Το Σκάνδαλο Max Merten και οι Απλήρωτες Γερμανικές αποζημιώσεις

Οι ανιστόρητοι νεοέλληνες δεν γνωρίζουν εκτός πολλών σημαντικών για την επιβίωση τους, ούτε και τα γεγονότα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Όμως ξέρουν τα σκυλάδικα, να βγάζουν τα προσωπικά τους στην φόρα σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα και να χειρίζονται το iPhone! Αναλύω παρακάτω με την βοήθεια των εφημερίδων, (όλα αυτά που διαβάζεις έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο τύπο αλλά και στον ηλεκτρονικό, αλλά δεν κουνήθηκε φύλλο) το γιατί δεν πρόκειται να πάρουμε ποτέ τις Γερμανικές αποζημιώσεις.

Το ποσόν που μας χρωστάει η Γερμανία φθάνει με τον μέσο τόκο στο 1 τρισεκατομμύριο σήμερα !!!

Οι νεοέλληνες σήμερα θεωρούν “εθνάρχη” έναν άνθρωπο για τον οποίο δεν γνωρίζουν τίποτα. Ούτε πως έγινε βουλευτής προπολεμικά, ούτε για τις βόλτες στην Ομόνοια, ούτε τι έγινε με την θητεία του, ούτε για την παρέα με ώριμες κυρίες του Κολωνακίου σε παλαιό ξενοδοχείο, ούτε για τον Ευταξία, ούτε για την άριστη σχέση του με τις “Μυστικές Εταιρείες” [1] και τους Αμερικανούς, ούτε τι έκανε στην κατοχή, ούτε για τον ρολογά, ούτε για τους Βούλγαρους, ούτε για το Άστορ, ούτε για του τι σήμαινε η βαθειά τομή στο σύνταγμα, ούτε για το Τριαντάφυλλο.

Το 1959, η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή υποχρεώθηκε από τη «δημοκρατική» Γερμανία να κλείσει-αναστείλει τη λειτουργία του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου (με προϊστάμενο τον εισαγγελέα Ι. Τούσση) και να στείλει τους 800 φακέλους στη «Δικαιοσύνη» της τότε Δυτικής Ομοσπονδιακής Γερμανίας, με την υπόσχεση ότι θα ασκήσουν οι ίδιοι δίωξη στους ομοεθνείς τους, επειδή είναι, τώρα πια,… «δημοκράτες»! Παράλληλα, η κυβέρνηση Καραμανλή υποχρεώθηκε να αμνηστεύσει και να στείλει, τον σε 25 χρόνια κάθειρξη καταδικασμένο Μαξ Μέρτεν (για τις δολοφονίες και τη ληστεία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης) στη Γερμανία, για να εκτίσει την ποινή του εκεί!

Η συνέχεια ήταν η «δημοκρατική» Γερμανία να τους απαλλάξει όλους (!) με βουλεύματα, με το ατράνταχτο νομικό επιχείρημα ότι όλα τα εγκλήματα (και το ξεκοίλιασμα εγκύων γυναικών) αποτελούσαν νόμιμα «στρατιωτικά αντίποινα» για τη δράση «ανταρτών» (όπως και το χιτλερικό διάταγμα για 50 εκτελέσεις Ελλήνων για κάθε Γερμανό που σκοτώθηκε από αντιστασιακούς!).

Ο καταδικασμένος (1958) από Ελληνικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου (Στρατοδικείο) Μαξ Μέρτεν αφέθηκε ελεύθερος και απελάθηκε στην πατρίδα του, για να πάρει στη συνέχεια αποζημίωση και σύνταξη από το γερμανικό κράτος «για την άδικη μεταχείριση του στην Ελλάδα»! Πέθανε «πλήρης ημερών» το 1972 (!), αφού προηγουμένως είχε απαλλαχθεί και αυτός για τη δράση του στην Ελλάδα με βούλευμα, παρά την υπόσχεση της Γερμανίας ότι θα τον δίκαζε και θα τον φυλάκιζε …

