Ο Βάρδος της Ελευθερίας Johnny Cash στο «San Quentin»
Μια συναυλία στη φυλακή, για τους φυλακισμένους
Ήταν 24 Φεβρουαρίου του 1969, όταν ο Johnny Cash,
ο “man in black” που μετά ορκίστηκε να φοράει πάντα μαύρα ως πένθος για
την κατάντια του ανθρώπου και του κόσμου, ο σημαντικότερος βάρδος της
γενιάς του στην αμερικανική μουσική, κατάφερε να κάνει κάτι που δεν είχε
ξαναγίνει ποτέ πριν. Να δώσει μια συναυλία στη φυλακή, για τους φυλακισμένους.
H κίνηση αυτή ήταν πολύ συμβολική, αλλά σχεδόν κανείς από τους
παραγωγούς ή τους ιθύνοντες δεν μπορούσε να το διακρίνει αυτό, οι εποχές
ήταν πολύ διαφορετικές τότε, όλοι το θεώρησαν άκρως παράξενο και
απαράδεκτο, αλλά ο Johnny επέμενε ώσπου το κατάφερε.
Μία από τις πιο κακόφημες φυλακές των Η.Π.Α. τότε ήταν το San Quentin State Prison, κι εκεί ήταν που θα γινόταν η –θρυλική πλέον– αυτή συναυλία, όπου θα γινόταν και live ηχογράφηση για να βγει δίσκος (Live at San Quentin), αλλά και θα κινηματογραφούταν.
Οι περιορισμοί που είχαν τεθεί από τις αρχές για τη συναυλία, φυσικά, ήταν πάρα πολλοί. Ο Johnny θα έπρεπε να στέκεται σε συγκεκριμένο σημείο, η μπάντα του και το συνεργείο επίσης, θα έπρεπε να μην πει κάποια συγκεκριμένα πράγματα και κάποια συγκεκριμένα τραγούδια, ο διευθυντής της φυλακής δεν ήθελε π.χ. να τραγουδήσει ο Johnny το θρυλικό Folsom Prison Blues του, οι κρατούμενοι θα έπρεπε να μην φωνάζουν, να μην στέκονται όρθιοι, κ.ά. και ο Johnny έκανε μεγάλο αγώνα για να μην είναι περικυκλωμένη η σκηνή από δεσμοφύλακες.
Επίσης, ήθελε ο ίδιος να ελέγξει κάποιες από τις συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, κάτι που το κατάφερε κι αμέσως ανακάλυψε ότι το τρεχούμενο νερό της φυλακής σχεδόν δεν πινόταν και του μύριζε θειάφι και, χωρίς να προειδοποιήσει τους κρατούντες, τελικά ζήτησε ένα ποτήρι νερό πάνω στη σκηνή και αμέσως το έχυσε, για να το καταγγείλει στην κινηματογράφηση.
Η συναυλία του Johnny Cash «San Quentin» έγινε και έμεινε στην ιστορία.
Ενώ ο Johnny Cash μετά έπαιξε σε όλες τις μεγάλες φυλακές και υπάρχουν οι αντίστοιχες ηχογραφήσεις.
Φυσικά τίποτε δεν ήταν όπως προγραμματίστηκε εκείνη τη βραδιά, ενώ στο τέλος της συναυλίας έγιναν και ταραχές από τους ενθουσιασμένους ξεσηκωμένους κρατούμενους. Αυτός ο βάρδος της ελευθερίας και της περιπέτειας, είχε καταφέρει να τρυπώσει στη φυλακή και να μεταδώσει το μήνυμα: «γκρεμίστε κάθε φυλακή», χωρίς κανείς καλά –καλά να καταλάβει τι συνέβαινε.
Για εκείνη τη συναυλία στο San Quentin, μάλιστα, έγραψε ειδικά ένα τραγούδι, το “San Quentin”, οι ανατρεπτικότατοι στίχοι του οποίου ξεσήκωσαν τους πάντες όταν ακούστηκαν.
Ο διευθυντής της φυλακής και οι δεσμοφύλακες δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους, δεν ήταν μέσα στη λίστα που τους είχε δώσει, ενώ έπαιξε και ένα άλλο αληθινά συγκινητικό κομμάτι που το είχε γράψει ένας κρατούμενος.
