ΠΕΡΣΕΥΣ : Ο μέγας ποντοπόρος

Αντώνης Σταυρόπουλος

Πολλά έχουν γραφεί για τον Περσέα και την Ανδρομέδα.
Σήμερα φίλοι μυθολόγοι, θα κοιτάξουμε τον «μύθο» και από μία άλλη προοπτική…

Χιλιάδες χρόνια πίσω…Στα βάθη της Ελληνικής Προϊστορίας…
Γεγονότα, πρόσωπα και άθλοι μεταφερόμενοι από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά, κάπου οι λεπτομέρειες ξεθώριαζαν και μέσα από την καταχνιά του ονείρου, ο αφηγητής πρόσθετε τις δικές του εξηγήσεις, τα δικά του χρώματα και δοξασίες, καταλήγοντας σε αυτό που λέμε «Μυθολογία» που γίνεται «Μυθιστορία» όταν συνδυαστεί με ευρήματα - δηλαδή ιστορία κρυμμένη πίσω από τον μύθο.

Στα χρόνια εκείνα τα παλιά, όπου οι καταστροφές δεν άφησαν γραπτά μνημεία για την αποτύπωση των γεγονότων, παρά μόνο τις μνήμες σ΄ένα λαό ρομαντικό, ευαίσθητο, ευφάνταστο, με ιδανικά, και αξίες ηθικές…

Ο προπάτορας Δαναός, είχε μια θυγατέρα, την Υπερμνήστρα. Πρό-γιαγιά της ήταν η Ιώ, που έφερε στον κόσμο τα παιδιά της με τη «συνδρομή» του ερωτιάρη Δία. Η δισέγγονη λοιπόν της Ιούς, η Υπερμνήστρα πήρε για σύζυγο τον Λυγκέα. Γυιός αυτών των δυό, ο Ακρίσιος.

Ο τελευταίος είχε την τύχη να βασιλέψει στο Άργος της Πελοποννήσου.

Ο Ακρίσιος δεν ευτύχησε να έχει αποκτήσει διάδοχο του θρόνου του. Απέκτησε όμως μια κόρη ακριβοθώρητη που όμοιά της δεν είχε δεί ο τότε κόσμος: -την Δανάη!

Μεγάλωνε και άνθιζε η Δανάη κι όλο και ομόρφαινε…
Ο Ακρίσιος, θέλοντας να μάθει τα μελλούμενα για την διαδοχή του θρόνου του, προσέφυγε στο μαντείο των Δελφών…

Αλίμονο, φίδια τον ζώσαν με τον χρησμό που πήρε:- Θα αποκτούσε εγγονό, κι αυτός θα κατακτούσε δόξα μεγάλη που θα σκίαζε τον Ακρίσιο, αλλά το χειρότερο ήταν ότι ο ίδιος, θα γνώριζε τον θάνατο, ακριβώς από το χέρι αυτού του εγγονού του!

Πανικοβλημένος ο Ακρίσιος και με το σαράκι της ζήλειας μέσα του, θέλησε να αφαιρέσει από την κόρη του Δανάη τη δυνατότητα να παντρευτεί και να τεκνοποιήσει..

Έκτισε λοιπόν μια φυλακή επτασφράγιστη, ένα υπόγειο θάλαμο με χάλκινους τοίχους κι έκλεισε μέσα τη Δανάη μαζί με την τροφό της, δίνοντας οδηγίες αυστηρές για την τέλεια απομόνωσή τους…
«Υπό γήν, θάλαμον καταστευάσας χάλκεον την Δανάην εφρούρει…» (Απολλόδωρος Β-4).

Τέτοια ομορφιά φυλακισμένη, μακριά από μάτι ανθρώπινο, όχι όμως και από το μάτι του πανταχού παρόντα Διός!

Ο Ζεύς λοιπόν, μεταμορφωμένος σε χρυσή βροχή, μέσα από ένα στενό φωταγωγό, περνά στη χάλκινη φυλακή! Η καημένη η Δανάη, ανύποπτη και διψασμένη όχι για νερό, αλλά για τις στερημένες χάρες του έξω κόσμου, ανοίγει τις χούφτες της, πίνει αχόρταγα και λούζει το αλαβάστρινο κορμί της στη λαμπιρίζουσα βροχή! Έτσι ο παμπόνηρος Ζεύς εισχώρησε στους κόλπους της Δανάης, η οποία σαν έκλεισε το πλήρωμα του χρόνου, έφερε στον κόσμο με τη βοήθεια της τροφού της, ένα πανέμορφο μωράκι! (σημ. τώρα αν δεν ήταν ο Ζεύς, και ήταν κάποιος άπιστος φύλακας που έκανε την…ζημιά, αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε- πέρασε καιρός και το..αδίκημα παρεγράφη – στο φουκαρά τον Δία βρίσκανε όμως να τα φορτώνουν όλα…)

Άκουσε τα κλάματα του μωρού ο Ακρίσιος, έσπευσε να δεί «ιδίοις όμμασιν» και θυμήθηκε τον χρησμό… Χωρίς να σκεφθεί ποιος, πότε και πως, έδωσε εντολή και κατασκεύασαν μία λάρνακα – ένα μεγάλο στεγανό κιβώτιο- κι έκλεισε μέσα της τη θυγατέρα του Δανάη μαζί με το νεογέννητο…(Βλέπετε ακόμη και εδώ, την διαφορά των ηθών από άλλους λαούς βαρβαρικούς…Αντιστοίχως, ο Ηρώδης θανάτωσε όλα τα νεογνά / η ηθική όμως του Έλληνα Ακρίσιου δεν του επέτρεπε κάτι τέτοιο γι αυτό έδωσε μία τελευταία – έστω και τραβηγμένη και ελάχιστη- ευκαιρία στη Δανάη και το παιδί της, για να ζήσουν…Η θάλασσα, θα αποφάσιζε για την τύχη τους!)…

