Ο Τρόπος ...

Παραδομένοι στη δίνη της αέναης μεταμόρφωσης, βαδίζουμε στα μονοπάτια της αφύπνισης, εξετάζουμε προσεκτικά κάθε σκιά που παραμένει, εξιλεώνουμε κι εξαγνίζουμε κάθε συναίσθημα, εκφράζουμε καθετί ανείπωτο, απελευθερώνουμε κάθε μας όψη, ανοίγουμε όλα τα μέχρι χτες ερμητικά κλειστά μας δώματα και σφραγισμένα μας κελάρια, προσκαλούμε το Φως να θεραπεύσει τις πληγές, αγγίζουμε τρυφερά όλες τις ουλές, προσφέρουμε την Αγάπη μας αντίδοτο στις πιο βαθιές τομές.

Όλα μας δίνουν την αίσθηση πως προχωράμε.

Όμως, στην ουσία, επιστρέφουμε.

Διασχίσαμε ήδη τις δύο Πύλες και η 3η είναι μπροστά μας καθώς πλησιάζουμε στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 21/12. 

Βιώνουμε ήδη τ`αποτελέσματα προσπαθειών που έγιναν, εμφανίζονται σταδιακά όλα εκείνα που ο καθένας οφείλει να γνωρίζει για τις μάχες που δόθηκαν και εκείνες που περιμένουν να δοθούν.

Όμως, τίποτα πια δεν είναι το ίδιο, τίποτα δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο καθώς οι παλιές ενέργειες αποσύρονται και το πέπλο της ψευδαίσθησης καθίσταται διάτρητο και ξεφτισμένο.

Σύμφωνα με τις παλιές συνθήκες που όλοι έχουμε βιώσει, θα περίμενε κανείς να βρεθεί ξαφνικά σε πελάγη ευτυχίας, γύρω να σκάνε τα βεγγαλικά και να πρωταγωνιστεί σε μια το λιγότερο Χολιγουντιανή υπερπαραγωγή. Τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει.

Ο Νέος Τρόπος, κάνει την εμφάνισή του ταπεινά, σιωπηλά και αρμονικά, έτσι όπως αρμόζει στις ενέργειες που τώρα κατέρχονται και μας καθοδηγούν.

Σε μια οποιαδήποτε καθημερινή συνθήκη, συναντάς τον εαυτό σου να στέκεται εντελώς διαφορετικά, να βιώνει τα πάντα από μια άλλη οπτική γωνία και να τα συναισθάνεται στην πληρότητά τους, με μια ολιστική αντίληψη που σου παρέχει την δυνατότητα να γνωρίζεις το πριν, το τώρα και το μετά, την ίδια χρονική στιγμή, παράλληλα με το βίωμα, χωρίς καμία προσπάθεια.

Η ροή έχει αποκατασταθεί και ο καινούριος τρόπος κυλάει ήρεμα, σα να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο σου, σα να ήταν πάντα έτσι και γι`αυτό δεν σου προκαλεί καμία ιδιαίτερη εντύπωση.

Αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι στο σωστό σημείο σου, εκεί που πάντα ήθελες να είσαι, αλλά για να βρεθείς έπρεπε να υπερπηδήσεις κάποια εμπόδια που ορθώνονταν μπροστά σου επειδή τα κουβαλούσες μέσα σου.

Κάποτε κοιτούσες το σημείο που σήμερα συναντάς τον εαυτό σου και έμοιαζε με πανύψηλο βουνό που σε καλούσε η Ψυχή σου να τ`ανέβεις, το κοιτούσες και σου κοβόταν η ανάσα. 

Πήρες την μεγάλη απόφαση, φορτώθηκες προμήθειες, εργαλεία, οπλίστηκες με θάρρος, δεσμεύτηκες με όρκους και υποσχέσεις και ξεκίνησες. Οι αντοχές σου δοκιμάστηκαν σκληρά, έφτασες συχνά στα όριά σου, απελπίστηκες, έβαλες τις φωνές σε δαίμονες και σε θεούς, ικέτεψες να σε βοηθήσουν, ευπρόσδεκτο είπες τον θάνατο και φλέρταρες μαζί του, αλλά κάθε φορά βρήκες την δύναμη να συνεχίσεις και κάθε φορά που το έκανες συνάντησες γι`άλλη μια φορά έναν εαυτό που δεν γνώριζες πως Είσαι.

