Θεωρίες ὑποδούλων;

Ἔχουμε πεισθῆ, λόγῳ τῆς πολλῶν αἰώνων ἐκπαιδεύσεώς μας, νὰ θεωροῦμε πὼς ἄλλοι κινοῦν τὰ νήματα γύρω μας.

Ἔχουμε ἐπίσης πεισθῆ πὼς δὲν θὰ ἐπιτύχουμε κάτι, ἐὰν δὲν συγκροτηθοῦν οἱ ἀναγκαῖες ἐκεῖνες δυνάμεις ποὺ θὰ σχηματίσουν μίαν σχετικὰ σημαντικὴ πλειοψηφία, γιὰ νὰ μαχηθῇ, ὅπου κι ὅταν ἀπαιτηθῇ, γιὰ νὰ μᾶς ἀπελευθερώσῃ.

Ἔχουμε τέλος πεισθῆ πὼς κάθε μάχη, κάθε ἐπιπέδου ἀγῶνες, κάθε μορφὴ πάλης πρέπει νὰ γίνῃ μὲ τὰ ὅπλα ποὺ μᾶς προσφέρῃ αὐτὸς ποὺ μᾶς κρατᾶ ἐν καταστολῇ…

…μὰ ἂς τελειώσῃ τώρα πιὰ τὸ …παραμύθι, διότι ἀκριβῶς ἔτσι ἤθελαν κάποιοι νὰ πιστεύουμε πὼς συμβαίνει. Καί, τελικῶς, καταλήξαμε νὰ ἀναπαράγουμε ὅσα μᾶς ἔχουν ἐκπαιδεύση, μεθοδικότατα, νὰ πιστεύουμε, δίχως νὰ ἀναρωτώμεθα γιὰ τὴν ἀλήθεια τους ἀλλά, τελικῶς, νὰ παραμένουμε ἐθελοβούλως ἐθελόδουλοι.

Ὅλα αὐτά, μαζὺ μὲ πάρα πολλὰ ἄλλα προερχόμενα ἀπὸ αὐτά, ἀποτελοῦν ἁπλῶς ἕνα περιτύλιγμα ποὺ κρύβει τὴν πραγματικότητα. Καί, ἐὰν τὸ θέλουμε εἰλικρινῶς, ἑστιάζοντας ἐκεῖ ποὺ χρειαζόμεθα καὶ μόνον, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἡ πραγματικότης εἶναι τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ αὐτὴν ποὺ πιστεύουμε. 

Συνυπολογίζοντας ἐπίσης πὼς κάθε πρόβλημα ἐμπεριέχει στὰ δομικά του συστατικὰ καὶ τὶς λύσεις του, τότε εἶναι εὐκόλως κατανοητὸ πὼς δὲν ἔχουμε κάτι νὰ κάνουμε τώρα πιά, ἀλλὰ κάτι νὰ μάθουμε ἐπὶ τέλους. Διότι τὸ πρόβλημά μας δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ συμβαίνει ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ πιστεύουμε πὼς συμβαίει.

Τὸ πόσοι, ποιοὶ καὶ γιατὶ θὰ ἐπιλέξουν τὸ νὰ μάθουν ἀπὸ τὸ νὰ παραμένουν παγιδευμένοι στὸ τὶ πρέπει νὰ κάνουν, εἶναι μία ἄλλη παράμετρος ποὺ ἀνατρέπει ἀπολύτως καὶ τὶς ἀριθμητικὲς ὑπεροχὲς καὶ τίς, ἔως σήμερα, παραδεκτὲς πιθανότητες ἐπιτυχίας τῶν κάθε εἴδους ἐγχειρημάτων.

Στὴν πραγματικότητα πλέον σήμερα στὸν πλανήτη ὑπάρχουν ἤδη οἱ ὑπόδουλοι καὶ οἱ (ἀπ-)Ἐλεύθεροι, οἱ ὁποῖοι διαρκῶς αὐξάνουν τὰ πραγματικά τους ὅπλα καὶ ὁδηγοῦνται στὸ νὰ ἀκυρώσουν κάθε μορφὴ καὶ μέσον δουλείας ἐπὶ τοῦ πλανήτου. 

Κάθε προσπάθεια ἐπιβολῆς συνθηκῶν δουλείας, ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν προέρχεται, ἐφ΄ ὅσον ὁ στόχος εἶναι σαφής, βαθύτατα συνειδητοποιημένος καὶ ἀπολύτως ἑστιασμένος σὲ ἕναν Ὑπέρτατο Σκοπό, ὅσο κι ἐὰν διαδίδεται πὼς ἐπικρατεῖ, στὴν πραγματικότητα δὲν ὑφίσταται. Ὑπάρχουν οἱ ἐκ φύσεως ἢ οἱ ἐκ παραδοχῆς ἡττημένοι καὶ οἱ ἐκ φύσεως ἢ οἱ ἐκ παραδοχῆς νικητές. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι γιὰ νὰ ἀπασχολούμεθα καὶ νὰ μὴν ἑστιάζουμε ἐκεῖ ποὺ μᾶς χρειάζεται πραγματικά.

Φιλονόη.

arxisame

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