Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς σε όλη την Ελλάδα που να μην έχει αντιληφθεί τι θα συμβεί αν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου βγει αλώβητη από τις ευρωεκλογές, την Κυριακή το βράδυ. Μαύρη Δευτέρα θα επακολουθήσει. Δεν πρόκειται για κινδυνολογία, είναι η φυσική ροή των πραγμάτων.
Μην ξεγελιέστε, όλοι όσοι ψηφίζουν γνωρίζουν. Είναι το ίδιο που λέμε και για τη Χρυσή Αυγή. Μπορεί ο καθένας από τους ψηφοφόρους της να έχει τους δικούς του λόγους που την επιλέγει, όλοι τους όμως ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Έτσι και όσοι τυχόν θα πάνε να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία και Ελιά. Μπορεί ο καθένας τους να έχει τους δικούς του λόγους, αλλά όλοι τους ξέρουν πολύ καλά τι θα επακολουθήσει.
Τα ίδια ισχύουν και με το φτωχό πακέτο προεκλογικών εντυπώσεων που πρόσφερε η κυβέρνηση. Κανείς δεν θα πάει να ψηφίσει επειδή τσέπωσε, αν τσέπωσε, ένα πεντακοσάρικο – σταγόνα στον ωκεανό αυτών που του έχουν αφαιρέσει τα τέσσερα μνημονιακά χρόνια. Πολύ περισσότερο, κανείς δεν θα πάει να ψηφίσει επειδή έχει κάνει αίτηση για το πεντακοσάρικο και περιμένει να δει αν θα είναι μέσα στους δικαιούχους. Δεν υπάρχουν κορόιδα. Όπως, βέβαια, κανείς δεν έχει ψηθεί ότι η Ελλάδα βγήκε πλέον στις αγορές, άρα τα μνημόνια τελειώνουν, άρα όλα εντάξει.
Όλη αυτή η προεκλογική σκηνοθεσία δεν γίνεται για να πείσει ψηφοφόρους. Τέτοιου είδους επιτεύγματα, που κατασκευάζονται μόνο και μόνο προκειμένου να γίνουν λεζάντα στα δελτία ειδήσεων, δεν αποτελούν παρά άλλοθι για όσους έχουν αποφασίσει να τους ψηφίσουν έτσι κι αλλιώς. Είναι σαν εκείνη την κοπελιά που βγαίνει και λέει στην τηλεόραση ότι είναι ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό θέλει να φύγουν τα μνημόνια. Και μετά λέει ότι θα ψηφίσει Ελιά. Λογικό.
Τι σημαίνει «για τους δικούς του λόγους ο καθένας»; Σημαίνει το προφανές: Ότι ένας πλούσιος και ένας αγρότης ή ένας συνταξιούχος που σκοπεύουν να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία ή Ελιά, προφανώς δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα ούτε τα ίδια προβλήματα. Ούτε κι εκείνοι είναι ευχαριστημένοι, κανείς τους δεν πρόκειται να πάει να ψηφίσει με ενθουσιασμό, απλώς έχουν την κοινή πεποίθηση, όσο κι αν αυτό φαίνεται κυνικό, ότι τους συμφέρει να παραμείνει η κατάσταση ως έχει, να πληρώνουν το τίμημα της κρίσης οι υπόλοιποι, τα τρία τέταρτα της κοινωνίας, κι οι ίδιοι να τα κουτσοβολεύουν κάπως αγοράζοντας χρόνο.
Αυτή είναι, νομίζω, η ουσία της εκλογικής αυτής αναμέτρησης, ασχέτως αν το πολιτικό σύστημα και τα καθεστωτικά μίντια προσπαθούν να κρύψουν την αληθινή εικόνα γύρω από ψεύτικα διλήμματα ή άσχετες με το θέμα πολιτικές συζητήσεις όπως οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών.
Η εικόνα αρχίζει λοιπόν να ξεκαθαρίζει. Όλοι ξέρουν ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν, ότι το πράγμα δεν πάει άλλο, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ότι η κρίση βαθαίνει και το όποιο λίπος τελειώνει. Ότι η παραπαίουσα αυτή κυβέρνηση στέκει στα πόδια της μονάχα χάρη (και για χάρη) σε μεγάλα ξένα και εγχώρια συμφέροντα, που έχουν δουλειές ακόμα να διευθετήσουν στην καθημαγμένη Ελλάδα. Όλοι τα γνωρίζουν αυτά, μόνο που υπάρχει μια συμπαγής μειοψηφία που έχει συνδέσει την τύχη της με τη διατήρηση αυτού του καθεστώτος. Που δεν τους νοιάζει να πατήσει πάνω στα ερείπια μιας κοινωνίας που ψυχορραγεί, αρκεί οι ίδιοι να διατηρήσουν το δικό τους σχετικό πλεονέκτημα.
