Δαίμονες θεωρήθηκαν η αιτία πολλών φυσικών ανικανοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της τύφλωσης, της δυσμορφίες της σπονδυλικής στήλης, της ανικανότητας ομιλίας. Ο Σατανάς περιγράφεται έντονα στις Χριστιανικές Γραφές: ο Ιησούς μπαίνει σε πειρασμό απ' τον Σατανά (Ματθαίος 4:1-3, Λουκάς 4:2). Οι Φαρισαίοι κατηγόρησαν τον Ιησού ότι εξαπολύει δαίμονες στο όνομα του "Βελζεβούλ, του πρίγκιπα των δαιμόνων." (Ματθαίος 12:24).

Στα γραπτά του Παύλου και των άλλων Αποστόλων, ο χαρακτήρας και το φάσμα των δραστηριοτήτων του Σατανά και των δαιμόνων του διευρύνεται περαιτέρω. Ο Θεός και ο Σατανάς θεωρούνται σαν οι δύο πιο ισχυρές δυνάμεις του σύμπαντος. Ο δυαδισμός μεταξύ του πανάγαθου Θεού και του πάνκακου Σατανά εδραιώνεται σταθερά. Παραδείγματα είναι:

Προς Κορινθίους Β΄ 11:12-14: Ο Σατανάς θεωρείται υπεύθυνος για ψευδείς διδασκαλίες από "ψευδαπόστολους, δόλιους εργάτες"

Προς Κορινθίους Β΄ 12:7: Ο Σατανάς έδωσε στον Παύλο ένα "αγκάθι στη σάρκα" για να τον ενοχλήσει.

Προς Θεσσαλονικείς Α΄ 2:17-18: Ο Σατανάς παρεμπόδισε τα ταξίδια του Παύλου.

Προς Τιμόθεο Α΄ 1:19-20: Ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος αποσκίρτησαν απ' την πίστη και βλασφήμησαν. Ο Παύλος τους εξόρκισε και "τους παρέδωσε στον Σατανά". Εδώ, εκφράζει την πίστη, που συναντάται επίσης στην
Προς Κορινθίους Α΄ 5:5, ότι αφού κάποιος εξορκιστεί, δεν θα προστατεύεται πια απ' τον Θεό. Ο Σατανάς θα τον βασανίζει και ίσως τον εξαγνίσει.

Ο συγγραφέας της Αποκάλυψης αναπτύσσει την έννοια μιας μεγάλης μάχης μεταξύ του Σατανά και του Θεού στο τέλος του κόσμου, έτσι όπως τον ξέρουμε:

Αποκάλυψη 2:8-9: Ο Σατανάς περιγράφεται σαν τη δύναμη πίσω απ' τον διωγμό των Χριστιανών απ' τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο συγγραφέας καταδικάζει φανερά τους πρώην Χριστιανούς που παριστάνουν τους Ιουδαίους για να αποφύγουν τον διωγμό. Αναφέρονται σαν "Συναγωγή του Σατανά".

Αποκάλυψη 2:7-9: Αυτή η παράγραφος είναι όμοια με την Αποκάλυψη 2:8-9.

Αποκάλυψη 12:9: Ο Σατανάς, με τη όψη του μεγάλου δράκου και οι πεσμένοι του άγγελοι ρίχνονται κάτω στη γη.

Αποκάλυψη 20:2-3: Ο Σατανάς δένεται και σφραγίζεται σε μια άβυσσο για 1.000 χρόνια, ώστε να μη μπορεί πια να πλανά τα έθνη.

Αποκάλυψη 20:2-3: Ο Σατανάς λύεται μετά από 1.000 χρόνια, πλανά τα έθνη και τα συγκεντρώνει για πόλεμο. Ηττάται.

Η ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά στην πρώιμη Χριστιανική Εκκλησία:

Πολλή προσοχή δόθηκε στην πρώιμη εκκλησία στην προσπάθεια να σταθεροποιήσει θεολογικές πίστεις για την ακριβή φύση του Θεού, του Ιησού, του Σατανά, της σωτηρίας, του Παράδεισου, της Κόλασης κ.λπ. Οι πρώτοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς βρίσκονταν σε διαμάχη:

- για το αν η πτώση του Σατανά συνέβη πριν τη δημιουργία του κόσμου, ενώ ο Αδάμ και Εύα βρισκόταν στην Εδέμ, ή μετά την πτώση.

- την ακριβή αιτία της ανταρσίας του Σατανά.

- για το αν οι άγγελοι πόθησαν τις γυναίκες των ανθρώπων και αν αυτός ο πόθος ήταν η αιτία ή ένα αποτέλεσμα της πτώσης τους.

- Αν ο Σατανάς και οι δαίμονές του και οι άνθρωποι που δεν σώθηκαν θα σωθούν τελικά ή όχι.
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρινός (περίπου 150-213 μ.Χ.) ήταν ο πρώτος σημαντικός Χριστιανός συγγραφέας που ισχυρίστηκε ότι οι θεοί των άλλων θρησκειών ήταν δαίμονες: "Η γνώμη των προφητών είναι ότι οι θεοί όλων των εθνών είναι εικόνες δαιμόνων"3" Αυτή η διδασκαλία έρχεται σε αντίθεση με τη γενική πεποίθηση στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ότι, οι θεοί όλων των θρησκειών και εθνών ήταν παγκόσμιοι και διέφεραν μόνο στα ονόματα και σε συγκεκριμένα ασήμαντα χαρακτηριστικά.


Η ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά, απ' τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση:

Στην ανάπτυξη των θρησκειών, οι θεοί της παλιάς θρησκείας συχνά γίνονται οι δαίμονες της νέας πίστης. Αυτό έγινε όταν ιδρύθηκε ο Ζωροαστρισμός. Συναντάται ξανά στο Μεσαίωνα όταν πολλά από τα χαρακτηριστικά του Έλληνα Θεού Πάνα απορροφήθηκαν απ' τον Σατανά: "κραυγές τράγου, κέρατα και ακατάπαυστη λαγνεία· μερικές φορές επίσης κεφάλι τράγου και πλήθος συνοδείας σατύρων", που έγιναν δαίμονες"4". Ο Πάνας ήταν ο κερασφόρος Θεός των Ελλήνων και συχνά θεωρείται σαν ο κερασφόρος σύζυγος της Θεάς μεταξύ των Wiccans. Αργότερα, του δόθηκαν πρόσθετα χαρακτηριστικά: "μια μακριά οφιοειδής ουρά με άκρη σε σχήμα καρδιάς, νύχια όμοια με οπλές, δερμάτινα φτερά νυχτερίδων και τρίαινα."5"
Ο Άγιος Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.) εφεύρε ένα νέο τύπο δαίμονα - ένα είδος σεξουαλικού βασανιστή. Οι Incubi ήταν αρσενικοί πεσμένοι άγγελοι που επιτίθονταν σεξουαλικά τη νύχτα στις γυναίκες και τους προκαλούσαν απέραντη σεξουαλική απόλαυση. Οι Succubae ήταν θηλυκοί πεσμένοι άγγελοι που ζευγάρωναν με τους άνδρες στη διάρκεια του ύπνου τους. Η ύπαρξή τους επιβεβαιώθηκε απ' τον Θωμά τον Ακινάτη (1225-1274). Ο Ακινάτης πίστευε ότι ο Διάβολος είναι η αιτία της αμαρτίας και "ήταν πιθανώς ο υπέρτατος άγγελος ο οποίος, λόγω υπεροψίας, έπεσε αμέσως μετά τη δημιουργία, αποπλανώντας όσους των ακολούθησαν κάνοντάς τους αντικείμενά του."6"

Το Τέταρτο Συμβούλιο του Λατερανού της Ρωμαϊκής εκκλησίας του 1215 καθόρισε ότι: "Ο Διάβολος και οι δαίμονές του δημιουργήθηκαν επίσης απ' τον Θεό. Τη στιγμή της Δημιουργίας δεν ήταν κακοί. Έγιναν έτσι εξαιτίας των δικών τους αμαρτιών και από τότε ασχολούνται με το να βάζουν σε πειρασμό τους ανθρώπους."
Η εκκλησία δίδαξε ότι οι διασκεδάσεις και η πνευματικότητα έξω από την ορθόδοξη Χριστιανοσύνη είναι μια μορφή της λατρείας του Σατανά. Συμπεριέλαβαν την αστρολογία, την τελετουργική μαγεία, τη μαντική, τον παγανισμό και τις τελετές άλλων θρησκειών, κ.λπ."7" Απ' τη στιγμή που οι πίστεις άλλων θρησκειών θεωρήθηκαν σαν μορφές της λατρείας του Σατανά, οι χειρότερες υπερβολές θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και γενοκτονίας μπορούν να ακολουθήσουν. Η εκκλησία εξολόθρευσε τους Καθαρούς σαν λάτρεις του Διαβόλου τον 13ο αιώνα και εξόντωσε τους Ναΐτες Ιππότες τον 14ο αιώνα. Άλλες μη συμμορφούμενες θρησκευτικές ομάδες μπήκαν στο στόχο και εξαλείφθηκαν.

Ο θρησκευτικός δυαδισμός που εισήγαγαν οι Ζωροαστριστές και φιλτράρισε ο Ιουδαϊσμός, έφτασε στη λογική του κατάληξη στον Χριστιανισμό. Αν ο Θεός έχει αναρίθμητους αγγέλους σαν αγγελιοφόρους και μια ορατή εκκλησία πιστών, ήταν λογικό και ο Σατανάς να έχει δαίμονες σαν βοηθούς και μία αόρατη συνάθροιση πιστών του Σατανά. Και έτσι, η εκκλησία φαντάστηκε την ύπαρξη ενός ολόκληρου δικτύου ανθρώπων που είχαν πουλήσει την ψυχή τους στο Σατανά, τον προσκυνούσαν και αφιέρωναν τη ζωή τους για να βλάψουν και να σκοτώσουν άλλους ανθρώπους. Με την εξαίρεση κάποιων νοητικά άρρωστων ατόμων, κανένα τέτοιο δίκτυο δεν υπήρξε. Τον 14ο αιώνα, ο Nicholas Eymerich, ένας Δομινικανός, έγραψε ένα φυλλάδιο που ονομάζονταν "Directorium Inquisitorum", ή το "Εγχειρίδιο των Ιεροεξεταστών." Περιέγραψε τρεις τύπους λατρείας του Διαβόλου:

- Λατρεία: το να δοξάζει κάποιος το Σατανά και να αυτομαστιγώνεται.

