Ο κρίκος του γάμου. Η βέρα.

Κανείς που ετοιμάζεται να παντρευτεί δεν βλέπει τον γάμο ως δέσμευση. Θέλω να το πιστεύω αυτό, άσχετα με ό,τι ισχυρίζεται η όποια πλειοψηφία(;) 

Σε άλλη περίπτωση όλοι οι έχοντες νου και ακολούθως ορθή σκέψη, θα παντρευόταν κατόπιν ανωτέρας βίας και μόνον, λογικό ακούγεται...

Υπογράφοντας οπουδήποτε, δηλώνουμε πίστη, είτε γινόμαστε μέλη σε όμιλο, είτε σε κόμμα, είτε σε αθλητικό σωματείο, είτε σε συμβολαιογράφο. Πίστη δηλώνουμε και αποδοχή στα λόγια του όποιου εγγράφου έχουμε αφήσει το 'σημάδι' μας. 

Το μυστήριο της σύζευξης όμως των ανθρώπων δεν είναι υποχρεωτικό, άρα έρχεται ως αποτέλεσμα επιλογής του κάθε εμπλεκόμενου. Θεωρώ και είναι σαφές. Στη στεγνή διαλεκτική μας θα πρέπει θαρρώ, να εντάξουμε και τις λέξεις αγάπη, έρωτας συναίσθημα… Να δώσουμε χρώμα στο εκούσιο γεγονός*… Συνήθως έτσι δεν γίνεται; Δεν μπορεί να ισοπεδώσουμε τα πάντα.

Ποιος είναι εκείνος που δηλώνει οπαδός μιας ομάδας και κρυφά υποστηρίζει μια άλλη; Κανένας θα πω.
Πόσοι/ες μετά από μερικά χρόνια συμβίωσης ενδέχεται να πράξουν έστω και κατά διάνοια το προφανές; Ας μην το σκεφθούμε…

Το επιχείρημα, ''άλλο'' το ένα και ''άλλο'' το άλλο επιτείνει τη σκέψη μου. Ακριβώς, επειδή είναι ''άλλο'' θα επιμείνω και επειδή δεν υπάρχει σχέση, θα επαυξήσω!

Δεν θα εξετάσουμε λοιπόν το πώς θα έπρεπε να ήταν τα πράγματα, τα λένε για εμάς οι πάντες, εμείς θα δούμε το πώς είναι.

Ο γάμος λοιπόν είναι δέσμευση, έτσι είναι και έτσι έχει μάθει να το βλέπει ο καθένας –κακώς** για την γνώμη μου, αλλά ισχύει-. Εκλαμβάνεται ως τέτοια από τη στιγμή που μπαίνουν όρια και υποχρεώσεις για το κάθε τι που συμβαίνει μέσα σε αυτόν και αφορά τους εμπλεκομένους. Στα πάντα δηλαδή και είναι φυσικό από την στιγμή που δύο άνθρωποι καλούνται να συνυπάρξουν και αμφότεροι να δηλώνουν ευχαριστημένοι, μοιραζόμενοι ένα κοινό σύνολο.

Το μέγα ερώτημα είναι για ποιο λόγο εκλαμβάνεται ως περιχαρακωμένος χώρος τη στιγμή που οι πρωταγωνιστές δηλώνουν ότι όλα βαίνουν ομαλά. -Μήπως δεν βαίνουν;- Την ίδια ώρα όπου ορκίζονται ότι χαίρεται ο ένας τη παρουσία του άλλου και εκλαμβάνει τις όποιες δεσμεύσεις όχι ως υποχρεώσεις-απαγορεύσεις μα ως εκούσιες διαδρομές.

Έτσι δεν θα έπρεπε να είναι; Είναι σημαντική η κατάφαση (καθώς εδώ δεν εξετάζουμε τις περιπτώσεις όπου δηλωμένα υπάρχει πρόβλημα έστω και για τον ένα από τους δύο)

Δεν υποτίθεται ότι υπάρχει αγάπη-ανάγκη του ενός προς τον άλλον; 

Το ζήτημα ενσκήπτει από τη στιγμή που δεν είναι πια έτσι. Οι λόγοι όμως όπως είπαμε, είναι λόγοι ενός άλλου άρθρου και άρα δεν θα ασχοληθούμε με αυτούς εδώ.

Η βέρα εγκαταλείπει το χέρι.

Πολλοί θα πουν ότι το κάνει διότι δυσκολεύει την κίνηση, άλλοι ότι δεν βολεύει, μερικοί ότι δεν την έχουν συνηθίσει. Άλλοι δεν την φόρεσαν καθόλου. Δεν θα περάσω στη διαδικασία απάντησης. Θα πω όμως ότι εγώ που την φοράω 25+ χρόνια και δεν ένιωσα να με δυσκολεύει πουθενά, καθώς ότι ήθελα να το κάνω το έκανα και ότι ΘΑ ήθελα ομοίως θα το είχα κάνει… Προσοχή, δεν δηλώνω ούτε τίμιος ούτε και τίποτα καλύτερο από το χαμηλό μέτριο.
"Είσαι μία μονάδα και ποσώς μας υποχρεώνει η πράξη σου θα απαντήσετε και πολύ ορθά."

Η παρακάτω στιχομυθία είναι πραγματική.

«Φοράς βέρα;»

«Ναι» απαντάω «Γιατί;»

«Ξέρω γω; Βέρα μωρέ σήμερα;»

«Κι εγώ δε φοράω… ποτέ μου δεν έβαλα» πετιέται ένας τρίτος

«Εγώ δεν την έβγαλα ποτέ, δεν ξέρω κι αν βγαίνει τώρα…» απόρησα… Η συζήτηση διακόπηκε λόγω κάποιας άλλης άσχετης ερώτησης.

