Ο σύντροφος ή ο σύζυγός σας είναι άρρωστος και η αρρώστια του είναι βαριά, από αυτές που δεν ξεπερνιούνται. Νιώθετε θλίψη και την αίσθηση ότι χάνετε ένα πολύ σημαντικό και αγαπημένο πρόσωπο από ζωή σας. Όμως ενώ παλεύετε με αυτά τα συναισθήματα, πρέπει να συνδυάσετε τη φροντίδα του συζύγου με τις προθεσμίες σας στη δουλειά και με άλλες οικογενειακές υποχρεώσεις. Και ναι μπορείτε να τα διαχειριστείτε όλα αυτά, αργά και βασανιστικά.
Κι ύστερα γνωρίζετε κάποιον. Στο νοσοκομείο ή σε κάποια ομάδα στήριξης. Το άτομο αυτό καταλαβαίνει τι περνάτε, ίσως είναι και εκείνος στη θέση σας. Πίνετε συχνά καφέ μαζί ή ανταλλάσσετε μηνύματα συμπαράστασης. Και σε αυτές τις στιγμές που ξεκλέβετε για τον εαυτό σας, νιώθετε λιγότερο θυμό και πόνο. Νιώθετε ξαλαφρωμένες, χαλαρές μέχρι και κάπως…χαρούμενες. Πριν το καταλάβετε, το ένα φέρνει τ’ άλλο και να τη η εξωσυζυγική σχέση!
Δεν υπάρχει τρόπος να μάθετε πόσες ή πόσοι σύζυγοι στη θέση σας, έχουν παράλληλη σχέση ανάμεσα σε νοσοκομεία και στην αναμονή για το αναπάντεχο. Οι περισσότεροι άνθρωποι διστάζουν να το παραδεχτούν επειδή φοβούνται τη κατακραυγή όχι τόσο λόγω της σχέσης αλλά λόγω των συνθηκών κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε. Η παρατήρηση «καλά εδώ ο άντρας της πεθαίνει κι αυτή κοιτάει τον γκόμενο;» είναι κάτι που αν οι περισσότεροι δεν θα έλεγαν κατάμουτρα, σίγουρα μέσα τους, το σκέφτονται.
Ας αναλογιστούμε καταρχάς πόσοι παντρεμένοι απατούν (περίπου το 50%) έχοντας μάλιστα περισσότερο ανάγκη από επιβεβαίωση παρά από παρηγοριά και ανακούφιση. Το να βλέπετε τον σύζυγό σας να πεθαίνει αργά ενώ ο ρόλος σας εναλλάσσεται μεταξύ νοσοκόμας και ερωμένης, είναι βαρύ φορτίο. Ακόμη και οι πιο αφοσιωμένοι σύζυγοι μπορούν υπό αυτές τις συνθήκες, να αναζητήσουν αλλού τη συντροφικότητα, συναισθηματική, σωματική ή έναν συνδυασμό αυτών των δύο.
Η δημιουργία παράλληλης σχέσης τη στιγμή που ο σύζυγος ή ο σύντροφος του άλλου, είναι στο νοσοκομείο βαριά άρρωστος, είναι πιο συνηθισμένη απ’ ότι νομίζουμε. Εξάλλου γιατί οι άνθρωποι κάνουν εξωσυζυγικές σχέσεις; Για να διώξουν το στρες από τη κύρια σχέση ή τον γάμο τους. Επομένως, αν το 50% των ανθρώπων δεν έχει τη δυνατότητα να αντέχει στα δύσκολα και τους προκύψει και μία χρόνια ή θανατηφόρα αρρώστια, είναι αναμενόμενο αρκετοί άνθρωποι σε αυτή τη θέση να απατήσουν» λέει ο ψυχοθεραπευτής Michael Batshaw.
Η Lawrence Bocchiere III, πρόεδρος του Well Spouse Association στο Fairfield, εκτιμά ότι ένα 5-6% των μελών του οργανισμού έχει εξωσυζυγικές σχέσεις. «Όταν ο σύντροφός σου είναι 5,7 και 10 χρόνια στο νοσοκομείο ή υποστηρίζεται στο σπίτι, είναι λογικό κάποια στιγμή ο άλλος σύζυγος να αναζητήσει αλλού τη ψυχολογική και σωματική ικανοποίηση» λέει και συνεχίζει «Είχαμε ένα μέλος κάποτε που εξαιτίας αυτής της κατάστασης, δεν είχε ξεμυτίσει από το σπίτι του για 10 ολόκληρα χρόνια παρά μόνο για να πηγαίνει στο γιατρό ή για να ψωνίζει τα απαραίτητα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι λογικό κάποια στιγμή α αναζητήσουν συναισθηματική υποστήριξη και απλή ανθρώπινη επαφή, ενώ άλλοι μπορεί να θέλουν να το πάνε λίγο πιο πέρα και να βγούν για φαγητό ή ποτό. Αλλά τότε το ένα θα φέρει το άλλο».
