Ήρθε ο Καιρός...

γράφει ο Νίκος Καλογήρου

Για να κατανοήσουμε τις προκλήσεις και τις παθογένειες μιας εποχής, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να κατανοήσουμε την εποχή στην οποία βρισκόμαστε.

Δεν έχει ξαναϋπάρξει στα ανθρώπινα χρονικά, εποχή σαν των τελευταίων δεκαετιών.
Το χάσμα νέων και παλαιότερων γενιών διαρκώς μεγαλώνει και κανείς δε μπαίνει στον κόπο να αναρωτηθεί το πως και το γιατί συμβαίνει αυτό. Υπήρχε ήδη, τον προηγούμενο αιώνα, μια αίσθηση ασυμβατότητας μεταξύ ανθρώπων του πνεύματος και της γνώσης, σε σημείο τέτοιο, που το χάσμα ιδεών μεταξύ τους να φαντάζει αγεφύρωτο, όπως η απόσταση του ηλιακού συστήματος από το υπόλοιπο σύμπαν. 

Η ανθρώπινη γλώσσα δείχνει να έχει χάσει τη δυναμική του παρελθόντος για επικοινωνία και συννενόηση. Ο γραπτός και προφορικός λόγος τείνουν να προκαλούν αγεφύρωτη ασυννενοησία και χάος, υπό τη σκιά των χιλιάδων ιδεών, οπτικών, της αφόρητης προπαγάνδας κάθε ιδεολογικής σκοπιάς και απόψεων.


 Ένας είναι ο κοινός παρανομαστής που εντοπίζεται παντού. Μαζική, αυξανόμενη και διαρκώς απύθμενη βλακεία, φανατισμός, άγνοια και το κυριότερο, εκφυλισμός. Δε μπορεί να συννενοηθεί ή και να κοινωνήσει ο σύγχρονος άνθρωπος, με καμία προγενέστερη ιστορική περίοδο και εποχή, εξαιτίας του χάσματος του εφήμερου παρόντος. Πριν προχωρήσουμε στο κυρίως άρθρο, ας δούμε κατάματα τη βαθύτερη αιτία του χάσματος αυτού, στα απόσπασμα που ακολουθεί από το βιβλίο "Η εποχή τού κενού. Δοκίμια για τον σύγχρονο ατομικισμό" του Ζυλ Λιποτβεσκί.

O Homo psychologicus. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει να επενδύσει σε τίποτα έξω από τον εαυτό του. Η πολιτική και η θρησκεία δεν αποτελούν πλέον γι' αυτόν σημεία αναφοράς, στα οποία θα μπορούσε να αφιερωθεί με πάθος και να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή του. Ιδέες, όπως το Έθνος, η Παιδεία, η Δημοκρατία, η Κοινωνική Δικαιοσύνη, δε τον συγκινούν πλέον και αδυνατούν να κινητοποιήσουν τον συναισθηματικό του κόσμο και την ενεργητικότητά του. Τι απομένει; Η υπερεπένδυση στο Εγώ, η αυτολατρία, η αυτοπραγμάτωση. Εξ ού και η λατρεία της νεότητος και ο τρόμος και η αποστροφή στο γήρας.

Εξ ού και η υπερβολική φροντίδα τού σώματος, η προσπάθεια να διατηρηθεί νέο και ακμαίο, παρά τη φυσιολογική φθορά τού χρόνου. Η υγιεινή διατροφή, η γυμναστική, τα σπα, το μασάζ, η γιόγκα, το βιάγκρα κ.ά. εντάσσονται στην αγωνιώδη, αλλά και απέλπιδα μέριμνα τού σύγχρονου ανθρώπου να υπερβεί την αναπόφευκτη φθορά τού χρόνου και να διατηρηθεί αιώνια νέος και σφριγηλός. Φαίνεται πως ο σύγχρονος νάρκισσος άνθρωπος αρνείται να παραδεχθεί τη θνητότητά του, το βέβαιο και αναπόφευκτο του θανάτου, το γεγονός ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι υποταγμένη σε αμετακίνητα όρια που δε μπορεί να ξεπεράσει.

Ο περιβάλλον κόσμος, είτε ο φυσικός είτε ο ανθρώπινος, δεν αποσκοπεί σε τίποτε άλλο παρά να ικανοποιεί ή να ματαιώνει τις δίχως όρια επιθυμίες του. Συνεπεία του νεωτερικού ατομικισμού και του μετανεωτερικού ναρκισσισμού ο homo psychologicus τείνει να καταστεί o κυρίαρχος ανθρωπολογικός τύπος. O homo politicus ("πολιτικόν ζώον" κατά τον Αριστοτέλη o άνθρωπος) και o homo theologicus ("ζώον θεούμενον" κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο o άνθρωπος) εκτοπίζονται και τη θέση τους καταλαμβάνει o homo psychologicus με τις ακόρεστες επιθυμίες, συμπλέγματα, ένοχες και προ παντός με την προ ουδενός ορρωδούσα τάση του προς αυτοπραγμάτωση.

Η σύγχρονη μετανεωτερική κοινωνία αδυνατεί να προσφέρει στον σημερινό άνθρωπο νόημα ζωής και νόημα θανάτου. Αδυνατεί να του υποδείξει Κάτι (μια Ιδεολογία, ένα υπερβατικό, ή έστω εμμενές, εγκοσμιοκρατικό Πρότυπο, Θεσμό και Αξία) για το οποίο αξίζει να ζήσει και να πεθάνει. Έτσι ο σύγχρονος άνθρωπος στρέφει όλη τη συναισθηματικότητα, ενεργητικότητα και δραστηριότητά του στην αυτοπραγμάτωση και ανάπτυξη του Εαυτού του, του Εγώ του. Τίποτα έξω από τον εαυτό του δε τον συγκινεί, δε τον διεγείρει και δε τον ενεργοποιεί.