Κι οι άλλοι, κύριε; Οι άλλοι, οι πολλοί, οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι ανασφάλιστοι, οι απλήρωτοι, δεν έχουν κανένα λόγο να συμπράξουν στη συνέχιση αυτής της πορείας του αργού θανάτου. Το ίδιο και οι χρεοκοπημένοι μαγαζάτορες, όσοι βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να λυγίζουν από την ύφεση και από τα Mall και τα τραστ, που συνεχώς πριμοδοτούνται από τις κυβερνητικές πολιτικές. Το ίδιο και οι αγρότες και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ακόμα και άλλα στρώματα που παραδοσιακά συντάσσονται με το σύστημα εξουσίας και ευνοούνται απ’ αυτό, εισοδηματίες, κάτοχοι ακινήτων, χονδρέμποροι, golden boys, βλέπουν τις περιουσίες τους να κινδυνεύουν, τον ζωτικό τους χώρο να χάνεται, τις προοπτικές τους να φθίνουν και το ξανασκέφτονται. Όχι από ιδεολογία, από ανάγκη.
Να το διατυπώσω αλλιώς: Είναι τόσα πολλά τα μέτωπα που έχει ανοίξει αυτή η κυβέρνηση, ώστε είναι αδύνατον να αντέξει σε οποιαδήποτε πανελλαδική εκλογική αναμέτρηση. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που τόσον καιρό δοκίμασαν να αποδυναμώσουν την εκλογική διαδικασία και να σπρώξουν τον κόσμο μακριά από τις κάλπες, αυτός είναι ο λόγος που απειλούν, που εκβιάζουν και αλληλοεκβιάζονται.
Τα δεδομένα αυτά έχουν κατά τη γνώμη μου προδικάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έσυρε τα δύο κυβερνητικά κόμματα στη δική του ατζέντα, τα εξανάγκασε να αποδεχτούν το πολιτικό διακύβευμα των εκλογών και να παλεύουν απεγνωσμένα για την πολιτική επιβίωσή τους προσπαθώντας να μινιμάρουν την έκταση και τις συνέπειες του εκλογικού αποτελέσματος.
Κάνουν όμως ένα σοβαρό λάθος. Έχουν το μυαλό τους στα γκάλοπ, στις φθαρμένες τηλεοπτικές αναμετρήσεις, στα απαξιωμένα δελτία των 8, σε αφελή διαφημιστικά σποτάκια και στη σκηνοθεσία σκηνών πλήθους στις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις.
Αλλά το παιχνίδι όλο θα κριθεί αλλού. Για την ακρίβεια κρίνεται ήδη αυτές τις τελευταίες 48 ώρες, τώρα που μιλάμε, ώρα την ώρα, μέσα από υπόγειες διαδικασίες που δεν ελέγχονται από τα κόμματα – από κανένα κόμμα. Και κρίνεται, νομίζω, από έναν και μοναδικό παράγοντα: Το κατά πόσον τα στρώματα που έχουν πληγεί και πλήττονται από την κρίση θα συντονιστούν μεταξύ τους, αν θα αναγνωρίσουν στις εκλογές την ευκαιρία που περιμένουν τόσον καιρό και θα δημιουργήσουν ένα κύμα. Ένα ρεύμα που θα φέρει πρώτα πρώτα στις κάλπες ακόμα και τον πιο αδιάφορο ψηφοφόρο, που θα κάμψει κάθε αίσθημα ματαιοπονίας, παραίτησης ή απόγνωσης, που θα δώσει σ’ αυτές τις εκλογές το πνεύμα μιας αυθεντικής ανατροπής του συσχετισμού των δυνάμεων. Αυτό το ρεύμα δεν εκδηλώθηκε, για διάφορους λόγους, την περασμένη Κυριακή. Αυτό το ρεύμα, το ρεύμα των πλατειών, είναι πολύ πιθανόν να εκδηλωθεί τώρα, αύριο, μεθαύριο.
