Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΡΟΜΟΣ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.

         
ΜΕ  ΠΟΙΟΝ  ΤΡΟΠΟ  ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ 
     Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ  ΤΑ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ  
     ΠΡΟΣΩΠΑ;         

«Ο  φυσιολογικός  ανθρώπινος  εγκέφαλος μπορεί να διατηρήσει στη μνήμη του έως δέκα χιλιάδες (10.000)  διαφορετικά πρόσωπα. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν απόλυτα φυσιολογική όραση, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πρόσωπα. Το  κυριότερο  εγκεφαλικό  κέντρο  που  είναι υπεύθυνο  για  την  αναγνώριση  των  προσώπων βρίσκεται  σε  μία  περιοχή  που  αποκαλείται  δεξιά ατρακτοειδή έλικα του εγκεφάλου  ή  έσω κροταφοϊνιακή  έλικα  (fusiform gyrus).  Αυτό το μέρος του εγκεφαλικού φλοιού υπάρχει μόνο στους ανθρώπους και τους μεγάλους πιθήκους».

Η  ΠΡΟΣΩΠΑΓΝΩΣΙΑ

H ικανότητα αναγνώρισης των προσώπων θεωρείται δεδομένη,  αλλά  αυτό  δεν  συμβαίνει  πάντα.
Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν απόλυτα φυσιολογική όραση, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πρόσωπα. 
Μπορούν δηλαδή να διαβάσουν, να εργαστούν και να κυκλοφορήσουν στον δρόμο, αλλά αδυνατούν να ξεχωρίσουν δύο αγνώστους   ή  δεν μπορούν να αναγνωρίσουν οικεία πρόσωπα, όπως φίλους, συγγενείς, την σύζυγο ή το παιδί τους. Σε ακραίες περιπτώσεις οι πάσχοντες δεν μπορούν καν να αντιληφθούν ότι έχουν μπροστά στα μάτια τους ένα πρόσωπο. Άλλοτε πάλι, το άτομο αδυνατεί να διαχωρίσει ένα πρόσωπο από ένα αντικείμενο ή δεν μπορεί να αναγνωρίσει το ίδιο το πρόσωπό του.  Αρκετοί  όταν παρακολουθούν ταινίες ή θεατρικές παραστάσεις,  ξεχνούν τα δρώντα πρόσωπα στη ροή του έργου ήδη από την επόμενη σκηνή.
Όλα  τα  παραπάνω  συμβαίνουν γιατί ο εγκέφαλος φαίνεται να επεξεργάζεται σε διαφορετικές περιοχές τις εικόνες των προσώπων από τις εικόνες των αντικειμένων ή των τοπίων.
Πρόκειται  για  μία σπάνια  διαταραχή την οποία οι Νευρολόγοι  ονομάζουν Προσωπαγνωσία. Όσοι πάσχουν από αυτή δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τον απέναντί τους από τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Ένας ενήλικας στους 30 - 40 αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα.  Τουλάχιστον τρία στα εκατό άτομα έχουν δυσκολίες στην αναγνώριση των προσώπων. Επίσης, πολλοί πάσχοντες αγνοούν ότι φέρουν αυτή τη διαταραχή. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι έχουν κακή μνήμη ή προβλήματα συγκέντρωσης. Το πρόβλημα στη Προσωπαγνωσία είναι αποκλειστικά η αδυναμία του πάσχοντος να θυμάται τα χαρακτηριστικά των προσώπων. Κατά κανόνα, η διαταραχή υπάρχει εκ γενετής, ωστόσο μπορεί να προκληθεί και από κάποιο τραυματισμό ή εξαιτίας εγκεφαλικών επεισοδίων που πλήττουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. 