Ένα διαφορετικό είδος σχέσης
Αν μιλήσουμε αυστηρά, η απιστία είναι απιστία. Αρκετοί σύμβουλοι σχέσεων υποστηρίζουν ότι οι εξωσυζυγικές σχέσεις υπό αυτές τις συνθήκες δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις υπόλοιπες που γίνονται σε πιο συνηθισμένα πλαίσια. Από την άλλη, υπάρχουν και ειδικοί που επισημαίνουν πως, το να φροντίζουμε τον εαυτό μας, μας καθιστά ικανούς να φροντίζουμε τους άλλους, χωρίς από την έννοια της αυτό-φροντίδας να εξαιρείται η εξωσυζυγική σχέση, ακόμη και υπό συνθήκες όπου ο σύντροφος ή ο σύζυγος υποφέρει από μακροχρόνια ασθένεια.
«Οι εξωσυζυγικές σχέσεις μπορούν να καταστήσουν υγιή και δυνατό έναν άνθρωπο σε σημείο να μπορεί να φροντίζει καλύτερα τον άρρωστο σύζυγο, χωρίς να νιώθει οσιομάρτυρας» λέει η Lawrence Bocchiere.
Παρ’ όλο που το να πηγαίνεις με κάποιον άλλον στο ξενοδοχείο, γεννά ερωτήματα και αμφιβολίες ως προς τον τρόπο που επιλέγει κάποιος να «φροντίσει» τον εαυτό του, οι σύμβουλοι σχέσεων τονίζουν ότι αυτού του είδους η απιστία, δεν έχει να κάνει με το κλασσικό «τον απάτησα γιατί δεν με καταλαβαίνει», δεν στηρίζεται δηλαδή στην έλλειψη κατανόησης ή στα προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ του ζευγαριού.
«Οι συνθήκες μιας τέτοιας απιστίας είναι πολύ ειδικές. Άνθρωποι που δεν απάτησαν ποτέ, μπορεί να κάνουν εξωσυζυγικές σχέσεις με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο σε ό,τι αφορά την υγεία του συζύγου και τότε θα τερματίσουν τη σχέση. Σε αυτή τη περίπτωση, οι ανάγκες του ατόμου δεν καλύπτονται» λέει ο ψυχοθεραπευτής Michael Batshaw.
Το δέλεαρ της απόδρασης
Φυσικά το ιδανικό είναι μία αφοσιωμένη σύζυγος που κάθεται στο προσκέφαλο του συζύγου, μέχρι ο θάνατος να τους χωρίσει. Στη πραγματικότητα ωστόσο, οι ανάγκες για συντροφικότητα, συναισθηματική υποστήριξη και σεξ δεν εξαϋλώνονται ξαφνικά επειδή ο σύζυγος αρρώστησε ή πεθαίνει και άρα δεν είναι σε θέση να τις καλύψει.
«Μπορεί στην αρχή , και όσο αναλώνεστε σε ιατρικές εξετάσεις, επισκέψεις σε γιατρούς, θεραπείες και ασφαλιστήρια, να βάλετε αυτές τις ανάγκες σε τρίτη και τέταρτη μοίρα. Όμως όσο η αρρώστια προχωράει και τα νέα δεδομένα γίνονται μέρος της καθημερινότητας, οι ανθρώπινες ανάγκες σας, κάποια στιγμή θα εκδηλωθούν» λέει η σύμβουλος γάμου Lisa Paz και συνεχίζει.
«Θυμάμαι πρόσφατα σε μια συνεδρία, μία κυρία 50 ετών που ο άντρας της είχε καρκίνο και η οποία, μου είπε “Θέλω κάποιον να με βάλει κάτω και να κάνουμε έρωτα όλη νύχτα” και αυτό μπορεί να ακούγεται άσχημο στους άλλους. Όμως ένας άνθρωπος που, επί πόσα χρόνια, ταΐζει, αδειάζει πάπιες και αλλάζει σωληνάκια, είναι δύσκολο να βρεί τον έρωτα αυτό ακριβώς είναι μέρος της έλξης που ασκεί μια εξωσυζυγική σχέση, η οποία σε αυτή τη περίπτωση, σε βοηθάει να ξεφύγεις!».