- Δουλεία: "το να συνδυάζει κάποιος τα ονόματα των δαιμόνων με αυτά των αγίων"

- - "περίεργες πρακτικές, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του μαγικού κύκλου και άλλες νεκρομαντείες, όπως ερωτικά φίλτρα, μαγικά φίλτρα και τάλισμαν."8"

Στα τέλη του 15ου αιώνα, δύο Δομινικανοί, με τα ονόματα Henry Kraemer και Jacques Sprenger έγραψαν ένα βιβλίο: "Malleus Maleficorum" ή "Το σφυρί των Μαγισσών." Έγινε η νόμιμο λεξικό της εποχής της καύσης των Μαγισσών. Το βιβλίο εμπνεύστηκε από ένα συνδυασμό μίσους προς τις γυναίκες, φόβου στη σεξουαλικότητα και θρησκευτικών προλήψεων. Εκατοντάδες χιλιάδες αθώων ανθρώπων κατηγορήθηκαν για λατρεία του Σατανά, βασανίστηκαν μέχρι να ομολογήσουν και κάηκαν στην πυρά. Οι Ιεροεξεταστές εκτέλεσαν αυτή την αποστολή τέλεια· φοβούνταν ότι αν έμενε έστω και ένας Σατανιστής ζωντανός, η εκκλησία θα κινδύνευε. Η λογική εξήγηση του βασανισμού και της δολοφονίας των αιρετικών ήταν πολύ απλή: τα θύματα προορίζονταν για αιώνιο βασανισμό στην Κόλαση εξαιτίας των πεποιθήσεών τους. Βασανίζοντάς τα έως ότου ανακαλέσουν την πίστη τους και δεχθούν τον Χριστιανισμό, είχαν μια ευκαιρία να κατακτήσουν τον Παράδεισο. Και μετά, φυσικά, η εκκλησία τους έκαιγε ζωντανούς ώστε να μην επανέλθουν στην αρχική τους αίρεση. Λίγες ώρες ή μέρες οδύνης στη γη ήταν μια μεγάλη ευκαιρία, αφού απέτρεπε τον αιώνιο βασανισμό στην Κόλαση. Ο τελευταίος Ευρωπαίος αιρετικός κάηκε ζωντανός στην πυρά το 1792.

Απ' το μίσος της εκκλησίας προς τις γυναίκες και τον φόβο στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, προήλθε η πίστη ότι κάθε νεογέννητο κατέχονταν από ένα ενυπάρχον δαίμονα. Η εκκλησία εξόρκιζε τακτικά τα μωρά την ώρα της βάπτισης με την ακόλουθη τελετουργική φράση:
"Σε εξορκίζω ακάθαρτο πνεύμα στο όνομα του Πατέρα, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εξήλθε και άφησε αυτόν τον υπηρέτη του Θεού [όνομα του νηπίου]. Αναθεματισμένο και καταραμένο πνεύμα, άκουσε την προσταγή του ίδιου του Θεού, αυτού που περπάτησε πάνω στη θάλασσα και πρότεινε το δεξί του χέρι στον Πέτρο καθώς βυθίζονταν. Γι' αυτό, αναθεματισμένε διάβολε, παραδέξου την καταδίκη σου … και φύγε απ' αυτόν τον υπηρέτη του Θεού [όνομα του νηπίου] … Ποτέ μην τολμήσεις, αναθεματισμένε διάβολε, να παραβιάσεις το σημάδι του ιερού σταυρού που τοποθετούμε πάνω στο μέτωπό του/της. Με τη βοήθεια του Χριστού του Κυρίου μας."
Όταν η Εκκλησία της Αγγλίας διαχωρίστηκε απ' τον Ρωμαιοκαθολικισμό, εγκατέλειψε το τελετουργικό της βάπτισης-εξορκισμού. Οι Προτεσταντικές εκκλησίες το απέρριψαν επίσης, την εποχή της Μεταρρύθμισης. Οι Προτεσταντικές εκκλησίες συνέχισαν να βασανίζουν και να σκοτώνουν θρησκευτικούς αιρετικούς. Η βασική διαφορά ήταν ότι χρησιμοποιούσαν μια λιγότερο φρικτή μέθοδο εκτέλεσης: κρεμούσαν τα θύματά τους αντί να τα καίνε ζωντανά.

Η εκκλησία δίδαξε ότι ο Σατανάς μπορεί να εμφανιστεί σαν φωτεινός άγγελος. Γι' αυτό η Ιερά Εξέταση μπορούσε να κατηγορήσει ένα άτομο για λατρεία του Σατανά αν ισχυρίζονταν ότι είχε ένα αγγελικό όραμα. Η Ζαν ντ' Αρκ κατηγορήθηκε έτσι, σαν "επικλητής δαιμόνων" και κάηκε στην πυρά. Αργότερα ανακηρύχθηκε αγία.


Η ανάπτυξη της έννοιας του Σατανά στη σύγχρονη εποχή:

Η εποχή καύσης των Μαγισσών και των Αιρετικών έπαυσε στα τέλη του 18ου αιώνα. Η λογική της Ιεράς Εξέτασης ταιριάζει ακόμα με τις πεποιθήσεις της εκκλησίας - με το να εξαναγκάζει τους αιρετικούς να ανακαλέσουν την πίστη τους, ίσως αποφύγουν τον αιώνιο βασανισμό στην Κόλαση. Αλλά οι άνθρωποι απλά ωρίμασαν για να καταλάβουν ότι, η όποια εμπνευσμένη απ' τους δαίμονες θρησκευτική δραστηριότητα υπήρξε στη δυτική Ευρώπη απ' τον 15ο μέχρι τον 18ο αιώνα, αυτή ήταν κυρίως μέσα στην ίδια την εκκλησία και όχι στους υποτιθέμενους λάτρεις του Σατανά. Η εκκλησία υπέστη μια σημαντική απώλεια αξιοπιστίας.

Στον 19ο αιώνα, κάποιοι θεολόγοι άρχισαν να ερευνούν την ύπαρξη του Σατανά. Συμπέραναν ότι: "Ο Ιησούς και οι μαθητές του σχημάτισαν τη δαιμονολογία τους απ' την καθημερινή ζωή της εποχής τους παρά απ' τις Γραφές και έτσι η έννοια του Σατανά δεν είναι ένα μόνιμο στοιχείο της Χριστιανικής διδασκαλίας."

Το 1972 η Καθολική εκκλησία έκλεισε το γραφείο του Εξορκιστή. Κάθε ιερέας μπορεί τώρα να πλησιάσει τον επίσκοπο του για να πάρει άδεια να εξάγει δαίμονες. Το 1999, ελάττωσαν το ρόλο του Σατανά σαν μια ζώντα οντότητα στη διάρκεια εξορκισμών. Η εκκλησία θεωρεί τώρα ότι η δαιμονική κατάληψη προκαλείται βασικά από μια δύναμη "που καραδοκεί μέσα σε όλους τους ανθρώπους" και όχι από ζώντα οντότητα που επιτίθεται απ' έξω."11"
Μέσα απ' την αύξηση της πίστης του κοινού στα επαγγέλματα σχετικά με διανοητικές ασθένειες, οι εξορκισμοί έγιναν αρκετά σπάνιοι. Ακόμα συνεχίζονται σε κάποιο επίπεδο, επειδή οι απροσδόκητοι θάνατοι στη διάρκεια ερασιτεχνικών Χριστιανικών εξορκισμών τόσο απ' τους Προτεστάντες όσο και απ' τους Ρωμαιοκαθολικούς αναφέρονται με ρυθμό περίπου ενός κάθε χρόνο στη Βόρεια Αμερική.

Η πίστη στην ύπαρξη του Σατανά σαν ζωντανό ον παραμένει ενεργή στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. "Αν και ο Σατανάς παραμένει ο πλάνος, η πίστη και η προσευχή θα μας απελευθέρωναν απ' το κακό και μέσα από μία σταθερή επαγρύπνηση και αγαθοεργία και αναζήτηση της δικαιοσύνης και της ατομικής αγιότητας, μπορεί κάποιος να νικήσει τον διάβολο."9"
Ο Σατανάς θεωρείται επίσης σαν ο Πάνκακος διάβολος απ' τους Φονταμενταλιστές και άλλους Ευαγγελικούς Χριστιανούς. Πολλοί απ' τους τελευταίους βλέπουν τον πιστό Χριστιανό ως μόνιμα εμπλεκόμενο σε "Πνευματική Διαμάχη", αντιμετωπίζοντας συνεχείς επιθέσεις απ' τον Σατανά και τους δαίμονές του, ο οποίος επιδιώκει να κυριαρχήσει, να επηρεάσει, να βάλει σε πειρασμό και να ελέγξει.

Δύο κοινωνικά καταστροφικές κινήσεις συνδεδεμένες με την πίστη στο Σατανισμό έγιναν ευρέως πιστευτές στη δεκαετία του 1980:
- Κατηγορίες για Σατανική Τελετουργική Κακοποίηση: (SRA) Περιλαμβάνει μια επιστροφή στις πεποιθήσεις του Μεσαίωνα: η πίστη ότι οι Σατανιστές ήταν μυστικά οργανωμένοι σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Απήγαγαν ή αποκτούσαν αλλιώς δεκάδες χιλιάδες νήπια και παιδιά κάθε χρόνο στη Βόρεια Αμερική, για ανθρωποθυσίες. Το αρχικό έναυσμα αυτού του αστικού πανικού ήταν η έκδοση ενός βιβλίου, "Η Michelle θυμάται", το οποίο ισχυρίζονταν ότι είναι ένα ντοκουμέντο για την κακοποίηση ενός νεαρού κοριτσιού στα χέρια Σατανιστών. Έκτοτε το βιβλίο ερευνήθηκε από τρεις ομάδες και βρέθηκε ότι αποτελεί απάτη.
Όμως ακολούθησαν παρόμοια βιβλία και αναπτύχθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία για SRA στη δεκαετία του 1980, φτάνοντας σε αιχμή στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενώ τώρα είναι σε πτώση. Η πλήρης έλλειψη αυστηρών στοιχείων εγκληματικής δραστηριότητας οδήγησε σε προβλήματα αξιοπιστίας. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι δεν υπάρχει SRA ή ότι υπάρχει σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο. Η κύρια κινητήρια δύναμη πίσω απ' τον πανικό για SRA, ήταν η πίστη στην ακρίβεια ανακλημένων αναμνήσεων, οι οποίες από τότε υποχώρησαν.

