Καλημέρα Ευρώπη των ονείρων μας

Το κίνημα των αγροτών μοιάζει αυτόνομο καθώς απέχουν όλα τα κόμματα της βουλής από τη στήριξή του πλην του ΚΚΕ.

Θα έλεγα ότι μοιάζει με μια μάχη του λαού ενάντια σε ένα σύστημα το οποίο δεν επιβάλλεται απλά, αλλά φορμάρεται με τρόπο επιτακτικά άσχημο.

Ο λαός δεν είχε ποτέ όλα τα δίκια με το μέρος του- αυτό είναι σωστό-, η φωνή του όμως ήταν ειλικρινής από τα βάθη των αιώνων. Απλή, όταν υψωνόταν, γεμάτη αγανάκτηση.

Δεν είναι της παρούσης να εξετάσουμε εάν οι αγρότες έχουν απόλυτο δίκιο. Το απόλυτο δεν υπήρξε πουθενά και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Εδώ καταδικάζεται η πορεία της χώρας, η οποία έχει καταστεί πέραν πάσης αμφιβολίας ορατή.

Μετά την καταστροφή της βιομηχανικής παραγωγής, της βιοτεχνίας, ολοκλήρωση του προγράμματος με διάλυση και της αγροτικής παραγωγής. Με οποιονδήποτε τρόπο. Αδιάφορο με ποιόν. Οι δανειστές γνωρίζουν πριν από την εφαρμογή του προγράμματος εξυγίανσης της Ελληνικής οικονομίας ότι το εγχείρημα -διάσωσης- ήταν καταδικασμένο, όμως η επιδίωξή τους δεν ήταν ποτέ η γιατρειά, αλλά η εκμετάλλευση, τής με τρόπο έξυπνο, δημιουργηθείσης κατάστασης. 

Τα κόμματα που προσανατολίζονται Ευρωπαϊκά μοιάζουν να μην μπορούν να κάνουν αλλιώς. Είναι ταγμένα στο παιχνίδι από τη μεριά των χρημάτων, των δανειστών. Υπέρ της όποιας (πλέον) Ευρωπαϊκής πορείας μας υπολείπεται. Και λέω μας ‘’υπολείπεται’’ διότι μοιάζουμε σαν τους επισκέπτες που τους διώχνει ο νοικοκύρης από το σπίτι αλλά εμείς επιθυμούμε να παραμείνουμε κι άλλο. Δεν φεύγουμε. 

-Φύγετε ρε...

-Όχι, θέλουμε να κάτσουμε κι άλλο...

Έστω. Θα έλεγαν κάποιοι πως το συμφέρον μας κοιτάμε.

Βεβαίως η ισοτιμία -μεταξύ των συνδαιτημόνων- μοιάζει με όνειρο για μικρά παιδιά. Για ελπίδα-δυνάστη, που υποχρεώνει μία πορεία στην άκρη του πεζοδρομίου. Μακριά από τους πλούσιους συγγενείς όπου μας μεταχειρίζονται όπως …μας αξίζει. Σαν φτωχούς!

Κι εμείς επιμένουμε έχοντας χάσει το ίχνος της αξιοπρέπειας στον βωμό του χρήματος ή καλύτερα στον βωμό των συμφερόντων μερικών… Μερικών, οι οποίοι έχουν καταντήσει να είναι όλοι οι εκπρόσωποι της βουλής. (πλην ΚΚΕ)

• Να μια τεράστια επιτυχία των δανειστών: Να μην επεξεργαζόμαστε κανένα σχέδιο που να μην είναι και εκείνοι μέσα!

Όπως και από εφαρμογής του μνημονίου λέγαμε, ομοίως και τώρα συνεχίζουμε να λέμε πως το παρόν πρόγραμμα δεν βγαίνει. Το λένε όλο και περισσότεροι όμως εξακολουθεί να υφίσταται και να προσπαθείται και θα προσπαθείται έως το τέρμα, έως την πλήρη και οριστική εξαθλίωση. Τότε θα έχει η προσπάθεια των δανειστών-δυναστών ευοδώσει.

Τότε πλέον θα μπορούν απροκάλυπτα (κεκαλυμμένο ήδη το κάνουν) να διοικήσουν-εγκατασταθούν-διαφεντέψουν ΜΕ ΝΟΜΟ τη χώρα μας και να μεταχειριστούν τους υπηκόους της ως δούλους!

• Ζητείται πτυχιούχος ανώτατης σχολής με μεταπτυχιακή εκπαίδευση να εργάζεται ως είλωτας σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία. Ζητούνται εργάτες πτυχιούχοι. Παρέχεται για όλους οκτάωρη νυχτερινή διακοπή για ανάπαυση και πλέον αυτής, τροφή και μισθός! 

Το κίνημα των αγροτών θα μπορούσε να μετατραπεί σε μία καθολική έκφραση διαμαρτυρίας για το ξεπούλημα της εναπομείνασας τσίπας. Διαμαρτυρία για την κατάδειξη του προφανούς που είναι η σκοτεινιά του μέλλοντος.

Η λέξη ανάκαμψη μοιάζει με χαστούκι, άμα τη συστάσει με τη λογική.

Είναι εμπαιγμός η προσφερόμενη ελπίδα την ώρα που η ανεργία καταντά μάστιγα. Τα ταμεία δεν σώζονται, δεν μπορούν να σωθούν με σχέση εργαζόμενων/συνταξιούχων 1,3 (περίπου). Κοινή λογική χρειάζεται, όχι εξυπνάδα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ανάκρουση πρύμνας. Αργά είναι ήδη…

Το μόνο χαρμόσυνο της υπόθεσης είναι ότι ο λαός (οι αγρότες στην πλειοψηφία τους) δείχνουν να μην καπελώνονται από κανένα κόμμα. Όπως πρέπει.

Θα πρέπει να καταλάβει ο Σύριζα ότι κοιτώντας τα πρόσωπα των σκληρών μνημονιακών, τον καθρέφτη αντικρίζει και τίποτα άλλο πέραν αυτού.

Τα λόγια -περί πόνου- που ψελλίζει η κυβέρνηση, τα έχουν βροντοφωνάξει και άλλοι. Μέχρι τώρα δεν ξέρουμε κανέναν που να εφάρμοσε τα μνημόνια και να μην έχει κλάψει, που να μην μας έχει κοροϊδέψει πως τάχα φταίνε οι δανειστές.

Οι δανειστές δεν φταίνε, τη δουλειά τους κάνουν, όπως όλοι οι κατακτητές. Το φταίξιμο είναι όλο δικό μας, που σερνόμαστε ακόμα στα πόδια τους παρακαλώντας…

Πώς θα μας φαινόταν η έξοδος από τη συνθήκη Σέγκεν; Κόλαφος από την Ευρώπη της αλληλεγγύης; Ασφαλώς και όχι, μάλλον ως μία κίνηση ευπρεπή για διαφύλαξη των έσω συνόρων των φίλων. Για λίγο καιρό μόνο…

Καλημέρα Ευρώπη των ονείρων μας.

politisg

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