Για να καταλάβουμε το τι σημαίνει να κλείνει από το 1959 (!) το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου και να σταματά η δίωξη Γερμανών στην Ελλάδα, θα πρέπει να το συγκρίνουμε με το γεγονός ότι μέχρι σήμερα, 68 χρόνια μετά την έναρξη του Β΄ Π. Π., λειτουργούν ακόμα τα αντίστοιχα γραφεία στις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Αυστραλία και τη Γερμανία, και όποτε εντοπίσουν κάποιον, ενεργό τότε Ναζί, τον δικάζουν, έστω και εάν είναι σήμερα ένα χούφταλο των 90 -100 χρονών, διότι, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του ΟΗΕ, τα «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας» δεν παραγράφονται!

Μεταξύ άλλων, έχουν γραφτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο τα εξής: Σε νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που κατατέθηκε στη Βουλή, με ειδική ρύθμιση καταργείται διάταξη νόμου του 1959, που προέβλεπε την αναστολή διώξεων Γερμανών εγκληματιών πολέμου. Πρόκειται για συστημένο προς τον Αλόις Μπρούνερ, τον αποκαλούμενο «χασάπη της Θεσσαλονίκης», ο οποίος τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του ‘90 ζούσε στη Συρία. [...] Η σημερινή τροπολογία δίνει το πράσινο φως στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο να ζητήσει πλέον την έκδοσή του, ή τουλάχιστον να γίνει η δίκη του, έστω και… κατόπιν εορτής. [...] Παρά τις εκκλήσεις του ΚΙΣ στους εκάστοτε υπουργούς Δικαιοσύνης, εξακολουθεί να ισχύει ο νόμος του 1959 βάσει του οποίου γλίτωσε την καταδίκη και απελάθηκε… ασφαλής ο διαβόητος Μαξ Μέρτεν. Είχε συλληφθεί στην Ελλάδα το 1957 και καταδικάστηκε το 1959 σε 25 έτη.

Ωστόσο μετά από έντονες πιέσεις και οικονομικούς εκβιασμούς της εύρωστης Δυτικής Γερμανίας η τότε ελληνική κυβέρνηση υπέκυψε και παραιτήθηκε από την ποινική δίωξη. Απέλασε τον Μέρντεν και τροποποίησε τη νομοθεσία, ώστε να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξη Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου», για να δικαστούν στη Γερμανία. Σύντομα αποδείχθηκε ότι τελικά δεν δικάστηκε ούτε ένας για εγκλήματα που έγιναν στην Ελλάδα.

Η αόριστη αναφορά σε μια κάποια «ελληνική κυβέρνηση» είναι ίσως λίγο ατυχής καθώς η περίπτωση του Μέρτεν συγκλόνισε τότε την πολιτική σκηνή και οδήγησε σε χρόνιες αντιπαραθέσεις, που ο αντίλαλός τους μέχρι σήμερα δεν έχει καταλαγιάσει εντελώς. Η κάποια «ελληνική κυβέρνηση» ήταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (ΕΡΕ) της 11η Μαΐου 1958, που βγήκε χάρη σε ένα εντελώς άνισο (και υπαγορευμένο από τα Ανάκτορα και τις ευλογίες των Αμερικανών) πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα αλλά και την τρομοκρατία των παρακρατικών ομάδων στην επαρχία εναντίον στους αριστερούς της ΕΔΑ (του Γιάννη Πασαλίδη) που βγήκε δεύτερο κόμμα με 24,43% έναντι 41,17% της ΕΡΕ και 20,68% των Φιλελεύθερων (των Γ. Παπανδρέου και Σ. Βενιζέλου) και άλλων μικρότερων κομμάτων.

Τον Σεπτέμβριο του 1958 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ ταξιδεύουν για επίσημη επίσκεψη στην Δυτική Γερμανία. Επιδιώκουν να εξασφαλίσουν πιστώσεις για έργα υποδομής και βιομηχανικές επενδύσεις καθώς και τη μεσολάβηση του καγκελάριου Αντενάουερ για την επίλυση του Κυπριακού. Εξασφαλίζουν 200 εκατομμύρια μάρκα με επιτόκιο 6% (κάτι μας θυμίζουν αυτά τα υψηλά επιτόκια…) και τη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου (SIEMENS πχ) στην ελληνική αγορά, όχι όμως χωρίς ανταλλάγματα.

