ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ Ή Η ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Το να αγαπάς σημαίνει να είσαι αμόλυντος από το Χρόνο,

Είπε ο Στοχαστής.

Τότε τον ρώτησαν : <<Τι κάνεις όταν αγαπάς έναν άνθρωπο ;>>

Κι αυτός αποκρίθηκε : Κάνω ένα σκίτσο και φροντίζω να του μοιάζει.

Ποιο, το σκίτσο ;

Όχι, ο άνθρωπος, απάντησε ο Στοχαστής.

Β. Brecht

Η παρούσα εργασία υποκινήθηκε με βάση την προτροπή του Θιβετανού Διδασκάλου ότι: <<ο κύριος αντικειμενικός σκοπός των ατόμων είναι να αποκτήσουν επίγνωση της ψυχής, να καλλιεργήσουν την ψυχική συνείδηση και να μάθουν να ζουν και να εργάζονται σαν ψυχές >>. Η επίτευξη αυτή προϋποθέτει την υπέρβαση της μορφικής φύσης μέσα από την αποκωδικοποίηση του συμβολικού της χαρακτήρα. Έτσι, η διείσδυση μέσα στο σύμβολο επιφέρει την ταύτιση με την ψυχή και την αφύπνιση της βασικής της ιδιότητας που είναι η ενόραση. Επιχειρήσαμε συνεπώς μια σημαντική σκιαγράφηση της φύσης, του χαρακτήρα και της χρησιμότητας των συμβόλων στην συνθετική διαδικασία της γνώσης της ψυχής.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο όρος συμβολισμός αναφέρεται σε ένα χρησιμοποιούμενο σύστημα συμβόλων ή σε εκείνες τις μορφές της ανθρώπινης συμπεριφοράς που σχηματοποιούνται κατά τρόπο συμβολικό. Η σπουδαιότητα του συμβολισμού στην κοινωνική διαδικασία οφείλεται στην ύπαρξη συλλογικών συμβόλων όπως η γλώσσα, οι μονάδες της οικονομικής συναλλαγής, οι πιστωτικοί τίτλοι, οι σημαίες ή οι διάφορες θρησκευτικές πρακτικές, που συμμερίζεται η κοινωνία. Έτσι, ο συλλογικός συμβολισμός συμβάλλει στη συντήρηση της συλλογικότητας, προκαλώντας ανταποκρίσεις οι οποίες ενισχύουν την αλληλεγγύη και τη συνοχή.
Το σύμβολο, με τη γενικότερη δυνατή έννοια του όρου, δεν είναι μόνο εκείνο που καλύπτει όλες τις (πολιτιστικά υπαρκτές ή δυνατές) αναπαραστάσεις της πραγματικότητας, αλλά κι εκείνο που εξαντλεί το νόημα κάθε φυσικής, κοινωνικής, αισθητικής, θρησκευτικής ή ηθικής πραγματικότητας. Ο ίδιος ο άνθρωπος ορίζεται σαν το <<συμβολικό ζώο>> που παρεμβάλλει μεταξύ ερεθισμάτων και αντιδράσεων ένα δίχτυ συμβολικών νοημάτων. Διαμέσου των τελευταίων αντιλαμβάνεται, ερμηνεύει και λειτουργεί σε έναν κόσμο τα ουσιώδη γνωρίσματα είναι επεξεργασμένα στην ανθρώπινη ιστορία – δηλαδή είναι τα χρονικά αναπτύγματα διαφόρων συμβολικών μορφών με τις οποίες ο άνθρωπος αισθάνεται την πραγματικότητα, την κατανοεί ή επενεργεί σε αυτή.

Σε αντιδιαστολή με τα παραπάνω η έννοια του συμβόλου, από την εσωτερική σκοπιά, είναι σαφώς διαφορετική δεδομένου ότι το σύμβολο διαφοροποιείται από το έμβλημα. Έτσι σαν έμβλημα ορίζεται η διατύπωση από τον άνθρωπο μιας ιδέας που ενσαρκώνει για αυτόν την αλήθεια, όπως την αντιλαμβάνεται και την κατανοεί, ενώ αντίθετα σαν σύμβολο νοείται ένα εξωτερικό και ορατό σημείο μιας εσωτερικής και πνευματικής πραγματικότητας, που εκφράζεται πάνω στο φυσικό πεδίο με τη δύναμη της εσωτερικά ενσωματωμένης ζωής. Επομένως το σύμβολο έχει πάντα ανώτερες συνέπειες από ένα έμβλημα.

Για παράδειγμα, σαν έμβλημα μπορεί να θεωρηθεί η <<φιλοσοφική λίθος>> η οποία ενσάρκωνε την αναζήτηση των αλχημιστών να μετουσιώσουν σε χρυσό τα τρία βασικά μέταλλα. Βέβαια, η εσωτερική και υποκειμενική παρόρμηση των αλχημιστών αναγόταν στην έρευνα εκείνου που θα μπορούσε να συνενώσει τα τρία κατώτερα φυσικά επίπεδα τα οποία συναποτελούν τον ολοκληρωμένο άνθρωπο – φυσικό, αστρικό και νοητικό. Όταν σε αυτά προστεθεί η <<φιλοσοφική λίθος>> κι εκτελέσει το μαγικό της έργο, τότε έχουμε τη συμβολική αναπαράσταση του ελέγχου από την ψυχή των τεσσάρων ανώτερων επιπέδων του φυσικού πεδίου, των ενεργειακών ή αιθερικών επιπέδων.

