Χριστιανικός Μυστικισμός / Η Καρδιακή Προσευχή

Τελικά, Ποιος Γνωρίζει τον Θεό; Ο Ιωάννης είναι κατηγορηματικός σε αυτό.  Τον Θεό δεν Τον Γνωρίζει κανένας – παρά μόνο Αυτός που «Έρχεται» από τον Θεό, που «Αναδύεται» από τους Κόλπους του Πατέρα, που έχει «Βιωματική Εμπειρία» του Πατέρα, Αυτός που «Είναι Ένα» με τον Θεό. Στην πραγματικότητα όλα αυτά δεν είναι ποικιλίες της Εμπειρίας του Θεού αλλά υποδεικνύουν την Ίδια Κατάσταση: Να Ζούμε Εν Θεώ.

Και τι είναι «Αυτό» που μας Αποκαλύπτει Αυτός που «Έρχεται» από τον Θεό; Στην προκειμένη περίπτωση ο Ιησούς; Ότι Υπάρχει Μόνο Μία Πραγματικότητα που Αποκαλύπτεται στο Βάθος της Ύπαρξης κάθε όντος, όταν αυτό στρέφει την συνειδητότητά του προς τα Έσω, πέρα από όλα τα εξωτερικά φαινόμενα και δραστηριότητες. Η Ίδια η Ουσία κάθε όντος, στο Απέραντο Βάθος της είναι η Θεϊκή Δύναμη, η Θεία Ενέργεια, η Θεϊκή Δραστηριότητα που είναι ταυτόσημη με την Αληθινή Ζωή, με την Αιώνια Ζωή.

Τελικά, Τι Είναι Θεός; Και κατ’ επέκταση τι Είναι η Θεϊκή Ενέργεια που Υποστηρίζει κάθε ύπαρξη μέσα στην Δημιουργία; Τι Είναι το Βάθος του Όντος, η Αληθινή Ουσία κάθε ύπαρξης; Τι είμαστε εμείς πραγματικά; Τι είναι ο καθένας μας; Είμαστε Θεϊκή Ενέργεια, Συνειδητότητα Χωρίς Όρια, Όρους, Περιορισμούς, Έξω από κάθε Δημιουργία, Χώρο και Χρόνο, που ταυτόχρονα «εκδηλώνεται» μέσα στην Δημιουργία κι έχει εμπειρία της ζωής μέσα στον χρόνο, μέσα στον κόσμο των φαινομένων.

Η Συνειδητότητα Είναι Μία και κάθε Συνειδητότητα (κάθε ύπαρξη) είναι Αυτή η Μία Συνειδητότητα. Η «Διαφοροποίηση» από την Μία Συνειδητότητα, που δημιουργεί την Πολλαπλότητα, τις ατομικότητες, την ατομικότητα, δεν είναι παρά ένας «επιφανειακός περιορισμός» της Συνειδητότητας, στα όρια μιας μεροληπτικής «θέσης» μέσα στην ύπαρξη. 

Όταν στην Συνειδητότητα δραστηριοποιείται η αντίληψη από ένα «κέντρο» αντίληψης (το οποίο χτίζεται ακριβώς από τον «περιορισμό» της Συνειδητότητας) δομείται η ατομικότητα, ο ατομικός οντολογικός πυρήνας, το εγώ, στο οποίο «αναφέρονται» όλες οι εμπειρίες μιας ξεχωριστής ύπαρξης μέσα στην ζωή. Αυτή η ατομικότητα Υποστηρίζεται στην Βάση της από την Μία Συνειδητότητα σαν «περιορισμός» και συντηρείται όσο τροφοδοτείται από άγνοια της Βαθύτερης Πραγματικότητας.