Ο σύγχρονος νάρκισσος άνθρωπος ζει σ' ένα αδιάστατο παρόν αποκομμένος από τις ιστορικές του ρίζες και δίχως προοπτική και μέριμνα για το μέλλον. Αδιαφορεί για οτιδήποτε του κληροδότησε το παρελθόν και για οτιδήποτε θα κληροδοτήσειαυτός στις επερχόμενες γενεές. Αυτή η έλλειψη ιστορικής συνέχειας, η εξάλειψη της αίσθησης ότι ανήκουμε σε μία "διαδοχή γενεών που είναι ριζωμένες στο παρελθόν και επεκτείνονται στο μέλλον" χαρακτηρίζει και γεννά τη ναρκισσιστική κοινωνία, όπως γράφει ο Κρίστοφερ Λας στο βιβλίο του "Η κουλτούρα τού ναρκισσισμού".

Να ζούμε στο παρόν, μόνο στο παρόν και να καρπούμεθα άπληστα οτιδήποτε αυτό μας προσφέρει αδιαφορώντας για τους προγενέστερους και τους μεταγενέστερους είναι το σύνθημα της σύγχρονης ναρκισσιστικής κοινωνίας. Ο μετανεωτερικός νάρκισσος άνθρωπος έχει μειωμένη έως παντελώς μηδενισμένη ιστορική, εθνική, πολιτική και θρησκευτική συνείδηση, ενώ παρουσιάζει υπερτροφικά ανεπτυγμένη καταναλωτική συνείδηση...

Η ναρκισσιστική αυτοστροφή και αυτοαναφορά τής συνειδήσεως συνεπάγεται την αποδόμηση, αλλοτρίωση και εκμηδένισή της. Το εγώ, για να δομηθεί, ολοκληρωθεί, αλλά και να ικανοποιηθεί, χρειάζεται το ουκ εγώ. Αυτοπεριχαράκωση του εγώ στον εαυτό του σημαίνει αυτοκαταστροφή τού εγώ. Έτσι, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το σύγχρονο γενικευμένο αίσθημα του ανικανοποίητου και του εσωτερικού κενού. Οι πρωτοφανείς ανέσεις και τα καταναλωτικά αγαθά τού σύγχρονου πολιτισμού δε μπορούν να αντισταθμίσουν την απουσία νοήματος και να άρουν το γενικευμένο αίσθημα της ψυχικής δυσφορίας και δυσανεξίας που διακατέχουν τον σύγχρονο άνθρωπο.

"Η εποχή τού κενού. Δοκίμια για τον σύγχρονο ατομικισμό", Ζυλ Λιποτβεσκί

Ήρθε η εποχή των μεγάλων αποφάσεων. Επιτέλους, ο αιώνιος εχθρός της προόδου, ο δικομματισμός της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, έπεσε και μένει μόνο η λαϊκή οργή να επικυρώσει το τέλος μιας σαθρής εποχής.

Ένα νεοκομμουνιστικό μόρφωμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικεί την εξουσία με μοναδικό του σύνθημα την οικονομική ευημερία και αποκατάσταση των πολιτών. Όπως πάντοτε, η αριστερά νοιάζεται μονάχα για τα υλικά, αγνοώντας ή και χλευάζοντας τα ανώτερα πνευματικά ιδανικά. Δεν περιμένουμε πως η - εκ των πραγμάτων αιώνια αποτυχημένη σε κινηματικό πλαίσιο - αριστερά θα μπορέσει να δώσει λύσεις ή και να λυτρώσει ακόμα, τις καρδιές και το πνεύμα των ανθρώπων. Έχουμε σιχαθεί να βλέπουμε παντούποντικούς του υλισμού και της βόλεψης, που φοράνε το μανδύα του ανθρωπιστή.

Έχει υποστεί κόπωση και φοβερό τραύμα η ανθρωπότητα, από τη δίχως νόημα διαρκή πάλη των τάξεων, η οποία δίχασε τις κοινωνίες όσο ποτέ ξανά στο απώτατο παρελθόν. Σκοπός είναι η ένωση της κοινωνίας.Αγάπη και ενότητα μεταξύ μας. Υψηλά ιδανικά να μας παιδεύουν και να μας καθοδηγούν στο αύριο. Ένας για όλους και όλοι για έναν, θα πρέπει να είναι το μελλοντικό σύνθημα μιας Ελληνικής πολιτείας, μιας γνήσια Ελληνικής παιδείας. Κατανόηση, πατρική στοργή, μα και σιδηρά πυγμή, θα πρέπει να είναι το μοτίβο διακυβέρνησης μιας μελλοντικής, εθνικά ενωμένης κοινωνίας. Της Νέας Ελληνικής, μα τόσο βαθιά Ανθρώπινης, κοινωνίας.

Ο εχθρός του παρόντος, ο γεμάτος μίσος για τον άνθρωπο Καπιταλισμός, μόλυνε τις ψυχές και τις συνειδήσεις όλων μας. Μόλυνση στα όρια της γάγγραινας. Δεν υπάρχει κάτοικος δίχως μόλυνση στη χώρα, αλλά ούτε και στον πλανήτη ολάκερο. Οι σειρήνες της παρακμής απαιτούν έναν Οδυσσέα υψηλού φρονήματος και μαχητικότητας για να μη σε παρασύρουν, σε μια εποχή όπου όλα εκπέμπουν μηδενισμό, σήψη και παρακμή κι αν κανείς δε ξεκίνησε ως Οδυσσεύς, έστω και την ύστατη στιγμή, να τον μιμηθεί και να μεταμορφωθεί.