Όσο ψηλότερα ανέβαινες βαδίζοντας δίπλα σ`αφιλόξενα κι απόκρημνα τοπία, την ίδια παράλληλη στιγμή ήσουν σε κάθοδο εντός σου. Οι δοκιμασίες γίνονταν όλο και πιο απαιτητικές και δεν άργησες να καταλάβεις ότι ο εσωτερικός σου κόσμος καθρεφτίζονταν στον εξωτερικό, κανένας από τους δύο δεν έστεκε μόνος του, ήταν απόλυτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Η μόνη διαφορά ήταν ότι τα τοπία που συναντούσες εσωτερικά, ήταν δικές σου κατασκευές και γι`αυτές, όσο κι αν έψαχνες, δεν έβρισκες κανέναν να κατηγορήσεις. Οτιδήποτε κι αν σου είχαν προσφέρει, είχες πάντοτε την επιλογή να μην το αποδεχθείς, αν δεν σου ταίριαζε. Κανένας δεν σε ανάγκασε ποτέ να χτίσεις μέσα σου έναν κόσμο θεμελιωμένο σε λάθος υλικά.  Όμως, δεν γνώριζες τι σκόπευες να χτίσεις κι έτσι δανείστηκες πολλά, πειραματίστηκες πολύ και απέτυχες συχνά, μέχρι να μάθεις, μέχρι να θυμηθείς.

Κοίταξες ένα προς ένα τα "επιτεύγματά σου", τ`αξιολόγησες και βάλθηκες να γκρεμίζεις αυτά που δεν είχαν καμία σχέση μ`εσένα. Κράτησες μονάχα εκείνα που ήταν πάντοτε δικά σου κι εξέφραζαν τις αλήθειες σου. Έτσι, διαπίστωσες πως το μονοπάτι του βουνού άλλαζε μορφή ολοένα καθώς μικρά ξέφωτα εμφανίζονταν μπροστά σου και σου πρόσφεραν ανάσες και ξεκούραση που τόση ανάγκη είχες.

Από την στιγμή που σύνδεσες τους δύο κόσμους σε μια κοινή πραγματικότητα, ήταν θέμα χρόνου να βρείς τα κλειδιά για ν`ανοίξεις τα μυστικά που καλά κρατούσαν φυλαγμένα. Έπιασες τον εαυτό σου να κοιτάζει τα πάντα με συμπόνοια, κάθε αντιπαλότητα απέναντι στις δυσκολίες και τις δοκιμασίες σου εξαφανίστηκε ενώ στην θέση τους αναδύθηκε μια άνευ όρων αποδοχή για όλο το ταξίδι σου, έτσι όπως αυτό ήταν. Δεν είχες πια καμιά διάθεση να κρίνεις το παραμικρό επειδή δεν ήταν όπως εσύ θα ήθελες να είναι, τα μάτια σου άνοιξαν έκπληκτα από την μαγεία και την ομορφιά που αναγνώριζες κι εκτιμούσες σε κάθε σου βήμα. Δεν σ`ενοχλούσαν πια οι παγωμένες ριπές των ανέμων, ούτε η βροχή που σε μούσκευε μέχρι το κόκκαλο, δεν σ`ένοιαζε το καταπονημένο σου κορμί, δεν ανησυχούσες για την τροφή που σου έλειπε, δε νοσταλγούσες τις ανέσεις που κάποτε απολάμβανες, είχες ανάψει την φλόγα στην Καρδιά σου και καμία δύναμη στον κόσμο δεν μπορούσε να στη σβήσει. Έμαθες να χαμογελάς μπροστά σε κάθε δυσκολία, βρήκες έμπνευση και λύση σε κάθε πρόβλημα, ενώ ξεκίνησες ν`αφήνεις γύρω σου σημάδια κι εργαλεία γι`αυτούς που θα βάδιζαν κάποια στιγμή το ίδιο μονοπάτι.

Συνειδητοποίησες έτσι, πως όλα ήταν καλώς καμωμένα, όλα ήταν έτσι όπως έπρεπε να είναι και αφέθηκες να βυθιστείς στους στοχασμούς σου. Ολόκληρο το βουνό σώπασε για να σ`ακούσει όταν έκλεισες τα μάτια σου και ψιθύρισες ένα Μεγάλο "Ευχαριστώ για Όλα" που ξεπήδησε μέσα από την φλογερή Καρδιά σου.

