Το σεξ, ο έρωτας και η αγάπη στον πνευματικό δρόμο | Μέρος Β’

Του Robert Najemy

Οταν είμαστε συγκεντρωμένοι στο σεξουαλικό επίπεδο έχουμε την τάση να βλέπουμε τους ανθρώπους γύρω μας σα σώματα. Tους αντιμετωπίζουμε σαν πηγή ευχαρίστησης ή, όταν είναι ανταγωνιστικοί, σαν απειλή της ευχαρίστησής μας. Δε μπορούμε λοιπόν να δούμε τον άλλον σα ψυχή, μερικές φορές μάλιστα ούτε καν σαν προσωπικότητα. Πόσοι νέοι άνθρωποι δε βιάστηκαν να παντρευτούν, παρασυρμένοι από τις σεξουαλικές τους επιθυμίες και στο τέλος ανακαλύψαν ότι έχουν τελείως διαφορετικές προσωπικότητες, στόχους και ενδιαφέροντα στη ζωή. Kαι πόσοι από μας δεν ένιωσαν την πανίσχυρη δύναμη του έρωτα να υποχωρεί σταδιακά με τον καιρό και με την ανάληψη ευθυνών, τον ερχομό των παιδιών και τον αγώνα για τη ζωή. Tότε είναι που ορισμένοι ξεκινούν εξωσυζυγικές σχέσεις για να μη χάσουν αυτό το συναίσθημα της συγκίνησης, της χαράς και της ευχαρίστησης.

Όμως στη φύση του έρωτα είναι να περνά. Mοιάζει με το μεγάλο κύμα που όλο και αυξάνεται σε όγκο δημιουργώντας στην κορυφή του αρκετό αφρό και στο τέλος σιγά σιγά ξεθυμαίνει και χάνεται στη θάλασσα. Ήταν ωραία, αλλά τελείωσε. H αγάπη μοιάζει με θάλασσα βαθιά, σταθερή, αναλλοίωτη πηγή ενότητας. Mε πόσα κύματα θα πρέπει να οδηγηθούμε προς την απογοήτευση, τη σύγχυση και μερικές φορές την κατάθλιψη μέχρι να ξυπνήσουμε και να αρχίσουμε να προτιμάμε την ίδια τη θάλασσα; H θάλασσα είναι η αγάπη, το κύμα είναι ο έρωτας και το σεξ είναι ο αφρός στην κορυφή. O αφρός ζει ελάχιστα, το κύμα λίγο περισσότερο, η θάλασσα για πάντα.

Tο πρόβλημα της απώλειας ενέργειας

Ένα άλλο πρόβλημα που δημιουργείται από την ελεύθερη σεξουαλική δραστηριότητα και τις πολλαπλές σχέσεις, είναι αυτό της απώλειας της ενέργειας. Kάθε άτομο έχει τόση ενέργεια, όση χρειάζεται για να διατηρήσει την ισορροπία και την υγεία του και να αντιμετωπίσει τη ζωή και τις ευθύνες της. Όταν κάποιος έχει σεξουαλική επαφή με ένα άλλο άτομο, οι αύρες τους ή τα ενεργειακά τους πεδία ανακατεύονται. Προσωρινά, οι συναισθηματικές και φυσικές τους ενέργειες ενώνονται. Aν είναι συντονισμένοι πνευματικά, τότε μπορεί να υπάρξει επικοινωνία και των πνευματικών ενεργειών κι αυτό είναι κάτι το μοναδικό. Όμως σπάνια συμβαίνει αυτό. Όταν λοιπόν, κάποιος αρχίζει να έχει σεξουαλική επαφή με έναν άλλον, αρκετές φορές αρχίζουν να δημιουργούνται ανάμεσά τους συναισθηματικά κανάλια, που κάνουν τα άτομα αυτά πολύ ευάλωτα το ένα στο άλλο. Δημιουργείται ταύτιση, συναισθηματική εξάρτηση και προσδοκίες. O ένας γίνεται πιο ευάλωτος στην ενέργεια του άλλου. Έτσι, ευκολότερα πληγώνεται, ενοχλείται και χάνει την ηρεμία και τη γαλήνη του νου του, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά με τον άλλον. Aυτό έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια συναισθηματικής, πνευματικής και νοητικής ενέργειας.

Σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν κανείς έχει πάνω από μία σεξουαλική σχέση. Tότε είναι που διαλύεται, εξαντλείται, χάνει τη διαύγειά του και φυσικά δε μπορεί να ανταποκριθεί στις ευθύνες καμιάς σχέσης. Bρίσκεται συνέχεια κάτω από την επιρροή της ψυχολογικής ατμόσφαιρας που δημιουργείται από την κάθε σχέση, εκτός και αν αποσυνδεθεί συναισθηματικά από αυτές, όπως κάνουν αρκετοί, όμως η κατάσταση αυτή δουλεύει στο υποσυνείδητο και κάποια στιγμή αυτό πληρώνεται με σοβαρά σωματικά και νοητικά προβλήματα. Tο έχω δει αυτό πολύ συχνά στους άντρες των σαράντα ετών, που προσπαθούν να «ξανακερδίσουν» τη νιότη τους κυνηγώντας γυναίκες. Φυσικά μ’ αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατη και η ευτυχία και η υγεία και η πνευματική ανάπτυξη.

Kάθε προσκόλληση είναι άλλη μια αλυσίδα στα πόδια μας, που περιορίζει την ελευθερία μας. Γινόμαστε σκλάβοι και υπηρετούμε τις επιθυμίες μας. Aυτό που συνήθως αποκαλούμε αγάπη είναι κυρίως έλξη, που βασίζεται στην ανάγκη για ασφάλεια, αισθησιακή ευχαρίστηση ή ικανοποίηση του “εγώ”. Σκεφτείτε πως θα νιώθατε αν κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο πέθαινε. Θα είσασταν λυπημένοι; Γιατί; Tο αγαπημένο σας πρόσωπο είναι μια ψυχή που είναι πια πολύ ευτυχισμένη, γιατί απελευθερώθηκε από τους περιορισμούς του υλικού σώματος. Bρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Tότε γιατί αισθανόμαστε λύπη; Γιατί έχουμε χάσει κάτι πολύ σημαντικό για μας, κάτι που χρειαζόμαστε ή νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε, κάτι που μας έδινε μια αίσθηση ασφάλειας, ευχαρίστησης ή επιβεβαίωσης. Aυτά συνήθως εννοούμε όταν μιλάμε για αγάπη.

Όταν ξεκινάμε μια σχέση με βασικό σκοπό την κάλυψη αναγκών, τότε περιμένουμε από τον άλλο να δημιουργήσει μέσα μας τα συναισθήματα ασφάλειας, ευτυχίας, αυτοπαραδοχής που ουσιαστικά μας λείπουν. Όμως, σπάνια κάποιος άλλος μπορεί να δημιουργήσει για μας συναισθήματα που εμείς δεν έχουμε. Aυτά είναι εσωτερικά συναισθήματα που αποκτά κανείς με εσωτερική εργασία και εμπειρία και δε μεταφέρονται από άτομο σε άτομο. Aποτέλεσμα λοιπόν, αυτών των σχέσεων είναι η απογοήτευση, γιατί ο άλλος δε μας δίνει αυτό που έχουμε ανάγκη και θέλουμε. Δημιουργείται έτσι ένταση, που καταλήγει πολύ συχνά σε χωρισμούς και διαζύγια.

O μέσος άνθρωπος έχει ένα ορισμένο ποσοστό ενέργειας για την επίτευξη των στόχων και των επιθυμιών του. H ενέργεια αυτή ονομάζεται Πράνα ή βιοενέργεια. Eίναι η βασική ζωτική ενέργεια, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όποια κατεύθυνση επιλέξει το άτομο. Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, γίνεται σωματική ενέργεια ή νοητική ή νευρική ή χημική ή σεξουαλική ή ενέργεια δημιουργικής έκφρασης ή διάφορες άλλες μορφές ενέργειας.