Η πιστότητα του συζύγου πράγματι δεν επαφίεται στη ...λάμψη της βέρας.! Δεδομένο. Ούτε καλός σύζυγος είναι ο φέρων αυτή. Θα γελούσαμε σε αντίθετο ισχυρισμό… Όμως η πρώτη ιδέα της ελευθεριότητας του ατόμου περνάει από εκεί.
Όσοι διαβάζετε τα άρθρα μου θα ξέρετε ότι έχω κατηγορηθεί για επαναστατική ελευθερία μέσα στο γάμο -καθώς δεν θεωρώ την απιστία το μέγιστο κακό***. Υπάρχουν καταστάσεις πολύ χειρότερες αυτής-.

Η πρώτη εντύπωση που προσφέρει η απουσία της είναι το ‘’είμαι διαθέσιμος’’, ασχέτως εάν αυτή η διαθεσιμότητα πρόκειται να λάβει σάρκα. Αδιάφορο το αποτέλεσμα. Έχω άδικο;

Μια φίλη (παντρεμένη) αγωνιζόταν επί μακρόν να με πείσει ότι είναι και παραμένει πιστή, αλλά επέμενε ότι της αρέσει το ''παιχνίδι''. «Κακό είναι;» Με ρώταγε. Το φλέρτ εννοούσε ασφαλώς, προς τόνωση της αυτοπεποίθησής της...

Η αλήθεια είναι ότι θέλω να γελάσω. Με καλοσύνη θέλω να το κάνω γιατί ανοίγουν σαν βεντάλια δεκάδες θέματα με πρώτο και καλύτερο το ΓΙΑΤΙ έχει τόσο ανάγκη το ''παιχνίδι'' μακριά από τον άντρα της. Προφανώς κάπου μένει ακάλυπτη κ.τ.λ. Δεν θα ασχοληθούμε τώρα με αυτά.

Πριν από οποιαδήποτε θέληση υπάρχει ένας λόγος, μία αιτία… Εκ του μηδενός δεν παράγεται τίποτα, αλλιώς θα είχαμε λύσει το πρόβλημα!

Η γυναίκα του παραδείγματος δεν φορούσε βέρα. Σιγά το κακό και θα πω και θα φωνάξω και θα επιχειρηματολογήσω υπέρ της… Πραγματικά σιγά το κακό. 

Ρωτάω όμως, θα μπορούσε να φοράει ‘’παίζοντας;’’ Φλερτάροντας στα μπαράκια που σύχναζε με τις φίλες της; 

Θα μπορούσε, αλλά είναι καλύτερα που δεν φοράει. 

Αυτή είναι η απάντηση και ο λόγος είναι ότι γλυτώνει (η φίλη) από μερικές ηλίθιες κοινότυπες ερωτήσεις-επεξηγήσεις, σώζοντας ταυτόχρονα την παρουσία κάποιου που της αρέσει, και τυχαίνει να επιθυμεί –λέμε τώρα…- εκ πεποιθήσεως καθαρές δουλειές… Σώζει ακόμα και την κακοπροαίρετη κριτική -της αδιάκριτης διπλανής- που παντρεμένη ούσα αρέσκεται γενικώς και αορίστως… Ίσως ιδίως αυτή. Ο κόσμος και πάλι.

Αναζητάμε βελόνες στα άχυρα… Τις περισσότερες φορές όμως να ξέρετε ότι τα μικρά πράγματα μας κάνουν καταλαβαίνουμε άλλα πολύ μεγαλύτερα. Τα πολύ μικρά θα επιμείνω!

Όχι, επ’ ουδενί δεν είναι η παρουσία της –αναχρονιστικής- βέρας εχέγγυο πίστης, συμφωνώ πως τίποτα δεν είναι, αλλά συγχρόνως είναι και κάτι ελάχιστο πριν το απόλυτο μηδέν. Είναι κάτι που νιώθεται χωρίς την ανάγκη να ειπωθεί.

Υπάρχουν τόσα αντίθετα επιχειρήματα που καταντά ουτοπία να ισχυρισθεί κάποιος το οτιδήποτε καθώς και εγώ ήδη καταρρίπτω τα δικά μου πριν ακόμα τα γράψω, θα επιμείνω όμως ότι ενώ η βέρα δεν είναι τίποτα, αφήνει μία ιδέα δέσμευσης να πλανάται. Δεν μπορεί, εδώ θα συμφωνήσουμε…

Τη θέλουμε την ιδέα αυτή γύρω μας οι παντρεμένοι/ες ή όχι;

 *  Ασχέτως εάν στην βάση του ο γάμος αποτελεί ένα αναμφισβήτητο συμβόλαιο, Τα κίνητρα τις περισσότερες φορές βάφονται ρομαντικά.

**    Μέσα από τον γάμο μπορεί το ζευγάρι να κάνει τα πάντα. Μπορεί κάλλιστα να ζήσει τη ζωή που θέλει, όπως ακριβώς την ονειρευόταν επομένως στους συνειδητοποιημένους μόνο καλό μπορεί να προσφέρει συμβίωση. Χρειάζεται τρόπος όμως… Τεράστιο θέμα…

***  Θα χρειαστεί να ανατρέξετε σε παλαιότερα άρθρα μου αναζητήστε τα στις ετικέτες ‘’Σχέσεις’’

politisg

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