Άνοιξες τα μάτια σου και βρέθηκες στην κορυφή που αναζητούσες. Δίπλα σου φίλοι αγαπημένοι από παλιά σε καλωσόριζαν με θέρμη, με γέλια κι αγκαλιές. Μια Χαρά που δεν ήξερες πως θα μπορούσες ποτέ να νιώσεις, σε πλημμύρισε σαν κύμα και κάθε πληγή, κάθε δυσκολία, κάθε απελπισία, διαγράφηκαν μεμιάς απ`τη συνείδησή σου. Ένιωσες τέτοια απαράμιλλη πληρότητα και αγνή ευτυχία που σκέφτηκες πως άνετα θα μπορούσες να πεθάνεις εκείνη την στιγμή. Όμως, είχες μόλις αρχίσει να ζείς αληθινά και βαθιά μέσα σου γνώριζες πως όλα τα βιώματά σου άξιζαν τον κόπο, είχες πλήρη την επίγνωση πως τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο, ποτέ ξανά.

Είναι ώρα να επιτρέψουμε στον καινούριο εαυτό μας να εκδηλωθεί, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς καμία ενοχή, ελεύθερα και αβίαστα ν`αφεθούμε να Είμαστε.

Αν υπάρχει ακόμη ένα εμπόδιο στην ουσιαστική μας απελευθέρωση, αυτό είναι η γραμμική μας σκέψη και αντίληψη, προγραμματισμός κι απομεινάρι του παλιού τρισδιάστατου κόσμου. Τίποτα δεν θα έρθει έξω από εμάς, όλα υπάρχουν μέσα μας και περιμένουν να τους δοθεί η επιβεβαίωση για να υλοποιηθούν. 

Ας μην περιμένουμε άλλο τις όποιες αποδείξεις νομίζουμε πως χρειαζόμαστε για ν`αφεθούμε στον Εαυτό μας άνευ όρων. Όλα μας μιλούν και μας ωθούν να συναντήσουμε την Αλήθεια μας και να αποδεχθούμε την Δύναμή μας. Κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να πλησιάσει τον/την αναζητητή που ενσωματώνει το Φως που Ήταν, Είναι και πάντοτε θα Είναι. 

Οι δοκιμασίες που περάσαμε και τις γνωρίζουμε πολύ καλά, είχαν σκοπό να σφυρηλατήσουν εντός μας την πεποίθηση και ν`αφυπνίσουν την αυτεπίγνωση ότι τίποτα δεν μπορεί να μας βλάψει, να μας σταματήσει, να μας ξεστρατίσει, αν εμείς δεν του το επιτρέψουμε και δεν του παραχωρήσουμε το έδαφος που χρειάζεται, προσφέροντάς του την Δύναμή μας και υποτάσσοντας την Θέλησή μας. 

Έχεις ήδη μέσα σου

έναν ολοκαίνουριο τρόπο

αντίληψης,

ενσυναίσθησης

και επίγνωσης.

Αναδύεται αργά,

καθημερινά,

σε κάθε συνθήκη.

Αφουγκράσου τον.

Επιβεβαίωσέ τον.

Συντονίσου μαζί του

μέχρι να γίνεις

αυτός ο Νέος Τρόπος.

Το μόνο που σου ζητείται

είναι να τολμήσεις

να δείς τον Εαυτό σου

κάτω από ένα Νέο Φως.

Προχώρα άφοβα

και δες τον παλιό εαυτό σου

να εξαφανίζεται

συμπαρασύροντας

όλο το δράμα και το σκοτάδι

της παλιάς σου ζωής.

Πλησιάζοντας

το Χειμερινό Ηλιοστάσιο

σε πλησιάζουν

τα θαύματα

που περιμένεις

μια ολόκληρη ζωή.

Τόλμα.

Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς.

Είσαι Φως

και τίποτ`άλλο.

Αφέσου λοιπόν

να γίνεις το Φως

και τίποτ`άλλο.

[ artist: Yasmina Alaoui - "Dreams" ]

anoptron

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