- Κατηγορίες για Τελετουργική Κακοποίηση σε Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας: Περιλαμβάνει την πίστη ότι παιδιά σε κάποια κέντρα ημερήσιας φροντίδας κακοποιήθηκαν σεξουαλικά· μερικά στη διάρκεια κάποιας τελετής. Υπήρχε μια παράλληλη πεποίθηση ότι απαγάγονταν παιδιά από ενήλικες και κακοποιούνταν σε σπίτια. Η πρώτη υπόθεση ήταν στο Bakersfield της Καλιφόρνια· η δεύτερη στο Manhattan Beach της Καλιφόρνια (McMartin Preschool). Ντουζίνες τέτοιων υποθέσεων προέκυψαν σ' όλη τη Βόρεια Αμερική. Η κινητήρια δύναμη πίσω απ' τις υποθέσεις αυτές φαίνεται να είναι η τυχαία εμφύτευση ψευδών αναμνήσεων από αστυνομικούς, κοινωνικούς λειτουργούς και παιδοψυχολόγους. Δεν κατανοήθηκε εκείνη τη στιγμή πόσο εύκολο είναι για έναν ερευνητή να φυτεύσει μνήμες σε μικρά παιδιά, απλά κάνοντας επανελλημένες και/ή άμεσες ερωτήσεις. Εκατοντάδες αθώοι ενήλικες ενοχοποιήθηκαν για εγκλήματα που πιθανόν δεν συνέβησαν ποτέ και καταδικάστηκαν σε μεγάλες ποινές φυλάκισης. Πολλές από αυτές τις υποθέσεις έχουν από τότε αναθεωρηθεί και ανατραπεί.
Υπάρχουν θρησκευόμενοι Σατανιστές. Αλλά γενικά δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη του Χριστιανικού διαβόλου, ούτε τον λατρεύουν. Περισσότερο αναγνωρίζουν τον Σατανά σαν μια προ-χριστιανική παγανιστική δύναμη και έχουν ένα κώδικα συμπεριφοράς που προωθεί "απόλαυση … ζωική ύπαρξη … αναπόδεικτη σοφία … καλοσύνη σε αυτούς που την αξίζουν … εκδίκηση … υπευθυνότητα προς τους υπεύθυνους … φυσική, διανοητική και συναισθηματική ικανοποίηση"10. Και δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία ότι ενήλικες θρησκευόμενοι Σατανιστές εμπλέκονται με σοβαρή εγκληματική δράση. Κάποιοι έφηβοι και νέοι "τσαρλατάνοι" στο Σατανισμό εμπλέκονται σε γκράφιτι και μικρούς βανδαλισμούς, αλλά έχουν ελάχιστη ή καθόλου σχέση με τους θρησκευόμενους Σατανιστές.

Οι Wiccans και άλλοι Νεοπαγανιστές συγχέονται συχνά με λάτρεις του διαβόλου. Συνολικά αριθμούν γύρω στις 250.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακολουθούν μια θρησκεία που βασίζεται στη φύση, χωρίς διαφορά απ' την Ντόπια Αμερικανική πνευματικότητα. Οι Νεοπαγανιστές λατρεύουν ένα Θεό και μια Θεά, αλλά δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη μιας πάνκακης θεότητας όπως του Χριστιανικού διαβόλου.

Μεγάλο μέρος της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας γεννιέται απ' την πεποίθηση - κλειδί κάποιων Φονταμεταλιστών και άλλων Ευαγγελικών δογμάτων - ότι οι θεοί και οι θεές των μη Χριστιανικών θρησκειών είναι στην πραγματικότητα δαιμονικές οντότητες. Είναι δύσκολο για έναν πιστό να δεχθεί τη νομιμότητα του Βουδισμού, του Ινδουισμού, του Νεοπαγανισμού και εκατοντάδων άλλων θρησκειών, αν αυτός/-ή πιστεύει ότι η θεότητες αυτών των θρησκειών είναι δαίμονες που ελέγχονται απ' τον Σατανά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, αν ο πιστός έχει την αισθανθεί στη ζωή του αυτό που πιστεύουν ότι είναι καταπίεση από τον Σατανά.

Επίσης, συμβαίνουν παρανοήσεις όταν η κοινωνία της Βόρειας Αμερικής έχει δύο διαφορετικούς ορισμούς του Σατανισμού:

- Τον συνήθη συντηρητικό Χριστιανικό ορισμό: κάθε μη-Ιουδαιο-Χριστιανική θρησκεία, απ' τον Βουδισμό και τον Ινδουισμό μέχρι τον Ζωροαστρισμό. Υπάρχουν περίπου 3 δισεκατομμύρια Σατανιστές στον κόσμο.

- Τον συμβατικό ορισμό: μια ειδική θρησκεία που λατρεύει τον Χριστιανικό διάβολο, τον Σατανά. Υπάρχουν μερικές δεκάδες χιλιάδες Σατανιστών στον κόσμο.

Δαιμονοληψία, Δαιμονική τυραννία και Εξορκισμός.

"Κάποιοι παράτολμοι άνθρωποι έχουν βεβαιώσει ότι, όπως δεν υπάρχουν ποντίκια όπου υπάρχουν γάτες, έτσι και κανείς δεν είναι δαιμονισμένος, όπου δεν υπάρχουν εξορκιστές". Georg Christoph Lichtenberg, (1742-1799), Αφορισμοί F 134 .
Πρόλογος 

Ο Χριστιανισμός έχει διδάξει παραδοσιακά ότι, ο Σατανάς και οι ορδές των δαιμόνων του διατρέχουν τη γη προσπαθώντας να βλάψουν, να βασανίσουν και να καταστρέψουν τους ανθρώπους. Η πίστη αυτή, εισήλθε στο Χριστιανισμό απ' τον Ιουδαϊσμό, στον 1ο αιώνα μ.Χ. "Μεταξύ άλλων, οι δυνάμεις του κακού (θεωρούνταν ότι) προωθούν την αδικία, την καταδυνάστευση των ανθρώπων του Θεού, την ειδωλολατρία, την πλάνη και τη βία"."1" Πολλοί θεολόγοι πιστεύουν ότι οι έννοιες πήγασαν απ' την Ζωροαστρική πίστη στην Περσία πολλούς αιώνες πριν.

Υπάρχουν πολλές ντουζίνες αποσπασμάτων στις Χριστιανικές Γραφές που περιγράφουν την πίστη ότι οι δαίμονες μπορούν να κατοικήσουν σ' ένα ανθρώπινο ον και να το κάνουν να συμπεριφέρεται περίεργα. Πολλές ψυχικές και φυσικές ασθένειες αποδόθηκαν στην πηγή αυτή του 1ου αιώνα μ.Χ. Ένα μεγάλο μέρος του μηνύματος των Ευαγγελίων αφορά στην θεραπευτική θητεία του Ιησού στον εξορκισμό. Αναφέρεται να έχει θεραπεύσει πολυάριθμους άρρωστους αποβάλλοντας ένα ή περισσότερους δαίμονες απ' το σώμα τους.

Η πίστη για τα ενοικούντα δαιμονικά πνεύματα και έτσι και στην ανάγκη του εξορκισμού, συνεχίζει να υπάρχει στις μέρες μας, μεταξύ συντηρητικών Χριστιανών, τόσο Ρωμαιοκαθολικών όσο και Προτεσταντών. Αναφερόμενοι γενικά, πιστεύουν στο αλάθητο της Βίβλου. Οι Χριστιανικές Γραφές περιέχουν τόσες πολλές αναφορές σε εξορκισμούς απ' τον Ιησού και τους Αποστόλους, ώστε οι πιστοί που ερμηνεύουν τη Βίβλο κατά γράμμα, έχουν υποχρεωθεί να πιστέψουν στους δαίμονες, στη δαιμονοληψία και στον εξορκισμό.

Οι προοδευτικοί Χριστιανοί έχουν προ πολλού εγκαταλείψει την πίστη στους δαίμονες. Θεωρούν τις Βιβλικές αναφορές σαν γραφική φιλολογία από μια προ-επιστημονική εποχή, που είναι άσχετη με την πραγματικότητα. Αλλά οι πολιτισμικές εικόνες πεθαίνουν δύσκολα. Το Χόλιγουντ συνεχίζει να βγάζει δεύτερης ποιότητας ταινίες και το περιστασιακό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει δαιμονοληψία και εξορκισμούς σαν κύριο θέμα.
Η φυσική κακομεταχείριση στη διάρκεια εξορκισμών προκαλεί σοβαρούς τραυματισμούς "23" ή θάνατο "24"
Ανθρωποκτονίες, κατά λάθος, παρουσιάζονται με ρυθμό περίπου μία το χρόνο στη Βόρεια Αμερική. Στα αμέσως προηγούμενα χρόνια, έχουμε καταγράψει νέα στοιχεία για τους φόνους των εξορκισμών στο Waterloo ON Canada, στην Καλιφόρνια και στο Νιου Τζέρσεϊ.


Δαιμονοληψία και εξορκισμός στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη)

Οι παγανιστικοί πολιτισμοί που περιέβαλαν τους αρχαίους Ισραηλίτες έχουν ψύχωση με αυτά τα δύο θέματα. Αλλά ο Ιουδαϊσμός ήταν μια εξαίρεση στη Μέση Ανατολή. Οι Εβραϊκές Γραφές περιέχουν μερικές αναφορές σε δαιμονοληψίες και καμία σε εξορκισμό. Οι μόνες αναφορές σε κακά πνεύματα που κατοικούν στους ανθρώπους βρίσκονται σε τρεις ιστορίες για τον Abimelech (Ιούδας 9), μερικούς προφήτες (Βασιλείς Α΄ 22) και στον Σαούλ (Σαμουήλ Α΄ 16, 18 και 19). Σε κάθε περίπτωση, ήταν ο Θεός που έστειλε ειδικά ένα διάβολο ή ψευδές πνεύμα να βασανίσει ανθρώπους.