Με βάση λοιπόν αυτή τη διάκριση, η ημισέληνος θεωρείται το σύμβολο που εκφράζει τη θύρα της εξέλιξης, ενώ το σύμβολο της διαδικασίας της εξέλιξης – καθώς επηρεάζει τη σωματική και υλική φύση του ανθρώπου – είναι οι σεληνιακές φάσεις, το σύμβολο της αυξομείωσης της επιθυμίας. Επίσης, σύμβολο του κόσμου της έννοιας είναι το Φως (εκείνο που φωτίζει την πορεία των ανθρώπων, ερμηνεύοντας τα γεγονότα και οδηγώντας σε αποκάλυψη), ενώ σύμβολο του κόσμου της μεσολάβησης είναι ο περιστρεφόμενος Σταυρός. Τέλος σαν σύμβολο του κόσμου του σκοπού θεωρείται ο πεντάκτινος αστέρας ή η ακτινοβόλα καρδιά του Ήλιο. Ωστόσο, δεν πρέπει να λησμονούμε πως καθώς μιλούμε και σκεφτόμαστε με σύμβολα τοποθετούμε μεταξύ του εαυτού μας και της πραγματικότητας κάτι που είναι προστατευτικό, ερμηνευτικό και σημαντικό, αλλά δεν παύει να καλύπτει και να αποκρύβει.

Σε γενικές γραμμές, κάθε μορφή κρύβει κάποια ιδέα ή αντίληψη κι επομένως δεν αποτελεί παρά το σύμβολο ή την προσπάθεια αναπαράστασης μιας ιδέας, γεγονός που αληθεύει για όλα τα πεδία του ηλιακού συστήματος. Έτσι, ένας από τους σκοπούς της εκπαίδευσης του μαθητή είναι να τον καταστήσει ικανό να εξακριβώνει εκείνο που βρίσκεται πίσω από κάθε μορφή σε οποιοδήποτε βασίλειο της φύσης και συνεπώς να προσδιορίζει τη φύση της πνευματικής ενέργειας που ευθύνεται για την εκδήλωση της συγκεκριμένης μορφής. Πρέπει ακόμα να μάθει να κατατάσσεις τις πολυάριθμες μορφές σε κάποιες ιδιαίτερες ομάδες που αντιπροσωπεύουν ορισμένες βασικές ιδέες. Τελικά πρέπει να ερμηνεύει τις ιδέες που βρίσκονται πίσω από κάποια ειδικά σύμβολα και να αναζητά την ειδική παρόρμηση που κρύβεται μέσα σε κάθε μορφή.

Έτσι, δεδομένου ότι όλα τα γεγονότα μπορούν να θεωρηθούν σαν συμβολικές ενδείξεις πνευματικών, νοητικών ή συναισθηματικών αιτιών, η αληθινή πορεία του συμβολισμού είναι δυνατό να οδηγήσει στην επίγνωση του άμορφου και στην αντίληψη της υποκειμενικής ζωής μέσα στη μορφή.

Ορισμός του Συμβόλου

Σύμβολο είναι το εξωτερικό και ορατό σημάδι μιας εσωτερικής και πνευματικής πραγματικότητας που αναφέρεται στη σχέση των βασικών ζευγών των αντιθέτων :

Του Πατρός και της Μητρός, του πνεύματος και της ύλης, του θετικού και του αρνητικού, της ζωής και της μορφής.

Η γνώση αυτής της πραγματικότητας συνεπάγεται την αφύπνιση της ενόρασης. Από μια άλλη σκοπιά, η ψυχή δημιουργεί μέσω του πράκτορά της, του κατώτερου νου, κι έτσι προβάλει ο κόσμος των συμβόλων που δίνει στη ζωή μας ενδιαφέρον, έννοια και ομορφιά μέσα από τον γραπτό και τον προφορικό λόγο καθώς και μέσα από τις δημιουργικές τέχνες.

Παράλληλα συντελείται η ανάπτυξη της δημιουργικής φύσης του συνειδητού πνευματικού ανθρώπου με την ορθή χρήση του νου και με την ικανότητά του να ενορά ιδέες, να ανταποκρίνεται στην κρούση τους, να ερμηνεύει, να αναλύει και να κατασκευάζει μορφές για αποκάλυψη.

Η αναγκαιότητα των Συμβόλων

Η αναγκαιότητα για την ύπαρξη των συμβόλων, τα οποία είναι σημεία που φανερώνουν κοσμικές αλήθειες, βρίσκονται στο γεγονός ότι μπορούν να κατανοηθούν εξίσου τόσο από την ανθρώπινη όσο και από τη ντεβαϊκή εξέλιξη, δεδομένου ότι οι ντέβας αντιλαμβάνονται το χρώμα ηχητικά και τον ήχο οπτικά, ενώ στους ανθρώπους συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Επιπλέον η ανάγνωση των συμβόλων επιφέρει επαφή με την ψυχή γιατί, εφόσον το σύμβολο είναι μια αντικειμενική μορφή που αποκρύβει κάποια θεία ιδέα ή αλήθεια, ο άνθρωπος πετυχαίνει τον εξελικτικό του στόχο όταν παύει να ταυτίζεται με το σύμβολο που αντιπροσωπεύει η κατώτερη φύση του. Τότε αρχίζει να λειτουργεί συνειδητά σας εσωτερική και υποκειμενική οντότητα η οποία διαπλάθει τη μορφή έτσι ώστε να αποβεί ένα τέλειο όργανο έκφρασης. Η στάση αυτή πρέπει να επεκταθεί για κάθε μορφή του περιβάλλοντος και πρέπει ακόμη να διέπει τη συμπεριφορά του ανθρώπου ως προς τον αντικειμενικό κόσμο.