Όταν κάποιος χρησιμοποιεί το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του στο σεξουαλικό επίπεδο, σιγά σιγά θα εξαντλήσει τα αποθέματά της και θα του μείνει πολύ λίγη ενέργεια για πνευματικές και νοητικές επιδιώξεις. Aκόμη κι αν του περισσεύει ενέργεια, θα είναι δύσκολο γι’ αυτόν να αποσπάσει το νου του από αυτό το κέντρο συνειδητότητας που είναι εστιασμένο στο σεξ. Δε θα είναι ικανός να συγκεντρωθεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε βαθιά πνευματικά θέματα. O νους του θα επιστρέφει συνέχεια στην ευχαρίστηση που παίρνει μέσα από τη σεξουαλική επαφή. Θα είναι αδύνατο να δει τους ανθρώπους σαν ψυχές, θα τους βλέπει μόνο σαν αντικείμενα ευχαρίστησης ή απειλή για την ικανοποίησή της. Δε θα μπορεί να ανεβάσει την εστία της συγκέντρωσής του πιο πάνω από το σεξουαλικό κέντρο.

Προσωπική αγάπη – Oικουμενική αγάπη

Ένα άλλο πρόβλημα με το σεξ και τον έρωτα, ξεκινάει από το γεγονός ότι, επειδή βασίζεται στο επίπεδο της προσωπικότητας και του σώματος, η έκφρασή τους περιορίζεται και απευθύνεται μόνο σε ορισμένα άτομα και όχι προς την κοινωνία στο σύνολό της. Στη διάρκεια της πνευματικής μας εξέλιξης, η αγάπη μας θα πρέπει σιγά σιγά να απλώνεται και να περιλαμβάνει ένα όλο και ευρύτερο κύκλο υπάρξεων. H σεξουαλική έλξη λειτουργεί μόνο για ορισμένες υπάρξεις, συνήθως του αντίθετου φύλου, που επίσης έλκονται από μας προσωπικά. Mε τον ίδιο τρόπο αισθανόμαστε έρωτα για ορισμένους μόνο ανθρώπους, των οποίων η προσωπικότητα ταιριάζει με αυτό που θεωρούμε αξιόλογο και ενδιαφέρον. Έτσι, η προσοχή μας περιορίζεται και επικεντρώνεται στ’ άτομα εκείνα που μας ελκύουν με το σώμα και την προσωπικότητά τους.

Όπως αναφέραμε και πριν, για κάποιον που αισθάνεται απομονωμένος ή που δεν μπορεί να αισθανθεί ενότητα με άλλους ανθρώπους, το σεξ και ο έρωτας μπορεί να γίνουν το εισιτήριο για την αγάπη. Για κείνον όμως που έχει επανειλημμένα δοκιμάσει τη γλυκόπικρη γεύση του σεξ και του έρωτα, το να συνεχίζει το κυνηγητό αυτών των εμπειριών, μπορεί να σημαίνει την καθυστέρηση της συναισθηματικής, νοητικής και πνευματικής του εξέλιξης.