Υπάρχει η θεωρία ότι, οι Εβραϊκές Γραφές περιείχαν αρχικά περιγραφές επαφών μεταξύ ανθρώπων και δαιμόνων, αλλά το υλικό αυτό διαγράφηκε απ' το κείμενο. Για παράδειγμα:

· Η περιγραφή στο Γέννεσις 32 του Ιακώβ που παλεύει με ένα άγνωστο κακοποιό στοιχείο στην όχθη ενός ποταμού, ίσως να αναφέρονταν κάποτε στον Ιακώβ που πολεμούσε ένα δαίμονα του ποταμού.

· Η περιγραφή στο Έξοδος 4 όπου ο Θεός προσπαθεί να σκοτώσει το Μωυσή, μπορεί να είχε αρχικά περιγράψει τη μάχη του Μωυσή με ένα δαίμονα.

· Η περιγραφή του επιχρίσματος με το αίμα του αρνιού στο πλαίσιο της πόρτας στο Έξοδος 12, ίσως να είχε παρθεί από ένα αρχαίο τελετουργικό που προστάτευε το σπιτικό από δαιμονικές επισκέψεις.

Αλλά αυτές και παρόμοιες νύξεις πρέπει να παραμείνουν απλές εικασίες. Σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγονται την κατοχή ενός ανθρώπου από ένα δαιμονικό πνεύμα ή αναφέρουν ένα τελετουργικό εξορκισμού.


Δαιμονοληψία και εξορκισμός στις Χριστιανικές Γραφές (Καινή Διαθήκη)

Πολυάριθμες περιπτώσεις δαιμονοληψιών και εξορκισμών απ' τον Ιησού και τους μαθητές του αναφέρονται στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις των Αποστόλων. Οι Επιστολές και η Αποκάλυψη σιγούν σε αυτά τα θέματα. Μπορούμε να συγκεντρώσουμε συγκεκριμένα συμπεράσματα για τη μέθοδο του εξορκισμού από τις Γραφές:

· Αιτία του δαιμονισμού: Στη Βίβλο, τα θύματα του δαιμονισμού δεν θεωρούνται ποτέ υπεύθυνα για την κατάστασή τους. Δεν υπάρχουν αναφορές στις Χριστιανικές Γραφές που υποδηλώνουν ότι ο δαιμονισμός τους προκλήθηκε από κάποιο αμάρτημα στη ζωή τους. Κανένα απ' τα θύματα δεν κατηγορήθηκε ότι επέτρεψε στον εαυτό του να καταληφθεί.

· Τα ζώα μπορούν να δαιμονισθούν: Ματθαίος 8:30 και αντίστοιχα αποσπάσματα, περιγράφουν ότι οι δαίμονες μπορούν να καταλάβουν γουρούνια.

· Πολλαπλή δαιμονοληψία: Πολλά αποσπάσματα αναφέρονται στην δαιμονοληψία ενός ατόμου από πολλούς δαίμονες. Το Λουκάς 8:30 περιγράφει ένα άνδρα που είχε καταληφθεί από πολλούς δαίμονες. Χρησιμοποίησε τον όρο "λεγεώνα", που ήταν μονάδα 6.000 στρατιωτών.

· Δώρα των δαιμόνων: Οι δαίμονες μπορούν να παραχωρήσουν ιδιαίτερες δυνάμεις στους ανθρώπους. Στο Πράξεις Αποστόλων 16:16, δόθηκε σε μια γυναίκα η δύναμη να προλέγει το μέλλον απ' το δαιμονικό πνεύμα που την είχε καταλάβει. Αλλά αυτό εμφανίζεται σαν εξαίρεση. Τα άλλα αποσπάσματα περιγράφουν, πώς οι δαίμονες βλάπτουν τους ανθρώπους.

· Αρρώστιες και διαταραχές που δημιουργούνται από δαίμονες: Το Λουκάς 9:39 περιγράφει ξεκάθαρα μία περίπτωση επιληψίας που προκλήθηκε από ένα δαίμονα. Το Λουκάς 11:14 καταγράφει ένα άτομο που δεν μπορούσε να μιλήσει εξαιτίας ενός ενοικούντα δαίμονα. Το Λουκάς 13:10-13 περιγράφει μια γυναίκα που δεν μπορούσε να ισιώσει την πλάτη της, για σχεδόν δύο δεκαετίες, εξαιτίας ενός δαιμονικού πνεύματος.10

· Δαιμονικά λόγια: Πολλά αποσπάσματα στη Βίβλο περιγράφουν δαίμονες που έχουν κάνει κατάληψη, να μιλάνε στον εξορκιστή, παίρνοντας ίσως τον έλεγχο των φωνητικών χορδών των ατόμων.

· Η δύναμη των δαιμόνων: Το Μάρκος 5:4 περιγράφει πώς ένα ενοικούν πνεύμα κάνει το θύμα να κατέχει υπεράνθρωπη δύναμη, ώστε δεν μπορούσαν να τον κρατήσουν δεσμά και αλυσίδες.

· Οι δαίμονες ποικίλουν στην κακία: Το Ματθαίος 12:45 περιγράφει πώς ένα πνεύμα εγκατέλειψε ένα άτομο, αλλά επέστρεψε με άλλα επτά που ήταν μοχθηρά απ' το αρχικό.

· Οι εξορκισμοί είναι συχνά εύκολοι: Με μία εξαίρεση, ο Ιησούς ή ένας Απόστολος απλά διέταζαν το δαιμονικό πνεύμα να εξέλθει και ο δαίμονας συμμορφώνονταν αμέσως.

· Κάποιοι εξορκισμοί απαιτούν ειδική προετοιμασία: Οι μαθητές του Ιησού δεν μπορούσαν να απαλλάξουν ένα αγόρι από ένα δαιμονικό πνεύμα που έκανε το παιδί να είναι φαινομενικά μουγκό και επιληπτικό. Ο Ιησούς θεράπευσε το παιδί και εξήγησε ότι ο μόνος τρόπος να απαλλάξεις κάποιον απ' αυτό το είδος του δαίμονα, ήταν μέσα από προηγηθείσα προσευχή και νηστεία.

· Χρησιμοποιώντας είδη ιματισμού: Το Πράξεις 19:12 περιέγραφε πώς, είδη ιματισμού ή πετσέτες προσώπου που χρησιμοποιήθηκαν κάποτε απ' τον Παύλο είχαν μαγικές δυνάμεις και χρησιμοποιούνταν για να θεραπεύσουν ανθρώπους που υπέφεραν από αρρώστιες και δαιμονικά πνεύματα.

· Μόνο οι Χριστιανοί μπορούν να εκτελέσουν εξορκισμούς: Το Πράξεις 19:13 περιγράφει, πώς 7 μη-Χριστιανοί προσπάθησαν να εξορκίσουν δαίμονες στο όνομα του Ιησού και του Παύλου. Απέτυχαν. Όλοι δέχτηκαν επίθεση και ξυλοκοπήθηκαν από τον δαιμονισμένο άνδρα, ο οποίος τους έσκισε τα ρούχα.

· Προστάζοντας στο όνομα του Ιησού: Μετά την εκτέλεση του Ιησού, γίνονταν εξορκισμοί στο όνομα του Ιησού:

- Το Πράξεις 16:16 περιέγραφε μια δαιμονισμένη σκλάβα. Ο Παύλος εξόρκισε ένα "πνεύμα μαντείας" από αυτήν. Διέταξε το πνεύμα να φύγει "στο όνομα του Ιησού"

- Το Πράξεις 19:13 περιέγραψε πώς, κάποιοι πλανόδιοι Ιουδαίοι εξορκιστές, προσπάθησαν να εξορκίσουν ένα δαίμονα λέγοντας "στο όνομα του Ιησού, το οποίο κηρύσσει ο Παύλος, σε διατάζω να εξέλθεις". Ήταν ανεπιτυχείς, προφανώς επειδή δεν ήταν πιστοί του Χριστιανισμού.

· Κίνδυνος στον εξορκισμό: Στο Πράξεις 19:13 ο δαιμονισμένος άνδρας επέδειξε υπεράνθρωπη δύναμη. Επιτέθηκε σε 7 Ιουδαίους εξορκιστές τους ξυλοκόπησε τους έδιωξε απ' το σπίτι με τα ρούχα τους σκισμένα. Προφανώς το δαιμονικό πνεύμα αναγνώρισε ότι οι εξορκιστές δεν ήταν Χριστιανοί και αρνήθηκε να εκτελέσει τις εντολές τους.

· Οι άρρωστοι πήγαιναν στον εξορκιστή: Ο άρρωστος μεταφέρονταν μπροστά στους Αποστόλους· οι Απόστολοι δεν αναζητούσαν τους αρρώστους. Με μια εξαίρεση, όλοι θεραπεύτηκαν, είτε υπέφεραν από εισβολή δαιμόνων, είτε από φυσική ασθένεια. Κανείς στη Βίβλο δεν είχε θητεία εξορκιστή.

· Επιστροφή των δαιμόνων: Το Ματθαίος 12:43 περιγράφει ένα δαίμονα που εγκατέλειψε έναν άνδρα, προφανώς εξαιτίας εξορκισμού. Επέστρεψε αργότερα με άλλα επτά δαιμονικά πνεύματα για να επανακαταλάβει το άτομο. Παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει αναφορά κανένας εξορκισμός του Ιησού ή των μαθητών του να είχε προσωρινές θεραπείες.

· Ο εξορκισμός εξαρτάται απ' την πίστη του θύματος: Στο Μάρκος 9:18, ο Ιησούς εξήγησε σε έναν άνδρα ότι όλα τα πράγματα είναι δυνατά σε αυτούς που πιστεύουν, συμπεριλαμβανομένου του εξορκισμού του γιου του.


