4η Διάλεξη «Οι τρεις διάνοιες»

1η Διάλεξη «Εγώ-Συνείδηση-Προσωπικότητα»

 2η Διάλεξη «Τα πέντε κέντρα» 

 3η Διάλεξη «Μηχανική και Συνειδητή φαντασία» 

 

«Ο νους έχει δύο όψεις: Αντίληψη και Προβολή. Η εξωτερική και η ενδιάμεση διάνοια Προβάλουν. Η εσωτερική Αντιλαμβάνεται».
 

Εξωτερική διάνοια

  Η εξωτερική διάνοια (ή διάνοια των αισθήσεων) επεξεργάζεται τα δεδομένα των πέντε αισθήσεών μας και αφορά τον τρισδιάστατο κόσμο του Ευκλείδη, δηλαδή τον εξωτερικό κόσμο.

  Την εμπιστευόμαστε από μικροί γιατί μας έδινε χρήσιμες πληροφορίες για το πως να χειριζόμαστε το σώμα μας και για τον τρόπο επικοινωνίας μας με τους άλλους ανθρώπους. Για παράδειγμα καταλαβαίνουμε από την μυρωδιά πόσο νόστιμο είναι το φαγητό, αποφεύγουμε να αγγίζουμε τα αγκάθια για να μην μας τσιμπήσουν και βαδίζουμε με προσοχή στα χώματα που γλιστρούν για να μην πέσουμε κάτω.

  Στην συνέχεια όμως η πείρα μας λέει ότι ο νους έχει δίκιο και έτσι δυστυχώς καταλήγουμε να δεχόμαστε αναντίρρητα και χωρίς κριτική οτιδήποτε μας λέει, σωστό ή λάθος, δίκαιο ή άδικο.

  Το πεδίο χρησιμότητάς της φτάνει μέχρι στο να δίνει όνομα, μορφή και ιδιότητες στα πράγματα που μας περιβάλλουν και με τα οποία ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή .

  Είναι επίσης χρήσιμη για την επιβίωσή μας και για την φροντίδα των καθημερινών αναγκών και υποχρεώσεων μας, επειδή όπως προαναφέραμε το πεδίο δράσης της είναι ο εξωτερικός κόσμος.

  Τελικά είναι χρήσιμη για ότι ανήκει στην τροχιά της, στην εμβέλειά της, πχ μας πληροφορεί ότι πρέπει να φάμε με σκοπό να συντηρηθούμε και όχι να φάμε λαίμαργα γιατί θα δημιουργήσουμε στομαχικά προβλήματα.

  Εν τούτοις είναι υποκειμενική γιατί στηρίζεται στις αποθηκευμένες στο διανοητικό κέντρο υλιστικές θεωρίες και απόψεις, που όπως έχουμε ξαναπεί δεν τις έχουμε ποτέ αμφισβητήσει. Έτσι για παράδειγμα η διαδικασία που ακολουθείται κάθε φορά στα ερεθίσματα που έρχονται από έξω ή από μέσα μας, είναι να αναβλύζει η πληροφορία και στην συνέχεια να διαμορφώνονται οι συλλογισμοί και τα συμπεράσματα.

  Είναι επίσης σκεπτικιστική γιατί βασίζεται στον ορθολογιστικό νου μας που τα αποδεικνύει όλα με φυσικό τρόπο, αποκλείοντας ότι έχει γεύση Θεικότητας.

  Είναι επιφανειακή και μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα όσο και αν είναι καλά δομημένα, λόγω της ατέλειας των αισθητηρίων οργάνων μας (από την ίδια την φύση τους) και λόγω της μηχανικής φαντασίας που μας διέπει.

  Είναι αδαής γιατί δεν γνωρίζει ούτε αντιλαμβάνεται πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά με τις πέντε μας αισθήσεις. Για παράδειγμα ο πόνος και ο αέρας υπάρχουν, αλλά αν και τα αισθάνεται δεν γνωρίζει την φύση τους.
 