Έτσι, Κάθε Συνειδητότητα, κάθε ον, ο καθένας μας δεν είναι παρά η Μια Συνειδητότητα που έχει «περιοριστεί επιφανειακά» και συντηρεί ένα «κέντρο αντίληψης», ένα εγώ, το οποίο βιώνει «προσωπικά» την ζωή μέσα στους κόσμους. Αυτή η Μία Συνειδητότητα, σαν Θεϊκή Ενέργεια που Υποστηρίζει κάθε ύπαρξη, «έτσι περιορισμένη», σαν ατομικότητα, σαν εγώ, ενσωματώνεται και λειτουργεί μέσα από ένα σώμα (στον υλικό κόσμο μέσα από ένα υλικό σώμα).

Η Αληθινή Ουσία του Ανθρώπου είναι η Συνειδητότητα, η Περιορισμένη Συνειδητότητα, η Παρούσα Συνείδηση (η «προσωπικότητα» του καθενός) που ενεργεί μέσα σε αυτό το σώμα με το οποίο υπάρχουμε στον κόσμο, στη γη και ζούμε μέσα στις διάφορες καταστάσεις. Αυτή ακριβώς η Άνωθεν Οντότητα χρησιμοποιεί σαν «Σύνδεσμο» με το υλικό σώμα το νευρικό σύστημα. 

Εξαιτίας της Σύνδεσης της Άνωθεν Οντότητας με το σώμα (και εξαιτίας της αλληλεπίδρασης) δημιουργείται αυτό που ονομάζουμε «ψυχοσωματικό (η «υλική ψυχή» των Αρχαίων). Έτσι, όσο είμαστε μέσα σε αυτό το σώμα με το οποίο υπάρχουμε στον κόσμο, στη γη, η Συνειδητότητα ενώ είναι άυλη ταυτόχρονα έχει πλήρη ανταπόκριση και αντιστοιχία με ότι συμβαίνει στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα. Οι άνθρωποι, ανάλογα με την θέση που υιοθετούν θεωρούν την «ψυχή» σαν κάτι άυλο ή σαν «διεργασία» του εγκεφάλου. Είναι θέμα ερμηνείας. Αυτοί που έχουν βιωματική εμπειρία γνωρίζουν τι είναι «ψυχή», οι υπόλοιποι έχουν «θεωρίες».

Στην πραγματικότητα Είμαστε Συνειδητότητα, τίποτα άλλο από Συνειδητότητα. Σε Αυτή την Συνειδητότητα δεν υπάρχουν περιορισμοί, παρά μόνο αυτοί που εμείς δημιουργούμε και συντηρούμε λόγω της άγνοια, των επιθυμιών, των προσκολλήσεων στον εξωτερικό κόσμο των φαινομένων. Μπορούμε (έχουμε από την Φύση μας την Δυνατότητα) Αυτό που Είμαστε (η Παρούσα Συνείδηση) να το απαλλάξουμε από κάθε περιορισμό, να ξεπεράσουμε κάθε αυταπάτη, να ελευθερωθούμε και να Αναδυθούμε στην Απεραντοσύνη της Αληθινής Φύσης μας, ή μπορούμε να το κρατάμε (Αυτό που Είμαστε) δεσμευμένο μέσα στις εξωτερικές δραστηριότητες και στην εξωτερική εμπειρία.

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, να «κατανοήσουμε|» είναι το Τι Είμαστε (στην παρούσα φάση και κατάσταση που είμαστε) και «πως» λειτουργούμε μέσα στο σώμα. Ανάμεσα στην Συνειδητότητα (στην παρούσα συνείδηση του καθενός) και το σώμα υπάρχει μια αντιστοιχία. Η Συνειδητότητα δραστηριοποιείται, επιτελεί κάποιες λειτουργίες, υποστηρίζει κάποιες διαδικασίες, χρησιμοποιώντας το σύνολο της υλικής ύπαρξης ή κάποιο επιμέρους «όργανο». 