«San Quentin μισώ κάθε ίντσα σου… San Quentin μακάρι να σαπίσεις και να καείς στην κόλαση, να γκρεμιστούν οι τοίχοι σου κι εγώ να ζήσω για να πω την ιστορία…»
Ακούστηκε μέσα στη φυλακή, από έναν μεγάλο «μάγκα»…
To San Quentin του Johnny Cash, λοιπόν, είναι το τραγούδι για τη φυλακή μας, τη φυλακή που βρισκόμαστε όλοι μας, εδώ, σ’ αυτόν τον κόσμο, διότι κι εμείς ζούμε μέσα σε ένα μεγάλο San Quentin, έναν κόσμο-φυλακή, μέσα σ’ ένα σώμα-φυλακή, με αόρατους δεσμοφύλακες.
Αλλά και «βάρδους» ανάμεσά μας, που ακόμη τραγουδούν για την ελευθερία. Κι έτσι, το παλιό τραγούδι αυτό για το San Quentin, είναι ένας μυστικός ύμνος για την ελευθερία.
Γιατί καμιά φυλακή δεν μπορεί να κρατήσει στ’ αλήθεια φυλακισμένο το πνεύμα μας.
Λευτεριά στους φυλακισμένους, σε όλους μας!
* * * * * * * * *
Μια συναυλία στη φυλακή, για τους φυλακισμένους
Ήταν 24 Φεβρουαρίου του 1969, όταν ο Johnny Cash,
ο “man in black” που μετά ορκίστηκε να φοράει πάντα μαύρα ως πένθος για
την κατάντια του ανθρώπου και του κόσμου, ο σημαντικότερος βάρδος της
γενιάς του στην αμερικανική μουσική, κατάφερε να κάνει κάτι που δεν είχε
ξαναγίνει ποτέ πριν. Να δώσει μια συναυλία στη φυλακή, για τους φυλακισμένους.
H κίνηση αυτή ήταν πολύ συμβολική, αλλά σχεδόν κανείς από τους
παραγωγούς ή τους ιθύνοντες δεν μπορούσε να το διακρίνει αυτό, οι εποχές
ήταν πολύ διαφορετικές τότε, όλοι το θεώρησαν άκρως παράξενο και
απαράδεκτο, αλλά ο Johnny επέμενε ώσπου το κατάφερε.Μία από τις πιο κακόφημες φυλακές των Η.Π.Α. τότε ήταν το San Quentin State Prison, κι εκεί ήταν που θα γινόταν η –θρυλική πλέον– αυτή συναυλία, όπου θα γινόταν και live ηχογράφηση για να βγει δίσκος (Live at San Quentin), αλλά και θα κινηματογραφούταν.
Οι περιορισμοί που είχαν τεθεί από τις αρχές για τη συναυλία, φυσικά, ήταν πάρα πολλοί. Ο Johnny θα έπρεπε να στέκεται σε συγκεκριμένο σημείο, η μπάντα του και το συνεργείο επίσης, θα έπρεπε να μην πει κάποια συγκεκριμένα πράγματα και κάποια συγκεκριμένα τραγούδια, ο διευθυντής της φυλακής δεν ήθελε π.χ. να τραγουδήσει ο Johnny το θρυλικό Folsom Prison Blues του, οι κρατούμενοι θα έπρεπε να μην φωνάζουν, να μην στέκονται όρθιοι, κ.ά. και ο Johnny έκανε μεγάλο αγώνα για να μην είναι περικυκλωμένη η σκηνή από δεσμοφύλακες.
Επίσης, ήθελε ο ίδιος να ελέγξει κάποιες από τις συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, κάτι που το κατάφερε κι αμέσως ανακάλυψε ότι το τρεχούμενο νερό της φυλακής σχεδόν δεν πινόταν και του μύριζε θειάφι και, χωρίς να προειδοποιήσει τους κρατούντες, τελικά ζήτησε ένα ποτήρι νερό πάνω στη σκηνή και αμέσως το έχυσε, για να το καταγγείλει στην κινηματογράφηση.