Ενδιάμεση διάνοια

  Η ενδιάμεση διάνοια αντλεί τις ιδέες περιεχομένου της από τις πεποιθήσεις. Με τον όρο ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ εννοούμε το να πιστεύεις, δηλαδή να δέχεσαι ή να απορρίπτεις, κάτι που άκουσες ή που διάβασες χωρίς κανενός είδους αμφισβήτηση και προσωπική έρευνα.

  Η πεποίθηση ισοδυναμεί με φανατισμό ο οποίος αποτελεί έναν εσφαλμένο μονόδρομο γιατί εκλέγεις μία άποψη σαν σωστή χωρίς κανενός είδους τεκμηρίωση.

  Κάποτε κάποιος σοφός που καθόταν και διαλογιζόταν όλη την ζωή του μπροστά σε ένα ποτάμι, όταν αμφισβητήθηκε για την Αλήθεια που έκρυβε το νόημα της ζωής του ανθρώπου (που για αυτόν ήταν το ποτάμι), έμεινε έκπληκτος και εμβρόντητος.

  Τελικά οι πεποιθήσεις είναι αρχέτυπα, δηλαδή εγκαταστημένες και ριζωμένες γνώσεις ζωής μέσα μας και υποκειμενικές ηθικές που εξαρτώνται πάντα από το περιβάλλον και τις εποχές.

  Όμως δυστυχώς οι πεποιθήσεις που έχουμε για τους άλλους και για εμάς, μας εγκλωβίζουν και μας καθιστούν ανίκανους να δούμε με ανοικτό μυαλό την πραγματικότητα και την ζωή στην κίνησή της.

  Στην ενδιάμεση διάνοια ανήκουν όλες οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και τα απαράβατα δόγματα. Το γνωστό σε όλους μας Πίστευε και μη Ερεύνα, δηλαδή να πιστεύεις χωρίς να ερευνάς, που θα έπρεπε να είναι Πίστευε και μη… Ερεύνα. Που σημαίνει ότι είτε πιστεύεις είτε όχι καλό είναι να ερευνάς.

  Βέβαια η χρησιμότητα της θρησκείας είναι να μας προφυλάγει από το κατρακύλισμα και να μας προετοιμάζει για την εσωτερική αυτοπραγμάτωση, ώστε να πάρουμε τα μυστικά που θα μας αποκαλυφτούν, όταν η Ουσία μας θα είναι έτοιμη να βαδίσει σε αυτόν τον δρόμο.

  Δεν είναι για προσωπικές αυτοθεωρήσεις και τελετουργίες χωρίς συναίσθηση και πρακτική εφαρμογή, ούτε για το πώς φαινόμαστε στους άλλους μέσα στον ναό σαν θρησκευόμενοι, ούτε για το τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε από υποχρέωση και από συνήθεια.
 

Εσωτερική διάνοια

  Επεξεργάζεται τα δεδομένα της Συνείδησης και είναι το όργανο για την εκδήλωσή της

. Οπότε είναι φυσικό να αντλεί τα δεδομένα της από τους ανώτερους κόσμους.

  Ο όρος ΠΙΣΤΗ είναι ταυτόσημος με τον όρο Συνείδηση. Αποτελεί την προσωπική, εμπειρική, αληθινή και αυθεντική Γνώση. Για παράδειγμα οι Αναστενάρηδες δεν χρειάζεται να έχουν κάποιους να τους πείσουν ότι δεν θα καούν, γιατί οι ίδιοι το γνωρίζουν αυτό από προσωπική πίστη που είναι το αποτέλεσμα της προσωπικής εμπειρίας τους.

  Με το άνοιγμα της εσωτερικής διάνοιας αποκτούμε πλήρη και απόλυτη αντίληψη των γεγονότων, που ισοδυναμεί με γνώση των συνεπειών της κάθε πράξης μας και Αντικειμενική δράση.

  Δίνεται τέρμα στις σχετικότητες του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους γιατί με την εσωτερική διάνοια απολαμβάνουμε την ζωντανή πληροφορία του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου μας.