Ισχύουν σήμερα η δαιμονοληψία και ο εξορκισμός;

Οι προοδευτικοί Χριστιανοί και αυτοί που κατατάσσονται στους σκεπτικιστές, αρνούνται γενικά την ύπαρξη των ενοικούντων δαιμονικών πνευμάτων που ελέγχουν τις διάνοιες και τα σώματα των ανθρώπων. Θεωρούν συχνά τις περιπτώσεις εξορκισμού στις Γραφές, ως μη έχουσες βάση στην πραγματικότητα. Οι περιγραφές αναπαριστάνουν συχνά, το πώς οι συγγραφείς του 1ου αιώνα ερμήνευσαν τα γεγονότα, π.χ. οι συγγραφείς των Ευαγγελίων περιέγραψαν ιστορίες για δαίμονες που διατάχτηκαν να εγκαταλείψουν τα θύματα. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς απλά χρησιμοποιούσε τις ικανότητές του πίστης-θεραπείας για να θεραπεύσει αυτούς που υπόφεραν.

Οι συντηρητικοί Χριστιανοί που δέχονται το αλάθητο της Βίβλου, έχουν ένα φάσμα απόψεων όσον αφορά τη δαιμονοληψία στη σύγχρονη εποχή. Δύο άκρα είναι:

· Η κατάληψη δεν είναι πια συνηθισμένη: αυτή είναι η πεποίθηση ότι η δαιμονοληψία και η αναγκαιότητα του εξορκισμού ήταν διαδεδομένη μόνο στη διάρκεια της βασιλείας του Ιησού και λίγο μετά. Είναι σπάνια ή ανύπαρκτη σήμερα. Ίσως η παρουσία του Ιησού στη γη προκάλεσε την ασυνήθιστη δράση του Σατανά και των δαιμόνων του. Ή ίσως, ο Ιησούς και οι μαθητές του θεράπευσαν τόσους πολλούς δαιμονισμένους ανθρώπους για να αποδείξουν στο κοινό ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας. Με την ίδρυση της Χριστιανικής εκκλησίας, η ανάγκη εξορκισμών ελαττώθηκε. Έτσι, κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι οι σύγχρονες αναφορές κατάληψης από δαιμονικά πνεύματα προκαλούνται στην πραγματικότητα από ψυχικές ασθένειες. Οι εξορκισμοί είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι και προσβλητικοί για τα θύματα.

· Η κατάληψη είναι ακόμα συνηθισμένη: αυτή είναι η πεποίθηση ότι, η δαιμονοληψία και η αναγκαιότητα του εξορκισμού είναι τόσο ισχυρή σήμερα, όσο και στην Παλαιστίνη του 1ου αιώνα. Πολλοί άνθρωποι που παρακολουθούνται από ψυχίατρους και ψυχολόγους και άλλους θεραπευτές, είναι στην πραγματικότητα δαιμονισμένοι και θεραπεύονται μόνο με εξορκισμό. Αναρίθμητα εκατομμύρια δολάρια σπαταλούνται άδικα απ' τους ψυχοθεραπευτές ή ακόμα σε επικίνδυνες θεραπείες.


Δαιμονοληψία, Δαιμονική τυραννία και σχιζοφρένεια.

Το Πράξεις 10:38 αναφέρει δυναστεύσεις απ' τον Σατανά, οι οποίες κάποιοι πιστεύουν ότι είναι ένα διαφορετικό φαινόμενο από την δαιμονοληψία.20 Κάποιος δυναστεύεται απ' τον Σατανά με το να δέχεται επιρροές στη συμπεριφορά του σε μια περιοχή της ζωής του - π.χ. στο να μη μπορεί να αντισταθεί στο αλκοόλ. Βασανίζονται αλλά δεν καταλαμβάνονται από καταληψίες δαίμονες.19 Η δυνάστευση συχνά οδηγεί στην δαιμονοληψία.

Η ανώνυμη σελίδα του Web "Eternal Destinies" διδάσκει ότι ο Σατανάς κυβερνά τις συχνότητες, τα ΜΜΕ και το Χόλιγουντ. Έχει "μια κυριάρχουσα επιρροή πάνω στην παγκόσμια πολιτική και σε διάφορες θρησκείες". Ο Webmaster διαφοροποιείται μεταξύ των συμπτωμάτων της δαιμονικής δυνάστευσης και του δαιμονισμού:

· Συμπτώματα δυνάστευσης: αφύσικος και παράλογος φόβος, άγχος και μοναξιά, έλλειψη στόχων, κατάθλιψη, έλλειψη ικανότητας λογικής αιτιολόγησης, αναζήτηση δύναμης και ελέγχου κ.λπ.

· Συμπτώματα δαιμονισμού: ανεξέλεγκτο βρίσιμο, υπερβολική φυσική δύναμη, απροσδόκητα υψηλό IQ, έντονα αρνητικά αντίδραση όταν προφέρεται το όνομα του Ιησού, πολλαπλές προσωπικότητες, υπερβολικός φόβος στην παρουσία Χριστιανών, βίαιη συμπεριφορά, επίδειξη παραφυσικών ικανοτήτων, έντονη κατάθλιψη, κ.λπ.

Στην "Eternal Destinies" πιστεύεται ότι η δυνάστευση και ο δαιμονισμός έχουν διαφορετικές αιτίες:

Αιτίες δυνάστευσης:

· Δραστηριότητες όπως η φιλική στάση, τα ραντεβού ή η σεξουαλική επαφή με έναν δαιμονισμένο ή άτομο που δυναστεύεται, το να παίζεις με τους πίνακες Ouija, να διαβάζεις επιστημονική φαντασία, να βλέπεις σαπουνόπερες, να βλέπεις πορνογραφικό υλικό κ.λπ.

· Θρησκευτικά μπλεξίματα όπως: ψευδο-θρησκείες, αιρέσεις, η απαγγελία ψαλμών, ο μη-Χριστιανικός διαλογισμός, κ.λπ.

Αιτίες δαιμονισμού:

· δραστηριότητες όπως: ακραίες περιπτώσεις σεξουαλικής ακολασίας, η απειθαρχία· η βλασφημία, το να κάνεις τεστ ESP ή άλλων παραφυσικών ικανοτήτων, η ανάμιξη στην αστρολογία, το να πηγαίνεις σε μάντεις, να κατέχεις ή να χρησιμοποιείς αποκρυφιστικά φυλαχτά, τάλισμαν, γραπτό υλικό, μουσική, κ.λπ.


Ρωμαιοκαθολικές πίστεις και πρακτικές για τον εξορκισμό:
Στο παρελθόν, οι πεποιθήσεις της εκκλησίας για τη φύση των γυναικών και της ανθρώπινης σεξουαλικότητας οδήγησαν στην πίστη ότι κάθε νεογέννητο είχε καταληφθεί από ένα ενοικούντα δαίμονα, εξαιτίας της στενής επαφής με το γενετήσιο κανάλι της μητέρας του. Η εκκλησία συνήθιζε να εξορκίζει κάθε νεογέννητο την ώρα της βάπτισης με το ακόλουθο τελετουργικό:
"Σε εξορκίζω ακάθαρτο πνεύμα στο όνομα του Πατέρα, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εξήλθε και άφησε αυτόν τον υπηρέτη του Θεού [όνομα του νηπίου]. Αναθεματισμένο και καταραμένο πνεύμα, άκουσε την προσταγή του ίδιου του Θεού, αυτού που περπάτησε πάνω στη θάλασσα και πρότεινε το δεξί του χέρι στον Πέτρο καθώς βυθίζονταν. Γι' αυτό, αναθεματισμένε διάβολε, παραδέξου την καταδίκη σου … και φύγε απ' αυτόν τον υπηρέτη του Θεού [όνομα του νηπίου] … Ποτέ μην τολμήσεις, αναθεματισμένε διάβολε, να παραβιάσεις το σημάδι του ιερού σταυρού που τοποθετούμε πάνω στο μέτωπό του/της. Με τη βοήθεια του Χριστού του Κυρίου μας."
Μικρότερης σημασίας εξορκισμοί εκτελούνται ακόμα στις βαπτίσεις, στον αγιασμό των Αγίων Υδάτων, στον αγιασμό ενός σπιτιού ή άλλης τοποθεσίας κ.λπ.2

Μέσα στην ιστορία της, η εκκλησία έχει αναγνωρίσει δαιμονικά πνεύματα σε δαιμονισμένα άτομα και τα αντιμετώπισε με ολοκληρωμένους εξορκισμούς. Η πρακτική έχει αυστηρά ελεγχθεί στη σύγχρονη εποχή. Ο εκκλησιαστικός κανόνας απαιτεί τώρα μια απ' ευθείας εντολή "του επισκόπου, μετά από δύο προσεκτικές έρευνες, βασισμένες σε θετικές ενδείξεις ότι ο δαιμονισμός είναι γεγονός".3

Πιστεύεται ότι οι δαίμονες βλάπτουν με ένα-δυο τρόπους τα θύματά τους: Μπορούν να προκαλέσουν μια ψύχωση, κατά την οποία ο δαίμονας γεμίζει το μυαλό του θύματός του με κακές σκέψεις. Η δεύτερη είναι η δαιμονοληψία, κατά την οποία ο διάβολος καταλαμβάνει την εξουσία του ανθρώπινου σώματος.