Η πνευματική ηγεμονία της αριστεράς η οποία ήταν πάντοτε βασισμένη σε ψεύτικες υποσχέσεις και ψευτοανθρωπισμό, κατόρθωσε να μεταλλάξει τους ανθρώπους σε άπιστους υλιστές, εξυπηρετώντας τον τάχα εχθρό του, τον καταναλωτισμό. Πως εχθρεύεσαι το παράγωγο των ιδεών σου; Θέλει πολύ μυαλό, αλήθεια, για να κατανοήσει κανείς πως όταν παύεις να έχεις Ιδανικά και Πνευματικές Αξίες, το να μεταμορφωθείς σε καταναλωτής, είναι απλά ζήτημα χρόνου; Ας δούμε την περίπτωση του Κομμουνισμού, ο οποίος μεταμόρφωσε τους πολίτες του - την επόμενη μέρα της πτώσης του - στους πλέον μανιακούς καπιταλιστές του πλανήτη, έτοιμους να ξεπουλήσουν τα πάντα προκειμένου να αποκτήσουν τα "αγαθά" του σύγχρονου κόσμου. Ουρές από δίχως αξίες και ηθικούς φραγμούς νέους και νέες, ήταν το αποτέλεσμα της πτώσης των Σοβιέτ. Τι είναι ο άνθρωπος δίχως ήθος, πέρα από ένα άγριο θηρίο ικανό και έτοιμο για όλα;

Εκ του πονηρού αφαίρεσαν από την Εθνική Συνείδηση τον ανθρωπισμό και την κοινωνική ευαισθησία, διχάζοντας και τσακίζοντας τις ανθρώπινες σχέσεις. Πλέον, η Εθνική Συνείδηση έχει ταυτιστεί με τη σκληρότητα, τη βλακεία, την απολυταρχία και την τυραννία στις συνειδήσεις των μαζανθρώπων που έχουν γαλουχηθεί και διαμορφωθεί από το καθεστώς της ανομίας και της αντιφυσικής λογικής του "όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται" σε κάθε πλαίσιο της ζωής.

Ο χρόνος είναι χρήμα λένε οι καπιταλιστές. Το χρήμα είναι χρόνος, θα μπορούσαν με άνεση - ως αντεστραμμένη όψη - να πουν με ασφάλεια οι Κομμουνιστές.

Χτυπήθηκαν οι αξίες και οι ρίζες των εθνών κι ετσι τα έθνη ξεριζώθηκαν από τις συνειδήσεις των ανθρώπων, αν και στην Ελλάδα αυτό έχει συμβεί με αφύσικο μένος. Η έννοια Έθνος έγινε παράγωγο της οπισθοδρόμησης ή και της βλακείας, εξαιτίας μιας προπαγάνδας ανελέητης και ικανής να δημιουργήσει σύνδρομα κατωτερότητας και υποτίμησης του ατομικού και συλλογικού Είναι, σε οποιον "τολμήσει" να την ασπαστεί, ενώ πραγματικά "κατώτεροι" είναι όσοι δε την βιώνουν και δε την ασπάζονται. Μια δεξιά της αστυνομοκρατίας, της στρατιωτικής κρατικής πειθαρχίας και της πολτοποίησης των συνειδησιακών αντιστάσεων, δεν είναι σε καμία περίπτωση η γνήσια φωνή της εθνικής συνείδησης, αλλά η φωνή του κράτους των τραπεζιτών και των πολυεθνικών, που ενδίδεται τη μάσκα του έθνους, ως brand name εταιρείας. Η Εθνική Συνείδηση, είναι η συνείδηση ενός ολόκληρου λαού κι ως εκ τούτου δε μπορεί παρά να είναι πλήρης και απόλυτη, μα το κυριότερο, ανθρώπινη... Όλα ανήκουν και αγκαλιάζονται από την ιδέα του έθνους, γιατί όλα από το Έθνος εκπορεύονται και όλα εις το έθνος καταλήγουν. Αγάπη και Μίσος είναι στοιχεία που το έθνος, ακριβώς όπως ένας πλήρης παιδευμένος άνθρωπος, έχει στα σπλάχνα του.

Δε διψάει για κοινωνική ευαισθησία μόνο η αριστερά, ούτε φυσικά εκπροσωπεί την κοινωνική ευαισθησία η Αριστερά. Πως μπορεί ένας πρεσβευτής του εφήμερου, να μιλάει και να πρεσβεύει το Αιώνιο και Αθάνατο ιδανικό του Ανθρωπισμού; Πως μπορεί ο ανθρωπισμός να μην είναι κτήμα και τέκνο της έθνικής συνείδησης; Πως είναι δυνατόν, ο αιώνιος πυρήνας του έθνους, να έχει γίνει χίλια κομμάτια μόλις σε δύο αιώνες;

Το έθνος μας μιλάει την Ελληνική γλώσσα εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Η παιδεία μας έχει φωτίσει Έλληνες, Ρωμαίους και βαρβάρους, εδώ και πολλές χιλιετίες. Πως είναι δυνατόν να διασπαστεί η διαχρονική αυτή αλήθεια της φωνής που κατοικεί μέσα μας; Τι είναι το έθνος, αν όχι η βαρύτητα της καταγωγής; Η αίσθηση του παρελθόντος στο παρόν, με όλα τα στραβά και όλα τα θετικά, το οποίο διψάει για εξέλιξη, πρόοδο και ευημερία; Άλλη η εποχή του Λεωνίδα, άλλη η εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, άλλη η εποχή του Μάρκου Αυρήλιου, άλλη η εποχή του Νικηφόρου του Β' επί βυζαντίου, άλλη η εποχή επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, άλλη η εποχή επι Νικηταρά, άλλη η εποχή η σημερινή, της ανάγκης για οικουμενισμό και παγκοσμιότητα. Η ίδια η εποχή διψάει για αναβίωση αυτοκρατοριών και ένωση αντιθέτων, για πρόοδο και ευημερία των λαών και των φυλών.