Ζήτησαν την παύση κάθε δίωξης εναντίον των ναζί εγκληματιών καθώς πολλά πρώην μέλη τους βρίσκονται τώρα σε κορυφαίες θέσεις της πολιτικής και των επιχειρήσεων. Αλλά κυρίως, για να αποφυλακιστεί ο συλληφθείς πριν ένα χρόνο (1957) Μαξ Μέρτεν που είχε έρθει στην Ελλάδα για «επιχειρηματικούς λόγους». Κατά ορισμένες πηγές, ο Μαξ Μέρτεν ήρθε για να ανασύρει το κρυμμένο θησαυρό του από τις ληστευμένες περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης όταν ήταν διοικητής Βορείου Ελλάδας στην Κατοχή.

Τελικά, μετά από έντονες αντεγκλήσεις, το νομοσχέδιο «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου» ψηφίζεται από την κυβερνητική πλειοψηφία (Ν.Δ.4016/59) κι έτσι όσοι Γερμανοί ναζί κρατούμενοι υπάρχουν στις ελληνικές φυλακές μπορούν να αποφυλακιστούν και να απελαθούν. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, σε αντίθεση με την πρόταση εξαίρεσης, υποστήριξε ανοιχτά πως ο Μέρτεν πρέπει να απελαθεί και να παραδοθεί στη χώρα του.

Όμως τα δεινά για την κυβέρνηση Καραμανλή δεν σταματούν εδώ. Ο Μαξ Μέρτεν, από τη φυλακή, αποκαλύπτει πως η σύζυγος του υπουργού Εσωτερικών Δημήτρη (Τάκο) Μακρή, η Δοξούλα Λεοντίδου, ήταν προσωπική του γραμματέας στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της Κατοχής και την κάλεσε ως μάρτυρα υπεράσπισης στη δίκη του! Το σκάνδαλο θα λάβει αργότερα ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις όταν ο Μέρτεν καταδικαστεί σε 25 χρόνια κατά συγχώνευση και θα «ωφεληθεί» αργότερα με την σκανδαλώδη απέλασή του στη Δυτική Γερμανία.

Το Σεπτέμβριο του 1960, η γερμανική εφημερίδα Ηχώ του Αμβούργου και το περιοδικό Σπίγκελ δημοσιεύουν αφηγήσεις του Μαξ Μέρτεν σύμφωνα με τις οποίες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Δημήτρης Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα Λεοντίδου και ο Γεώργιος Θεμελής, νομάρχης Πέλλας κατά την Κατοχή και υφυπουργός Άμυνας επί κυβέρνησης Καραμανλή, ήταν έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών κατοχής και λάμβαναν τις αμοιβές από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

Ο σάλος που ξεσπάει απλώνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και πολλές αμερικανικές εφημερίδες αφιερώνουν άρθρα στο θέμα φέρνοντας σε δυσχερή θέση το Στέητ Ντηπάρτμεντ που στήριζε ανοιχτά την κυβέρνηση Καραμανλή. Η δυτικογερμανική κυβέρνηση εκφράζει τη λύπη της μετά από έντονα ελληνικά διαβήματα και δεν τόλμησε να λάβει παραπέρα σαφή θέση κρατώντας τις αποστάσεις. Για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του ο Μέρτεν στους Έλληνες δημοσιογράφους, τους δείχνει το ενυπόγραφο λεύκωμα με αναμνηστικές φωτογραφίες που του χάρισε η Δοξούλα Λεοντίδου όταν αυτή, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, δούλευε μαζί του στη γερμανική διοίκηση στη Θεσσαλονίκη στην Κατοχή.

