ΛΟΙΠΟΝ… ΤΙ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ;

Δεν γινόμαστε πλούσιοι από τα αγαθά που κατέχουμε, αλλά από το τι μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτά.
Immanuel Kant

Η Σάντυ ζει σε ένα διαμέρισμα τόσο μικρό που όταν επιστρέφει εκεί με ψώνια από την Πρόνοια, πρέπει να αποφασίσει τι θα μεταφέρει έξω από το σπίτι για να κάνει χώρο για τις λιγοστές αγορές της. Παλεύει μέρα με τη μέρα για να συντηρήσει τον εαυτό της και την τετράχρονη κόρη της με τα ελάχιστα έσοδα που έχει από διάφορες, ελεύθερες και σποραδικές δουλειές.

Ο πρώην σύζυγος της εξαφανίστηκε, καιρό τώρα, και μάλλον δεν θα τον ξαναδεί. Αρκετά συχνά, το αυτοκίνητο της αποφασίζει ότι χρειάζεται ρεπό και αρνείται να πάρει μπροστά. Αυτό σημαίνει ποδηλατάδα (καιρού επιτρέποντος), ποδαρόδρομο, ή εξυπηρέτηση από φίλους μετά από παρακάλια.

Εκείνα που οι περισσότεροι Αμερικάνοι θεωρούν βασικά για επιβίωση – μια τηλεόραση, ένα φούρνο μικροκυμάτων, ένα ραδιο-κασετόφωνο και ακριβά αθλητικά παπούτσια – βρίσκονται στον πάτο της λίστας που έχει η Σάντυ για τα «μπορεί κάποια μέρα» αντικείμενα.

Θρεπτική τροφή, ζεστός ρουχισμός, ένα ικανοποιητικό κατάλυμα, η πληρωμή σπουδαστικών δανείων, τα βιβλία της κόρης της, η απαραίτητη ιατρική φροντίδα και μια περιστασιακή προβολή ταινίας απορροφούν τα λίγα μετρητά που υπάρχουν.

Η Σάντυ έχει χτυπήσει περισσότερες πόρτες από όσες θυμάται, προσπαθώντας να βρει μια μόνιμη δουλειά, αλλά πάντα κάτι δεν ταιριάζει – πολύ μικρή εμπειρία ή όχι σωστή εμπειρία ή ωράριο που δεν εξυπηρετεί για τη φροντίδα του μικρού παιδιού.

Η ιστορία της Σάντυ δεν είναι ασυνήθιστη. Πολλοί χωρισμένοι γονείς και ηλικιωμένοι, αγωνίζονται με το οικονομικό μας σύστημα στην προσπάθεια τους να έχουν την αυτάρκεια που επιθυμούν, αλλά και να παίρνουν κάποιο κρατικό επίδομα απορίας.

Αυτό που κάνει τη Σάντυ ασυνήθιστη είναι οι απόψεις της.

«Δεν έχω αρκετά πράγματα ούτε το Αμερικάνικο όνειρο» μου είπε με ένα ανεπιτήδευτο χαμόγελο.
«Σε ενοχλεί αυτό;» τη ρώτησα.
«Μερικές φορές. Όταν βλέπω κάποιο άλλο κοριτσάκι στην ηλικία της κόρης μου που έχει όμορφα ρούχα και παιχνίδια ή που οι γονείς του έχουν ένα ακριβό αυτοκίνητο και ζουν σε ωραίο σπίτι, τότε νοιώθω άσχημα. Ο καθένας θέλει να προσφέρει το καλύτερο στα παιδιά του», μου απάντησε.
«Αλλά δεν είσαι πικραμένη;»
«Για ποιο λόγο να είμαι πικραμένη’ Δεν πεινάμε ούτε πεθαίνουμε από το κρύο και έχω ό,τι είναι στ’ αλήθεια σημαντικό για τη ζωή», μου απάντησε.
«Και τι είναι αυτό;» ρώτησα.
«Όπως το βλέπω εγώ, ανεξάρτητα από το πόσα πράγματα αγοράζεις, ανεξάρτητα από το πόσα χρήματα βγάζεις το μήνα, μπορείς να κρατήσεις μόνο τρία πράγματα στη ζωή», μου είπε.
«Τι εννοείς μπορείς να «κρατήσεις»;»
«Εννοώ ότι κανείς δεν μπορεί να πάρει από σένα αυτά τα τρία πράγματα».
«Και ποια είναι αυτά τα τρία πράγματα;» τη ρώτησα.
«Ένα, οι εμπειρίες σου, δύο, οι αληθινοί σου φίλοι και τρία, αυτό που μεγαλώνεις μέσα σου», μου είπε χωρίς δισταγμό.

Για τη Σάντυ, «οι εμπειρίες» δεν είναι μεγάλης κλίμακας. Είναι αυτό που λέμε συνηθισμένες στιγμές με την κόρη της, περίπατοι στο δάσος, ύπνος κάτω από ένα σκιερό δέντρο, μουσική, ένα ζεστό μπάνιο ή το ψήσιμο του ψωμιού.

Ο ορισμός της για τους αληθινούς φίλους είναι πιο εκτεταμένος. «Οι αληθινοί φίλοι είναι αυτοί που δεν βγαίνουν ποτέ από την καρδιά σου, ακόμα κι αν φύγουν από τη ζωή σου για λίγο. Και μετά από πολλά χρόνια χώρια, συνεχίζεις μαζί τους από εκεί που σταματήσατε και ακόμα κι αν πεθάνουν, στην καρδιά σου είναι πάντα ζωντανοί», μου εξήγησε.

Όσο για αυτό που μεγαλώνει μέσα σου, η Σάντυ λέει, «Εξαρτάται από εμάς τους ίδιους, έτσι δεν είναι; Δεν μεγαλώνω μέσα μου πίκρα ή λύπη. Θα μπορούσα αν το ήθελα, αλλά επέλεξα να μην το κάνω».
«Λοιπόν, τι μεγαλώνεις μέσα σου;» τη ρώτησα.
Η Σάντυ κοίταξε με θέρμη την κόρη της και μετά εμένα. Ύστερα, έδειξε με το δάχτυλο τα ίδια της τα μάτια που έλαμπαν από τρυφερότητα, ευγνωμοσύνη, και υπερηφάνεια.
«Μεγαλώνω αυτό».

Philip Chard
Απόδοση από την Laurie Waldron

Kate Minogianni‎"Ξυπνώντας τον Ονειρευτή. Αλλάζοντας το Όνειρο"

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