Φόβοι με το «δεν γνωρίζω» :
Το άγνωστο, σε κάποιες περιπτώσεις μας οδηγεί να το φοβόμαστε.
Η άγνοια αυτή έχει να κάνει με το όλο μας μέλλον. Σε αυτή την άγνοια μπαίνει μπροστά μας κάποιες φορές όλο αυτό που βλέπουμε γύρω μας από τους δικούς μας ανθρώπους. Δηλαδή όταν είσαι 20 χρονών φοβάσαι τι ενήλικας θα γίνεις. Όταν είσαι ενήλικας φοβάσαι πώς θα μεγαλώσεις. Όταν μεγαλώσεις φοβάσαι όλα όσα έρχονται ως ασθένειες, ως απώλειες και ως θάνατος.
Πώς δημιουργείται αυτός ο φόβος προς το άγνωστο ? Μήπως από το «γνωστό βλέπω», από το «γνωστό αποτυπώνω» και τελικά το εκδηλώνω?
Δηλαδή ένας άνθρωπος 20 χρονών βλέπει και αποτυπώνει αυτά που βιώνουν οι γονείς του, η γιαγιά του, ο παππούς του και ο περίγυρός του. Αφού τα αποτυπώνει χωρίς να το καταλαβαίνει αυτές οι πληροφορίες μπαίνουν στο υποσυνείδητο μας και εκδηλώνονται ως γνώση. Κι αν έστω και μία φορά έχουμε ακούσει φράσεις όπως «πρόσεχε μην την πατήσεις όπως κι εγώ», τότε ενεργοποιείται ο φόβος μας, δηλαδή ένα «φάντασμα». Καθώς η ζωή των άλλων αποτυπώνεται μέσα στο δικό μου υποσυνείδητο και δεν ζω με αρμονία μέσα από τα δικά μου εσωτερικά κομμάτια, αλλά ανακατεύονται τα δικά μου κομμάτια με τις ζωές των άλλων και έτσι ο φόβος ανακατεύεται με την φαντασία μου. Τώρα αν ο 2οχρονος είναι εσωστρεφής αυτά τα κομμάτια εκδηλώνονται με ξεσπάσματα είτε ως τροφή, είτε ως μικρές ασθένειες, είτε ως ψυχολογικά προβλήματα. Αν είναι εξωστρεφής εκδηλώνονται με ξεσπάσματα βίας προς τα έξω, δηλαδή με μόνιμο θυμό προς όλους και προς όλα.
Το αποτύπωμα λοιπόν από τη ζωή που βλέπουμε μπροστά μας, από τους ανθρώπους που μας περιβάλουν μετατρέπει το δικό μας μέλλον από αυθεντικό σε κλασικό. Και έτσι όλοι μας ως ένα σημείο έχουμε ενεργοποιήσει το δεν βλέπω να διαβάσω και το «ρίχνουμε» στην ηλικία. Όχι δεν είναι η ηλικία, ούτε η βιολογία, αλλά είναι η αποτυπωμένη εικόνα που έχει μπει μέσα μας και μας ενεργοποιεί «θα το πάθω κι εγώ». Ένα άλλο κομμάτι είναι η αρτηριακή πίεση όπου και αυτή την έχουμε βάλει στην ηλικία. Ούτε και αυτή είναι στην ηλικία, αλλά ούτε και στην βιολογία. Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι η αρτηριακή πίεση γονιδιακή, αλλά και αυτή ενεργοποιείται υποσυνείδητα από τις εικόνες που αποτυπώνουμε.
Άρα οι εικόνες που αποτυπώνουμε κάνουν το άγνωστο «γνωστό». Και ανάλογα πόσο επιρρεπής είμαστε στο τι εικόνες αποτυπώνουμε σε ανάλογο βαθμό εκδηλώνουμε τις εικόνες αυτές. Έτσι όλη μας η αυθεντική ζωή δεν έχει τίποτε αυθεντικό ή έχει αυθεντικό με οδηγούς τις αποτυπωμένες εικόνες.
Κι έτσι ο άνθρωπος καθώς είναι ένας μίμος που εσωτερικά αντιγράφει, τελικά έρχεται να βιώνει τις αποτυπωμένες του εικόνες και να νομίζει ότι «έτσι είναι η ζωή».
Ποιο άγνωστο φοβάσαι ? Την ηλικία, τον θάνατο, τον καρκίνο, ένα ατύχημα, μία απώλεια ? Αναζήτησε μέσα σε αυτές τις άγνοιες και θα ανακαλύψεις όλες τις αποτυπωμένες εικόνες. Αυτές τις αποτυπωμένες εικόνες μπορούμε να τις γράψουμε σε ένα τετράδιο και σταδιακά να πάρουμε απόφαση να πάρουμε απόσταση από τα αποτυπώματα αυτά. Γιατί το δικό μας αποτύπωμα είναι μοναδικό και αυθεντικό. Και δεν έχει εκδηλωθεί ακόμη στον πλανήτη. Και ο τρόπος του ως προς την εκδήλωση ας είναι μέσα από την αυθεντικότητα αυτή.
Φοβάμαι το γνωστό και το άγνωστο. Αλλά τελικά φοβάμαι το χθες και την αποτυπωμένη- εκδηλωμένη ζωή των ανθρώπων που με περιβάλλουν. Μπορώ όλο αυτό να το μετατρέψω σε Σοφία και η Σοφία αυτή θα με οδηγήσει να γνωρίσω τον δικό μου εσωτερικό σύμβουλο- σύμμαχο για να ζήσουμε την δική μας ζωή. Χωρίς καμία σκιά, χωρίς κανέναν φόβο. Ο φόβος υπάρχει γιατί είναι το σκοτάδι μας, όταν γνωρίσω το σκοτάδι μου με το φως του «βλέπω όλα όσα θέλω εγώ να βλέπω» και δεν αποτυπώνω τίποτε, τότε η ζωή μας δεν έχει σκοτεινές πλευρές.
Ας μη μας οδηγεί το συνήθως λοιπόν. Συνήθως = αποτύπωμα. Και επίσης καλό είναι να θυμάμαι πως η ιστορία ασχολήθηκε με τις εξαιρέσεις, με τους ανθρώπους δηλαδή που έκαναν το άλμα και έζησαν την δική τους αυθεντική διαδρομή. Αυτές οι εξαιρέσεις βίωσαν την δική τους αυθεντική διαδρομή σε έναν τομέα, καθώς στους υπόλοιπους βίωσαν αποτυπώματα από εικόνες. Αν και όταν ένας άνθρωπος καταφέρει σε όλους τους τομείς της ζωής του να ζει μόνο με το δικό του αποτύπωμα αυτό θα είναι ένα μεγαλείο.
Δωροθέα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.