Δεν είναι απίθανο μάλιστα, ό,τι δεν κατάφεραν συλλαλητήρια, διαδηλώσεις και απεργίες, ότι δεν πέτυχε χθες ο κ. Τσίπρας, ή ο κ. Κουτσούμπας, ακόμα κι ο κ. Καμμένος, στις τελικές πολιτικές τους ομιλίες, να το καταφέρει απόψε μόνος του ο κ. Σαμαράς. Παίζοντας το τελευταίο χαρτί του, στην απεγνωσμένη αποψινή προσπάθειά του να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του μεταβάλλοντας στο παρά 5 την τακτική του να μιλάει σε περιορισμένους κλειστούς χώρους και σε ελεγχόμενα ακροατήρια και ρισκάροντας ανοιχτή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος.
Αυτή ακριβώς η εικόνα της πλατείας Συντάγματος είναι πιθανό να λειτουργήσει ανάποδα, να δώσει την ευκαιρία στους Έλληνες, σε όλες τις άκρες της χώρας, παρακολουθώντας την κυβερνητική φιέστα να δουν μέσα από ένα αντεστραμμένο κάτοπτρο το φιλμ της επόμενης μέρας και να συλλάβουν ενστικτωδώς το νόημα της στιγμής.
Δε λέω υπερβολές, είναι τόσο ρευστά τα πράγματα που ενδέχεται ο κ. Σαμαράς απόψε να στείλει κατά λάθος το μήνυμα της ανατροπής του, ένα μεγάλο «Όχι πια!».
Αξίζει επίσης εδώ να σημειωθεί η ενδιαφέρουσα χθεσινή έκκληση του κ. Καμμένου προς τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να ανατρέψουν την Κυριακή τις ηγεσίες τους. Είναι βέβαιο ότι αυτή τη στιγμή οι κύριοι Καραμανλής και Παπανδρέου προβάρουν τα επόμενα βήματά τους.
Και κάτι τελευταίο. Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στην Ευρώπη έχει γίνει πλήρως αντιληπτό τι θα παιχτεί μεθαύριο εδωπέρα. Ολόκληρη η ευρωπαϊκή ελίτ, κυβερνήσεις, τραπεζίτες, επιχειρηματίες, λομπίστες, πολιτικοί αναλυτές θα έχουν τα μάτια τους στραμμένα σ’ εμάς. Στον αντίποδα, η ευρωπαϊκή Αριστερά θα έχει κι εκείνη τα μάτια της στραμμένα σ’ εμάς.
Εμείς, με τη σειρά μας, καλούμαστε συλλογικά να επινοήσουμε και να επιβάλουμε την εικόνα που από δω και πέρα θα έχουν εκείνοι για μας.
Μην ξεγελιέστε, όλοι όσοι ψηφίζουν γνωρίζουν. Είναι το ίδιο που λέμε και για τη Χρυσή Αυγή. Μπορεί ο καθένας από τους ψηφοφόρους της να έχει τους δικούς του λόγους που την επιλέγει, όλοι τους όμως ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Έτσι και όσοι τυχόν θα πάνε να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία και Ελιά. Μπορεί ο καθένας τους να έχει τους δικούς του λόγους, αλλά όλοι τους ξέρουν πολύ καλά τι θα επακολουθήσει.
Τα ίδια ισχύουν και με το φτωχό πακέτο προεκλογικών εντυπώσεων που πρόσφερε η κυβέρνηση. Κανείς δεν θα πάει να ψηφίσει επειδή τσέπωσε, αν τσέπωσε, ένα πεντακοσάρικο – σταγόνα στον ωκεανό αυτών που του έχουν αφαιρέσει τα τέσσερα μνημονιακά χρόνια. Πολύ περισσότερο, κανείς δεν θα πάει να ψηφίσει επειδή έχει κάνει αίτηση για το πεντακοσάρικο και περιμένει να δει αν θα είναι μέσα στους δικαιούχους. Δεν υπάρχουν κορόιδα. Όπως, βέβαια, κανείς δεν έχει ψηθεί ότι η Ελλάδα βγήκε πλέον στις αγορές, άρα τα μνημόνια τελειώνουν, άρα όλα εντάξει.
Όλη αυτή η προεκλογική σκηνοθεσία δεν γίνεται για να πείσει ψηφοφόρους. Τέτοιου είδους επιτεύγματα, που κατασκευάζονται μόνο και μόνο προκειμένου να γίνουν λεζάντα στα δελτία ειδήσεων, δεν αποτελούν παρά άλλοθι για όσους έχουν αποφασίσει να τους ψηφίσουν έτσι κι αλλιώς. Είναι σαν εκείνη την κοπελιά που βγαίνει και λέει στην τηλεόραση ότι είναι ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό θέλει να φύγουν τα μνημόνια. Και μετά λέει ότι θα ψηφίσει Ελιά. Λογικό.