 
Στην πιο ακραία της μορφή, ο πάσχων αδυνατεί να αναγνωρίσει ακόμη και τα πλέον οικεία του πρόσωπα, όπως φίλους  και συγγενείς.
Τα άτομα που πάσχουν από προσωπαγνωσία για να αναγνωρίσουν ένα άτομο  συνήθως βασίζονται σε χαρακτηριστικά πέραν του προσώπου, όπως τα ρούχα, η φωνή ή τα μαλλιά,
 Πολλοί  άνθρωποι  δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από τη διαταραχή, πιστεύοντας ότι απλώς δεν είναι καλοί στο να θυμούνται  πρόσωπα.

    "Ο  υγιής  ανθρώπινος  εγκέφαλος επεξεργάζεται πρώτα τη μορφή, όταν αντικρίζει ένα πρόσωπο".

Η  ΠΡΟΣΩΠΑΓΝΩΣΙΑ  ΑΠΟ  ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ  ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ  ΑΠΟΨΗ.

Damasio, A.R., Damasio, H., & Van Hoesen, G.W. (1982). Prosopagnosia:

anatomical basis and behavioral mechanisms.

Neurology, 32.

 

Ο  φυσιολογικός  ανθρώπινος  εγκέφαλος μπορεί να διατηρήσει στη μνήμη του έως δέκα χιλιάδες (10.000)  διαφορετικά πρόσωπα.
Οι περισσότεροι μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάποιον που δεν έχουμε δει την τελευταία δεκαετία. Όπως έδειξαν πολλές μελέτες, ακόμα και μετά την πάροδο 35 ετών από την αποφοίτησή μας από το σχολείο αναγνωρίζουμε το 90% των συμμαθητών μας.
Η  προσωπαγνωσία δεν σχετίζεται με την ευφυΐα του ατόμου,  ούτε και με τις γενικότερες ικανότητές του στην απομνημόνευση πληροφοριών.
 
Προηγμένες  νευροφυσιολογικές  μελέτες  απέδειξαν  ότι    ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποδίδει ένα  σαφές σύνολο χαρακτηριστικών σε ένα μόνο πρόσωπο.
Ο  υγιής  ανθρώπινος  εγκέφαλος επεξεργάζεται πρώτα τη μορφή, όταν αντικρίζει ένα πρόσωπο. Στη συνέχεια το ερέθισμα προωθείται σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, στην περιοχή των κροτάφων.
Ένα  συγκεκριμένο  τμήμα  του εγκεφάλου επεξεργάζεται τη μιμική του προσώπου και τις κινήσεις των ματιών καιένα άλλο επικεντρώνεται στα σταθερά χαρακτηριστικά. Τέλος, ένα τρίτο τμήμα  του εγκεφάλου  ανακαλεί  από τις  μνημονικές  εγχαράξεις  και  εξετάζει αν έχουν καταγραφεί προηγούμενα βιώματα με το εκάστοτε πρόσωπο. Όλα  αυτά  τα  νευρωνικά  κυκλώματα  πρέπει να συνεργάζονται καλά, σαν ορχήστρα, προκειμένου να αναγνωριστεί ένα πρόσωπο.
Οι  ερευνητές,  χρησιμοποιώντας πολύπλοκα απεικονιστικά μηχανήματα που τους επέτρεψαν να παρακολουθούν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου των πασχόντων, κατάφεραν να εντοπίσουν τις περιοχές του φλοιού,  που εμπλέκονται στην αναγνώριση των προσώπων.
 
Το  κυριότερο  εγκεφαλικό  κέντρο  που  είναι  υπεύθυνο για  την  αναγνώριση  των  προσώπων  βρίσκεται  σε  μία περιοχή  που  αποκαλείται  δεξιά ατρακτοειδή έλικα του εγκεφάλου.  Παλιότερες  μελέτες είχαν δείξει πως η ατρακτοειδής έλικα σχετίζεται με αυτή τη σημαντική αντιληπτική λειτουργία, νεότερες  όμως  έρευνες  το  απέδειξαν  οριστικά.  Έτσι  σήμερα  πολλά νεότερα στοιχεία από το ηλεκτροφλοιογράφημα, τη λειτουργική μαγνητική τομογραφία και την εγκεφαλική διέγερση έδωσαν  την δυνατότητα να μελετήσουμε όχι μόνο την επίδραση της εγκεφαλικής διέγερσης στα τοπικά νευρωνικά δίκτυα που επεξεργάζονται τις σχετικές με τα πρόσωπα πληροφορίες αλλά επίσης πώς αυτά μεταδίδουν τις πληροφορίες τους προς άλλες περιοχές του εγκεφάλου..

