Μεταφυσική

By Wholemind

Μεταφυσική, για να το πούμε εξαρχής, είναι η Αληθινή Φιλοσοφία, η Καρδιά της Φιλοσοφίας, γιατί έχει σαν αντικείμενο Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, την Βίωση Αυτού που Υπάρχει Πραγματικά, την Αναγνώρισή Του, την Κατανόησή Του και την Βιωματική Εμπειρία Του. Αυτό σημαίνει, εξαρχής, ότι το ζητούμενο είναι η Εσωτερική Διαδικασία (Πράξη) της Συνειδητοποίησης της Πραγματικότητας, πράγμα που επίσης σημαίνει ότι αναφερόμαστε σε κάτι που συμβαίνει σε μας, μέσα μας κι όχι σε κάτι εξωτερικό. Με άλλα λόγια η Πραγματική Μεταφυσική είναι Πράξη Προσέγγισης και Βίωσης της Πραγματικότητας, Μέσα μας, Εμβάθυνση της Κατανόησής μας και Βιωματική Εμπειρία κι όχι αναζήτηση μιας πραγματικότητας έξω από εμάς. Αυτό σημαίνει Κατανοώ θα πει Έρχομαι σε Άμεση Επαφή, Μέσα μου, με την Πραγματικότητα και δεν κατασκευάζω με την σκέψη μια πραγματικότητα έξω από εμένα μέσα στην οποία (πάντα μέσα στην σκέψη) τοποθετώ τον εαυτό μου. Στον Μεταφυσικό Στοχασμό επομένως υπάρχει μόνο Μια Πραγματικότητα, η Παρούσα Συνείδηση που Αντιλαμβάνεται, Εμβαθύνει την Κατανόησή της και Βιώνει την Πραγματικότητα, σαν Μια Ενότητα Ύπαρξης.

Η Μεταφυσική δεν είναι σκέψη, δεν έχει καμιά σχέση με την σκέψη. Η διανοητική λειτουργία χρησιμοποιεί σαν Βάση την Αντίληψη αλλά κατασκευάζει αυθαίρετα αντιλήψεις-σκέψεις της πραγματικότητας νοθεύοντας έτσι την πραγματικότητα με προσωπικές παρεμβάσεις. Απομονώνοντας την Συνείδηση και περιορίζοντάς την σε μια περιορισμένη περιοχή επίγνωσης και λειτουργώντας μέσα από ιδιαίτερες συνθήκες, φτιάχνει μια εικόνα ενός εαυτού που (αφού περιορίζει και διαχωρίζει από το Όλο Περιβάλλον) αυτόματα αντιμετωπίζει την πραγματικότητα σαν κάτι έξω, κάτι που τον «περιβάλλει».  Κι αυτή ακριβώς η Περιορισμένη Συνείδηση κατανοώντας την κατάστασή της επιζητά την ένωσή της ξανά με το Όλο, αναζητά την εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης. Αλλά αυτό που δεν κατανοούν οι άνθρωποι είναι ότι το πρόβλημα δημιουργείται στην Βάση της Αντίληψης από τον αυθαίρετο διαχωρισμό της (από την σκέψη) από το Όλο της Ζωής. Το πρόβλημα δεν είναι ο περιορισμένος εαυτός να βρει την Ενότητα της Ύπαρξης. Ποτέ το περιορισμένο δεν μπορεί να Βιώσει το Απεριόριστο. Πρέπει να πάψει να υπάρχει το περιορισμένο για να Βιωθεί το Απεριόριστο. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν κατανοήσουμε ότι το περιορισμένο είναι (σαν κατασκευή της σκέψης) κάτι «ψεύτικο».