Ο Μακρής και ο Θεμελής υποβάλλουν μηνύσεις στα… ελληνικά δικαστήρια, λες και ο Μέρτεν θα ήθελε να ξανακατέβει στην Ελλάδα. Ο Καραμανλής κρατάει αποστάσεις με ελάχιστες πλην όμως σαφείς ανακοινώσεις κατά του Μέρτεν και ο πολιτικός κόσμος διχάζεται. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι κατηγορίες κατά του Κωνσταντίνου Καραμανλή παραμένουν μέχρι σήμερα αναπόδεικτες και κατά πάσα πιθανότητα οι δηλώσεις Μέρτεν ήταν προϊόντα πολιτικού εκβιασμού. Για τους υπόλοιπους οι ενδείξεις είναι πολλές και σαφείς για να αγνοηθούν και θεωρείται μέχρι σήμερα ότι υπάρχουν σπέρματα αλήθειας για τους συγκεκριμένους πολιτικούς της ΕΡΕ, πως ήταν συνεργάτες των ναζί και δωσίλογοι.

Εξάλλου από κείνη την κατακλείδα, το 1960 που ξεσπάει το τελευταίο σκάνδαλο, βρισκόμαστε ένα χρόνο πριν τις εκλογές της βίας και της νοθείας και τρία χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη…

Μαξ Μέρτεν ποιος ήτανε: Ο Μαξ Μέρτεν (1911-1976) ήταν Γερμανός ανώτατος εισαγγελέας της Ναζιστικής Γερμανίας που έφερε τον βαθμό του λοχαγού. Καταγόταν από το Βερολίνο και είχε νυμφευθεί την κόρη του Ούγγρου προξένου στο Βερολίνο. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στη Σερβία και την Ελλάδα ως ανώτερος δικαστικός σύμβουλος των εκεί γερμανικών στρατιωτικών διοικήσεων, (Κομαντατούρ), ενώ η σύζυγός του διέμενε μόνιμα στη Βουδαπέστη, όπου για πολύ καιρό υπήρξε ιδιαιτέρα γραμματεύς του υφυπουργού της δικαιοσύνης Ρόλαντ Φράυσλερ.

Στην Ελλάδα ήλθε τον Απρίλιο του 1942, ένα χρόνο μετά τη γερμανική εισβολή, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του, Μάισνερ, με τον οποίο και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, όπου και ανέλαβε τη γενική εποπτεία της δίωξης των Εβραίων της Μακεδονίας, σύμφωνα με την από 7 Ιουλίου 1942 σχετική διαταγή της Κομαντατούρ «περί μέτρων κατά των Εβραίων και των περιουσιών αυτών», αντικαθιστώντας σε πολλές των περιπτώσεων και τον ανώτερο στρατιωτικό διοικητή Μακεδονίας και Αιγαίου.

Η δίκη Μέρτεν:Τελικά η δίκη του Μαξ Μέρτεν ξεκίνησε στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκλημάτων Πολέμου στην Αθήνα στο οποίο προέδρευε ο συνταγματάρχης Κοκορέτσας, με κατηγορητήριο που περιελάμβανε μεταξύ άλλων και 650 δολοφονίες. Τη δίκη εκείνη, που είχε προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον, παρακολούθησαν κυρίως Εβραίοι, πολλοί ξένοι ανταποκριτές μέσων ενημέρωσης, όπως και πολλοί νομομαθείς. Στις 5 Μαρτίου του 1959 ο πρόεδρος ανακοινώνει την ετυμηγορία της ενοχής του Μαξ Μέρτεν βάσει της οποίας του επιβλήθηκε 25 χρόνια κάθειρξη, κατά συγχώνευση.