  Μέσω αυτής υπάρχει ρεαλιστική αντιμετώπιση τόσο της πραγματικότητας όσο και της Θεότητας, τόσο των μυστηρίων της ζωής όσο και των μυστηρίων του θανάτου και όλα αυτά ισοδυναμούν με σοφία.

  Η Συνείδηση βιώνει, πειραματίζεται και γνωρίζει-κατανοεί την Αλήθεια καθώς και την αιτία της ύπαρξης, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

  Η εσωτερική διάνοια είναι η ελεύθερη, δεκτική διάνοια και τα βήματά της είναι η Συνειδητή φαντασία, η έμπνευση και η διαίσθηση.
 

Συμπέρασμα

  Λέμε κάθετα ΟΧΙ στις σκέψεις χωρίς κριτική και αμφισβήτηση, ΟΧΙ στις μηχανικές μας αντιδράσεις. Ζητούμε και ψάχνουμε να αποκτήσουμε εμπειρία για τα πολλά και ποικίλα κίνητρα μας.

  Λέμε ΝΑΙ στην παρατήρηση του εαυτού μας που θα μας οδηγήσει στην ψυχολογική σκέψη, όραση και ακοή.

  Πρέπει να ξαναποκτήσουμε την ικανότητα ΕΚΠΛΗΞΗΣ που έχουμε χάσει από όταν ήμασταν παιδιά. Επειδή τα παιδιά είναι άγραφοι πίνακες, λόγω του ενδιαφέροντος της Ουσίας τους να μάθει, ερωτούν πολλές φορές παράξενα πράγματα και έτσι τους δημιουργείται αυτή η ικανότητα, η οποία αργότερα σκεπάζεται από την συσσώρευση πληροφοριών.

  Παράδειγμα για τις τρεις διάνοιες

  Αν πάρουμε έναν ορεσίβιο και του περιγράψουμε την θάλασσα που ποτέ δεν έχει δει, το μέγεθος της, τα βάθη των ωκεανών και τις ποσότητες και ποικιλίες των ψαριών της, μπορεί να μας πιστέψει ή όχι (εξωτερική διάνοια-η περιγραφή μας με τους συλλογισμούς του και ενδιάμεση-η αποδοχή ή η απόρριψή του). Όταν αποφασίσει και πάει να την δει και να κολυμπήσει, θα πειστεί για τα λεγόμενά μας (εσωτερική διάνοια-η άμεση προσωπική του εμπειρία).
 

Τι είπαν κάποιοι σπουδαίοι…
 

Χριστός Προσέξτε από το προζύμι των Σαδδουκαίων (θεωρητικοί του νόμου-εξωτερική διάνοια) και των Φαρισαίων (τυφλή πίστη-ενδιάμεση διάνοια). Αν είχες πίστη σαν κόκκο σιναπιού θα μπορούσες να κινήσεις βουνά (εσωτερική διάνοια). (Όποιος τελικά κατέχει την πίστη-εσωτερική διάνοια δεν χρειάζεται να πιστεύει τίποτα-ενδιάμεση διάνοια).
 

Ουγκώ Αυτός που απορρίπτει αυτό που αγνοεί βαδίζει στον δρόμο του ηλίθιου (ενδιάμεση διάνοια).
 

Απ. Πέτρος Στην ερώτηση προς τον Χριστό γιατί μιλάει με παραβολές του απαντήθηκε : «Γιατί τα μυστήρια των ουρανών είναι μέσα σας» (εσωτερική διάνοια).
 

Εμμ. Καντ Έκανε σαφή διάκριση μεταξύ της υποκειμενικής (εξωτερικής και ενδιάμεσης διάνοιας) και της αγνής (εσωτερικής διάνοιας) λογικής.
 

Μπλαβάτσκυ Η διάνοια που είναι δούλος των αισθήσεων (εξωτερική και ενδιάμεση) κάνει την ψυχή τόσο παράλυτη, σαν βάρκα που σέρνεται από τον άνεμο στα κύματα.

 iromaritsa

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