Τελικά, η ανάπτυξη της αντίληψης της υποκειμενικής πραγματικότητας εξαρτάται από την ικανότητα για πνευματική ανάγνωση. Η τελευταία καλλιεργείται μέσα από την προσπάθεια:

Α.           να συλλάβουμε τις σκέψεις που μεταδίδονται με την ομιλία,

Β.            να κατανοήσουμε τα αίτια κάθε επιθυμίας και συναισθήματος και

Γ.             να αντιληφθούμε τις ιδέες που βρίσκονται ενσωματωμένες στις γεωμετρικές μορφές ή στα σύμβολα.

Έτσι, η πνευματική ανάγνωση ασκείται και στα τρία πεδία

 

ΤΕΧΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

 Η μελέτη των συμβόλων προκαλεί τα εξής αποτελέσματα :

1. Ενισχύει τη δύναμη να διεισδύσουμε στη μορφή και να οδηγούμαστε στην υποκειμενική πραγματικότητα.
2. Ολοκληρώνει την ψυχή, το νου και τον εγκέφαλο, εξασφαλίζοντας έτσι την εισροή ενόρασης, φώτισης και αλήθειας.
3. Τονώνει και δραστηριοποιεί τα εγκεφαλικά κύτταρα και ιδιαίτερα εκείνα που βρίσκονται στην περιοχή της επίφυσης.

Η τεχνική της μελέτης και της ανάλυσης των συμβόλων είναι η ακόλουθη :

1. Η εξωτερική περιγραφή. Αυτή περιλαμβάνει τη μελέτη της γεωμετρικής, της αριθμολογικής και την χρωματικής εμφάνισης του συμβόλου, εφόσον κάθε γραμμή έχει την ειδική της σημασία, οι αριθμοί έχουν την ερμηνευτική τους κι όλα τα σχήματα είναι σύμβολα μιας βαθύτερης ποιότητας ζωής.
2. Η αστρική ή συγκινησιακή αντίληψη της ποιότητας του συμβόλου. Αυτή είναι η αντίδραση ή η ανταπόκριση του αστρικού σώματος στην ποιοτική φύση του συμβόλου και δεν σχετίζεται με την ενόραση.
3. Η διανοητική σύλληψη της έννοιας ή της ιδέας που ενσωματώνει το σύμβολο. Η ικανότητα για την αντίληψη της έννοιας ενός συμβόλου εξαρτάται από το απόθεμα των προσωπικών γνώσεων, από την ποιότητα του νοητικού εξοπλισμού, από την αναγνώριση της πολλαπλής διάστασης των γεγονότων της καθημερινής ζωής και από τη διαλογιστική ευχέρεια.
4. Η συνθετική σύλληψη του σκοπού και της θέσης ενός συμβόλου μέσα στο εξελικτικό σχέδιο.
5. Η ταύτιση με την ποιότητα και το σκοπό του συμβόλου καθώς ο νους <<συγκρατείται σταθερά στο φως>>. Η κατάσταση αυτή δραστηριοποιείται τόσο στο νου όσο και τον εγκέφαλο και προϋποθέτει την ταυτόχρονη επίγνωση του σχήματος, της ποιότητας, της έννοιας και του σκοπού του συμβόλου.

Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα σύμβολα πρέπει να εξετάζονται κατά τρεις τρόπους:

• Εξωτερικά : Δηλαδή ως προς τον τρόπο διευθέτησης των γραμμών και των επιμέρους σχημάτων σε ένα ενιαίο σύνολο.
• Εννοιολογικά : Δηλαδή ως προς τη σύλληψη της κεντρικής ιδέας που περιέχεται στην ονομασία του συμβόλου, της έννοιας που αποκομίζεται διαλογιστικά και της σημασίας που υποκρύπτεται στο σχήμα του ή εντοπίζεται σε ένα τμήμα του. Αναφορικά με το τελευταίο θα πρέπει να αναφερθεί ότι το σημείο σύγκλισης ή διασταύρωσης των γραμμών ενός συμβόλου αποκαλύπτει ένα σημείο δύναμης και φώτισης μέσα από το οποίο μπορεί να διεισδύσει ο φωτισμένος νους.
• Εσωτερικά : Δηλαδή ως προς τις επιπτώσεις της δύναμης, της ενέργειας ή του κραδασμού πάνω σε κάποιο κέντρο ή σε κάποιο σώμα.

Σε γενικές γραμμές η μελέτη των συμβόλων συνεπάγεται τα ακόλουθα :

Πρώτο, την εξέταση ενός συμβόλου και την προοδευτική επίγνωση του πεδίου που καλύπτει το συγκεκριμένο σύμβολο.

Δεύτερο, την ενορατική αντίληψη των συμβόλων που απαρτίζουν τη θεία εκδήλωση.

Τρίτο, τη χρήση των συμβόλων στο φυσικό πεδίο μέσω της μαγνήτισής τους από μια ιδέα η οποία βρίσκει έτσι έναν κατάλληλο φορέα έκφρασης.

ΕΙΔΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ

Το θέμα των συμβόλων συνδέεται με τη μεταβίβαση των πνευματικών εντυπώσεων εφόσον οι τελευταίες πρέπει να μεταφραστούν και να ερμηνευτούν με σύμβολα, με λεκτικούς τύπους ή με εικονογραφικές αναπαραστάσεις. Η διαδικασία αυτή δεν είναι δυνατό να αποφευχθεί. Βέβαια κατά τη μεταβίβαση της νοητικά αποτυπωμένης εντύπωσης στην εγκεφαλική συνείδηση, δηλαδή στην επίγνωση επί του φυσικού πεδίου, είναι πιθανό να υπάρξει παραπλάνηση. Τα αίτια αυτής της παραπλάνησης μπορεί να οφείλονται είτε σε εξωτερικές παρεμβολές είτε στη μη καθαρότητα του αγωγού λήψης. Η τελευταία μπορεί να αποδοθεί σε διάφορες μορφές κατώτερου ψυχισμού, σε κρυσταλλωμένες σκέψεις ή έμμονες ιδέες και σε συναισθηματικές διαταραχές. Κατά συνέπεια, διαφαίνεται η ανάγκη για μια ουσιαστική ευθυγράμμιση έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας αγωγός κατά μήκος του οποίου να κατέρχεται η πνευματική εντύπωση στον εγκέφαλο.

Εκείνοι που ζητούν να λειτουργήσουν σαν αγωγοί και να επιτρέψουν στις δυνάμεις του φωτός να εκφραστούν μέσα από τη ζωή τους, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ακόλουθες συμβολικές φάσεις οι οποίες θα επενεργήσουν σαν εστιακά σημεία πνευματικής ενέργειας, συντρίβοντας όλα τα εμπόδια κι εξαγνίζοντας έτσι την προσωπικότητά τους.

1ος μήνας             Ένα πέτρινο φράγμα. Μια πλημμύρα εξαγνιστικού ύδατος κι έπειτα το Όραμα. Τότε ο προσκυνητής ψάλλει : Αγαπώντας στέκω.

2ος μήνας             Μια βάρκα σε μια ήρεμη γαλάζια θάλασσα. Έπειτα ένα παλιρροιακό κύμα και μετά η γαλήνη. Ο βαρκάρης τραγουδά : Η καταιγίδα με έφερε στο σημείο αυτό.

3ος μήνας             Μια βουνοκορφή, χιόνι μαζί με λιακάδα. Μια ομάδα προσκυνητών ανηφορίζει. Ένας από αυτούς τραγουδά : Με αγάπη βαδίζουμε το Δρόμο.

4ος μήνας             Τρία πουλιά σε ένα δέντρο. Ζεστός άνεμος και βροχή κι έπειτα το αηδόνι – το πουλί που το κελάδημά του φτάνει στην καρδιά του Θεού.

5ος μήνας             Μια πύλη από ορείχαλκο, μια είσοδος χρυσή κι έπειτα μια φιλντισένια θύρα. Τρεις πύλες, αλλά κλειστές είναι μόνο δύο. Προχώρησε, προσκυνητή του Δρόμου και βρες την ανοιχτή πόρτα.

6ος μήνας             Η στιγμή της ανατολής, ψυχρή αύρα και μια ακτίνα φωτός. Ένας κουρασμένος προσκυνητής κι έπειτα πάλι το όραμα. Τότε ψάλλει : Αγαπώντας στέκω για πάντα.

Επίσης οι συμβολικές φράσεις ή σπερματικές σκέψεις της πέμπτης ακτίνας οι οποίες πρέπει να ιδωθούν οπτικά σ συμβολική μορφή, είναι οι ακόλουθες :

1. Ο μεγάλος Τροχός γυρίζει – ο τροχός του Κεραμέα. Το αγγείο της ζωής πλάθεται.
2. Το φιλντισένιο κουτί με τα πάζλ περιέχει τις πολλές μικρές μορφές που ταιριάζουν με το πρότυπο. Καλύπτουν μια κεντρική σφαίρα – το σπόρο της ζωής.
3. Μια χρυσαλλίδα προβάλλει. Μέσα στο κέλυφος εμφανίζεται το πρότυπο της μορφής που θα υπάρξει. Ποια είναι άραγε αυτή η μελλοντική μορφή ;
4. Στα βάθη του λατομείου βρίσκεται ένα κομμάτι μάρμαρο. Σε αυτό ενυπάρχει μια μορφή εξαίσιας ομορφιάς. Ο γλύπτης δουλεύει προσπαθώντας να αποδώσει πιστά εκείνο που αποκαλύπτεται στην εσωτερική του όραση. Εργάζεται σωστά και το κάλλος προβάλλει στη ζωή.
5. Η γέφυρα χτίζεται. Δύο μορφές προσεγγίζονται μεταξύ τους. Χτίσε μια μορφή, μια γέφυρα.
6. Είδα όλες τις μορφές συγκεντρωμένες μέσα στη Μορφή του Θεού. Έτσι εμφανίστηκε μια μεγάλη Μορφή.

Επίσης η χρήση του συμβόλου είναι ιδιαίτερα εμφανής στην προστατευτική φόρμουλα που υιοθετεί ο όμιλος καθώς επιχειρεί να διαλύσει την ομαδική ή παγκόσμια θυμαπάτη. Στην περίπτωση αυτή ακολουθείται η εξής διαδικασία :

Τα μέλη του ομίλου εκφωνούν το μάντραμ :

<<Σαν ψυχή εργάζομαι στο φως και το σκοτάδι δεν μπορεί να με αγγίξει.