Αποφυλάκιση και απέλαση του Μέρτεν: Στις 5 Νοεμβρίου του 1959 η κυβέρνηση, με τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας, προχώρησε στην αποφυλάκιση και στην απέλαση του Μέρτεν, στη Δυτική Γερμανία.[1][2] Στις 28 Σεπτεμβρίου 1960, δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου» και στο περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ», αφηγήσεις του Μέρτεν σύμφωνα με τις οποίες ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών Δημήτρης Μακρής, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Γεώργιος Θεμελής και η σύζυγος του Δημήτρη Μακρή, Δοξούλα Λεοντίδη, υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών κατά τη διάρκεια της κατοχής. Τα δημοσιεύματα των γερμανικών εντύπων αναδημοσιεύτηκαν από τον αθηναϊκό τύπο και προκάλεσαν σάλο στην Ελλάδα. Το θέμα απασχόλησε και τη βουλή, με την κυβέρνηση να δέχεται έντονα πυρά από κόμματα της αντιπολίτευσης. Η κυβέρνηση διέψευσε κατηγορηματικά τον Μέρτεν, άλλα απέφυγε να απαντήσει στα ερωτήματα και στις καταγγελίες της ΕΔΑ, της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένταση στη βουλή και η συνεδρίαση να διακοπεί.

Ο Μαξ Μέρτεν, ο Ναζί χασάπης της Θεσσαλονίκης συνελήφθη τυχαία το 1957 στην Αθήνα, χάρη στην επιμονή και τον πατριωτισμό του εισαγγελέα Ανδρέα Τούση, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου. O Καραμανλής έκανε τα πάντα για να τον απελευθερώσει. Δεν τα κατάφερε.

Οδηγήθηκε σε δίκη, όπου και καταδικάστηκε για τα εγκλήματά του. Ο Καραμανλής φρόντισε να τον απελευθερώσει ψηφίζοντας ένα νόμο και ένα Νομοθετικό Διάταγμα. Την ίδια περίοδο, ο Καραμανλής αντί να διεκδικήσει το κατοχικό Δάνειο που μας χρωστούσαν οι Γερμανοί, συμφωνεί με τον καγκελάριο της Γερμανίας Αντενάουερ να πάρει έντοκο δάνειο 200 εκατομμυρίων μάρκων η Ελλάδα. (!!!)

Λίγο αργότερα ο Μέρτεν από την Γερμανία, κατηγορεί τον Καραμανλή, δύο υπουργούς του και τη γυναίκα ενός απ’ αυτούς ως συνεργάτες του. Η υπόθεση κλείνει παρά τον πολιτικό θόρυβο και παρότι αποδεικνύεται πως οι καταγγελλόμενοι (πλην του Καραμανλή) είχαν σχέσεις με τον στρατό κατοχής. Στην αλληλογραφία μεταξύ Γερμανών και κυβέρνησης Καραμανλή, είναι συγκλονιστικό πως οι Γερμανοί, μιλούν στην Ελλάδα σαν να είναι ακόμη σε κατοχή. Απειλούν μάλιστα με «αντίποινα». Αβέρωφ και Καραμανλής δεν επιδεικνύουν κανέναν «πατριωτισμό» απ αυτόν που αργότερα επικαλούνται. Την δεκαετία του 60, όταν η Ελλάδα άρχισε να διεκδικεί πολεμικές αποζημιώσεις και το Δάνειο, η Γερμανοί υποστήριζαν πως υπήρχε προφορική διαβεβαίωση του Καραμανλή πως η Ελλάδα δεν θα το διεκδικήσει.

Η κατηγορία εναντίον του Καραμανλή για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις είναι ίσως δευτερεύουσα. Άλλωστε τι ορίζει κάποιος όταν λέει «συνεργασία» και «δοσιλογισμό;»  Όχι προφανώς το αν κάποιος φόρεσε μια κουκούλα μόνο. Ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού συστήματος της εποχής, έκατσε στα αυγά του, κλωσώντας τα πουλιά του μετέπειτα εθνικοπατριωτισμού και πολύ αργότερα την πουλάδα της Χούντας. Οι πρώην δοσίλογοι, έγιναν οι φορείς του εθνικοπατριωτισμού δικαιολογημένοι απαξάπαντες από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» Οι δίκες των δοσίλογων ήταν και αυτές μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Δοσίλογος κατέθετε υπέρ δοσίλογου ότι ήταν πατριώτης. Τα μεγαλύτερα ονόματα του δοσιλογισμού στην Θεσσαλονίκη εμφανίστηκαν ως «μυστικοί» εθνικοί πράκτορες ενός δικτύου που συνεργάστηκε επίτηδες με τους Γερμανούς για να απωθήσει τους Βουλγάρους.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν γραπτές αποδείξεις (sic) εναντίον του Καραμανλή. Στο ιστορικό αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, περιέργως οι επίμαχοι φάκελοι δεν έχουν ταξινομηθεί και η έγγραφη αλληλογραφία με τον πρέσβη στην Βόννη, ο οποίος κατηγόρησε το 1962-63 τον Καραμανλή για προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης, έχουν καταστραφεί. Όπως άλλωστε και οι φάκελοι και τα αρχεία για τα εγκλήματα πολέμου. Ήταν μία από τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης του Καραμανλή το 1975.