Τι σημαίνει λοιπόν, στα Πλαίσια της Πραγματικής Μεταφυσικής, Αναζήτηση της Αλήθειας, Αναγνώριση κι Εμβάθυνση στην Κατανόηση της Πραγματικότητας; Τι σημαίνει Μεταφυσικός Στοχασμός, που δεν έχει βέβαια σχέση με την διανόηση, την σκέψη (την δυαδική σκέψη που παραμορφώνει την αντίληψη της πραγματικότητας); Τι είναι αυτή η Ορθή Δράση που Οδηγεί στην Βίωση της Πραγματικότητας; Τι είναι η Οδός της Αλήθειας; Τι είναι αυτό που στην Εσωτερική Παράδοση, στις θρησκείες, ονομάζεται Διαλογισμός, που δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τις εξωτερικές δραστηριότητες των ανθρώπων, (την διανοητική δράση στην πραγματικότητα) που ονομάζουν συνήθως διαλογισμό, γιόγκα, προσευχή, κλπ.; Για να μιλήσουμε απλά, το Πρώτο, αυτό που πρέπει εξαρχής να γίνει κατανοητό είναι ότι Όλα Υπάρχουν στην Παρούσα Συνείδηση (την οποιαδήποτε συνείδηση είμαστε, είναι ο καθένας) κι Όλα ξεκινούν από Εδώ, από την αντίληψη της ύπαρξής μας. Αν δεν «υπήρχαμε», αν δεν είχαμε αντίληψη της ύπαρξής μας, απλά δεν θα «έμπαινε» κανένας προβληματισμός. Άρα Όλα ξεκινούν από Εδώ κι Όλα γίνονται μέσα μας. Είναι Θέμα Κατανόησης κι όχι μιας εξωτερικής δραστηριότητας (όπως η σκέψη) ή πράξης. Αυτό που χρειάζεται να «αλλάξει» (αν πρέπει να αλλάξει κάτι) είναι ο Τρόπος που Βλέπουμε, που Κατανοούμε κι αντιδρούμε κι όχι να εξελιχθούμε εξωτερικά ή να πραγματοποιήσουμε κάτι, την Φώτιση, την Ένωση με τον Θεό κι όλες αυτές τις ανοησίες που κατασκευάζουν οι άνθρωποι με της σκέψη, του διαχωρισμένου (από την σκέψη ακριβώς) εαυτού. Η Αληθινή Φώτιση Συνίσταται στην Διαφώτιση της Κατανόησής μας, με το ξεπέρασμα των περιορισμών της Αντίληψης και κάθε αυταπάτης κι όχι σε μια εξωτερική πραγματοποίηση του «εγώ».

Το Δεύτερο που μας Διδάσκει η Πραγματική Μεταφυσική, με πολύ απλό τρόπο, είναι να Δούμε και να Κατανοήσουμε ότι η Συνείδηση, η Παρούσα Συνείδησή μας, είναι μια Δυναμική Διαδικασία Εμπειρίας της Ύπαρξης κι όχι μια «συγκεκριμένη οντότητα» μια «συγκεκριμένη ουσία», με συγκεκριμένες ιδιότητες. Η Πρώτη Σύλληψη είναι η Πραγματική Κατάσταση. Η δεύτερη αντίληψη είναι μια αυθαίρετη κατασκευή της σκέψης που ζει στην δυαδικότητα, στον διαχωρισμό και κομματιάζει αυθαίρετα την Ολότητα της Ύπαρξης, της Ζωής, σε ξεχωριστές οντότητες, ουσίες. Όταν λοιπόν «αντιλαμβανόμαστε» δεν έχουμε Μάθει να Μένουμε στην Καθαρή Αντίληψη αλλά έχουμε «εκπαιδευτεί» αμέσως (πριν καν το «συνειδητοποιήσουμε») να λειτουργούμε στην σκέψη. Αυτά όμως που αντιλαμβάνεται η σκέψη είναι δικές της (συλλογικές ή ατομικές) κατασκευές-εικόνες-έννοιες-λέξεις των πραγμάτων, όχι η πραγματικότητα. Αν κατανοούμε πραγματικά, στα Πλαίσια της Πραγματικής Μεταφυσικής, τότε αυτό που είναι πραγματικό, αυτό που συμβαίνει πραγματικά, είναι ότι η Συνείδηση Είναι Μια Δυναμική Πραγματικότητα-Κατάσταση-Διαδικασία (που μπορεί να Λειτουργεί στο Επίπεδο της Καθαρής Αντίληψης ή να «ολισθαίνει» στο επίπεδο της σκέψης και της πλασματικής αντίληψης) τότε βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Συνείδηση μπορεί να Αλλάξει (σαν Επίγνωση, σαν Βάθος Κατανόησης κι όχι «εξωτερικά» όπως «νομίζει» η σκέψη).