Πως θα συμβεί αυτό όμως, αν οι λαοί και οι φυλές πεθαίνουν και νοθεύονται συνειδησιακά και πνευματικά;Τι μέλλον μπορεί να έχει μια μάζα ανθρώπων που τους ενώνει μόνο η κατανάλωση, η εργασιακή-δουλική σχέση και συνεργασία και η εφήμερη διασκέδαση;

Το άτομο είναι εκ φύσεως αναγκασμένο και προορισμένο να υποτάσσεται στη μάνα Ανάγκη και στα κελεύσματα της ομάδος που ανήκε. Εάν η ομάδα που ανήκει δεν υφίσταται, τότε το άτομο είναι σα ναυαγός στο πέλαγος, με μόνη σωσίβια λέμβο του, τα ιδανικά και τις αξίες του. Το Άτομο και η Ομάδα στην οποία ανήκει, πρέπει να κινούνται με γνώμονα την πληρότητα σε ιδέες, συναίσθημα, ενότητα, κατανόηση. Δεν αποτελεί ομάδα καμία ιδεολογική πλατφόρμα, γιατί η ομάδα είναι προέκταση του ατόμου και το άτομο είναι ανθρώπινο ον κι έτσι και η ομάδα θα πρέπει να αποτελείται από ανθρώπους. Τι μπορεί να ενώσει πραγματικά τους ανθρώπους, αν όχι η κοινή καταγωγή, η κοινή γλώσσα, τα κοινή ήθη και έθιμα;

Τι να τον κάνεις τον πλούτο, αν δεν έχεις έθνος να τον μοιραστείς; Τι σημασία έχει ο πλούτος, αν οι πολίτες είναι δυστυχισμένοι, ηττημένοι, μικροπρεπείς και εφήμεροι; Τι να την κάνεις την ατομική ευημερία, αν δεν έχεις οικογένεια να ευημερήσει μαζί σου; Τι είναι το έθνος, αν όχι η μεγάλη οικογένεια του ατόμου;Μπορούν νέα μέλη να εισέλθουν στην οικογένεια του έθνους; Μα φυσικά, αρκεί να αφομοιωθούν στις αξίες, τη φυσική ιεραρχία και τις απαιτήσεις της οικογενείας. Πόσες και πόσες οικογένειες δεν υιοθέτησαν "ξένα" παιδιά και δε τα μεγάλωσαν σα δικά τους; Ποιο έθνος μπορεί να αρνηθεί την υιοθεσία "ξένων" που δεν έχουν οικογένεια και που διψάνε για τη στοργική αγκαλιά της μάνας πατρίδας; Ποια πατρίδα, γνήσια, ελεύθερη και περήφανη, δε φροντίζει ως Μάνα όλα τα παιδιά της με κάθε κόστος; Τότε, εκεί είναι που η ανθρώπινη ζωή αποθεώνεται και οι διαχρονικές αξίες γίνονται φάρος φωτός και ίασης. Ποια οικογένεια έχει ευημερήσει δίχως τη Δικαιοσύνη και την Ευσέβεια να την καθοδηγεί;

Ντύσανε με το μανδύα του "ρατσισμού" και της "ξενοφοβίας" το έθνος και το απομόνωσαν. Έδειξαν το έθνος με δάκτυλο βίας και αγριότητας και το έθνος πληγώθηκε, γιατί πίστεψε τα λόγια και τους ισχυρισμούς των εχθρών του. Που είναι η συλλογική ψυχή, μνήμη και συνείδηση που μας συντρόφευε για χιλιετίες; Που είναι αυτή η συλλογική ψυχή, που μας συντρόφευσε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και που εκείνη ήταν ικανή να αφομοιώσει τους Ρωμαίους σε μανδύα Ελληνικό; Που είναι η συλλογική συνείδηση εκείνη, που μας έκανε να αντέξουμε την αλλοτρίωση από τον Οθωμανικό ζυγό και που μεταμόρφωσε κι αυτή την ίδια την Οθωμανική Αυτοκρατορία των Βαρβάρων σε Ελληνίζουσα; Ποια αλήθεια, οσο σκληρή και επίπονη κι αν είναι, μπορεί να λαβώσει ένα έθνος, μια οικογένεια, που μετανοεί και που μάχεται για αυτοεξέλιξη και ελευθερία;

Καμιά αλήθεια - αν είναι πράγματι αλήθεια - δε μπορεί να λαβώσει ή να διασπάσει μια οικογένεια ή ένα έθνος, όσο κι αν το πληγώσει. Η αλήθεια μπορεί μόνο να απελευθερώσει το έθνος και να το οδηγήσει σε νέους δρόμους δόξας. Είναι αλήθεια πως το έθνος μας, η οικογένειά μας, διασπάστηκε σε χίλια κομμάτια. Είναι αλήθεια πως ο εμφύλιος τσάκισε και διέλυσε τη σύνθεση των προγόνων μας. Είναι αλήθεια πως εγκλήματα διέπραξαν όλοι, αριστεροί και δεξιοί σε αυτή τη διαδρομή. Κανείς αθώος, όλοι ένοχοι κι από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσουμε μια αντίστροφη ιστορικά πορεία και διαδρομή. Με συγχώρεση και ενότητα.