  "Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποδίδει ένα  σαφές σύνολο χαρακτηριστικών σε ένα μόνο πρόσωπο".

ΕΤΣΙ  ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ  ΤΑ  ΠΡΟΣΩΠΑ  Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ  ΜΑΣ.

Τρία  πολύ  συγκεκριμένα  τμήματα  του εγκεφάλου  δραστηριοποιούνται  στην αναγνώριση των προσώπων.
 

Α.   ΠΡΟΣΘΙΟΣ  ΚΡΟΤΑΦΙΚΟΣ  ΛΟΒΟΣ.  Ο  Π.Κ.Λ. μελετά τα φυσικά χαρακτηριστικά του προσώπου.Χρησιμοποιώντας μαγνητικούς τομογράφους, διαπιστώθηκε ότι ο πρόσθιος κροταφικός λοβόςεμφάνιζε μεγαλύτερη δραστηριότητα όταν οι εθελοντές αναγνώριζαν το πρόσωπο που τους έδειχναν.

Β.   ΔΕΞΙΑ  ΑΤΡΑΚΤΟΕΙΔΗΣ  ΕΛΙΚΑ  ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.  Η  Δ.Α.Ε.Ε.  που  βρίσκεται ακριβώς πίσω από το αφτί,  μπορεί να αντιληφθεί κατά πόσον μία  εικόνα προσώπου  του είναι γνώριμη ή άγνωστη. Αυτή δραστηριοποιήθηκε όταν οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές κάποιο γνωστό τους πρόσωπο στο οποίο, όμως, είχαν γίνει μερικές μεταβολές, με αποτέλεσμα αυτή η περιοχή του εγκεφάλου να ανασύρει τα αποθηκευμένα στοιχεία και να αναγνωρίσει το τροποποιημένο πρόσωπο.  Αυτό το μέρος του εγκεφαλικού φλοιού υπάρχει μόνο στους ανθρώπους και τους μεγάλους πιθήκους.





Γ.   ΚΑΤΩΤΕΡΗ  ΙΝΙΑΚΗ  ΕΛΙΚΑ  ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.  Η  Κ.Ι.Ε.Ε.  βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του εγκεφάλου και  μπορεί να αναζητήσει και να ανασύρει όσα στοιχεία έχει συγκεντρώσει για το πρόσωπο, όπως λόγου χάρη, το όνομα και  το επάγγελμα. H κατώτερη ινιακή έλικα  είναι  η περιοχή που διαχειρίζεται τις μικροδιαφορές των χαρακτηριστικών του αλλαγμένου προσώπου.
Αν καταστραφεί οποιοδήποτε από τα τρία τμήματα του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη διαδικασία της αναγνώρισης των προσώπων τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά.  Οι ασθενείς που πάσχουν από γεροντική άνοια και έχουν βλάβες στον πρόσθιο κροταφικό φλοιό έχουν ιδιαίτερη δυσκολία να συνδέσουν το πρόσωπο με το όνομά του, ενώ όσοι παθαίνουν επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες πυροδοτούνται από τη δεξιά ατρακτοειδή έλικα, συχνά αποδίδουν διαφορετικές εικόνες στο ίδιο πρόσωπο.
Μέχρι  πρότινος  πιστεύαμε  ότι η ανάπτυξη των εγκεφαλικών ιστών σταματά  πολύ νωρίς στα μωρά και ότι στη συνέχεια ο εγκέφαλος προσαρμόζεται δημιουργώντας συνάψεις μεταξύ των νευρώνων. Εξετάζοντας μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλων παιδιών και ενηλίκων οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η περιοχή του εγκεφάλου που παίζει σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση των προσώπων, η ατρακτοειδής έλικα, συνεχίζει να αναπτύσσεται ως την ενηλικίωση.
Αυτό εξηγεί γιατί οι ενήλικες αναγνωρίζουν καλύτερα τα πρόσωπα από τα παιδιά. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι ενήλικες είχαν σε ποσοστό 12,6% περισσότερη εγκεφαλική ουσία στην ατρακτοειδή έλικα από τα παιδιά  γιατί  η ατρακτοειδής έλικα φαίνεται ότι συνεχίζει να αναπτύσσεται και μετά.  Οι επιστήμονες εξέτασαν και άλλες περιοχές του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται για την αναγνώριση τοποθεσιών, όμως βρήκαν ότι το μέγεθός τους δεν αλλάζει με την ηλικία.


