0:11Όταν ήμουν έξι χρονών, έλαβα τα δώρα μου. Η δασκάλα μου στην πρώτη δημοτικού είχε την εξής εξαιρετική ιδέα. Ήθελε να βιώσουμε την εμπειρία της ανταλλαγής δώρων αλλά ταυτόχρονα να μάθουμε την αξία του αμοιβαίου επαίνου. Έτσι μας έβαλε να σηκωθούμε στον πίνακα· είχε αγοράσει σε όλους μας δώρα και τα είχε βάλει στη γωνία. Μετά είπε, «Γιατί δεν λέμε ωραία πράγματα ο ένας για τον άλλον; Όποιος ακούει το όνομά του, σηκώνεται, παίρνει το δώρο του και κάθεται». Τι φοβερή ιδέα, σωστά; Τι μπορεί να πάει στραβά;
0:45(Γέλια)
0:47Ήμασταν 40 άτομα στην τάξη, και κάθε φορά που άκουγα το όνομα κάποιου, χειροκροτούσα δυνατά. Μετά είχανε μείνει 20 άτομα, δέκα άτομα, πέντε... και τρία... Ήμουν ένας από αυτούς. Οι φιλοφρονήσεις σταμάτησαν. Μέχρι τότε εγώ είχα βάλει τα κλάματα, και η δασκάλα είχε πανικοβληθεί. Ρωτούσε: «Κάποιος να πει κάτι καλό για αυτά τα παιδιά;»
1:15(Γέλια)
1:16«Κανένας; Ωραία, πάρτε τα δώρα σας και καθίστε. Να είστε φρόνιμοι στο εξής· ίσως κάποιος πει κάτι καλό για εσάς».
1:22(Γέλια)
1:25Όπως σας το περιγράφω, καταλαβαίνετε ότι ακόμη το θυμάμαι πολύ καλά.
1:29(Γέλια)
1:31Αλλά δεν ξέρω ποιος ένιωσε πιο άσχημα, εγώ ή η δασκάλα; Πρέπει να συνειδητοποίησε ότι μετέτρεψε μια ομαδική δραστηριότητα σε δημόσιο εξευτελισμό τριών εξάχρονων. Δεν είχε καθόλου πλάκα. Όταν εξευτελίζουν κάποιον στην τηλεόραση, αυτό ναι, είναι αστείο. Δεν είχε τίποτα το αστείο εκείνη η μέρα.
1:50Αυτή λοιπόν, ήταν μία εκδοχή μου, και θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να βρεθώ ξανά σε αυτή τη θέση· να με απορρίψουν δημόσια. Αυτή είναι μία εκδοχή. Οκτώ χρόνια μετά. Ο Μπιλ Γκέιτς ήρθε στην πόλη μου, το Πεκίνο, στην Κίνα, για να δώσει μια ομιλία, οπότε τον άκουσα προσεκτικά. Με μάγεψε αυτός ο τύπος. Σκέφτηκα, ναι, τώρα ξέρω τι θέλω να κάνω. Έτσι έγραψα ένα γράμμα στην οικογένειά μου που έλεγε: «Μέχρι τα 25, θα έχω κάνει την μεγαλύτερη εταιρία του κόσμου, και αυτή θα αγοράσει τη Μάικροσοφτ».
2:23(Γέλια)
2:25Είχα κολλήσει με την ιδέα να κατακτήσω τον κόσμο, να κυριαρχήσω. Δεν σας λέω ψέματα, όντως έγραψα εκείνο το γράμμα. Να το.
2:34(Γέλια)
2:36Δεν χρειάζεται να το διαβάσετε όλο.
2:38(Γέλια)
2:40Είναι κακογραμμένο, αλλά σημείωσα ορισμένες λέξεις-κλειδιά. Πιάνετε το νόημα.
2:45(Γέλια)
2:47Λοιπόν... αυτή ήταν μια άλλη εκδοχή μου· αυτή του παγκόσμιου κατακτητή.