Τι σημαίνει «για τους δικούς του λόγους ο καθένας»; Σημαίνει το προφανές: Ότι ένας πλούσιος και ένας αγρότης ή ένας συνταξιούχος που σκοπεύουν να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία ή Ελιά, προφανώς δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα ούτε τα ίδια προβλήματα. Ούτε κι εκείνοι είναι ευχαριστημένοι, κανείς τους δεν πρόκειται να πάει να ψηφίσει με ενθουσιασμό, απλώς έχουν την κοινή πεποίθηση, όσο κι αν αυτό φαίνεται κυνικό, ότι τους συμφέρει να παραμείνει η κατάσταση ως έχει, να πληρώνουν το τίμημα της κρίσης οι υπόλοιποι, τα τρία τέταρτα της κοινωνίας, κι οι ίδιοι να τα κουτσοβολεύουν κάπως αγοράζοντας χρόνο.
Αυτή είναι, νομίζω, η ουσία της εκλογικής αυτής αναμέτρησης, ασχέτως αν το πολιτικό σύστημα και τα καθεστωτικά μίντια προσπαθούν να κρύψουν την αληθινή εικόνα γύρω από ψεύτικα διλήμματα ή άσχετες με το θέμα πολιτικές συζητήσεις όπως οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών.
Η εικόνα αρχίζει λοιπόν να ξεκαθαρίζει. Όλοι ξέρουν ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν, ότι το πράγμα δεν πάει άλλο, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ότι η κρίση βαθαίνει και το όποιο λίπος τελειώνει. Ότι η παραπαίουσα αυτή κυβέρνηση στέκει στα πόδια της μονάχα χάρη (και για χάρη) σε μεγάλα ξένα και εγχώρια συμφέροντα, που έχουν δουλειές ακόμα να διευθετήσουν στην καθημαγμένη Ελλάδα. Όλοι τα γνωρίζουν αυτά, μόνο που υπάρχει μια συμπαγής μειοψηφία που έχει συνδέσει την τύχη της με τη διατήρηση αυτού του καθεστώτος. Που δεν τους νοιάζει να πατήσει πάνω στα ερείπια μιας κοινωνίας που ψυχορραγεί, αρκεί οι ίδιοι να διατηρήσουν το δικό τους σχετικό πλεονέκτημα.
Κι οι άλλοι, κύριε; Οι άλλοι, οι πολλοί, οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι ανασφάλιστοι, οι απλήρωτοι, δεν έχουν κανένα λόγο να συμπράξουν στη συνέχιση αυτής της πορείας του αργού θανάτου. Το ίδιο και οι χρεοκοπημένοι μαγαζάτορες, όσοι βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να λυγίζουν από την ύφεση και από τα Mall και τα τραστ, που συνεχώς πριμοδοτούνται από τις κυβερνητικές πολιτικές. Το ίδιο και οι αγρότες και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ακόμα και άλλα στρώματα που παραδοσιακά συντάσσονται με το σύστημα εξουσίας και ευνοούνται απ’ αυτό, εισοδηματίες, κάτοχοι ακινήτων, χονδρέμποροι, golden boys, βλέπουν τις περιουσίες τους να κινδυνεύουν, τον ζωτικό τους χώρο να χάνεται, τις προοπτικές τους να φθίνουν και το ξανασκέφτονται. Όχι από ιδεολογία, από ανάγκη.
Να το διατυπώσω αλλιώς: Είναι τόσα πολλά τα μέτωπα που έχει ανοίξει αυτή η κυβέρνηση, ώστε είναι αδύνατον να αντέξει σε οποιαδήποτε πανελλαδική εκλογική αναμέτρηση. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που τόσον καιρό δοκίμασαν να αποδυναμώσουν την εκλογική διαδικασία και να σπρώξουν τον κόσμο μακριά από τις κάλπες, αυτός είναι ο λόγος που απειλούν, που εκβιάζουν και αλληλοεκβιάζονται.
Τα δεδομένα αυτά έχουν κατά τη γνώμη μου προδικάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έσυρε τα δύο κυβερνητικά κόμματα στη δική του ατζέντα, τα εξανάγκασε να αποδεχτούν το πολιτικό διακύβευμα των εκλογών και να παλεύουν απεγνωσμένα για την πολιτική επιβίωσή τους προσπαθώντας να μινιμάρουν την έκταση και τις συνέπειες του εκλογικού αποτελέσματος.
