ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΦΙΔΙ – Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ – Ο ΠΑΡΑΜΑΧΑΝΣΑ ΓΙΟΓΚΑΝΑΝΤΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ

Και κανένας δεν ανέβηκε στον παράδεισο παρά μόνο αφού κατέβηκε από τον παράδεισο, ο Γιος του ανθρώπου, ο οποίος είναι στον παράδεισο. Και όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Γιος του ανθρώπου, για να μη χαθεί αυτός που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (κατά Ιωάννη Γ:13-15).

ΕΞΗΓΗΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο Ιησούς είπε: «Μόνο από εμένα θα μάθετε τα επουράνια. Διότι κανείς από τους ανθρώπους δεν έχει ανεβεί στον ουρανό για να μάθει τα επουράνια και σας τα διδάξει, παρά μόνο εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε με την ενανθρώπηση γιος του ανθρώπου, ο οποίος, ενώ τώρα είναι στη γη, εξακολουθεί, ως πανταχού παρών Θεός, να είναι και στον ουρανό. Και για να σου αποκαλύψω και μια άλλη ψυχοσωτήρια αλήθεια σου λέω ότι όπως άλλοτε ο Μωυσής κρέμασε ψηλά το χάλκινο φίδι, για να σώζονται μέσω αυτού οι Ισραηλίτες από τα θανατηφόρα δαγκώματα των οχιών της ερήμου, έτσι σύμφωνα με το μυστηριώδες σχέδιο του Θεού πρέπει να κρεμαστεί ψηλά στον σταυρό ο γιος του ανθρώπου προσλαμβάνοντας το ομοίωμα της αμαρτίας, αλλά μη έχοντας καμία πραγματική σχέση μ’ αυτήν. Και θα υψωθεί στον σταυρό για να μη χαθεί σε αιώνιο θάνατο κανένας από εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια». Δηλαδή η «ύψωση του φιδιού» ήταν η σταύρωση του Χριστού.

ΕΞΗΓΗΣΗ ΠΑΡΑΜΑΧΑΝΣΑ ΓΙΟΓΚΑΝΑΝΤΑ

Αυτό το εδάφιο είναι πολύ σημαντικό και έχει κατανοηθεί πολύ λίγο. Εκλαμβάνοντας κατά κυριολεξία τη φράση «ύψωσε το φίδι», είναι στην καλύτερη περίπτωση μια κλασική βιβλική αοριστία. Κάθε σύμβολο έχει μια κρυμμένη έννοια που πρέπει να ερμηνευτεί σωστά. Η λέξη «φίδι» εδώ αναφέρεται μεταφορικά στη συνειδητότητα του ανθρώπου και στη ζωική δύναμή του που βρίσκονται στη λεπτοφυή, σπειροειδή δίοδο στη βάση της σπονδυλικής στήλης, των οποίων η ροή προς την ύλη πρέπει να αντιστραφεί για να ανέβει πάλι ο άνθρωπος από τη σωματική προσκόλληση στην υπερσυνείδητη ελευθερία. Όλοι μας, ως ψυχές, ήμαστε αρχικά στην αγκαλιά του Θεού. Η ψυχή όμως κατεβαίνει στην ταύτιση με το υλικό σώμα και τη χονδροειδή ύλη.

«Αυτός που κατέβηκε από τον παράδεισο» είναι το υλικό σώμα. (Ο Ιησούς αναφέρεται στο υλικό σώμα ως «ο άνθρωπος». Μέσα σε όλα τα Ευαγγέλια, μίλησε για το δικό του υλικό σώμα ως «τον Γιο του ανθρώπου», σε αντιδιαστολή με την κατά Χριστόν Συνειδητότητά του, «τον Γιο του Θεού».) Ο άνθρωπος κατεβαίνει από τα παραδείσια πεδία της δημιουργίας του Θεού όταν η ψυχή του, ντυμένη με το ιδεατό της σώμα από ιδέες του Θεού και το αστρικό της σώμα από φως, λαμβάνει ένα εξωτερικό κάλυμμα υλικού ιστού. Έτσι, ΟΧΙ ΜΟΝΟ Ο ΙΗΣΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ «ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΕΒΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ».