Το Τρίτο που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι η Συνείδηση, η Παρούσα Συνείδηση (ό,τι κι αν είναι, ότι κι αν νομίζουμε ότι είμαστε) Είναι Αντίληψη κι οτιδήποτε δημιουργείται μέσα στην Αντίληψη Στηρίζεται στην Βάση της Αντίληψης (δηλαδή στην Βασική Λειτουργία της Αντίληψης σαν Αντίληψης) κι αποτελεί μια διαφοροποίηση, μια «ποικιλία» της Βασικής Αντίληψης. Συνεπώς η Αντίληψη, σαν Αντίληψη, σαν Καθαρή Λειτουργία Σύλληψης της Πραγματικότητας, σαν Βιωματική Εμπειρία αυτού που υπάρχει, που συμβαίνει, σαν «Εννόηση», είναι χωρίς περιορισμούς, Άμεση Επαφή με αυτό που συμβαίνει, Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα. Πάνω σε αυτή την Βασική Αντιληπτική Εμπειρία χτίζεται οποιαδήποτε διαφοροποίηση και πραγματοποιείται οποιοσδήποτε περιορισμός της Αντίληψης. Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να Δούμε. Να Δούμε τι συμβαίνει μέσα μας και πως και γιατί περιορίζουμε την Αρχική Αντίληψη (την Αρχική Αίσθηση Ύπαρξης) για να κατασκευάσουμε την αντίληψη ενός εαυτού, να χτίσουμε έναν διαχωρισμό από τον κόσμο και να καταλήξουμε στην παρούσα συνείδηση μέσα σε ένα εχθρικό κόσμο.

Ασφαλώς το ότι «βρισκόμαστε» εδώ, στην παρούσα συνείδηση μέσα στον κόσμο, σε συγκεκριμένες καταστάσεις και στις συγκεκριμένες συνθήκες, έχει μια μεταφυσική «προϊστορία». Δεν βρισκόμαστε ξαφνικά εδώ, Πορευόμαστε με το Ρεύμα της Ζωής κι έχουμε εμπειρία της ύπαρξης σε άλλους κόσμους και με βεβαιότητα και σε προηγούμενες ζωές. Θέλουμε να πούμε ότι ήδη μέσα στην Παρούσα Συνείδηση έχουν ήδη συντελεστεί και λειτουργούν περιορισμοί που έχουν μεταφυσική και μακρινή προέλευση. Κι είμαστε εδώ με αυτή την «κληρονομιά». Η Αντίληψη έχει ήδη μετατοπιστεί από την Καθαρή Αρχική Αντίληψη της Ύπαρξης σαν μιας Συμπαγούς Ενότητας. Έχει ήδη Διακρίνει την Αντίληψη από το «Περιεχόμενό» της κι ήδη αντιλαμβάνεται την Ολότητα της Ζωής που τα Περιλαμβάνει Όλα σαν ένα κομματιασμένο κόσμο. Το πιθανότερο είναι λοιπόν (κι αυτό ισχύει σχεδόν για το σύνολο των κατοίκων της γης) ότι δεν αντιλαμβανόμαστε  την Ενότητα της Ύπαρξης, της Ζωής, σαν Ολότητα, Όπου τα Πάντα είναι σε Άμεση Επαφή και Αλληλοεξαρτώνται, αλλά ότι  έχουμε ήδη πέσει στο επίπεδο της σκέψης, έχουμε την (εσφαλμένη) αντίληψη ότι είμαστε ένα «εγώ» απέναντι σε άλλα πράγματα μέσα στο όλο του κόσμου. Αυτό, αυτή η αντίληψη, λειτουργεί τόσο γρήγορα, ενστικτώδικα, που δεν «προλαβαίνουμε» να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για μια «διαμόρφωση» μιας πιο βασικής αντίληψης, ότι πρόκειται για μια κατασκευή που μας βάζει αυτόματα σε ένα πλασματικό κόσμο, σε μια εικονική πραγματικότητα. Άρα από εδώ πρέπει να Ξεκινήσουμε.