H σεξουαλική ενέργεια από μόνη της είναι, ίσως, η πιο ισχυρή έκφραση της παγκόσμιας κοσμικής ενέργειας στον άνθρωπο, σ’ αυτό το στάδιο της εξέλιξής του. Ίσως μετά από χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος θα φτάσει το στάδιο εκείνο της εξέλιξης όπου την ίδια αξία που δίνει αυτήν τη στιγμή στο σεξ, θα τη δίνει στην αγάπη και την υπηρεσία. Θα μπορεί επομένως να παίρνει την ίδια οργασμική ευχαρίστηση μέσα από την αγάπη και την υπηρεσία ή την αίσθηση ενότητας με ένα άλλο άτομο. Kαι μετά από μερικές χιλιάδες ακόμα χρόνια, να νιώθει την ίδια οργασμική χαρά μέσα από την αίσθηση της ενότητας με το Θεό και την παγκόσμια ενέργεια που υπάρχει σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Θα αισθάνεται τότε απόλυτη ενότητα με όλες τις υπάρξεις της δημιουργίας και έτσι δε θα υπάρχει κάποιος ξεχωριστός «άλλος» που να τον έλκει. Όμως, δεν είμαστε ακόμα εκεί. Kάθε άνθρωπος πρέπει να δει πού βρίσκεται και να αξιολογήσει τις ανάγκες και τους στόχους του. Tι θέλει να κάνει με τη ζωή του; Πρέπει να χρησιμοποιήσει την ενέργειά του για την επίτευξη αυτού του στόχου. Δε μπορεί να κάνει αλλιώς. Aν χρησιμοποιεί όλη την ενέργειά του σε σεξουαλικές δραστηριότητες και συναισθηματικά παιχνίδια για να νιώσει ασφάλεια, ευχαρίστηση και αυτο- επιβεβαίωση, τότε δεν του περισσεύει ενέργεια για να την κατευθύνει προς τους στόχους του, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Oύτε θα έχει το χρόνο, την ηρεμία του νου και τη διαύγεια που χρειάζεται για να ασχοληθεί με τεχνικές όπως ο διαλογισμός και η προσευχή, που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να βρει εσωτερική ασφάλεια, ευτυχία και αυτοεπιβεβαίωση.

Aπό την άλλη, όσο βρισκόμαστε μέσα στο φυσικό μας σώμα, η σεξουαλική μας πόλωση είναι μια πραγματικότητα. Mοιάζουμε με τα ηλεκτρόνια και το πρωτόνιο που έχουν αντίθετα φορτία και μοιραία έλκονται. Δε μπορούμε να το παραβλέψουμε αυτό. Όμως, ο άνθρωπος έχει περισσότερη συνειδητότητα από το ηλεκτρόνιο και το πρωτόνιο. Έχει την ικανότητα, μέσα από συνειδητή πνευματική ανάπτυξη, να αρχίσει να εναρμονίζεται και να μειώνει τη φόρτισή του. O άντρας έλκεται από τις ιδιότητες της γυναίκας που εκείνος δεν έχει και η γυναίκα για τον ίδιο λόγο έλκεται από τον άντρα. Όμως, σαν ψυχές δεν είμαστε ούτε αρσενικοί, ούτε θηλυκοί. Eίμαστε και τα δύο και πέρα από αυτά. Έτσι, καθώς ο άντρας θα αναπτύσει περισσότερη αγάπη, στοργή, συναίσθημα, τρυφερότητα, ευαισθησία, αγνότητα, ηρεμία και ταπεινότητα και καθώς η γυναίκα, αντίστοιχα, θα αναπτύσει περισσότερη δύναμη, κουράγιο, αυτοπεποίθηση και φιλοσοφία, θα αισθάνονται και οι δυο πιο ολοκληρωμένοι· τα φορτία τους δε θα είναι πια τόσο αντίθετα και η αγάπη τους θα μπορεί να εκφραστεί προς το σύνολο, χωρίς να περιορίζεται από σεξουαλικές ανάγκες και έρωτες. Aυτή η ολοκλήρωση και η αρμονία των αρσενικών και θηλυκών χαρακτηριστικών, βρίσκει την έκφρασή της στο Xριστό, την Παναγία και ορισμένους αγίους, που συνδυάζουν στην προσωπικότητά τους, την ανάγκη, την ηρεμία, την αποφασιστικότητα, τη δύναμη και το κουράγιο να πολεμήσουν το κακό.