Τραβηγμένη από τα κύματα η λάρνακα έφθασε κάποια στιγμή στα βράχια της Σερίφου. Εκεί μπλέχτηκε στα δίχτυα των ψαράδων που έτυχαν στην περιοχή…

Δυό λόγια για τη Σέριφο..Ένα από τα νησιά που δημιουργήθηκαν μετά τον καταποντισμό της Αιγαιίδας. Κορυφή κάποιου βουνού, βρέθηκε κυκλωμένη από τα νερά του κατακλυσμού…Δεν ήταν πάντα μέρος άγονο, πετρώδες κι άδενδρο…Δάση κάλυπταν την επιφάνειά του και τους χαμηλούς χωμάτινους γόνιμους λόφους τους χώριζαν καταπράσινες ρεματιές και εύφορες κοιλάδες…Άγρια άλογα, ελάφια και αρκούδες ζούσαν στις πλαγιές των λόφων της…

Μετά τον κατακλυσμό, ο Δευκαλίων και η Πύρρα έδωσαν γένεση ξανά στο ανθρώπινο γένος. Ο Μάγνης γυιός του Αιόλου και κληρονόμος του Δευκαλίωνα απόκτησε δύο γυιούς: -Τον Δίκτη και τον Πολυδέκτη.

Βασιλιά της Βοιωτίας ο Μάγνης, επέλεξε την όμορφη και γόνιμη Σέριφο για να βασιλεύουν οι δυο του γυιοί. Ο Δίκτυς και ο Πολυδέκτης με μεγάλη επίσημη συνοδεία ξεκίνησαν από την Βοιωτία και έφθασαν στη νέα τους πατρίδα, της οποίας έγιναν οι πρώτοι εποικιστές, διοικώντας χωρίς διαμάχες, εκ περιτροπής…
Να σημειώσουμε εδώ, ότι σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, τα δύο αδέλφια έφθασαν στη Σέριφο έφιπποι –διότι ακόμη τότε μία γλώσσα στεριάς την συνέδεε με τον κυρίως Ελλαδικό κορμό!
Επιστρέφουμε στη λάρνακα με το πολύτιμο περιεχόμενό της. Αφού λοιπόν πίστευαν οι πρόγονοί μας, ότι ο Δίας ήταν ο πατέρας του παιδιού, δεν ήταν δυνατόν να πιστέψουν ότι η λάρνακα θα χανόταν στα κύματα του πελάγου. Φύσηξε λοιπόν ελαφρύ αεράκι κι έσπρωξε την λάρνακα με ασφάλεια, χωρίς να σπάσει στα βράχια, μέχρι τις ακτές της Σερίφου.

Ο Δίκτυς ασχολιόταν με το ψάρεμα, αφού ήταν η σειρά του αδελφού του να βασιλέψει. Ειδοποιημένος από τους ψαράδες του, έσπευσε, άνοιξαν όλοι μαζί το κιβώτιο και έμειναν έκπληκτοι και έκθαμβοι από το περιεχόμενό του! Παρέλαβε την Δανάη με το υγιέστατο όμορφο μωρό της και τους φιλοξενούσε στο παλάτι…Ο Πολυδέκτης, θαμπωμένος από την ομορφιά της Δανάης,αλλά και δεσμευμένος απέναντι στον αδελφό του, τόσο για λόγους φιλοξενίας όσο και από σεβασμό, έκρυβε τα αισθήματά του γι αυτήν. Τα χρόνια κύλησαν και ο γυιός της Δανάης ο Περσέας*, έγινε με την φροντίδα της και με την προστασία του Δίκτυ, ένας γεροδεμένος όμορφος νέος…

*Το όνομα "Περσεύς" συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "πέρσις" ( = εκπόρθηση).

Ο Πολυδέκτης συνέχιζε να έχει πόθο ασυγκράτητο για την Δανάη κι έβλεπε σαν απειλή τον ανδρωμένο Περσέα… Ισχυρίσθηκε λοιπόν ότι έχει πρόθεση να ζητήσει σε γάμο την Ιπποδάμεια, κόρη του Οινομάου, βασιλιά της Ήλιδας…Συνήθεια της εποχής, δώρα σπάνια και πολύτιμα να προσφέρονται για τον γάμο…Ο φιλότιμος Περσέας υποσχέθηκε να φέρει στον βασιλιά που του χάρισε την φιλοξενία του ότι αυτός ζητούσε…Κι εκείνος του ζήτησε το …κεφάλι της Μέδουσας! Ήταν βέβαιος ότι ο Περσέας θα χανόταν στο ταξίδι και πλέον δεν θα είχε κανένα εμπόδιο να αποκτήσει την πολυπόθητη Δανάη!

Βιβλιογραφία:
«Σέριφος, το άγνωστο νησί» του Γιάννη Βαρλά
Λεξικό της Ελληνικής Μυθολογίας εκδ. Χάρη Πάτση
«Περσέας» el.wikipedia.org

(συνεχίζεται)

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