Δεν ξέρουμε αν ο Καραμανλής υπηρέτησε τους Ναζί στην Κατοχή, αλλά σίγουρα δεν υπηρέτησε τα εθνικά συμφέροντα απέναντι στους Γερμανούς όσο διοίκησε αυτή την χώρα. Το δόγμα «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» ήταν το βασικό δόγμα Καραμανλή. Πόσο προς τα πίσω πάει, δεν ξέρουμε.

Οι καταγγελίες του Μέρτεν: Tο Σεπτέμβρη του 1960, η γερμανική εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου» και το περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» δημοσίευσαν αφηγήσεις του Μέρτεν, σύμφωνα με τις οποίες ο Κ. Καραμανλής και ο υπουργός Εσωτερικών Δημ. Μακρής ήταν συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων. Το γεγονός προκαλεί σάλο στην Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση απορρίπτει μετά βδελυγμίας τις «αποκαλύψεις», αρνείται, όμως, να απαντήσει στα ερωτήματα και τις καταγγελίες της ΕΔΑ για τους πραγματικούς λόγους απελευθέρωσης του Μέρτεν.

Το στίγμα έμεινε. Οι κατηγορηθέντες δεν τόλμησαν ν’ αντιμετωπίσουν τον Μέρτεν (στα γερμανικά δικαστήρια), κατεχόμενοι από κάποιο πλέγμα και φοβούμενοι (ή μάλλον γνωρίζοντες) ότι οι εφεδρείες του Μέρτεν θα τους συνέτριβαν. Εγράφη, άλλωστε, στον γερμανικό Τύπο, χωρίς να διαψευσθεί, ότι o Μέρτεν διέθετε φωτογραφικό υλικό, ικανό να τινάξει στον αέρα όχι μόνο τα κατονομασθέντα πρόσωπα, αλλά ευρύτερο κύκλο προσωπικοτήτων της δεξιάς.

Το ζουμί: Η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες απώλειες σε πληθυσμό 12% από όλες τις χώρες που πήραν μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Το μεταπολεμικό «δεξιό» κόμμα του Καραμανλή ονομαζόταν ΕΡΕ δηλαδή (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις). Εθνική και Ριζοσπαστική, σας φαίνεται λογικό αυτό;

Βγαίνει στις εκλογές  η Ν.Δ. που υποτίθεται λόγω του Καραμανλή ότι ήταν συνέχεια της ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση). Εθνική και Ριζοσπαστική (;) Έχουμε χάσει τελείως τον μπούσουλα; Που ακούστηκε αυτό; Ακούστηκε όμως στα άδυτα των αδύτων, εκεί απ’ όπου τον προωθούσαν, για να σπάνε πλάκα με τους ανιστόρητους και γλωσσικά ανάπηρους Νεοέλληνες. Φυσικά καλά και σωστά είχε δοθεί ο τίτλος,  (Εθνική και Ριζοσπαστική) γιατί αυτό ακριβώς έκανε, έσπασε τις ρίζες της χώρας. Οι Μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις [2] έθεσαν τις βάσεις της διαλύσεως της χώρας και της παραδόσεως μας στον Παντουρκισμό αυτά που περνάμε σήμερα, είναι ένα ψήγμα του τι μας περιμένει. !!!

terrapapers

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