Ας Προσέξουμε λίγο. Πρέπει να το Δούμε και να το Κατανοήσουμε. Η Συνειδητότητα (σαν Συνειδητότητα, Ελεύθερη Συνειδητότητα) «Που» βρίσκεται; 

Στην πραγματικότητα η Συνειδητότητα Είναι Έξω από την Δημιουργία, έξω από τον Χώρο, έξω από τον Χρόνο, σε μια Άλλη Πραγματικότητα. Ταυτόχρονα η Συνειδητότητα μπορεί να βρίσκεται μέσα στην Δημιουργία, μέσα στον Χώρο, μέσα στον Χρόνο, εδώ, μέσα μας, μέσα σε αυτό το σώμα του καθενός. 

Με αυτή την έννοια η Συνειδητότητα  ενώ Είναι Έξω από την Δημιουργία, τον Χώρο, τον χρόνο, ταυτόχρονα Είναι Παντού μέσα στην Δημιουργία, μέσα σε κάθε ύπαρξη, μέσα σε κάθε κέντρο αντίληψης (ανθρώπινο ή υποανθρώπινο), σε κάθε «εδώ». Ολόκληρη η Συνειδητότητα Είναι Ταυτόχρονα Έξω από Όλα και μέσα στο κάθε τι. Ολόκληρη. Το «Σύμπαν» της Δημιουργίας (που περιλαμβάνει αόρατους κι ορατούς κόσμους) είναι Ολογραφικό. Το Όλο που Είναι Έξω από όλους τους περιορισμούς ταυτόχρονα βρίσκεται Ακέραιο (Εν Δυνάμει) μέσα στο κάθε τι. Αλλά τα όντα δεν το «αναγνωρίζουν». Αυτό το Μυστήριο της Ύπαρξης,  της Ζωής, είναι κάτι απόλυτα φυσικό και φυσιολογικό. Δεν θα μπορούσε να είναι «αλλιώς». 

Μόνο η ανθρώπινη σκέψη το βρίσκει πολύπλοκο.

Έτσι λοιπόν η Αληθινή Ουσία μας (η Συνειδητότητα) που Βρίσκεται στο βάθος της Ύπαρξής μας Είναι πέρα από τον χώρο και τον χρόνο αλλά ταυτόχρονα είναι (περιορισμένη) εδώ, μέσα μας, μέσα στο σώμα. Δεν έχει νόημα λοιπόν να λέμε και να εξηγούμε τι συμβαίνει όταν έχουμε «εμπειρία του Θεού», αν αυτό συμβαίνει έξω από το σώμα, ή μέσα στο σώμα. Συμβαίνει σε μια Άλλη Πραγματικότητα. Συμβαίνουν ταυτόχρονα και τα δύο και τίποτα από αυτά. Είναι θέμα «ερμηνείας.

Αλλά η Συνειδητότητα είπαμε ότι εκδηλώνεται εδώ περιορισμένη. Ο καθένας μας «αισθάνεται» περιορισμένος μέσα στα κέντρα αντίληψης, μέσα στο εγώ, την προσωπικότητα που έχει χτίσει, τις συνήθειες και τις συμπεριφορές. Η Αντίληψη Αυτής της Βαθύτερης Πραγματικότητας, ότι κάθε περιορισμός είναι μια κατασκευή, κάτι που εμείς δημιουργούμε, εμείς συντηρούμε ή υπερβαίνουμε, ο «χώρος» όπου συμβαίνει η Μετάβαση από την Ελευθερία στον περιορισμό κι από τον περιορισμό στην Ελευθερία, το αντίστοιχο κέντρο στο σώμα είναι η Καρδιά του Εγκεφάλου, η Μυστική Καρδιά όλων των μυστικιστών. Εδώ εκδηλώνεται η Εμπειρία της Απελευθέρωσης της Συνειδητότητας, της Θείας Ενέργειας (που Είμαστε) από τους κατώτερους περιορισμούς. Κι εδώ, όταν δραστηριοποιείται αυτό το κέντρο, όταν «ξυπνά», έχουμε Εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης, Εδώ Αναδύεται η Παγκόσμια Συνείδηση.