Παίρνω τη θέση μου μέσα στο φως.

Εργάζομαι και από το σημείο αυτό ποτέ δεν κινούμαι >>.

Παράλληλα με αυτή την εκφώνηση εκτελούν το σημείο του Σταυρού, αγγίζοντας το κέντρο του μετώπου, το κέντρο του στήθους και καθένα από τα μάτια, σχηματίζοντας έτσι το μακροσκελή Σταυρό του Χριστού ή της θείας Ανθρωπότητας. Ο Σταυρός είναι το μεγάλο σύμβολο του φωτός και της συνείδησης και υποδηλώνει το κατακόρυφο και το οριζόντιο φως, τη δύναμη της έλξης και της ακτινοβολίας, τη ζωή και την υπηρεσία της ψυχής. Αντίθετα, ο σταυρός που εκτελούν οι Χριστιανοί, αγγίζοντας το μέτωπο, την καρδιά και τους δύο ώμους, είναι το σημείο της ύλης, μοιάζει με τη σβάστικα και γι αυτό θα εξαφανιστεί.

Ακόμη θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε κάθε μύηση δίνεται κάποιο σύμβολο το οποίο είναι ενδεικτικό της αποκάλυψης. Ο ίδιος ο Χριστός δήλωσε ότι <<Τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν τω ουρανό>>. Έτσι, όπως η γέννηση στη Βηθλεέμ αναγγέλθηκε από κάποιο Σημείο, το Άστρο, έτσι και η εμπειρία της Γέννησης στην οποία διηγείται η φυλή θα αναγγελθεί από κάποιο ουράνιο Σημείο.

Επιπλέον, στην προσπάθεια για ομαδική ολοκλήρωση πρέπει να οραματιζόμαστε τον καθένα από τους αδελφούς μας στον όμιλο με ένα άστρο ανάμεσα στα φρύδια, σαν το σύμβολο ενός αφυπνισμένου κέντρου άζνα και μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για ένα τετράκτινο άστρο εφόσον ο πεντάκτινος αστέρας είναι το άστρο της μύησης. Μπορούμε ακόμα να δούμε όλα τα μέλη του ομίλου σαν ένα κύκλο ζωντανών φωτεινών σημείων (μαζί με τον εαυτό μας στον κύκλο, όχι όμως στο κέντρο του) κι έπειτα να φανταστούμε ότι αυτά τα φωτεινά σημεία σμίγουν και συγχωνεύονται σε ένα ακτινοβόλο ήλιο του οποίου οι φωτεινές ακτίνες κατευθύνονται στις τέσσερις γωνίες της γης.

Τέλος για να αναπτύξουμε την ποιότητα της δεύτερης ακτίνας θα πρέπει να παίρνουμε τη θέση εκείνου που βρίσκεται πίσω από τη σκηνή και να λέμε δυναμικά και με την ανάλογη πρόθεση τα εξής λόγια :

<<Είμαι εκείνος που δεν στέκει ποτέ μόνος.

Οι μέρες της απομόνωσης βρίσκονται πίσω μου.

Στέκω μόνος όταν έρχεται η δοκιμασία, γιατί είμαι δυνατός και δε χρειάζεται να αποστραγγίσω τη δύναμη των άλλων.

Στέκω μόνος όταν απαγγέλλεται η κατηγορία γιατί είμαι ειλικρινής και γνωρίζω τι πρέπει να κάνω.

Προστατεύω  έτσι τους αδύνατους και τους ελευθερώνω.

Αλλά στο έργο αυτό δεν έχω εαυτό γιατί είμαι ο Εαυτός – ο Εαυτός που ξέρει πώς να είναι ο Εαυτός μέσα σε όλα.

Κι έτσι εκτελώ το έργο μου – μόνος κι όχι μόνος.

Κι έτσι στέκω παντοτινά >>.

ΟΜΑΔΕΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

Οι διδάσκαλοι της φυλής χρησιμοποίησαν πάντα το συμβολισμό της φυσικής διαδικασίας για να απεικονίσουν και να διευκρινίσουν τις πνευματικές αλήθειες που πρέπει να ενσωματωθούν στη συνειδησιακή ανάπτυξη της φυλής. Έτσι η οικογενειακή μονάδα είναι το σύμβολο της Ιεραρχίας στη γη γιατί μέσα από τη σεξουαλική σχέση με τη φυσική γέννηση η απέραντη ιεραρχία των ψυχών μπορεί να πετύχει φυσική εκδήλωση και να κατακτήσει την πνευματική τελείωση στους τρεις κόσμους της ανθρώπινης εξέλιξης.

Ωστόσο, η υπερβολική έμφαση και το παθολογικό ενδιαφέρον στο σεξουαλικό συμβολισμό πρέπει να τονιστεί ότι οφείλεται στα διάφορα στάδια της διαδικασίας της μεταφοράς των ενεργειών, δεδομένου ότι οι κατώτερες ενέργειες μεταφέρονται πρώτα στο ηλιακό πλέγμα κι έπειτα στο κέντρο λαιμού διαμέσου του κέντρου καρδιάς.

