ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΜΠΑΚΙ ΕΣΦΑΖΕ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ

Δεν το έχω πει για κανέναν, το γράφω για πρώτη φορά για κάποιον κι αυτός είναι ο Art Buchwald. Οπότε μου ‘ρχεται στη σκέψη αυτός ο άνθρωπος νοιώθω μια συγκίνηση, ένα τρέμουλο με πιάνει, λες να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα. Το επάγγελμα του ήταν «ευθυμογράφος», έγραφε κάθε μέρα ένα χρονογράφημα που το δημοσίευαν ταυτόχρονα 30 αμερικάνικες εφημερίδες. Καυστική πένα, με χιούμορ και απόλυτα προσωπικό ύφος. Έσφαζε με το μπαμπάκι, τους πάντες. Ουδείς γλύτωσε, όσο ισχυρός κι αν ήταν.

Οι ατάκες του Αρτ Μπούχβαλντ έχουν μείνει, χωρίς υπερβολή έχουν γράψει Ιστορία. Και επειδή ήταν ετοιμοθάνατος και αργούσε να πεθάνει ο απίστευτος αυτός γραφιάς, δηκτικός και αυτοσαρκαστικός, έκανε την πλάκα του για το επερχόμενο τέλος του. «Έχω βάλει τον Χάρο σε αναμονή, η κατάσταση εξελίσσεται σε χάπενινγκ».

Στο γραφείο τον επισκέπτονταν τα παιδιά του, τα εγγόνια του, προσωπικότητες της Αμερικής, ξένοι πρέσβεις, εκδότες, από το σόϊ των Κένεντυ, ένας σωρό κόσμος. «Με τόση παρέα δεν μου κάνει καρδιά να πεθάνω…».

Γεννήθηκε το 1925 το άγνωστο εβραιόπουλο Αρτ Μπούχβαλντ που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο και στα 17 του, αφού εγκατέλειψε το σχολείο, κατατάχθηκε στους πεζοναύτες. Μετά το παγκόσμιο πόλεμο σπούδασε φιλολογία αλλά δεν πήρε το δίπλωμα του. Δημοσιογραφία ξεκίνησε στα 23. Έγραψε 30 βιβλία και για το σατιρικό του σχόλιο βραβεύτηκε με Πούλιτζερ.

«Αντί να μας απασχολεί το τι συμβαίνει μετά θάνατο, καλύτερα να ψαχτούμε γιατί βρεθήκαμε εδώ. Προσωπικά, υποθέτω, για να κάνω τους άλλους να γελάνε. Ειλικρινά έζησα μια υπέροχη ζωή – Αρτ Μπούχβαλντ».

Γράφω γι’ αυτόν τον πολύ μεγάλο αρθρογράφο, που τον τρέμανε όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ, με αφορμή ότι γεννήθηκε σα σήμερα 20 Οκτωβρίου, το 1925, και πέθανε στις 17 Ιανουαρίου το 2007. Ας τον διαβάζουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι σε μια Ελλάδα που έχει πεθάνει οριστικά η δημοσιογραφία, η κριτική με προσωπική υπογραφή, να, κάτι ψιλά από τον Αρτ Μπούχβαλντ.

«Λατρεύω την κινούμενη άμμο που πατάει και τον καταπίνει» έγραψε για τον Νίξον! «Κάθε φορά που σκέπτεσαι ότι η τηλεόραση έφθασε στον πάτο, μια καινούργια εκπομπή σε κάνει να απορείς για το πού βρίσκεται ο πάτος». Θες κι άλλα;
Ήταν νεφροπαθής και κάποια στιγμή συγκλόνισε. Αρνήθηκε να συνεχίσει την αιμοκάθαρση και με θάρρος περίμενε το μοιραίο. «Δεν σκοπεύω να ζήσω καθηλωμένος σε αναπηρική πολυθρόνα. Άλλαξα τα σχέδια μου, τον προγραμματισμό της κηδείας μου, πρέπει να ξαναγράψω τη διαθήκη μου, να αγοράσω καινούργιο κινητό και να αρχίσω πάλι να ανησυχώ για τον Μπους!». Δεν παιζότανε ο άνθρωπος. «Ελπίζω να μην πεθάνω την ίδια μέρα με τον Φιντέλ Κάστρο (για να μην περάσει στα ψιλά η είδηση του θανάτου μου)».

Αυτά τα ολίγα για τον Αρτ Μπούχβαλντ, που πριν πεθάνει αποχαιρέτησε τους αναγνώστες του μ' ένα τελευταίο άρθρο στο οποίο σημείωνε: «Δεν μπόρεσα να καλύψω όλα τα θέματα που θα ήθελα στη στήλη μου, όμως νοιώθω την ανάγκη να πω πόσο μεγάλη ευχαρίστηση ήταν το ότι γνώρισα όλους εσάς και το ότι έγινα μέρος της ζωής σας. Ο καθένας σας, με τον τρόπο του, συνέβαλε στη δική μου ζωή».

apodytiriakias

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