Κάτι πρέπει να έχω…

Πολλοί συνάδελφοι έχουμε ακούσει αρκετές φορές από τους θεραπευόμενους να μας λένε: « Κάτι πρέπει να έχω αλλά δε ξέρω τι…», « Σίγουρα θα έχω κάποια διαταραχή αλλά δε γνωρίζω ποια και από πού προέρχεται…» ή ακόμα και « Νιώθω ότι τρελαίνομαι…».Φράσεις οι οποίες φανερώνουν πανικό, θλίψη, ανησυχία, έντονο άγχος μέχρι και εμμονή καθώς το άτομο είναι πεπεισμένο, χωρίς απαραίτητα να έχει αποδείξεις, πως η ψυχική του υγεία έχει κλονιστεί και μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο φόβου-αρνητικότητας-άγχους.

Όλοι μας πολλές φορές έχουμε βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις όπου φοβόμαστε πως κάτι άσχημο μας έχει συμβεί αλλά οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τη λογική τους για να ξεφύγουν από το φαύλο κύκλο. Δυστυχώς, όμως, στις μέρες μας, υπάρχει μία τάση εθισμού των ατόμων στο άγχος και στην αρνητικότητα όπου οι άνθρωποι αναζητούν τρόπους πυροδότησης του άγχους γιατί νιώθουν οικεία καθώς έχουν συνηθίσει σε έναν αγχωτικό τρόπο σκέψης-ζωής. Τα άτομα αυτά βιώνουν άγχος προκαταβολικά χωρίς να αντιλαμβάνονται πως με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζουν τον οργανισμό τους για κάτι αρνητικό χωρίς να υπάρχει απόδειξη παρά μόνο κάποιες σκόρπιες ενδείξεις!

Συνήθως, μιλάμε για άτομα εκ φύσεως απαισιόδοξα, με ροπή προς το άγχος και με χαμηλή αυτοεκτίμηση τα οποία αναζητούν συνεχώς τρόπους πυροδότησης του άγχους θεωρώντας πως με αυτό τον τρόπο θα βρουν λύτρωση, προσωρινή, στο πρόβλημα τους. Έχουν αυξημένη πεποίθηση πως έχουν μία ασθένεια και ενίοτε θεωρούν πως κανείς δεν τους συμπονά ή/και κατανοεί, καθώς αισθάνονται πραγματικό πόνο, άγχος, στρες αλλά δυσκολεύονται να βρουν από πού πηγάζει.

Οι άνθρωποι συνήθως αναζητούμε λύσεις στα πιο απίθανα μέρη – σημεία, αγνοώντας πολλές φορές ότι η λύση βρίσκεται μπροστά μας, μέσα μας απλά δυσκολευόμαστε να τη δούμε. Όταν ένας άνθρωπος θεωρεί πως κάτι πρέπει να έχει, η αλήθεια είναι πως κάτι έχει, όχι όμως αυτό που τυχόν φαντάζεται (βλ. θανατηφόρος ασθένεια, ανίατη ψυχική διαταραχή, αυτοάνοσο κ.α.), απλά έχει αφεθεί-παραιτηθεί στο φόβο και στο άγχος! Η λύση όμως δεν είναι εξωγενής, όπως πολύ συχνά πιστεύουν, αλλά ενδογενής, δηλαδή θα πρέπει να υπάρξει εσωτερική αποδοχή και συνειδητοποίηση του προβλήματος όπως και αλλαγή του τρόπου σκέψης και ζωής! Η απεξάρτηση από τον γεμάτο άγχος και απαισιοδοξία τρόπο ζωής θέλει πολύ προσωπική δουλειά αλλά και βοήθεια από κάποιον ειδικό.

Μία πρώτη συμβουλή είναι η διακοπή της εμμονικής ενασχόλησης με τον εαυτό η οποία δεν βοηθά ούτε προλαμβάνει, αλλά αντιθέτως δημιουργεί αγχωτικές και στρεσογόνες συνθήκες.

Μερικές ακόμα χρήσιμες συμβουλές είναι:

• Η αναζήτηση στο διαδίκτυο δεν βοηθά αλλά επιδεινώνει το άγχος και πυροδοτεί τον πανικό. Προτιμήστε μία επίσκεψη σε έναν ειδικό ο οποίος θα μπορέσει να σας λύσει όλες σας τις απορίες.
• Σταματήστε το δράμα! Η ζωή είναι πολύ ωραία για να είναι μόνο μαύρη! Μην περιορίζετε την σκέψη σας σε άσπρο και μαύρο, υπάρχουν και άλλα χρώματα για να «βάψετε τη ζωή σας»! Χαρείτε με όσα έχετε και μάθετε να νιώθετε όμορφα με όσα ωραία σας συμβαίνουν.
• Αναρωτηθείτε για ποιο λόγο σας συμβαίνουν συχνά αρνητικά πράγματα και καταστάσεις, μήπως τις προκαλείτε ασυνείδητα; Προσπαθήστε να επικεντρώνετε την προσοχή σας στο θετικό που πάντα υπάρχει! Γιατί με αυτό τον τρόπο παίρνετε δύναμη και κουράγιο για το μέλλον!
• Μην προδικάζετε αρνητικά τις καταστάσεις και μην αντιδράτε προκαταβολικά, αλλά αφήστε τα πράγματα να κυλήσουν και κινητοποιηθείτε μόνο όταν χρειαστεί.
• Ασχοληθείτε με δραστηριότητες οι οποίες σας ωφελούν σωματικά αλλά και ψυχικά, όπως χόμπι, άθληση, διάβασμα, ενασχόληση με τη φύση κ.α.
• Βάλτε σε προτεραιότητα τις δικές σας επιθυμίες και ανάγκες. Ο οργανισμός σας, σας μιλά και σας δίνει σήματα για το τι χρειάζεται και το τι έχει ανάγκη. Ακούστε τον και προσπαθήστε να δράσετε με γνώμονα τα δικά σας θέλω!
• Τέλος, να επιλέξετε πως θέλετε να ζείτε και αγωνιστείτε για αυτό! Ο φόβος και το άγχος δεν είναι λύση αλλά παραίτηση. Λύση είναι η προσπάθεια, η επιμονή και η ελπίδα για το καλύτερο!

του Γιώργου Πανταζόπουλου

psychologynow

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