Εγώ ήθελα απλά έναν άνθρωπο με ψυχή.
Να με αγκαλιάζει σφιχτά. Έτσι, χωρίς λόγο.
Να με αγγίζει τυχαία όταν γελάμε με αστεία δικά μας, χαζά.
Να με κοιτάζει στα μάτια όταν μου μιλάει.
Εγώ ήθελα απλά έναν άνθρωπο με καρδιά.
Να συγχρονίζονται οι χτύποι μας στον ίδιο ρυθμό.
Να ανασαίνουμε με την ίδια λαχτάρα τα αρώματα της ζωής.
Να μου κρατάει το χέρι και να νιώθω ασφάλεια.
Ήθελα απλά έναν άνθρωπο.
Καθαρό.
Μέσα και έξω.
Με μεγάλα όνειρα και σεβασμό για την ζωή.
Να με αγαπάει για ότι είμαι.
Και θα μου πεις "και τι είσαι;"
Τελικά είμαι μια ρομαντική ψυχή.
Που ακόμα πιστεύει στους ανθρώπους.
Τι και αν τώρα τελευταία όλα μου μοιάζουν "επίπεδα".
Απλά πιάσε μου το χέρι και κοίτα με στα μάτια και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Και αν θέλεις, που και που κάνε μου μια σφιχτή αγκαλιά.
Μόνο έτσι έρχονται τα μέσα μου στην θέση τους.
Μόνο έτσι θυμάμαι ότι ίσως και να μπορώ ακόμα να νοιώσω.
Μόνο έτσι μπορώ να ελπίζω ότι ίσως και να υπάρχει αυτός ο άνθρωπος.
Εκείνος που ήθελα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.