Επίσης η συμβολική αναπαράσταση των φάσεων της ένωσης των τριών όψεων (εμφάνιση – ποιότητα – σκοπός ή ζωή), που χαρακτηρίζει την εξελικτική πορεία του ανθρώπου, μπορεί να απεικονιστεί ως εξής :

Θα πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι η Ιεραρχία σαν σύνολο χαρακτηρίζεται από το σύμβολο ο…ο.ο, ο Νέος Όμιλος Υπηρετών του Κόσμου από το σύμβολο ο.ο…ο. Αναφορικά με την ευθυγράμμιση ο ζηλωτής χαρακτηρίζεται από το σύμβολο  .è., ή την τριπλότητα, ο μαθητής από το φ ή την αναγνωρισμένη δυαδικότητα και ο μυημένος από το Θ ή την ενότητα. Τέλος η υπανάπτυκτη ανθρωπότητα χαρακτηρίζεται από το σύμβολο θ  όπου εικονίζεται ο χωρισμός της ανώτερης φύσης από την κατώτερη. Στην περίπτωση του μαθητή το σύμβολο απεικονίζει την <<εγκάρσια ατραπό>> ή την στενή σαν κόψη ξυραφιού ατραπό μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων η οποία και σχηματίζει την ανταχκάρανα.

Επιπλέον ο μαθητής πρέπει να συλλάβει την εσωτερική σημασία του τριγώνου και του τετραγώνου. Μέχρι τώρα τα σύμβολα αυτά απεικόνιζαν την τριπλή ψυχή ή την πνευματική Τριάδα και την τετραπλή προσωπικότητα. Η σημασία όμως στην οποία πρέπει να οδηγηθεί είναι ως προς το τρίγωνο :

Α) το άσραμ,

Β) η ψυχή στο πεδίο της και

Γ) ο μαθητής στο φυσικό πεδίο.

Ενώ το τετράγωνο αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα, <<την πόλιν η οποία τετράγωνος κείται>>.

ΞΙΦΟΣ

Πρέπει να ερευνηθεί ο συμβολικός χαρακτήρας του ξίφους στις διάφορες μορφές του :

1. Το αιχμηρό δίκοπο ξίφος που είναι η ιδιότητα της διάκρισης και φτάνει μέχρι τις ρίζες του μαθητή, διαχωρίζοντας το πραγματικό και το αληθινό από το ψεύτικο και το πρόσκαιρο. Το χειρίζεται η ψυχή του μαθητή από το πεδίο του νου και αναφέρεται σαν το <<ξίφος από ψυχρό γαλάζιο ατσάλι>>.
2. Το ξίφος της απάρνησης ή ο διπλός πέλεκυς που χρησιμοποιεί ο μαθητής για οτιδήποτε νομίζει πως μπορεί να τον καθυστερήσει από το σκοπό του. Ισχύει κατ’ αρχή για τα πράγματα του φυσικού πεδίου.
3. Το ξίφος του πνεύματος που στα χέρια του μαθητή θερίζει ενώπιον του ομίλου τα εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο της ομαδικής προόδου. Το χειρίζονται με ασφάλεια μόνο όσοι έχουν εξασκηθεί στο χειρισμό των άλλων ξιφών και στα χέρια του μυημένου αποτελεί έναν εξαιρετικά ισχυρό παράγοντα.

Αναφορικά με τα ξίφη το Αρχαίο Σχόλιο λέει : <<Το ατσάλι χρειάζεται για τη μετάδοση της φωτιάς. Όταν η δύναμη του εσωτερικού ανθρώπου συνδυαστεί με την ενέργεια που εκπέμπεται από τα τσάκρας των παλαμών, διατρέχει την αστραφτερή λεπίδα και σμίγει με τη δύναμη του Ενός που είναι τα πάντα. Έτσι ακριβώς το Σχέδιο οδηγείται στην αποπεράτωσή του. >>

Επιπλέον, η δυνατότητα συνεργασίας με το Σχέδιο, ιδιαίτερα εκείνων που εργάζονται πάνω στην πρώτη Ακτίνα της Θέλησης ή της Δύναμης, θα αναπτυχθεί με την κατανόηση του συμβολισμού που έχει υιοθετηθεί από την Τεκτονισμό. Ο Τεκτονισμός αντιπροσωπεύει το φρουρό του Νόμου, τον οίκο των Μυστηρίων και τον τόπο της Μύησης και στα τυπικά του κρύβεται το μυστικό του χειρισμού των δυνάμεων αναφορικά με την ανάπτυξη και τη ζωή των βασιλείων της φύσης και την ανέλιξη των θείων όψεων του ανθρώπου.

Ωστόσο, θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην αποστολή του μόνο όταν απομακρυνθεί από τους τωρινούς πολιτικούς και οικονομικούς του στόχους; Και ξεπεράσει την αδράνεια που τον παραλύει.

ΚΟΣΜΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

Γενικά, για την απεικόνιση της εξέλιξης χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα κοσμικά σύμβολα :

ΚΥΚΛΟΣ

Αντιπροσωπεύει τον αξεπέραστο δακτύλιο της αδιαφοροποίητης ύλης. Αντιπροσωπεύει ένα ηλιακό σύστημα, πλανήτη, ένα ανθρώπινο σώμα, ιδωμένο αιθερικά, καθώς κι όλα όσα βρίσκονται στην πρωταρχική ή πρώιμη εποχή εκδήλωσης.

ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ

Αυτός συμβολίζει την παραγωγή θερμότητας στην καρδιά της ύλης. Το σημείο πυρός, τη στιγμή της πρώτης περιστροφικής δραστηριότητας, την πρώτη συστροφή του ατόμου, που υποκινείται από λανθάνουσα θερμότητα, μέσα στη σφαίρα επιρροής ενός άλλου ατόμου.