Είναι αλήθεια πως το έθνος μας ήταν αγράμματο και άξεστο και ακόμα παραμένει τέτοιο, δίχως παιδεία και αγωγή, γιατί οι κυρίαρχοι του συστήματος - σε πλανητικό επίπεδο - αν και γνωρίζουν τον Ελληνισμό, τον μισούν θανάσιμα, γιατί δε βολεύουν ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι σε μια κοινωνία καταναλωτών και μια άμορφη μάζα ελεγχόμενων ηλιθίων. Είναι αλήθεια πως το έθνος μεταμορφώθηκε σε άπιστο, δουλικό στην ύλη και στους άρχοντές της. Είναι αλήθεια πως το κράτος αυτό, ακόμα δεν έχει κανένα δικαίωμα να λέγεται Ελληνικό γιατί δεν απευθύνεται σε Έλληνες. Ένα κράτος δημιουργημένο από ξένους, δε θα μπορούσε ποτέ να ανταποκρίνεται στις ανάγκες, τις απαιτήσεις και τα κελεύσματα Ελλήνων.

Έλληνες ή Χριστιανοί; Είναι αλήθεια πως ο Χριστιανισμός ήταν μέγας εχθρός του Ελληνισμού. Αλλά ο Χριστιανισμός οφείλει την ίδια του την ύπαρξη στον Ελληνισμό και ο Ελληνισμός μπορεί είτε να τον πετάξει ως ακόμα μια θρησκευτική εκφανση αποτυχίας, είτε να τον μεταμορφώσει.

Έλληνες ή Ρωμιοί; Είναι αλήθεια πως οι Ρωμαίοι κατακτητές καθυπέταξαν τους ένδοξους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τους οποίους τους είχε χτυπήσει η διαχρονική κατάρα της διχόνοιας και της μικροπρέπειας που ανέκαθεν μάστιζε το έθνος. Αλλά τι έκανε ο Ελληνισμός, αν όχι να εξανθρωπίσει και να μεταμορφώσει σε Ελληνικό τον Ρωμαϊκό κόσμο; Τι διαφορά έχει αλήθεια ο Ρωμαίος από τον Έλληνα; Πραγματικά καμία.

Είναι αλήθεια πως "ξένο" αίμα προσπάθησε να "μπασταρδέψει" την ομοιογένεια της φυλής. Η συνείδηση όμως ακόμα και των τέκνων αυτών των μάταιων προσπαθειών, διψούσε για Ελλάδα και για Ελληνική παιδεία. Τι μπορεί να μας δείξει αυτό, αν όχι πως η Ελλάδα είναι μια μάνα όπου κάθε τέκνο θέλει να ασπαστεί και που κάθε νεογνό θα ήθελε να βυζάξει για να ανατραφεί; Τι σημαίνει και τι σημασία έχει σε τελική ανάλυση, το να έχεις σκέτο Ελληνικό αίμα, αν δεν έχεις στάλα Ελληνικής συνείδησης, ανατροφής και πνεύματος; Σε τι διαφέρουν οι βάρβαροι με τους σύγχρονους νεο-Έλληνες κι αλήθεια, πόσο κόπο και προσπάθεια απαιτείται από εμάς τους ίδιους για να το αλλάξουμε;

Ποιο άλλο έθνος της γης έχει διδάξει, αλλά και έχει βιώσει εξίσου, αναρχία και απόλυτη πειθαρχία, πίστη και απιστία, όσο το Ελληνικό; Ποιο άλλο έθνος είναι τόσο πλήρες και τόσο ανθρώπινο για να φοβάται τον κακό εαυτό του; Ποιο άλλο έθνος έχει τέτοια ποιότητα παρελθόντος να κυλάει στο αίμα του; Ποιο άλλο έθνος είναι ικανό να φιλοσοφήσει και να πρωτοπορήσει στις επιστήμες και τις τέχνες, αν όχι το Ελληνικό; Ποιο άλλο έθνος έχει διακριθεί στον πόλεμο και τη θυσία, όσο το Ελληνικό; Ποιο άλλο έθνος επιλέγει διαρκώς την επανάσταση και τη ζωή, με αποτέλεσμα να έχει διαρκώς βάσανα, θάνατο και απώλεια;Ποιο άλλο έθνος δεν είναι ικανό να πεθάνει γιατί απλούστατα, είναι ήδη αθάνατο και αιώνιο; Ποιο άλλο έθνος τα έδωσε όλα και θυσιάστηκε για τον εξανθρωπισμό της οικουμένης, με αγνότητα και άδολη δοτικότητα;

Ποιο άλλο έθνος είναι ικανό να κομίσει το μήνυμα της Αγάπης, αν όχι το Ελληνικό; Ποιον εκφράζει μια "Ελλάδα" πνευματικά ψωροκώσταινα; Σίγουρα όχι τους απογόνους όλων των αυτοκρατοριών που οι Έλληνες δόξασαν και εξανθρώπισαν. Ο Ελληνισμός στους αιώνες των αιώνων ήταν και είναι ασύγκριτος για το Πνεύμα του και τις ποιότητες ανθρώπων που δημιουργούσε αυτό το Πνεύμα, με αποτέλεσμα αξεπέραστα πολιτισμικά πρότυπα στο χώρο και στο χρόνο, για τα δεδομένα του πλανήτη και του κόσμου μας.

Ποιο άλλο έθνος διχάστηκε σε τέτοιο σημείο, προκειμένου να διδάξει κάθε τομέα της Γνώσης σε τέλειο και απόλυτο βαθμό, με τίμημα την ίδια την ύπαρξή του;

Ελλάδα σε καλούμε από τα βάθη των Αιώνων. Διψάμε για την Αναγέννηση και την Ανάστασή σου. Η Θυσία σου, αιώνια Μάνα της δόξας και του Φωτός, δεν πήγε χαμένη. Η ανθρωπότητα σε καλεί και σε ζητά. Μάνα Ελλάδα, το ψευδεπίγραφο κρατίδιο που φέρει το όνομά σου, αυτή η μίζερη βαλκανική σφαιτερίστρια, πεθαίνει.