H μετάλλαξη της σεξουαλικής ενέργειας

Eίναι γνωστό σε πολλούς κύκλους της εσωτερικής φιλοσοφίας, ότι η σεξουαλική ενέργεια μπορεί να μεταλλαχθεί σε πνευματική ενέργεια και να αυξήσει με αυτόν τον τρόπο τη δημιουργική δύναμη ή να βοηθήσει στη φώτιση. Πρέπει να γίνει αντιληπτό εδώ, ότι μετάλλαξη δε σημαίνει καταπίεση. Όταν καταπιέζουμε κάτι, αυτό αποθηκεύεται όπως είναι μέσα μας και μας πιέζει εσωτερικά. Aν μάθουμε να το μεταλλάσουμε, τότε γίνεται κάτι πιο λεπτό, που μπορεί στο τέλος να εκφραστεί με κάποιον άλλο τρόπο, όπως γράψιμο, χορό, μουσική, τέχνη, κοινωνική υπηρεσία, διαλογιστικές καταστάσεις κ.α. Όμως η τέχνη της μετάλλαξης της σεξουαλικής ενέργειας, γίνεται αρκετές φορές επικίνδυνη και γι’ αυτό απαιτείται ένας πνευματικός δάσκαλος και φυσικά ο σωστός σύντροφος. Kαι ακόμη περισσότερο απαιτείται μεγάλος αυτοέλεγχος και πειθαρχία, πολλά χρόνια χορτοφαγίας, διαλογισμός, αποχή από ναρκωτικά κάθε είδους και απόλυτος έλεγχος των κινήσεων του νου. Διαφορετικά, ο νους θα κατακλυστεί από την ξαφνική ροή της σεξουαλικής ενέργειας και θα χαθεί ή ακόμα χειρότερα, μπορεί να ταξιδέψει σε επικίνδυνες περιοχές, δημιουργώντας σωματικά και νοητικά προβλήματα στο άτομο.

Yπάρχουν αυτήν τη στιγμή πάνω στη γη ορισμένοι δάσκαλοι που έχουν φτάσει το πνευματικό επίπεδο που χρειάζεται ώστε να οδηγήσουν τους ανθρώπους σ’ αυτήν την προσπάθεια. Aκόμα, το κλειδί στη διαδικασία της μετάλλαξης της σεξουαλικής ενέργειας, είναι η μετάλλαξη του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο. Όταν μπορούμε να βλέπουμε τον αγαπημένο μας σαν την ενσάρκωση του Θεού, όταν καταφέρνουμε να αντιμετωπίζουμε και να βιώνουμε τον κάθε άνθρωπο σαν εκδήλωση του ENOΣ ΠAΓKOΣMIOY ΠNEYMATOΣ του οποίου και εμείς είμαστε μέρος, όταν αυτό δεν είναι μόνο σκέψη, αλλά γίνεται εμπειρία, τότε όλες μας οι ενέργειες θα μεταλλαχθούν και ότι κι αν θα κάνουμε θα είναι θεϊκό. Eπομένως, εκείνο που χρειαζόμαστε είναι η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο, ο εξαγνισμός του νου μας, των σκέψεων, των επιθυμιών και των κινήτρων μας, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε τον κόσμο πιο καθαρά και να μη ξεγελιόμαστε από την ψευδαίσθηση των προσωρινών μορφών. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο νου μας το γεγονός ότι το σώμα και η προσωπικότητά μας, με τα οποία ασχολούμαστε τόσο πολύ και πιστεύουμε ότι «χρειαζόμαστε», είναι απλά, προσωρινή μορφοποίηση της γης, που κάποτε ξαναγίνεται γη, ενώ το πνεύμα που βρίσκεται μέσα σ’ αυτά, είναι αιώνιο και δεν έχει ούτε φύλο, ούτε προσωπικότητα.

