Ὅταν ἤμασταν μωρὰ τὸ φαγητό, ἀλλὰ καὶ ἡ συναισθηματική μας τροφή, προέρχονταν ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας καὶ ἔτσι ὁλόκληρη ἡ ἐπιβίωσή μας ἐξαρτιόταν ἀπὸ τὴν διατήρηση ἐκείνης τῆς ἀγάπης γιὰ ἐμᾶς.Γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουμε τὴν ἀγάπη τους πιστεύαμε ὅτι ἔπρεπε νὰ τοὺς εὐχαριστοῦμε.
Πολὺ νωρὶς καταλάβαμε ὅτι ἀνταποκρίνονταν στὸ χαμόγελό μας.
Ὅταν ἤμασταν χαρούμενοι καὶ χαμογελούσαμε τότε ὅλα ἤταν καλὰ κι ἐμεῖς ἀληθινοί.
Ὅταν ὅμως βλέπαμε τοὺς γονεῖς μας στενοχωρημένους νοιώθαμε ἀπειλὴ καὶ τότε ψάχναμε νὰ βροῦμε ἕναν τρόπο νὰ τοὺς εὐχαριστήσουμε καὶ ἀρχίσαμε νὰ χαμογελᾶμε χωρὶς νὰ τὸ νοιώθουμε καὶ ἔτσι γεννήθηκε ὁ ῥόλος τοῦ ἀνθρώπου ποὺ θέλει νὰ εὐχαριστεῖ τοὺς ἄλλους.
Κάθε φορὰ ποὺ πιστεύουμε ὅτι πρέπει νὰ εὐχαριστοῦμε τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ μὴν χάσουμε τὴν ἀγάπη τους, ἀποδυναμώνουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ δὲν εἴμαστε ἀληθινοί, οἱ ἄλλοι τὸ καταλαβαίνουν καὶ δὲν μᾶς ἐμπιστεύονται.
Αὐτὸς ὁ ῥόλος μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ χάνουμε τὴν ἐκτιμήση τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ὁ θυμός μας στρέφεται πρὸς τὰ μέσα.
Ἔτσι κρύβουμέ τὶς ἀνάγκες μας καὶ συχνὰ μέσα μας ἐκλιπαροῦμε γιὰ στοργή, ἀλλὰ ἐξωτερικὰ ἀρνούμαστε αὐτὴ τὴν ἀνάγκη καὶ ἀφιερωνόμαστε στὴν φροντίδα τῶν ἄλλων.
Ὅταν δὲν εἶσαι ἀληθινός, ἔχεις σκεφτεῖ ὅ,τι δίνεις στούς ἄλλους ἕνα κομμάτι σου, πού οὔτε κι αὐτοί τό θέλουν;
Ἔχεις σκεφτεῖ ὅτι ἀξίζει νά σέ ἀγαποῦν γιά αὐτό πού εἶσαι καί ὅτι ὅταν εἶσαι ἀληθινός, εἶσαι γοητευτικός καί περιτριγυρισμένος ἀπό φίλους ὑγιεῖς καί εὐτυχισμένους;
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.