Συνείδηση Ελληνική; Παρούσα.
Φιλοσοφία Ελλήνων; Παρούσα.
Τόπος Ελλήνων; Παρών.

Τι ήταν η Ρώμη, η αιώνια δοξασμένη, αν όχι Ελληνική;

Τι θα πει πολίτης του κόσμου, αν πρώτα δεν είναι κανείς Έλληνας και τι θα πει Έλληνας, αν κανείς δεν έχει μεταμορφωθεί πρώτα σε Άνθρωπο;

Τι σημαίνει Άνθρωπος, αν όχι Έλληνας;

Ποιο έθνος το συνόδευσε η Απώλεια, αν όχι το έθνος των Ελλήνων; Ποιο έθνος αξίζει να βασιλεύσει, αν όχι το έθνος της Απώλειας; Τι μπορεί να φέρει η Απώλεια και η Θυσία, αν όχι το Όλον;

Τι φέρνει η Απώλεια, αν όχι τον Απόλλωνα;
Τι φέρνει η Θυσία, αν όχι την Ανάσταση;
Έλθε Φοίβε. Έλθε για πάντα.
Έρχεται η Αυγή.

Πατέρα των Ελλήνων, πατέρα των Ανθρώπων, Αθάνατε Προμηθέα, Αθάνατε Κρόνε, η σύζυγος και μητέρα σου η Ρέα, η Ροή, η Ελλάδα, η κόρη του φωτός, σε προσμένει και σε λαχταρά.

Εσύ πού πάντοτε θάλλεις, καί είσαι ό πατέρας των μακαρίων θεών καί των ανθρώπων, πολυμήχανε, αμόλυντε, μεγαλοδύναμε, Ισχυρέ Τιτάν.

Εσύ εξαντλείς τα πάντα καί αντιθέτως συ ό ίδιος τα επαυξάνεις· έχεις δεσμούς αδιάρρηκτους εις τον άπέραντον κόσμον ώ Κρόνε, πατερά του αιώνος (του χρόνου), Κρόνε με τα πολλά ονόματα, πού είσαι το βλαστάρι της γης καί του ουρανού με τα πολλά αστέρια· είσαι ή γέννησις (ή αρχή), καί ή φθορά της Φύσεως (της φυσικής καταστάσεως), σύζυγος της Ρέας, Ο σεβαστός Προμηθεύς, πού κατοικείς εις όλα τα μέρη του κόσμου, ό αρχηγός του γένους (των ανθρώπων), πού ή σκέψις σου είναι αγκαθωτή (πού αγκυλώνει), είσαι ό κράτιστος· άκουσε την ίκετευτικήν φωνήν μας, καί είθε να μας στέλλης πάντοτε άψογον τέλος βίου ευτυχισμένου.

Ἀιθαλής, μακάρων τε θεῶν πάτερ ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, ποικιλόβουλ᾽, ἀμίαντε, μεγασθενές, ἄλκιμε Τιτάν, ὃς δαπανᾶις μὲν ἅπαντα καὶ αὔξεις ἔμπαλιν αὐτός, δεσμοὺς ἀρρήκτους ὃς ἔχεις κατ᾽ ἀπείρονα κόσμον, αἰῶνος Κρόνε παγγενέτωρ, Κρόνε ποικιλόμυθε, Γαίης τε βλάστημα καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, γέννα, φυή, μείωσι, Ῥέας πόσι, σεμνὲ Προμηθεῦ, ὃς ναίεις κατὰ πάντα μέρη κόσμοιο, γενάρχα, ἀγκυλομῆτα, φέριστε· κλύων ἱκετηρίδα φωνὴν πέμποις εὔολβον βιότου τέλος αἰὲν ἄμεμπτον.

Ορφικός Ύμνος Κρόνου

Γι' αυτή την Ελλάδα, για την Ελλάδα προτεκτοράτο της πουτάνας του Κολωνακίου, δεν αξίζει κανείς να δώσει τίποτα. Ούτε χρήματα, ούτε να "μορφωθεί", ούτε χρόνο, ούτε "στράτευση", ούτε στάλα αγώνα, γιατί είναι κράτος εχθρικό προς την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Τα σύγχρονα κράτη, είναι κράτη ψεύτικα, είναι κράτη επιχειρήσεις, όποια έκφανση κι αν έχουν, είτε "Εθνικιστική", είτε Κομμουνιστική, είτε αστικής δημοκρατίας, καπιταλιστική.