Όταν εμείς (από άγνοια, επιθυμίες, προσκολλήσεις) περιοριζόμαστε σε ένα κέντρο αντίληψης, στο εγώ, στην «προσωπικότητα», έτσι όπως την «διαμορφώνουμε», τότε δραστηριοποιείται το κατώτερο κέντρο του εγκεφάλου, του επιφανειακού εγκεφάλου, κυρίως του μετωπιαίου εγκεφάλου. Εδώ εκδηλώνεται ο νους, η διαδικασία της σκέψης, που αυτοματοποιεί την αντίληψη με την βοήθεια της μνήμης (σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου), της συσσώρευσης γνώσεων και μας μετατρέπει σε «αυτόματα». 

Όλος ο ανθρώπινος πολιτισμός βασίζεται στην μνήμη, στις γνώσεις, στην μάθηση και συντηρείται με την «κοινωνικοποίηση» των νέων μελών από γενιά σε γενιά. Η «αυτοματοποίηση» είναι μια χρήσιμη λειτουργία για τις ανάγκες της επιβίωσης κι έχει βελτιώσει πολύ τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων, αλλά δυστυχώς λόγω του ανθρώπινου εγωισμού και της ατομικής κτητικότητας, δεν επωφελούνται όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη. Υπάρχουν τεράστιοι πληθυσμοί που υποφέρουν. 

Έτσι, στην πραγματικότητα η σκέψη, η «αυτοματοποίηση» της αντίληψης, γίνεται φυλακή για όλους, και για αυτούς που καταδυναστεύουν τους λαούς και για τους απλούς ανθρώπους που ζητούν μόνο να επιβιώσουν. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό που ζουν είναι όλη η ζωή και δεν καταλαβαίνουν ότι υπάρχει, πέρα από όλα αυτά, ο Απέραντος Χώρος της Ελευθερίας, η Αληθινή Ζωή, η Αιωνιότητα.


Οι επιθυμίες, τα πάθη, οι συνήθειες κι οι «συμπεριφορές» εκδηλώνονται σαν αυτοματοποίηση της δραστηριότητας του περιφερικού νευρικού συστήματος.
Και φυσικά μέσα από όλη αυτή την δραστηριότητα μέσα στο φυσικό όργανο, το σώμα, έχουμε εμπειρία του εξωτερικού κόσμου της εξωτερικής ζωής και των εξωτερικών πραγμάτων.

Ο Καθένας μπορεί να Δει, να Κατανοήσει «αυτό που είναι» (η Συνειδητότητα, η Παρούσα Συνείδηση), να Προσέξει την λειτουργία του στα κέντρα δραστηριότητας και να διαπιστώσει, εδώ τώρα, σε πραγματικό χρόνο, «που» λειτουργεί. Αν αντιλαμβάνεται, αν σκέπτεται, αν συναισθάνεται ή με το σώμα έρχεται σε επαφή με τα πράγματα. Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αν λειτουργούμε στην σκέψη (στον μετωπιαίο εγκέφαλο), στις επιθυμίες και επιδιώξεις και παρορμήσεις (στο περιφερικό νευρικό σύστημα), στις εξωτερικές δραστηριότητες (στο σώμα και στον κόσμο). 

Αλλά το Ζητούμενο είναι να βρούμε την Αλήθεια, να Ζήσουμε Πραγματικά Μέσα στην Πραγματικότητα, κι όχι μέσα στις αυταπάτες. Που σημαίνει ότι Πρέπει να Ανυψωθούμε προς την Πραγματική Ζωή που είναι πέρα από την σκέψη (την αυτοματοποίηση την αντίληψης, την μνήμη, τις γνώσεις, τον χρόνο) και να Βιώσουμε Εδώ, Τώρα, σε Πραγματικό Χρόνο την Ελευθερία, την Ενότητα της Ύπαρξης, την Παγκόσμια Συνείδηση όπου δεν υφίσταται κανένα «εγώ». Κι ακόμα πιο πέρα από την Παγκόσμια Συνείδηση, στην Απεραντοσύνη της Ελευθερίας μπορούμε να Γίνουμε Ένα με τον Άκτιστο Θεό.