    "Ακόμα και μετά την πάροδο 35 ετών από την αποφοίτησή μας από το σχολείο αναγνωρίζουμε το 90% των συμμαθητών μας". 


ΔΥΟ  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ  ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
Α.  
Η 35χρονη Natalie Whitear, μητέρα δύο παιδιών από το Χαμσάιρ της Αγγλίας πάσχει από προσωπαγνωσία. Η 35χρονη δεν αντιμετωπίζει όμως κανένα πρόβλημα με την αντίληψη των αντικειμένων.  Αδυνατεί να εντοπίσει όμως  τον άντρα και τα παιδιά της μέσα στο πλήθοςκαι προσπερνά φίλους στο δρόμο χωρίς να τους χαιρετά.
Η περίπτωσή της είναι μάλιστα τόσο βαριά που δεν αναγνωρίζει ούτε το ίδιο της το πρόσωπο όταν στέκεται μπροστά σε έναν καθρέφτη. Η γυναίκα γεννήθηκε με τη διαταραχή αυτή.
«Αν μου ζητήσεις να περιγράψω ένα πρόσωπο δεν θα μπορέσω. Συνήθως χαμογελώ σε όλους μήπως συναντήσω στο δρόμο κάποιον γνωστό μου που θα έπρεπε κανονικά να αναγνωρίσω», δηλώνει η ίδια.
«Μπορώ να περιγράψω το ανάστημα ή το χρώμα των μαλλιών του άντρα μου και των παιδιών μου, αλλά όχι τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους με λεπτομέρεια. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου, προσπαθούσα να κρατήσω στη μνήμη μου τα χαρακτηριστικά της αλλά δεν μπορούσα.»
Η γυναίκα μπορεί να αναγνωρίσει κάποιον μόνο από τον τρόπο που περπατά, από τα ρούχα που φορά ή από τη φωνή του. Έχει αναπτύξει αυτόν τον μηχανισμό ώστε να διαχειρίζεται τη διαταραχή και να μην αποτελεί εμπόδιο στην καθημερινότητά της.
 
    Ο  φυσιολογικός  ανθρώπινος  εγκέφαλος μπορεί να   διατηρήσει στη μνήμη του έως δέκα χιλιάδες (10.000)  διαφορετικά πρόσωπα.
Β.
Ο Ρον Μπλάκγουελ, ένας 47χρονος άνδρας με σοβαρή επιληψία, κατέφυγε αναζητώντας θεραπεία στον Τζόζεφ Παρβάζι, καθηγητή Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ. Με στόχο να εντοπίσει την εστία των επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο του ασθενούς και, αν ήταν δυνατόν, να αφαιρέσει το προβληματικό «σημείο», ο δρ Παρβάζι τον υπέβαλε σε μια σειρά εξετάσεων τοποθετώντας ηλεκτρόδια στον κροταφικό λοβό του, λίγο επάνω από το δεξιό αφτί, και παρακολουθώντας τις αντιδράσεις του ενώ διοχέτευε διαφορετικά ρεύματα χαμηλής τάσης.
 
