Το χέρι του Θεού

Αυτό έχουμε ανάγκη όλοι μας, το χέρι του Θεού. Την παρέμβασή Του, την αγκαλιά Του, την φροντίδα Του. Τον ζητάμε, του μιλάμε, κάνουμε προσευχές. Οι προσευχές έχουν ανάλογη δονητική, ανάλογα με την δική μας κατάσταση. Όμως ακόμη και με χαμηλή δονητική ο Θεός πάντα ακούει και πάντα ύστερα από μία έκκληση μας μιλά. Αλλά τα θέμα είναι πώς ? 

Σαφώς και δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε τον ίδιο τον Θεό να μας χτυπήσει το κουδούνι του σπιτιού μας και να μας πει «ήρθα παιδί Μου».

Ο Θεός έχει πολύ καλύτερη ορατότητα από όλους μας, αλλά και καλύτερη αντίληψη, καθώς τα βλέπει όλα σφαιρικά. Μέσα από αυτή την οπτική γωνία Του αλλά και την αντίληψή Του, ακούει αυτό που ζητάμε και αρχίζει να δομεί τον δρόμο και τον τρόπο για να περάσουμε.

Ο περίγυρός μας είναι γεμάτος από Αγγέλους Του. Όχι δεν εννοούμε αόρατα πλάσματα που άλλοι τα βλέπουν και άλλοι όχι. Αγγέλους όπως εσύ και εγώ. 

Μια δύναμη κάποτε μας οδήγησε να κάνουμε ή να πούμε κάτι, χωρίς να καταλάβουμε πια δύναμη ήταν. 

Μας οδήγησε αυτή η δύναμη να βρεθούμε την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο σημείο και να δώσουμε το χέρι μας σε έναν μας συνάνθρωπο. 

Να κάνουμε εκείνη τη στιγμή το θέλημα Του Θεού. 

Γίναμε ο ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ της έκκλησης του συνανθρώπου μας, αλλά και του ίδιου του Θεού.

Οπότε όπως καταλαβαίνουμε ο Θεός αναζητά πάντα ποιος είναι ο πιο κοντινός Άγγελός Του εκείνη τη στιγμή διαθέσιμος και τον ενεργοποιεί με μία δύναμη να κάνει ή να πει αυτά που χρειάζονται.

Έτσι ο Θεός πάντα, μα πάντα θα κάνει την προσπάθεια προσέγγισης Του προς εμάς και θα απαντήσει στις προσευχές μας.

Αν η βοήθεια του Θεού, αργεί ή καθυστερεί, έτσι νομίζουμε εμείς. 

Δεν αργεί, ούτε καθυστερεί. 

Απλώς δημιουργεί τις προυποθέσεις και μας ετοιμάζει τον δρόμο με τον τρόπο που μας αρμόζει. 

Εμείς νομίζουμε ότι δεν μας ακούει. 

Αλλά αν κλείσουμε την λογική, η οποία είναι ασύμμετρη με την Θεική Ροή παρέμβαση, θα παρατηρήσουμε ότι μέσα στην απλή μας καθημερινότητα, υπάρχουν δρόμοι του Θεού, που όταν τους επιλέξουμε θα μας πάνε κατευθείαν στον στόχο μας. 

Η καθυστέρηση δεν είναι του Θεού, αλλά της δικής μας αντίστασης και αντίδρασης ως προς το να δούμε, να αναγνωρίσουμε και να πράξουμε.

Οπότε πριν κατηγορήσουμε κάποιον που είναι δίπλα μας, πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε το σωστό και το λάθος.

 Ας επιλέξουμε να αφουγκραστούμε την πληροφορία με ανοιχτή καρδιά και να αναζητήσουμε μήπως απορρίπτουμε έναν Άγγελο του Θεού ? 

Μήπως εμείς παρατείνουμε τους πόνους και τα βάσανά μας, όχι γιατί είναι θέλημα Θεού, αλλά θέλημα μυαλού ? 

Γιατί ο Θεός επειδή μας θέλει όλους δίπλα Του, με κάθε μας έκκληση σπεύδει να έρθει κοντά μας.

 Κάθε φορά που θα του ζητήσουμε θα μας δημιουργήσει τα βήματα για να περπατήσουμε. 

Έτσι η μία ιδέα είναι να συνεχίζουμε τις αντιστάσεις, τις αντιδράσεις και τις αντιρρήσεις μέσα από τον εγωικό μας χαρακτήρα, που μας οδηγεί μονίμως σε πόνους που κάποια στιγμή γίνονται αφόρητοι και μόνιμοι. 

Η άλλη ιδέα είναι να αναζητάμε να βρούμε με ποιο τρόπο προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μας ο Θεός.

Δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που έχουν άμεση επικοινωνία με τον Θεό. 

Πώς τα κατάφεραν άραγε ?

 Τους επέλεξε ο Θεός ? Πώς έκανε αυτή τη διάκριση ? 

Τους πήρε συνέντευξη ?

 Είδε το βιογραφικό τους ? 

Αναγνώρισε τα πτυχία τους ? 

Όχι φυσικά, γιατί ο Θεός δεν ασχολείται με τα επίκτητα χαρακτηριστικά μας, γιατί απλώς ξέρει πως αυτά δεν μας ορίζουν, ως προς το ψυχικό μας αποτύπωμα.

 Αλλά επικοινωνεί με εκείνους που τον αναζητούν. Με εκείνους που επέλεξαν να τον ακούσουν. Με εκείνους που έκαναν στην άκρη το εγώ τους και έφτασαν στην ταπείνωση. Με εκείνους που επέλεξαν να θέσουν σε εφαρμογή τον Λόγο Του.

 Μία διαδρομή που μπορεί ο καθένας να την κάνει, αρκεί να την επιλέξει.

 Ώσπου όμως να την επιλέξει και ώσπου να μπορέσει ο άνθρωπος να έχει την άμεση επαφή με το Θείο, ο Θεός θα του στέλνει Αγγέλους ( δηλαδή άλλους ανθρώπους) για να τους βοηθήσει. Κάθε άνθρωπος λοιπόν που μας περιβάλλει, γίνεται απόστολος και Άγγελος Κυρίου για την δική μας βοήθεια. 

Έτσι να μην αφήνει ο Θεός κανέναν μόνο του. 

Το χέρι Του Θεού, λοιπόν, όταν το ζητάμε, αν δεν μπορούμε εμείς να επικοινωνήσουμε άμεση μαζί Του. 

Εκείνος θα αναζητήσει τον τρόπο επικοινωνίας με εμάς. 

Είτε σε ένα βιβλίο, είτε μέσα σε μία ταινία, είτε μέσα σε έναν άνθρωπο, είτε μέσα από μία κατάσταση. 

Έτσι όταν ένας άνθρωπος έρθει ξαφνικά στη ζωή μας και μας πει κάτι, ας θυμηθώ.

 Τι προσευχήθηκα ?

 Τι ζήτησα από τον Θεό ?

 Μήπως αυτός ο άνθρωπος δεν ήρθε στη ζωή μου τυχαία ? 

Μήπως αυτό που καταρρίπτει τη βοήθεια του Θεού είναι για άλλη μία φορά το εχθρικό εγώ μου ?

 Το οποίο τόσα χρόνια με έχει κάνει να υποφέρω ?

Δωροθέα 

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