Από την Άποψη της Πραγματικής Μεταφυσικής το πρόβλημα του ανθρώπου είναι ακριβώς ότι βρίσκεται μέσα στην κατάσταση της άγνοιας, της αυταπάτης ότι  είναι ένας ξεχωριστός εαυτός, ότι λειτουργεί μέσα στην σκέψη, αντιλαμβάνεται με την σκέψη κι αντιδρά με βάση αυτά που σκέφτεται. Ο άνθρωπος είναι ό,τι σκέφτεται. Από Μεταφυσική Άποψη αυτό είναι απλά λάθος, δεν είναι η Πραγματικότητα, είναι μια τεχνητή κατασκευή, ένα όνειρο. Ασφαλώς δεν μπορεί κανένας να πει σε κάποιον πως να ζήσει ή τι να κάνει. Απλά διαπιστώνουμε τι πραγματικά συμβαίνει. Αλλά είναι ευθύνη κι ασφαλώς δικαίωμα του καθενός αν θέλει να ζει στην Πραγματικότητα ή αν θέλει να ονειρεύεται. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν ότι η Πραγματικότητα Είναι Μία, ότι η Ζωή Είναι Μία, Μια Παγκόσμια Συνείδηση Εντός της Οποίας Όλα Υπάρχουν και Λειτουργούν σε Πλήρη Επαφή και Συνεργασία μεταξύ τους (μόνο στην σκέψη των ανθρώπων υπάρχει διαχωρισμός και ξεχωριστά αντικείμενα). Οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να ζουν στον διαχωρισμό του εαυτού τους. Είναι μεθυσμένοι από αυτό το αρχαίο ένστικτο του εγωισμού και της ατομικής επιβίωσης κι αυτή η προσκόλληση  κι η δίψα εμπειρίας μέσα από την ατομική ύπαρξη τους κρατά μέσα στον κύκλο της ύπαρξης, από ζωή σε ζωή. Ακόμα κι αυτοί που κατανοούν ως ένα βαθμό ότι δεν μπορεί αυτή να είναι η Πραγματικότητα, η Ζωή κι ότι πρέπει να υπάρχει Κάτι Ανώτερο, Πλατύτερο, Ελεύθερο, επιδιώκουν μέσα από το εγώ να εξελιχθούν «πνευματικά» και να αποκτήσουν εμπειρία του Αληθινού. Στην πραγματικότητα δεν έχουν ξεφύγει από τον χώρο της σκέψης, του εγωισμού και της αυταπάτης, όσο κι αν νομίζουν ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι. Ο δρόμος τους είναι αδιέξοδος.

Ποια είναι λοιπόν η Λύση που Προβάλλει η Πραγματική Μεταφυσική; Πρέπει να Δούμε Άμεσα το Πραγματικό, αυτό που συμβαίνει. Κι αυτό Πρέπει να γίνει Εδώ, Τώρα, Ετούτη την Στιγμή, στο Απόλυτο Παρόν, στον Μόνο Πραγματικό Χρόνο, που είναι η Στιγμή που Ρέει κι Ανανεώνεται Συνεχώς. Αυτή είναι η Αληθινή Ζωή, η Ζωή που Τρέχει στο Παρόν. Αν προσπαθήσουμε να την κρατήσουμε, να την συλλάβουμε (που σημαίνει να την «επεξεργαστούμε») έχει ήδη φύγει, είναι παρελθόν, μνήμη, σκέψη. Δεν είναι πια η Ζωντανή Ζωή αλλά ένα νεκρό κέλυφος που έφτιαξε η σκέψη, άδειο από ζωή αλλά παραγεμισμένο με την φαντασία των ανθρώπων. Πρέπει λοιπόν Συνεχώς να Είμαστε σε Επαφή με την Ζωή και να Ζούμε Συνεχώς το «Παρόν Ζωντανό Πράγμα» που ανανεώνεται συνεχώς. Κι αυτό σημαίνει Πλήρη Προσοχή. Αυτή η Άμεση Επαφή με την Ζωή, με το Πραγματικό, «Ξυπνά» και «Ξαναζωντανεύει» την Αντίληψη στην Βάση της, σαν Καθαρή Λειτουργία και δεν αφήνει περιθώρια για διαφοροποίηση της Αντίληψης, για περιορισμούς και παραμόρφωση της πραγματικότητας. Συλλαμβάνουμε την Ζωή στο Σύνολό της. Αναδυόμαστε σε Μία Επίγνωση που τα Περικλείνει Όλα σε Μια Ενότητα και «εμάς» και τα «άλλα» και «όλα», μέσα στο Παρόν που Ρέει, που Είναι η Αιωνιότητα. Ισορροπούμε στην Κόψη του Μηδενός, στο Απόλυτο Παρόν. Δεν υπάρχει ούτε πριν ούτε μετά. Αν χάσουμε Αυτή την Ισορροπία πέφτουμε στον χώρο της περιορισμένης αντίληψης, της σκέψης, του εγώ, του διαχωρισμού και ξαναρχίζουμε από την αρχή, σαν εγώ, να προσπαθούμε να απελευθερωθούμε, να αποκτήσουμε εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης κι όλο αυτό το παραμύθι της σκέψης με την οποία αποκοιμίζονται οι άνθρωποι. Η Αλήθεια Είναι εδώ, Τώρα. Πρέπει να Δούμε Τώρα. Δεν υπάρχει άλλη Οδός.