2:54Δύο χρόνια μετά, μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω στις ΗΠΑ. Φυσικά την άδραξα, γιατί εκεί ζούσε ο Μπιλ Γκέιτς.
3:04(Γέλια)
3:05Θεώρησα ότι ήταν η αρχή της επαγγελματικής μου πορείας. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, ήμουν τριάντα χρονών. Όχι, δεν έκανα ποτέ εκείνη την εταιρία. Βασικά, ούτε καν την ξεκίνησα. Στην πραγματικότητα ήμουν υπεύθυνος πωλήσεων για μία πολύ σημαντική εταιρία. Όμως ένιωθα κολλημένος. Ήμουν στάσιμος. Γιατί συνέβη αυτό; Που πήγε το δεκατετράχρονο παιδί είχε γράψει εκείνο το γράμμα; Δεν έφταιγε το ότι δεν προσπάθησε. Απλά σε κάθε νέα ιδέα, κάθε φορά που ήθελα να δοκιμάσω κάτι νέο, ακόμα και στην δουλειά, αν ήθελα να προτείνω κάτι, να μιλήσω μπροστά σε κόσμο, υπήρχε μια συνεχής διαμάχη μεταξύ του δεκατετράχρονου εαυτού μου και του εξάχρονου. Ο ένας ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο, να κάνει την διαφορά, ο άλλος φοβόταν την απόρριψη. Κάθε φορά νικούσε το εξάχρονο.
3:56Αυτός ο φόβος παρέμεινε ακόμα και αφού έκανα την δική μου εταιρία. Την ίδρυσα στα 30 μου - για να γίνεις ο Μπιλ Γκέιτς, από κάπου πρέπει να αρχίσεις, έτσι; Όταν ήμουν επιχειρηματίας, μου παρουσιάστηκε μια επενδυτική ευκαιρία, αλλά με απέρριψαν. Αυτή η απόρριψη με πλήγωσε. Τόσο πολύ, που θέλησα να παραιτηθώ εκείνη τη στιγμή. Όμως σκέφτηκα, θα τα παρατούσε τόσο εύκολα ο Μπιλ Γκέιτς; Θα τα παρατούσε ο οποιοσδήποτε επιτυχημένος επιχειρηματίας; Όχι βέβαια! Εκεί το πήρα απόφαση. Μπορώ να κάνω μια καλύτερη εταιρία, μια καλύτερη ομάδα ή ένα προϊόν, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο· έπρεπε να γίνω καλύτερος ηγέτης. Καλύτερος άνθρωπος. Δεν μπορώ να επιτρέψω στο εξάχρονο παιδί να καθορίσει τη ζωή μου. Πρέπει να το βάλω στη θέση του.
4:50Γι' αυτό έψαξα βοήθεια στο διαδίκτυο. Το Γκουγκλ ήταν δίπλα μου.
4:53(Γέλια)
4:54Έψαξα, «Πως να ξεπεράσω το φόβο της απόρριψης;» Βρήκα διάφορα ψυχολογικά άρθρα, σχετικά με την προέλευση του φόβου και του πόνου. Μετά βρήκα τα κλασικά παρακινητικά άρθρα του στυλ: «Μην το παίρνεις προσωπικά, ξεπέρασέ το». Ποιος δεν το ξέρει αυτό;
5:11(Γέλια)
5:13Αλλά γιατί φοβόμουν ακόμα; Τότε έπεσα τυχαία επάνω σ' αυτή την ιστοσελίδα. Είναι η rejectiontherapy.com
5:20(Γέλια)
5:22«Θεραπεία κατά της απόρριψης» ήταν ένα παιχνίδι ενός Καναδού επιχειρηματία. Λέγεται Τζέισον Κόμελι. Η βασική ιδέα είναι να ψάχνεις την απόρριψη επί 30 μέρες, κάθε μέρα να απορρίπτεσαι σε κάτι, έτσι τελικά παύεις να νιώθεις τον πόνο. Λάτρεψα αυτή την ιδέα.