Είναι αλήθεια πως ο εθνοκοινωνισμός, ως ιδεολογία, "έχασε" εξαιτίας τής - πολλές φορές απάνθρωπης - σκληρότητάς του, γιατί δεν πρόβλεψε πως ο εχθρός χτυπάει στο συναίσθημα των ανθρώπων και ο άνθρωπος, όντας αδύναμος, πάντοτε θα ακολουθεί το συναίσθημα, όπως αιώνια θα ακολουθεί το ψεύδος σε ατομικό επίπεδο. Ο Εθνοκοινωνισμός έχασε διότι στους φυσικούς του εχθρούς, φέρθηκε φυσικά και με απλότητα, μοχθώντας να τους εξοντώσει, αντί - κατά το Ελληνικότερο - να τους αφομοιώσει πνευματικά δείχνοντας ανωτερότητα, ανθρωπιά και κατανόηση, με αποτέλεσμα να τους ηρωοποιήσει στα μάτια της πλατιάς μάζας, δίνοντας διαρκώς όπλα στη φαρέτρα των αντιπάλων του, που έχουν αγκαλιάσει και οικειοποιηθεί τον ανθρωπισμό, δίχως αυτό να ανταποκρίνεται στην απτή πραγματικότητα. Πάντα η μάζα "αγκαλιάζει" τον αδύναμο και αυτή την "τέχνη" - την τέχνη της προπαγάνδας - η κυρίαρχη τάξη του συστήματος τη χρησιμοποιεί ξανά και ξανά, όπου και όπως τη βολεύει. Υπό αυτή τη σκοπιά και μόνο, ο Εθνοκοινωνισμός ως ιδέα και κίνημα, έχει αποτύχει παταγωδώς, γιατί στο συλλογικό ασυνείδητο, έχει συνδεθεί ολοκληρωτικά με το απόλυτο κακό. Ο Εθνοκοινωνισμός ή αλλιώς ο Εθνικοσοσιαλισμός απέτυχε γιατί ήταν κάκιστη μίμηση του Εθνο-Κοινοτισμού των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Ο Σοσιαλισμός, ο κοινωνισμός, δεν είναι κοινοτισμός. Η κοινότητα, δεν είναι η "κοινωνία" όπως την οραματίζονται οι πάσης φύσεως Σοσιαλιστές. Δεν είναι "μάζα" η κοινότητα. Μάζα είναι η κοινωνία. Η κοινότητα είναι Λαός και Λαός σημαίνει τον ενωμένο ως πέτρα άνθρωπο. Κατά το μύθο, ο Δευκαλίων και η Πύρρα αναδημιούργησαν τους ανθρώπους, μετά τον κατακλυσμό, από λίθους-πέτρες. Οφείλουμε με λίγα λόγια να ξαναγίνουμε λαός, πέτρα, ενώ σήμερα είμαστε μάζα και δυστυχώς άμορφη.

Η ένωση της μοναρχίας, ως στοιχείο ενότητας του έθνους για τα μεγάλα και σοβαρά, με κοινοτική δομή, άμεσης δημοκρατίας, οργάνωσης και διοίκησης, για την αυτοοργάνωση των περιφερειών και της επικράτειας, σε απόλυτο βαθμό, ακόμα και για την εκλογή αυτού του ίδιου του μονάρχη, κατά τα πρότυπα του Ρωμαϊκού Ελληνισμού, θα εξασφαλίσει την αναγέννηση και την πρόοδο.

Νέο κράτος, νέοι νόμοι, νέο σύνταγμα, νέα πολιτεία, εξαφάνιση των κομμάτων και της κομματοκρατίας και νέα αρχή, εκ του μηδενός, θα πρέπει να είναι η επιδίωξη κάθε υγιούς μελλοντικής επανάστασης. Επανάστασης που θα αρχίζει από μέσα μας, στον τρόπο σκέψης, αντίληψης και νοοτροπίας και ύστερα να μετουσιωθεί σε επανάσταση των κοινοτήτων, αλλά και Εθνική.

Με ακούτε τι λέω ή θέλετε να σας το επαναλάβω; Λέω ότι ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, ως φαινόμενα ιστορικά, θα περάσουν και ότι ο κοινοτισμός, ως δεδομένο ζωικό, θα επιβίωσει αυτών.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ. ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ

Όλα αρχίζουν και τελειώνουν μέσα μας. Ο σύγχρονος εθνικισμός είναι μια συντηρητική εκφανση του κρατισμού. Ενός κρατισμού που εξυπηρετεί μιας και αρχής εξαρχής θεμελιώθηκε από εχθρούς της φυσικής αλήθειας και πραγματικότητας. Εθνικό είναι μονάχα το Αληθές, διότι το έθνος αποτελείται από πλήρη άτομα και από πλήρεις ομάδες ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος είναι μια λεγεώνα εγωϊσμών και ροπών και κάθε άτομο σαν μικρογραφία είναι ένα έθνος, γιατί κάθε άνθρωπος έχει συνήθειες - έθος. Τα θεμέλια του νεο-Ελληνικού κρατιδίου, είναι γραφειοκρατικά και σαθρά και τα περιθώρια αλλαγών ελάχιστα, τα οποία δίνουν το χρόνο στον αντίπαλο να οργανωθεί και να σαμποτάρει κάθε υγιή προσπάθεια. Δεσμά που δε λύνονται, κόβονται.

Κάθε πολίτης της επικράτειας οφείλει, πρώτα στον εαυτό του και ύστερα σε οποιονδήποτε εξωτερικό φορέα, να αποκτήσει Ελληνική Συνείδηση και να συνειδητοποιήσει πως οι Ελληνόφωνοι δεν είναι άγνωστοι, αλλά η οικογένειά του. Κάθε νέος και κάθε νέα της επικράτειας, θα πρέπει να βιώσει και να συνειδητοποιήσει τους ψυχικούς και συνειδησιακούς δεσμούς που μας ενώνουν, ανεξάρτητα προσωπικών απόψεων ή πεποιθήσεων. Πρώτα Έλληνες, περήφανοι και ενωμένοι σα γροθιά Έλληνες και μετά όλα τ' άλλα. Αν δε συμβεί αυτό, το Ισλάμ, αλλά και όλες οι εθνοτικές ομάδες είτε θρησκευτικές, είτε φυλετικές, οι οποίες - αν και πολιτισμικά κατώτερες - λόγω της συνοχής τους και της σκληρής τους απόλυτης επιβολής και μαχητικότητας, θα επικρατήσουν επί της Ελληνικής μα τελικά και Ευρωπαϊκής επικράτειας. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης και αυτοσυντήρησης, να προστατέψουμε το έθνος. Το έθνος των Ελλήνων, μα και το έθνος του Λευκού Ανθρώπου.

