Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ

(ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ «ΛΕΥΚΟΥ ΡΟΔΟΥ» - ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ)

Όταν ο Αναζητητής της Αλήθειας κατανοήσει ότι υπάρχει μονάχα Μία Οδός, Προς τα Έσω κι όταν Νοιώσει Βιωματικά την Εσωτερική Παρουσία του, Άμεσα, με την Εσωτερική Αίσθηση (την Ενόραση, την Διαίσθηση, την Έκτη Αίσθηση, που δεν είναι απλά φαινομενολογική προεννοιολογική αντίληψη, αλλά ολοκληρωτική μεταεννοιολογική αντίληψη, σαν πλήρης αίσθηση των πραγμάτων), τότε «Επανέρχεται» στο Ανθρώπινο Κέντρο του, στον Άνθρωπο Που Είναι Πραγματικά, στον Άχρονο, Υπερβατικό, Αληθινό Άνθρωπο. Είναι, τούτη η «Κατάσταση», όταν βιώνεται, όχι μόνο η Προπτωτική Παραδεισένια Κατάσταση του Ανθρώπου, όπως περιγράφεται στον Αγιογραφικό Συμβολισμό, αλλά ταυτόχρονα και η Υπέρβαση της θνητής κοσμικής ύπαρξης, το μέλλον που είναι Πέρα από τον Χρόνο, η Αιώνια Ζωή.

Διαβάζοντας κάποιος την «Γέννεση», με τον σωστό τρόπο κι αποσυμβολίζοντας τις λέξεις, που δεν βρίσκονται τυχαία εδώ, κατανοεί εξαρχής ότι η Μόνη Πραγματικότητα Είναι το Πνεύμα, το Πνεύμα Μονάχα στο Κοσμικό Χάος, το Πνεύμα που Είναι Άνω των «Υδάτων» της Δημιουργίας. Κι είναι η Παρουσία, η Δύναμη, η Πνοή Ζωής, που Εμφυσάται στα Ύδατα και «Διαχωρίζει» την Δημιουργία (στην αντίληψη των όντων που θα «κατοικήσουν» τούτη την Δημιουργία), σε Πνεύμα Αιώνιο, Ζώσα Ψυχή (τα Ανώτερα Ύδατα) και σε Εξωτερική Φύση (τα Κατώτερα Ύδατα), ή αλλιώς στο Αληθινό ή Πραγματικό, στον Κόσμο του Άμορφου και στον Κόσμο των Μορφών. Και Κατά το Πρότυπο του Παγκόσμιου (της Δημιουργίας) «δημιουργήθηκε», «πλάστηκε», ο Προπτωτικός Άνθρωπος, Πνεύμα (Άχρονη Υπερβατική Ζωή), Ψυχή Ζώσα (Άχρονη Ουσία) και Μορφή, Σώμα από υλική λάσπη. Κι έρχεται τούτη η Ουράνια Ζωή που «περιορίστηκε» κι «έγινε» Ψυχή να «κατοικήσει» σε τούτο το σώμα. Κι η Σύνδεση της Ψυχής με το Σώμα γίνεται στο Αληθινό Κέντρο του Ανθρώπου, από όπου «διαχέονται» μετά οι δυνάμεις της ψυχής στο σώμα και μετά στην αίσθηση του κόσμου. Τούτο ακριβώς το Κέντρο του Ανθρώπου είναι ο Έσω Άνθρωπος, η Εσωτερική Παρουσία, η Πραγματική Άμεση Αίσθηση του «Υπάρχω».

Κι είναι Αυτό το Εσωτερικό Κέντρο που, όταν ο Αναζητητής της Αλήθειας εγκαταλείπει την εξωτερική δραστηριότητα, στον εξωτερικό κόσμο (με την «ηρεμία»), στον κόσμο των επιθυμιών (με την «απάθεια») και στον ταραγμένο κόσμο της σκέψης (με την «σιωπή της σκέψης»), Ανθίζει, σαν Λουλούδι, το «Λευκό Ρόδο». Η Μετάβαση από τον εξωτερικό κόσμο της δράσης, του γίγνεσθαι, των φαινομένων (τα Κατώτερα Ύδατα της Δημιουργίας), στον Απέραντο Χώρο του Είναι, στην Άμορφη Εσωτερική Παρουσία (τον Κόσμο των Ανωτέρων Υδάτων), είναι Μετάβαση από τον εξωτερικό κόσμο της δυαδικότητας της σκέψης (που διαχωρίζει το εγώ από τον κόσμο) στον Κόσμο της Ενότητας του Είναι, Όπου Όλα Λούζονται στο Φως της Κατανόησης της Ενότητας, του Ενιαίου της Πραγματικότητας. Το «Λευκό Ρόδο» Ανθίζει μέσα από τα «κατώτερα ύδατα», από τον βάλτο του εξωτερικού κόσμου, πάνω από τα «ύδατα», στο «αιώνιο φόντο του ουρανού».