5:41(Γέλια)
5:43Είπα: «Ξέρεις κάτι; Θα το δοκιμάσω. Θα νιώσω την απόρριψη για 100 μέρες». Σκέφτηκα δικές μου ιδέες για απόρριψη, και ανέβαζα βίντεο στο διαδίκτυο.
5:54Να τι έκανα. Να πώς έμοιαζε η διαδικτυακή σελίδα. Πρώτη μέρα...
6:01(Γέλια)
6:02Δανείσου 100 ευρώ από έναν άγνωστο. Έτσι πήγα στη δουλειά μου, πήγα στον κάτω όροφο και είδα έναν τύπο πίσω από ένα γραφείο. Έμοιαζε με σεκιουριτά. Τον πλησίασα και ενώ περπατούσα,-ήταν η πιο μακρινή διαδρομή της ζωής μου- ανατρίχιαζα, ίδρωνα και είχα ταχυπαλμία. Πήγα μπροστά του και είπα «Συγνώμη, κύριε. Μπορώ να δανειστώ 100 ευρώ από εσάς;»
6:29(Γέλια)
6:30Με κοίταξε και μου κάνει, «Όχι». «Γιατί;»
6:35Και απλά είπα, «Όχι; Συγνώμη.» Έκανα στροφή και το έβαλα στα πόδια.
6:39(Γέλια)
6:41Ένιωσα τόσο ντροπιασμένος. Αλλά επειδή με βιντεοσκόπησα, το ίδιο βράδυ είδα τον εαυτό μου να βιώνει την απόρριψη. Είδα πόσο τρομαγμένος ήμουν. Έμοιαζα με το παιδί από την Έκτη Αίσθηση.Έβλεπα νεκρούς.
6:54(Γέλια)
6:56Αλλά τότε είδα αυτόν τον τύπο. Δεν έμοιαζε και τόσο απειλητικός. Ήταν ένας χοντρούλης, αξιαγάπητος τύπος, που με ρώτησε ακόμα «Γιατί;» Όχι μόνο αυτό, αλλά μου ζήτησε και να του εξηγήσω. Θα μπορούσα να πω πολλά πράγματα. Θα μπορούσα να εξηγήσω, να διαπραγματευτώ.Αλλά δεν έκανα τίποτα απ' αυτά. Απλώς το έβαλα στα πόδια. Ένιωσα πως αυτή είναι η μικρογραφία της ζωής μου. Κάθε φορά, με την παραμικρή απόρριψη, έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Και ξέρετε κάτι; Την επόμενη φορά, ότι και αν συμβεί, δεν πρόκειται να τρέξω. Θα μείνω αφοσιωμένος.
7:31Μέρα δύο: Ζήτα δεύτερο μπέργκερ δωρεάν.
7:33(Γέλια)
7:35Πήγα σε ένα φαστφουντάδικο, τελείωσα το γεύμα μου, πήγα στον ταμεία και του είπα: «θα ήθελα ένα γέμισμα πιάτου».
7:41(Γέλια)
7:43Με ρώτησε με απορία: «Τι είναι αυτό;»
7:46(Γέλια)
7:47Είπα: «Είναι όπως όταν σου ξαναγεμίζουν το ποτήρι, αλλά σε μπέργκερ». Είπε: «Λυπάμαι φίλε, δεν το συνηθίζουμε εδώ».
7:53(Γέλια)
7:55Μετά από την άρνησή του θα μπορούσα να το βάλω στα πόδια αλλά έμεινα. Είπα: «Βασικά λατρεύω τα μπέργκερ σας και το μαγαζί σας, και αν μπορείτε να κάνετε κάτι τέτοιο, θα σας λατρέψω περισσότερο.
8:06(Γέλια)
8:07Απάντησε: «Εντάξει, θα ρωτήσω το αφεντικό μου, ίσως δεχτεί αλλά λυπάμαι, δε μπορεί να γίνει σήμερα». Και έφυγα. Παρεπιπτόντως, δεν νομίζω ότι το εφάρμοσαν ποτέ.
