ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ;

Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ

Από την στιγμή που γεννιόμαστε και καταλαβαίνουμε την ζωή, κατανοούμε ότι έχουμε ανάγκες, επιθυμίες για να ολοκληρωθούμε ως αυτόνομο ον που είμαστε σε όλα, αλλά παρότι είμαστε νοητά όντα ο κάθε άνθρωπος από όλους εμάς, και έχουμε την νοητή ουσία για να επιφέρουμε την νόηση μόνοι μας στην ζωή μας με την ελεύθερη βούληση, εμείς μαθαίνουμε να μην σκεφτόμαστε μόνοι μας, αλλά να απαγορεύεται να σκεφτόμαστε, και να υπακούμε στον φόβο του δημιουργού θεού, που μας δημιουργεί τον φόβο για να μην δεχτούμε την οργή του, με τελικό σκοπό να δεχτούμε να γίνουμε δούλοι του ώστε να μας εξουσιάζει.

Επίσης μας μαθαίνουν ότι ο δημιουργός θεός δεν έχει ανάγκες, άρα κι εμείς για να γλυτώσουμε την οργή του πρέπει να σταματήσουμε να έχουμε ανάγκες, και να τον προσκυνούμε ολημερίς κι οληνυχτίς υπακούοντας τυφλά στους νόμους του, για να ζήσουμε ως αθάνατοι υπομένοντας την σκλαβιά του θεού για πάντα υπό τον φόβο να μας δολοφονήσει και να μας στείλει στον θάνατο μια για πάντα.

Πάμε καλά; ποιος τρελός θεός είναι αυτός; είμαστε σοβαροί;

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, ο θεός στην αρχή ήταν ολοκληρωμένος ως οντότητα με το αντίθετο του, γι'αυτό και δεν είχε ανάγκες, αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα, η αδράνεια.

Δεν υπήρχε καμιά δημιουργία, ούτε υπήρχε η ζωή.

Υπήρχε το απόλυτο κενό, έβλεπε τα πάντα αλλά το αντίθετο του δεν τον άφηνε να δημιουργήσει αυτό που έβλεπε.

Ο πρωταρχικός Νους και ο αντιΝούς, η νόηση και η αντινόηση.

Ο Λόγος είναι η ενέργεια της σκέψης του Νου, και η σκέψη κινεί τις εικόνες, και ότι κινείται είναι η ζωή.

Ο πρωταρχικός Νους γέννησε τον Λόγο, και ο Λόγος γέννησε την ζωή, και η ζωή γέννησε τις ανάγκες, και οι ανάγκες γέννησαν την δημιουργία, και η δημιουργία γέννησε τον χώρο, και ο χώρος γέννησε τον χώρο από φως, και το αντίθετο του η αντινόηση γέννησε την αδράνεια σε όλα, και με το να μένουμε αδρανείς σε όλα και να υπομένουμε στραγγαλίζοντας τις δικές μας ανάγκες καταστρέφουμε την νόηση μας, φέροντας την αδράνεια στον Νου μας.

Η ΖΩΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΖΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ

Όπως ο δημιουργός Νους Θεός γέννησε την ζωή γιατί είχε αυτή την ανάγκη, γέννησε και τον Άνθρωπο για να δημιουργεί κι αυτός, αφού και ο Άνθρωπος είναι ο ίδιος ο θεός από την ίδια ουσία.

Και σήμερα που ζούμε; σε ποιον χώρο; ζούμε μέσα στον χώρο της αδράνειας, της αντινόησης, όπου κάθε σκέψη και ανάγκη δική μας πολεμείται από τον ΑντιΝού, για να μην έχουμε ελεύθερη δική μας βούληση, και να αποδεχόμαστε την μοίρα μας όποια κι αν είναι αυτή μέσα από την σκλαβιά της ζωής.

Αν λοιπόν ζωή είναι οι ανάγκες, γιατί να αποδεχόμαστε μια ζωή γεμάτη από ανάγκες δίχως να επιθυμούμε να τις εκπληρώσουμε;

και να αποδεχόμαστε από τον φόβο του θανάτου την μοίρα μας;

Ακριβώς αυτός είναι ο χώρος αυτός, ο φόβος που αδρανοποιεί τον Νου και μας κάνει ένα με το σκοτάδι τον Αντινού την αντινόηση..ο φόβος! διότι στον χώρο που ζει μόνον ο Νους ζει την ζωή για πάντα χωρίς τον φόβο αθάνατος στην σκέψη στις ιδέες και πλέον δεν υπάρχει ο θάνατος παρά μόνον η ζωή μέσα από την συνεχή χαρά της δημιουργίας.

Ο φόβος αδρανοποιεί τα πάντα, γι'αυτό αποφασίστε σε ποιον θεό πιστεύετε.

Mόνον η Αγάπη δεν προκαλλεί τον φόβο σε αντίθεση με τον έρωτα.

όποιος άνθρωπος είναι ερωτευμένος φοβάται μήπως χάσει αυτό που επιθυμεί, ενώ όποιος αγαπά δεν φοβάται ποτέ μην χάσει αυτό που επιθυμεί.
Ο μέν έρωτας γεννά τον φόβο η μεν αγάπη γεννά την ζωή, και όπου επικρατεί ο έρωτας από την αγάπη ζει ο άνθρωπος στην σκλαβιά στον θάνατο της ζωής.

Γι'αυτό οι άνθρωποι σήμερα ζουν μέσα στον θάνατο συνεχώς, διότι κανείς δεν αγαπά αληθινά ούτε τον εαυτό του, αλλά είναι ερωτευμένοι με τον εαυτό τους.

morfeas sky

oneirosky

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