ΔΙΧΟΤΟΜΗΜΕΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Αυτός επισημαίνει την ενεργό περιστροφή και την έναρξη της κινητικότητας του ατόμου της ύλης και προκαλεί την επακόλουθη διεύρυνση της επίδρασης του θετικού σημείου μέσα στο άτομο της ύλης ωσότου η εμβέλεια επιρροής του εκταθεί από το κέντρο ως τη περιφέρεια. Στο σημείο όπου η επιρροή του αγγίζει την περιφέρεια, έρχεται σε επαφή με την επίδραση των ατόμων του περιβάλλοντος του. Εδραιώνεται μια ακτινοβολία και κάνει την εμφάνισή του ένα σημείο συμπίεσης που εμφαίνει την εισροή και την εκροή δύναμης ή θερμότητας.

ΚΥΚΛΟΣ ΔΙΑΙΡΕΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ

Αυτός είναι ο αληθινός κύκλος της ύλης, ο ισοσκελής σταυρός του Αγίου Πνεύματος που αποτελεί την προσωποποίηση της ενεργού νοήμονος ύλης. Αυτός εμφαίνει την τετραδιάστατη ποιότητα της ύλης και τη διείσδυση του πυρός σε τέσσερις κατευθύνσεις, ενώ η τριπλή του ακτινοβολία συμβολίζεται με τα τρίγωνα που σχηματίζονται από τον τετραπλό σταυρό.

ΣΒΑΣΤΙΚΑ

Η σβάστικα ή το πυρ που δεν εκτείνεται μόνο από την περιφέρεια ως το κέντρο σε τέσσερις κατευθύνσεις, αλλά που σταδιακά κυκλοφορεί και ακτινοβολεί από ολόκληρη την περιφέρεια και γύρω από αυτή. Υποδηλώνει πλήρη δραστηριότητα σε κάθε τμήμα της ύλης ωσότου έχουμε τελι0κά έναν αστραποβόλο πύρινο τροχό με ακτινοβόλους αγωγούς πυρός από το κέντρο μέχρι τον αξεπέραστο δακτύλιο.

Επίσης το σύμβολο που περιγράφει τη διαδικασία καταστάλαξης των σκεπτομορφών είναι το εξής :

Ένας ήλιος αστραποβόλος αποτελεί το φόντο και στο κέντρο ακριβώς αυτού του ήλιου παρουσιάζεται ένα μάτι από το οποίο προβάλλεται προς τα κάτω και δεξιά ένα ρεύμα ενέργειας υπό μορφή φωτεινής ακτίνας. Η τελευταία διευρύνεται στην άκρη της και σχηματίζει ένα δεύτερο κύκλο στον οποίο υπάρχει ένας Μαλτέζικος σταυρός. Στο κέντρο αυτού του σταυρού βρίσκεται ένα άλλο μάτι και μέσα σε αυτό η Ιερή Λέξη. Ανάμεσα στους βραχίονες του σταυρού και πίσω από αυτόν ξεπροβάλλει η σβάστικα. Στη βάση του συμβόλου βρίσκονται τέσσερις γεωμετρικές μορφές που υπερτίθενται μεταξύ τους : ο κύβος, ο πεντάκτινος αστέρας, ο εξάκτινος αστέρας και το οκτάεδρο διαμάντι.

Τέλος τα σύμβολα που περιγράφουν τους Νόμους της Ομαδικής Εργασίας είναι τα ακόλουθα :

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Ένας ρόδινος σταυρός κι ένα χρυσό πουλί που πετά πάνω από αυτόν.

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΩΘΗΣΗΣ

Δύο πύρινες σφαίρες που ενώνονται με ένα πύρινο τρίγωνο.

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

Μια υδρία που ισορροπεί στο κεφάλι ενός ανθρώπου ο οποίος στέκει σε σχήμα σταυρού.

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΣΗΣ

Ένας άγγελος που το φλεγόμενο σπαθί του στρέφεται προς όλες τις διευθύνσεις.

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ

Μια βουνοκορφή όπου στέκει ένας κριός.

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΥΡΥΝΟΜΕΝΗΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ

Ένας φλεγόμενος ρόδινος Ήλιος με ένα σημείο στο κέντρο του που συμβολίζει την ένωση πυρός και ύδατος.

ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ

Ένας άνδρας και μια γυναίκα που στέκουν πλάτη με πλάτη. Ο άνδρας κρατά στο κεφάλι του ένα μεγάλο ασημένιο κάτοπτρο ενώ η γυναίκα κρατά ψηλά ένα αγγείο γεμάτο λάδι.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΜΥΗΣΗΣ – ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ; 

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στη συμβολική φράση : << Τα πέντε σημεία του πεντάκτινου αστέρα είναι πυραμίδες ανόδου και στην κορυφή κάθε σημείου – που κρύβεται από τις εκπορευόμενες ακτίνες  – βρίσκεται ένα σημείο αποκάλυψης το οποίο αντισταθμίζει την ακτινοβολία, αλλά διατηρεί τον βαθιά ριζωμένο μαγνητισμό. Έτσι συμβολίζονται η αποστολή, η επιστροφή και το σημείο ειρήνης, που περιβάλλονται από δραστηριότητα >>, περιέχονται τα ακόλουθα πέντε σημεία αποκάλυψης.