8:18(Γέλια)
8:20Νομίζω ότι παρέμειναν στα ίδια. Αλλά το αίσθημα ζωής ή θανάτου που ένιωσα την πρώτη φορά είχε εξαφανιστεί, απλά και μόνο επειδή είχα επικεντρωθεί και δεν το έβαλα στα πόδια. Είπα, «Τέλεια, επιτέλους μαθαίνω πράγματα. Υπέροχα».
8:34Μέρα τρίτη: Πάρε ντόνατ ολυμπιακούς κύκλους. Εδώ η ζωή μου έφερε τα πάνω κάτω. Πήγα στα «Κρίσπι Κριμ», ένα μαγαζί με ντόνατ που υπάρχει κυρίως στις Νοτιανατολικές ΗΠΑ. Σίγουρα υπάρχει και εδώ επίσης. Μπήκα λοιπόν μέσα, και είπα: «Θα ήθελα το σύμβολο των ολυμπιακών αγώνων με ντόνατ, βασικά ενώνεις πέντε ντόνατ μαζί...» Εννοώ δεν υπήρχε καμία περίπτωση να δεχτεί, όχι; Η υπάλληλος με πήρε πολύ στα σοβαρά.
9:01(Γέλια)
9:02Έβγαλε ένα χαρτί, άρχισε να ενώνει τα χρώματα και τους κύκλους, σκεφτόταν «Πώς να κάνω κάτι τέτοιο;» και 15 λεπτά αργότερα, επέστρεψε με ένα κουτί ντόνατ στο σχήμα των ολυμπιακών κύκλων. Ήμουν τόσο συγκινημένος. Δε μπορούσα να το πιστέψω. Εκείνο το βίντεο πήρε πάνω από πέντε εκατομμύρια προβολές στο YouTube. Ούτε ο κόσμος μπορούσε να το πιστέψει.
9:23(Γέλια)
9:26Μετά απ' αυτό εμφανίστηκα σε εφημερίδες, σε εκπομπές, παντού. Έγινα διάσημος. Πολλοί άνθρωποι άρχισαν να μου γράφουν μέιλ λέγοντας, «Αυτό που κάνεις είναι φοβερό». Αλλά η διασημότητα και η φήμη δε με άγγιζαν. Αυτό που ήθελα πραγματικά ήταν να μάθω, να αλλάξω.Οπότε μετέτρεψα τις υπόλοιπες 100 μέρες της απόρριψης σε παιχνίδι, σε μια έρευνα. Ήθελα να δω πόσα πράγματα μπορούσα να μάθω.
9:53Έμαθα πολλά πράγματα. Ανακάλυψα τόσα πολλά μυστικά. Για παράδειγμα έμαθα ότι αν δεν το βάζω στα πόδια όταν με απορρίπτουν, μπορώ να μετατρέψω το «όχι» σε «ναι», και η μαγική λέξη είναι «γιατί;»
10:04Μια μέρα πήγα στο σπίτι ενός αγνώστου, κρατώντας ένα λουλούδι στο χέρι, χτύπησα την πόρτα και είπα, «Μπορώ να φυτέψω αυτό το λουλούδι στην αυλή σας;»
10:12(Γέλια)
10:13Απάντησε: «Όχι». Αλλά πριν γυρίσει και φύγει, ρώτησα: «Συγνώμη, μπορώ να μάθω το γιατί;»Απάντησε: «Κοίτα, έχω ένα σκύλο που τρελαίνεται να ξεθάβει οτιδήποτε θάβω στον κήπο. Δεν θέλω να χαραμίσω το λουλούδι. Αν θέλετε να το χαρίσετε, πηγαίνετε απέναντι στην Κόνι. Λατρεύει τα λουλούδια». Αυτό ακριβώς έκανα. Πήγα απέναντι στην Κόνι. Χάρηκε τόσο πολύ που με είδε.