Αυτό ακριβώς ήταν το Μήνυμα του Ιησού. Ότι υπάρχει Δυνατότητα να Ελευθερωθούμε, να Γνωρίσουμε τον Θεό, να Εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών, να Βρούμε την Βασιλεία των Ουρανών Μέσα μας, να Βιώσουμε Μέσα μας Αυτό που Είναι έξω από την Δημιουργία, τον Χώρο, τον Χρόνο, την Αληθινή Ζωή, την Εν Θεώ Ζωή, τον Θεό. Πως; Όταν ρωτούσαν τον Ιησού «Κύριε πως θα εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών»; ένοιωθε «ενοχλημένος» από την υποκρισία των ανθρώπων αλλά πάντα απαντούσε με Αγάπη. 

«Δεν γνωρίζετε»; τους απαντούσε. «Δεν σας δόθηκε από παλιά η Εντολή; Ποια είναι η Μεγαλύτερη Εντολή στον Νόμο του Θεού; Να Αγαπάς τον Θεό με όλη σου την Δύναμη, με όλη σου την Ψυχή, με όλη σου την Διάνοια, με όλη σου την Καρδιά. Και τότε θα Γνωρίσεις τον Θεό και θα μπορέσεις να αγαπήσεις πραγματικά και το κάθε τι, τον πλησίον σου και κάθε πλάσμα, γιατί όλα είναι Μέσα στον Θεό κι ο Θεός είναι στο κάθε τι». Βέβαια, στα ευαγγέλια θα το βρείτε αυτό τον λόγο του Ιησού λίγο διαφοροποιημένο, αλλά αυτό είναι το νόημα. Ακόμα κι οι Μαθητές του Ιησού κι αυτοί που έγραψαν τα Ευαγγέλια συχνά δεν καταλάβαιναν και συχνά ο Ιησούς τους επέπλητε ή τους εξηγούσε ιδιαίτερα από το πλήθος.

Όμως που αναφέρεται η Εντολή του Νόμου, που αναφερόταν ο Ιησούς όταν μιλούσε για Δύναμη, για Ψυχή, για Διάνοια, για Καρδιά, για Θεό; Αναφερόταν στον Άνθρωπο και στα κέντρα της δραστηριότητάς του, σε εμάς και στα κέντρα δράσης μας, σε όλα αυτά που αναλύσαμε πιο πάνω (ακριβώς για να Κατανοήσουμε τι Δίδασκε ο Ιησούς).

Ας Εμβαθύνουμε λίγο κι ας κατανοήσουμε πέρα από τις λέξεις, σε αυτό που Εννοούσε ο Ιησούς. Να αγαπήσεις «με όλη σου», την δύναμη, την ψυχή, κλπ. Στο αρχαίο Κείμενο είναι «εξ’ όλης».  Τι σημαίνει «εξ’ όλης»; «με όλη»; Ας στοχαστούμε λίγο. Σημαίνει πέρα από τα όρια, χωρίς όρους, σημαίνει πέρα από την ίδια την διαδικασία. Σημαίνει την υπέρβαση της διαδικασίας.

Να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου την Δύναμη σημαίνει πέρα από την δύναμή σου. Να εγκαταλείψεις κάθε τι στον εξωτερικό κόσμο, κάθε τι υλικό. Σημαίνει την πλήρη απάρνηση του υλικού κόσμου.

Να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου την Ψυχή σημαίνει πέρα από επιθυμίες και πάθη και εξωτερικούς προσανατολισμούς. Σημαίνει την πλήρη κάθαρση της Ψυχής, την Απάθεια της Ψυχής, την Καθαρότητα της Ψυχής.

Να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου την Διάνοια σημαίνει πέρα από την διανόηση, χωρίς σκέψεις, ερμηνείες, επεξηγήσεις, γνώσεις, μνήμες, οποιαδήποτε σκεπτοδιαδικασία, χωρίς σκέψη, με καθαρό νου, άδειο από την άγνοια (και τις δραστηριότητες της άγνοιας) νου.