Διάφορα σημάδια δαιμονοληψίας είναι: πλάνες στην πίστη, εξαπατήσεις, ανακρίβεια, ψέματα και σύγχυση, "το να μιλάει με μεγάλο αριθμό λέξεων από άγνωστες γλώσσες, ή να τις καταλαβαίνει, κάνοντας γνωστά πράγματα μακρινά ή κρυμμένα, επίδειξη δύναμης υπεράνω της θέσης κάποιου, μαζί με έντονη αποστροφή προς τον Θεό, την Παναγία, τον Σταυρό και τις ιερές εικόνες".4

Στις 26 Ιανουαρίου του 1999, ο Καρδινάλιος Jorge Arturo Medina, επιμελητής της Συνόδου για τη Θεία Λατρεία και της Πειθαρχίας των Μυστηρίων, παρουσίασε ένα ανανεωμένο τελετουργικό εξορκισμού για την εκκλησία.4 Ο προηγούμενος σημαντικός εκσυγχρονισμός κυκλοφόρησε ως Rituale Romanum κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Πάπα Παύλου του Ε΄ το 1614 μ.Χ. Το τελετουργικό περιγράφεται σε 84 σελίδες, δεμένο κατάλληλα σε ένα κόκκινο δερμάτινο βιβλίο. Το τελετουργικό είναι προς το παρόν διαθέσιμο μόνο στα λατινικά· θα μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες σε μελλοντικό χρόνο. Το τελετουργικό εξορκισμού περιλαμβάνει: "προσευχές, τον αγιασμό και το ράντισμα με Αγίασμα, την τοποθέτηση των χεριών πάνω στον δαιμονισμένο και τη δημιουργία του σημείου του σταυρού, την επίκληση του Χριστού, του Αγίου Πνεύματος και των αγίων της εκκλησίας".5 Κατόπιν ακολουθεί το τυπικό της επίκλησης: απαριθμούνται οι δαίμονες του Σατανά και ζητείται απ' το Θεό να απελευθερώσει το θύμα απ' τη δαιμονοληψία. Κατόπιν ακολουθεί το τυπικό της προσταγής κατά το οποίο ο διάβολος διατάσσεται να αφήσει το άτομο. Τελειώνει με "Ως εκ τούτου, απομακρύνσου Σατανά".

Οι κατευθυντήριες γραμμές του Βατικανού, τονίζουν ότι, οι περισσότερες συμπεριφορές που παρουσιάζεται να προκαλούνται από δαιμονοληψία, προκαλούνται στην πραγματικότητα από ψυχιατρικές ασθένειες.6 Ο Monsignor Corrado Balducci, ο κορυφαίος εξορκιστής του Βατικανού, εκτίμησε ότι μόλις 5 ή 6 μεταξύ χιλίων ανθρώπων που ζητάνε τη βοήθεια ενός εξορκιστή, κατέχονται πραγματικά από δαιμονικά πνεύματα. Οι υπόλοιποι "χρίζουν ψυχιατρικής βοήθειας"8. "… οι ιερείς που έρχονται σε επαφή με εξορκισμούς, πρέπει να αντιμετωπίζουν το Κακό σαν μια δύναμη 'ενεδρεύουσα σε όλα τα άτομα, παρά σαν μια δύναμη, που παραδοσιακά ενσαρκώνει ο Σατανάς, απειλώντας τους ανθρώπους απ' έξω … Οι αξιωματούχοι του Βατικανού λένε ότι, κάτω απ' τα νέα τελετουργικά, οι ιερείς θα ενθαρρύνονται να μην αναφέρονται πια στον Πρίγκιπα του Σκότους, στον Καταραμένο Όφη, στο Δόλιο Πνεύμα, στη Σατανική Δύναμη ή στον Κύριο της Απάτης. Αντίθετά, τα τυπικά αναφέρονται πιο ακαθόριστα στην 'αιτία του κακού'. Επίσης συστήνουν για πρώτη φορά μια επίκληση στην Παρθένο Μαρία για να βοηθήσει στην καταπολέμηση του κακού σε ένα 'πάσχον άτομο', μια αντανάκλαση της προσωπικής οφειλής του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β΄ στην Μαρία."8

Παρ' όλα αυτά η εκκλησία δεν αντιμετωπίζει "μαλακά" την πίστη στον Σατανά και τους δαίμονές του. Ο εκπρόσωπος του Βατικανού, Καρδινάλιος Jorge Medina Estevez, τόνισε ότι: "Η ύπαρξη του διαβόλου δεν είναι μια γνώμη, κάτι που μπορεί να το εκλάβει κάποιος όπως θέλει. Όποιος λέει ότι δεν υπάρχει, δεν θα έχει την πληρότητα της Καθολικής πίστης". Είπε ότι η παρουσία του διαβόλου είναι ορατή στην πλατειά αποδοχή "του ψέματος και της απάτης … στην ειδωλολατρία του χρήματος … στην ειδωλολατρία του σεξ…". Η παρουσία του διαβόλου … εξηγεί τη δραματική κατάσταση του κόσμου, που υποφέρει κάτω απ' τη δύναμη του κακόβουλου".
Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Καρδινάλιου Jacques Martin, του πρώην επιστάτη του υπηρετικού προσωπικού του ποντίφικα, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄, εξόρκισε επιτυχώς μια γυναίκα το 1982. Όταν του την έφεραν, σπαρταρούσε στο έδαφος.7

Συντηρητικές Προτεσταντικές πίστεις και πρακτικές για τον εξορκισμό:

Οι Φονταμενταλιστές και άλλοι Ευαγγελικοί Χριστιανοί εκθέτουν ένα ευρύ φάσμα πεποιθήσεων όσον αφορά στη δαιμονοληψία και τον εξορκισμό. Αλλά κυρίως μοιράζονται κάποιες βασικές αρχές:

· Όπως και οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι τα αποσπάσματα για δαίμονες στην Καινή Διαθήκη είναι ακριβείς περιγραφές της δύναμης και της δράσης των κακών πνευμάτων.

· Ο Σατανάς και οι δαίμονές του πιστεύεται ότι είναι ζωντανές οντότητες που περιπλανιούνται στον κόσμο αναζητώντας να βασανίζουν και να καταστρέψουν ανθρώπους.

· Πολλοί θεωρούν ότι οι Σατανικές δυνάμεις παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην ζωές των ανθρώπων σήμερα. Βιβλία στα Χριστιανικά βιβλιοπωλεία και προγράμματα στο Χριστιανικό ραδιόφωνο και την τηλεόραση αναφέρονται συχνά σε δαιμονικές επιρροές και προειδοποιούν τους πιστούς να είναι συνέχεια σε επαγρύπνηση.

Μερικές Ευαγγελικές πίστεις:

Ο J.F. Cogan έχει γράψει ένα "Εγχειρίδιο για τη Δαιμονοληψία για Εργάτες στην Υπηρεσία της Ανθρωπότητας [sic]". Είναι μια πολύ πλήρης περιγραφή της δαιμονοληψίας και του εξορκισμού και θα ασχοληθούμε εδώ μαζί του λεπτομερειακά. Το εγχειρίδιο έχει σκοπό να γνωστοποιήσει σ' αυτούς που ασχολούνται με την υπόθεση, στους εργάτες της εκκλησίας και σε 22 άλλα επαγγέλματα για αυτό που αυτός αισθάνεται ότι είναι η πραγματικότητα για τη δαιμονοληψία.10 Σχολιάζει: "… Ο Σατανάς και οι δαίμονές του έχουν αληθινή δύναμη.
Στα όρια που ο Θεός έχει ορίσει, ο Σατανάς και οι δαίμονές του μπορούν να κάνουν πραγματική πνευματική ζημιά στους ανθρώπους που δεν πληρούνται, και γι' αυτό δεν προστατεύονται, απ' το Άγιο Πνεύμα." Παρακάτω γράφει: "Ο σκοπός του Σατανά και των δαιμόνων του είναι η αιώνια καταδίκη των ψυχών όσων το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων για να απορρίψουν τη σωτηρία του Ιησού Χριστού και να είναι καταραμένοι για πάντα στην τιμωρία της κόλασης." Παραθέτει ένα αριθμό συμπεριφορών και δράσεων που συνήθως προκαλούνται από δαιμονοληψία, σήμερα:

· "… όσοι διαπράττουν σειρά φόνων και εμπρησμών είναι δαιμονισμένοι."

· Η διακεκομμένη δαιμονοληψία είναι η αιτία της συζυγικής κακομεταχείρισης

· "Η αυτοκτονία συχνά συνδέεται με δαιμονοληψία."

· "Όταν δύο άνθρωποι είναι και οι δύο δαιμονισμένοι, ίσως έχουν λάγνα έλξη ο ένας για τον άλλο, πέρα από κάθε λογική … Συχνά η λαγνεία που προκαλείται από δαίμονες, οδηγεί στο φόνο …"

· Το παράλογο κλέψιμο καταστημάτων

· Μαθησιακές ανικανότητες και προβλήματα συμπεριφοράς της παιδικής ηλικίας.

· Διάφορες φυσικές ασθένειες.

· Ψυχικές ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια

· Η μετα-υπνωτική υποβολή.

· Οι δαίμονες καταλαμβάνουν σπίτια όπως και ανθρώπους· ένα στοιχειωμένο σπίτι ίσως είναι μια "φωλιά" δαιμονικών πνευμάτων.

· Συγκεκριμένα παιχνίδια μπορεί να οδηγήσουν σε μπλεξίματα με δαίμονες: οι πίνακες Ouija, το dungeons and dragons και άλλα παιχνίδια ρόλου, τα παιχνίδια με δράκους, κ.λπ.

· Η διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας (αλλιώς, διαταραχή χωριστής ταυτότητας)

· Ψευδείς μνήμες να εμφυτευτούν από δαίμονες στο μυαλό ανθρώπων που υποβάλλονται σε θεραπεία ανάκλησης της μνήμης.

· Αυτόματη ανθρώπινη ανάφλεξη

· Απαίσια και υβριστική γλώσσα με φωνή διαφορετική απ' τη φυσιολογική φωνή του θύματος.
Γράφει ότι υπάρχουν πολλές δραστηριότητες που να έλκουν δαίμονες στα άτομα που εμπλέκονται με:

· Παράνομο σεξ.

· Ομοφυλοφιλικό σεξ.

· Θέαση πορνογραφίας.

· Χρησιμοποίηση ψυχοτροπικών ναρκωτικών

· Ύπνωση

· Άκουσμα μουσικής ροκ, ειδικά αν οι μουσικοί εμπλέκονται οι ίδιοι με τους δαίμονες.
Αναφέρει συγκεκριμένα επαγγέλματα, ρόλους και καθήκοντα που συχνά προκαλούν δαιμονοληψίες:

· Αρχηγοί θρησκευτικών αιρέσεων

· Όλοι οι λάτρες του Σατανά θα καταληφθούν τελικά από δαίμονες.