10:37(Γέλια)
10:38Μισή ώρα αργότερα, υπήρχε ένα λουλούδι στον κήπο της. Σίγουρα έγινε πιο όμορφο από τότε.
10:43(Γέλια)
10:45Αν είχα φύγει μετά την αρχική απόρριψη, θα έμενα με την εντύπωση, ότι ο τύπος δεν με εμπιστευόταν, επειδή του φάνηκα τρελός, ότι δεν είχα ντυθεί καλά, ή δεν φαινόμουν ευπρεπής. Δεν ήταν τίποτα απ' αυτά. Απλώς αυτό που είχα δεν ταίριαζε με αυτό που χρειαζόταν. Με εμπιστεύθηκε όμως δίνοντας μου μια παραπομπή, όπως λένε στις πωλήσεις. Πέτυχα μια παραπομπή.
11:05Μια μέρα... Έμαθα επίσης ότι μπορώ να πω κάποια πράγματα, ώστε να πάρω πιο εύκολα θετική απάντηση. Για παράδειγμα μια μέρα πήγα στο Στάρμπακς, και ρώτησα τον υπεύθυνο, «Γεια, μπορώ να γίνω υποδοχέας στο Στάρμπακς;» Με ρώτησε: «Τι εννοείς υποδοχέας στο Στάρμπακς;»«Ξέρεις τους υποδοχείς στο ΙΚΕΑ; Αυτούς τους ανθρώπους που σε καλωσορίζουν μόλις μπεις,όμως βασικά φροντίζουν μην κλέψεις τίποτα; Θέλω να το βιώσουν αυτό και οι πελάτες εδώ».
11:30(Γέλια)
11:32Δεν είμαι σίγουρος αν είναι και πολύ καλό αυτό. Βασικά είμαι σίγουρος ότι είναι κακό. Και ήταν σε φάση: «Ω...» ναι κάπως έτσι έμοιαζε, τον έλεγαν Έρικ, και έλεγε «Δεν είμαι σίγουρος». Έτσι φαινόταν, αβέβαιος. Τότε τον ρώτησα, «Είναι περίεργο;» και είπε: «Ναι, πολύ περίεργο, ρε φίλε». Αλλά με το που το είπε άλλαξε όλη του η συμπεριφορά. Σαν να άφηνε όλες τις αμφιβολίες του να πέσουν στο πάτωμα. Και είπε: «Ναι μπορείς να το κάνεις, αλλά διακριτικά».
12:00(Γέλια)
12:02Έτσι για την επόμενη μισή ώρα έγινα υποδοχέας. Έλεγα «Γεια» σε κάθε πελάτη που έμπαινε,δίνοντας του ευχές για τις γιορτές. Δεν ξέρω τι επάγγελμα έχετε, αλλά μη γίνετε υποδοχέας.
12:12(Γέλια)
12:13Ήταν απίστευτα βαρετό. Αλλά έμαθα ότι μπόρεσα να το κάνω γιατί ρώτησα «Είναι περίεργο;»Επειδή σχολίασα την αμφιβολία που είχε, και πρόσθεσα «Είναι περίεργο;» Αυτό σήμαινε πως εγώ δεν ήμουν. Αυτό σήμαινε ότι σκεφτόμουν όπως εκείνος, βλέποντάς το σαν κάτι περίεργο. Ξανά και ξανά, έμαθα ότι αν ανέφερα τις αμφιβολίες που ίσως έχουν οι άλλοι, πριν κάνω μία ερώτηση, με εμπιστεύονταν. Μου απαντούσαν θετικά πιο εύκολα.
12:41Τότε έμαθα ότι μπορούσα να εκπληρώσω το όνειρο ζωής μου, ρωτώντας. Προέρχομαι από τέσσερις γενιές καθηγητών· η γιαγιά μου πάντα έλεγε, «Τζια, μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, αλλά θα ήταν τέλειο αν γινόσουν δάσκαλος».