Να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την Καρδιά σημαίνει να εγκαταλείψουμε κάθε διάθεση, κάθε προσπάθεια να είμαστε ξεχωριστοί, κάθε διαδικασία να δημιουργήσουμε ένα ξεχωριστό κέντρο αντίληψης. Σημαίνει χωρίς εγώ. Μόνο έτσι μπορούμε να Αναδυθούμε στην Παγκόσμια Συνείδηση που Αντανακλά το Αληθινό.

Μονάχα όταν, Εδώ, Τώρα, μέσα σε αυτό το σώμα που είναι ο Ιερός Ναός του Θεού, ο Αληθινός Ιερός Ναός, ο Ζωντανός Ναός κι όχι ένας χειροποίητος ναός από πέτρες, Ανυψωθούμε πάνω από όλα τα κατώτερα κέντρα δραστηριότητας στο Αληθινό Κέντρο Ύπαρξης, στην Μυστική Καρδιά του εγκεφάλου και με καθαρό άδειο νου εγκαταλείψουμε κάθε εγώ και κάθε δραστηριότητα που χτίζει ένα εγώ και μας διαχωρίζει από το Πραγματικό, μόνο Τότε μπορούμε να έχουμε Εμπειρία Αυτού που Υπάρχει Πραγματικά, πέρα από την Δημιουργία, τον Χώρο, τον Χρόνο. Μόνο Τότε μπορούμε να Εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών, στην Αληθινή Ζωή, στην εν Θεώ Αιώνια Ζωή.

Τι είναι λοιπόν η Αληθινή Καρδιακή Προσευχή; Πως θα το κάνουμε; Τι πρέπει να κάνουμε; Όταν εγείρονται τέτοιες απορίες σημαίνει ότι δεν καταλάβαμε τίποτα. Δεν πρέπει να κάνουμε απολύτως τίποτα. 

Απλά να εγκαταλείψουμε πρώτα την υποκρισία μας, ότι δεν μπορούμε, ή ότι δεν γίνεται, να εγκαταλείψουμε τις αυταπάτες μας για το τι αξίζει στην ζωή, να πετάξουμε όλες τις προσκολλήσεις μας και καθαροί, άδειοι από σκέψεις και μέριμνες, εδώ, τώρα, στην αληθινή ζωή, στον πραγματικό χρόνο, να Στραφούμε στο Θεό, Μέσα μας. Μπορούμε να το 

Δούμε; Μπορούμε να Δούμε, Εδώ, Τώρα, σε Πραγματικό Χρόνο πως, που, λειτουργούμε; Τι θέλουμε πραγματικά; Θέλουμε την Αλήθεια, την Ζωή ή προτιμάμε όλες τις αγαπημένες αυταπάτες και προσκολλήσεις μας; 

Εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε την μοίρα μας. Εμείς οι ίδιοι συντηρούμε τις αυταπάτες μας και τον διαχωρισμό μας από τον Θεό, από την Πραγματικότητα, ή τα εγκαταλείπουμε όλα για να αποκτήσουμε τον Πολύτιμο Θησαυρό της Αληθινής ζωής στους Ουρανούς.

Η Οδός είναι τεθλιμμένη όταν πρέπει να εγκαταλείψουμε όλα τα «λάθη» μας. Αλλά είναι ταυτόχρονα μια Οδός χωρίς κόπο, χωρίς προσπάθεια, όταν τα εγκαταλείπουμε όλα κι Αφηνόμαστε στην Αγκαλιά του Θεού, στο Θέλημά Του.
Το θέμα είναι τι θέλουμε. Αλήθεια! Τι θέλουμε; Αυτή είναι η πιο σημαντική ερώτηση που μπορούμε να κάνουμε στην ζωή μας. Τι θέλουμε πραγματικά;

wholemind8

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