Η χαρά και η θλίψη, οι δύο ενέργειες της ψυχής.

Μάθαμε τη χαρά και τη θλίψη ως συναισθήματα και έτσι μαχόμαστε τη μία και αναζητάμε την άλλη.

Κι όμως και οι δύο είναι ενέργειες της ψυχής μας. Δηλαδή και οι δύο βρίσκονται μέσα σε μας από πριν γεννηθούμε και είναι δύο βοηθοί της ψυχής μας.

Η θλίψη όταν καταπιέζεται μετατρέπεται σε λύπη, σε πόνο, σε στεναχώρια και τότε ναι αυτά είναι συναισθήματα. Όμως αν η θλίψη υπάρξει στο φυσικό της τέμπο είναι μία μορφή δημιουργίας και μία μορφή ένστασης της ψυχής.

Η ψυχή του κάθε ανθρώπου έχει μέσα της τεράστια σοφία και η σοφία αυτή είναι δεμένη με το ένστικτο. Έτσι ο σοφός Θεός έδωσε στον άνθρωπο δύο ενέργειες οι οποίες είναι δεμένες με το ίδιο σχοινί. Καθώς τα δάκρυα χαράς θα ανακατευτούν με της θλίψης και το ανάποδο.

Τα δάκρυα της θλίψης που θα εκδηλωθούν από την ψυχή είναι δάκρυα ευεργεσίας και λύτρωσης. Καθώς η θλίψη ως ενέργεια ψυχής πέρα από το ένστικτο είναι δεμένη και με τη συνείδηση. Οπότε η θλίψη είναι ο οδηγός μας για να αδειάσουμε την συνείδησή μας με αγάπη και πίστη. Είναι οι στιγμές που κατά τη διάρκεια της προσευχής θα βγουν δάκρυα. Όλοι οι Άγιοι και οι Πατέρες μας κάθε φορά που έκαναν προσευχή τους κυρίευε η θλίψη= ενέργεια εκδηλωμένη της ψυχής και τα δάκρυά τους ήταν σαν βρύσες, λένε. Αυτή την ενέργεια την εκδηλώνει η ψυχή γιατί ο Θεός ενεργοποιεί για να μας οδηγήσει στην μετάνοια και να μας βοηθήσει να καθαρίσουμε.

Η χαρά και η θλίψη λοιπόν είναι η βάση της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Δηλαδή αυτές οι δύο ενέργειες ενεργούν και μέσα από την τέχνη. Όπως είναι η ζωγραφική, η μουσική, η ποίηση, ο χορός, το θέατρο. Μέσα στην τέχνη θα βρούμε πάντα τις εναλλαγές από αυτές τις δύο ενέργειες. Σαν να είναι δύο κορδέλες που εναλλάσσουν χρώματα και ήχο.

Όσο εμείς συμπιέζουμε την μία δηλαδή την θλίψη και την κατηγοριοποιούμε ως αρνητική είναι ο λόγος που δεν βρίσκουμε και την άλλη. Γιατί συμπιέζουμε την ίδια κορδέλα. Όπου απλώς από τη μία άκρη της κορδέλας βρίσκεται η χαρά που εκδηλώνεται με το ροζ χρώμα και από την άλλη η θλίψη που εκδηλώνεται με τα πράσινο. Και οι δύο αυτές ενέργειες, στην ουσία μία δηλαδή, ενώνονται με την καρδιά και παίζουν μαζί της το «παιχνίδι» της θεραπείας.

Κάθε φορά που νιώθουμε λοιπόν θλίψη η οποία εκδηλώνεται μετά από απώλειες συνήθως, ας ρωτήσουμε το μέσα μας και εκείνο θα μας δώσει τον τρόπο να την εκδηλώσουμε με υγεία. Εκείνες τις ώρες ας στραφούμε μόνο προς τα μέσα μας και μόνο προς τον Θεό, προς τον Ιησού Χριστό,  προς τον φύλακα Άγγελό μας και την Παναγία μας. Εκείνοι θα μας οδηγήσουν με ασφάλεια και πολύ έλεος να γνωρίσουμε τις ευεργετικές ενέργειές της για θεραπεία σώματος, νου και ψυχής.

Η θλίψη είναι μία ένσταση της ψυχής και της συνείδησής μας. Οπότε οι έννοιες καλό ή κακό δεν υπάρχουν. Αυτό που υπάρχει είναι «είμαι εκδηλωμένη ενέργεια της ψυχής» και επιτρέπω σε αυτή την ενέργεια να με οδηγήσει στα βήματα της ίασης.

Δωροθέα 

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