12:56(Γέλια)
12:58Εγώ όμως ήθελα να γίνω επιχειρηματίας. Ήταν βέβαια πάντα όνειρό μου να διδάξω κάποτε κάτι.Οπότε είπα: «Γιατί δε ρωτάω αν μπορώ να διδάξω στο πανεπιστήμιο;» Έμενα στο Όστιν τότε,οπότε πήγα στο τοπικό πανεπιστήμιο και ρώτησα τους καθηγητές: «Μπορώ να κάνω μια διάλεξη στο μάθημα σας;» Δεν έβγαλε πουθενά τις πρώτες φορές. Αλλά επειδή δεν το έβαλα στα πόδια, αλλά επέμεινα, ο τρίτος καθηγητής που ρώτησα ήταν πολύ εντυπωσιασμένος. Είπε: «Κανείς δεν το έχει ξανακάνει αυτό». Πήγα προετοιμασμένος με παρουσιάσεις και πλάνο διδασκαλίας. Είπε: «Μπορώ να το χρησιμοποιήσω αυτό. Γιατί δεν έρχεσαι ξανά σε δύο μήνες; Θα σε χωρέσω κάπου στο πρόγραμμα». Δύο μήνες μετά δίδασκα μια τάξη.
13:37Αυτός είμαι εγώ. Δεν φαίνομαι καλά, η φωτογραφία δεν είναι καθαρή. Μερικές φορές σε απορρίπτει μέχρι και ο φωτισμός.
13:43(Γέλια)
13:45Αλλά ναι, όταν τελείωσα το μάθημα έβαλα τα κλάματα, γιατί σκέφτηκα ότι μπορώ να καταφέρω ό,τι ονειρεύομαι αρκεί να το ζητήσω. Παλιά πίστευα ότι έπρεπε να κάνω όλα εκείνα τα πράγματα,έπρεπε να γίνω τέλειος επιχειρηματίας ή να κάνω διδακτορικό για να διδάξω, αλλά όχι, απλά ρώτησα, και μπόρεσα να διδάξω.
14:04Σε αυτή τη φωτογραφία όπου δεν φαίνεται τίποτα, παρέθεσα τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ του νεότερου. Γιατί; Γιατί στην έρευνά μου ανακάλυψα ότι οι άνθρωποι που άλλαξαν τον κόσμο, τον τρόπο που ζούμε και σκεφτόμαστε, είναι οι άνθρωποι που αντιμετώπισαν αρχικά και συχνά τη βία, την απόρριψη. Άνθρωποι σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, σαν τον Μαχάτμα Γκάντι, τον Νέλσον Μαντέλα, ή Τον Ιησού Χριστό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν άφησαν την απόρριψη να τους καθορίσει,αλλά την αντίδρασή τους μετά από αυτήν. Αγκάλιασαν την απόρριψη.
14:38Δε χρειάζεται να γίνουμε ίδιοι για να μάθουμε για την απόρριψη, στην περίπτωση μου, η απόρριψη ήταν η κατάρα μου, ο δικός μου μπαμπούλας. Με κυνηγούσε σε όλη μου τη ζωή επειδή έτρεχα μακριά της. Μετά άρχισα να την αποδέχομαι. Την μετέτρεψα στο μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου.Ξεκίνησα να διδάσκω σε άλλους ανθρώπους πώς να κάνουν την απόρριψη ευκαιρία.Χρησιμοποίησα τη σελίδα, τις ομιλίες μου, το βιβλίο που μόλις εξέδωσα, ενώ παράλληλα δομώ νέα μέσα για να βοηθήσω κι' άλλους να ξεπεράσουν τον φόβο της απόρριψης.
15:11Όταν σε απορρίπτουν στη ζωή, όταν αντιμετωπίζεις ένα ακόμη εμπόδιο, ή άλλη μια αποτυχία,συλλογίσου τις πιθανότητες. Μην το βάλεις στα πόδια. Αν τα αποδεχθείς, ίσως γίνουν και δικά σου δώρα επίσης.
15:24Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.