· Αστρολόγοι

· Παραψυχολόγοι, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που δρουν μέσω τηλεφώνου, και παραψυχολόγοι που βοηθούν σε αστυνομικές έρευνες.
Αναφέρει ότι, αν ένα άτομο ανοίξει το μυαλό του "σε δυνάμεις που δεν είναι καθαρά Ιερές", τότε το μυαλό του μπορεί να γεμίσει με ένα δαίμονα.

Τα Ευαγγέλια περιγράφουν ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιησού, λέγονταν ότι οι δαίμονες καταλάμβαναν ανθρώπους και προξενούσαν φυσικές και ψυχικές ασθένειες. Αλλά μετά την εκτέλεση του Ιησού, ο Παύλος έγραψε σε ευρεία έκταση για τον τομέα των δαιμονικών πνευμάτων. Στο Προς Κορινθίους Β΄ 11:13-15, προειδοποιούσε ότι υπηρέτες του Σατανά (πιθανά δαιμονισμένα άτομα) προσποιήθηκαν ότι ήταν απόστολοι του Χριστού, ακόμα και διαδίδοντας ψεύδη και διαφωνίες. Τα αποσπάσματα Προς Τιμόθεο Α΄ 4:1 και στο Προς Τιμόθεο Α΄ 4:3-4 δηλώνουν ότι οι διδασκαλίες των δαιμόνων θα διαδοθούν ευρέως. Μας δίνει σαν παράδειγμα τους καθηγητές Ευαγγελικών ιερατικών σχολών που υποστηρίζουν ίσες ευκαιρίες χειροτονίας για τους ομοφυλόφιλους, τις λεσβίες και τους ετεροφυλικούς.

Ο .F. Cogan έχει αναπτύξει μια ενδιαφέρουσα ιδέα του "δαιμονικού μοιράσματος του χρόνου". Σκέπτεται ότι ο αριθμός των δαιμόνων έχει προσδιοριστεί για τα προηγούμενα μερικές χιλιάδες χρόνια. Έτσι, κάθε δαίμονας έχει πολύ περισσότερα άτομα να κατέχει σήμερα από ό,τι σε παλιότερες εποχές. Επειδή είναι δημιουργημένα όντα, οι δαίμονες μπορούν να είναι μόνο σε ένα τόπο σε κάθε στιγμή. Γι' αυτό πρέπει να "μοιράσουν το χρόνο" στους ανθρώπους που τους αντιστοιχούν. Έτσι, συγκεντρώνονται στο να βασανίσουν ένα άτομο, κατόπιν ταξιδεύουν με μεγάλη ταχύτητα σε άλλο άτομο και τους βασανίζουν. Σκέπτεται ότι ίσως μπορούν να ταξιδεύουν μεταξύ των θυμάτων με "την ταχύτητα του ηλεκτρισμού, 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο". [Αυτό είναι απίθανο, αν οι δαίμονες έχουν μη-μηδενικό βάρος, επειδή η μάζα ενός σώματος αυξάνεται προς το άπειρο καθώς προσεγγίζεται η ταχύτητα του φωτός]. Υποστηρίζει αυτή τη θεωρία, παρατηρώντας ότι οι δολοφόνοι, αυτοί που παρενοχλούν σεξουαλικά παιδιά και αυτοί που κακομεταχειρίζονται τις συζύγους τους, μπορεί να εμπλέκονται με εγκληματικές δράσεις τη μια στιγμή και να είναι απόλυτα ήρεμοι και λογικοί λίγα δευτερόλεπτα πριν και μετά.

Προτείνει μια διαδικασία πολλών βημάτων για να προκαλέσει την απελευθέρωση από την δαιμονοληψία. Τα άτομα:
· Πρέπει να σωθούν και ν απληρωθούν απ' το Άγιο Πνεύμα.

· πρέπει να προσευχηθούν στο Θεό ώστε "η δύναμη του εκχυνόμενου αίματος του Ιησού Χριστού να τους προστατεύσει"

· να βρουν ένα σύμβουλο να τους βοηθήσει

· να προσευχηθούν για την απελευθέρωση

· να προσδοκούν απελευθέρωση από τους δαίμονες. Ίσως να μην θέλουν να τους αφήσουν εύκολα, πέρα από το ότι οι δαίμονες ίσως προσπαθήσουν να τους επανακαταλάβουν

· να προσεύχονται τακτικά

· να διαβάζουν τη Βίβλο

· να παρακολουθούν τακτικά την εκκλησία
Η Αλληλεπιδραστική Βίβλος11 παραθέτει το Προς Ρωμαίους 8:35-39 για να αποδείξει ότι οι δαίμονες δεν μπορούν να καταλάβουν κάποιον που έχει σωθεί.

Το περιοδικό Viewpoint, a Mission Outreach στο Joplin MO, μάζεψε σχόλια από ένα αριθμό Ευαγγελικών Χριστιανών, για τη δαιμονοληψία. Κάποιες πεποιθήσεις που εκφράστηκαν:

· όταν κάποιος καταλαμβάνεται επανειλημμένα από δαίμονες, πρόκειται για τον ίδιο δαίμονα κάθε φορά.

· δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος για να διαφυλάξεις απ' τους δαίμονες, κάποιον που δεν είναι σωσμένος. Ο δαίμονας μπορεί να επιστρέψει κάθε στιγμή.

· όταν το Άγιο Πνεύμα εισέλθει σε κάποιον, δεν μπορεί την ίδια στιγμή να τον καταλάβει ένα δαίμονας

· εύκολα μπορείς να καταλάβεις, αν κάποιο πνεύμα προέρχεται απ' το Θεό ή τον Σατανά. Απλά ζήτησέ του να πει "ο Ιησούς είναι ο Κύριος". Αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να πει τη φράση, τότε είναι δαίμονας.

· Ο Σατανάς ξεγελάει τους ανθρώπους, ώστε να δημιουργούν ένα ιερατείο για να εξορκίσει τους δαιμονισμένους.
Αυτό τους απασχολεί απ' το να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο.

· Το να αποβάλλεις τους δαίμονες από ένα δαιμονισμένο είναι επικίνδυνο, επειδή μπορεί να καταληφθεί
χειρότερα από πριν. Το άτομο πρέπει να σωθεί και να λάβει το Άγιο Πνεύμα για να αποτραπεί μια επανακατάληψη.

· Οι Ευαγγελιστές πρέπει να συγκεντρωθούν στο να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο και όχι στην αναζήτηση ανθρώπων για να τους εξορκίσουν.

· Ένας συνεργάτης προτείνει ότι είναι σπάνιες οι πραγματικές θεραπείες και οι εξορκισμοί στις μέρες μας και ότι, ο Σατανάς δεν καταλαμβάνει τώρα ανθρώπους, όπως έκανε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Αφού αναστήθηκε ο Ιησούς, "η δύναμη του Σατανά μειώθηκε κατά πολύ."
Ο Bob Vaugn έχει την σελίδα "Uncommon Answers" στο Web, που πραγματεύεται την δυνάστευση από δαίμονες και άλλα θέματα20. Υποστηρίζει ότι:

· Οι πιστοί Χριστιανοί έχουν τη δύναμη και τη δικαιοδοσία να αποβάλουν διαβόλους από δαιμονισμένους.

· Δεν προκαλούνται όλες οι αρρώστιες από δαιμονικά πνεύματα. Κάποιες προκαλούνται από ιούς και άλλες φυσικές αιτίες.

· Κάποιος που είναι δαιμονισμένος είναι ανήμπορος να αντισταθεί στις εντολές του δαίμονά του.

· Πολλά αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης αναφέρουν ή υποδηλώνουν ότι, κάποιος που έχει σωθεί δεν μπορεί να καταληφθεί από ένα δαίμονα.
Ο Rex W. Rosenberg, ένας συντηρητικός Χριστιανός κλινικός ψυχολόγος που ειδικεύονταν σε διαταραχές πολλαπλής προσωπικότητας και διαταραχές χωριστής ταυτότητας (MPD/DID), πιστεύει ότι η δαιμονική διείσδυση μπορεί να οδηγήσει σ' αυτό που αποκαλεί "διχασμός με δαιμονική μεσολάβηση" (DMD). Βεβαιώνει ότι οι θεραπευτές θα ανιχνεύσουν στους πελάτες τους τόσο την παρουσία πραγματικά πολλών προσωπικοτήτων (αλλιώς alters, μερικές απ' τις οποίες θα έχουν δαιμονικές διασυνδέσεις), όσο και δαιμόνων (κάποιοι απ' τους οποίους θα μεταμφιεστούν σαν alters). Μπορεί να γίνει μεγάλη ζημιά στον ασθενή, αν δεν καθοριστεί ακριβώς η ακριβή φύση των οντοτήτων και δεν εφαρμοστεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.13
Έχει δημιουργήσει μια πειραματική "Μελέτη Απόκρυφων Δραστηριοτήτων και Επιδείξεων", που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα άτομο για να ανιχνεύσει το βαθμό της ανάμειξης του με το απόκρυφο. Απαριθμεί 96 εμπειρίες ή επιδείξεις αποκρυφιστικής δραστηριότητας π.χ. η θέαση τεράτων, νεράιδων, η ανικανότητα ανάγνωσης ή κατανόησης της Βίβλου, δαιμονικές σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκα. Απαριθμεί 79 αποκρυφιστικές δραστηριότητες και οργανισμούς π.χ. τις κάρτες Ταρώ, τους πίνακες Ouija, το Ι Τσινγκ, το διάβασμα φύλων φοινικιάς ή τσαγιού, τους χάρτες βιορύθμων, το ρίξιμο ρούνων, την αριθμολογία. Περιλαμβάνονται ένας αριθμός θρησκειών και πνευματικών ατραπών: Christian Science, Eckankar, Hare Krishna, Santeria, Scientology, Unification Church, Μαγεία/Wicca. Άλλες παραπομπές στο Internet για δαιμονοληψία και MPD είναι στα 15, 16, 17. Μια περιγραφή εξορκισμού ενός ατόμου που του είχε διαγνωστεί MPD είναι στο 18.