Η συναυλία του Johnny Cash «San Quentin» έγινε και έμεινε στην ιστορία.
Ενώ ο Johnny Cash μετά έπαιξε σε όλες τις μεγάλες φυλακές και υπάρχουν οι αντίστοιχες ηχογραφήσεις.
Φυσικά τίποτε δεν ήταν όπως προγραμματίστηκε εκείνη τη βραδιά, ενώ στο τέλος της συναυλίας έγιναν και ταραχές από τους ενθουσιασμένους ξεσηκωμένους κρατούμενους. Αυτός ο βάρδος της ελευθερίας και της περιπέτειας, είχε καταφέρει να τρυπώσει στη φυλακή και να μεταδώσει το μήνυμα: «γκρεμίστε κάθε φυλακή», χωρίς κανείς καλά –καλά να καταλάβει τι συνέβαινε.
Για εκείνη τη συναυλία στο San Quentin, μάλιστα, έγραψε ειδικά ένα τραγούδι, το “San Quentin”, οι ανατρεπτικότατοι στίχοι του οποίου ξεσήκωσαν τους πάντες όταν ακούστηκαν.
Ο διευθυντής της φυλακής και οι δεσμοφύλακες δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους, δεν ήταν μέσα στη λίστα που τους είχε δώσει, ενώ έπαιξε και ένα άλλο αληθινά συγκινητικό κομμάτι που το είχε γράψει ένας κρατούμενος.
«San Quentin μισώ κάθε ίντσα σου… San Quentin μακάρι να σαπίσεις και να καείς στην κόλαση, να γκρεμιστούν οι τοίχοι σου κι εγώ να ζήσω για να πω την ιστορία…»
Ακούστηκε μέσα στη φυλακή, από έναν μεγάλο «μάγκα»…
To San Quentin του Johnny Cash, λοιπόν, είναι το τραγούδι για τη φυλακή μας, τη φυλακή που βρισκόμαστε όλοι μας, εδώ, σ’ αυτόν τον κόσμο, διότι κι εμείς ζούμε μέσα σε ένα μεγάλο San Quentin, έναν κόσμο-φυλακή, μέσα σ’ ένα σώμα-φυλακή, με αόρατους δεσμοφύλακες.
Αλλά και «βάρδους» ανάμεσά μας, που ακόμη τραγουδούν για την ελευθερία. Κι έτσι, το παλιό τραγούδι αυτό για το San Quentin, είναι ένας μυστικός ύμνος για την ελευθερία.
Γιατί καμιά φυλακή δεν μπορεί να κρατήσει στ’ αλήθεια φυλακισμένο το πνεύμα μας.
Λευτεριά στους φυλακισμένους, σε όλους μας!
* * * * * * * * *
«San Quentin»
San Quentin, you’ve been livin’ hell to me
You’ve hosted me since nineteen sixty three
I’ve seen ‘em come and go and I’ve seen them die
And long ago I stopped askin’ why
You’ve hosted me since nineteen sixty three
I’ve seen ‘em come and go and I’ve seen them die
And long ago I stopped askin’ why
San Quentin, I hate every inch of you.
You’ve cut me and have scarred me thru an’ thru.
And I’ll walk out a wiser weaker man;
Mister Congressman why can’t you understand.
You’ve cut me and have scarred me thru an’ thru.
And I’ll walk out a wiser weaker man;
Mister Congressman why can’t you understand.
San Quentin, what good do you think you do?
Do you think I’ll be different when you’re through?
You bent my heart and mind and you may my soul,
And your stone walls turn my blood a little cold.
Do you think I’ll be different when you’re through?
You bent my heart and mind and you may my soul,
And your stone walls turn my blood a little cold.
San Quentin, may you rot and burn in hell.
May your walls fall and may I live to tell.
May all the world forget you ever stood.
And may all the world regret you did no good.
May your walls fall and may I live to tell.
May all the world forget you ever stood.
And may all the world regret you did no good.
San Quentin, you’ve been livin’ hell to me…
San Quentin, I hate every inch of you.
San Quentin, I hate every inch of you.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.