Για το νέο κράτος του μέλλοντος, για την Ελλάδα που έρχεται, θα αξίζει πράγματι να τα δώσει κανείς όλα και θα είναι χρέος Ιερό να τα δώσει κανείς όλα.

Υ.Γ.: Η μέχρι σήμερα εικόνα της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, μόνο ως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί, συγκριτικά με τη σαπίλα που εχουμε βιώσει τα τελευταία 30 χρόνια. Το πρόγραμμα που ξεπούλησε και υποθήκευσε έναν ολόκληρο λαό, αποτελεί πρακτικά παρελθόν και είμαστε πλέον σε τροχιά μεγάλων και ριζικών αλλαγών ή και σύγκρουσης ακόμη, αν χρειαστεί.

Η κρίση στη χώρα προϋπήρχε του ΔΝΤ και ανέκαθεν είχε ονοματεπώνυμα. Τη χώρα την κυβερνούσε -και πρακτικά ακόμα την κυβερνά - μια μαφία συγκεκριμένων πολιτικών και επιχειρηματιών, για πολλές δεκαετίες. Είναι αυτοί που βόλεψαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δημόσιο. Είναι αυτοί που δημιούργησαν από το 0, με δημόσιο χρήμα, πολλούς σημερινούς "ολιγάρχες" του πλούτου, ενώ πριν ήταν ξεβράκωτοι χωριάτες. Όποιος επιλέγει σήμερα να χτυπάει την Κυβέρνηση, από το να επικεντρωθεί στο να φύγουν από τη μέση οι λέρες που εξευτέλισαν και εξευτελίζουν καθημερινά τη χώρα, τότε είναι σίγουρο πως είτε τα παίρνει, είτε υπερασπίζεται βολεμένο συγγενή του. Είναι ΑΠΛΑ τα πράγματα κι ας μην κουραζόμαστε με πολύπλοκες ερμηνείες.

Εάν η σημερινή κυβέρνηση αποτύχει (εγώ πιστεύω πως θα αποτύχει να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα άμεσα και σε βάθος, αλλά εύχομαι από καρδιάς ό,τι καλύτερο), τότε η επέλαση της Χρυσής Αυγής θα είναι γεγονός κι αν όχι επέλαση της Χρυσής Αυγής, τότε σίγουρα ένα στρατιωτικό καθεστώς.Δεν είναι δυνατόν να παραμείνουμε η Κολομβία των βαλκανίων και της Ευρώπης. Το τι σημαίνει Ελλάδα και Ελληνισμός, κάποιοι φρόντισαν να το εξευτελίσουν και αυτοί οι κάποιοι ή έστω οι απόγονοί τους, θα πρέπει να πληρώσουν. Αν γινόντουσαν τα μισά, αν όχι όλα όσα γίνονται στη χώρα αυτή, ας πούμε στην Αγγλία, τότε οι γκιλοτίνες της Γαλλικής Επανάστασης θα ήταν η μόνη πραγματικότητα. Νιώθουν υπερήφανοι όλοι, εκτός από εκείνους που δίδαξαν υπερηφάνεια στους αιώνες.

Είτε τα πάει καλά, είτε διαλύσει τελείως τη χώρα, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός ή έστω πολιτικός ηγέτης, που ΔΕΝ ορκίστηκε με θρησκευτική τελετή και θρησκευτικό όρκο, μετά από περίπου 1600 χρόνια. Κι αυτό σημαίνει πολλά...

Ένα σύνθημα που οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα πρέπει να εμπεδώσουν, είναι πως δε πρόκειται ποτέ να γίνουν Έλληνες. Το προσπαθούν και πάντα αποτυγχάνουν. Ο φθόνος τους θα είναι και η ταφόπλακά τους.Κανείς δε βγήκε ποτέ ιστορικά νικητής, όταν τα έβαλε με Έλληνες.

Οικογένεια δεν είναι αυτοί που σου παρέχουν τα αναγκαία για να μεγαλώσεις, ούτε πάντοτε αυτοί που σε γέννησαν. Οικογένεια είναι αυτοί που παλεύουν για σένα, αυτοί που σε υπερασπίζονται σε κάθε σου παλαβωμάρα. Που σε αγαπάνε για αυτό που είσαι, δίχως κριτική, δίχως κακία, πέρα από αγνό ενδιαφέρον για το προσωπικό σου καλό και την εξέλιξή σου. Οικογένεια σου είναι οι υπερασπιστές σου. Κι αλίμονο σε αυτόν που στάθηκε εχθρός της οικογενείας του. Αλίμονο.
Αυτό καλά θα κάνουν, πριν να είναι αργά, να το θυμηθούν όλοι. Η Ελλάδα είναι η μητέρα της Ευρώπης και ο Ελληνισμός ο πατέρας της. Περισσότερο κακό έχουμε βιώσει από τα "παιδιά" του Ελληνισμού, παρά από τους Οθωμανούς και τον οποιονδήποτε "εχθρό" εξ ανατολής.

Σε προσωπικό, αλλά και σε επίπεδο εθνών, ήρθε ο καιρός να επιστρέψουμε όλοι εκεί που ανήκουμε και να λύσσουμε τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα της εποχής, της ανθρωπότητας και του πλανήτη.

Ο Εωσφόρος (ο Ελληνισμός), επέστρεψε.
Περαστικά.
Ο Εφιάλτης (σας), τώρα αρχίζει.

* Ο πρώτος Ιππότης της Αποκαλύψεως, ο πρώτος Καβαλάρης, ο Λευκός Ιππότης, θα είναι η ανάσταση του Ελληνισμού και της Αρχαίας Ρώμης.

 Η Γνώμη

world-legion

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