Κάνουν όμως ένα σοβαρό λάθος. Έχουν το μυαλό τους στα γκάλοπ, στις φθαρμένες τηλεοπτικές αναμετρήσεις, στα απαξιωμένα δελτία των 8, σε αφελή διαφημιστικά σποτάκια και στη σκηνοθεσία σκηνών πλήθους στις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις.
Αλλά το παιχνίδι όλο θα κριθεί αλλού. Για την ακρίβεια κρίνεται ήδη αυτές τις τελευταίες 48 ώρες, τώρα που μιλάμε, ώρα την ώρα, μέσα από υπόγειες διαδικασίες που δεν ελέγχονται από τα κόμματα – από κανένα κόμμα. Και κρίνεται, νομίζω, από έναν και μοναδικό παράγοντα: Το κατά πόσον τα στρώματα που έχουν πληγεί και πλήττονται από την κρίση θα συντονιστούν μεταξύ τους, αν θα αναγνωρίσουν στις εκλογές την ευκαιρία που περιμένουν τόσον καιρό και θα δημιουργήσουν ένα κύμα. Ένα ρεύμα που θα φέρει πρώτα πρώτα στις κάλπες ακόμα και τον πιο αδιάφορο ψηφοφόρο, που θα κάμψει κάθε αίσθημα ματαιοπονίας, παραίτησης ή απόγνωσης, που θα δώσει σ’ αυτές τις εκλογές το πνεύμα μιας αυθεντικής ανατροπής του συσχετισμού των δυνάμεων. Αυτό το ρεύμα δεν εκδηλώθηκε, για διάφορους λόγους, την περασμένη Κυριακή. Αυτό το ρεύμα, το ρεύμα των πλατειών, είναι πολύ πιθανόν να εκδηλωθεί τώρα, αύριο, μεθαύριο.
Δεν είναι απίθανο μάλιστα, ό,τι δεν κατάφεραν συλλαλητήρια, διαδηλώσεις και απεργίες, ότι δεν πέτυχε χθες ο κ. Τσίπρας, ή ο κ. Κουτσούμπας, ακόμα κι ο κ. Καμμένος, στις τελικές πολιτικές τους ομιλίες, να το καταφέρει απόψε μόνος του ο κ. Σαμαράς. Παίζοντας το τελευταίο χαρτί του, στην απεγνωσμένη αποψινή προσπάθειά του να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του μεταβάλλοντας στο παρά 5 την τακτική του να μιλάει σε περιορισμένους κλειστούς χώρους και σε ελεγχόμενα ακροατήρια και ρισκάροντας ανοιχτή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος.
Αυτή ακριβώς η εικόνα της πλατείας Συντάγματος είναι πιθανό να λειτουργήσει ανάποδα, να δώσει την ευκαιρία στους Έλληνες, σε όλες τις άκρες της χώρας, παρακολουθώντας την κυβερνητική φιέστα να δουν μέσα από ένα αντεστραμμένο κάτοπτρο το φιλμ της επόμενης μέρας και να συλλάβουν ενστικτωδώς το νόημα της στιγμής.
Δε λέω υπερβολές, είναι τόσο ρευστά τα πράγματα που ενδέχεται ο κ. Σαμαράς απόψε να στείλει κατά λάθος το μήνυμα της ανατροπής του, ένα μεγάλο «Όχι πια!».
Αξίζει επίσης εδώ να σημειωθεί η ενδιαφέρουσα χθεσινή έκκληση του κ. Καμμένου προς τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να ανατρέψουν την Κυριακή τις ηγεσίες τους. Είναι βέβαιο ότι αυτή τη στιγμή οι κύριοι Καραμανλής και Παπανδρέου προβάρουν τα επόμενα βήματά τους.
Και κάτι τελευταίο. Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στην Ευρώπη έχει γίνει πλήρως αντιληπτό τι θα παιχτεί μεθαύριο εδωπέρα. Ολόκληρη η ευρωπαϊκή ελίτ, κυβερνήσεις, τραπεζίτες, επιχειρηματίες, λομπίστες, πολιτικοί αναλυτές θα έχουν τα μάτια τους στραμμένα σ’ εμάς. Στον αντίποδα, η ευρωπαϊκή Αριστερά θα έχει κι εκείνη τα μάτια της στραμμένα σ’ εμάς.
Εμείς, με τη σειρά μας, καλούμαστε συλλογικά να επινοήσουμε και να επιβάλουμε την εικόνα που από δω και πέρα θα έχουν εκείνοι για μας.
Χριστόφορος Κάσδαγλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.