Η Στροφή προς τα Έσω, η Απαγκίστρωση από τον κόσμο των φαινομένων, μας Φέρνει στον Χώρο του Είναι, της Πραγματικής Παρουσίας μας στην Δημιουργία, Εδώ, Τώρα, στο Άχρονο. Επανερχόμαστε στο Κέντρο της Ανθρώπινης Ύπαρξής μας, Εδώ, Μέσα στο Σώμα, τούτη την Στιγμή που Ρέει, στο Απόλυτο Παρόν. «Είμαστε» εδώ, στο σώμα και ταυτόχρονα έξω από τον χρόνο, στο Άχρονο, στο Αιώνιο. Όταν Επανερχόμαστε στο Αληθινό Κέντρο της Ύπαρξης, όπου Νοιώθουμε την Αληθινή Ύπαρξη, το Πραγματικό Είναι που Απλώνεται προς την Απεραντοσύνη, «Βρισκόμαστε» ακριβώς στο Σημείο όπου η Ζώσα Ψυχή Ενώνεται με το Σώμα, στο Κέντρο Ισορροπίας της Ύπαρξης, στην Αληθινή Κατοικία μας εδώ. Τούτο το Κέντρο είναι βαθιά μέσα στον εγκέφαλο. Είναι η Καρδιά του Όντος, Όπου βασιλεύει η Βαθιά Ειρήνη της Ενότητας, το Αμετακίνητο Σημείο Ύπαρξής μας στον κόσμο. Είναι ταυτόχρονα η «νοήμονα καρδιά» από όπου αισθανόμαστε την ύπαρξη κι από όπου ξεκινάμε όλες τις δραστηριότητες προς τα έξω και ταυτόχρονα είναι το Σημείο Όπου Ερχόμαστε όταν αποσύρουμε τις δυνάμεις μας από έξω, καταργώντας τις αισθήσεις, διαλύοντας τις επιθυμίες και «ακινητοποιώντας» την σκέψη, αλλά και η Πύλη προς τον Εσωτερικό Κόσμο του Άμορφου, του Πραγματικού Είναι.

Από Εδώ, όταν Βιώνουμε την Κατάσταση κι όταν Εμβαθύνουμε στην Κατανόηση της Ύπαρξής μας, αρχίζει η Μεταμόρφωση της Απλής Ζώσας Ψυχής σε Απεριόριστο Πνεύμα. Το «Λευκό Ρόδο» Κλείνει μέσα του την Απέραντη Καρδιά της Ζωής που Χτυπάει Παντού. Κι αυτή την Καρδιά την Βρίσκουμε Μέσα μας να Χτυπά. Κι όσο Αφουγκραζόμαστε τον Παλμό της Νοιώθουμε την Ιερή Δόνηση του Σύμπαντος κι εγκαταλείπουμε την σύνδεση με τον κόσμο και τους περιορισμούς και Γινόμαστε Ένα με το Όλο. Στην αρχή είναι δύσκολο, ακόμα κι αν έχουμε αφουγκραστεί τον Εσωτερικό Χτύπο της Ύπαρξης, να Κατανοήσουμε τι Συμβαίνει. Η Πρώτη Αίσθηση είναι το Σκοτάδι. Σιγά-σιγά το Σκοτάδι «Φωτίζεται» μέχρι να γίνει Εσωτερικό Φως, το Αληθινό Φως (το «Μαύρο Φως») που Φωτίζει τον Κόσμο, ακόμα κι αν ο κόσμος δεν Το γνωρίζει. Το Πέρασμα από τον εξωτερικό κόσμο στον Εσωτερικό Άνθρωπο είναι το Πρώτο Πέρασμα. Η Άνοδος από την Απλή Αίσθηση της Αιώνιας Ύπαρξης, στον Ουρανό του Αιώνιου είναι το Ανώτερο Πέρασμα. Είναι η Αποκάλυψη της Καρδιάς Μέσα στο «Ρόδο». Κι αυτό που μας Οδηγεί Τόσο Ψηλά, Τόσο Μακριά, στον Κόσμο του Άμορφου, γίνεται εδώ, τώρα, όσο είμαστε μέσα στο σώμα. Φτάνει να ξέρουμε Που να Ψάξουμε, Πως να Ψάξουμε. Μέσα μας, Εδώ, είναι η Πύλη του Πραγματικού, όχι έξω, στον κόσμο των φαινομένων που φωτίζει η σκέψη μας ή ψηλαφούν οι αισθήσεις μας.

Δεν αρκεί λοιπόν να Περάσουμε το Σταυρικό Μονοπάτι και να Ανθίσει το «Ρόδο» Μέσα μας, να Φτάσουμε στην Προπτωτική Κατάσταση του Πρωταρχικού Ανθρώπου, του Αδάμ του Αγιογραφικού Συμβολισμού. Χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο Μέσα στο «Λευκό Ρόδο» να Νοιώσουμε την Απέραντη Καρδιά του Παγκόσμιου Ανθρώπου, να Νοιώσουμε την Ζωή του Σύμπαντος Κόσμου (της Δημιουργίας). Πρέπει όχι μόνο να Ανυψωθούμε πάνω από τα «Κατώτερα Ύδατα» στο «Λευκό Ρόδο», αλλά και Μέσα στο «Λευκό Ρόδο», στα Ανώτερα Άμορφα Ύδατα, να Αφήσουμε την Καρδιά της Ζωής να Αποκαλυφτεί σε Όλη την Απεραντοσύνη της. Πέρα από αυτό δεν υπάρχει τίποτα άλλο  παρά μόνο το Πνεύμα, Αυτό το Αρχαίο Πνεύμα Που Είναι Παρόν Πάνω από τα Ύδατα, Αυτό που Υπάρχει Μονάχα Από Τον Εαυτό Του, Πνεύμα Μόνο, Πνεύμα Όλα, Πνεύμα Για Πάντα.

Μακάριος είναι όποιος Περνά τα Τρία Περάσματα, γιατί τότε μονάχα Βιώνει, Αυτός ο Ίδιος, αυτό που έλεγε το Τέκνο των Εσσαίων που Έγινε Τέκνο του Φωτός, «Εγώ κι ο Πατήρ Εν εσμέν». Αμήν!

wholemind8

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