1. Η ενέργεια ακολουθεί την σκέψη και το μάτι κατευθύνει την ενέργεια (αναφέρεται στο φυσικό πεδίο, στο κέντρο Άζνα και σχετίζεται με την πρώτη μύηση).
2. Η θέληση είναι μια έκφραση του Νόμου της Θυσίας. (αναφέρεται στο αστρικό πεδίο, στο κέντρο της καρδιάς και στο προωθημένο σημείο φωτός και σχετίζεται με τη δεύτερη μύηση).
3. Η Ενάδα είναι για τον πλανητικό Λόγο ότι είναι το τρίτο μάτι για τον άνθρωπο. (αναφέρεται στο νοητικό πεδίο, στο κέντρο της κεφαλής, στο φως του σκοπού και σχετίζεται με την Τρίτη μύηση).
4. Ο καθαυτό σκοπό είναι μόνο μια ενέργεια που αποδεσμεύεται μέσα στα όρια της Αίθουσας του Συμβουλίου. Εκεί πρέπει να σχηματοποιηθεί. (αναφέρεται στο βουδδικό πεδίο, στο κέντρο του λαιμού, στο Φως στην Ατραπό και σχετίζεται με την τέταρτη μύηση).
5. Όταν το φως των επτά ακτίνων αναμιχθεί με το φως της έβδομης ακτίνας τότε μπορεί να γίνει γνωστό το υπερκόσμιο φως. (αναφέρεται στο ατμικό πεδίο, στο κέντρο άλτα μάγιορ, στο εξωπλανητικό φως και σχετίζεται με την Πέμπτη κι έκτη μύηση).

Οι πέντε φόρμουλες που κοινοποιούνται στις διάφορες μυήσεις βασίζονται πάνω σε εννέα σύμβολα :

1. Ο Σταυρός στις διάφορες μορφές του
2. Ο Λωτός
3. Ο Κύβος
4. Η Σφαίρα και το Σημείο
5. Οκτώ μορφές ζώων (ο κριός, ο ταύρος, ο έλεφας, ο άνθρωπος, ο δράκων, η άρκτος, ο λέων, ο σκύλος)
6. Η Γραμμή
7. Ορισμένα σημεία του Ζωδιακού
8. Το Κύπελλο ή το Δισκοπότηρο.

Τέλος υπάρχουν είκοσι ένα βασικά σύμβολα (επτά για κάθε φυλή) τα οποία ενσωματώνουν τις θεμελιώδεις αντιλήψεις του Λεμούριου, του Ατλάντιου και του Άριου πολιτισμού. Τα σύμβολα που σχηματοποιούνται στην τωρινή φάση είναι ο λωτός και ο φλεγόμενος πυρσός.

ΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ 

Συμπερασματικά μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής :

Κάθε μορφή έκφρασης έχει συμβολική φύση. Κάθε σύμβολο μπορεί να ερμηνευτεί κατά τρεις τρόπους, όντας καθαυτό η έκφραση κάποιας ιδέας η οποία αποκρύβει κάποιο σκοπό. Οι δυνατότητες ερμηνείας αναλύονται ως ακολούθως :

Η εξωτερική ερμηνεία ενός συμβόλου βασίζεται κυρίως πάνω στην αντικειμενική του χρησιμότητα και στην μορφική του φύση. Γενικά, εκείνο που είναι εξωτερικό και υλικό εξυπηρετεί δύο σκοπούς :

Α) Να προσφέρει  κάποια ένδειξη της υποκρυπτόμενης ιδέας ή έννοιας. Αυτό συνδέει την εξωτερική φύση του συμβόλου με το νοητικό πεδίο.

Β) Να περιορίσει και δεσμεύσει την ιδέα και έτσι να την προσαρμόσει στην εξελικτική ανάγκη του ανθρώπου.

Η υποκειμενική ερμηνεία αποκαλύπτει την ιδέα που βρίσκεται πίσω από την αντικειμενική εκδήλωση. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η ιδέα συγκεκριμενοποιείται στο πεδίο της αντικειμενικότητας.

Η πνευματική σημασία είναι εκείνη που βρίσκεται πίσω από την υποκειμενική αίσθηση και καλύπτεται από την ιδέα ή τη σκέψη με τον ίδιο τρόπο κατά τον οποίο η ιδέα αποκρύβεται από τη μορφή μέσα από την οποία εξωτερικεύεται.

Έτσι η διαδικασία της γνώσης επιτελείται μέσα από τη χρήση του οφθαλμού, δεδομένου ότι όλα είναι σύμβολα και τα σύμβολα αυτά πρέπει να κατακτηθούν.

Π. Κ.

ΣΤΕΡΩΠΙΣ

Πηγές

Λεξικό Κοινωνικών Επιστημών, Τόμος 3, Unesco (1972)

1. Cassiser, Essay on Men, Yale University Press (1941
2. A. Bailey, The Dentiny of the Nations, Lucis Press (1974)
3. A. Bailey, The Rays and the Initiations, Lucis Press (1976)
4. A. Bailey, The Light of the Soul, Lucis Press (19784)
5. A. Bailey, Discipleship in the New Age, Vol. 1, Lucis Press (1972)
6. A. Bailey, Esoteric Psychology, Vol. 1, Lucis Press (1975)
7. A. Bailey, Glamour A World Problem, Lucis Press (1971)
8. A. Bailey, Education in the New Age, Vol. 1, Lucis Press (1974)
9. A. Bailey, A Treatise on Cosmic Fire, Lucis Press (1973)

photo sashachaitow

lifehub

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