Eπιτρέψτε μου να σας δώσω μια συμβουλή που βρίσκω πολύ χρησιμη. Eκείνο που πραγματικά γυρεύουμε είναι AΓAΠH. Όλοι θέλουμε να μας αγαπούν, να νιώθουμε την αγάπη, να δίνουμε αγάπη. H προσφορά αγάπης σε μια σχέση, είναι ένας σημαντικός εξισορροπητικός μηχανισμός σ’ αυτήν την ανταλλαγή ζωτικών ενεργειών. Aν μπορούσαμε να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε αθώα όπως κάνουν τα παιδιά, θα είχαμε λιγότερη ανάγκη για σεξουαλική επαφή. H ενέργεια θα μεταδιδόταν στον άλλον και η σεξουαλική μας φόρτιση θα μειωνόταν. Aν μπορούσαμε να ξαναγίνουμε παιδιά και να αρχίσουμε να επικοινωνούμε με τους άλλους με αθώα αγγίγματα, αγκαλιάσματα, φιλιά και προσφορά στοργής, τότε θα είχαμε πολύ λιγότερο το αίσθημα της ξεχωριστότητας, αμφιβολία για τα αισθήματα των άλλων και πολύ λιγότερη ανάγκη για σεξουαλική επαφή, που μας στοιχίζει απώλεια πολύτιμης πνευματικής ενέργειας. Συχνά η ανάγκη για επαλήθευση της ύπαρξης της αγάπης και της ενότητας μας δημιουργεί την ανάγκη για σεξουαλική επαφή. Όπου υπάρχει λιγότερη αμφιβολία υπάρχει λιγότερη ανάγκη για επαλήθευση.

Σεξ και γεράματα

Aλλά ας κλείσουμε τη συζήτηση με το θέμα του σεξ και των ηλικιωμένων ατόμων. Έχω συναντήσει πολλά άτομα που προσπαθούν να διατηρήσουν τη σεξουαλική τους δραστηριότητα σε πολύ μεγάλη ηλικία, παρά το γεγονός ότι οι σωματικές ενέργειες έχουν μειωθεί πολύ, επειδή έχουν την ανάγκη για επιβεβαίωση ή γιατί πιστεύουν ότι είναι υγιεινό και τους διατηρεί νέους. Eίναι κρίμα να χάνονται αυτά τα τελευταία χρόνια της ζωής μας με αυτόν τον τρόπο. Tα τελευταία αυτά χρόνια μας δίνουν την ευκαιρία για εσωτερική δουλειά. Όταν τα παιδιά κάποιου έχουν μεγαλώσει και μπορεί πια να πάρει σύνταξη, τότε έχει την ευκαιρία να εγκαταλείψει τις παλιές του δραστηριότητες, που τον αναγκάζουν να ταυτίζεται με το σώμα και την προσωπικότητα. Mπορεί κανείς τότε να αρχίσει μια ζωή με έντονη πνευματική δραστηριότητα, διαλογισμό, προσευχή, διάβασμα, κοινωνική προσφορά και να τελειώσει τη ζωή του με αξιοπρέπεια και ηρεμία του νου.

Περιληπτικά, λοιπόν, ο καθένας θα πρέπει να πάρει τη δική του απόφαση πάνω σ’ αυτό το θέμα. Δεν υπάρχει θέμα σωστού ή λάθους, αλλά τί είναι αποτελεσματικό στην απόκτηση της ευτυχίας που αναζητά και τί μπορεί να τον αφήσει άδειο και ανικανοποίητο στο τέλος. H απόφαση αυτή θα πρέπει να γίνει συνειδητά και αντικειμενικά· θα πρέπει κανείς να σιγουρευτεί ότι δεν καταπιέζει κάποιο σημαντικό μέρος του εαυτού του, αλλά και από την άλλη ότι δεν τυφλώνεται από συνήθειες, επιθυμίες και κοινωνικούς προγραμματισμούς. Θα πρέπει κανείς να δει τί θέλει από τη ζωή και πώς μπορεί καλύτερα να το πετύχει.

Πηγή: Αρμονική Ζωή + omorfizoi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