Κανένα ανθρώπινο σώμα δεν έχει ανέβει στον παράδεισο, καθώς η αιθερική ουσία του δεν φιλοξενεί υλικές μορφές. Όλες οι ψυχές όμως μπορούν και θα εισέλθουν στα ουράνια βασίλεια, όταν, μέσω θανάτου ή μέσω πνευματικής υπέρβασης, πετάξουν την υλική συνειδητότητα και αντιληφθούν τον εαυτό τους ως αγγελικά όντα περιβεβλημένα από σκέψη και φως. Όλοι είμαστε φτιαγμένοι κατ’ εικόνα του Θεού, όντα με αθάνατη συνειδητότητα περιβεβλημένα από διάφανο ουράνιο φως – μια κληρονομιά θαμμένη κάτω από τη χωμάτινη σάρκα. Αυτήν την κληρονομιά μπορούμε να την αναγνωρίσουμε μόνο με διαλογισμό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος – ούτε διαβάζοντας βιβλία, ούτε με φιλοσοφική μελέτη, αλλά με αφοσίωση και συνεχόμενη προσευχή και επιστημονικό διαλογισμό που εξυψώνει τη συνειδητότητα στον Θεό.

Ο Ιησούς μίλησε για μια εκπληκτική αλήθεια όταν ανέφερε «ο Γιος του ανθρώπου ο οποίος είναι στον παράδεισο». Οι συνηθισμένες ψυχές βλέπουν τα σώματά τους («τον Γιο του ανθρώπου») να περιφέρονται μόνο στη γη, αλλά οι ελεύθερες ψυχές όπως ο Ιησούς υπάρχουν ταυτόχρονα και στο υλικό και στο αστρικό και στο ιδεατό βασίλειο. Ακόμα και ενώ βρισκόταν μέσα σ’ ένα σώμα στον υλικό κόσμο, έβλεπε τον εαυτό του ως μια ακτίνα του Θεού που κατέβαινε από τον παράδεισο. Ενόσω ο Ιησούς, στην εντεταλμένη από τον Θεό ενσάρκωσή του, ασχολιόταν αποτελεσματικά με το έργο του Ουράνιου Πατέρα του στον κόσμο, μπορούσε αληθινά να διακηρύξει: «Είμαι στον παράδεισο».

Αυτή η διακήρυξη του Ιησού προσφέρει μεγάλη ενθάρρυνση σε κάθε ψυχή: Παρόλο που ο άνθρωπος βασανίζεται από τις περιπλοκότητες που συνοδεύουν τη διαμονή σ’ ένα υλικό σώμα, ο Θεός τού έδωσε τη δυνατότητα να παραμένει σε παραδείσια συνειδητότητα άσχετα με τις εξωτερικές περιστάσεις. Απολαμβάνει αυτήν την υπέρτατη Μακαριότητα είτε βρίσκεται σε δραστηριότητα στον εξωτερικό κόσμο είτε είναι απορροφημένος σε εσωτερική κοινωνία.

Τα λόγια του Ιησού σ’ αυτήν την περικοπή διευκρινίζουν ότι όλες οι ψυχές που προήχθησαν πίσω στον παράδεισο είχαν αρχικά κατέβει από τον παράδεισο και είχαν παγιδευτεί σε δεμένες με τη γη επιθυμίες εξαιτίας του πλαστού ρεαλισμού του συμπαντικού θεατρικού έργου, αλλά μπόρεσαν να ανέβουν πάλι υπερνικώντας κάθε απατηλή προσκόλληση σε υλικά θέλγητρα. Ξανά και ξανά στα Ευαγγέλια, ο Ιησούς τονίζει ότι αυτό που πέτυχε μπορούν να το πετύχουν όλοι. Η επόμενη παρατήρησή του δείχνει πώς.

Ο Ιησούς είπε ότι ο κάθε γιος του ανθρώπου, κάθε σωματική συνειδητότητα, πρέπει να υψωθεί από το επίπεδο των αισθήσεων στο αστρικό βασίλειο αντιστρέφοντας τη ροή της στραμμένης προς την ύλη ζωικής δύναμης που ρέει προς τα έξω ώστε να ανέβει προς τα πάνω μέσα από τη συσπειρωμένη σαν φίδι δίοδο στη βάση της σπονδυλικής στήλης – ο γιος του ανθρώπου υψώνεται όταν αυτή η οφιοειδής ενέργεια υψώνεται, «όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο».

Το υλικό, το αστρικό και το ιδεατό σώμα του ανθρώπου είναι δεμένα μαζί και λειτουργούν σαν ένα, μέσω ενός δεσίματος της ζωικής δύναμης και της συνειδητότητας στα επτά εγκεφαλονωτιαία κέντρα. Σε καθοδική σειρά, το τελικό δέσιμο είναι ένας συσπειρωμένος κόμπος στη βάση της σπονδυλικής στήλης, ο οποίος εμποδίζει την άνοδο της συνειδητότητας στο παραδείσιο αστρικό βασίλειο. Αν κάποιος δεν γνωρίζει πώς να λύσει αυτόν τον κόμπο της αστρικής και υλικής δύναμης, η ζωή και η συνειδητότητα παραμένουν προσκολλημένες στο θνητό βασίλειο, ρέοντας προς τα έξω, προς το σώμα και την αισθητήρια συνειδητότητα.