Υλιστικές, αμφιβάλλουσες και θρησκευτικά προοδευτικές πεποιθήσεις:

Υλιστικές, αμφιβάλλουσες και θρησκευτικά προοδευτικές ομάδες και άτομα έχουν προ πολλού εγκαταλείψει κάθε πίστη στο Σατανά, στους δαίμονές του, στη δαιμονοληψία σαν αιτία ψυχικών και φυσικών ασθενειών και στην αναγκαιότητα του εξορκισμού. Λίγοι δίνουν σημασία σήμερα σ' αυτά τα θέματα. Οι περισσότεροι θεωρούν τις δήθεν δαιμονοληψίες, να έχουν τη ρίζα τους σε νοητικές διαταραχές, όπως η επιληψία ή το σύνδρομο του Tourette, σε ψυχικές ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια ή "σε ανθρώπους των οποίων τα μυαλά είναι λίγο-πολύ υγιή, αλλά οι οποίοι δυστυχώς απορροφούνται στο να παίζουν ένα κοινωνικό ρόλο με πολλές δυσάρεστες συνέπειες."22

Πολλοί θεραπευτές έχουν εμπλακεί στη διάγνωση διαταραχών πολλαπλής προσωπικότητας και διαταραχών χωριστής ταυτότητας στους ασθενείς τους. Παρ' όλα αυτά, οι περισσότεροι επαγγελματίες ψυχικής υγιεινής έχουν παραμείνει απρόθυμοί να πειστούν για την ύπαρξή του. Θεωρούν το MPD/DID σαν μια ιατρογενή διαταραχή.- ένα πρόβλημα που δημιουργείται από τον γιατρό ή τον θεραπευτή. Σήμερα, πολύ λίγοι θεραπευτές πιστεύουν ακόμα στην πραγματικότητα του MPD· σχεδόν κανείς τους δεν αποδίδει την αιτία σε ενοικούντες δαίμονες.

Το Χόλιγουντ έχει κάνει μια μεγάλη σειρά ταινιών τρόμου Β΄ κατηγορίας για δαιμονικά πνεύματα και ακόμα μερικές βασικές ταινίες, όπως ο Τρόμος του Amityville, Κάρι, ο Διάβολος στην κυρία Τζόουνς (ταινία XXX), ο Εξορκιστής, τους Γκοστμπάστερς, τα Γκρέμλινς, Halloween, το Παιδί της Νύχτας, το Omen, το Poltergeist και το Μωρό της Ρόσμαρι.25 Συνεχίζουν να κάνουν ταινίες προωθώντας μια φανταστική μορφή της λατρείας του Σατανά που δημιουργήθηκε απ' την εκκλησία πάνω από 500 χρόνια πριν. Στα παιδιά αρέσει ακόμα να τρομάζουν από δαιμονικά πνεύματα, "μάγισσες", σκελετούς, στοιχειωμένα σπίτια, φαντάσματα κ.λπ. την παραμονή των Αγίων Πάντων (Halloween). Αλλά τα περισσότερα "πιστεύουν" σ' αυτά τα όντα, με τον ίδιο τρόπο που πιστεύουν στον Άη Βασίλη και στον πασχαλινό λαγό - σαν ένα διασκεδαστικό παραμύθι από μια προ-επιστημονική εποχή.
Πρόσφατες εξελίξεις:

Απρίλιος 2000: Ο αιδεσιμότατος Jim Peasboro του Savannah GA έγραψε το βιβλίο "Ο Διάβολος στη Μηχανή: Κατέχεται ο υπολογιστής από ένα δαίμονα;" Μερικά σημεία που θίγονται στο βιβλίο είναι:

· Αν και η εποχή των υπολογιστών έχει προαναγγείλει πολλές προόδους, έχει επίσης άλλη μια πόρτα μέσω της οποίας ο Λούσιφερ και οι ευνοούμενοί του μπορούν να εισέλθουν στις ψυχές των ανθρώπων και να τις διαφθείρουν.

· Οι δαίμονες μπορούν να καταλάβουν καθετί που έχει εγκέφαλο, ακόμα και ένα κοτόπουλο, ένα άνθρωπο ή ένα κομπιούτερ.

· "Κάθε προσωπικός υπολογιστής κατασκευασμένος μετά το 1985, έχει την αποθηκευτική χωρητικότητα για να στεγάσει ένα δαιμονικό πνεύμα."

· "… οι περισσότεροι απ' τους νέους που εμπλέκονται σε πυροβολισμούς σε σχολεία, όπως στην τραγωδία του Columbine, ήταν λάτρεις των υπολογιστών … Δεν έχω αμφιβολία ότι δαίμονες των υπολογιστών άσκησαν επιρροή πάνω τους."

· καθώς υπολογίστηκε "… ένας στους 10 υπολογιστές στα σημερινά νοικοκυριά της Αμερικής, στεγάζει ένα δαιμονικό πνεύμα."

· "Οι τεχνικοί μπορούν να αντικαταστήσουν το σκληρό δίσκο και να εγκαταστήσουν ξανά το λογισμικό, ώστε να ξεφορτωθούν μόνιμα το αμαρτωλό πνεύμα."
Ο αιδεσιμότατος Peasboro είπε: "Έμαθα ότι πολλά μέλη του ποιμνίου μου έρχονταν σε επαφή με μια σκοτεινή δύναμη κάθε φορά που χρησιμοποιούσαν τους υπολογιστές τους. Τίμιοι, ευτυχισμένοι στο γάμο τους οικογενειάρχες, ρίχτηκαν ασυγκράτητα σε πορνογραφικές σελίδες και εξαναγκάστηκαν να γίνουν μάρτυρες ακατονόμαστων εξευτελιστικών πράξεων. Νοικοκυρές που δεν είχαν ποτέ εκφράσει μια ανήθικη σκέψη έμπαιναν στα chat room του Internet και βρίσκονταν να χρησιμοποιούν πρόστυχη, εξευτελιστική γλώσσα που δεν θα χρησιμοποιούσαν ποτέ φυσιολογικά … Μια γυναίκα θρηνούσε καθώς μου εξομολογούνταν 'Αισθάνομαι όταν είμαι στον υπολογιστή, σαν κάποιος άλλος ή κάτι άλλο να παίρνει τον έλεγχο'".

Είχε την ευκαιρία να επιθεωρήσει ένα μολυσμένο υπολογιστή. Βρήκε ότι ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης ξεκινούσε αυτόματα. Είπε ότι: "Το πρόγραμμα άρχισε να μου μιλάει απευθείας, εμπαίζοντάς με ανοιχτά. Έγραψε στην οθόνη, 'Ιεροκήρυκα, είσαι ένα ανθρωπάκι και ο Θεός σου είναι ένας καταραμένος ψεύτης.' Μετά η συσκευή έγινε έξαλλη και άρχισε να τυπώνει αλαμπουρνέζικα … Αργότερα, έβαλα ένα ειδικό στις νεκρές γλώσσες να εξετάσει το κείμενο. Αποδείχτηκε ότι ήταν μια σειρά από αισχρολογίες, γραμμένες σε μια διάλεκτο της Μεσοποταμίας, 2.800 ετών!"
www.religioustolerance.org
παραπομπές: 
1. S.H.Y. Page, "Powers of Evil: A Biblical study of Satan & demons," Baker Books, (1995), Page 82
2. R.C. Brodeick, "The Catholic Encyclopedia,"Thomas Nelson (1987), Page 207.
3. Fr. J. Mahoney, "Cast Out What?", at http://www.jmahoney.com/castout.html
4. Cardinal Jorge Arturo Medina, presentation of the new guidelines is available in Latin at: http://www.vatican.va/news_services/pns_en.htm
5. "New rules set to purge Satan: first update to exorcism ritual since 1614," Associated Press - Reuters, Toronto Star, Toronto ON, 1999-JAN-27, Page A1
6. Frances D'Emilio, Associated Press, 1999-JAN-26
7. Cardinal Jacques Martin, "My Six Popes."
8. Richard Owen, "Satan gets a facelift," http://www.theaustralian.com.au/world/4214671.htm, , The Australian, 1999-JAN-26
9. "The work of devils in the lives of saved and unsaved alike," at: http://www.sounddoctrine.com/
10. J.F. Cogan, "Handbook about Demon Possession for Human Service Workers," at: http://www.gelservices.com/hs.html
11. "Demon Possession," The Interactive Bible, at: http://www.bible.ca/su-demon-poss.htm
12. "Inquiry for comments about demon-possession" at: http://www.ipa.net/~outreach/indexdem.html
13. Rex W. Rosenberg: web site dealing with Demonically-Mediated Dissociation" (DMD) at: http://www.awav.net/wzeroall/
14. Rex W. Rosenberg, "Occult Activities and Manifestations Survey," at: http://www.awav.net/wzeroall/survey.html
15. Freedom Resource Ministries (FRM) is "a network of individuals committed to resourcing persons involved in spiritual warfare and healing. We are a core group represented by pastors, counselors, missionaries, and lay persons involved in care-giving ministries." They specialize in Satanic Ritual Abuse, and appear to believe that MPD alters are actually indwelling demons which require exorcism. Their home page is at http://www.frdm.org/index.htm
16. "Possession, multiple-personality disorder", at: http://www.physics.wisc.edu/~shalizi/notebooks/possession.html 17. David Guzik, "Study Guide for Luke Chapter 13 Luke 13 - Repentance, False Religion and the True Way," at: http://www.khouse.org/blueletter/Comm/david_guzik/sg/Luk_13.html
18. "Freedom For Mary!" at : http://members.tripod.com/~J17912/MPDemonPossession3.html
19. "Demonic Oppression and Possession," at: http://www.primenet.com/~etdt/DDemons.html
20. Bob Vaughn, "Uncommon Answers," at: http://www.uncommonanswers.com/
21. Steven Waterhouse, "How to differentiate Demonic Possession from Schizophrenia," at: http://www.nami-nyc-metro.org/coping/demon.html and http://www.schizophrenia.com/ami/coping/demon.html
22. "Exorcisms," an entry in The Skeptic's Dictionary at: http://www.dcn.davis.ca.us/~btcarrol/skeptic/exorcism.html 23. D. Trull, "Crucifixes in throat hospitalize woman," at: http://www.parascope.com/en/exorcism.htm
24. "Woman admits guilt in exorcism death," at: http://wchat.on.ca/humanist/rlv03.htm
25."The Exorcist made me do it!- Possession films of the 1970's," at: http://users.aol.com/monsterint/1996/possession.html

farmakerhpena

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