Σε μια συνεδρία κατά την οποία είχαν ενεργοποιηθεί δυο ηλεκτρόδια που ήταν τοποθετημένα σε δυο συγκεκριμένα σημεία της ατρακτοειδούς έλικας – μιας περιοχής που ενεργοποιείται πάντα στη θέα προσώπων, όπως δείχνουν οι εγκεφαλικές απεικονίσεις – ο κ. Μπλάκγουελ άρχισε να αναφέρει «αλλόκοτα» συμπτώματα που δεν είχαν καμία σχέση με τις επιληπτικές του κρίσεις αλλά ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τον τρόπο με τον οποίο «έβλεπε» το πρόσωπο του γιατρού του.
«Μόλις γίνατε κάποιος άλλος» ακούγεται να λέει στο μαγνητοσκοπημένο βίντεο αυτής της συνεδρίας, το οποίο οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα. «Ειναι σαν να μεταμορφώθηκε ολόκληρο το πρόσωπό σας». Με κάθε ηλεκτρική διέγερση ο ασθενής έβλεπε αλλαγές. «Η μύτη σας “έπεσε”, σαν να πήγε προς τα αριστερά, μου φανήκατε σχεδόν σαν κάποιον που έχω ξαναδεί, κάποιον άλλο». Ανάλογες μεταμορφώσεις έγιναν αντιληπτές και στο πρόσωπο της βοηθού του κ. Παρβάζι: «Το κάτω μέρος του προσώπου της σαν να άλλαξε προς τα επάνω. Σαν να τεντώθηκε για να της δώσει άλλη όψη. Μμμ, δεν ήταν ωραίο».
Όταν η εγκεφαλική διέγερση σταματούσε, ο ασθενής έβλεπε τα πρόσωπα κανονικά. Ακόμη και με την ηλεκτρική διέγερση όμως δεν έβλεπε καμία διαφορά στο κοστούμι και τη γραβάτα του γιατρού, στο δωμάτιο γύρω του, στην τηλεόραση ή στα άλλα αντικείμενα.
 
Μετά από αυτό το περιστατικό ο δρ Παρβάζι ζήτησε τη συγκατάθεση του κ. Μπλάκγουελ για περαιτέρω έρευνες, στις οποίες συμμετείχε πλέον και η Καλάνιτ Γκριλ-Σπέκτορ, νευροεπιστήμονας του Στάνφορντ η οποία μελετά τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην αναγνώριση των προσώπων.
Διεξάγοντας νέα σειρά πειραμάτων τόσο με ηλεκτρική εγκεφαλική διέγερση όσο και με απεικονιστικές τεχνικές του εγκεφάλου, οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι τα δυο ηλεκτρόδια που «παραμόρφωναν» τα πρόσωπα στο μυαλό του ασθενούς ήταν τοποθετημένα σε δυο σημεία της ατρακτοειδούς έλικας – τα mFus-faces και pFus-faces – τα οποία η δρ Γκριλ-Σπέκτορ είχε εντοπίσει σε προηγούμενες έρευνες ως πιθανώς άμεσα εμπλεκόμενα στην αναγνώριση των προσώπων. Επίσης είδαν ότι η δραστηριότητα που συνελάμβαναν μέσω των ηλεκτροδίων στα δυο «κρίσιμα σημεία» ταίριαζε απόλυτα με εκείνη που εμφανιζόταν από τις απεικονίσεις.  Αυτή ήταν  και  η πρώτη «απτή» απόδειξη για την εμπλοκή πολύ συγκεκριμένων σημείων του εγκεφάλου στην αναγνώριση των προσώπων.  
 