Η περισσότερη ενέργεια κινείται μέσα στον χώρο σε σπειροειδή μορφή – ένα πανταχού παρόν μοτίβο στην αρχιτεκτονική δομή του σύμπαντος. Η ενέργεια ρέει σε μορφή σπειροειδή ή κυκλική ή σε δίνες. Αυτό επαναλαμβάνεται στον χορό της τροχιάς των ηλεκτρονίων γύρω από τον ατομικό τους πυρήνα και των πλανητών και των ήλιων και των αστρικών συστημάτων που στροβιλίζονται μέσα στο διάστημα γύρω από ένα μεγαλειώδες κέντρο του σύμπαντος. Τέτοια είναι και η «δύναμη του φιδιού» (η ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ) στον μικρόκοσμο του ανθρώπινου σώματος: το συσπειρωμένο ρεύμα στη βάση της σπονδυλικής στήλης, μια τεράστια γεννήτρια ζωής, η οποία όταν κατευθύνεται προς τα έξω συντηρεί το υλικό σώμα και την αισθητήρια συνειδητότητά του, και όταν συνειδητά κατευθύνεται προς τα πάνω, ανοίγει τα θαύματα των αστρικών εγκεφαλονωτιαίων κέντρων.

Από την αρχική της θέση στον προμήκη μυελό, η νοήμων ζωική ενέργεια του αστρικού σώματος ρέει προς τα κάτω – ενεργοποιώντας τις εξειδικευμένες δυνάμεις των αστρικών εγκεφαλονωτιαίων τσάκρα που δημιουργούν και δίνουν ζωή στην υλική σπονδυλική στήλη, στο νευρικό σύστημα και σε όλα τα υπόλοιπα σωματικά όργανα. Όταν η εργασία της δημιουργίας του σώματος από την αρχέγονη ζωική ενέργεια ολοκληρωθεί, αυτή η ενέργεια αποσύρεται σε μια σπειροειδή δίοδο στο κατώτερο ή κοκκυγικό κέντρο. Ο σπειροειδής σχηματισμός αυτού του αστρικού κέντρου δίνει στη ζωική ενέργεια σ’ αυτό την ορολογία κουνταλίνι, που σημαίνει σπειροειδής ή οφιοειδής ενέργεια. Όταν ολοκληρωθεί το δημιουργικό έργο της, η συγκέντρωση της ζωικής ενέργειας σ’ αυτό το κέντρο λέγεται ότι είναι «κοιμισμένη» κουνταλίνι.

Κατά τον ύπνο οι αστρικές ζωικές δυνάμεις αποσύρονται όχι μόνο από τους μυς, αλλά και από τα αισθητήρια όργανα. Κάθε νύχτα ο άνθρωπος πετυχαίνει μια σωματική απόσυρση της ζωικής δύναμης, αν και αυτό δεν γίνεται συνειδητά. Ο γιόγκι γνωρίζει την επιστημονική τέχνη να αποσύρεται συνειδητά από τα αισθητήρια νεύρα του, ώστε καμιά εξωτερική ενόχληση από τις αισθήσεις να μην μπορεί να εισέλθει στο εσωτερικό άδυτο του γαλήνιου διαλογισμού του. Με τη γνώση και την εφαρμογή των καθορισμένων νόμων και των επιστημονικών τεχνικών της αυτοσυγκέντρωσης, οι γιόγκι αποκόπτουν τις αισθήσεις κατά βούληση – πηγαίνοντας πέρα από τον υποσυνείδητο ύπνο στη μακάρια υπερσυνείδητη εσωτερίκευση.

Κάθε φορά που κάποιος διαλογίζεται βαθιά, αυτόματα βοηθά να αντιστραφεί η ζωική δύναμη και η συνειδητότητα από την ύλη προς τον Θεό. Αν το ρεύμα του αστρικού κόμπου στη βάση της σπονδυλικής στήλης δεν υψωθεί μέσα από σωστό τρόπο ζωής, καλές σκέψεις και διαλογισμό, οι υλιστικές σκέψεις, οι εγκόσμιες σκέψεις και οι ποταπές σκέψεις κυριαρχούν στη ζωή του.

 – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Φίλοι του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα SRF διαλογισμός Κρίγια Γιόγκα, η Αφύπνιση

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