Περνώντας Πέραν, στην Χώρα της Πραγματικότητας, της Αιωνιότητας, Βιώνοντας την Παγκόσμια συνείδηση, μπορούμε πλέον να Δούμε την Ζωή από την Άποψη της Αιωνιότητας κι όχι μέσα από την σκέψη, την δυαδικότητα, τον χρόνο, κλπ. Από την Άποψη της Αιωνιότητας τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά. Βλέπουμε πως οι άνθρωποι βιώνουν την ζωή σε μια κατάσταση ονείρου, μισοξύπνιοι, μισοκοιμισμένοι. Ο κόσμος της δυαδικότητας που φτιάχνουν οι άνθρωποι κι υποστηρίζουν με την σκέψη, με θεωρίες, με θρησκείες, με πολιτικές, με τον πολιτισμό τους, είναι ένας κόσμος πλασματικός κι όχι ο Αληθινός Κόσμος. Με Αυτή την Όραση, Βλέποντας τι Είναι Αληθινό, τι είναι πλασματικό, μπορούμε να κατανοήσουμε όλη την ανθρώπινη ιστορία, όλες τις αντιλήψεις του, όλα τα δημιουργήματά του. Εδώ η Μεταφυσική, αφού έχει Κατακτήσει την Αλήθεια, την Πραγματικότητα, Εξετάζει τον κόσμο των ανθρώπων κι ασφαλώς κάτι έχει να πει. Βέβαια, όλα όσα συμβαίνουν στην γη, εδώ και εκατομμύρια  χρόνια, δεν είναι ολόκληρη η ζωή στο σύμπαν. Υπάρχουν εκατομμύρια κατοικημένοι πλανήτες στο σύμπαν, με πολιτισμούς ίσως πολύ ανώτερους και όντα πολύ πιο εξελιγμένα. Αν νοιώθουμε μόνοι, απομονωμένοι, στο σύμπαν είναι εξαιτίας της αδυναμίας μας να ξεφύγουμε από την γη κι εξαιτίας της λαθεμένης σκέψης ότι είμαστε μόνοι μέσα στο σύμπαν ή ότι όλη η δημιουργία (όπως το παριστάνει η θρησκευτική μυθολογία), το έργο της ζωής, παίζεται όλο εδώ. Μήπως είμαστε αφελείς;

Τελικά, για να ξαναγυρίσουμε στην αρχή, Μεταφυσική είναι η Αληθινή Φιλοσοφία, η Καρδιά της Φιλοσοφίας, αλλά και Όλη η Φιλοσοφία. Όταν Κάποιος Βρίσκεται σε Επαφή με την Πραγματικότητα, όταν Περάσει Πέραν, στην Χώρα της Πραγματικότητας, πέρα από τους περιορισμούς της Αντίληψης και τις αυταπάτες της σκέψης, όταν Βιώνει την Αλήθεια, τότε η Όραση του Χωρίς Περιορισμούς μπορεί να Δει με τον Ορθό Τρόπο την Ζωή, το Σύνολο της Ζωής, αλλά και κάθε τι το ιδιαίτερο που συμβαίνει. Η ευθύνη ανήκει στον καθένα. Κι ασφαλώς και το δικαίωμα επιλογής. Όμως κάθε επιλογή συνοδεύεται κι από το ανάλογο αποτέλεσμα. Οφείλουμε να το δεχόμαστε με αξιοπρέπεια.

wholemind8

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