 ΟΡΙΣΜΟΣ  ΠΡΟΣΩΠΑΓΝΩΣΙΑΣ    ΑΠΟ  ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ  ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ  ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ
Σύμφωνα με το  Α.Ι.Ν.Δ.  «η προσωπαγνωσία είναι μια νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του ατόμου να αναγνωρίζει πρόσωπα. Η σοβαρότητα της διαταραχής εξαρτάται από το βαθμό δυσκολίας που αντιμετωπίζει το άτομο στην καθημερινότητά του.
Η προσωπαγνωσία δεν σχετίζεται με την απώλεια μνήμης, τα προβλήματα όρασης ή τις μαθησιακές δυσκολίες. Θεωρείται αποτέλεσμα ανωμαλίας, βλάβης ή δυσλειτουργίας στη δεξιά ατρακτοειδή έλικα του εγκεφάλου, μια περιοχή που συντονίζει την αντίληψη ενός προσώπου με τη μνήμη.
Η προσωπαγνωσία  σε ορισμένες περιπτώσεις εκδηλώνεται εκ γενετής  ενώ  σε  άλλες  μπορεί να είναι αποτέλεσμα εγκεφαλικού επεισοδίου, κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης ή νευροεκφυλιστικής πάθησης. Φαίνεται να είναι κληρονομική, άρα πιθανώς οφείλεται σε μετάλλαξη ή απουσία κάποιου γονιδίου».
 

ΠΩΣ  ΖΟΥΝ  ΟΙ  ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ
Πότε  πρέπει  να  ανησυχήσουμε,  (μερικά  παραδείγματα):
- Όταν  άτομα που έχω γνωρίσει στο παρελθόν σήμερα μου  φαίνονται  άγνωστα.
-  Όταν  δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω ένα δικό  μου άτομο εάν αλλάξει κούρεμα/χρώμα μαλλιών, φορά καπέλο κ.λπ.
- Όταν  μερικές φορές δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω μια ταινία επειδή δεν αναγνωρίζω τους χαρακτήρες.
- Όταν  καταλαβαίνω  ότι  προσβάλλω τους άλλους, επειδή δεν τους αναγνωρίζω.
- Όταν  δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω ένα οικείο πρόσωπο, εκτός ενός ορισμένου περιβάλλοντος (π.χ. έναν συνάδελφο όταν τον συναντώ στο δρόμο).
Η αντιμετώπιση της διαταραχής βασίζεται κυρίως στην ανάπτυξη τεχνικών διαχείρισης, όπως η επιτυχής αναγνώριση της φωνής ή άλλων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών  Πολλά  προβλήματα  προκύπτουν  από την  άγνοια  του  θέματος  στον  κόσμο.  Ο  πάσχων    στις διαπροσωπικές  σχέσεις  εμφανίζει  την  γνωστή συμπεριφορά  ενός  ατόμου,  που  τα  πρόσωπα   γνωστών του  ανθρώπων  δεν του  θυμίζουν τίποτα. Και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα καθώς η αντίδραση των άλλων δεν περιέχει πάντα ανοχή και κατανόηση.
Πρόσωπα με  ήπια  προσωπαγνωσία μπορούν να αντεπεξέλθουν σχετικά εύκολα στις καθημερινές συναντήσεις, βρίσκοντας άλλους τρόπους να αναγνωρίζουν γνωστά άτομα. Τα θυμούνται, για παράδειγμα, από το βάδισμα, τα ρούχα που φορούν ή την φωνή.
 
Η  συστηματική  έρευνα  που  γίνεται  σήμερα  από  τις νευροεπιστήμες  πάνω  στο  φαινόμενο  της Προσωπαγνωσίας,  μπορεί  να φανεί χρήσιμη και για τηνκατανόηση του αυτισμού, κάποιες μορφές του οποίου επηρεάζουν την ικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει πρόσωπα.-

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

autochthonesellhnes

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