«Εάν ένας άνθρωπος που φροντίζει τον άρρωστο σύζυγό του, είναι σεξουαλικά ανενεργός για πολύ καιρό, η σωματική εκτόνωση του οργασμού μπορεί να μειώσει το στρες. Όμως για αρκετούς η συναισθηματική επαφή είναι αυτή που τους οδηγεί στη δημιουργία παράλληλης σχέσης. Είναι κάτι παραπάνω από το να μην είσαι μόνη σου. Είναι να νιώθεις τη δύναμη του άλλου να σε σηκώνει, να σε ακούει, να ενώνεται μαζί σου όταν εσύ είσαι πεσμένη και αδύναμη. Το σεξ κατά τη γνώμη μου είναι το λιγότερο, σε μια τέτοια εμπειρία» λέει ο ψυχοθεραπευτής Michael Batshaw.
Να πω στον άντρα μου ότι θέλω να κάνω εξωσυζυγική σχέση;
Το αν θα μιλήσετε στο σύζυγο γι’ αυτή σας την επιθυμία ή όχι, εξαρτάται από το πώς ήταν ο γάμος σας, πριν αρρωστήσει. Σε κάθε εξωσυζυγική σχέση υπάρχει το ενδεχόμενο να σας πιάσουν και είναι φρόνιμο να σκεφτείτε ποιος πόνος είναι χειρότερος: Αυτός που θα νιώσει αν ανακαλύψει ότι έχετε εξωσυζυγική σχέση ή αυτός που θα νιώσει αν του πείτε ότι θέλετε να κάνετε μια τέτοια;
«Εάν έχετε μια ειλικρινή και ανοιχτή σχέση με τον σύντροφό σας, τότε μπορείτε να του πείτε τι περνάτε. Ότι δηλαδή δεν αντέχετε άλλο. Οι επιλογές σας σε αυτή τη περίπτωση θα είναι να παραμείνετε εκείνη που τον φροντίζει αλλά να ζητήσετε διαζύγιο ώστε να κάνετε άλλη σχέση χωρίς να μπείτε στη διαδικασία να τον απατάτε ή να έχετε μια άλλη σχέση χωρίς διαζύγιο και εν γνώσει του συζύγου. Όμως δεν μπορείτε να προσποιείστε ότι είναι όλα καλά και ύστερα να πετάτε τη βόμβα. Αργά ή γρήγορα, θα νιώσετε την ανάγκη να μιλήσετε για όσα νιώθετε» λέει ο ψυχοθεραπευτής Michael Batshaw.
Επιπλέον ο Batshaw θυμάται μία πελάτισσα που φρόντιζε τον άρρωστο άντρα της για 8 χρόνια. «Η επικοινωνία τους ήταν τόσο καλή που όταν εκείνη άρχισε να βγαίνει με κάποιον άλλον, το είπε αμέσως στον άντρα της.Παραδόξως, ο άντρας της, έδειξε κατανόηση και σχεδόν της έδωσε την ευχή του να συνεχίσει αυτή τη σχέση αναγνωρίζοντας τον εαυτό του ανήμπορο να καλύψει τις ανάγκες της».
Το τριπάκι των ενοχών
Μία εξωσυζυγική σχέση μπορεί να σας ανακουφίσει από το στρες που νιώθετε εξαιτίας της φροντίδας ενός ανθρώπου 24 ώρες το 24ωρο αλλά υπάρχει ένα τίμημα που ονομάζεται «ενοχές». Από τη φύση της, η απιστία είναι συνυφασμένη με την ενοχή, το ίδιο και η φροντίδα ενός αρρώστου.Η σύζυγος που είναι υγιής μπορεί να νιώσει ενοχές γι΄αυτό ή για τα συναισθήματα δυσαρέσκειας και θυμού που μπορεί να βιώσει, εξαιτίας της κατάστασης. «Εάν είστε άπιστες ενώ φροντίζετε έναν ετοιμοθάνατο σύζυγο, είναι σαν να έχετε αμαρτήσει διπλά!» λέει η σύμβουλος γάμου Lisa Paz και εξηγεί.
«Στις ομαδικές συνεδρίες, ακούω συνήθως από γυναίκες σε παρόμοια θέση να λένε ότι νιώθουν ενοχές που πήγαν στο γυμναστήριο, έφτιαξαν τα νύχια τους ή βγήκαν για ποτό με φίλες. Αλλά οι ενοχές είναι 100 φορές μεγαλύτερες όταν μιλάμε για εξωσυζυγική σχέση. Σε αυτή τη περίπτωση πρέπει φανείτε διορατικές, δηλαδή να δείτε από πριν αν είστε σε θέση να διαχειριστείτε τις ενοχές που αναμφισβήτητα θα νιώσετε. Αντί να κοροϊδέψετε τον εαυτό σας λέγοντάς του ότι δεν θα νιώσετε ενοχές, καλό είναι να αποδεχτείτε ότι θα νιώσετε. Και ότι δεν πειράζει!».
singleparent
nextavenue
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.